Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Papst" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Dekretał papieża Piusa XII źródłem do dziejów życia św. Małgorzaty Węgierskiej OP
    Die Dekretale von Papst Pius XII. als Quelle zur Lebensgeschichte der hl. Margarete von Ungarn OP
    Autorzy:
    Stefaniak, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1039666.pdf
    Data publikacji:
    2009-06-29
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Dokumente
    Papst
    Hagiographie
    dokument
    papież
    hagiografia
    document
    pope
    hagiography
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2009, 91; 323-341
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Iure divino i iure humano prymatu papieskiego w dialogu katolicko-luterańskim
    Iure divino and iure humano of the papal primacy in the dialogue between Catholicism and Lutheranism
    Autorzy:
    Żmudziński, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040989.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Primat
    Ökumenismus
    Einheit
    Papst
    Kirche
    Reformation
    primacy
    ecumenism
    unity
    pope
    church
    reformation
    prymat
    ekumenizm
    jedność
    papież
    Kościół
    reformacja
    Opis:
    Artykuł jest prezentacją poglądów ukazujących katolickie i ewangelickie stanowisko dotyczące funkcji prymacjalnej Biskupa Rzymu i jego pochodzenia. Kluczowe sformułowanie, które jest osią kontrowersji brzmi iure divino i iure humano, wskazując na boskie albo ludzkie pochodzenie prymatu. Katolicki pogląd wyraża przekonanie, że Jezus Chrystus powołał do istnienia Kościół i wyposażył go w stałe elementy strukturalne: prymat i apostolat. Teza ta jest traktowana jako imperatyw wiary. Oparta jest na tekstach ewangelijnych, które podkreślają pierwszeństwo św. Piotra Apostoła w gronie Dwunastu oraz w pierwotnym Kościele. Eklezjologia katolicka stwierdza, że nie był to tylko osobisty przywilej Piotra ale stały element struktury Kościoła, który na Soborze Watykańskim I otrzymał formalny status dogmatu. Reformacja nie negowała samej funkcji prymacjalnej ale sposób jej sprawowania oraz jej genezę. Przyjmuje od początku, że jest to element ukształtowany w historycznym rozwoju Kościoła. Dialog ekumeniczny katolicko-luterański wypracował stanowisko zmierzające do tratowania pochodzenia prymatu jako problemu mniej istotnego, na rzecz podkreślania komunijnego wymiaru Kościoła z istotną funkcją jednoczącą i prezentującą na zewnątrz całe chrześcijaństwo. Podstawową przesłanką jej wiarygodności jest oparcie na Ewangelii.
    The paper outlines the Catholic and the Evangelical standpoint on the primate’s function served by the Bishop of Rome and its origin. The controversy revolves around the key phrase, iure divino and iure humano, which points to the divine or human origin of the primacy. In the Catholic perspective, Jesus Christ brought the Church into existence and provided this institution with permanent structural elements: primacy and apostolate. This thesis, considered an imperative of faith, is based on the texts of the Gospel which underscore the primacy of Saint Peter the Apostle among the Twelve and in the early Church. According to the Catholic ecclesiology, it was not only a private privilege enjoyed by Peter but a permanent element of the structure of the Church, which received the formal status of a dogma at the First Vatican Council. From the outset, the Reformation has assumed that primacy is an element shaped in the course of the historical development of the Church. The ecumenical dialogue between Catholicism and Lutheranism led to the establishment of a standpoint veering towards the consideration of the origin of primacy as a matter of lesser consequence. This step was taken in order to underscore the communal dimension of the Church, with its important function in unifying Christianity and presenting it to the world. The basic premise giving credence to this function is its foundation in the Gospel.
    Der Artikel enthält eine Präsentation der Ansichten, welche die katholische und die evangelische Position bezüglich der primazialen Funktion des Bischofs von Rom und ihrer Herkunft kennzeichnen. Die wichtigsten Formulierungen, die eine Achse der Kontroverse bilden, lauten: iure divino bzw. iure humano und auf die göttliche bzw. menschliche Herkunft des Primats verweist. Nach der katholischen Überzeugung rief Jesus Christus die Kirche zum Sein und stattete sie mit den unveränderlichen Strukturelementen, also mit dem Primat und dem Apostolat, aus. Diese These wird als ein Glaubensimperativ betrachtet. Sie gründet in den Texten der Evangelien, welche die Vorrangstellung des Petrus im Zwölferkreis sowie in der Urkirche bezeugen. Gemäß der katholischen Ekklesiologie war das keineswegs nur ein persönliches Privileg Petri, sondern es ist ein bleibendes Strukturelement der Kirche, das am I. Vatikanischen Konzil den formellen Status eines Dogmas erhalten hat. Die Reformation stellte die primaziale Funktion nicht in Frage, sondern bemängelte lediglich die Art und Weise ihrer Ausübung sowie ihre Herkunft. Es wird angenommen, dass es ein Element ist, das im Laufe der historischen Entwicklung der Kirche herausgebildet wurde. Im Zuge der katholisch-lutherischen Dialogs wurde eine Stellungnahme herausgearbeitet, nach der man die Herkunft des Primats als ein untergeordnetes Problem zu sehen versucht. Die Aufmerksamkeit soll eher auf die Betonung der Communio-Dimension mit ihrer einheitsstiftenden Rolle sowie mit der Funktion, die gesamte Christenheit nach außen zu präsentativen, gelegt werden. Die wichtigste Prämisse der Glaubwürdigkeit dieser Funktion ist ihre Verwurzelung im Evangelium.      
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2018, 13; 129-143
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znamiona braterstwa w nauczaniu Papieża Franciszka
    Characteristics of Brotherhood in the Teaching of Pope Francis
    Autorzy:
    Pierzchała, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1394556.pdf
    Data publikacji:
    2021-07-29
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Fratelli tutti
    Papst Franziskus
    Brüderlichkeit
    barmherziger Samariter
    Solidarität
    papież Franciszek
    braterstwo
    miłosierny Samarytanin
    solidarność
    Pope Francis
    brotherhood
    Good Samaritan
    solidarity
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest nauczanie papieża Franciszka o braterstwie zawarte w encyklice Fratelli tutti, która zwraca uwagę na fakt wielości czynników budujących tę postawę. Niniejszy artykuł omawia poszczególne cechy braterstwa zaprezentowane w nauczaniu papieża Franciszka. Punktem wyjścia jest biblijne ujęcie braterstwa. W dalszej kolejności chodzi o elementy braterstwa, którego istotnymi komponentami są postawywrażliwości, uważności i solidarności. Cechą charakterystyczną nauczania Franciszka o braterstwie jest fakt, że wzywa wiernych do naśladowania postawy miłosiernego Samarytanina w jego wrażliwości i uważności wobec potrzeb bliźniego. Franciszek przypomina także, iż braterstwo nie może pozostawać na płaszczyźnie idei dalekiej od rzeczywistości, lecz domaga się wcielenia w życie przez solidarną służbę wobec maluczkich i ubogich.
    The paper presents papal teaching about brotherhood. In the encyclical letter Fratelli tutti Pope Francis paid recipients’ attention to a few factors about building a fraternal attitude, which is a necessary value in the contemporary world. Papal views on the notion of brotherhood is composed of many elements. The article presents three main components. The first one accounts for the biblical notion of fraternity. The second shows Francis’ understanding of this concept. The third part is focused on features of brotherhood mentioned in his encyclical letter. Papal teaching urged Christians to be merciful like the Good Samaritan, to stay sensitive and observant to the needs of others. Pope Francis emphasized that fraternity embodies in solidarity and service to everyone especially to the poor people.
    Źródło:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2021, 41, 1; 93-107
    0137-3420
    Pojawia się w:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Karol Wojtyła - Jan Paweł II w Belgii
    Karol Wojtyła - Johannes Paul II. in Belgien
    Autorzy:
    Guz, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1040573.pdf
    Data publikacji:
    2005-06-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Papst
    Johannes Paul II.
    Belgien
    Besuch
    Geschichte
    papież
    Jan Paweł II
    Belgia
    wizyta
    historia
    pope
    John Paul II
    Belgium
    visit
    history
    Opis:
    Karol Wojtyla hat Belgien in seinem Leben fünf Mal besucht. Das erste Mal kam er 194 7 als Priesterstudent in dieses Land, dann besuchte er Belgien 1970 und 1973 auf Einladung der belgischen kirchlichen Hierarchie schon als Krakauer Kardinal. Als Papst Johannes Paul II. stattete er Belgien 1985 einen offiziellen Besuch ab, und zehn Jahre später weilte er 1995 zum letzten Mal in diesem Land. Aber nicht nur diese Besuche und apostolischen Pilgerfahrten verbanden den polnischen Papst mit dem Land an Mosel und Scheide. Im Sommer 1947 begab sich Karol Wojty1a auf seine erste Reise durch Europa. Belgien erreichte er am 6. August von Paris aus. Zuerst besuchte er Flandern mit Gent und Brügge, danach Wallonien. Er machte sich mit der Arbeit von P. Cardijan und der Tätigkeit der von ihm gegründeten christlichen Arbeiteijugendorganisation näher bekannt. Außerdem besuchte er den damaligen Rektor der Polnischen Katholischen Mission in Brüssel P. Jacek Przygoda. Johannes Paul II. erinnerte sich: "Im Monat September des Jahres 194 7 arbeitete ich als Seelsorger der Polnischen Katholischen Mission unter Bergleuten in der Nähe von Charleroi. Das war eine sehr fruchtbare Erfahrung. Dort war ich zum ersten Mal in einem Steinkohlenbergwerk und konnte mich mit der schweren Arbeit der Bergleute bekanntmachen. Ich besuchte die Familien der polnischen Emigranten und unterhielt mich mit ihnen, und ich traf auch mit Jugendlichen und mit Kindern zusammen. Überall wurde ich mit Wohlwollen und Offenheit aufgenommen". Das zweite Mal bereistes Karo Wojtyla das Land der Flamen und Wallonen 1970, d.h. schon als Kardinal. Am Morgen des 16. November besuchte er die Universität in Löwen (Lovain) und am Nachmittag Brüssel. Schon 1958 hatte er als Dozent der Katholischen Universität eine Reise dorthin geplant, weil er ein analoges Studium im Westen kennenlernen wollte. Aber trotz der vorher erlangten Genehmigungen wurde ihm dann letztlich doch noch der Paß verweigert. Zum dritten Mal bildete Belgien an der Wende vom Mai zum Juni 1973 das Ziel des Besuches von Kardinal Wojtyla. Sein Hauptanliegen war es, die berühmte Prozession zu Ehren des Allerheiligsten Blutes des Herrn Jesus durch die Straßen von Brügge anzuführen. Ehe Kardinal Wojtyla nach Brügge kam, besuchte er am 30. Mai Löwen (Lovain). In Antwerpen wurde er vom dortigen Ortsbischof Daem empfangen und nahm an einem Treffen von Priestern teil, die an diesem Tag ihr dreißigjähriges Priesterjubiläum feierten. Zum vierten Mal kam Karo! Wojtyla als Papst Johannes Paul II. im Rahmen seiner apostolischen Pilgerreise vom 16. bis 21. Mai 1985 nach Belgien. Während seines fünftägigen Aufenthaltes besuchte er Brüssel, Antwerpen, Ypem, Gent, Mechelen, Beauraing, Namur, Liege, Löwen (Lovain) und Lovain-La-Neuve, Tilff, Banneaux und zum Abschluß Bierset. Johannes Paul II. kam zehn Jahre später noch einmal nach Belgien, und zwar am 3. Juni 1995 zur Seligsprechung des flämischen Aussätzigenapostels P. Joseph Damian Deveuster. Diese Pilgerreise war schon für 1994 geplant gewesen, wegen der Krankheit des Papstes dann jedoch auf später verschoben worden. Johannes Paul II. traf mit König Albert II. und der königlichen Familie zusammen; anwesend war auch Fabiola, die Witwe von König Bauduin I. Danach begab sich der Papst zum Gebet in die Krypta der Marienkirche in Laken und erwies dort dem verstorbenen König die Ehre.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2005, 83; 223-230
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Die Überwindung der gesellschaftlichen Exklusion als Verpflichtung für die Soziallehre der Kirche
    The Overcoming of the Social Exclusion as an Obligation for the Social Doctrine of the Church
    Autorzy:
    Wiemeyer, Joachim
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/571545.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Soziale Exklusion
    Theologie der Befreiung
    Papst Franziskus
    Soziallehre der Kirche
    Social exclusion
    Theology of Liberation
    Pope Francis
    Social Doctrine of the Church
    Opis:
    Aufgrund der Erfahrungen in seinem Heimatkontinent Lateinamerika, in dem viele Menschen am Rande der Gesellschaft leben, tritt Papst Franziskus entschieden für die „Ausgeschlossenen“ ein. Diese leben häufig an und von Müllkippen, sind als Staatsbürger nicht registriert, ihre Kinder besuchen keine Schulen etc. Der Beitrag macht deutlich, dass die Soziallehre der Kirche alle Menschen umfassend zu Teilhabern ihrer jeweiligen Gesellschaft in allen Kultursachbereichen (Politik, Wirtschaft, Bildung, Gesundheit) machen will. Vor dem Hintergrund sozialwissenschaftlicher Theorien (Luhmann, Olson) wird er exemplarisch erläutert, dass in westlichen Industriegesellschaften als Großgruppen vor allem Langzeitarbeitslose und Migranten von der vollen Teilhabe an der Gesellschaft ausgeschlossen sind und sich daher die Integrationsanstrengungen vor allem auf diese beiden Personenkreise beziehen muss.
    Based on his experiences in his home continent of Latin America, where many people live on the margins of society, Pope Francis resolutely supports the “excluded”. They often live on and from dumps, are not registered as citizens, their children do not attend schools etc. The article makes it clear that the social doctrine of the church wants to make all people comprehensively partakers of their respective societies in all cultural sectors (politics, economy, education, health). Against the background of social science theories (Luhmann, Olson) he is exemplarily explained that in western industrialized societies as large groups especially the longterm unemployed and migrants are excluded from the full participation in society and therefore the integration efforts above all on this must relate to both groups of people.
    Źródło:
    Polonia Sacra; 2018, 22, 4(53); 45-64
    1428-5673
    Pojawia się w:
    Polonia Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Das Prinzip der Barmherzigkeit in der Familienseelsorge nach der Lehre von Papst Franziskus
    The Principle of Mercy in Family Pastoral Care According to the Teaching of Pope Francis
    Autorzy:
    Przygoda, Wiesław Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041964.pdf
    Data publikacji:
    2022-01-09
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Ehe
    Familie
    Familienseelsorge
    Barmherzigkeit
    Papst Franziskus
    Amoris laetitia
    małżeństwo
    rodzina
    duszpasterstwo rodzin
    miłosierdzie
    papież Franciszek
    marriage
    family
    pastoral care of families
    mercy
    Pope Francis
    Opis:
    Die Krise von Ehe und Familie in der westlichen Kultur war Hintergrund der Forschung. Ziel war es, das Prinzip der Barmherzigkeit auf die Seelsorge von Familien anzuwenden. Es wurde eine Methode zur Analyse des Inhalts der Lehre von Papst Franziskus verwendet, insbesondere seine nachsynodalen Schreiben Amoris laetitia. Das Ergebnis der Analyse ist der Entwurf einer neuen Strategie der Familienseelsorge. Die Analyse kommt zu dem Schluss, dass Barmherzigkeit unter den gegenwärtigen soziokulturellen Bedingungen das Leitprinzip in der Familienseelsorge ist. Dieser Grundsatz sollte in der Beziehung zwischen dem Pastor und den Ehepartnern, in der Beziehung der Ehepartner zueinander und ihrer Kinder, Ehepartner und Familien zu anderen Ehepartnern und Familien gelten.
    Tłem badań był kryzys małżeństwa i rodziny w krajach kultury zachodniej. Celem była aplikacja zasady miłosierdzia do duszpasterstwa rodzin. Zastosowana została metoda analizy treści nauczania papieża Franciszka, a szczególnie jego adhortacji apostolskiej Amoris laetitia. Wynikiem przeprowadzonej analizy jest zarys nowej strategii duszpasterstwa rodzin. Z przeprowadzonej analizy nasuwają się wniosek, że w obecnych uwarunkowaniach społeczno-kulturowych miłosierdzie jest zasadą wiodącą w duszpasterstwie rodzin. Zasada ta powinna znaleźć zastosowanie w relacji pomiędzy duszpasterzem a małżonkami, w relacji małżonków względem siebie i swoich dzieci, małżonków i rodzin względem innych małżonków i rodzin.
    The crisis of marriage and family in Western culture provides the background for the research. The aim of the study is to apply the principle of mercy to the pastoral care of families. The method of analyzing the content of the teaching of Pope Francis is used, especially his apostolic exhortation Amoris laetitia. The results obtained in the analysis constitute the outline of a new family pastoral strategy. The analysis concludes that mercy is the guiding principle in family pastoral care in the current socio-cultural conditions. This principle should apply in the relationship between the pastor and the spouses, in the relationship of the spouses with respect to each other and their children, and between the spouses and their families relating to other spouses and families.
    Źródło:
    Family Forum; 2021, 11; 211-228
    2084-1698
    Pojawia się w:
    Family Forum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prymat papieski w służbie jedności Kościoła – perspektywa teologii luterańskiej
    Autorzy:
    Hintz, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041173.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Papst
    Papsttum
    päpstliches Primat
    Ökumenismus
    Protestantismus
    lutherische Theologie
    ökumenische Pentarchie
    Pope
    Papacy
    Papal Primacy
    Ecumenism
    Lutheranism
    Ecumenical Pentarchie
    papież
    papiestwo
    prymat papieski
    ekumenizm
    luteranizm
    ekumeniczna pentarchia
    Opis:
    Der Artikel versucht zu skizzieren einen akzeptabel für lutherischen Theologie Model des Dienstes von Papst für die Einheit der gesamten, geteilten Christentum. Zunächst wird die Problematik des Papstverständnis im Protestantismus des 16. Jh. besprochen. Schwerpunkt dieser Analyse liegt an Schriften von Reformator Dr. Martin Luther. In zweiten Abschnitt wird die Beziehung des polnischen Protestantismus zum Papsttum erörtern. Der Verfasser konstruiert auf den Basis des lutherischen Model der Einheit der Kirche bekannt als „Einheit in versöhnter Verschiedenheit” den Vorschlag für die Rolle des Papst in ökumenischen Dialog. Der Papst als primus inter pares könnte den Botschafter den ganzen Christentum werden. Der Artikel schlägt das Model der ökumenischen Pentarchie vor. Die 5. größten Traditionen des heutigen Christentums: Römischer Katholizismus, Orthodoxer Christentum, Östliche Pre-Chalcedonische Kirchen, Anglikanismus und lutherischen Protestantismus könnte in dieser informellen Einheit unter Ehrenleitung des Bischof von Rom gemeinsames Zeugnis geben. Das Model der ökumenischen Pentarchie bedeutet keine institutionelle Unterordnung der verschiedenen Konfessionen unter dem Papsttum.
    The article tries to find a possible model of the role of the papal office in the ecumenical dialogue. First, the paper reconstructs the opinions about the pope and his office issued by the Evangelical Church in the 16th  century, especially in the theology by Reformer Martin Luther. In the second step, there is an analysis of the ‘pope’ understanding presented by the modern Polish Lutheran theology. According to the applied method of “unity in n reconciled diversity” it seems that the pope, as a head of the Roman Catholic Church could be understood as primus inter pares. The article develops the possible consequence of this papal duty in the vision of the ecumenical Pentarchie. It would be an ecumenical collaboration between the 5 biggest traditions of the modern Christianity: Roman Catholicism, Orthodoxy, Eastern Pre-Chalcedonian Churches, Anglicanism and Lutheran Protestantism. This model does not mean a way to the institutional primacy of the Bishop of Rome.
    Der Artikel versucht, ein für lutherische Theologie akzeptables Model zu skizzieren, für den Dienst des Papstes für die Einheit des gesamten, geteilten Christentums. Zunächst wird die Problematik des Papstverständnisses im Protestantismus des 16. Jh. besprochen. Schwerpunkt dieser Analyse liegt an Schriften von Reformator Dr. Martin Luther. Im zweiten Abschnitt wird die Beziehung des polnischen Protestantismus zum Papsttum erörtert. Der Verfasser konstruiert auf der Basis des lutherischen Models der Einheit der Kirche bekannt als „Einheit in versöhnter Verschiedenheit” den Vorschlag für die Rolle des Papst im ökumenischen Dialog. Der Papst als primus inter pares könnte der Botschafter des ganzen Christentums werden. Der Artikel schlägt das Model der ökumenischen Pentarchie vor. Die 5 größten Traditionen des heutigen Christentums: Römischer Katholizismus, Orthodoxer Christentum, Östliche Prä-Chalcedonische Kirchen, Anglikanismus und lutherischen Protestantismus könnten in dieser informellen Einheit unter Ehrenleitung des Bischof von Rom gemeinsames Zeugnis geben. Das Model der ökumenischen Pentarchie bedeutet keine institutionelle Unterordnung der verschiedenen Konfessionen unter das Papsttum.
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2015, 10; 123-144
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Historyczny rozwój katolickiego obrazu Marcina Lutra
    The historical development of the Catholic image of Martin Luther
    Autorzy:
    Jaskóła, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040982.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Benedikt XVI.
    Lutherisch-Katholischer Dialog
    Johannes Paul II.
    Martin Luther
    Papst Franziskus
    Reformation
    ökumenische Bewegung
    Benedict XVI
    ecumenical movement
    John Paul II
    Lutheran-Catholic dialogue
    Pope Francis
    the Reformation
    Benedykt XVI
    dialog luterańsko-katolicki
    ruch ekumeniczny
    Jan Paweł II
    Marcin Luter
    papież Franciszek
    reformacja
    Opis:
    Katolicki obraz Marcina Lutra na przestrzeni wieków ewoluował od zdecydowanie negatywnego w czasie reformacji i w wiekach następnych, poprzez próby teologicznie i historycznie pogłębionych analiz inspirowanych ruchem ekumenicznym, aż po współczesną akceptację wielu jego teologicznych postulatów. Współczesne kierunki rzymskokatolickiego myślenia o Lutrze dobrze streszczają historycznie wyważone i dogmatycznie pogłębione opinie ostatnich papieży: Jana Pawła II, Benedykta XVI i Franciszka. Idąc za tekstami uzgodnień Komisji luterańsko-katolickiej na forum światowym, ekumenicznie otwarci papieże potrafią dostrzec w Marcinie Lutrze człowieka głęboko religijnego, świadka Ewangelii, którego myśl teologiczna nie utraciła swej aktualności i jest wyzwaniem dla współczesnego zsekularyzowanego świata.  
    The Catholic image of  Martin Luther in the course of the centuries evolved from the literally  negative one during the time of the Reformation and the centuries that followed, through the theological attempts and historically in-depth analyses inspired by the ecumenical movement up to contemporary acceptance of several theological postulates. Contemporary movements of Roman-Catholic thinking of Luther well summarize historically vulnerable and dogmatically deepened opinions of the recent popes: John Paul II, Benedict XVI and Francis. Following the agreement texts of the Lutheran-Catholic Commission at the world forum, ecumenically open popes can find out in Martin Luther a profoundly religious man, the witness of the Gospel whose theological thought is still relevant and a challenge for the presently secularized world.
    Das katholische Bild von Martin Luther veränderte sich von einem äußerst negativen in der Zeit der Reformation durch theologisch und historisch vertiefte Versuche von Analysen, angeregt durch die ökumenische Bewegung, bis zur heutigen Akzeptanz vieler seiner theologischen Forderungen. Die gegenwärtigen Tendenzen des römisch-katholischen Denkens über Luther werden am besten durch die historisch sowie dogmatisch fundierten Aussagen der letzten Päpste zusammengefast: Johannes Paul II., Benedikt XVI. und Franziskus. Im Geiste der Konvergenzen der Katholisch-Lutherischen Dialogkommission auf der Weltebene sehen diese ökumenisch aufgeschlossenen Päpste in Martin Luther einen tief religiösen Menschen und einen Zeugen des Evangeliums, dessen theologisches Denken nach wie vor aktuell bleibt und eine Herausforderung an die säkularisierte Welt von heute ist.
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2018, 13; 46-60
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prymat według Josepha Ratzingera
    Autorzy:
    Góźdź, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041168.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Papst
    päpstlicher Primat
    petrinische Sukzession
    doktrinale Unfehlbarkeit
    Iurisdiktionsprimat
    Kollegalität in der Kirche
    Communio
    J. Ratzinger
    Abdankung des Papstes
    Nachfolge des Gekreuzigten
    Pope
    Pope’s primacy
    Petrine succession
    doctrinal infallibility
    jurisdictional primacy
    Collegiality of the Church
    communio
    papal renunciation
    following the Crucified
    papież
    prymat papieski
    sukcesja Piotrowa
    nieomylność doktrynalna
    prymat jurysdykcyjny
    kolegialność w Kościele
    abdykacja papieska
    naśladowanie Ukrzyżowanego
    Opis:
    Joseph Ratzinger ujmuje rzeczywistość prymatu papieskiego na płaszczyźnie Kościoła rozumianego jako communio, gdzie podstawową kategorią jest wzajemna relacja prymatu i kolegialności w Kościele. Dlatego jest on za prymatem jurysdykcyjnym, wykonywanym w sposób nie monarchistyczny, lecz kolegialny, gdzie papież jest głową kolegium biskupów. Wyraźnie wskazuje na pierwszeństwo Piotra w Nowym Testamencie i stąd rozwija myśl o sukcesji urzędu Piotrowego, wybierając via media między papalizmem a konciliaryzmem. Stąd też skupia się na personalnym charakterze prymatu, związanym z konkretna osobą. Ponadto artykuł rozważa relację urzędu i nieomylności doktrynalnej, a przy tym stawia hipotezę, czy po abdykacji Benedykta XVI zachował on jeszcze charyzmat nieomylności doktrynalnej (czy autentycznej prawowierności) i jak ma się ona do obecnego papieża Franciszka.
    Joseph Ratzinger discusses papal primacy in the Church, which is a communio based on the relationship between primacy and collegiality. Therefore, he supports jurisdictional primacy executed not in a monarchical way, but collegially, with the Pope as the head of the college of bishops. Joseph Ratzinger discusses the Petrine primacy in the New Testament, which he considers a starting point for a discussion about the succession of Peter’s office, choosing (via  media) between papalism and conciliarism. He, therefore, focuses on the personal aspect of primacy connected with a given person. Moreover, the article discusses the relationship between the papacy and doctrinal infallibility. It also poses the question whether after his renunciation Benedict XVI still retains the charism of doctrinal infallibility (or authentic orthodoxy) and how this refers to the current Pope Francis.
    Joseph Ratzinger zeigt die Wirklichkeit des päpstlichen Primats auf der Ebene der Kirche, verstanden als Communio, wo die grundlegende Kategorie die gegenseitige Relation des Primats und Kollegialität in der Kirche ist. Aus diesem Grund plädiert er für das Jurisdiktionsprimat, das jedoch nicht in einer monarchistischen, sondern einer kollegialen Art ausgeübt wird, wo der Papst als Haupt des Bischofskollegiums verstanden wird. Er verweist nachdrücklich auf die Vorrangstellung des Petrus im Neuen Testament und von da aus entfaltet er den Gedanken der Sukzession des päpstlichen Amtes, indem er den Mittelweg zwischen Papalismus und Konziliarismus wählt. Aus diesem Grund konzentriert er sich auf den personalen Charakter des Primats, verbunden mit einer konkreten Person. Außerdem wird im Artikel das Verhältnis zwischen dem Amt und der doktrinalen Unfehlbarkeit analysiert, wobei eine Hypothese bezüglich der Frage aufgestellt wird, ob Benedikt XVI. nach seinem Rücktritt das Charisma der Unfehlbarkeit beibehalten hat und wie das in Bezug auf den Papst Franziskus zu verstehen ist.  
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2015, 10; 67-80
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Początek pontyfikatu i I Pielgrzymka Jana Pawła II do Ojczyzny w świetle materiałów Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Toruniu
    Autorzy:
    Białkowski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/529549.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Towarzystwo Miłośników Torunia
    Tematy:
    PVAP
    Wojewodschaftskomitee der PVAP in Thorn
    Johannes Paul II.
    Amtseinführung als Papst
    erste Reise nach Polen
    Bistum Kulm
    the Polish United Workers’ Party (PZPR)
    the Provincial Committee of the Polish United Workers’ Party (PZPR) in Toruń
    John Paul II
    inauguration of the pontificate
    the 1st Pilgrimage to Poland
    Chełmno diocese
    PZPR
    Komitet Wojewódzki PZPR w Toruniu
    Jan Paweł II
    inauguracja pontyfikatu
    I Pielgrzymka do Ojczyzny
    diecezja chełmińska
    Opis:
    Die Wahl von Johannes Paul II. zum Papst (16. Oktober 1978), seine Amtseinführung (22. Oktober 1978) und die erste Pilgerfahrt in sein Vaterland (2.-10. Juni 1979) waren Ereignisse ohne Beispiel, weshalb die zentralen Organe von Partei und Staat der Volksrepublik Polen großes Interesse für sie an den Tag legten. Zunächst hatten sie bei den höchsten Entscheidungsträgern der Partei einen Schock hervorgerufen, danach führten sie relativ schnell zur Durchführung breit angelegter Analysen. Die hier vorgestellten Materialien stammen aus den Beständen des Wojewodschaftskomitees der Polnischen Vereinigten Arbeiterpartei (PVAP) in Thorn, die sich im Thorner Staatsarchiv befinden, und sind ein Beispiel für Dokumente, die von der mittleren Ebene des Parteiapparats angefertigt wurden. Die Berichte wurden täglich von der Kanzlei des Ersten Sekretärs des Wojewodschaftskomitees der PVAP in Thorn angefertigt und sind gekennzeichnet durch ein spezifisches Partei-Neusprech, durch einen Mangel an Selbstreflexion, eine minimale Objektivität gegenüber der beurteilten Wirklichkeit, durch auf Stereotypen gestützte Urteile und durch eine Neigung, Werte oder Größen herabzusetzen (u. a. die Reaktionen, die die Wahl von Kardinal Wojtyła auf den Stuhl Petri in der Bevölkerung hervorrief, die Menge der Gläubigen, die an den Begegnungen mit dem Papst teilnahmen). Im Rückblick nach vier Jahrzehnten sind die Parteiberichte ein Zeugnis einer karikaturhaften Verzeichnung von Bildern aus dem Alltagsleben der Kirche und der Bewohner der Wojewodschaft Thorn zu Propagandazwecken.
    The election of John Paul II ( on 16 October 1978) , the inauguration of his pontificate (22 October 1978) and the 1st Pilgrimage to Poland (2-10 June 1979) were unprecedented events, which is why various central political bodies of the Polish People’s Republic  were interested in them. Originally, they provoked shock among the highest dignitaries of the party, but later they made them carry out extensive analyses. The materials presented here – from the State Archive in Toruń, the complex of the Provincial Committee of the Polish United Workers’ Party (PZPR) in Toruń- constitute an example of such documents prepared by the middle-level party apparatus. Reports- prepared daily by the Bureau of the 1st Secretary of the Provincial Committee of PZPR in Toruń- are characterized by a specific language of the party’s newspeak , a lack of self-reflection and scarce objectivity in the evaluation of the reality evaluation based on stereotypes, tendencies to underestimate the value or importance ( e.g. of social reactions generated by the choice of  Cardinal Karol Wojtyła to be the pope, the number of laymen participating in the meetings with the Pope). From the perspective of four decades the party’s reports remain the evidence of the propagandist distortion of the images of everyday life of the Church and inhabitants of the Kuyavian-Pomeranian Province.
    Wybór Jana Pawła II (16 października 1978 r.), inauguracja Jego pontyfikatu (22 października 1978 r.) oraz I Pielgrzymka do Ojczyzny (2-10 czerwca 1979 r.), były wydarzeniami bez precedensu, stąd zainteresowanie nimi przejawiały centralne organa partyjno-państwowe PRL. Początkowo wywołały one szok wśród najwyższych decydentów partyjnych, później dość szybko skłoniły do przeprowadzenia szerokich analiz. Zaprezentowane materiały – pochodzące z Archiwum Państwowego w Toruniu, zespół Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Toruniu – są przykładem takich dokumentów przygotowywanych przez aparat partyjny średniego szczebla. Codziennie przygotowywane – przez Kancelarię I Sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Toruniu – raporty charakteryzuje specyficzny język nowomowy partyjnej, brak autorefleksji oraz znikomy obiektywizm ocenianej rzeczywistości, oceny oparte na stereotypach, tendencje zaniżające wartości bądź wielkości (m. in. reakcji społecznych jakie wywołał wybór kardynała Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową, ilości świeckich uczestniczących w spotkaniach z Papieżem). Z perspektywy czterech dekad partyjne sprawozdania pozostają świadectwem propagandowego karykaturalnego zniekształcenia obrazów z życia codziennego Kościoła oraz mieszkańców województwa toruńskiego.
    Źródło:
    Rocznik Toruński; 2018, 45
    0557-2177
    Pojawia się w:
    Rocznik Toruński
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Die katholische Kirche in Polen und Erster Weltkrieg
    The Catholic Church in Poland and the First World War
    Kościół katolicki w Polsce a pierwsza wojna światowa
    Autorzy:
    Hurysz, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30145672.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    die katholische Kirche
    Polnische Länder
    Erster Weltkrieg
    Papst Benedikt XV
    Primat Edmund Dalbor
    Erzbischof Alexander Kakowski
    Bischof Adam Stephan Sapieha
    päpstliche Sammlung von 1915
    Konvent der polnischen Bischöfe 1917
    Polenfrage im Ersten Weltkrieg
    Catholic Church
    Polish lands
    World War I
    Pope Benedict XV
    Primate Edmund Dalbor
    Archbishop Alexander Kakowski
    Bishop Adam Stephen Sapieha
    Papal Collect from 1915
    Congress of Polish Bishops in 1917
    Polish issue during World War I
    Kościół katolicki
    ziemie polskie
    I wojna światowa
    papież Benedykt XV
    prymas Edmund Dalbor
    arcybiskup Aleksander Kakowski
    biskup Adam Stefan Sapieha
    kolekta papieska z 1915 r.
    zjazd biskupów polskich w 1917 r.
    kwestia polska w czasie I wojny światowej
    Opis:
    Der vorliegende Text stellt ausgewählte Aspekte der Aktivitäten der katholischen Kirche in Polen während des Ersten Weltkriegs vor. Alle unternommenen kirchlichen Aktionen basierten auf zwei Grundpfeilern: Gebet und Nächstenliebe. Die polnische Frage, also die Wiedererlangung der Unabhängigkeit, war nicht ohne Bedeutung. Alle diese Phänomene erreichten die katholische Kirche in den polnischen Landen. Besonders die von der Kirche entwickelte Karitatives- und Wohltätigkeitsaktionen überschritten die Grenzen der Teilung. Das von Bischof Adam Stephan Sapieha eingesetzte der Fürstbischöfliche Hilfsausschuss für die von der Kriegsniederlage Betroffenen (Abk. K.B.K.) hatte sich in dieser Hinsicht große Verdienste erworben. Am 5. Februar 1915 wurde im Rahmen des Nationalrates das Posener Komitee zur Hilfe für das Königreich Polen gegründet. Erzbischof Eduard Likowski wurde Vorsitzender, und nach seinem Tod wurde Erzbischof Edmund Dalbor sein Nachfolger. Die katholische Kirche und ihre Bischöfe arbeiteten aktiv mit dem am 9. Januar 1915 in Lausanne gegründeten Allgemeinen Komitee für Kriegsopferhilfe in Polen zusammen. Die für November 1915 geplante Aktion war das größte Echo der Zusammenarbeit der katholischen Kirche mit dem Sienkiewicz-Komitee. Im März 1917 fand auf der siebten Konferenz der katholischen Bischöfe des Königreichs Polen anlässlich des hundertjährigen Bestehens der Erzdiözese Warschau (1817) ein beispielloses Ereignis statt, nämlich der erste Kongress der Polnisches Episkopat während der Teilungen. Der Klerus bildete eine Gruppe, die die Nation integrierte, die nach dem Fall der Republik Polen in drei getrennten staatlichen Organismen lebte. Während der Teilungen und während des Ersten Weltkriegs haben die Priester die polnische Nation in großem Umfang vermittelt. Dank dessen konnte der neue Staat Ende 1918 erfolgreich wiederaufleben.
    Prezentowany tekst przybliża wybrane aspekty działalności Kościoła katolickiego na ziemiach polskich w okresie I wojny światowej. Podjęte akcje kościelne opierały się na dwóch podstawowych filarach: modlitwie i działalności charytatywnej. Nie bez znaczenia była sprawa polska, czyli odzyskanie niepodległości. Zjawiska te dotyczyły Kościoła katolickiego na wszystkich ziemiach polskich. Szczególnie akcje charytatywne i dobroczynne rozwijane przez Kościół przekraczały granice rozbiorowe. Ogromne zasługi miał w tym względzie Książęco-Biskupi Komitet Pomocy dla Dotkniętych Klęską Wojny (w skrócie: K.B.K.) powołany przez biskupa Adama Sapiehę. 5 lutego 1915 r. powstał w ramach Rady Narodowej Poznański Komitet Niesienia Pomocy Królestwu Polskiemu. Przewodniczącym został arcybiskup Edward Likowski, a po jego śmierci następca arcybiskup Edmund Dalbor. Kościół katolicki i jego biskupi czynnie współpracowali z Komitetem Generalnym Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce, który zawiązał się w Lozannie 9 stycznia 1915 r. Największym echem współpracy Kościoła katolickiego z Komitetem Sienkiewiczowskim była akcja zaplanowana na listopad 1915 r. W marcu 1917 r. na siódmej konferencji biskupów katolickich z Królestwa Polskiego z okazji setnej rocznicy powstania archidiecezji warszawskiej (1817) doszło do wydarzenia bez precedensu, mianowicie pierwszego zjazdu episkopatu polskiego w okresie zaborów. Duchowieństwo stanowiło grupę integrującą naród zamieszkujący po upadku Rzeczypospolitej trzy odrębne organizmy państwowe. Księża w ogromnym stopniu przeprowadzili naród polski przez okres zaborów i w czasie I wojny światowej. Nowe państwo mogło dzięki temu skutecznie odrodzić się pod koniec 1918 r.
    The presented text introduces selected aspects of activities of the Catholic Church in Poland during the First World War. All actions taken in the Church were based on two basic pillars: prayer and charity work. The Polish issue, i.e. regaining independence, was not without significance. All these phenomena reached the Catholic Church in Poland. Especially charity and philanthropy actions developed by the Church crossed the borders of the partition. The Ducal-Bishops Aid Committee for Those Afflicted by the Defeat of War (in short K.B.K.), established by Bishop Adam Stephen Sapieha, had great merits in this regard. 5 February 1915 the Poznań Committee for Aid to the Kingdom of Poland as part of the National Council was established. Archbishop Edward Likowski became the chairman, and after his death, his successor was Archbishop Edmund Dalbor. The Catholic Church and its bishops actively cooperated with the General Committee for Aid to War Victims in Poland, which was established in Lausanne on 9 January 1915. The action planned for November 1915 was the greatest echo of the cooperation between the Catholic Church and the Sienkiewicz Committee. In March 1917 at the seventh conference of Catholic bishops from the Kingdom of Poland on the occasion of the hundredth anniversary of the foundation of the Archdiocese of Warsaw (1817), an unprecedented event took place, namely the first congress of the Polish episcopate during the partitions. The clergy constituted a group integrating the people inhabiting three separate state organisms after the fall of the Republic of Poland. Priests to a great extent led the Polish nation in communication through the period of partitions and during the First World War. Thanks to this, the new state could successfully reborn at the end of 1918.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Teologiczne; 2023, 43; 205-222
    0209-3472
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies