Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "PERFORMANCE ART" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-50 z 83
Tytuł:
Perfoactivism: from Three Weeks in May to The Museum of Arte Útil
Autorzy:
Kaźmierczak, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/485512.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
performance art
art activism
Opis:
From the very beginning, performance art has been anti-institutional and counter-cultural. Because of that performance artists tended to look for other channels to achieve visibility, often intentionally avoiding it. Since the late 1960s performance art has been exhibited in independent art spaces, at festivals organised by other artists, as well as in public space as guerrilla actions. This paper discusses a subjective selection of the most interesting socially or politically-engaged performances, which at present have taken the form of perfoactivism, functioning outside the art market and popularly understood art institutions. This article is also a review of criticism around artivism, focused on writers such as Gregory Sholette, Boris Groys, Grant Kester, and Claire Bishop.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Arte et Educatione; 2018, 13; 77-86
2081-3325
2300-5912
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Arte et Educatione
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Differences between Visual Performance and Theatre. The Question of Genre Identity
Autorzy:
Orlová, Jana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24546682.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
Performance Art
Visual Performance
Theatr
Art Genre Identity
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2023, 29; 213-232
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Intermedialny język protestu i Marzec ‘68 w Polsce na przykładzie poznańskiej galerii odNOWA
Language of Protest in the Visual Arts and March ‘68 in Poland. The example of the OdNOWA Gallery in Poznań
Autorzy:
Jarecka, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409278.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Associazione Italiana Polonisti (AIP)
Tematy:
March
Performance art
Andrzej Matuszewski
Opis:
The events of March 1968 in Poland have been widely studied from the point of view of political and social history. Recently, it has also become the subject of cultural studies. Yet, the research in the area of the visual arts has been neglected. In the text on the performance art in Poland around 1968 I pay special attention to the connection of art and political tensions of the era with the odNOWA Gallery in Poznań as a case study. The gallery was closed down after the happening by Andrzej Matuszewski entitled Proceeding on May 1969 and the event marked the break of the artists community with the cultural policy of the socialist state. It was too early to call their position ‘dissident’. Yet, I propose a notion of ‘distrust’, taken from Stanisław Barańczak’s writings, to define the peculiar stand of the avant-garde artists in Poland by the end of the 1960s that eventually led to dissidence in the 1980s.
Źródło:
pl.it / rassegna italiana di argomenti polacchi; 2018, 9; 127-143
2384-9266
Pojawia się w:
pl.it / rassegna italiana di argomenti polacchi
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Funkcja dokumentacji w sztuce współczesnej
The Function Of Documentation In Contemporary Art
Autorzy:
Guzek, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424428.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
CONCEPTUALISM
CONTEMPORARY ART
DOCUMENTATION
INTERMEDIA
PERFORMANCE ART
Opis:
This text is an attempt to outline the status of documentation in contemporary art and to describe the process of how the role of documentation has changed within the last decade. Simply speaking, documentation has gained the independent status of a work of art. Documentation as an artistic phenomenon can be considered on two levels: formally as a way to create new works of art, and this is what interests me most here; contextually (socially), when issues arising from documentation are discussed institutionally from the point of view of curators, institutions or political decision makers. The most general category which covers the whole phenomenon of documentation as art is a category of the artistic means of expression created by Peter Burger. For him it replaced the traditional category of style in dealing with the 'non-organic' character of artworks created by the dada and surrealistic avant-garde. Its artistic heirs: conceptual art, action art and time-based installations are a starting point for this particular new role of documentation as art. In art history the existing standards outlining the relationship between the original and a repetition, (like Benjamin's aura, a dialectic combination of media such as Higgins's intermedia card), are not entirely applicable here. As in the works based on documentation, the problem of originality does not exist and the intermediality is currently made of several media. Therefore, although they somehow may serve as general patterns of thinking, they are, however, not sufficient to describe and interpret the specific works of art. Ankersmit's theory of history offers a pattern of a narration rooted in facts. Art based on documentation is in opposition to 'literature' created by curators and the contextual studies, into which art history has fallen. This text is illustrated with examples from the main exhibition of the festival 'Art and Documentation 2010' based on open submission and showing the works from last year.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2010, 3; 5-14
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obrus. O definicji performansu
Autorzy:
Solski, Zbigniew Władysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/487762.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
Tematy:
PERFORMATICS
PERFORMANCE ART
THEATRE
PERFORMATYKA
TEATR
Opis:
Tablecloth. On the definitions of performance From its very beginning the development of performatics was influenced by two kinds of performance activities: performance art and theatre. In Po- land theatrologists became proponents of performatics. The translation of Schechner’s book about performance studies was used to homogenise Polish performative vocabulary: the translator reached for the polonized word “performans” and created a new term: “performatyka”. Thanks to Schechner’s general definition – performances are actions, while the sub- ject of performatics are behaviours – the concept of “performans” proved to be very useful because the Polish language lacks such “transparent tool of description”. When in the U.S.A. the researchers dealing with per- formance studies radically broadened the area of performative activities, their representative in Poland, Jacek Wachowski, became involved in the process of limiting the notion of “performans” and theatre’s influence on performatics. This article is devoted to his innovative proposal.
Źródło:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu; 2018, 26; 6-29
1733-1528
Pojawia się w:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kilka uwag o sztuce performance
A Few Comments About the Performance Art
Autorzy:
Dziamski, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424411.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
performance
zwrot performatywny
sztuka performance w Polsce
festiwal sztuki performance
performatyka
performative turn
performance art. in Poland
performance art festiwal
performance studies
Opis:
Artykuł nawiązuje do wcześniejszych, pionierskich w Polsce, badań dotyczących recepcji sztuki performance w końcu lat siedemdziesiątych. Ostatnio prowadzone badania i pisane krytyki sztuki, tak jak teksty Łukasza Guzka, cytowane tutaj, dowodzą tego, że sztuka performance zmienia się, rozwija, jest żywym zjawiskiem sztuki współczesnej. Młodzi artyści podejmują wyzwanie jakim jest akcja na żywo, zmieniają formy performance (w relacji do tych z lat siedemdziesiątych). Rozwija się performance studies w nowy paradygmat nauki, nie tylko o kulturze i nie tylko w sztuce, ale całości aktywności człowieka w świecie, co znajduje wyraz w badaniach Eriki Fischer-Lichte która opisała „zwrot performatywny.” W ten sposób poprzez performance sztuka wraca do człowieka, do nowoczesnego humanizmu.
The article refers to earlier, pioneering research on performance in Poland in the late Seventies. Recent research and written art criticism, such as the texts of Łukasz Guzek cited here, prove that performance art is changing, developing, and is a living phenomenon of contemporary art. Young artists take on the challenge of live action, and change performance forms (in relation to those of the Seventies). Performance studies develops into a new paradigm of science, not only about culture and not only in art, but about the whole of human activity in the world, which is reflected in the research of Erika Fischer-Lichte, who described the 'performative turn.' In this way, through performance, art returns to man, to modern humanism.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2019, 21; 9 - 16
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
CONTINGENCY AND IMPROVISATION IN PERFORMANCE ART FROM THE 1970s TO THE PRESENT
Autorzy:
Kaźmierczak, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1011645.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
performance art
improvisation
contingency
coincidence in art
happening
Opis:
The first part of the article focuses on how an accident or unexpected event may influence a performance piece. Examples of accidents with creative potential are described. The second part concerns improvisation; it investigates what it means to improvise in performance art and reveals the political potential of improvisation. Even though artists reluctantly admit they improvise or make errors, examples of such cases suggest this is not uncommon and usually involves unexpected audience interaction or occurs when the piece's structure is open. The article is based on artists' statements, performances described in the literature, and those witnessed by the author. The theoretical part is mainly based on articles by Alessandro Bertinetto.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 22; 9-16
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Model logiki logika modelu. Kilka uwag krytycznych na marginesie teorii "sztuki jako sztuki kontekstualnej"
The Model Of Logic And The Logic Of A Model. Some Critical Notes On The Theory Of 'Art As Contextual Art'
Autorzy:
Łukasiewicz, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424295.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
CONTEMPORARY ART
CONTEXTUAL ART
CONTEXTUALISM
JAN SWIDZINSKI
PERFORMANCE ART
Opis:
The aim of this article is to critically analyse the theory of 'art as contextual art' by Jan Swidzinski. The theory of 'art as contextual art' has not been reconstructed sufficiently in terms of its logical constitution, or its formal assumptions. The area that should be analysed, through the means of logic, becomes analysed per analogiam: that is through searching until we find the simplest and the most obvious comparisons with other contemporary, or past art theories. Swidzinski claims that the logic of the game described by him, is a useful depiction of processes that take place in the reality that surrounds us, whereas the theory of 'art as contextual art' itself contains a set of events referred to as 'the logic of a game'. This text attempts to answer the following question: What do we need to verify the above assertion? (as well as others posted by Swidzinski.) Swidzinski attempts to employ the models outlined in the essay to reveal the conflicts brought on by the misunderstandings of concepts used to describe the worlds we live in. As such, models are inscribed in the long tradition going back to Hegel. They are also present in the writings of Marquard, Habermas, Welsch and Foucault; this is irrespective of the fact that the scopes of their conceptualisation differ within the writings of these writers. The models are the one of many ways in which reality may be encompassed. Their usability is determined by some particular aims. Finally, the models serve for Swidzinski to rationalise the crisis in art. It seems rather obvious that the ability to verify them is periodical – the facts, inasmuch, may both support and refute them. The essay tries to find an answer to a question: what if the categories used by the theory of 'art as contextual art' have the ability to describe reality, but only in relation to the past which is being negated and refuted by them? Doing so, they do not directly determine what the current state is, but what it is not, in relation to what has become to be accepted as such. This is a deductive method and what is more, a negative one (it is defined by negation). In this approach the theory of 'art as contextual art' turns out to be yet another archive, another collection of truths and norms. The worst that we could have done is to treat it as true. It will never be true, it will never be fully refuted, just like in the case of truths, aspiring to the status of righteousness, which will never be verified. Perhaps, what matters here is simply to remember to never accept anything as true by belief or habit. And perhaps persistently refute, verify and redefine those truths.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2010, 2; 5-25
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hommage a Jan Świdziński. Próba wprowadzenia do sztuki jako sztuki kontekstualnej
Hommage A Jan Świdziński. An Essay On Art As Contextual Art
Autorzy:
Piotrowski, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424521.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
CONTEMPORARY ART
CONTEXTUAL ART
CONTEXTUALISM
JAN SWIDZINSKI
PERFORMANCE ART
Opis:
Jan Swidzinski (b. 1923) has been the one of the main representatives of the post-conceptual movement since mid-seventies. His artistic doctrine Art as Contextual Art (published in February 1976), considered in confrontation with Joseph Kosuth's tautological model of art, makes it possible to appreciate Swidzinski's contribution to overcome the hegemony of conceptualism and New York. Swidzinski was right to indicate that conceptualism of the Art and Language group and Kosuth, although it did try to bring back the profound meaning of art (art is a meaning, not decoration) by introducing non-artistic considerations (self-consciousness), but in fact replaced the traditional formalism of art with the formalism of the neo-positivistic philosophy which was hard to maintain. Kosuth's thesis that the works of art are analytical and tautological sentences - was a mistake because Wittgenstein's theory of meaning as a method of expression, implied an entropy of meaning in art and revealed a need for some sort of verification of the theory of the meaning itself. The tautological model as a relativistic one, while assuming a self-reflection in the autonomous context of art, did not answer the question: why is the term 'art' used this way and not in a different way? So, in 1975 Swidzinski compared the artifacts not to analytical sentences but to sentences comprising intensional functors (their veracity depends upon the contents replacing the variables). The intensionality of artistic statements, that is to say, the presence of functors in them (I know, I believe, I suppose, I must etc.) studied by the epistemological or deontological logic, indicates that they are restricted by the pragmatic moment of experience. Swidzinski declared that Art as Contextual Art is an opposition to the multiplication of meaning, and thus to relativism, and at the same time he recognized the dissimilarity and changeability of contexts, stating that what is real in one context is not real in another, and therefore he tried to sanction relativism. This is the perspective shown in his book Art, Society and Self-consciousness (1979) in which he attempted to define the structure of intensionality as the antagonistic one. In the global context there coexist various logics that regulate our image of the world: the logic of norms, the logic of freedom, the epistemological logic and the logic of a game. The awareness of the intensional structure of the context requires from us today to work out a model of culture, different from the absolutistic and relativistic one, a model in which the repressive opposition of absolutism and relativism have lost significance. It is a question: what society should be? The book is an introduction to Swidzinski's Freedom and Limitation - The Anatomy of Postmodernism (1987). Today, in my opinion, Swidzinski does not resemble the old contextualist who would foster the intentions of a traveller-researcher. He is more of a neo-pragmatic contextualist-tourist. But his doctrine is very important for our understanding of the present art and culture, though the debate between Kosuth's conceptualism and Swidzinski's contextualism appears only to be a case of the history of conceptism and, last but not least, wit (ingenium comparans).
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2009, 1; 5-20
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Performatywne alter ego
Autorzy:
Szuba, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/487840.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
Tematy:
PERFORMER
PERFORMANCE ART
INSTAGRAM
INTERNET ART
ALTER EGO
INFLUENCER
Opis:
Performative alter ego The dynamic development of the Internet and the constant search for new ways of reaching the user bring about the availability of materials that were previously unattainable. Performance art, thanks to its special openness to new methods of expression, reaches the mass media, while showing the individual’s psyche and character of the author’s work. The set of gestures, their sequence and narration are the basis for creating performance art, understood not only as a clear alternative to conven- tional art, but also characterized by unpredictability, in which the viewer is not prepared for the way messages are received. Undoubtedly, social platforms create an illusion. “The influencer” can reach thousands of viewers and gain fame without leaving home. Without a doubt, social media have created a new entry point to the global art scene, opening way to a wide spectrum of diverse artistic activities. The method of re- cording, the non-cutaneous nature of the phenomenon makes it possible to own performative actions. The context of a performance is particularly important. It affects what can be universally recognized as art. The ques- tion arises (since we distinguish two values of the performative action: in the art gallery and on the street), what frames on the social media allow the audience to interpret it as art, and assuming that it is an art, does it change the perception of a given phenomenon?
Źródło:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu; 2018, 26; 108-133
1733-1528
Pojawia się w:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Re-enactment, czyli niekonserwatywna konserwacja sztuki performance
Re-Enactment, Or A Non-Conservative Conservation Of Performance Art
Autorzy:
Wysocka, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424532.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
CONSERVATION
CONTEMPORARY ART
DOCUMENTATION
PERFORMANCE ART
PRESERVATION
RE-ENACTMENT
Opis:
The conservation of performance art sounds like an oxymoron. How can we conserve works whose base of existence is being ephemeral, unique and an unrepeatable dialogue with the spectator? The generally accepted method of preservation is obviously documentation which witnesses the occurrence of the act of art. However, what is to be done if the documentation seems insufficient or inadequate in the process of passing on the piece of work to next generations? One of the ways to revive an ephemeral act of art is the re-enactment. Re-enactment as a method of conservation of performance art is part of a broader strategy for the preservation of ephemeral art and other genres generally referred to as 'time-based art'. Many examples of contemporary art employ performative elements and are often based on interaction. Before, (apart from 'live art') they used to be referred to as kinetic art, installation, and more recently computer and video installations or net art. None of them is conservable in the traditional meaning of the word, which pushes the conservators to look for new ways : a re-interpretation, re-creation, migration or emulation. This article is an attempt to outline and evaluate the effectiveness of such activities based on a case of re-enactment of the performance 'Change. My problem is the Problem of a Woman' by Ewa Partum from 1974. Thirty-six years after the performance took place, a conservator repeated this performance with the help of new make-up artists, as a conservator's experiment. The re-enactment strategy used in this piece was meant to enable the experiencing of it anew. A conservator's workshop has always had the task to preserve and maintain a piece of art but in the context of a piece of a performative artwork the task seems to be unusual. Here the conservation strategy becomes a reconstruction, taking on a new, extreme form acting out the artist's role in order to reproduce the work. The conservator of performance art here uses the tools that come from the performance artist's toolkit and moves around within a framework, of not so much in the matter of the piece, but rather in the sphere of ideas, its verbalized and hidden meanings.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2010, 3; 17-24
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spaces of (Re)Connections: Performing Experiences of Disabling Gender Violence
Autorzy:
Fayard, Nicole
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/641424.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
gender violence
performance art
disability
trauma
identity politics
Opis:
The article explores the potential “healing” role performance art can have when representing disabling trauma, and engaging, as part of the creative process, participants who have experienced in their lives significant trauma and physical, as well as mental health concerns arising from gender violence. It focuses on the show cicatrix macula, performed during the exhibition Speaking Out: Women Healing from the Trauma of Violence (Leicester, 2014). The exhibition involved disabled visual and creative artists, and engaged participants in the process of performance making. It was held at the Attenborough Arts Centre in Leicester (UK), a pioneering arts centre designed to be inclusive and accessible. The show cicatrix macula focused on social, cultural, mental, and physical representations of trauma and disability, using three lacerated life-size puppets to illustrate these depictions. Working under the direction of the audience, two artists attempted to “repair” the bodies. The creative process was a collaborative endeavour: the decision-making process rested with the audience, whose privileged positions of witness and meaning-maker were underscored. Fayard demonstrates the significance of cicatrix macula in debunking ablist gender norms, as well as in highlighting the role played by social and cultural enablers. She calls attention to its potential for mobilizing positive identity politics, including for viewers who had experienced trauma. For example, the environment of the participatory performance space offered some opportunities for the survivor to become the author or arbiter of her own recovery. In addition, the constant physical exchange of bodies within this space of debate was well-suited to the (re)connection with the self and with others.
Źródło:
Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture; 2019, 9; 273-291
2083-2931
2084-574X
Pojawia się w:
Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nudity in Pomeranian Dance and Performance
Autorzy:
Czajkowska, Joanna M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24536095.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
FNAF 8 Export Gdańsk
Nudity
Political Gesture
Performance Art Festival & Conference
Pomeranian Dance and Performance
Theoria Cum Praxi of Performance Art 2022
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2023, 29; 161-174
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nudity as a Feminist Gesture: in Defense of a Supposedly Lost Cause
Autorzy:
Majewska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24544959.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
FNAF 8 Export Gdańsk
Nudity
Political Gesture
Performance Art Festival & Conference
Feminist Gestures
Theoria Cum Praxi of Performance Art 2022
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2023, 29; 175-187
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola dokumentacji w procesie zachowania i konserwacji sztuki współczesnej
The Function Of Documentation In Contemporary Art
Autorzy:
Jadzińska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424676.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
CONSERVATION
CONTEMPORARY ART
DOCUMENTATION
INSTALLATION ART
PERFORMANCE ART
PRESERVATION
PRESERVATION STRATEGIES
Opis:
The incredible diversity and complexity of unconventional works of contemporary art has changed the role of documentation in the process of preservation and conservation. It has become absolutely necessary for the future existence of the work, in order to further understanding, acquisition, installation, arranging, displaying, transportation, conservation and many other areas. Besides a description of the traditional history of the object, its materials and techniques used, or the conservation work which it was subjected to, the documentation is also a form of a copyright certificate, an educational base, and sometimes it may even replace the work of art. This research paper defines a new role for the importance of documentation of contemporary works of art. It focuses on what it means to 'preserve through the documentation' and on the importance of profiled interviews with artists. It describes how and when to document the work of art and how to capture its intangible aspects. Based on the example of installation art, specific methods and a current registration system are pointed out.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2011, 4; 71-79
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Naked Care: Explorations of Naked Performance and Queer Political Gestures
Autorzy:
Pastuszak, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24545967.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
FNAF 8 Export Gdańsk
Nudity
Political Gesture
Performance Art Festival & Conference
Naked Performance
Queer
Political Gestures
Theoria Cum Praxi of Performance Art 2022
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2023, 29; 189-200
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Performance of resistance in Croatia: A chronotopic review from the 1990s onwards
Autorzy:
Marjanić, Suzana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/677688.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
performance of resistance
action
performance art
activism
public space
Croatia
chronotope
Opis:
Performance of resistance in Croatia: A chronotopic review from the 1990s onwardsI follow the performance of resistance in performance art in Croatia from the 1990s – i.e. from the disintegration of Yugoslavia – in correlation with the visibility of the performance of resistance in public spaces, with an emphasis on the individual guerrilla action by Igor Grubić (1998), which is considered the first action and provocation in Croatia of the 1990s that was triggered by civic self-initiative. Due to socialist legacy and the war, it was only in 1998 that an action could occur in Croatia that would be as powerful action in terms of media influence as had been the case in the revolutionary year of 1968 in Yugoslavia with the action Red Peristyle, upon the aura of which Grubić’s Black Peristyle was built. I conclude this review of the performance of resistance in Croatia from the 1990s onwards with the story of Black Nylon Peristyle as the civic performative reaction on the occasion of the accession of Croatia to the EU. Thereby I follow chronotopically the performance of resistance in Croatia between 1998 and 2013 (and partly further, up to and including 2017) with regard to the performative centres, placing the starting and endpoint in Split i.e. Peristyle as the art forum of the performance of resistance in Croatia. Performans oporu w Chorwacji. Przegląd chronotopiczny od lat 90.W artykule prześledzono performans oporu w sztuce performansu w Chorwacji od lat dziewięćdziesiątych, tj. od rozpadu Jugosławii – w odniesieniu do kwestii widzialności performansu oporu w sferze publicznej. Akcent został położony na indywidualnej akcji partyzanckiej Igora Grubicia (1998), uważanej za pierwszą akcję i pierwszą prowokację jako przejaw inicjatywy obywatelskiej w Chorwacji w latach dziewięćdziesiątych. W związku z panującą wojną i trwającym okresem postsocjalizmu dopiero w 1998 roku w Chorwacji miało miejsce działanie, które pod względem medialnym było porównywalne do rewolucyjnego roku 1968 w Jugosławii, kiedy to odbyła się interwencja Czerwony Perystyl, do której odnosiło się przedsięwzięcie Grubicia – Czarny Perystyl. Przegląd performansów oporu w Chorwacji od lat dziewięćdziesiątych zamykam opowieścią o Czarnym Nylonowym Perystylu jako obywatelskiej reakcji performatywnej na przystąpienie Chorwacji do Unii Europejskiej. Tym samym śledzę w sposób chronotopiczny performans oporu w Chorwacji w latach 1998–2013 (i częściowo dalej, aż do roku 2017) z uwzględnieniem centrów performatywnych, umieszczając punkt początkowy i końcowy w Splicie, a dokładnie na Perystylu jako artystycznym forum performansu oporu w Chorwacji.
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2019, 19
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Performer odpowiedzialny. Veto dla licentiae poeticae – sztuka jako polityka
Responsible performer. Veto for licentia poetica – art as politics
Autorzy:
Sułkowska-Janowska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/321192.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Politechnika Śląska. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej
Tematy:
performans
performatywność
etyka
odpowiedzialność
performance art
performativity
ethics
responsibility
Opis:
Artykuł porusza kwestię społecznej odpowiedzialności artysty – przede wszystkim artysty performera. Performatywność jako taka pojawiła się w filozofii J. Austina, który jako pierwszy zauważył ontologicznie sprawczą moc niektórych typów wypowiedzi. Tę cechę – stwarzania określonej rzeczywistości – wykorzystują artyści działający w ramach szeroko rozumianej performance art: rezygnując z kreowania tradycyjnych artefaktów na rzecz – dosłownego – tworzenia ulotnych i efemerycznych mikroświatów nie mogą, jak się wydaje, już dłużej powoływać się na niepisaną acz obowiązującą przez setki lat zasadę licentia poetica. Tym samym performer, jak zauważa Jacques Ranciére, staje się niczym arystotelesowski polityk, a jego wypowiedzi mają nie tyle i nie tylko językową, ale przede wszystkim instytucjonalną i społeczną naturę.
The article focuses at the problem of social responsibility of an artist, first of all – a performer (performance artist). Performativity itself appeared in philosophy of J. Austin for whom a particular type of statements – i.e. performatives – have a causative power. This feature seems to be an essence of performance art. Performers namely, giving up the traditional creation of artefacts, begin creation of fleeting and ephemeral microworlds instead and thus they cannot just cite the old licentia poetica rule. For Jacques Ranciére any performer is like an Aristotelian politician and thus his/her statements are not only pure lingual but also institutional and social ones.
Źródło:
Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska; 2016, 95; 491-501
1641-3466
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Cosplay Phenomenon in Intentions of Art Marketing
Autorzy:
Hodinková, Dana
Púchovská, Oľga
Račkovičová, Lucia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2150917.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Univerzita sv. Cyrila a Metoda. Fakulta masmediálnej komunikácie
Tematy:
art marketing
cosplay
digital culture
performance art
personal brand
social media
Opis:
Since the 1980s, the cosplay phenomenon has become a significant aspect of popular culture mainly in Japan, but also in other parts of Asia and in the Western world as well. Nowadays, cosplay events are the most common feature of various fan conventions and there are also dedicated conventions, such as local and international competitions. Websites, social networks, and other forms of social media centred on cosplay activities are just as popular places for the presentation of cosplayers work, and also for cosplay fan conventions. We encounter the definition of this phenomenon mainly in sociological studies, but in its definition from a marketing point of view, and also in term of art studies is less frequent in an academic environment. In the presented study, we look at the cosplayer as an artist with the possibility to become a brand. Cooperation with cosplayers is attractive for different categories of products, not only directly connected with popular culture, e.g., cooperation with bank institutions. On the other hand, it is really necessary to underline the connection with products and texts of popular culture. In the case of self-promotion of cosplayers, games, movies and other pop-culture festivals and events take really important place. This study aims to present a theoretical reflection of the cosplay phenomenon from the perspective of art marketing, as a potential basis for the further research in this area. The situation is illustrated by practical examples.
Źródło:
Acta Ludologica; 2021, 4, 2; 78-95
2585-8599
Pojawia się w:
Acta Ludologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Avant-Garde-ness & Experimentation: Renegades as Outliers
Autorzy:
Yoon, Jin Sup
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1011634.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
performance art
rhizome
rhizomatous map
art and democracy
art collectives
avant-garde
Opis:
The article was written from the point of view of a witness, participant in civilization and social changes in South Korea. Rapid modernization has transformed the social structure of Korean society. The territory of contemporary art, contemporary forms, such as happenings and performances, has become a way of expressing a critical approach to the ongoing civilization changes, and at the same time a way of pro-democratic demands addressed to the military regime ruling the country at that time. The connection of the history of avant-garde art and the anticipation of the development of art functioning in the social context of the time, led to the creation of an intellectual project entitled 'Rhizomatous Map of Performance Art' (see the diagram). It was based on the author's personal experiences as an artist, art critic and art historian. The conclusion of the project is to establish in research and personal experience the belief that performance art plays a central role in the development of modern society and its creative culture. Art and its creators, who once seemed renegade, are now seen as pioneers of the modern Korean state.
Artykuł został napisany z punktu widzenia świadka, uczestnika przemian cywilizacyjnych i społecznych w Korei Południowej. Raptowna modernizacja spowodowała przeobrażenia w strukturze społecznej społeczeństwa Koreańskiego. Terytorium sztuki współczesnej, współczesnych form, takich jak happening i performance, stało się sposobem dania wyrazu dla krytycznego podejścia do dokonujących się zmian cywilizacyjnych, a zarazem sposobem żądań pro-demokratycznych adresowanych do militarnego regime rządzącego w tym czasie w państwie. Powiązanie historii sztuki awangard i przewidywania co do rozwoju sztuki funkcjonującej w ówczesnym kontekście społecznym, doprowadziły do powstania projektu intelektualnego zatytułowanego 'Rhizomatous Map of Performance Art' (zobacz diagram). Jego podstawą były personalne doświadczenia autora jako artysty i krytyka sztuki i historyka sztuki. Konkluzją projektu jest ugruntowanie w badaniach i doświadczeniu personalnym przeświadczenia o centralnej roli performance art w rozwoju nowoczesnego społeczeństwa i jego kreatywnej kultury. Sztuka i jej twórcy, którzy wydawali się kiedyś renegatami, są dziś postrzegani jako pionierzy nowoczesnego państwa Koreańskiego.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 22; 79-87
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Międzynarodowe Spotkania Performance and Body w Galerii Labirynt w 1978 roku. Próba Rekonstrukcji i Typologii Prezentowanych Akcji
International Meeting Performance and Body at the Labirynt Gallery in 1978. An Attempt at a Reconstruction and Typology of the Presented Actions
Autorzy:
Sablik, Michalina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1015484.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
performance art
performance and body
galeria labirynt w lublinie
galerie autorskie
festiwale sztuki performance
historia sztuki akcji
labirynt gallery in lublin
artists’ run galleries
performance art festivals
history of action art
Opis:
Międzynarodowe Spotkania Artystów „Performance and Body” w Galerii Labirynt w Lublinie w 1978 roku były wydarzeniem kluczowym dla dyskursu sztuki performance oraz kształtowania się formuły festiwalu sztuki akcji w Polsce. Mimo swojego znaczenia nie zostały jeszcze opracowane naukowo. Artykuł powstał na bazie pracy magisterskiej, która stanowi próbę rekonstrukcji wydarzeń, akcji, opisana artystów przybyłych na festiwal, a także mapowania kontaktów międzynarodowych, które doprowadziły do zaproszenia najważniejszych performerów z Europy Wschodniej i Zachodniej do Lublina. Akcje zostały wpisane w szeroki kontekst tendencji i tematyk w sztuce performance lat siedemdziesiątych: body artu i sztuki transgresywnej, performance zaangażowany oraz nowe media w sztuce akcji.
The International Meeting of Artists Performance and Body at the Labirynt Gallery in Lublin in 1978 was an important event for the discourse on performance art and the creation of the formula of action art festivals in Poland. Despite its importance, it has not yet been scientifically analysed. This article is based on a MA thesis which is the first attempt to reconstruct these events and actions, describing the artists who came to the festival, as well as mapping the international contacts that led to the invitation of the most important performers from Eastern and Western Europe. The actions were put into the broad context of trends and themes in the performance art of the seventies - divided into three main parts about body art and transgressive art, politically and socially engaged performance art and the use of media in action art.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 23; 187-196
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Galeria Remont. Nieznana awangarda lat siedemdziesiątych
Remont Gallery. The Unknown Avant-Garde Of The Seventies
Autorzy:
Urbańska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424716.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
CONCEPTUALISM
CONCEPTUAL ART
HENRYK GAJEWSKI
REMONT GALLERY
PHOTO-CONCEPTUALISM
PERFORMANCE ART
Opis:
The attempts to describe a history of Polish conceptualism in a systematic way, have been until now undertaken in a very similar way. The studies have concentrated mainly on outlining a few artistic centres with connections to the trend. These studies were discussed both in publications from the eighties and nineties and in more recent ones. Only Bożena Kowalska in her book Artystyczno-spoleczna problematyka zrzeszen plastykow w Polsce w latach 1946-1976 (Artistic and social problems of artistic groups in Poland in 1946-1976) (1981) presented a broader panorama of artistic trends that emerged in the seventies. The history of Polish conceptualism mostly covers a narrow circle of galleries: the Foksal Gallery in Warsaw, Pod Mona Lisa and Permafo in Wrocław, and Akumulatory2 in Poznań; a separate place is taken by film and photographic activities. The Remont Gallery in Warsaw, which was active around the same time, was not historically analysed. Its activity has always been treated as marginal. Undoubtedly this was caused by the specific atmosphere of those times, personal relationships and (often wrong) opinions which influenced the works of critics later on. What I refer to is the stance taken by the Foksal Gallery towards more and more frequent activities of the neo avant-garde, which meant that the gallery was often accused of non-uniformity, ambiguity of motives, but also aggression and mockery of the avant-garde. The creator and founder of the Remont Gallery was Henryk Gajewski. The official date when the Gallery was opened was 1.04.1972, and the date it closed was 06.11.1979. For almost seven years it hosted prominent Polish and foreign artists; it published numerous but modest publications, organised international conferences, exhibitions and activities that crossed the official boundaries of art. The gallery, from the very beginning, had little in common with the traditional concept of an art gallery. Its programme was filled with meetings with known publicists, political, social and cultural discussions and exhibitions with modern photography. Thanks to its open formula, the projects were realised by artists coming from various milieux. In the programme it was underlined, that it was not a gallery of one group or trend. What is worth noting is the fact that it showed the works of artists recognised as the leading representatives of neo avant-garde and now often linked with different art centers. The activities of the Remont Gallery can be compared to the activities of such places as Pod Mona Lisą and Permafo, where the gallery space was used for 'new media' or actions from the border of audiovisual art. The Remont Gallery in the beginning, similarly to Permafo, showed experimental photography and photo-conceptualism (Lucjan Demindowski, Krzysztof Wojciechowski, Elzbieta Tejchman, Andrzej Jorczak, Andrzej Lachowicz, Antoni Mikolajczyk, Zygmunt Rytka and Henryk Gajewski). No other gallery in Warsaw was more dynamic and with such a diversified programme, which allows us to analyse its activity from the perspective of a variety of discourses situated on the border of conceptual, contextual art, performance, mail-art, photography, installation, body art, audio-art or happenings.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2012, 6; 133-139
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Happenings-Events-Performances in Poland: Intermingling Histories of Art and Politics
Autorzy:
Guzek, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1011598.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
performance art
art and politics
contemporary art in poland
art alternative
dissident art
Opis:
The article interprets selected works of action art in Poland, but in the context of their relationship - more or less direct - to the political situation in Poland under the rule of the totalitarian regime in 1945-1989. Paying attention to the political aspect of the works of performance art allows them to be compared with the works of Korean artists who create works of action also in totalitarian regime conditions, although of a different nature. Action art turns out to be an effective way of practicing free creative expression, because it is difficult for totalitarian authorities to apply preventive censorship against ephemeral art. Although the authorities use various repressions against artists on the spot during the action and ex post. Despite the geographical distance between Korea and Poland, despite the cultural and social differences, as well as the lack of direct personal contacts between the artists - the forms of action art and their context of creation and its critical goals are similar and are similarly effective in the conditions existing in both countries.
Artykuł interpretuje wybrane dzieła sztuki akcji w Polsce, jednak w kontekście ich relacji - mniej lub bardziej bezpośredniej - do sytuacji politycznej w Polsce pod rządami regime totalitarnego w latach 1945-1989. Zwrócenie uwagi na polityczny aspekt dzieł sztuki performance pozwala na ich porównanie z dziełami artystów Koreańskich, tworzących dzieła akcji również w warunkach regime totalitarnego, chociaż o odmiennej naturze. Sztuka akcji okazuje się skutecznym sposobem praktykowania wolnej ekspresji twórczej, gdyż trudno jest władzy totalitarnej stosować cenzurę prewencyjną wobec sztuki efemerycznej. Choć władza stosuje rozmaite represje wobec artystów na miejscu w trakcie akcji i ex post. Mimo dystansu geograficznego pomiędzy Koreą a Polską, mimo różnic kulturowych i społecznych, a także pomimo braku bezpośrednich kontaktów personalnych pomiędzy artystami - formy sztuki akcji i ich kontekst tworzenia oraz jej cele krytyczne są podobne i podobnie są skuteczne w warunkach istniejących w obu krajów.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 22; 89-101
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pętla obrazów. Wideo według Mariny Abramović
The Loop of Images. Video According to Marina Abramowić
Autorzy:
Krawczak, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/920272.pdf
Data publikacji:
2009-06-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
performance art
video art
iconography
video loop
installation art
photography
Marina Abramović
Opis:
The connection between video art and performance art has been inseparable since 1967, when the first commercial camera Sony Portapak appeared on the American market. The development of video art and performance art has been parallel. On the one hand, autonomous languages which used different discourses were created, on the other hand, the interaction was inextricable, long-lasting and very stimulating. Marina Abramović, recording her activities as a performer on video and then placing them in the space of her installations, gained a high level of energy in the picture, which became transcendent, a sign of body and life, a meditation. Abramović consciously sacralizes her art and highlights its meditational character. In that way the art became a loop of a video sequence, a multifaceted icon.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2009, 7, 13-14; 235-241
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Henryk Gajewski. Od Konceptualizmu do Sztuki Interpersonalnej
Henryk Gajewski. From Conceptualism to Interpersonal Art
Autorzy:
Guzek, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2170556.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
Henryk Gajewski
Konceptualizm
Sztuka Interpersonalna
Remont Gallery
performance art
punk
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2022, 27; 289-294
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Korean Avant-garde Performance Art from the 1960s to the 1980s in the Trajectory of the South Korean Democratization
Autorzy:
Lee, Ah-Young
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1011604.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
performance art
art and politics
democracy
dissident art
art and political history
avant-garde
Opis:
The article describes the political and social conditions in South Korea from the mid-1960s and the period of the military dictatorship. It was also a time of industrialization and civilization development of the country, and along with the modernization trends, new forms of art appeared. They have been adapted to express social tensions related to the country's development. The new art took conceptual, action, happening forms. The history of the struggle and overcoming the military dictatorship and the non-democratic regime is related to the development of modern art. And what should be emphasized is its most progressive, artistically radical forms of expression.
Artykuł opisuje warunki polityczno-społeczne w Korei Południowej, począwszy od połowy lat sześćdziesiątych i okresu dyktatury militarnej. Był to zarazem czas industrializacji i cywilizacyjnego rozwoju kraju, a wraz z trendami modernizacyjnymi pojawiły się nowe formy sztuki. Zostały one zaadoptowane do wyrażania napięć społecznych związanych z rozwojem kraju. Nowa sztuka przyjmowała formy konceptualne i akcyjne, happeningowe. Historia walki i przezwyciężenia dyktatury wojskowej i nie-demokratycznego regime jest związana z rozwojem sztuki współczesnej. I to, co należy podkreślić, jej najbardziej progresywnych, radykalnych artystycznie form ekspresji.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 22; 63-77
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Action Art as a Way of Emancipation. Womens Performance Art Practices in the Context of the Totalitarian Regime Based on Communist Ideology and the Young Democracy in Poland
Autorzy:
Leśniak, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1011593.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
feminism
women performance art
polish women artists
emancipation. democracy in poland
Opis:
I wrote this article from the perspective of an artist involved in feminism and performance art. My research method connects my theoretical background on art history studies and my practical experience as female artist in Polish social, political and artistic realities. I focus on the position of women artists and their artistic activity in the contexts of the changing political situation. I introduce Polish women artists who were active on the art scene from the seventies until today in the field of performance art. I am also trying to answer the question what the women artists of my generation have in common with their 'artistic grandmothers.' The last part of the text focuses on what has been already achieved and what still needs to be done for women's emancipation both in artistic as well socio-political life. The aim of this article is also to familiarize foreign readers with the specific status of women in the process of the changing of the political situation in Poland that took place after the fall of the Iron Curtain in 1989. In the period of the new democracy, especially during last two decades, performance art pieces by Polish women artists became more rebellious. Since 2016, the course of Polish politics has become more populistic, conservative and democracy is in danger again, and this also badly affects women’s rights and their position in the society.
Artykuł został napisany z perspektywy artystki zajmującej się feminizmem i sztuką performance. Moja metoda badawcza łączy podstawy teoretyczne z pola historii sztuki z praktycznym doświadczeniem artystki w polskich realiach społecznych, politycznych i artystycznych. Skupiam się na pozycji artystek i ich działalności artystycznej w kontekście zmieniającej się sytuacji politycznej. Przedstawiam polskie artystki działające na scenie performance od lat siedemdziesiątych do dziś. Staram się też odpowiedzieć na pytanie, co mają wspólnego artystki mojego pokolenia ze swoimi „artystycznymi babkami”. Ostatnia część tekstu skupia się na tym, co już zostało osiągnięte i co jeszcze trzeba zrobić dla emancypacji kobiet zarówno w życiu artystycznym, jak i społeczno-politycznym. Celem artykułu jest także przybliżenie zagranicznym czytelnikom specyficznego statusu kobiet w procesie zmian politycznej sytuacji w Polsce po upadku żelaznej kurtyny w 1989 roku. W okresie młodej demokracji, zwłaszcza w ostatnich dwóch dekadach, performance polskich artystek stały się bardziej radykalne. Od 2016 kurs oficjalnej polskiej polityki stał się bardziej populistyczny, konserwatywny. Demokracja znów jest zagrożona, a co odzwierciedla się w łamaniu kobiet i wpływa na ich pozycję w społeczeństwie.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 22; 103-119
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
John Cage, Fluxus and the Musicality of Nam June Paik
Autorzy:
Ballengee, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790955.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
awangarda
sztuka video
performance
muzyka-jako-działanie
Fluxus
Avant-garde
video art
performance art
music-as-action
Opis:
John Cage, Fluxus i muzykalność Nam June Paika Niniejszy artykuł poświęcony jest analizie performance’u Nam June Paika. Autorka sugeruje, iż twórczość Paika, szczególnie po roku 1960, można uznać za wyjątkowo „muzyczną,” jeżeli spojrzy się na nią przez pryzmat Cage’owskiej muzyki-jako-działania. U Paika elementy słuchowe, wizualne i teatralne są zespolone w taki sposób, że performance staje się siłą jednoczącą i nadającą znaczenie. Autorka kończy artykuł argumentem, iż wpływ Cage’a był kluczowy, jeśli chodzi o rozwój dorobku twórczego Paika, skierowany w stronę eksperymentów w zakresie telewizji i wideo.
In this paper, I offer an analysis of the performance art of Nam June Paik that suggests his works, especially those from the 1960s, are essentially “musical” when viewed through the influence of John Cage’s notion of music-as-action. In Paik’s work aural, visual, and theatrical elements are integrated such that performance becomes a unifying and meaning-generating force. I conclude by suggesting that Cage’s influence set the tone for Paik’s expansion into the experiments with television and video that would occupy him for the remainder of his career.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 12; 155-164
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Performance art, performativity and the issue of neomodernism
Performance art i performatywność a problem neomodernizmu
Autorzy:
Sztabińska, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593983.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
body art
performance art
performativity
modernism
postmodernism
neomodernism
Marina Abramović
performatywność
modernizm
postmodernizm
neomodernizm
Opis:
Body art and performance art are often discussed together, and even identified as the same thing. A careful analysis of these artistic trends and the accompanying theoretical commentary tends, however, to highlight their differences. Body art turns out to be a phenomenon manifesting significant similarity to the modernist conception of art in the spirit similar to the concept of Clement Greenberg, while performance art largely rejects these assumptions. Performative aesthetics developed by Erika Fischer-Lichte on the one hand stems from challenging modernist artistic essentialism, but on the other emphasizes the role of “the radical concept of presence” of the artist. The article presents a detailed analysis of two new creative achievements of Marina Abramović, the artist associated both with body art and performance art: Seven Easy Pieces (2005) and The Artist is Present (2010). The indicated ambiguity of performance art has been radicalized in their case. They combine the modernist emphasis on authenticity, presence, and essentialism with the postmodern penchant for citing. The phenomenon of pastiche described by Frederic Jameson has been transformed in such a way that it is no longer empty but takes over the whole of the performer’s self. The term “neomodern” is used today in a variety of meanings. The issues discussed in the article suggest the possibility of understanding it as overcoming the oppositions characteristic of modernism and postmodernism, while maintaining some of the features of these two trends regarding their respective approaches to art.
Sztuka ciała i performance art często omawiane są łącznie, a nawet utożsamiane. Uważna analiza tych tendencji artystycznych oraz towarzyszących im komentarzy teoretycznych skłania jednak do zaznaczenia dzielących je różnic. Body art okazuje się wówczas zjawiskiem wykazującym istotne związki z modernistycznym pojmowaniem sztuki w duchu zbliżonym do koncepcji Clementa Greenberga, natomiast performance art założenia te w znacznym stopniu odrzuca. Także estetyka performatywna rozwijana przez Erikę Fischer-Lichte z jednej strony wywodzi się z zakwestionowania modernistycznego esencjalizmu artystycznego, choć jednocześnie akcentuje rolę „radykalnej koncepcji obecności” artysty. W artykule szczegółowej analizie poddane zostały dwa nowe dokonania twórcze Mariny Abramović, artystki łączonej zarówno ze sztuką ciała i performance art: Seven Easy Pieces (2005) oraz The Artist is Present (2010). Wskazana niejednoznaczność performance art została w nich zradykalizowana. Łączą one modernistyczne zaakcentowanie autentyczności, obecności, esencjalizmu z postmodernistycznym cytowaniem. Opisywane przez Frederica Jamesona zjawisko pastiszu przekształcone zostało w taki sposób, że przestaje on być pusty, a przejmuje pełnię „ja” performera. Pojęcie „neomodernizm” używane jest dziś w różnych znaczeniach. Omówiona w artykule problematyka sugeruje możliwość pojmowania go jako przekroczenia opozycji właściwych dla modernizmu i postmodernizmu, przy jednoczesnym zachowaniu pewnych cech obu tych nurtów myślenia o sztuce.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2016, 18; 161-176
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Performance w perspektywie estetyki procesów twórczych
Performance in the Perspective of Creative Processes of Aesthetics
Autorzy:
Jasiński, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424504.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
język performance
proces twórczy
uczestnictwo
przedmiot sztuki
człowieczeństwo
language of performance art
creative process
participation
art subject
humanity
Opis:
Estetyka procesów twórczych jest dla autora nowym paradygmatem teoretycznym, w którym sztuka pojmowana jest jako proces, a nie jako określony przedmiot artystyczny. Jasiński wywodzi go z tradycji hermeneutycznej oraz z teleologicznego modelu pracy obecnego m. in. w Kapitale Karola Marksa. Model ten posłużył potem do sformułowania pojęcia ethosofii w kolejnych pracach Jasińskiego.
The aesthetics of creative processes is for the author a new theoretical paradigm, in which art is treated as a process rather than as a defi ned product. The roots of Jasiński’s theory derived from the tradition of hermeneutics and teleological model of work presented in Das Kapital by Karl Marx. Jasiński used this theoretical model to formulate his concept of ‘ethosophy,’ which he refers to in this publication.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2019, 21; 17 - 29
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Performance and Participatory Art
Performans a sztuka partycypacyjna
Autorzy:
Sztabińska, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593823.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
sztuka partycypacyjna
happening
Nicolas Bourriaud
performance art
Claire Bishop
Erika Fisher-Lichte
Opis:
The relationship between participatory art and performance is complex. On the one hand, their affinity is recognized, because in both cases we are dealing with emphasizing the role of action, but on the other, this action is understood differently. If the first aspect is taken into account, in museum or gallery press releases the manifestations of participatory art are referred to as “performances” – sometimes accompanied by an adjective. The aim of the article is to take a closer look at this issue. The discussion begins by highlighting the fact that happenings (especially European) from the 1960s are more often considered as a reference point for participatory art than performance art. Claire Bishop points to the conscious socio-political criticism of the consumer society that appears in happenings. The author of the article argues that the structure of these activities may also be an argument. When discussing the rules of public participation in happenings and performance art, she cites Erika Fischer-Lichte’s views that in the latter case a “feedback loop” should be created between the performer and the audience. Such a loop is not formed in the case of happenings and cannot be shaped in participatory art, where the artist is only one of the people participating in the action. The article examines examples of characteristic works based on the principle of participation: Rirkit Tiravanija, Tania Bruguera and Paweł Althamer. In none of them did the artist occupy a distinguished position, she/he did not affect the way the participants behaved, and she/he only created an opportunity for a community. In the first case, its formation was completely free, in the second – there were forms of pressure release from it, in the third – there was encouragement. Nowhere, however, did the artist define the rules of action, did not determine the stake, did not set goals. At the same time, while making the participants the creators of the course of the action, the question “What for?” remains important in participatory art, which lends it a political character.
Związki sztuki partycypacyjnej z performansem są złożone. Z jednej strony dostrzegane jest ich powinowactwo, gdyż w jednym i drugim przypadku mamy do czynienia z podkreśleniem roli działania, z drugiej jednak strony akcyjność ta jest inaczej pojmowana. Wzięcie pod uwagę pierwszego aspektu powoduje, że w informacjach prasowych muzealnych lub galeryjnych przejawy sztuki partycypacyjnej określane są jako “performansy” – czasami z dodaniem jakiegoś przymiotnika. Celem artykułu jest nieco dokładniejsze przyjrzenie się temu zagadnieniu. Rozważania rozpoczyna zwrócenie uwagi na fakt, że jako punkt odniesienia dla sztuki partycypacjnej częściej bierze się pod uwagę happeningi (zwłaszcza europejskie) z lat sześćdziesiątych, niż sztukę performans. Jako powód Claire Bishop wskazuje występującą w happeningach świadomą społeczno-polityczną krytykę społeczeństwa konsumpcyjnego. Autorka artykułu dowodzi, że argumentem może być także struktura tych działań. Omawiając zasady udziału publiczności w happeningach i sztuce performance odwołuje się do poglądów Eriki Fischer-Lichte zakładającej powstawanie w drugim przypadku “pętli feedbacku” łączącej performera i widzów. Pętla taka nie powstaje w przypadku happeningów i nie może ukształtować się w sztuce partycypacyjnej, gdzie artysta jest tylko jedną z osób uczestniczących w działaniu. W artykule rozważone zostają przykłady charakterystycznych dzieł opartych na zasadzie partycypacji: Rirkita Tiravaniji, Tanii Bruguery i Pawła Althamera. W żadnym z nich artysta nie zajmował wyróżnionej pozycji, nie wpływał na sposoby zachowania się uczestników, a stwarzał tylko szansę powstania wspólnoty. W pierwszym przypadku jej kształtowanie się było całkowicie swobodne, w drugim pojawiały się formy presji, nacisku i uwalniania od niego, w trzecim występowała zachęta. Nigdzie jednak artysta nie określał zasad działania, nie podawał stawki, nie wyznaczał celów. Jednocześnie zaś, przy uczynieniu uczestników twórcami przebiegu akcji, w sztuce partycypacyjnej istotne pozostaje pytanie “po co?”, które nadaje jej charakter polityczny.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2018, 20; 185-201
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Performatyka jako Metoda w Badaniach Interpretacyjnych
Performance as a Method in Interpretative Research
Autorzy:
Guzek, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424378.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
performatyka
sztuka performance
badania interpretacyjne
kontekst
metodologia badawcza
performance studies
performance art
interpretative research
context
research methotology
Opis:
Performatyka oferuje dynamiczny sposób ujmowania różnych zjawisk. Z kolei badania interpretacyjne wymagają określonego przedmiotu, a jednocześnie przyjmują podejście subiektywne. Kluczem jest tutaj umieszczenie przedmiotu badań w kontekście. Relacje kontekstowe są z definicji zmienne. Performatyka, w najszerszym zakresie zaproponowanym przez Jona McKenzie;go, opisuje zjawiska w trzech wymiarach, jako performance kulturowe, techniczne i organizacyjne. Ten paradygmat performatywny można wykorzystać w opisie i interpretacji dzieł sztuki (oczywiście nie tylko). Na podstawie tego schematu przedstawię jego zastosowania w badaniu dzieł sztuki jako zjawisk dynamicznych, performatywnych i kontekstualnych. W moim tekście pokazuję, na zasadzie porównawczej, przeciwieństwo dwóch rodzajów podejść metodologicznych: pozytywistycznego, unieruchamiającego przedmiot badań i poszukującego tego, co niezmienne i performatywnego, koncentrującego się w procesie badawczym na zmiennych relacjach, ujmującego przedmiot badań jako zmienny, dynamiczny. Badania interpretacyjne opierają się na opisie wcześniej zgromadzonej wiedzy. Dotyczą one zatem przedstawionych już wniosków z badań naukowych. Mogą łączyć różne dziedziny, mają charakter interdyscyplinarny i łatwo dostosowują się do przedmiotu, co jest ważne przy badaniu przedmiotu tak złożonego i zanurzonego w wielu kontekstach jak dzieło sztuki. Metoda performatywnego podejścia jest preferowana w odniesieniu do dzieł sztuki bio artu, ponieważ zjawiska wykorzystujące żywą materię organiczną jako materiał artystyczny są z natury zmienne. Metodologia badania, opisu i interpretacji dzieł bio artu musi więc być dostosowana do charakteru badanych zjawisk.
Performance studies offers a dynamic way of capturing various phenomena. Interpretative research, in turn, requires a specific subject, and at the same time accepts a subjective approach. The key here is to place the research subject matter in context. Contextual relations are by definition variable. Performance studies, in the broadest terms proposed by Jon McKenzie, describes phenomena in three dimensions, as a cultural, technical and organizational performance. This performative paradigm can be used in the description and interpretation of works of art (of course not only). Based on this scheme, I will present its applications in the study of works of art as dynamic, performative and contextual phenomena. In my text, I show, on a comparative basis, the opposition of two types of methodological approaches: positivist, immobilizing the subject of studies and searching for what is immutable and performative, focusing in the research process on changing relations, capturing the subject of study as dynamically variable. Interpretation studies are based on the description of previously accumulated knowledge. They therefore concern the already presented conclusions from scientific research. They can combine various fields, are interdisciplinary in nature and are easily adaptable to the subject, which is important when examining an object as complex and immersed in many contexts as a work of art. The performative methodological approach is preferred in relation to works of art of bio art, because phenomena that use live organic matter as artistic material are inherently variable. Thus, the methodology of study, description and interpretation, of works of bio art must be adapted to the character of the studied phenomena.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2019, 20; 75-84
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Queering Interspecies in Critical Theory and Polish Performance Art
Autorzy:
Leszkowicz, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2171442.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
interspecies
queer
performance art
Polish culture
American indigenous studies
animals
plants
male nudity
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2021, 25; 293-300
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Intermediality and performativity in the context of performance art
Autorzy:
Bieszczad, Lilianna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593963.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
intermediality
performativity
performance art.
neo-avant-garde
performative turn
intermedialność
performatywność
sztuka performance’u
neoawangarda
zwrot performatywny
Opis:
Performance art is one of the most controversial trends of neo-avant-garde and one of the most difficult to characterize. Therefore, this paper will examine two notions which could prove useful in grasping some of its aspects: intermediality and performativity. The former was first used as early as 1911 by Samuel L. Coleridge, and subsequently adopted by Dick Higgins, whereas the latter gained popularity with the proclamation of the performative turn. Intermediality is discussed on the basis of the views of such artists as Dick Higgins and Artur Tajber, while performativity, among others, in the context of the work of young artists presented during the conference titled The Aesthetics of Performative Arts in 2012 in Kraków-Przegorzały.
Sztuka performansu jest jednym z bardziej kontrowersyjnych nurtów neoawangardowych, a jedocześnie najtrudniej uchwytnym. Dlatego w tekście przeanalizowane zostały dwa pojęcia, które mogą być pomocne w uchwycenia niektórych jej aspektów – intermedialność i performatywność. Pierwsze pojawia się już w 1911 w ujęciu Coldridge’a do którego nawiązuje Dick Higgins, drugie, stało się popularne wraz z proklamowanym w latach 90. zwrotem performatywnym. Intermedialność zostanie zaprezentowana na przykładzie wypowiedzi dwóch artystów: Dicka Higginsa i Artura Tajbera, zaś performatywność m.in. w kontekście działań młodych artystów występujących podczas Konferencji „Estetyka sztuk performatywnych” w 2012 roku w Krakowie-Przegorzałach.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2017, 19; 243-255
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Powtórzenie i krytyczny dyskurs o sztuce performance
Repetition and the Critical Discourse on Performance Art
Autorzy:
Zaluski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424749.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
performance art
repetition
critical discourse
postmodernizm
appropriation
remiks,
re-enactment
krytyczny dyskurs
dokumentacja
documentation
Opis:
In the heroic decades of the sixties and seventies of twentieth century, performance art was defined as a form of anti-repetition art. Later, in the eighties and nineties, there was a move away from this anti-repetition ideology towards an ever-growing interest in documentation, re-performances and re-enactments. A configuration of factors: historical, cultural, artistic, technological, institutional, economical, socio-political and educational played a decisive part in this process. Together with it came a change in the theory and historical narration of performance art: since the late nineties there has been developing what the author of the article terms „the critical discourse on performance art”. Its aim is to re-examine the conditions, the possibility of existence and the functioning of performance in cultural and social spaces. The key is to rethink the relationship between performance art and repetition, most importantly in the form of documentation and re-enactment. The article presents some major themes that appear in the texts of various proponents of this discourse. It analyses, at times also in a critical fashion, the new approaches to performance art offered, indicates their possible applications but also their internal tensions and limitations. It is an attempt to focus on the shape of the arising discourse on performance art and repetition as well as to find among its concepts, the ones that seem to carry the greatest potential for research and critical interpretation.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2013, 9; 49-60
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Język Performance
Language of Performance Art
Autorzy:
Jasiński, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424695.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
performance
zwrot performatywny
performatyka
język performance
proces twórczy
uczestnictwo
człowieczeństwo
performative turn
performance studies
language of performance art
creative process
participation
humanity
Opis:
Od wielu lat toczy się „niemy” spór o to, czym naprawdę jest performance. Napisałem „niemy,” albowiem z jednej strony ostentacyjnie zadaje się pytanie o performance artystom, godząc się jednocześnie na rozkosznie nieodpowiedzialne definicje, tak szerokie, że w ogóle zatraciły sam przedmiot definiowany, z drugiej zaś trwa – równie milczący – terror i szantaż, który przyzwalając dosłownie na wszystko, ustawia tych, którzy nic z tego nie rozumieją, na marginesie – jako ignorantów w sztuce. W obu zatem wypadkach ów spór prowadzi do jednego: milczenia. Nadszedł czas, by je przerwać. Spróbujmy podejść do kwestii performance z należytą uwagą, to znaczy dokładnie tak, jak do każdego innego rodzaju sztuki. Nie wdając się w jałowy spór o definicję samego przedmiotu sztuki, zastosujmy do opisu zjawiska performance aparat teoretyczny semiologii. W takim ujęciu sztuka to swoisty „język”, który „coś” komunikuje „komuś” w określony sposób. Ten punkt wyjścia pozwala nie tylko poddać analizie formę performance, lecz również jego swoistą „gramatykę” wypowiedzi. Pozwoli to nam na bliższe określenie struktury tej szczególnej formy, a to z kolei umożliwi uczenie jej – tak jak każdego innego rodzaju wypowiedzi artystycznej. Rzecz jasna, opanowanie języka tej wypowiedzi nie gwarantuje, że sam komunikat z jego pomocą sformułowany ma sens i jakąkolwiek wartość – dokładnie tak samo jak opanowanie nut nie powoduje, że od razu rodzi się artysta muzyk. Taki punkt wyjścia naszej refleksji na temat performance niewątpliwie otwiera tę problematykę na klasyczne zagadnienia estetyczne: funkcje poznawcze sztuki, ekspresyjne i impresyjne, wreszcie piękna i narracji w sztuce. Musimy mówić o performance, by uchronić go przed nim samym – bo jest on bez wątpienia wielką szansą dla sztuki. Bo zaprawdę, jeśli i tu powtórzymy hasło anything goes, to droga ta prowadzi donikąd.
For many years there has been a ‘silent’ dispute about what performance really is. I wrote ‘silent,’ because on the one hand the question about performance is obviously asked of artists, while at the same time deliciously irresponsible definitions are agreed, so broad that they have lost sight of the defined object along the way; and on the other, there is - equally silent - terror and blackmail, which literally allows everything, and relegates those who do not understand anything to the margin - as ignorant of art. In both cases, then, this dispute leads to only one thing: silence. The time has come to break this silence. Let us try to approach the issue of performance art with due care – that is, exactly as we would do any other kind of art. Without entering into an idle dispute about the definition of the object of art itself, let us use the theoretical apparatus of semiology to describe the phenomenon of performance: art as a kind of ‘language’ which ‘communicates’ to ‘someone’ in a certain way. This starting point allows us not only to analyse the form of performance, but also its specific ‘grammar’ of expression. This will allow us to define the structure of this particular form more closely, which in turn will enable us to teach it - just like any other type of artistic expression. Of course mastering the language of this form of expression does not guarantee that the message, itself formulated with its help, makes sense or has any value: just as mastering the notes does not mean that one immediately becomes a musician. Such a starting point for our reflection on performance art undoubtedly opens this issue to classic aesthetic concerns: the cognitive functions of art, expression and impressionism, and finally beauty and narrative in art. We need to talk about performance to protect it from itself - because it is undoubtedly a great opportunity for art. Indeed, if we repeat the slogan ‘anything goes’ here, then the road leads nowhere.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2019, 21; 6-7
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od devedesetih: aktivističke i artivističke prakse – hrvatski slučaj
From the 1990s Onwards: Activist and Artivist Practices – the Case of Croatia
Autorzy:
Marjanić, Suzana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/635810.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Igor Grubić
Black Peristyle (1998)
performance art
independent scene in Croatia
transition
democracy of capital
Opis:
The article documents the relation of performance art, actions, interventions, happenings, and the democracy of capital for the ruling power through double optics. The first optics constitutes a niche within which art is treated as a crime, as in the case of e.g. the individual guerrilla action Black Peristyle (Crni Peristil) from 1998, the author of which was summoned for interrogation at the Department for Terrorism and War Crimes.The second optics constitutes a niche within the framework of which art engagingly views what is political, what is criminal, what is taking place in this Balkan planetarium of ours – thus demonstrating that personal is (indeed) political – on the example of the independent scene on the one hand (Močvara Club and ATTACK!; I only address the independent scene of Zagreb on this occasion), but also the concept of “Green Democracy” (whereby I used the syntagma by Vandana Shiva) on the example of the activist practice of Animal Friends, as well as the examples of the artistic practice of multimedia artist Ivan Mesek, who also sought to indicate the suffering of animals on the barbed wire (Hungarian-Croatian and Slovenian-Croatian borders). With the aforementioned examples from the niche of animal rights, I sought to document the refugee crisis on the Balkan Route through the optics of equalising speciesism (species-based discrimination) and racism.
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2019, 17; 87-100
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The performative turn in the visual arts. The art of Paul Klee
Zwrot performatywny w sztukach plastycznych. Koncepcja sztuki Paula Klee
Autorzy:
Sztabińska, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593794.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
performative turn
Paul Klee
performative geometry
motion of the lines
performance art
zwrot performatywny
geometria performatywna
ruch linii
sztuka performance
Opis:
The 1970s saw the emergence of the performative turn in many areas of the humanities. Although its most important representatives emphasized that it did include visual arts, specific examples were usually limited to action art phenomena, bordering on performance art, painting, or sculpture. This article is an attempt to demonstrate that the performative approach to art can be traced back to the avant-garde movement of the first half of the twentieth century. Moreover, Paul Klee’s concept of painting discussed here shifts the performative aspect from the artist's activity to the elements of the image, interpreted from the point of view of their interactions. The article examines the theoretical and pedagogical writings by Klee (both published during his lifetime and posthumously), considered as the basis for the interpretation of his paintings. The artist assumed that the pictorial elements are bound by the principle of motion – a line is a trace left by a moving point, while a plane is created by the movement of a line. Associated with this theory, defined as “performative geometry,” is the semantic interpretation. The whole concept leads to approaching a painting as a unique “performance” of pictorial elements. The article also points to other contemporary interpretations of Klee’s works, which examine the problems of performatics. On this basis, the author concludes that the source of the performative turn in the visual arts can be sought in the art of the 1920s and 1930s, as well as outside direct references to performance art.
Zwrot performatywny w wielu dziedzinach nauk humanistycznych zaznaczył się w latach siedemdziesiątych XX wieku. Wprawdzie najważniejsi jego reprezentanci podkreślali, że obejmuje on także sztuki plastyczne, jednak konkretne przykłady ograniczane były zwykle do akcjonistycznych zjawisk artystycznych z pogranicza sztuki performance i malarstwa lub rzeźby. Niniejszy artykuł stanowi próbę wskazania, że tendencja do performatywnego ujmowania sztuki występowała już w ramach działań awangardowych pierwszej połowy XX wieku. Ponadto omawiany w nim przykład koncepcji malarskiej Paula Klee przenosi obszar performatywności z aktywności artysty na elementy plastyczne interpretowane z punktu widzenia zachodzących między nimi działań. Przedmiotem analiz prowadzonych w artykule są pisma teoretyczne i pedagogiczne Klee (zarówno opublikowane za jego życia, jak pośmiertnie) rozważane jako podstawa interpretacji jego obrazów. Artysta zakładał, że elementy plastyczne wiąże zasada ruchu - linia to ślad przesuwania się punktu, płaszczyzna to ślad ruchu linii. Z tą teorią, która zostaje określona jako „geometria performatywna”, związana jest interpretacja semantyczna. Całość koncepcji prowadzi do ujęcia obrazu jako swoistego „performansu” elementów plastycznych. W artykule wskazane są również inne współczesne interpretacje twórczości Klee, w których rozważane są problemy performatyki. Na tej podstawie autorka wnioskuje, że źródeł zwrotu performatywnego w sztukach plastycznych można poszukiwać w twórczości lat 20. i 30. ubiegłego stulecia, a ponadto że znajdują się one także poza obszarem bezpośrednich odniesień do performance art.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2015, 17; 129-144
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Make no mistake! Reflections on the benefits of erring in postconceptual art practice. Introduction
Autorzy:
Kaźmierczak, Małgorzata
Siatka, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2127566.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
performance art
improvisation
contingency
coincidence in art
happening
croatian art
wincenty dunikowski-duniko
post-digitality
digital art
computer art
error in art
software art
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 22; 7
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Naked Forms – a Cultural Challenge
Nagie formy – wyzwanie kulturowe
Autorzy:
Guzek, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041821.pdf
Data publikacji:
2021-11-25
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
performance art
pornography
gaze
pleasure principle
posthuman
gender
Festival of Naked Forms
Lenka Klodova
pornografia
spojrzenie
posthumanizm
Opis:
The starting point of the article is the Festival of Naked Forms which is organized by Lenka Klodova in Prague (and occasionally in other cities). The curator gave the festival a monothematic character. It concerns nudity in performance art, i.e. in a live form. The festival has been held every year since 2016. At that time, the festival presented a huge variety of performance forms, artistic means and media hybrids. The festival's documentation is the basis for research into the nude form in live art. In interpretative methodology, the naked form has been associated with forms of presenting libido and the 'principle of pleasure', as well as the visual aspect of a work of art and the role of 'gaze' in the very specific performance art work. The point of reference is both surreal art and the contemporary relationship of art to pornography. In conclusion, the subversive, challenging or political power of naked forms and their ability to make changes in culture is indicated.
Punktem wyjścia artykułu jest Festival of Naked Forms, który jest organizowany przez Lenka Klodova w Pradze (i okazjonalnie w innych miastach). Kuratorka nadała festiwalowi charakter monotematyczny. Dotyczy on nagości w sztuce performance, a więc formie na żywo. Festiwal odbywa się co roku, od 2016. W tym czasie na festiwalu została zaprezentowana ogromna różnorodność form performance, środków artystycznych, hybryd medialnych. Dokumentacja festiwalu stanowi podstawę badań nagiej formy w sztuce na żywo. W metodologii interpretacyjnej naga forma została powiązana z formami prezentacji libido oraz 'zasady przyjemności', a także aspekt wizualności dzieła sztuki i roli 'spojrzenia' w tak specyficznym dziele jakim jest dzieło sztuki performance. Punktem odniesienia są zarówno sztuka surrealistyczna jak i po współczesne relacje sztuki wobec pornografii. W konkluzji została wskazana subwersywna, rzucająca wyzwanie czyli polityczna, siła nagich form i ich zdolność dokonania zmian w kulturze
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2021, 23; 239-260
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dis/Connection: Multisensuality and Shame’s Touch in the Work of Gabrielle Goliath
(Roz)łączność: wielozmysłowość i element wstydu w twórczości Gabrielle Goliath
Autorzy:
Wiese, Abigail
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233967.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
performance art
Gabrielle Goliath
multisensuality
affect
shame
embodied meaning-making
sztuka performansu
wielozmysłowość
afekt
wstyd
nadawanie fizycznego znaczenia
Opis:
This article opens a consideration around what the embodied, immersive and live exchange of live performance might make us feel and in turn how this multisensual engagement awakens the feeling body, specifically around notions of touch and shame. The discussion centralises the work of South African visual artist and performance artist, Gabrielle Goliath with a critical reading of Stumbling Block (2011/2017). In Goliath’s durational piece the body both of the performer and the audience member are carefully centralised in the production and engagement of the performance. The centralisation of the body in Goliath’s works points towards and facilitates an empathetic engagement during the performance as live event. Some points of departure in the article are how the performance curates relationality between bodies which offer potential affective spaces of touch. Furthermore, this multisensual “unspoken” engagement between bodies reminds us how the body is a communicative instrument. This contemplation therefore critically positions modes of multisensual “felt-seeing” which often fall into the “gaps” of academic spaces and thinking as central bridges in opening humans to new ways of consciously “seeing”.  I consider the encounter outside of text, the multisensual encounter, and ask what this might possibility necessitate.
Autorka artykułu snuje rozważania na temat uczuć wywoływanych u odbiorcy w kontakcie z fizycznym, absorbującym i żywym performansem, a także doznań fizycznych wywoływanych przez takie wielozmysłowe zaangażowanie, szczególnie w odniesieniu do sfery dotyku i uczucia wstydu. Dyskusja koncentruje się na twórczości południowoafrykańskiej artystki i performerki, Gabrielle Goliath, poddając krytycznej analizie pracę Stumbling Block (2011/2017), która ma charakter nietrwały, a ciało zarówno performera i widza stanowią centrum performansu w zakresie wywoływanego efektu i zaangażowania patrzącego. Takie umiejscowienie ludzkiego ciała w pracach artystki wywołuje u odbiorcy empatię sprawiającą, że angażuje się w pokaz na żywo. Artykuł pokazuje także, jak performans kształtuje relacje pomiędzy ciałami, które stanowią potencjalnie dotykalną przestrzeń. Dodatkowo taka „niewypowiedziana” interakcja między ciałami przypomina nam, że nasze ciało to narzędzie komunikacji, a w takim ujęciu „widzenie-czucie” wielozmysłowe odgrywa znaczącą rolę, ponieważ często rekompensuje niedoskonałą wiedzę naukową i braki w naszym myśleniu, otwierając nas na nowe sposoby świadomego „widzenia”. Autorka analizuje taki rodzaj postrzegania pozatekstowego i wielozmysłowego, a także pyta, co możemy dzięki niemu zyskać.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2024, 15, 1; 107-125
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Galeria jako zagadnienie artystyczne w sztuce konceptualnej
Gallery As An Artistic Concept In Conceptual Art
Autorzy:
Guzek, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424714.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
CONCEPTUALISM
CONCEPTUAL ART
CONCEPTUAL GALLERY
GALLERY MOVEMENT
GALLERY NETWORK
COUNTERCULTURE
ANTI-INSTITUTION
ARTIST RUN INITIATIVES
ARI
LIVING GALLERY
ANDRZEJ KOSTOLOWSKI
JAROSLAW KOZLOWSKI
NET ART
PERFORMANCE ART
LIVE ART
ACTION ART
Opis:
The text announces a research program on the galleries that emerged in relation to conceptual art and introduces the scope and method of research. The general aim of the research is to set apart the issue of a conceptual gallery as an independent artistic phenomenon. A conceptual gallery is examined as a general artistic formula. The methodological scheme presented in the text aims at establishing a basic chronology and creating a typology of the trend. Historically, conceptual galleries emerged and were shaped in the frame of a broadly understood conceptual tendency (a leading tendency in the seventies) because at that time, there occurred a specific formal-artistic relationship between art and gallery. Until now, the conceptual gallery trend has been examined mainly in the context of the social, political and cultural conditions in which they were functioning. The research on conceptual galleries as an artistic project and a form of conceptual art causes the vector of the research to reverse. The artistic character of particular galleries could be graded into those which housed more or less radical projects. One may imagine a scale between limit points: a gallery as a work of art and a gallery as an art container and place all galleries from the seventies on it. The beginning of the conceptual gallery movement in Poland is marked by a project by Andrzej Kostolowski and Jaroslaw Kozlowski entitled NET (1971), based on a mail-art formula. It assumed not only collecting and exhibiting the works sent (which was each institution’s aim), but also creating their own specific points in the network of institutions. Thirty five galleries participated in an exhibition which summarised an activity of the BWA Gallery in Sopot in the summer of 1981. The galleries of this type functioned in the next decade, even during martial law. In the mid-nineties the gallery movement started to integrate again, however after 2000 the commercialisation of the art market caused their disappearance.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2012, 6; 123-131
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zasiewy Teresy Murak jako Medium Kształtowania Tożsamości w Miejskiej Przestrzeni Publicznej
Sowings by Teresa Murak as a Medium of Constructing Identity in the Urban Public Space
Autorzy:
Sobocińska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1015485.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
performans
przestrzeń performatywna
przestrzeń publiczna
sfera publiczna
tożsamość polityczna
zasiew
teresa murak
performance art
performative space
political identity
public space
sowing
Opis:
Artykuł omawia performatywne działania Teresy Murak Procesję (1974) oraz Zasiewy w budkach telefonicznych (1990 - 1991), w których artystka wykorzystuje charakterystyczną dla swojej twórczości formę zasiewu, aby wkroczyć do miejskiej przestrzeni publicznej. Gest performatywny, którego wizualność przejawia się w roślinnym płaszczu, prowadzi do zaburzenia porządku i konfrontacji, koncentrując w ten sposób uwagę współuczestników przestrzeni na kobiecym podmiocie – performerce. Dążenie do zaburzenia równowagi pozwala uczestnikom performansu poczuć, że biorą udział w wydarzeniu wykraczającym poza codzienność. Takie właściwości posiada również rytuał i celebracja, do których formalnie nawiązuje w swojej twórczości artystka. Czynności te stanowią przeciwieństwo codziennej rutyny i określane są mianem zdarzeń liminalnych, służących przejściu lub zmianie, nakierowanej nie tylko na wykonawcę ale także na zewnątrz, dzięki czemu zyskują wymiar społeczny. Medium performatywne umożliwia wytworzenie sfery społecznego współuczestnictwa, którą korzystając z estetyki performatywności Eriki Fisher-Lichte, określam mianem przestrzeni performatywnej. Natomiast Elżbieta Matynia te obszary wspólne nazywa przestrzeniami widzialności, nawiązując do agonistycznego modelu przestrzeni publicznej Hannah Arendt. Proponowane przeze mnie spojrzenie zakłada, iż performans przyczynia się bycia widzialnym i czynnym uczestnikiem przestrzeni wspólnej, a tym samym kształtowania się tożsamości politycznej. Można zatem potraktować omawiane performansy jako działania o charakterze politycznym wynikające z afektywnej potrzeby uczestnictwa w przestrzeni i życiu publicznym. Zestawienie dzieł wykonanych w różnych okresach pozwala na ukazanie konsekwentnie budowanej przez Murak narracji wokół roślinnej sukni – artystycznego manifestu. Z drugiej strony wskazuje na istotne zmiany, jakie zachodziły w strategii twórczej, wynikające z kształtowania się demokratycznej przestrzeni i sfery publicznej, a także komercjalizacji środowiska artystyczno-instytucjonalnego po 1989 roku.
The article discusses Teresa Murak's performative actions Procesja/ Procession (1974) and Zasiewy/ Sowings in telephone booths (1990-1991), in which the artist uses the form of sowing to enter urban public space that is characteristic for her works. The performative gesture, the visuality of which manifests itself in a plant coat, leads to disorder and confrontation, thus concentrating the attention of co-participants on the female subject - the performer. Striving to break the balance allows the participants of the performance to feel that they are participating in an event that goes beyond everyday life. Such properties are also present in the ritual and celebration, to which the artist formally refers in her works. These activities are the opposite of the daily routine and are referred to as liminal events, serving the purpose of transition or change, directed not only to the experience of the performer but also to the outside, thanks to which they gain social dimension. The performance as a medium makes possible to create a sphere of social co-participation, which I call performative space, using Erika Fisher-Lichte's concept of aesthetics of the performative. Elzbieta Matynia referring to the agonistic model of public space by Hannah Arendt, calls these common areas spaces of appearance. The perspective I propose assumes that performance contributes to being a visible and active participant of the common space, and thus to the formation of political identity. Therefore, performances can be treated as a political gesture resulting from an affective need to participate in public life and space. The juxtaposition of works made in different historical periods indicates the narration, consistently built by Murak, around a plant gown - her artistic manifesto. On the other hand, it points to significant changes that took place in the artist’s creative strategy, resulting from the formation of a democratic public domain, as well as the commercialization of the artistic scene and institutions after 1989 in Poland.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 23; 199-212
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teatr przedmiotu i teatr podmiotu. Kulturowe uwarunkowania relacji teatr–performans
Theatre of the Object and Theatre of the Subject: Cultural Determinants of Theatre–Performance Relationship
Autorzy:
Kawalec, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807466.pdf
Data publikacji:
2020-01-02
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
teatr
performans
performatyka
sztuka
kultura
podmiot
działanie
czyn
praca aktora
theatre
performance
art of performance
performance studies
art
culture
subject
acting
work of the actor
Opis:
The distinction between philosophy of the object and of the subject is deeply rooted in our culture. Many consequences, including cultural ones, follow from it. Among them is also a change regarding the ways of how the works of art are made and received and also regarding the criterion of art. One instance of this phenomenon is the so called ‘performative turn’. The distinction between theatre of the object and of the subject (which parallels the philosophical distinction) propounded by the main claim of this paper is intended to facilitate understanding of the essence of the change which accompanied the development of the art of performance. The art of the object is represented, to my mind, by the theater; the art of the subject – by the artistic performance. The criterion, in a manner similar to the case of philosophy, is the conviction (or belief) of the creators (as well as of the audience) of the primacy of the subject over the object, of human ability to create an autonomous reality, of human decisiveness regarding the fact of its existence. The conclusion of the presented investigations concerns the character of theatre: the theatre is in its essence performative, however not in the sense attributed to it by contemporary representatives of performance studies. Rather it is so in the sense of how the very nature of reality determines the relation between the subject and the object, human being and the world.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2010, 1; 147-161
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Artur Żmijewski, elogio del corpo imperfetto
Artur Żmijewski: In Praise of the Imperfect Body
Autorzy:
Quercioli Mincer, Laura
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407907.pdf
Data publikacji:
2021-12
Wydawca:
Associazione Italiana Polonisti (AIP)
Tematy:
contemporary art
performance
art and politics
delegated performance
art and disability
Opis:
The artistic work of Artur Żmijewski, one of the best-known contemporary Polish artists, is often bold and provocative, playing with the strongest emotions with brutality and at the same time proposing itself as a political and ethical action. The protagonists of Żmijewski’s video and photographic installations are fragile, imperfect, mutilated bodies (Oko za oko), annihilated by suffering (Karolina), old people singing in hospital beds (Nasz śpiewnik), and people occupied with something impossible and incongruous (Lekcja śpiewu). The artistic scenario presented reflects somehow both the world and Poland, it is archaic and contemporary, and characterised by an almost religious pietas combined with a form of poetic insubordination and a ruthless critique of the forms of politics and biopolitics.
Źródło:
pl.it / rassegna italiana di argomenti polacchi; 2021, 12; 54-74
2384-9266
Pojawia się w:
pl.it / rassegna italiana di argomenti polacchi
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Artiste Anonyme / Anonymous Conceptual Artist / Umjetnik u krizi: Goran Trbuljak’s Names and Namelessness
Autorzy:
Smith, Deirdre
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/485514.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Goran Trbuljak
performance
walking art
Opis:
Goran Trbuljak (b. 1948) is recognized as one of the central figures of Yugoslav Nova umjetnička praksa (New Art Practice), primarily for his early works that engaged in a questioning of the status of the figure of the artist and the institution of the exhibition. This article focuses on the centrality of various forms of self-concealment, primarily anonymity and the use of pseudonyms, in Trbuljak’s art. I also discuss what I refer to as the involuntary obfuscation that has come through Trbuljak’s association with conceptual art and institutional critique, labels that have tended to block rather than advance the discussion of his practice. I urge new paths to interpretation through considerations of Trbuljak’s interest in the street, walking, the body, and his insistence on a position liminality, never quite committing himself to one particular role, ideology or space. I refer to Michel de Certeau’s notions of the tactic and la perruque from The Practice of Everyday Life as a way to understand the political dimensions of Trbuljak’s tendencies.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Arte et Educatione; 2018, 13; 29-45
2081-3325
2300-5912
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Arte et Educatione
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Provocateurs of Experiences, Practitioners of Traps
Autorzy:
Ogrodzka, Dorota
Mirosław, Rusek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2164332.pdf
Data publikacji:
2022-12
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Tematy:
participatory art
performance
experience
trap
collective
Opis:
This article is a self-analytical description of the work of the Laboratorium Teatralno-Społeczne (Social Theatre Laboratory), an artistic collective based in Warsaw. It mainly focuses on the Theatre’s audience/participant involvement strategies and their ways of constructing theatre experiences and telling stories in a participatory style. The author discusses examples of performances, performative actions, ways of creating the dramaturgy and the type of relationships that performers establish with the audience in the work of the Laboratorium Teatralno-Społeczne collective. At the same time, she examines what kinds of challenges are faced by groups and artists who declare their willingness to create participatory art. She seeks to propose interpretative notions for naming and describing these challenges.
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2022, English Issue 2022; 95-132
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prowokatorzy doświadczeń, praktyczki pułapek
Provocateurs of experiences, practitioners of pitfalls
Autorzy:
Ogrodzka, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2050056.pdf
Data publikacji:
2022-04
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Tematy:
participatory art
performance
experience
trap
collective
Opis:
The article is a self-analytical description of the activities of the Theatre and Social Laboratory (TSL) – an artistic collective operating in Warsaw. The main subjects are strategies for engaging audiences / participants, as well as ways of constructing theatrical experiences, and building and telling stories in the participatory style. The author discusses examples of performances, performative actions, ways of creating dramaturgy and the type of relationships that performers establish with the audience in the work of TSL collective. At the same time, she wonders what kinds of challenges are faced by teams or artists who declare their willingness to create participatory art. She tries to propose interpretation categories for naming and describing these challenges.
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2022, 168; 161-199
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metoda Artystyczno-Badawcza. Cele, Środki i Przykłady Zastosowania
Art and Research Method. Objectives, Means and Examples of the Use
Autorzy:
Leśniak, Anka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424560.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
feminizm
sztuka
ciało
instalacja
performance
feminism
art
body
installation art
Opis:
Artykuł dotyczy relacji między sposobami pracy stosowanymi przez artystów a metodami badawczymi używanymi w nauce. Mimo projektów przełamujących granice dyscyplin, podział na nauki tzw. ścisłe i humanistyczne, zasadniczo różniące się metodami i celami pracy funkcjonuje nadal. Sztuka w takim ujęciu jest poza nawiasem nauki w ogóle, rządząc się w głównej mierze intuicją i wyobraźnią, a kryteria takie jak dowód czy prawda – fałsz, nie stanowią o jakości dzieła sztuki. Jednak zarówno artyści jak i naukowcy posługują się terminami takimi, jak eksperyment i doświadczenie. Nawet jeśli są one rozumiane w obu przypadkach nieco inaczej i inny jest cel eksperymentów naukowych i artystycznych, to jednym z podstawowych elementów procesu badawczego i twórczego jest eksperymentowanie i doświadczenie, rozumiane zarówno jako sprawdzenie czy konkretna idea wprowadzona w życie sprawdzi się, jak i doświadczenie nabyte drogą wcześniejszych doświadczeń/eksperymentów. Podobieństwa i różnice prezentuję na przykładzie własnych projektów artystycznych, opartych na researchu. Przywołuję projekty takie jak „Body Printing”, „Top Models”, True Colours”, „Eugenia żeni się”, „Lost Element”. Częścią moich projektów są panele dyskusyjne z udziałem badaczy z różnych dzienin. Metody pracy mogą być podobne w przypadku badaczek/badaczy naukowców/naukowczyń i artystek/artystów, jednak cel jest inny. Komunikat artystyczny – dzieło sztuki może w inny sposób oddziałuje na wyobraźnię odbiorcy niż tekst naukowy. Wspominam również o projekcie Fundacji om Neurofizjologia artysty w performance. Violka Kuś, inicjatorka projektu, zaprosiła do współpracy artystki/artystów performance, w tym również mnie oraz badaczy/badaczki, którzy monitorowali i rejestrowali fizjologię układu nerwowego performera podczas działania na żywo. Projekt ten prowokuje pytanie jak realizacje artystyczne, przyczyniające się do poszerzania pola sztuki, są w stanie inspirować rozwój innych dziedzin? Badania i doświadczenia przeprowadzane przez naukowców mają jednak sprecyzowany, często utylitarny cel, szczególnie w medycynie czy biotechnologii. Podobne działania wykonywane przez artystów/artystki mają raczej wymiar metaforyczny i krytyczny, a zebrany materiał organizowany jest w formę artystyczną, która staje się rodzajem komunikatu, oddziałującym w inny sposób, niż opracowania naukowe. Praca artystów i naukowców nie wyklucza się więc, wręcz przeciwnie, może się uzupełniać w projektach wykraczających poza ramy poszczególnych dyscyplin. Przebieg i efekt współpracy badaczy z różnych dziedzin, w tym artystów/artystek jest nieprzewidywnalny, jest rodzajem performance, w którym zawsze coś wychodzi inaczej niż było zaplanowane, jest wiele zmiennych, ale to właśnie taka konfiguracja może przynieść innowacyjne efekty.
The article concerns the relation between the working methods used by artists and scientists/researchers. Despite the current development of the projects breaking the boundaries of disciplines, the division into arts and science, still exists. Art in this approach is situated beyond science and based on intuition and imagination, where the criteria such as proof, truth or falseness, do not decide about the quality of the artwork. However, both artists and scientists use terms such as 'experiment' and 'experience.' Even if these terms are understood in both cases slightly differently and the purpose of scientific and artistic experiments is different, one of the basic elements of scientific research and the creative process in art, is experimentation and experience. These terms in both cases are understood as a test whether a specific idea works when put into practice and as knowledge that has been gained by previous experiments/experiences. I present the similarities and differences between the work of the artist and researcher using the example of my own art projects based on research. I mention the projects such as Body Printing, Top Models, True Colours, Eugenia is Getting Married, Lost Element. Among the elements of my projects are panel discussions with participation of researchers from various fields of knowledge. Working methods can be similar for researchers/scientists and artists, but the goal is different. The artwork may affect the imagination of the recipient in a different way from scholarly argumentation. I also mention the project Neurophysiology of the artist in performance run by FUNom. Violka Kuś, the initiator of the project, invited performance artists, including me, and the scientists/researchers who monitored and recorded the physiology of artists' neurological system during the live performance. This project evokes the question of how the art projects inspired by science, which undoubtedly contribute to expanding the field of art, may also inspire the development of science. The research and experiments carried out by scientists are of a specific, often utilitarian purpose, especially in medicine or biotechnology. In artistic activities inspired by science, more important is a metaphorical and critical approach. The collected material is organized in the artistic form, that becomes a kind of message affecting the society in a different way from scientific studies. However, the work of artists and scientists does not exclude each other, on the contrary, it can be complementary in the projects that go beyond the scope of particular disciplines. The course of collaboration between the researchers of various fields and artists has unpredictable results. It is a kind of performance art piece, where something always comes out differently than planned, where there are many variables, but it is this configuration that can bring innovative outcomes.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2019, 20; 127-137
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-50 z 83

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies