Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Ovid" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 34
Tytuł:
EXILE IN OVID'S AND PHILIPPUS CALLIMACHUS' POETRY: BETWEEN POETICAL AUTOBIOGRAPHY AND LITERARY CREATION (Tulaczka i wygnanie w poezji Owidiusza i Filipa Kallimacha - miedzy poetycka autobiografia a kreacja literacka)
Autorzy:
Awianowicz, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/702877.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
EXILE
NEO-LATIN POETRY
OVID
PHILIPPUS CALLIMACHUS
ROMAN ELEGY
Opis:
A comparison of the life and poetry of Ovid and of Philippus Callimachus (Filippo Buonaccorsi, 1437-1496) during their exile from Italy. Although there are some undeniable analogies between their fates on the whole, Callimachus' state of mind in exile, his relations with his new neighbours and the tone of his poetry are all quite different than Ovid's. All this is due especially to the fact that he found his new love and a new, quite well-educated audience in Poland.
Źródło:
Meander; 2007, 62, 3-4; 270-282
0025-6285
Pojawia się w:
Meander
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Changing Countries: Exile and Classical Influences in Joseph Brodsky
Zmieniając kraje. Wygnanie i wpływy klasyczne u Josifa Brodskiego
Autorzy:
Bajoni, Maria Grazia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954295.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
exile
change of country
Joseph Brodsky
classical influences
Ovid
Seneca
Virgil
wygnanie
zmiana kraju
Josif Brodski
wpływy klasyczne
Owidiusz
Seneka
Wergiliusz
Opis:
Celem artykułu jest zbadanie niektórych wpływów klasycznych w twórczoÑci Josifa Brodskiego, zaczynając od topiki wygnania u Owidiusza i Seneki. Istotnie, wygnanie jest nie tylko bolesną zmianą kraju, pełnym napięcia doświadczeniem życia, lecz także szansą, by wygnany człowiek mógł jeszcze raz popatrzeć na swoje życie i umocnić swoją duszę. Istnieje bardzo silna więź między wygnaniem i językiem, ponieważ język ojczysty jest środkiem do zachowania tożsamości poety: samotność i smutek Owidiusza zasadniczo określa jego językowa izolacja (por. np. Trist. 3.14.45-50; 5.7.55-56; 5.12.57-58; ex Pont. 4.13. 17-20). Brodski zaznacza, óe w warunkach wygnania język sprawuje kontrolę tak nad literaturą, jak i myÑl, percepcją i uczuciem. Zainteresowanie Owidiuszem u Brodskiego wychodzi ponadto poza sprawę wygnania: Owidiusz jest przede wszystkim poetą metamorfozy, a List do Horacego Brodskiego, pomimo swego adresata, stanowi właściwie pochwałę Owidiusza, ponieważ metamorfoza i wygnanie ściśle się ze sobą łączą. Brodski woli Owidiusza od Wergiliusza. Owidiusz, jako poeta zmieniającej się rzeczywistości, zostaje przeciwstawiony Wergiliuszowi, poecie augustowskiej propagandy.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2003, 51, 3; 131-138
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Furiosa libido. Ovid on love and madness
Autorzy:
Bielecka, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046801.pdf
Data publikacji:
2013-12-31
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
madness
love
Ovid
women
Ars amatoria
Opis:
This paper presents Ovid’s views on the concept of love madness. Taking Ars amatoria, in particular the distich (1.281–282) in which the poet blames woman’s love fury on her lust as its research material, the paper investigates how the notion in question has been realized in this “textbook for lovers.” There, Ovid uses the mythological figures of women who committed crimes against social rules to illustrate the said concept; the paper, in turn, juxtaposes it with the narratives in Metamorphoses (the stories of Byblis and Myrrha). Additionally, it makes use of the tale of Iphis, a story not included in Ars amatoria which can nevertheless be also treated as illustrative of how madness can overcome enamored women. The paper both contrasts the above mentioned stories with the narratives showing men’s inclinations to insanity caused by passion and examines the notion of love madness in the context and with regard to the style of Ovid’s works.
Źródło:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2013, 23, 2; 141-151
0302-7384
Pojawia się w:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pandarus Quotes Ovid in Geoffrey Chaucer’s Book One of Troilus and Criseyde
Pandarus cytuje Owidiusza w pierwszej księdze „Troilusa i Criseydy” Geoffreya Chaucera
Autorzy:
Bobrowski, Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1045743.pdf
Data publikacji:
2019-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Ovid
Heroides
Geoffrey Chaucer
Troilus
Troy
Opis:
The medieval epic poem Troilus and Criseyde by Chaucer describes the history of unhappy love with the Trojan War in the background. The story is constructed in the convention of courtly love, and the author draws abundantly from a range of plot motifs preserved in the ancient literary tradition. The article discusses the way of intertextual use of Ovid’s Heroides 5 in the course of events told in Book One of the poem.
Źródło:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2019, 29, 2; 71-83
0302-7384
Pojawia się w:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Humanistic aspects of Carolingian Court Poetry: Poetical Technique and Use of Sources in Paul the Deacons Carmen X
Autorzy:
Conti, Marco
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/449859.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Paul the Deacon
Carolingian poetry
sources of Medieval Poetry Carolingian Court
Ovid's Exile Elegies
Opis:
The object of this article is the analysis of a typical specimen of Carolingian court poetry, namely Paul the Deacon's Carmen X, which was written at the very beginning of the so-called Carolingian Renaissance in 781. In my opinion, Paul's poem demonstrates once more how, on the one hand, the poetical technique and use of classical sources and, on the other hand, the crucial influence of the environment of Charlemagne's court that both makes Carolingian poetry an extremely innovative literary form, and strongly connects it with the later phenomenon of Humanism.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2017, 24; 47-53
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Why Ovid? Postmodern Alternative Biographies of the Great Poet
Dlaczego Owidiusz? Postmodernistyczne biografie alternatywne wielkiego poety
Autorzy:
Gawarecka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1045694.pdf
Data publikacji:
2019-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
exile of Ovid
historical metafiction
intertextuality
actualization of ancient tradition
counterfactual fiction
Opis:
Article analyses a literary portrait of Publius Ovidius Naso in the novels Naso the Poet (1969) by Jacek Bocheński, An Inexplicable Story or the Narrative of Questus Firmus Siculus by Josef Škvorecky (1998) and The Last World. A Novel with an Ovidian Repertory by Christoph Ransmayr (1988). 
Źródło:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2019, 29, 2; 119-133
0302-7384
Pojawia się w:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Graphic illustrations of Ovid’s Metamorphoses : A selection of the most important executions
Autorzy:
Giełdoń-Paszek, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2138817.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Instytut Historii Sztuki
Tematy:
Ovid
graphics
illustrations
the Metamorphoses
Opis:
Ovid’s Metamorphoses has inspired artists of various disciplines almost from the very moment of its creation. The poem has been the literary canvas of many paintings. It was particularly popular in the early modern period. Its numerous editions from the Middle Ages were decorated first with miniatures, and, after the invention of printing, with illustrations, made in the technique of woodcut, copperplate engraving, and etching. The composition of scenes known from the poem was based on a simultaneous and multi-thread narration and also, later, focused on one specific moment of the selected episode. The authorship of the illustrations found in early editions remains anonymous. The graphic designers of 16th c. and later editions are known by name: Jörg Wickram, Virgilio Solis, Bernard Solomon, Hendrick Goltzius, Francis Cleyn, Salomon Savery, Godfried Maes, and in the 20th c. Pablo Picasso. Ovid’s poem continues to be interpretated, as evidenced by the works of, for example, Kiki Smith and the Polish queer artist Mikolaj Sobczak.
Źródło:
Quart. Kwartalnik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego; 2022, 64, 2; 64-79
1896-4133
Pojawia się w:
Quart. Kwartalnik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poeta i śmierć
The Poet and the Death
Autorzy:
Głombiowska, Zofia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046834.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Ianitius
Ovid
elegy
joy of life
friendship
hope
death
consolation
philosophy
God
Opis:
The article concerns Klemens Janicki (1516–1543), a Polish poet who wrote in Latin. The author first presents the character and predilections of the poet (iuvenis iocosus), she also stresses – on the basis of Janicki’s own words – the difference of his fortune when compared with the fortune of Ovid (Naso beatus, the exile and the death). Finally, she analyses his vision of God (Pater blandissimus) and heaven, in which he found consolation in a deadly disease.
Źródło:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2017, 27, 1; 143-153
0302-7384
Pojawia się w:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kogo strzegły Lares Praestites?
Whom where the Lares Praestites guarding?
Autorzy:
Hartleb-Kropidło, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1045820.pdf
Data publikacji:
2018-08-24
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Lares Praestites
Ovid
Fasti
Roman religion
Opis:
The paper discusses the Lares Praestites, whose role, customs, and festivities are described in Ovid’s Fasti 5, 129–139. The poet shows the Lares Praestites as archaic guardians of the City of Rome.
Źródło:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2018, 28, 1; 85-102
0302-7384
Pojawia się w:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Owidiański wątek romansu Apolla i Issy. Ikonologia obrazu François Bouchera
The Ovidian Theme of the Love Between Apollo and Issa. Iconology of the Painting by François Boucher
Autorzy:
Hryszko, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37249155.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Miłość Apolla i Issy
Metamorfozy Owidiusza
François Boucher
Madame de Pompadour
mitologia
love between Apollo and Issa
Ovid’s Metamorphoses
mythology
Opis:
François Boucher, malując w 1750 r. dla Madame de Pompadour, metresy francuskiego króla Ludwika XV, obraz zatytułowany Apollo objawiający swoją boskość Issie (ilustr. 1), sięgnął nie tylko do opery Issé A.C. Destouchesa i A.H. La Motte’a posiłkującej się epizodem z Metamorfoz Owidiusza, ale również odniósł się do wcześniejszych ujęć graficznych podjętego tematu, takich jak: frontyspis libretta F. Ertingera datowany na rok 1697 (ilustr. 2), frontyspis libretta wydanego w Amsterdamie w 1699 (ilustr. 3), sztych przypisywany Ertingerowi z dzieła T. Corneille’a z 1697 r. (ilustr. 4), rycina F. Chauveau z dzieła I. de Benserade’a z 1676 r. (ilustr. 5). Już zmiana układu kompozycji obrazu w stosunku do tych sztychów jest wymowna, a odczytana dzięki zastosowaniu analizy formalnej i formalno-genetycznej, jednak głęboko ukryte znaczenie obrazu jest możliwe do wyśledzenia dzięki metodzie ikonologicznej. Przesłanie dzieła staje się czytelne dopiero w świetle genezy ikonograficznej obrazu, pominiętej w dotychczasowych badaniach. Malowidło, sięgające do mitu o miłości pasterskiej, było manifestacją tęsknoty za arkadyjskim szczęściem, kochaniem wzajemnym i beztroskim. Mit o Apollu i Issie doskonale wyrażał sielankowo-miłosną atmosferę charakterystyczną dla kultury XVIII w., która była także osobistym pragnieniem serca królewskiej kochanki, pragnącej wzbudzić na nowo zaangażowanie monarchy w ich relację. Ikonografia dzieła Bouchera jest czytelna dopiero w kontekście jej genezy oraz historii i funkcji obrazu jako dekoracji pałacu Bellevue – prywatnej „Arkadii” – mitycznej krainy wiecznej szczęśliwości króla i jego faworyty.
In 1750, when François Boucher painted Apollo Revealing His Divinity to the Shepherdess Issa for Madame de Pompadour, the mistress of the French king Louis XV (fig. 1), he drew not only on Destouches and La Motte’s opera Issé, based on an episode from Ovid’s Metamorphoses, but also on graphic depictions of the subject, including the frontispiece to Ertinger’s libretto of 1697 (fig. 2) and 1699 (fig. 3), a print attributed to Ertinger from Corneille’s 1697 work (fig. 4), and a print by Chauveau from Benserade’s 1676 work (fig. 5). Significantly, Boucher rearranged the composition of these prints in his painting, and today the meaning of his composition can be understood thanks to formal and formal-genetic analyses. However, the deeply hidden message of this painting can only be understood through the iconological method. The message of the work becomes clear only in the light of the iconographic origin of the painting, which was overlooked in previous analyses. The painting was a manifestation of the longing for Arcadian happiness and reciprocal and carefree love. The myth of Apollo and Issa perfectly expressed the atmosphere of idyllic love, which was also a desire of the royal mistress, who wanted to rekindle the monarch’s commitment to her relationship. The iconography of Boucher’s work becomes transparent in the context of the painting’s origin, history, and function as a decoration for Bellevue Palace – a private “Arcadia” – a mythical land of eternal happiness for the king and his favorite.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2023, 43, 4/2; 651-666
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Sacred and the Poetic: The Use of Religious Terminology in Ovid’s Words
Sacrum słowem sławione – terminologia religijna w twórczości Owidiusza
Autorzy:
Kaczor, Idaliana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1045765.pdf
Data publikacji:
2019-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Ovid
Latin poetry
Roman religion
Roman divination
Roman religious festivities
Opis:
The article investigates Ovid’s use of religious terminology and imagery, in particular in the Fasti and the Metamorphoses. As an educated Roman citizen, Ovid was conversant with Roman ritual practices and frequently drew on facets of the Roman religious experience in his writing, exploring topics such as ritual performance, religious nomenclature, festivals, customs and traditions. In the article, I argue that Ovid’s treatment of religious material is deliberately uneven. The poet, well-versed in the Roman ritual nomenclature, nevertheless flaunted his technical competence only in the rite-oriented Fasti: in his other works, above all in the myth-laden Metamorphoses, he abandoned drier technical details for artistic flair and poetic imagery, unconstrained by traditional practices of Roman piety. The mythological setting of the latter poem gave Ovid a chance to comment upon universal truths of human nature, espousing the prevailing Roman belief that maintaining good relations with the gods (pax deorum) through collective piety would win Rome divine favour in all her initiatives.
Źródło:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2019, 29, 2; 17-35
0302-7384
Pojawia się w:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’hypotypose dans les Métamorphoses d’Ovide
Hypotyposis in Ovid’s Metamorphoses
Hypotypoza w Metamorfozach Owidiusza
Autorzy:
Koźluk, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/683309.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
przemiana
ludzkie ciało
anatomia
hypotypoza
krew
retoryka
Owidiusz
transformation
human body
anatomy
hypotyposis
blood
rhetoric
Ovid
Opis:
Metamorfozy Owidiusza stanowią doskonały materiał do badań nad figurami retorycznymi, a w szczególności nad hipotypozą (euidentia). Występująca bowiem często w towarzystwie innych figur (enumeratio, accumulare res, comparatio, gradatio) hipotypoza, odgrywa wyjątkową rolę w owidiańskiej narracji, a zwłaszcza w momencie kluczowym dla każdej przemiany, jakim jest płynne przejście jednego bytu w drugi. W niniejszej pracy zostały prześledzone głównie fragmenty, które zarówno w sposób dokładny (perspicuitas), jak i przekonujący (persuasio) ukazują zmieniające się ludzkie ciało z punktu widzenia fizjonomii i anatomii. Historie Dafne, Myrry, Ocyrhoé, Aglauros czy Niobe, to tylko niektóre przykłady, które posłużyły do analiz w celu zbadania, na czym polegała istota hypotypozy w momencie przemiany. Celem artykułu było również ukazanie, w jaki sposób łaciński poeta korzystał z tej silnej pod względem natury figury retorycznej (figura ad delectandum), aby wzbudzić u czytelnika jak najgłębsze przeżycia (mouere).
Ovid’s Metamorphoses are an excellent text for the study of figures of speech, and in particular over hypotyposis (euidentia). Often hypotyposis, occurring in the company of other figures (enumeratio, accumulare res, comparatio, gradatio), plays a unique role in ovidian narrative form, especially at the key time of change – metamorphosis, which is the passage of one being to another. This article has traced mainly fragments that accurately (perspicuitas) and convincingly (persuasio) show the change of the human body, from the point of view of physiognomy and anatomy. Stories of Daphne, Myrrh, Ocyrhoé, Aglaulus or Niobe, are just some examples that were used for analysis to investigate what is the essence of hypotyposis at the time of change. The main aim of this article was to show the way, which was used by Ovid, the Latin poet, to stir in the reader the strongest of feelings (mouere).
-
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2016, 11; 9-24
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Exempla z „Metamorfoz” Owidiusza w „Okręcie błaznów” Sebastiana Branta
Exempla from Ovid’s “Metamorphoses” and Sebastian Brant’s “The Ship of Fools”
Autorzy:
Lam, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012475.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Owidiusz
Sebastian Brant
intertekstualność
Ovid
intertextuality
Opis:
From among around four hundred examples taken from the Bible, mythology and history, which in Sebastian Brant’s The Ship of Fools are designed to instruct and caution, more than twenty come from Ovid’s Metamorphoses. Brant does not make references to Ovid’s work and he mentions the poet only once, as the author of Ars amatoria (buler kunst), which brought Ovid nothing but misfortune.Most of them appear in Chapter XIII On Seduction (Von buolschaft) and single ones in Chapters: XXVI, LIII, LX, LXIV and LXVII. The references are allusive and abridged, they concern pathetic consequences of wicked or rash love, jealousy and hatred as well as self-loving and foolhardy imprudence. They stand as codes, which can not be deciphered without knowing the source and it implies that Brant either assumes the reader has the required knowledge or appeals to gain it. It is also possible that he refers to common at that time didactic modifications of Metamorphoses. Problematic and often tragic illustration of human fortunes in Ovid’s work is reduced in Brant’s satire to parenetic formula, which intrigues and is expressed with vivid and crude language. The most explicit example of dissonance between Brant’s and Ovid’s intention is a truly clown like character − Marsyas, who with obstinacy plays bagpipes, a clownish instrument, whereas in Metamorphoses he enraptured people playing his aulos and his death as martyr is mourned by not only nymphs and shepherds, but also by nature. The rights of the genre, in this case of moral satire, proved to be stronger than philosophical meaning of mythological message.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2013, 3(6) cz.2; 165-176
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
[...] Odores, quos tener e terra divite mittit Arabs. Funkcja motywu wyperfumowanego i zamożnego Araba oraz wonnej i zasobnej Arabii w twórczości poetów rzymskich okresu augustowskiego
[...] Odores, quos tener e terra divite mittit Arabs. The Function of the Motif of the Perfumed and Wealthy Arab and Fragrant and Rich Arabia in the Works of Roman Poets of the Augustan Period
Autorzy:
Libowski, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/510144.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Instytut Literaturoznawstwa
Tematy:
Wergiliusz
Horacy
Tibullus
Propercjusz
Owidiusz
Arab
Arabia
zapach
perfumy
motyw literacki
Virgil
Horace
Propercius
Ovid
fragrance
perfume
incense
oils
literary motif
Opis:
The purpose of this article is to determine the function of one of the minor literary motifs present in the Roman literature of the Augustan period, i.e., the motif of the perfumed and wealthy Arab and fragrant and rich Arabia. This goal is achieved here in two steps: first, the appropriate source material is compiled, and then the material is analysed and the conclusions are formulated. The source material in this case is seventeen extracts from Virgil, Horace, Tibullus, Pseudo-Tibullus, Propercius and Ovid. These fragments were divided into those, in which the respective fragrance motif was embedded in the axiological context (sixteen fragments), and those, in which the motif appears in the neutral context (one fragment). Among the first there were separated those, in which the positive axiological context is dealt with (ten fragments), and those, in which the negative axiological context is dealt with (six fragments). The fragments of the first type mention the value of a woman (four fragments), religious activities (three fragments), the Roman land (two fragments) and peace (one fragment), while the fragments of the second type express the worthlessness of wealth (five fragments) and remoteness from the loved person (one fragment). In turn, the analysis was carried out in two steps. First, it was found that Latin poets and writers of the Augustan period use the fragrance motif when they value, whether positively or negatively, people or things or situations, or activities, and that these writers use the motif discussed here to build images that appeal to the public. Secondly, it was established that the Arabic motif is expressed at the same time in a lot of different words, should all the fragments in which it appears, be taken together, and in few words, should each of the fragments should be considered separately.
Źródło:
Littera Antiqua; 2019, 14; 5-29
2082-9264
Pojawia się w:
Littera Antiqua
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Darkling I Listen”: Melancholia, Self and Creativity in Romantic Nightingale Poems
Autorzy:
Łuczyńska-Hołdys, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/888800.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
poetry
John Milton
Charlotte Smith
John Clare
John Keats
nightingale poems
Romanticism
Ovid
Sappho
Opis:
The present article is an attempt to look at selected Romantic poems which concentrate on the image of the nightingale. Starting from Charlotte Smith’s sonnets and continuing with poems by other writers of the period, I will try to trace the link between nature and poetic convention in English Romanticism. While some of the nightingales which sing in Romantic poetry seem deeply symbolic, other forsake poetic tradition and stubbornly persist in their birdy nature, resisting descriptions in terms of melancholia or woe. Nevertheless, the fate of Philomela, whose sad story of violation identifies the nightingale with loss, suffering and poetic creation, still remains an important context for Romantic nightingale poems.
Źródło:
Anglica. An International Journal of English Studies; 2014, 23/1; 105-114
0860-5734
Pojawia się w:
Anglica. An International Journal of English Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 34

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies