Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "POLISH PRIESTS" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-10 z 19
Tytuł:
BETWEEN UNIVERSALISM AND ETHNIC PARTICULARISM: POLISH MIGRANTS TO THE UNITED KINGDOM; PERSPECTIVE FROM THE PSYCHOLOGY OF RELIGION
Autorzy:
Grzymała-Moszczyńska, Halina
Hay, David
Krotofil, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/580435.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
POLES IN THE UK
POLISH PRIESTS
CATHOLIC CHURCH
Opis:
Detailed analysis of the research results pertaining to the role of religion in acculturation process of Poles in UK clearly points to the fact that Polish priest become a key person for understanding dynamic of acculturation process of both groups: immigrants and host population. Therefore the following perspectives on the role of Polish priest will be provided: • Perspective of Polish priests working in UK • Perspective o Polish parishioners • Perspective of British parishioners • Perspectives of Polish church hierarchy • Perspectives of British Church hierarchy • Perspectives of British priest with whom Polish priest shares work in the parish Paper points to various difficulties in fulfilling expectations of different groups towards Polish priests, conflictual characteristic of priest’s role, and deficits in proper preparation of priests for their work in UK. As the theoretical background of the process The Interactive Acculturation Model ( Bourhis, Moise, Perreault, Senecal 1997) will be employed. The model points to the influence of host population on the final outcome of acculturation process of newly arriving group.
Źródło:
Studia Migracyjne - Przegląd Polonijny; 2011, 37, 1(139); 223-236
2081-4488
2544-4972
Pojawia się w:
Studia Migracyjne - Przegląd Polonijny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Status of Polish Priests in the United States 1956-1977
Status polskich księży przebywających w Stanach Zjednoczonych w latach 1956-1976
Autorzy:
Nir, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1956308.pdf
Data publikacji:
2021-11-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
księża polscy
Polonia
Stany Zjednoczone
Polish priests
USA
Opis:
In 1976 the Polish Episcopate made a decision to regulate the status of Polish priests who left for the USA in 1956-1976. In Warsaw, thr work was manages by the Episcopal Secretariat, and in the USA, the coordinating office in Orchard Lake Schools, headed by Rev. Msgr. Alexander Cendrowski. Bishop Wesoły and Rubin from Rome cooperated with the center. On behalf of the  American Episcopate, the Secretary General, Archbishop Bernardin, and the head of the Emigration and Tourism Commission Bishop Gracida cooperated. In the years 1956-1976, 356 priests and religious left Poland from 48 dioceses and 14 religious orders, including 165 priests and 186 religious. October 15, 1977 the status of priests was as follows: incardinated priests 52, religious 56; 16 in the incardination process, 17 emeritus, 7 returned to Poland, 33 had problems with incardination, 56 worked as a guest. The worked the most; 42 in Detroit, 41 in Chicago, 20 in Gary, 18 in Brooklyn and Philadelphia, 15 Buffalo, less than 10 in 18 dioceses It was impossibile to establish the status of the other priests they were suspended, sent to the secular state and entered into marriage. After 1978 Polish bishops made individual decisions and, in general, they lifted their suspensions and allowed them to work in the USA.
W 1976 r. Episkopat Polski podjął decyzję uregulowania statusu księży polskich, którzy w latach 1956-1976 pojechali do Stanów Zjednoczonych. W Warszawie pracami kierował Sekretariat Episkopatu, a w USA biuro koordynacyjne w Seminarium Polskim w Orchard Lake, na czele którego stał ks. prał. Aleksander Cendrowski. Z ośrodkiem amerykańskim współpracowali biskupi Władysław Rubin i Szczepan Wesoły z Rzymu. Z ramienia Episkopatu Amerykańskiego współpracowali Sekretarz Generalny Episkopatu Amerykańskiego, arcybiskup Joseph Bernardin i szef Komisji Emigracji i Turystyki biskup Rene Gracida. Z Polski w latach 1956-1976 wyjechało do Stanów Zjednoczonych 354 księży i zakonników z 48 diecezji i 14 zakonów, w tym 165 księży i 189 zakonników. Status na dzień 15 października 1977 r. przedstawiał się następująco: inkardynowanych  księży 52, zakonników 56; w procesie inkardynacji 16; emerytów 17; wróciło do Polski 7; problem z inkardynacją miało 33; pracowało na prawach gościa 56. Najwięcej pracowało: 42 w Detroit, 41 w Chicago, 20 w Gary, po 18 w Brooklynie i Filadelfii, 15 w Buffalo, poniżej 10 w 18 diecezjach. O pozostałych księżach nie można było ustalić ich miejsca pobytu, statusu, czy też byli suspendowani bądź przeszli do stanu świeckiego czy zawarli małżeństwo. Po 1978 r. polscy biskupi podejmowali indywidualne decyzje i na ogół cofali duchownym suspensy i pozwalali im pracować w Stanach Zjednoczonych.
Źródło:
Studia Polonijne; 2021, 42; 459-475
0137-5210
Pojawia się w:
Studia Polonijne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polscy księża zesłańcy postyczniowi o Rosji
Polish priests-exiles about Russia (after the January Uprising)
Autorzy:
Cybulski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/481713.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
Polish priests
exile
Siberia
memoires
stereotype of Russia and the Russians
Opis:
The given article is devoted to the problem of the perception of Russia and the Russians in Polish Catholic priests’ literary work, exiled after the January Uprising to the Russian Empire. As commonly assessed, exile to Russia affected about six hundred Polish clergymen, in one way or another connected to the insurrectionary move of 1863. The most famous priest-exiles, whose literary legacy has survived to this day, are: Mikołaj Kulaszyński, Stanisław Matraś, Edward Nowakowski and Zygmunt Szczęsny Feliński. A present article was devoted to it is for these writers, and is concentrating on the stereotype of the Russians and Russia. The text includes the following aspects one by one: national nomenclature, psychological and characterological features, physical properties of the Russians and the general image of Russia as the state and the country.
Źródło:
Acta Polono-Ruthenica; 2016, 1, XXI; 145-159
1427-549X
Pojawia się w:
Acta Polono-Ruthenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Opieka duszpasterska wśród Polaków we Francji w świetle protokołu ze Zjazdu Duchowieństwa Polskiego odbytego w Clamart w 1938 roku
Pastoral Care among Poles in France in the Light of the Protocol of the Congress of the Polish Clergy Held in Clamart in 1938
Autorzy:
Szymański, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1956509.pdf
Data publikacji:
2019-07-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Polacy we Francji
duszpasterstwo polskojęzyczne
duszpasterze polonijni
Poles in France
Polish language ministry
Polish priests
Opis:
W okresie międzywojennym zarówno Kościół w Polsce, jak i władze rządowe zabiegały o zapewnienie rodzimej opieki religijnej wielomilionowej rzeszy wychodźstwa polskiego. Stwarzało to szeroką płaszczyznę współpracy. Motywacja miała różny charakter, od czysto pragmatycznej i politycznej na poziomie Ministerstwa Spraw Zagranicznych – ambasady, konsulatów, do religijno-humanitarnej na poziomie miejscowych duszpasterzy polskich, którzy na co dzień stykali się z rozproszoną i najbardziej opuszczoną pod względem opieki konsularnej i religijnej częścią emigracji. Dla łatwiejszej administracji posługi duszpasterskiej rektor Polskiej Misji Katolickiej we Francji w 1923 roku w ramach rekolekcji kapłańskich rozpoczął duszpasterskie spotkania, „zjazdy duchowieństwa polskiego” – wszystkich kapłanów Misji, które służyły wymianie doświadczeń duszpasterskich i dyskusji nad pojawiającymi się problemami emigracji polskiej. Polska Misja Katolicka we Francji jurysdykcyjnie podlegała episkopatowi Francji, który ustanowił swojego delegata do duszpasterstwa migrantów. W 1938 roku rekolekcje dla duszpasterzy polskich pracujących wśród wychodźstwa polskiego we Francji przeprowadził ks. Tomasz Mącior SAC. Odbywały się one w Clamart pod Paryżem. W ćwiczeniach tych uczestniczyło 50 duszpasterzy z ówczesnym rektorem PMK we Francji ks. F. Cegiełką. Po rekolekcjach tradycyjnie odbyły się obrady księży polskich, w których udział wzięli również: ambasador Polski Juliusz Łukasiewicz, konsul generalny w Paryżu Aleksander Kawałkowski, dyrektor Katolickiej Agencji Prasowej ks. Zygmunt Kaczyński i biskup sufragan Paryża Emanuel Anatol Chaptal. Zakres podejmowanych wyzwań przez duszpasterzy polskich egzemplifikuje zamieszczony Protokół ze Zjazdu Duchowieństwa Polskiego odbytego po zakończeniu rekolekcji w Clamart pod Paryżem w dniu 25 listopada 1938 roku. Kopia dokumentu znajduje się w Archiwum Polskiej Misji Katolickiej we Francji, dokument oryginalny przechowywany jest w Archiwum Archidiecezjalnym w Gnieźnie.
In the interwar period, both the Church and the Polish authorities sought to provide native religious care for a multi-million group of Poles in exile, which was a great area for cooperation. Their motivation was of a diverse nature: from purely pragmatic and political at the level of the Ministry of Foreign Affairs – embassies, consulates, to religious and humanitarian at the level of local Polish priests, who had to deal with a group of people scattered and abandoned in terms of consular and religious care. For the easier administration of the pastoral ministry, the Rector of the Polish Catholic Mission in France, in 1923, as part of the priesthood retreat, began pastoral meetings, “congresses of the Polish clergy” – all priests of the Mission, aimed at the exchange of pastoral experiences and discussion of emerging problems related to Polish emigrants. The Polish Catholic Mission in France was under the jurisdiction of the episcopate of France, which appointed its delegate to the pastoral care of migrants. In 1938, a retreat for Polish priests working for Poles in France was conducted by Fr. Tomasz Mącior SAC. It took place in Clamart near Paris. It was attended by 50 priests with the then rector of the Polish Catholic Mission in France, Fr. F. Cegiełka. After the retreat, the Polish priests’ sessions were traditionally held, in which Polish ambassador Juliusz Łukasiewicz, consul general in Paris, Aleksander Kawałkowski, director of the Catholic Press Agency, Fr. Zygmunt Kaczyński and Paris suffragan bishop, Emanuel Anatol Chaptal participated. The scope of the challenges undertaken by Polish priests is exemplified by the attached Protocol from the Polish Clergy Convention held after the retreat at Clamart on November 25, 1938. A copy of the document is stored in the Archives of the Polish Catholic Mission in France, and the original document is stored in the Archdiocesan Archives in Gniezno.
Źródło:
Studia Polonijne; 2018, 39; 339-372
0137-5210
Pojawia się w:
Studia Polonijne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ księży dekanatu sztumskiego na proces utrwalania polskości i katolicyzmu na terenie Powiśla w latach 1919–1920
The influence of the Sztum Decanate priests on the process of consolidation of Polishness and Catholicism in the Powiśle region in 1919 – 1920
Autorzy:
Wiśniewski, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147841.pdf
Data publikacji:
2018-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
plebiscyt
ziemia sztumska
katolicy polscy
duszpasterze propolscy
Plebiscite
Region of Sztum
Polish Catholics
pro-Polish priests
Opis:
Dekanat sztumski należał, postanowieniem traktatu wersalskiego z 28. 06. 1919 r. do kwidzyńskiego okręgu kwidzyńskiego. Polacy tu mieszkający, po przegranym plebiscycie, doświadczając terroru szukali pomocy u premiera rządu polskiego W. Witosa, ale ten im odpowiedział: „Kto Polak, wróci do Polski. Z powodu tych kilku Polaków z Niemcami wojny prowadzić nie będziemy”. Polacy na Powiślu tworzyli bardziej uświadomione i zwarte skupiska, niż w innych polskich rejonach diecezji. Zwłaszcza w centralnej części dekanatu sztumskiego, w parafiach: Postolin, Straszewo, Stary Targ, Tychnowy. W tych wspólnotach duszpasterzowali zasłużeni dla polskości kapłani: 2 poniosło śmierć w okresie hitlerowskim w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen – błogosławiony ks. Władysław Demski i ks. Bronisław Sochaczewski, a 4 kolejnych włączyło się aktywnie w pracę plebiscytową na rzecz Polski: ks. P. Mateblowski, ks. F. Prus, ks. S. Rosenau, ks. F. Połomski, ks. G. v. Palmowski, ks. E. Gross. Tych 8 księży wyróżniało się gorliwą pracą wśród parafian Polaków, a pozostałych 11 duszpasterzy nie pozostawiło wyraźnych „śladów” na rzecz wspierania polskiej religijności katolickiej, ale też nie podejmowało działań proniemieckich w swojej pracy, chociaż wykonywali zalecenia fromborskiej kurii biskupiej. To zaangażowanie księży w „polskie” duszpasterstwo ujawniło się skutecznie w wysokim procencie głosowania za Polską w okresie plebiscytu.
The Sztum Decanate belonged, by the decision of the Treaty of Versailles of 28 June 1919, to the District of Kwidzyn. The Poles who resided here, following the lost Plebiscite, falling victim to terror, reached out for help to the Prime Minister of the Polish Government Wincenty Witos but he responded to them: “Those who are Polish, will come back to Poland. We will not go to war with the Germans for those few Poles”. The Poles in the Powiśle region established more informed and close communities than in other Polish regions of the Diocese. In particular, in the central part of the Sztum Decanate in the parishes of Postolin Straszewo, Stary Targ and Tychnowy. Some meritorious priests who consolidated Polishness shepherded those communities: 2 of them died in the Nazi era in the concentration camp in Sachsenhausen – the Blessed Fr. Władysław Demski and Fr. Bronisław Sochaczewski, and 4 other actively joined the Plebiscite work in favour of Poland: Fr. P. Mateblowski, Fr. F. Prus, Fr. S. Rosenau, Fr. F. Połomski, Fr. G. v. Palmowski; Fr. E. Gross. Those 8 priests distinguished themselves with zealous work among Polish parishioners, and the other 11priests did not leave any distinctive “marks” in favour of the Polish Catholic religious practices but neither did they take up any pro-German actions in their work, although they followed the instructions of the Frombork Bishop Curia. This engagement of priests in the “Polish” ministry translated effectively into a high percentage of pro- Poland vote in the Plebiscite.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2018, 19; 107-118
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Parafia w Meriden i jej duszpasterze na łamach „Dziennika Chicagoskiego” w latach 1893-1920
The image of the Meriden parish and its priests in the “Dziennik Chicagoski” newspaper over the years 1893-1920
Autorzy:
Szymański, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1022887.pdf
Data publikacji:
2020-12-21
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Polacy w Meriden
duszpasterze polscy
parafia polska
szkoła polska
Poles in Meriden
Polish priests
Polish parish
Polish school
Meriden
Opis:
Parafia w Meriden to najstarsza polska parafia w stanie Connecticut. Liczyła ok. 3500 wiernych. Została utworzona w 1892 r. przez ks. Antoniego Klawitera. Kolejno pełnili w niej posługę duszpasterską: ks. dr Tomasz Misicki, ks. Kazimierz Kucharski, ks. Lucjan Bójnowski, ks. Michał Miklaszewski, ks. Józef Cułkowski i ks. Jan Ceppa. Owoce ich posługi duszpasterskiej i narodowej znalazły swoje odzwierciedlenie na łamach „Dziennika Chicagoskiego”. W parafii swoją działalność prowadziły różne towarzystwa religijne, kulturalne i narodowe, mające na celu podtrzymanie polskiej świadomości narodowej wśród emigrantów oraz więzi ze starym krajem, a także pogłębianie życia religijnego. Obok pomocy duchowej, uroczystych nabożeństw parafia polska w Meriden dostarczyła do błękitnej armii wielu rekrutów, a także pomoc materialną staremu krajowi. Ogromną rolę odegrała parafia polska przede wszystkim w sprawach odrodzenia poczucia narodowego i odrodzenia niepodległego państwa polskiego. Więź emigrantów polskich z Kościołem poza ojczystym krajem kształtowała poczucie tożsamości religijnej i narodowej
The Meriden Parish is the oldest Polish parish in Connecticut. It had about 3,500 believers. Established in 1892 by Fr. Antoni Klawiter, it was subsequently run by Fr. Tomasz Misicki, PhD, Fr. Kazimierz Kucharski, Fr. Lucjan Bójnowski, Fr. Michał Miklaszewski, Fr. Józef Cułkowski and Fr. Jan Ceppa. Their pastoral and national ministry have been reflected in the “Dziennik Chicagoski” newspaper. Various religious, cultural and national associations have been active in the parish, aspiring to deepen and maintain the Polish national identity and the connection with the motherland among the immigrants as well as to develop their faith. In addition to spiritual help and ceremonial services, the Polish parish in Meriden provided the Blue Army with numerous recruits and extended material aid to the old country. Most importantly, the Polish parish played a huge role in reviving the national awareness and the independent Polish State. Outside their home country, the bond of Polish immigrants with the Church shaped their sense of religious and national identity.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2020, 114; 387-404
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Drugie zebranie księży Polskiej Misji Katolickiej we Francji
The Second Meeting of the Priests of the Polish Catholic Mission in France
Autorzy:
Jaszewska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1956508.pdf
Data publikacji:
2019-07-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Polska Misja Katolicka we Francji
duszpasterze polonijni
„Polak we Francji”
Polish Catholic Mission in France
Polish priests
“Pole in France”
Opis:
Największą możliwość zamanifestowania więzi z ojczyzną przez naszych rodaków stwarzała struktura organizacyjna polskiej opieki religijnej, tzn. sieć stałych i dojazdowych placówek duszpasterskich. Dzięki współpracy Episkopatu Polski i Francji, związku pracodawców francuskich w głównych skupiskach emigrantów polskich powstała trwała struktura duszpasterstwa polskiego. 13 maja 1922 roku powołano do życia Misję Polską Katolicką we Francji. Od samego początku duszpasterze polscy wywierali zasadniczy wpływ na organizowanie się wychodźstwa polskiego. Opierając się na utworzonych ośrodkach duszpasterskich, kapłani podjęli posługę duszpasterską wśród rodaków, inspirowali lokalne polskie stowarzyszenia do obrony społecznych interesów emigracji i umacniania polskości. Wszystkim tym wyzwaniom usiłowała sprostać PMK pod kierownictwem ks. rektora Wilhelma Szymbora. Skalę tych wyzwań egzemplifikuje m.in. dokument: Protokół z drugiego Zebrania Księży Polskich pracujących wśród wychodźstwa polskiego we Francji, odbytego dnia 15 listopada 1923 w lokalu Misji Polskiej w Paryżu. Kopia dokumentu znajduje się w Archiwum Polskiej Misji Katolickiej we Francji. Natomiast dokument oryginalny w formie maszynopisu przechowywany jest w Archiwum Archidiecezjalnym w Gnieźnie.
The best opportunity to manifest the bonds with the homeland by our compatriots was provided by the organizational structure of Polish religious care, that is, a network of permanent and temporary pastoral centers. Thanks to the cooperation of the Episcopate in Poland and France, and the association of French employers in the main Polish immigrant communities, a permanent structure of Polish pastoral ministry was established. On May 13, 1922, the Mission of Catholic Poland in France was founded. From the very beginning Polish priests had a fundamental influence on the organization of Poles in exile. Based on the established pastoral centers, the priests ministered among their countrymen, inspired local Polish associations to defend the social interests of emigrants and strengthen Polishness. All these challenges were attempted by the Polish Catholic Mission under the guidance of Rector Wilhelm Szymbor. The scale of these challenges is exemplified by, among others, the following document: Minutes of the Second Meeting of Polish Fathers, working among Polish emigrants in France, held on November 15, 1923 at the premises of the Polish Mission in Paris. A copy of the document can be found in the Archive of the Polish Catholic Mission in France. The original document in the form of typescript is stored in the Archdiocesan Archives in Gniezno.
Źródło:
Studia Polonijne; 2018, 39; 325-338
0137-5210
Pojawia się w:
Studia Polonijne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Parafie i duchowieństwo polskie w USA w walce o niepodległość Polski
Parishes and Polish clergy in the USA fighting for Poland’s independence
Autorzy:
Szymański, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/783906.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Polonia w USA
Parafie polskie w USA
Duszpasterze polscy
walka o niepodległość
the Polish community in the USA
Polish parishes in the USA
Polish priests
fighting for independence
Opis:
Polish national parishes of the Roman Catholic Church in the United States of North America were the most important institutions in exile in this country. The greatest development occurred during farmers’ emigration from Poland’s land (1870-1914).  The first Polish parish was created in 1854 in Panna Maria in Texas. In 1870 there were 10 such parishes, and in 1910 over 500. Each parish had from over a dozen families to several tens of thousands of the faithful. In 1880 there were around 2 thousand faithful to one priest, and in 1910 – around 4 thousand. From 1870 onwards, there were two clashing trends attempting to unify American Poles: one (Polish Roman Catholic Union of America) strove to integrate social and political activity around church institutions (parishes, Catholic associations), the other one –  Polish National Alliance, did it concentrating on national organizations. Both fractions trying to maintain the cultural integrity of Poles – the Republic of Poland’s independence – were very popular with Polish clergy. In December 1912, the leaders of the largest Polish organizations established the National Defense Committee. On 8 June 1913, the Polish National Council was created, 2 October 1914 – the National Council and the National Defense Committee appointed the Central Polish Committee. After 1900 two political trends developed in Poland, and each of them sought support among American Poles. Both Roman Dmowski and Józef Piłsudski attempted to receive financial aid. In the mid-1913, Dmowski established the Polish National Committee, which was later transformed into the Polish National Department. Similarly, the Polish community in the USA, due to different attitudes to Poland’s independence was divided into two fractions. The National Department shared Dmowski’s views while the National Defense Committee shared Piłsudski’s views. Ignacy Paderewski, who came to the United States in May 1915 tried to reconcile both parties. From 1 July 1917 onwards, he was formally authorized to represent the organization of the Polish community while talking to the authorities of the United States. American Poles, irrespective of their views, tried to achieve their goals by being active in various fields and striving to influence President Thomas W. Wilson. All efforts made by Ignacy Paderewski and the Polish National Committee based in Paris proved to be effective. Polish parishes became the basis for the recruitment to the Polish Army. In November 1917, 35 395 people declared their readiness to join the army. President Wilson gave in to the pressure of the Polish community, and on 8 January 1918, he issued the fourteen-point resolution, in which the 13th point of the peace program devoted to Poland stated that: ‘An independent Polish state should be erected(…)which should be assured a free and secure access to the sea.’
Polskie parafie narodowościowe Kościoła rzymskokatolickiego w Stanach Zjednoczonych Północnej Ameryki były najważniejszą instytucją wychodźstwa polskiego w tym kraju. Największy ich rozwój nastąpił w czasie emigracji chłopskiej z ziem polskich (1870-1914). Pierwsza polska parafia powstała w r. 1854 w Pannie Marii w Teksasie. W r. 1870 takich parafii było ok. 10, w r. 1910 ponad 500. Wielkość tworzonych parafii wahała się od kilkunastu rodzin do kilkudziesięciu tys. wiernych. Na jednego duszpasterza w 1880 r. przypadało ok. 2 tys. wiernych, w 1910 r. - ok. 4 tys. Od 1870 r. wśród Polonii amerykańskiej ścierały się dwa kierunki starające się jednoczyć Polaków amerykańskich: jeden (Zjednoczenie Polskie Rzymsko Katolickie) dążyło do zintegrowania działań społeczno-politycznych wokół ośrodków kościelnych (parafii, towarzystw katolickich), drugi - Związek Narodowy Polski robił to w oparciu o organizacje narodowe. Obydwa odłamy dążąc do zachowania integralności kulturowej rodaków, ze względu na cel nadrzędy - niepodległość Rzeczpospolitej - cieszyły się poparciem polskiego duchowieństwa. W grudniu 1912 r. przywódcy największych polskich organizacji utworzyli Komitet Obrony Narodowej. 8 czerwca 1913 r. powołano Polską Radę Narodową. 2 października 1914 r. - Rada Narodowa i Komitet Obrony Narodowej powołały Centralny Komitet Polski. Po r. 1900 rozwinęły się w Polsce dwa zasadnicze nurty polityczne, z których każdy szukał poparcia wśród Polaków amerykańskich. Zarówno Roman Dmowski, jak i Józef Piłsudski zabiegali o ich wsparcie finansowe. W połowie r. 1913 Dmowski założył Komitet Narodowy Polski, który później przemianowany został na Wydział Narodowy Polski. Podobnie Polonia amerykańska ze względu na różnicę poglądów co do sprawy niepodległości Polski podzielona była na dwa zasadnicze odłamy. Wydział Narodowy podzielał pogląd Dmowskiego. Komitet Obrony Narodowej podzielał pogląd Piłsudskiego. Zwaśnionych od maja 1915 r. próbował godzić przybyły do Stanów Zjednoczonych Ignacy Paderewski. Od 1 lipca 1917 r. legitymował się on formalnym pełnomocnictwem liczących się w strukturze Polonii organizacji do reprezentowania ich wobec władz Stanów Zjednoczonych. Polacy amerykańscy bez względu na przekonania, starali się osiągnąć swoje cele poprzez rozwijanie aktywności na wielu płaszczyznach, usiłując wpłynąć na prezydenta Thomasa W. Wilsona. Skuteczne okazały się wysiłki podjęte przez Ignacego Jana Paderewskiego i Komitet Narodowy Polski z siedzibą w Paryżu. Polskie parafie stały się podstawą akcji rekrutacyjnej do Armii Polskiej. W listopadzie 1917 r. gotowość do wstąpienia do Armii Polskiej we Francji zgłosiło 35 395 osób. Prezydent Wilson ulegając presji Polonii, 8 stycznia 1918 r. sformułował czternastopunktową rezolucję, w której trzynasty punkt programu pokojowego poświęcił Polsce, stwierdzając, iż: „ma być utworzone niepodległe państwo polskie z wolnym dostępem do morza".
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2018, 110; 395-414
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ojczyzna, patriotyzm, historia Polski w tekstach literackich i paraliterackich księży
Fatherland, patriotism and the history of Poland depicted in literary and quasiliterary works of priests
Autorzy:
Suchenek, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/627034.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
Tematy:
twórczość polskich księży jako źródło historyczne
ojczyzna i patriotyzm w wybranych tekstach księzy
a output of Polish priests as historical testimony
fatherland and patriotism in chosen texts written by priests
Opis:
The purpose of this article is to present: the picture of fatherland, the history of Poland and the idea of patriotism preserved in literary and quasiliterary texts written by priests. The analysis covers the following excerpts: „Kazania sejmowe” by Piotr Skarga, „Do króla”, „Hymny do miłości ojczyzny”, „Gdybym ja był Szwajcarem...” by bishop Ignacy Krasicki, „Zapiski więzienne” by cardinal Stefan Wyszyński, „***Że właśnie taki dzień, Matka Boska Powstańcza”, „Kolumna Zygmunta” by Jan Twardowski, „Etyka solidarności oraz homo sovieticus” by Józef Tischner, Jerzy Popiełuszko – letters and interviews, „Pamięć i tożsamość”, „Rozmowy na przełomie tysiącleci”, „Wstańcie, chodźmy” by cardinal Karol Wojtyła – the Pope John Paul II. The exerptswere taken into consideration as historical testimony.
Źródło:
Język - Szkoła - Religia; 2011, 6; 383-395
2080-3400
Pojawia się w:
Język - Szkoła - Religia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pierwsze zebranie księży Polskiej Misji Katolickiej we Francji
The first convention of the priests of the Polish Catholic Mission in France
Autorzy:
Brudzisz, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1961834.pdf
Data publikacji:
2019-07-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Polacy we Francji
duszpasterstwo polskojęzyczne
duszpasterze polonijni
Poles in France
Polish language pastorate
Polish community abroad priests
Opis:
The First Convention of the Priests of the Polish Catholic Mission in France – this is what the innovatory pastoral institution for Polish emigrants was called. It was established on 13 May 1922. Its first rector was Rev. Wilhelm Szymbor of the Congregation of the Mission. In the place of the one-man pastorate in Paris an Institution was established that comprised the Polish community in the whole of France. A lot of priests were necessary to carry out this task. The institution was supported by Cardinal Dalbor and the Polish bishops. Most participants in the first convention who came to France in 1922, after the Mission was established, were priests sent to work in the Polish language pastorate and were part of the Mission; and then there were priests sent by their bishops to universities, who were able and ready to help with the work in the Polish pastorate. The Convention that is presented in the article touches upon a few important issues with which the Mission had to deal. It also mentions the problem of the aversion that some Church circles in France, including specific bishops, took to it. Some people wanted to rule it, and others did not want to have Polish priests in their territory. These problems are revealed by the correspondence between the first Rector of the Mission Rev. Wilhelm Szymbor and Cardinal Dalbor as well as by the Protocol of the first convention of the Polish priests working with Polish emigrants in France that took place on 13th April 1923 on the premises of the Polish Mission in Paris.
Źródło:
Studia Polonijne; 2012, 33; 141-174
0137-5210
Pojawia się w:
Studia Polonijne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-10 z 19

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies