Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Oxfordian" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 49
Tytuł:
Early Oxfordian Radiolaria from Zalas quarry, Kraków Upland, South Poland
Wczesnooksfordzkie promienice z kamieniołomu w Zalasie, Wyżyna Krakowska, Polska południowa
Autorzy:
Górka, H.
Bąk, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/191266.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:
early Oxfordian
radiolaria
Kraków Upland
biostratigraphy
taxonomy
palaeoecology
Opis:
This paper presents preliminary research on radiolarian faunas from the Upper Jurassic deposits of the Kraków Upland (South Poland) carried at Zalas quarry. The systematic description of twenty-five species of Radiolaria from the lower Oxfordian deposits has been presented herein. The species belong to the orders Nassellaria (16 species) and Spumellaria (9 species). In number of specimens, the assemblage is dominated by spumellarians. The radiolarians show features of Boreal faunas, influenced by Tethyan realm. The assemblage has been correlated with cordatum ammonitic subzone (early Oxfordian).
W pracy przedstawiono wstępne wyniki badań promienic (Radiolaria) z utworów górnej jury, prowadzonych na Wyżynie Krakowskiej w kamieniołomie w Zalasie. Przedstawiono opis systematyczny 25 gatunków promienic z dolnego oksfordu. Spośród opisanych form 16 reprezentuje rząd Nassellaria, a 9 należy do rzędu Spumellaria. Pod względem liczby okazów, w zespole przeważają przedstawiciele rzędu Spumellaria. Promienice reprezentują faunę borealną, która żyła w środowisku o znacznym wpływie morza tetydzkiego. Analizowany zespół promienic został skorelowany z podpoziomem amonitowym cordatum (wczesny oksford).
Źródło:
Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2000, 70, 2; 165-179
0208-9068
Pojawia się w:
Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Radiolarian faunas from the Late Callovian and Early Oxfordian deposits of the Kraków-Wieluń Upland, South Poland
Promienice w osadach górnego keloweju i dolnego oksfordu Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej
Autorzy:
Smoleń, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/191367.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:
radiolaria
Upper Callovian
Lower Oxfordian
Kraków-Wieluń Upland
biostratigraphy
palae-ecology
palaeogeography
Opis:
This paper presents the result of research on radiolarian faunas from the Upper Callovian and Lower Oxfordian deposits of the Kraków-Wieluń Upland (South Poland). The studied material comes from boreholes Wodna 1, Trzebionka 2 and Trzebionka 3, and from outcrops at Górka near Trzebinia and Grojec. Two radiolarian assemblages, differing markedly in their species contents, I and II, have been identified. Assemblage I occurs in the Upper Callovian deposits. It has been found within Q. lamberti ammonitic Zone. In the number of specimens this association is dominated by the spherical, oval and conical forms of the Nassellaria group. Assemblage II is associated with the Lower Oxfordian deposits and it is characterised by the dominance of spongy radiolarians belonging to the Spumellaria group. Assemblage II has been found within Q. mariae and C. cordatum ammonitic zones. A correlation with the Tethyan radiolarian zones indicates that both assemblages can be assigned to U.A.Z. 8 (Late Callovian trough Early Oxfordian age). The radiolarians show features of Tethyan faunas which spread over epicontinental seas when communication with the Tethys Ocean opened. A change in the character of the radiolarian assemblage in the Lower Oxfordian suggests boreal influences as well as gradual shallowing of the basin.
Źródło:
Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2002, 72, No 2; 145-161
0208-9068
Pojawia się w:
Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aberrantne rozgwiazdy z rodzaju Sphaeraster Quenstedt, 1875, w profilu oksfordu Wapienno/Bielawy na Kujawach
Autorzy:
Radwańska, U.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2061398.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
rozgwiazda
oksford
jura
Echinodermata
Asteroidea
Oxfordian
Jurassic
starfish
echinoderms
Źródło:
Volumina Jurassica; 2003, 1, 1; 63-70
1896-7876
1731-3708
Pojawia się w:
Volumina Jurassica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Następstwo amonitów dolnego i środkowego oksfordu w profilu kamieniołomu w Ogrodzieńcu i ich znaczenie biogeograficzne
Autorzy:
Matyja, B.
Głowniak, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2061394.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
amonity
środkowy oksford
Ogrodzieniec
ammonites
Middle Oxfordian
Źródło:
Volumina Jurassica; 2003, 1, 1; 53-58
1896-7876
1731-3708
Pojawia się w:
Volumina Jurassica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jeżowce oksfordu Bałtowa
Oxfordian echinoids of Bałtów
Autorzy:
Radwańska, U.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2077303.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
jeżowce
paleośrodowisko
ekologia
oksford
Polska
Bałtów
echinods
ecology
palaeoenvironment
Oxfordian
Polska
Opis:
The autecology of echinoids from the Middle Oxfordian coraliferous limestones of Bałtów (NW margin of the Holy Cross Mountains, Central Poland) is discussed, as aparent from the morphology of tests, ambulacral pores for tube feet, and spines. Inferred is mode of life, locomotion, and feeding, as well as the diet of the taxonomically recognised three species: Paracidaris florigemma (Phillips, 1829) – spines only, Glypticus hieroglyphicus (Goldfuss, 1826), and Hemicidaris merryaca Cotteau, 1850, the latter reported for the first time in Poland. The phenotypic convergence is indicated of such species as: P. florigemma and extant Eucidaris tribuloides Desmoulins, 1835, of Florida and the Caribbean, as well as G. hieroglyphicus and extant Colobocentrotus atratus (Linnaeus, 1758) of the Indo-Pacific. Environmental conditions, under which the Bałtów echinoids lived, are concluded as extremely shallow marine (shallow subtidal up to low-intertidal), connected with the Bałtów coral patch reef nearby.
Źródło:
Volumina Jurassica; 2004, 2, 1; 131-140
1896-7876
1731-3708
Pojawia się w:
Volumina Jurassica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Systemy piętrowych nor krewetek-alfeuszy i ich znaczenie środowiskowe w oksfordzie i kimerydzie Gór Świętokrzyskich
Tiered burrows of alpheid shrimps and their eco-taphonomic significance in the Oxfordian and Kimmeridgian of the Holy Cross Mountains
Autorzy:
Radwańska, U.
Radwański, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2077296.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
kimeryd
oksford
Bałtów
szkarłupnie
krewetki
alpheid burrows
echinoderms
sedimentary and taphonomic traps
storm agitation
Oxfordian
Kimmeridgian
Opis:
To the activity of alpheid shrimps genus Alpheus Weber, 1795) ascribed are the tiered burrows of a gridlike appearance from Lower Kimmeridgian oolitic shoals and Middle Oxfordian nearshore micritic limestones of the Holy Cross Mountains, Central Poland. The burrow networks are confined to beds of the soft or hard bottom type, the upper parts of which are more or less deeply truncated, to indicate erosional events of storm agitation. At low stand, the open burrows served as traps for solutions derived from the nearby hypersaline lagoons of the sabkha type, to cause precipitation either of dolomite, or of silica gel. At high stand, the open burrows, exemplified by the Małogoszcz section (Lower Kimmeridgian), became taphonomic traps and/or crevice habitats for diverse biota, the echinoderms in particular, to form their graveyards (EchinodermenlagerstŹtten). In these, represented are echinoids (tests, some spine-coated, all either empty, or sediment-filled; broken tests and their fragments, spines) stalkless crinoids (cusps, centrodorsals, radials, brachials, cirrals), stalked crinoids (columnals, pluricolumnals), starfish (marginalia, ambulacral plates), and ophiuroids (vertebrae, arm plates). Eco-taphonomic pathways for particular echinoderms (21 taxa taxonomically recognised) are interpreted since their death to burial in open burrows. Spine-coated echinoids were entrapped alive, others were swept into during successive storms which acted as a lethal agent. The storms, catastrophic for echinoderm communities, have prevailed through a longer timespan, when the alpheid-burrowed shoal evolved from the soft bottom to the hard ground colonized by a successive echinoderm community dominated by stalked crinoids.
Źródło:
Volumina Jurassica; 2004, 2, 1; 113-130
1896-7876
1731-3708
Pojawia się w:
Volumina Jurassica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autocykliczny rozwój oksfordzkich bioherm gąbkowo-mikrobialitowych centralnej i południowej Polski
Autocyclic development of Oxfordian sponge-microbial bioherms from Central and Southern Poland
Autorzy:
Ostrowski, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2077309.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
biohermy gąbkowo-mikrobialitowe
Polska
sponge-microbial bioherms
Oxfordian
Polska
Opis:
A study of Upper Jurassic sponge-microbial bioherms in Poland allow to recognise successive changes in bioherm facies. No-time related character of these changes proved for different bioherms excludes external mechanism of facies development. The existance of ecological co-dependence between sponge and cynaobacteria may be treated as main reason of facies changes.
Źródło:
Volumina Jurassica; 2005, 3, 1; 45-53
1896-7876
1731-3708
Pojawia się w:
Volumina Jurassica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Callovian and Oxfordian echinoids of Zalas
Jeżowce keloweju oksfordu Zalasu
Autorzy:
Radwańska, U.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2061251.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
echinods
ecology
palaeoenvironment
Callovian
Oxfordian
Polska
jeżowce
ekologia
paleośrodowisko
Kelowej
Oksford
Polska
Opis:
Within the Callovian-to-Oxfordian sequence, transgressive upon the Variscan rhyodacite laccolith exposed at Zalas in the Cracow Upland, southern Poland, and far-known due to its ubiquitous fossils of various kinds, to this study subjected are the echinoids. The Callovian assemblage from the variably-sized clastics is low-diversified, to contain 4 taxa of a wider regional occurrence. The Lower (up to the base of Middle) Oxfordian assemblage appears the richest in the Oxfordian of Poland. Its content is typified by the representatives of the orders Cidaroida Claus, 1880, and Phymosomatoida Mortensen, 1904. Amongst the recognised 12 species, of special attention are those first reported from the Jurassic sequences of Poland, viz. Eosalenia miranda Lambert, 1905, and Heterocidaris dumortieri Cotteau, 1871, the latter of which is still a great rarity to the science. Discussed are the life requirements of some of the recognised taxa, as apparent from the functional analysis of their tests. banalnych form nieregularnych pojawia się tutaj (patrz pl. 1: 3a-3b) duży osobnik regularny, Stomechinus heberti Cotteau, 1884, nieznany dotąd w środkowej jurze Polski. Zespół jeżowców z osadów oksfordu (patrz pl. 2- 3) składa się z 12 taksonów (patrz fig. 2), spośród których sześć z podgromady Cidaroidea Claus, 1880, zostało omówionych wcześniej (Radwańska 2003). Zespół ten obejmuje wyłącznie jeżowce regularne o zbliżonych wymaganiach życiowych wskazujące na ujednolicenie warunków środowiskowych w czasie rozszerzającej się transgresji. Uwagę zwraca w nim gatunek Heterocidaris dumortieri Cotteau, 1871, o wprawdzie niejasnej pozycji systematycznej (patrz Fell 1966), a reprezentowany niestety tylko w postaci ułamków pancerzy (pl. 2: 5) znacznych rozmiarów (średnicy ponad 10 cm), ale będący niezmierną rzadkością w jurze europejskiej (patrz Cotteau 1860, 1871; Fell 1966) i nieznany dotychczas z obszaru Polski.
Profil osadów jurajskich odsłaniający się w stropie wielkiego kamieniołomu waryscyjskich riodacytów Zalasu (patrz fig. 1) okazuje się znaczącym ze względu na bogactwo szczątków różnorodnych szkarłupni (liliowców, rozgwiazd, wężowideł), spośród których na szczególną uwagę zasługują jeżowce . W dotychczasowych opracowaniach profilu Zalasu, dostępnego dawniej w niewielkich odsłonięciach naturalnych lub lokalnych łomikach, jeżowce były notowane sporadycznie, jako towarzyszące obfitej faunie gąbek, amonitów i innych mięczaków, oraz ramienionogów (patrz Siemieradzki 1893; Wójcik 1910). Rozlegle odsłonięcie w kamieniołomie riodacytów, rozbudowywanym od lat 1970-tych, umożliwiło szczegółowe rozpoznanie wykształcenia facjalnego osadów jurajskich, ich inwentarza faunistycznego i przede wszystkim ich biostratygrafii wyznaczającej pozycję stratygraficzną profilu w przedziale dolny kelowej - niższa część oksfordu środkowego (patrz Giżejewska i Wieczorek 1977; Matyja i Tarkowski 1991; Tarkowski 1989). Badane przez autorkę jeżowce, pochodzące częściowo z rozmaitych kolekcji (publicznych i prywatnych), a w większości zebrane osobiście, stanowią w sumie dosyć istotny element w rozpoznaniu faun jurajskich Polski. Zespół jeżowców z osadów keloweju (patrz pl. 1) obejmuje tylko 4 gatunki (patrz fig. 2) o różnych wymaganiach życiowych wskazujących na nieustabilizowane warunki środowiskowe w czasie postępującej transgresji morskiej. Oprócz dość Analiza funkcjonalna pancerzy (patrz Smith 1978, 1984; Radwańska 1999) pozwoliła na bardziej szczegółowe rozpatrzenie sposobu życia i wymogów środowiskowych badanych gatunków jeżowców z keloweju i oksfordu Zalasu, zaś analiza taksonomiczna na unacześnienie rozpoznań autorów wcześniejszych (Siemiradzki 1893; Wójcik 1910; patrz fig, 3). Zespół jeżowców oksfordzkich Zalasu okazuje się najbogatszym spośród wszystkich dotychczas badanych stanowisk oksfordu w Polsce (por. Radwańska 2000,2003, 2004b), zaś jego środowiskowe siedlisko - wśród obfitych gąbek, ich mumii i budowli (por. Matyja i Tarkowski 1981, fig. 2B-3) - nadzwyczaj podobne do przedstawionego dla środkowego oksfordu Szwajcarii (patrz Hess 1975, fig. 27).
Źródło:
Volumina Jurassica; 2005, 3, 1; 63--74
1896-7876
1731-3708
Pojawia się w:
Volumina Jurassica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Deformacje skamieniałości śladowych a proces kompakcji w wapieniach mikrytowych górnej jury okolic Korzkwi (Wyżyna Krakowska)
Deformations of trace fossils versus compaction in micritic limestones, an example from Korzkiew, Upper Jurassie (Kraków Upland)
Autorzy:
Ziółkowski, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2077307.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
trace fossils
compaction
Kraków Upland
Oxfordian
paleorelief
firmground
skamieniałości śladowe
zagęszczanie
Wyżyna Krakowska
Oksford
Opis:
Upper Jurassie (Oxfordian, Bimmammatum Zone) micritic limestones show presence of omission surface of firmground character with trace fossils assemblage. Deformations of burrows are used to quantitative determination of mechanical compaction, applying Ricken's model. Presented results may be used in reconstruction of sea bottom relief during Late Jurassie in area of study.
Źródło:
Volumina Jurassica; 2005, 3, 1; 55--61
1896-7876
1731-3708
Pojawia się w:
Volumina Jurassica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A potential stratotype for the Oxfordian/Kimmeridgian boundary: Staffin Bay, Isle of Skye, UK
Autorzy:
Wierzbowski, A.
Coe, A.
Hounslow, M.
Matyja, B.
Ogg, J.
Page, K.
Wierzbowski, H.
Wright, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2061313.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
ammonite succession
Oxfordian/Kimmeridgian boundary
microfossils
isotope stratigraphy
magnetostratigraphy
Opis:
A coastal exposure of the Staffin Shale Formation at Flodigarry, Staffin Bay, Isle of Skye, Scotland, UK fulfils the criteria for definition as the Global Stratotype Section and Point (GSSP) for the base of the Kimmeridgian Stage (Upper Jurassic). This marine shale succession was deposited during a long-term transgression, and is part of a complete, relatively well-expanded stratigraphic succession. A rich fauna of ammonites above and below the Oxfordian/Kimmeridgian boundary allows recognition of the Evoluta Subzone (Pseudocordata Zone) and Rosenkrantzi Subzone (Rosenkrantzi Zone) of the Subboreal and Boreal uppermost Oxfordian, and the Densicostata Subzone (Baylei Zone) and the Bauhini Zone of the Subboreal and Boreal lowermost Kimmeridgian). A suitable level for the boundary is thus marked by the replacement of the Subboreal Ringsteadia (M)/Microbiplices (m) by Pictonia (M)/Prorasenia (m), and by the first appearance of Boreal Amoeboceras (Plasmatites). Detailed study of the microfossils reveals an excellent dinoflagellate succession. A variety of stratigraphically important dinoflagellates are found, the assemblages being intermediate in character between Boreal and Subboreal ones. The magnetostratigraphic data, though rather troublesome to extract, shows a polarity pattern which can be confidently correlated to other UK boundary sections. The upper boundary of a normal magnetozone falls at, or very near, the proposed Oxfordian/Kimmeridgian boundary. The 87Sr/86Sr ratio at the boundary, based on an analysis of belemnites, lies between 0,70689 and 0,70697, averaging 0.70693. Matching worldwide trends, no distinct change in the ratio is seen across the boundary. A lack of variations in the carbon isotope composition of belemnites across the Oxfordian/Kimmeridgian boundary does not indicate perturbation in the global carbon cycle. However, high ?13C values and their scatter suggest the influence of local fractionation affecting isotope composition of dissolved inorganic carbon (DIC) in the partly isolated Boreal sea. A fall in the belemnite ?18O values in the Upper Oxfordian and Lower Kimmeridgian compared to the Mid Oxfordian suggests a slight rise in seawater temperature.
Źródło:
Volumina Jurassica; 2006, 4, 1; 17-33
1896-7876
1731-3708
Pojawia się w:
Volumina Jurassica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oxfordian biofacies and palaeoenvironments of Saudi Arabia
Autorzy:
Hughes, G.
Al-Khaled, M.
Varol, O.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2061341.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Saudi Arabia
Oxfordian
Hanifa Formation
micropalaeontology
nannopalaeontology
stromatoporoids
Opis:
The Hanifa Formation in Saudi Arabia consists of a succession of carbonates, over 100 m thick, that were deposited during the Late Jurassic. It consists of two depositional sequences represented by the lower Hawtah Member and an upper Ulayyah Member, respectively. The Hawtah Member is assigned an Early (?) to Middle Oxfordian age, based on brachiopod, nautiloid and coccolith evidence. The Ulayyah Member is assigned a Late Oxfordian age based on ammonite, nautiloid, coccolith and foraminiferal evidence. Detailed study of the microbiofacies and lithology of the late highstand succession of the Ulayyah sequence in 41 cored wells distributed across the Kingdom was aimed at determining the most suitable locations for porous and permeable grainstone accumulation as lithofacies hosts the Hanifa Reservoir elsewhere in the region. A range of palaeoenvironments has been determined, based on integrated biofacies and lithofacies, that include shallow lagoon packstones and foraminiferal dominated grainstones and deep lagoon wackestones and packstones with Clypeina/Pseudoclypeina dasyclad algae. In addition, a series of basin-margin, shoal-associated biofacies are present that include stromatoporoid back-bank packstones and grainstones with the branched stromatoporoid Cladocoropsis mirabilis, bank-crest grainstones with encrusting and domed stromatoporoids. A few wells also proved the presence of intrashelf basin-flank mudstones and wackestones containing sponge spicules, deep marine foraminifera and coccoliths. This study provided control to delimit an intrashelf basin with an irregular margin situated in the east-central part of the Saudi Arabian portion of the Arabian Plate carbonate platform during Late Oxfordian. The basin is flanked by a belt of stromatoporoid banks that pass laterally into a back-bank facies before developing into a lagoon facies. There is no evidence for the shoreline of this basin, although the presence of rare charophytes in the northwest testifies to possible proximity of fluviatile input. The grainstone dominated basin margin facies presents good hydrocarbon reservoir facies and its juxtaposition to intrashelf basinal sediments with potential source rock character provides exciting new prospects in areas hitherto uninvestigated for hydrocarbon reservoirs.
Źródło:
Volumina Jurassica; 2008, 6, 1; 47-60
1896-7876
1731-3708
Pojawia się w:
Volumina Jurassica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oxfordian to Valanginian palaeoenviron- mental evolution on the western Moesian Carbonate Platform: a case study from SW Bulgaria
Autorzy:
Ivanova, D.
Kołodziej, B.
Koleva-Rekalova, E.
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/191387.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:
Oxfordian-Valanginian
biostratigraphy
carbonate sedimentology
reefs
Moesian Platform
Lyubash unit
Bulgaria
Opis:
Three sections (Rebro, Lyalintsi and Velinovo) of the Upper Jurassic-Lower Cretaceous carbonate sequences from the Lyubash unit (Srednogorie, Balkanides, SW Bulgaria) have been studied for elucidation of biostratigraphy and palaeoenvironmental evolution. Palaeontological studies of foraminifera, supplemented by studies of calcareous dinoflagellate cysts and corals, enabled the determination of the Oxfordian-Valanginian age of the analysed sequences. They were deposited on the Dragoman Block (western part of the Moesian Platform), and during Mid-Late Cretaceous included to the Srednogorie. A possible Middle to Late Callovian age of the lowermost part (overlying the Bajocian-Lower Bathonian Polaten Formation) of the studied sections assumed till now has not been confirmed by the present studies. Eleven facies have been distinguished and attributed to depositional environments. Marine sedimentation on a homoclinal ramp started in the Oxfordian and till the Early Kimmeridgian - in all three sections - was dominated by fine-grained peloidal-bioclastic wackestones to grainstones. Since the Late Kimmeridgian, when a rimmed platform established, facies pattern underwent differentiation into (i) the inner platform (lagoon and tidal flat facies) - only in Velinovo, (ii) reef and peri-reef facies/bioclastic shoals - mainly in Lyalintsi, and (iii) platform slope - mainly in Rebro. Sedimentation generally displays a shallowing-upward trend. Two stages in evolution of the rimmed platform are postulated. The mobile stage lasting till the Tithonian/Berriasian boundary was followed by a more stable stage in the Berriasian to Valanginian time. Reefs are developed mainly as coral-microbial biostromes, lower coral bioherms or coral thickets, in the environment of moderate energy and sedimentation. They contain highly diversified corals (72 species). Micro- bialites contributed to the reef framework, but they never dominated. Locally, microencrusters and cement crusts formed important part of reefal framework. During the mobile stage of the platform evolution a relative sea-level rise interrupted reef development, as evidenced by intercalations of limestones with Saccocoma. During the second stage high carbonate production and/or regressive eustatic events, not balanced by subsidence, decreased accommodation space, limiting reef growth and enhancing carbonate export to distal parts of the platform.
Źródło:
Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2008, 78, No 2; 65-90
0208-9068
Pojawia się w:
Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The ammonite faunas of the Callovian-Oxfordian boundary interval in Europe and their relevance to the establishment of an Oxfordian GSSP
Autorzy:
Page, K.
Melendez, G.
Wright, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2061368.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
ammonites
stratigraphy
paleobiogeography
Jurassic
Callovian
Oxfordian
GSSP
Europe
Cardioceratidae
Perisphinctoidea
Opis:
At Moenkopi Wash along the Ward Terrace escarpment of northern Arizona strata of the upper Dinosaur Canyon Member of the Moenave Formation contain sedimentary structures we interpret as casts of tetrapod burrows. Sandstone casts and in situ burrows occur concentrated in two horizons that extend several hundred meters along the Ward Terrace escarpment. The structures, hosted in beds of eolian sandstone, form interconnecting networks of burrows that branch at right angles. Individual burrow casts have sub-circular cross sections and consist of nearvertical tunnels and horizontal to low-angle galleries that connect to larger chambers. Most burrow casts measure 5 to 15 cm in diameter, are filled by sandstone of similar grain size as the host rock, and have walls that are unlined and lack external ornamentation. Bedding plane exposure of the lower horizon reveals that the density of burrows exceeds 30 vertical tunnels per square meter. One exposure in the upper horizon reveals burrows concentrated in a mound-like structure with 1 m of relief. Rhizoliths, distinguished from burrows by their typical smaller diameters, calcareous infilling, and downward branching, co-occur with these burrows in the upper horizon. The fossil burrows in the Moenave Formation appear to have been constructed by a fossorial tetrapod with social behavior similar to the modern Mediterranean blind mole-rat. Although no skeletal remains are associated with the burrows, the fossil record suggests that the most likely producers of the Moenave burrows were tritylodontid cynodonts.
Źródło:
Volumina Jurassica; 2009, 7, 1; 89-99
1896-7876
1731-3708
Pojawia się w:
Volumina Jurassica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The succession of ammonites of the genus Amoeboceras in the Upper Oxfordian – Kimmeridgian of the Nordvik section in northern Siberia
Autorzy:
Rogov, M.
Wierzbowski, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2061366.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
ammonites
Jurassic
Oxfordian
Kimmeridgian
biostratigraphy
Boreal Province
correlation
paleobiogeography
Opis:
A collection of ammonites of the genus Amoeboceras located carefully in the section of Nordvik Peninsula in northern Siberia has enabled recognition of the standard Boreal ammonite zones of the Upper Oxfordian and Kimmeridgian. The recognition of the standard Amoeboceras zones, well known in NW Europe and the Barents Sea area, in northern Siberia indicates the uniform character of the Late Oxfordian and Kimmeridgian ammonite faunas across the whole Boreal Province. Some comments on the occurrence of Boreal oppeliids of the genus Suboxydiscites in the studied section are also given.
Źródło:
Volumina Jurassica; 2009, 7, 1; 147-156
1896-7876
1731-3708
Pojawia się w:
Volumina Jurassica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ammonites and ammonite stratigraphy of the Bimammatum Zone and lowermost Pianula Zone (Submediterranean Upper Oxfordian) at Bobrowniki and Raciszyn in the Wieluń Upland, central Poland
Autorzy:
Wierzbowski, A.
Głowniak, E.
Pietras, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2061382.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
ammonites
taxonomy
phylogeny
stratigraphy
Submediterranean zonalion
Subboreal/Boreal zonations
stratigraphical correlation
Upper Oxfordian
Lower Kimmeridgian
Opis:
An extensive collection of ammonites made bed by bed from sections in the Submediterranean Upper Oxfordian of the Wieluń Upland, Central Poland, is described and used as a basis for a chronostratigraphical interpretation of the deposits. The ammonites are mostly of Submediterranean character and enable the recognition of the Bimammatum Zone, including the Bimammatum and Hauffianum subzones, as well as the lowermost Planula Zone distinguished here as a new biostratigraphical horizon – the matyjai horizon – based on the occurrence of Subnebrodites matyjai Wierzbowski et Głowniak sp. nov. The Submediterranean ammonites are mostly oppeliids with Taramelliceras (Taramelliceras) [M] – Glochiceras (Lingulaticeras) [m] the most numerous, as well as Taramelliceras (Richeiceras) and Taramelliceras (Metahaploceras) [M] – Glochiceras (Coryceras) [m]. The profusion of ammonites of these two groups in the stratigraphical interval studied provides new information on their evolution, and two new oppeliid species, Taramelliceras (Taramelliceras) zelcense Wierzbowski et Głowniak sp. nov. and Glochiceras (Lingulaticeras) bobrownikiense Wierzbowski et Głowniak sp. nov., are described here. Subboreal and Boreal ammonites are not common in these sections, but are nevertheless important for correlation. Subboreal ammonites of the family Aulacostephanidae are represented by the genus Vineta [M], including its newly recognized microconchiate counterpart, Vineta [m], and a newly established genus Vielunia [M] Wierzbowski et Głowniak gen. nov., with type species Vielunia dzalosinensis Wierzbowski et Głowniak sp. nov. The latter genus includes ammonites previously referred in the area of study to Ringsteadia, and with a microconchiate counterpart assigned to Prorasenia [m]. The Boreal ammonites comprise late cardioceratids assigned to Amoeboceras (Plasmatites). These ammonites indicate that the deposits in question from the Submediterranean Bimammatum Zone up to the Planula Zone correlate with the Subboreal and Boreal lowermost Kimmeridgian (Baylei Zone, and Bauhini Zone, respectively).
Źródło:
Volumina Jurassica; 2010, 8, 1; 49-102
1896-7876
1731-3708
Pojawia się w:
Volumina Jurassica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 49

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies