Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Ovarian cancer" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Adiuwantowa chemioterapia raka jajnika według schematu paklitaksel/cisplatyna u kobiet powyżej 70. roku życia – analiza przebiegu leczenia i toksyczności
Adjuvant chemotherapy of ovarian cancer using paclitaxel/cisplatin protocol in women over 70 – analysis of treatment course and toxicity
Autorzy:
Stanirowski, Paweł
Zyguła, Aleksandra
Nalewczyńska, Aleksandra
Cendrowski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030985.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adjuvant chemotherapy
cisplatin
ovarian cancer
paclitaxel
toxicity
chemioterapia adiuwantowa
cisplatyna
paklitaksel
rak jajnika
toksyczność
Opis:
Aim of paper: Analysis of clinical course of 1st line chemotherapy acc. to paclitaxel/cisplatin protocol in women over 70 with ovarian cancer. Secondary endpoint was treatment-related toxicity in this population of patients. Material and method: This retrospective study included 25 patients over 70 with confirmed diagnosis of ovarian cancer at the beginning of their therapy (study group) and 25 patients under 70 continuing their therapy (control group). All patients underwent primary surgery and received adjuvant chemotherapy (paclitaxel 135 mg/m2 and cisplatin 75 mg/m2). Treatmentrelated toxicity was assessed using Common Terminology Criteria for Adverse Events v. 3.0 (CTCAE). Results: Patients in both groups did not differ significantly in clinical stage of their disease. Women in the study group presented a significantly higher proportion of poorly differentiated ovarian cancer as compared with controls. Baseline mean CA-125 level was similar in both groups. No significant intergroup differences occurred concerning the number of chemotherapy cycles delivered or mortality rate during the therapy. Proportion of patients requiring delay or cessation of treatment was similar in both groups. No significant difference was observed in remission rates between study and control groups. Incidence of hematologic complications, renal failure, neurotoxicity and hepatotoxicity was similar in both groups. No cardiologic complications were noticed in this population of patients and proportion of patients who required blood transfusion was similar in both groups. Conclusions: Course of treatment, toxicity and clinical response are not age-dependent in patients with ovarian cancer receiving paclitaxel/cisplatin protocol.
Cel: Analiza przebiegu chemioterapii I rzutu z wykorzystaniem schematu paklitaksel/cisplatyna u kobiet powyżej 70. roku życia chorujących na raka jajnika. Dodatkowo oceniano toksyczność tego leczenia w badanej grupie pacjentek. Materiał i metody: Badaniem retrospektywnym objęto grupę 25 pacjentek z rozpoznanym rakiem jajnika, które miały ponad 70 lat w momencie rozpoczęcia terapii (grupa badana), oraz grupę 25 pacjentek w wieku poniżej 70 lat w trakcie trwania terapii (grupa kontrolna). Pacjentki z obu grup zostały poddane pierwotnemu zabiegowi operacyjnemu i następowej chemioterapii: paklitakselem (135 mg/m2) i cisplatyną (75 mg/m2). Toksyczność terapii oceniano według Common Terminology Criteria for Adverse Events v. 3.0 (CTCAE). Wyniki: Pacjentki z obu grup nie różniły się znamiennie w odniesieniu do stopnia klinicznego zaawansowania. U kobiet z grupy badanej odnotowano istotny wzrost odsetka raka jajnika o niskim stopniu histologicz nego zróżnicowania w porównaniu z grupą kontrolną. Średnie stężenie markera CA-125 przed rozpoczęciem leczenia było podobne w obu grupach. Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic pomiędzy grupami w odniesieniu do liczby podanych cykli chemioterapii oraz odsetka zgonów w trakcie terapii. Odsetek pacjentek wymagających czasowego przerwania terapii lub odstąpienia od jej kontynuowania był podobny w obu grupach. Wśród pacjentek z grupy badanej w porównaniu z grupą kontrolną nie wykazano znamiennej statystycznie różnicy w odniesieniu do odsetka pacjentek, które osiągnęły remisję. Częstość występowania powikłań hematologicznych, niewydolności nerek, neurotoksyczności i hepatotoksyczności była podobna w obu grupach. W obu grupach nie stwierdzono występowania powikłań kardiologicznych. Odsetek pacjentek wymagających transfuzji krwi w obu grupach był podobny. Wnioski: Przebieg i toksyczność terapii oraz odpowiedź kliniczna nie są czynnikami zależnymi od wieku pacjentki podczas stosowania schematu paklitaksel/cisplatyna w leczeniu raka jajnika.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2010, 8, 3; 166-173
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
An unusual manifestation of clear cell carcinoma – case report
Niezwykły objaw raka jasnokomórkowego – opis przypadku
Autorzy:
Buczek-Kutermak, Aleksandra
Szanecki, Wojciech M.
Jabłońska, Anna
Witkowska, Agnieszka M.
Palowski, Michał
Witek, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035576.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
ovarian cancer
clear cell carcinoma
atherothrombotic incident
stroke
rak jajnika
rak jasnokomórkowy jajnika
incydent zakrzepowo-zatorowy
udar
Opis:
The metabolism of neoplastic cells is perceived as the cause of atherothrombotic incidents in cancers since the 19th century. Those incidents occur in 1–11% cancer cases. In clear cell carcinoma, accounting for 5% of ovarian cancers, atherothrombotic incidents tend to occur 2.5 times more frequently. Clear cell carcinoma is diagnosed earlier and at a younger age compared to other ovarian cancers. The cancer is also characterized by drug resistance to standard treatment. A 47-year-old patient was admitted to the Department of Gynaecology and Obstetrics of School of Medicine in Katowice to treat a tumor of the right ovary. The tumor was detected a month before during the diagnostics of an ischemic stroke which occurred despite no risk factors being present. A laparotomy was performed and the tumor, left adnexa and uterus were removed, according to ovarian cancer protocol. Histopathological examination confirmed the diagnosis of adenocarcinoma clarocellulare (clear cell carcinoma – CCC). The patient was referred for further oncological treatment on 5th day after surgery. Oncological alertness needs to be maintained in cases of unexplained atherothrombotic incidents. An interdisciplinary approach can improve patients’ prognosis by diagnosing the cancer earlier.
Choroba nowotworowa już od dawna uznawana jest za przyczynę incydentów zakrzepowo-zatorowych. Incydenty te występują w 1–11% przypadków raków. W raku jasnokomórkowym, który stanowi około 5% nowotworów złośliwych jajnika, incydenty zakrzepowo-zatorowe występują 2,5 razy częściej niż w innych typach histologicznych. Rak jasnokomórkowy jest rozpoznawany u młodszych kobiet i we wcześniejszym stadium. Nowotwór cechuje też chemiooporność na standardowe leczenie. Kobieta 47-letnia została przyjęta do Kliniki Ginekologii i Położnictwa Wydziału Lekarskiego w Katowicach w celu leczenia guza (raka) przydatków prawych, którego wykryto miesiąc wcześniej w trakcie diagnostyki udaru niedokrwiennego. Udar wystąpił mimo braku czynników obciążających. Wykonano laparotomię według protokołu raka jajnika. Badanie histopatologiczne potwierdziło rozpoznanie: rak jasnokomórkowy (clear cell carcinoma – CCC). Pacjentkę w 5 dobie po operacji wypisano ze szpitala i skierowano do dalszego leczenia onkologicznego. Interdyscyplinarne podejście zespołu lekarskiego może poprawić rokowanie pacjentek przez wcześniejsze wykrycie nowotworu. Należy zachować czujność onkologiczną w przypadku niewyjaśnionego incydentu zakrzepowo-zatorowego.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2018, 72; 257-260
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza immunoreaktywności antygenów B7H4 i HLA-G w ognisku wznowy raka jajnika i jego mikrośrodowisku
A nalysis of B7H4 and HLA-G immunoreactivity within ovarian cancer relapse and its microenvironment according to the preceding applied chemotherapy
Autorzy:
Basta, Paweł
Gałązka, Krystyna
Stasienko, Elżbieta
Dutsch-Wicherek, Magdalena
Wicherek, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031011.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
B7H4
HLA-G
chemotherapy
macrophages
ovarian cancer relapse
chemioterapia
makrofagi
wznowa raka jajnika
Opis:
Introduction: We decided to examine the immunoreactivity of two antigens, B7H4 and HAL-G, within ovarian cancer cells and the macrophages that infiltrate the ovarian cancer microenvironment. It is well known that these two antigens are responsible for the inhibition of both cytotoxic T lymphocytes and NK cells. It has also been suggested that the response of the patient to applied therapy (surgery and chemotherapy) may be related to the status of the tumor microenvironment. Certainly, both B7H4 and HLA-G have been found in the ovarian cancer nest. Methods: We analyzed the immunoreactivity levels of both B7H4 and HLA-G on ovarian cancer cells with respect to the number of different chemotherapy regiments the patient underwent between the first- and second-line surgeries. Additionally, we detected the immunoreactivity of these two antigens on the macrophages present in the ovarian cancer microenvironment. The immunoreactivity analysis was performed on tissue samples derived from 17 patients. Result: In our study, we observed a statistically significantly higher amount of infiltration of B7H4-positive macrophages into the ovarian cancer relapse microenvironment in those patients who had had more than one type of chemotherapy regiment between surgical procedures compared to those who had had only one. Likewise, the HLA-G immunoreactivity level was higher in the first than in the second group. Conclusion: An immunosuppressive ovarian cancer relapse microenvironment, as indicated by the presence of suppressive macrophages, may be related to the need to supplement the primary chemotherapy.
Ekspresja antygenu B7H4 i antygenu HLA-G jest związana z ucieczką komórek raka spod nadzoru immunologicznego, ponieważ antygeny te odpowiadają za ograniczenia aktywności limfocytów cytotoksycznych T i komórek NK. Ich ekspresję wykazano zarówno w komórkach raka jajnika, jak i w obrębie błony komórkowej makrofagów znajdujących się w mikrośrodowisku raka jajnika. Ponieważ odpowiedź na zastosowane leczenie chirurgiczne i chemioterapię może zależeć od stopnia zahamowania aktywności układu odpornościowego gospodarza, postanowiliśmy zbadać immunoreaktywność tych antygenów w tkance wznowy raka jajnika u 17 chorych w zależności od odpowiedzi na zastosowane wcześniej leczenie. Metody: Oceniliśmy immunoreaktywność antygenów B7H4 oraz HLA-G w komórkach raka jajnika i w obrębie makrofagów naciekających mikrośrodowisko raka jajnika w próbkach tkankowych pochodzących od 17 chorych. Następnie przeprowadziliśmy analizę zmian ekspresji badanych antygenów w zależności od odpowiedzi na zastosowane leczenie chirurgiczne i chemioterapię. Wyniki: W naszej pracy zaobserwowaliśmy statystycznie znamiennie więcej makrofagów B7H4-dodatnich w mikrośrodowisku wznowy raka jajnika w przypadkach, w których wznowa występowała po wcześniejszym leczeniu chirurgicznym i chemioterapii I i II rzutu, w porównaniu z przypadkami wznowy po leczeniu chirurgicznym i chemioterapii I rzutu. Podobnie w pierwszej grupie obserwowano wyższą immunoreaktywność antygenu HLA-G. Wnioski: Obecność w mikrośrodowisku raka jajnika makrofagów o działaniu hamującym układ odpornościowy jest związana z powstaniem hamującego mikrośrodowiska guza i może mieć związek z odpowiedzią na leczenie.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 1; 9-17
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza kosztów i wyników leczenia zaawansowanego raka jajnika
Treatment of advanced ovarian cancer: cost-effectiveness analysis
Autorzy:
Krysiński, Jerzy
Płaczek, Jakub
Fijałkowska, Karolina
Tujakowski, Jerzy
Sadowska, Anna
Windorbska, Wiesława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031044.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
chemotherapy
cost-effectiveness analysis
ovarian cancer
pharmacoeconomics
treatment costs
analiza efektywności kosztów
chemioterapia
farmakoekonomika
koszty leczenia
rak jajnika
Opis:
Aim of paper: Retrospective pharmacoeconomic cost-effectiveness analysis of treatment of patients with FIGO stage III-IV ovarian cancer using two protocols: cisplatin + paclitaxel (PT) or cisplatin + cyclophosphamide (PC). Material and methods: Analysis was based on medical records of 80 patients treated at the Center of Oncology in Bydgoszcz. The main criterion of therapeutic response was survival time over a 5-years’ follow-up period. Analyzed direct medical costs included: hospitalization, ambulatory treatment, diagnostic tests, drugs, radiotherapy, medical consultations and treatment of hematologic complications. The study focused on the following: pharmacoeconomic analysis of cost-effectiveness, incremental cost-effectiveness ratio and sensitivity analysis. Results: Cost of hospitalization was the major component of total cost of both treatment protocols (PT – 58% , PC – 56%). In the one-day setting, share of hospital costs was also similar in both cases (PT – 13.30%, PC – 13.49). Share of costs of pharmacotherapy and radiotherapy was 17.62% (PC) and 18.97% (PT). The least expensive were medical consultations and treatment of hematologic complications. The PT protocol was more effective but also more expensive, with mean total cost of treatment per patient 19 620.30 PLN and mean survival time 27.6 months. Mean cost of treatment per patient by the PC protocol was 18 700.26 PLN and mean survival time – 25.9 months. Incremental analysis revealed that additional cost of one month of survival (incremental coefficient of cost-effectiveness) when replacing protocol PC by PT is 541.20 PLN per patient. Conclusions: From the pharmacoeconomic point of view, use of the PT protocol in the treatment of advanced ovarian cancer is justified.
Cel pracy: Przeprowadzono retrospektywną analizę farmakoekonomiczną kosztów i wyników leczenia chorych w III i IV stopniu zaawansowania raka jajnika wg FIGO dwoma schematami leczenia: cisplatyna + paklitaksel (PT) i cisplatyna + cyklofosfamid (PC). Materiał i metody: W analizie wykorzystano dane z dokumentacji choroby 80 pacjentek leczonych w Centrum Onkologii w Bydgoszczy. Za kryterium wyniku leczenia przyjęto czas przeżycia w 5-letnim okresie obserwacji. Oszacowano bezpośrednie koszty medyczne: hospitalizację, leczenie ambulatoryjne, badania diagnostyczne, leki, napromienianie, konsultacje lekarskie oraz leczenie powikłań hematologicznych. W badaniu zastosowano farmakoekonomiczną analizę efektywności kosztów, wyliczono inkrementalny współczynnik efektywności kosztów oraz przeprowadzono analizę wrażliwości. Wyniki: Największy udział w kosztach całkowitych w obu schematach leczenia miały koszty hospitalizacji (58% w schemacie PT i 56% w schemacie PC). Udział kosztów hospitalizacji w trybie jednodniowym był zbliżony w obu schematach leczenia i wynosił dla PC 13,49%, a dla PT – 13,30%. Udział kosztów farmakoterapii i napromieniania w kosztach całkowitych wynosił dla schematu PC 17,62%, a dla schematu PT – 18,97%. Najniższe koszty poniesiono na konsultacje lekarskie i leczenie powikłań hematologicznych. Skuteczniejszą i droższą metodą leczenia okazał się schemat PT. Średni koszt leczenia jednej pacjentki wynosił 19 620,30 PLN, ze średnim czasem przeżycia 27,6 miesiąca. Koszt leczenia jednej pacjentki schematem PC wynosił 18 700,26 PLN, ze średnim czasem przeżycia 25,9 miesiąca. W analizie inkrementalnej wykazano, że dodatkowy koszt uzyskania miesiąca przeżycia (inkrementalny współczynnik efektywności kosztów IWEK) przy zastąpieniu schematu PC schematem PT wynosi 541,20 PLN na pacjentkę. Wnioski: Z farmakoekonomicznego punku widzenia stosowanie schematu cisplatyna + paklitaksel w zaawansowanym raku jajnika jest opłacalne.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 3; 147-157
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza wartości prognostycznej markera CA 125 w przewidywaniu skuteczności chirurgii oraz przeżyć bezobjawowych u chorych na raka jajnika w III stopniu zaawansowania
Analysis of prognostic value of CA 125 relating to effectiveness of surgery and symptom-free survival in patients with FIGO stage III ovarian cancer
Autorzy:
Panek, Grzegorz
Olszewski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908064.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
CA 125 follow-up
CA 125 level
CA 125 prognostic value
advanced ovarian cancer
cytoreductive surgery in ovarian cancer
Opis:
Aim of paper: The aim of paper was to assess the prognostic value of preoperative CA 125 level in patients with late-stage ovarian cancer, particularly in correlation with optimal cytoreduction rate and duration of symptom-free survival. Material and methods: Retrospective analysis included 76 patients with FIGO stage III ovarian cancer. Using the uni- and multivariate models, prognostic value of the following parameters was assessed: preoperative CA 125 level, clinical stage, histological type and grade of maturity in correlation with quality of cytoreduction and symptom-free survival. Results: Baseline CA 125 serum level in the entire study population ranged from 35 to 9740 IU (median: 1117 IU). Optimal cytoreduction rate for the entire population was: 73.7% for CA 125 level below 288 IU, 47.4% for CA 125 level 288-1118 IU, 26.3% for CA 125 level 1119-2880 IU and 15.8% for CA 125 above 2880 IU (p=0.019; χ2). In the logistic-regression model, only CA 125 level had a significant influence on quality of cytoreduction. Analysis of correlation of other prognostic factors on symptom-free survival revealed, that only CA 125 and histological maturity grade correlated significantly with survival. Conclusions: Preoperative serum CA 125 level is significantly correlated with optimal cytoreduction rate achieved, as well as with risk of death and symptom-free survival.
Cel: Celem analizy była ocena znaczenia prognostycznego przedoperacyjnego poziomu CA 125 u chorych na zaawansowanego raka jajnika, ze szczególnym uwzględnieniem jego wpływu na odsetek optymalnych cytoredukcji oraz na czas przeżyć bezobjawowych. Materiał i metody: Retrospektywnej analizie poddano 76 chorych na raka jajnika w III stopniu zaawansowania (FIGO). Wykorzystując mono- i wielowariantowy model, dokonano oceny prognostycznej przedoperacyjnego poziomu CA 125, a także stopnia zaawansowania, typu histologicznego oraz stopnia dojrzałości histologicznej na stopień uzyskanej cytoredukcji oraz na czas przeżyć bezobjawowych. Wyniki: Wyjściowy poziom CA 125 w całej analizowanej populacji wyniósł od 35 do 9740 IU (mediana 1117 IU). Odsetek optymalnych cytoredukcji w całej badanej grupie chorych wyniósł 40,8%, zaś dla chorych w poszczególnych grupach prognostycznych odpowiednio: 73,7% - CA 125 <288 IU, 47,4% - CA 125 =288-1118 IU, 26,3% - CA 125 =1119-2880 IU i 15,8% - CA 125 >2880 IU (p=0,019; x2). W modelu logistyczno-regresywnym jedynie poziom CA 125 miał znamienny wpływ na poziom cytoredukcji. Ocena wpływu analizowanych czynników prognostycznych na przeżycia bezobjawowe wykazała, że tylko CA 125 oraz stopień dojrzałości histologicznej miały znamienny wpływ na przeżycia. Wnioski: Przedoperacyjny poziom CA 125 ma istotne znaczenie w przewidywaniu optymalnej cytoredukcji, ma też znamienny statystycznie wpływ na ryzyko zgonu i przeżyć bezobjawowych.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2007, 5, 2; 102-110
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza wybranych czynników molekularnych i klinicznych u pacjentek leczonych z powodu raka jajnika taksanami i cisplatyną
Analysis of selected molecular and clinical factors in patients with ovarian cancer treated with taxanes and cisplatin
Autorzy:
Ziółkowska-Seta, I.
Derlatka, P.
Sobiczewski, P.
Panek, G.
Kraszewska, E.
Kupryjańczyk, J.
Bidziński, M.
Mądry, R.
Markowska, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908278.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
BAX
BCL-2
TP53
ovarian cancer
taxanes
Opis:
Introduction: Paclitaxel and platinum analogs are standard drugs implemented as first-line therapy in advanced ovarian cancer, after previous surgery. One of causes of resistance to therapy is, among others, disruption of mechanisms leading to cell apoptosis. Aim of the paper is to determine the significance of expression of TP53, BAX and BCL-2 in response to first-line chemotherapy using paclitaxel in patients with advanced ovarian cancer, as well as to assess the role of TP53 as a prognostic and predictive factor in ovarian cancer. Material and method: The study included 164 patients with advanced ovarian cancer. Immunohistochemical staining was performed on histological specimens obtained from paraffin blocks. Monoclonal antibodies anti-BAX, anti-BCL-2 and anti-p53 were used. Results: Accumulation of TP53 was noticed in 60% of tumors. BCL-2 was absent in half of tumors studied. Significant expression of BCL-2 was noticed in 24% of tumors, while that of BAX was seen in 34% of tumors. There was a correlation of histological grade, volume of residual tumor left after surgery and BAX expression with overall survival. Enhanced expression of BAX correlated directly with increased death risk. Accumulation of none of proteins studied had any influence on disease-free survival. Complete remission was obtained in 106 patients. Size of residual tumor has a significant impact on disease-free survival. Conclusions: 1) In ovarian cancer patients, clinical factors clearly have far greater prognostic value than molecular factors. 2) There was no correlation between TP53 expression and clinical response to first-line chemotherapy using paclitaxel, cisplatin or platinum analogs. 3) TP53 expression is not a prognostic or predictive factor in ovarian cancer.
Wstęp:Paklitaksel i analogi platyny są standardem postępowania w pierwszej linii leczenia w zaawansowanym raku jajnika, po uprzedniej chirurgii. Przyczyną oporności na leczenie jest między innymi uszkodzenie mechanizmów prowadzących do apoptozy. Celem naszej pracy jest określenie znaczenia ekspresji TP53, BAX i BCL-2 w odpowiedzi na chemioterapię pierwszej linii z zastosowaniem paklitakselu u pacjentek z zaawansowanym rakiem jajnika, jak również ocena TP53 jako czynnika prognostycznego i predykcyjnego w raku jajnika. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono u 164 chorych z zaawansowanym rakiem jajnika. Barwienia immunohistochemiczne zostały wykonane na materiale z bloczków parafinowych. Stosowano przeciwciała monoklonalne anty-BAX, anty-BCL-2 i anty-p53. Wyniki: Akumulację TP53 stwierdzono w 60% guzów. Obecności BCL-2 nie wykazano w połowie badanych guzów. Silną ekspresję BCL-2 stwierdzono w 24%, zaś silną ekspresję BAX – w 34% guzów. Wykazano wpływ histologicznego stopnia zaawansowania, wielkości pozostawionych resztek oraz ekspresji BAX na całkowite przeżycia. Przy silnej ekspresji BAX ryzyko zgonu było większe. Akumulacja żadnego białka nie miała wpływu na długość czasu wolnego od choroby. Całkowitą remisję uzyskano u 106 pacjentek. Wielkość pozostawionych resztek miała znaczący wpływ na długość czasu wolnego od choroby. Wnioski: 1) Czynniki kliniczne mają zdecydowanie większe znaczenie prognostyczne niż czynniki molekularne w raku jajnika. 2) Nie zaobserwowano związku pomiędzy stanem TP53 a odpowiedzią na leczenie pierwszej linii chemioterapii z zastosowaniem paklitakselu i cisplatyny lub analogów platyny. 3) Nie wykazano znaczenia TP53 jako czynnika prognostycznego i predykcyjnego w raku jajnika.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 4; 220-229
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza występowania objawów ubocznych w przebiegu terapii topotekanem u pacjentek leczonych z powodu nowotworów złośliwych jajnika
Analysis of topotecan-associated adverse effects in patients with ovarian cancer
Autorzy:
Moszyński, Rafał
Monika, Englert-Golon
Sajdak, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030953.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adverse effects
chemotherapy
malignant tumor of ovary
ovarian cancer
topotecan
chemioterapia
nowotwory złośliwe jajnika
objawy uboczne
rak jajnika
topotekan
Opis:
Aim of paper: To assess the incidence of adverse effects occurring in patients receiving intravenous and oral topotecan for ovarian cancer. Material and method: Clinical data on 21 patients treated for ovarian cancer at the Department of Surgical Gynecology of the K. Marcinkowski Medical University in Poznań, Poland, since 2007 thru 2009. Topotecan was administered intravenously at a dose of 1.5 mg/m2/d for 5 days, or orally at a dose of 2.3 mg/m2/d for 5 days. Analysis encompassed clinical and laboratory data related to 92 chemotherapy courses (39 intravenous and 53 oral). Results: In the intravenous group, grade 1 leucopenia was seen in 2 cases out of 39 courses (5.1%). In the oral group, there was 1 case of grade 1 leucopenia (1.9%) and 2 cases of grade 2 leucopenia out of 53 courses (3.8%). In the intravenous group, grade 1 anemia was noticed in 12 out of 39 courses (30.8%), grade 2 anemia – in 14 out of 39 courses (35.9%) and 1 case of grade 3 anemia (2.6%). In the oral group, grade 1 anemia occurred in 14 out of 53 courses (26.4%), grade 2 anemia – in 11 cases (20.8%) and grade 3 anemia – in 1 case (1.9%). No cases of grade 4 anemia or thrombocytopenia were recorded. Conclusions: In our population of patients treated for malignant tumors of the ovary, a similar rate of topotecan-associated hematologic complications was noticed after intravenous and oral administration of the drug.
Cel pracy: Ocena występowania objawów ubocznych u pacjentek leczonych topotekanem w formie dożylnej i doustnej z powodu nowotworów złośliwych jajnika. Materiał i metody: Materiał stanowiły dane kliniczne 21 pacjentek leczonych z powodu nowotworów złośliwych jajnika w Klinice Ginekologii Operacyjnej Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu w latach 2007-2009. Topotekan stosowano dożylnie w dawce 1,5 mg/m2/dobę przez 5 dni lub doustnie w dawce 2,3 mg/m2/dobę przez 5 dni. Analizowano dane kliniczne i laboratoryjne związane z 92 kursami chemioterapii (39 podanymi dożylnie i 53 podanymi doustnie). Wyniki: W trakcie leczenia w grupie pacjentek otrzymujących lek dożylnie zanotowano leukopenię I stopnia w 2 przypadkach na 39 kursów (5,1%). W grupie pacjentek leczonych doustnie na 53 kursy stwierdzono 1 przypadek leukopenii I stopnia (1,9%) oraz 2 przypadki leukopenii II stopnia (3,8%). W grupie pacjentek otrzymujących lek dożylnie zanotowano anemię I stopnia w 12 przypadkach na 39 kursów chemioterapii (30,8%), anemię II stopnia w 14 przypadkach (35,9%) oraz 1 przypadek (2,6%) anemii III stopnia. W grupie pacjentek leczonych doustnie wystąpiło 14 przypadków anemii I stopnia na 53 kursy chemioterapii (26,4%), 11 przypadków anemii II stopnia (20,8%) oraz jeden przypadek anemii III stopnia (1,9%). W obydwu grupach nie stwierdzono żadnego przypadku anemii IV stopnia oraz trombocytopenii. Wnioski: U chorych leczonych z powodu nowotworów złośliwych jajnika obserwowano porównywalną liczbę powikłań w zakresie toksyczności hematologicznej w grupach pacjentek otrzymujących topotekan drogą doustną i dożylną.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2010, 8, 2; 104-111
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Angiogeneza w złośliwych nowotworach ginekologicznych
Angiogenesis in gynecologic malignancies
Autorzy:
Markowska, Anna
Jaszczyńska-Nowinka, Karolina
Kaysiewicz, Joanna
Makówka, Anna
Markowska, Janina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030307.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
bevacizumab
cervical cancer
endometrial cancer
ovarian cancer
bewacyzumab
rak endometrium
rak jajnika
rak szyjki macicy
Opis:
Angiogenesis is crucial for the development and progression of malignant neoplasms. In terms of molecular mechanisms leading to the development of genital malignancies, the development has contributed to improved survival of patients as a result of antiangiogenic therapy, which is targeted against the vascular endothelial growth factor. Vascular endothelial growth factor is a key promoter of angiogenesis and disease progression. Bevacizumab, a humanized anti-vascular endothelial growth factor monoclonal antibody, has shown single-agent activity in women with recurrent tumors. This article reviews the results of studies using bevacizumab in ovarian cancer, which gave rise to its registration by the European Medicines Agency in 2011 in Poland. In addition, the effects of bevacizumab in recurrent, platinum-resistant ovarian cancer (AURELIA), the drug’s safety profile (ROSIA), other routes of administration (intraperitoneal) as well as an assessment of the efficacy and safety of neoadjuvant bevacizumab (ANTHALYA) were presented. Attention was paid to the location of recurrence after treatment with bevacizumab and escape from antiangiogenic therapy and therapeutic resistance. Bevacizumab combined with chemotherapy in persistent or recurrent cervical cancer improved both – overall survival and time to progression. That has become the baseline for an open-label global safety study (CECILIA) evaluating the efficacy and complications of bevacizumab. The presented study on the use of bevacizumab in the treatment of endometrial cancer shows promising results.
Angiogeneza ma kluczowe znaczenie dla powstawania i progresji nowotworów złośliwych. Postęp w rozumieniu mechanizmów molekularnych prowadzących do rozwoju nowotworów narządu rodnego przyczynił się do poprawy przeżycia chorych dzięki wdrażaniu leczenia antyangiogennego – skierowanego przeciwko naczyniowośródbłonkowemu czynnikowi wzrostu. W artykule dokonano przeglądu wyników badań nad stosowaniem bewacyzumabu w raku jajnika, które dały podstawę do zarejestrowania leku przez European Medicines Agency w 2011 roku. Ponadto przedstawiono efekty przyjmowania bewacyzumabu w nawrotowym platynoopornym raku jajnika (badanie AURELIA), profil bezpieczeństwa leku (ROSIA) oraz inną, dootrzewnową drogę jego podania. Omówiono także badanie ANTHALYA – próbę zastosowania bewacyzumabu w terapii neoadiuwantowej. Zwrócono uwagę zarówno na lokalizację nawrotów po leczeniu bewacyzumabem, jak i na oporność terapeutyczną oraz ucieczkę przed terapią antyangiogenną. Bewacyzumab stosowany w przetrwałym lub nawrotowym raku szyjki macicy wraz z chemioterapią wydłużał nie tylko całkowite przeżycie, lecz także czas do progresji. Dało to podstawę do rozpoczęcia międzynarodowego badania CECILIA, oceniającego efektywność leczenia i powikłania mu towarzyszące. Prezentowane badania nad zastosowaniem bewacyzumabu w leczeniu raka endometrium przynoszą obiecujące wyniki.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2015, 13, 4; 256-262
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Angiogenic cytokines VEGF, TGF-β1, IL-8 and TNF secretion by human ovarian cancer cells
Wydzielanie angiogennych cytokin VEGF, TGF-β1, IL-8 iTNF przez ludzkie komórki nowotworów jajnika
Autorzy:
Sienko, Jacek
Grabowska-Derlatka, Laretta
Czajkowski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1029705.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
IL-8
TGF-β
TNF
VEGF
cell line
ovarian cancer
Opis:
Objectives: Angiogenesis is a process that is indispensable in cancer progression. A complex network of tumor and microenvironment stimuli regulate angiogenesis. VEGF, TGF-β1, IL-8 and TNF belong to the angiogenic factors that are key points in vessel formation. The aim of the study was to assess h-VEGF, TGF-β1, IL-8 and TNF secretion by human ovarian cell lines. Material and methods: OVA 2, OVA 4, OVA 9, OVA 11 and OVA 14 cell lines were established in our laboratory. The cells derived from primary and metastatic tumors of epithelial and non-epithelial origin. SK-OV-3, MDAH 2774, CAOV-1 and OVP-10 were the cell lines obtained from other sources. The concentration of VEGF, TGF-β1 and IL-8 was determined in culture supernatants by using the ELISA tests. Results: OVA 11 secreted all the evaluated cytokines. MDAH 2774 was the source of h-VEGF, TGF-β1, IL-8. SK-OV-3 secreted h-VEGF and IL-8. OVA 4 secreted TGF-β1 and TNF. TNF was the only studied cytokine secreted by CAOV-1, OVA 2 and OVA 9 cell lines. OVA 14 did not secret any of the cytokines. Conclusions: The investigated cell lines present heterogeneous profile of angiogenic cytokine secretion and seem to be an interesting set of models for the study of angiogenic signaling, or target therapy.
Cel: Angiogeneza jest procesem niezbędnym do progresji raka. Złożona sieć bodźców pochodzących od guza i z mikrośrodowiska reguluje angiogenezę. VEGF, TGF-β1, IL-8 i TNF należą do czynników angiogennych, które odgrywają kluczową rolę w tworzeniu naczyń. Celem pracy była ocena wydzielania h-VEGF, TGF-β1, IL-8 i TNF przez ludzkie linie raka jajnika. Materiał i metoda: Linie OVA 2, OVA 4, OVA 9, OVA 11 oraz OVA 14 zostały ustalone samodzielnie. Komórki pochodziły z pierwotnych lub przerzutowych guzów jajnika pochodzenia nabłonkowego lub nienabłonkowego. Linie SK-OV-3, MDAH 2774, CAOV-1 oraz OVP-10 pochodziły z innych źródeł. Stężenie VEGF, TGF-β1 i IL-8 określano w supernatantach hodowli komórkowych w teście ELISA. Wyniki: Linia OVA 11 wydzielała wszystkie badane cytokiny. Linia MDAH 2774 była źródłem h-VEGF, TGF-β1, IL-8. Linia SK-OV-3 wydzielała h-VEGF oraz IL-8. Linia OVA 4 wydzielała TGF-β1 i TNF. TNF był jedyną cytokiną wydzielaną przez linie CAOV-1, OVA 2 oraz OVA 9. Linia OVA 14 nie wydzielała żadnej spośród badanych cytokin. Wnioski: Badane linie komórkowe stanowią heterogenną grupę nowotworów wydzielających cytokiny o właściwościach angiogennych i wydają się interesującym panelem do badań nad procesami angiogenezy czy terapii celowanej.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2017, 15, 2; 99-104
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antiangiogenic therapy in ovarian cancer – for whom and when?
Terapia antyangiogenna w raku jajnika – dla kogo ikiedy?
Autorzy:
Bilgetekin, Irem
Cetin, Bulent
Ozet, Ahmet
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1029801.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
antiangiogenic agents
bevacizumab
ovarian cancer
Opis:
Tumor angiogenesis appears to be an important process in epithelial ovarian cancer development. Bevacizumab is a monoclonal antibody that can neutralize vascular endothelial growth factor, a promoter of the initiation phase of angiogenesis. First-line chemotherapy in combination with bevacizumab followed by maintenance bevacizumab demonstrated efficacy over chemotherapy alone in two phase III trials (Gynecologic Oncology Group, GOG 218 and ICON7); however, absolute progression-free survival benefit remains modest, with no demonstrated impact on overall survival. The addition of molecularly targeted agents to the treatment of women with recurrent and platinum-sensitive disease has been recently reported in the OCEANS study, which evaluated the benefit of adding bevacizumab to carboplatin and gemcitabine in women with platinum-sensitive recurrent disease. Bevacizumab-based therapy also extended progressionfree survival from 8 to 12 months. However, overall survival was not different between the two arms. In the Gynecologic Oncology Group 213 (GOG 213) trial, women with platinum-sensitive recurrent epithelial ovarian cancer were randomly assigned to medical treatment (carboplatin plus paclitaxel with or without bevacizumab). A significant improvement in progression-free survival (14 versus 10 months, respectively) was observed. A trend towards a significant improvement in overall survival, which was not statistically significant, was reported. In November 14, 2014, based on AURELIA findings, the Food and Drug Administration approved bevacizumab in combination with paclitaxel, pegylated liposomal doxorubicin, or topotecan, for the treatment of patients with platinum-resistant recurrent epithelial ovarian cancer. Ovarian cancer is a primary cancer against which these new agents are being tested. This review will describe the role of angiogenesis inhibitors in epithelial ovarian cancer.
Angiogeneza nowotworowa wydaje się istotnym procesem w rozwoju raka jajnika. Bewacyzumab jest przeciwciałem monoklonalnym zdolnym do neutralizacji naczyniowo-śródbłonkowego czynnika wzrostu, promotora początkowej fazy angiogenezy. W dwóch badaniach klinicznych III fazy (Gynecologic Oncology Group – GOG 218 oraz ICON7) wykazano skuteczność chemioterapii pierwszego rzutu w skojarzeniu z bewacyzumabem i następowym leczeniem podtrzymującym bewacyzumabem w porównaniu z samą chemioterapią, jednak bezwzględne korzyści czasu wolnego bez progresji pozostają niewielkie, bez wpływu na przeżycie całkowite. W  badaniu OCEANS oceniono korzyści wynikające z  włączenia bewacyzumabu do terapii karboplatyną i gemcytabiną u kobiet z nawrotowym rakiem jajnika wrażliwym na platynę. Leczenie oparte na bewacyzumabie wydłużyło czas przeżycia bez progresji choroby z 8 do 12 miesięcy. Nie stwierdzono różnicy w odniesieniu do przeżycia całkowitego między dwiema grupami pacjentek. W badaniu klinicznym GOG 213 (Gynecologic Oncology Group 213) kobietom z nawrotowym rakiem jajnika wrażliwym na platynę losowo przypisywano rodzaj leczenia (karboplatynę plus paklitaksel z lub bez bewacyzumabu). Zaobserwowano istotną poprawę w zakresie przeżycia bez progresji choroby (odpowiednio 14 i 10 miesięcy). Odnotowano tendencję do poprawy w zakresie przeżycia ogólnego, jednak bez istotności statystycznej. W oparciu o wyniki badania AURELIA 14 listopada 2014 roku Agencja Żywności i Leków zatwierdziła bewacizumab w skojarzeniu z paklitakselem, pegylowaną liposomalną doksorubicyną lub topotekanem w leczeniu chorych z wrażliwym na platynę nawrotowym rakiem jajnika. Rak jajnika jest pierwszym nowotworem, wobec którego badane są te leki. W niniejszej pracy opisano rolę inhibitorów angiogenezy w nabłonkowym raku jajnika.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2017, 15, 1; 78-85
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Can Nidogen-1 and Nidogen-2 improve our preoperative cancer detection rate?
Autorzy:
Kwiatkowska, A.
Krawczyk, D.
Kulak, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2098287.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Instytut Medycyny Wsi
Tematy:
ovarian cancer
biomarker
laminin
collagen IV
heparan sulphate proteoglycan
Nidogen-1
Nidogen-2
Opis:
Introduction and objective. Ovarian cancer (OC) is the third most commonly diagnosed gynecological cancer among women worldwide and the second most common in Poland. Early-stage ovarian cancer is still very difficult to diagnose and concerns only about 20–30% of all ovarian cancers. Most cases (approximately 70%) of ovarian cancer are diagnosed at more advanced stages (III and IV). The aim of the review is to bring closer new potential biological markers – Nidogen-1 and Nidogen-2 in the diagnosis of ovarian cancer. Brief description of the state of knowledge. To date, the best serum marker for ovarian cancer is Ca-125, but its use as a screening marker is limited due to high false positive rates. Ca-125 could be elevated in other benign and malignant conditions. Serum concentrations of Nidogen-1 and Nidogen-2 are higher in the advanced stagegroup (Stage III and IV), in comparison to the early stage group (Stage I and II) in serous ovarian cancer, and can reflect the tumour burden. Analysis showed that Nidogens discriminate against patients with serous ovarian carcinomas from healthy controls. The concentrations of both of them correlate with concentration Ca-125, especially Nidogen-2. The above biomarkers were compared with the results of the preoperative detection of ovarian cancer that are often used in clinical practice – IOTA Simple Rules, Risk of Malignancy Index and Risk of Ovarian Malignancy Algorithm. Conclusions. Nidogen-1 and Nidogen-2 are new promising biomarkers for ovarian cancer, especially for the serous type, although there is still a need for prospective studies proving their good diagnostic value.
Źródło:
Journal of Pre-Clinical and Clinical Research; 2021, 15, 2; 80-86
1898-2395
Pojawia się w:
Journal of Pre-Clinical and Clinical Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Charakterystyka leków przeciwwymiotnych stosowanych u pacjentów w trakcie leczenia cytostatycznego z powodu choroby nowotworowej ze szczególnym uwzględnieniem preparatu aprepitant
Antiemetic drugs used during anticancer chemotherapy, with special emphasis on aprepitant
Autorzy:
Nalewczyńska, Agnieszka
Winiarek, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031023.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
antiemetic drugs
aprepitant
chemotherapy
ovarian cancer
surgical treatment
chemioterapia
leczenie operacyjne
leki przeciwwymiotne
rak jajnika
Opis:
Nausea and vomiting are symptoms occurring in 70% of patients treated for late-stage cancer, exerting a tremendous impact on their quality of life and everyday activity. Severity of nausea and vomiting depends on the following factors: type and dose of cytostatic agent, treatment protocol and way of administration, as well as on the patient’s age, gender and alcohol abuse. Novel antiemetic drugs include EMEND, containing aprepitant as active substance. It acts by blocking neurokinin 1 receptor (NK1). In vivo, NK1 receptor is activated by binding substance P, which results in feeling of nausea and vomiting. EMEND blocks this reaction by preventing binding of substance P to the NK1 receptor. Furthermore, this agent does not show any affinity to serotonin-, dopamine- or corticosteroid-associated receptors. In spite of a noticeable progress in cancer chemotherapy, no worthwhile improvement has been obtained in the treatment of nausea and vomiting – well known adverse effects of cytostatics, considerably compromising the patients’ quality of life. Therefore, in 2009, representatives of two scientific societies – the European Society for Medical Oncology (ESMO) and the Multinational Association of Supportive Care in Cancer (MASCC) – have met in Perugia, Italy, in order to develop a consensus concerning preventive and therapeutic management in this group of patients. This meeting has produced recommendations for prevention and treatment of chemotherapy-associated nausea and vomiting. These guidelines, depending on goal of prevention, are presented in the paper.
Nudności i wymioty to objawy występujące u 70% leczonych pacjentów z zaawansowaną chorobą nowotworową, mające ogromny wpływ na ich jakość życia i codzienną aktywność. Nasilenie nudności i wymiotów zależy od następujących czynników: rodzaju chemioterapeutyku, dawki leku, programu leczenia oraz drogi podania leku, a także od wieku, płci, nadużywania alkoholu. Do nowych leków przeciwwymiotnych należy EMEND, którego substancją czynną jest aprepitant. Charakteryzuje się on działaniem antagonistycznym do receptora neurokininy 1 (NK1). In vivo receptor NK1 jest pobudzany przez połączenie z substancją P i to związanie powoduje wystąpienie uczucia nudności oraz wymioty. EMEND, wykazując działanie blokujące tę reakcję, uniemożliwia przyłączenie się substancji P do receptora NK1. Jednocześnie aprepitant nie wykazuje powinowactwa do receptora serotoninowego, dopaminowego ani dla kortykosteroidów. Pomimo ogromnego rozwoju w zakresie leczenia chemioterapeutycznego chorych na nowotwory złośliwe nie dokonał się znaczny postęp w zakresie leczenia nudności i wymiotów – objawów niepożądanych leczenia cytostatykami istotnie obniżających jakość życia pacjentów. Z tego względu w roku 2009 przedstawiciele dwóch towarzystw naukowych – European Society for Medical Oncology (ESMO) oraz Multinational Association of Supportive Care in Cancer (MASCC) – spotkali się w Perugii w celu wypracowania konsensusu w postępowaniu profilaktycznym i leczniczym w tej grupie chorych. W trakcie spotkania doprowadzono do przedstawienia zaleceń w postępowaniu profilaktycznym i leczniczym w tej grupie chorych. Zalecenia te w zależności od celu profilaktyki przedstawiono w poniższym tekście.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 1; 26-37
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chemioterapia dootrzewnowa w leczeniu chorych na raka jajnika
Intraperitoneal chemotherapy for ovarian cancer
Autorzy:
Milczek, Tomasz
Emerich, Janusz
Klasa-Mazurkiewicz, Dagmara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030634.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
IP
chemotherapy
intraperitoneal chemotherapy
ovarian cancer
IPC
ip
ipc
chemioterapia
chemioterapia dootrzewnowa
rak jajnika
Opis:
The paper is a detailed review of recent advances in the treatment of ovarian cancer patients using intraperitoneal chemotherapy. Theoretical basis of intraperitoneal treatment is discussed, this being understood as passage of substances through semipermeable membrane, where rate of passage depends on peritoneal clearance, size and electric charge of particles and concentration gradient. History of intraperitoneal treatment is reviewed, starting with early works by Green and Kottmeier dating back to the ‘50s, and ending with recent studies, including a meta-analysis of 8 randomized trials of first-line treatment published within the past 12 years, which included a total of 1819 patients. The authors discuss reasons for issuing pertinent recommendations by the US National Cancer Institute, emphasizing the leading role of intraperitoneal chemotherapy in the treatment of ovarian cancer patients. Effectiveness of platinum derivates-based chemotherapy in consolidation treatment is discussed, supported by a review of pivotal papers concerning this subject. The paper presents and discusses key reports on implementation of intraperitoneal chemotherapy in consecutive lines of treatment of ovarian cancer, as well as the role of cisplatin and carboplatin in intraperitoneal therapy, highlighting differences in outcome after application of both agents. Emphasized are also limitations of the method. Next, the authors review surgical complications arising during procedures associated with implementation of intraperitoneal chemotherapy, as well as several aspects of complications resulting in premature interruption of intraperitoneal chemotherapy (on the average: 50% of cases; up to 60% in the GOG 172 trial). Critique of the method, mainly on the part of European centers, is referred to.
W prezentowanej pracy szczegółowo omówiono najnowsze aspekty dotyczące leczenia chorych na raka jajnika przy użyciu chemioterapii dootrzewnowej. Przedstawiono podstawy teoretyczne leczenia dootrzewnowego jako przepływu substancji przez błonę półprzepuszczalną, gdzie prędkość przepuszczania substancji zależy od ich klirensu otrzewnowego, wielkości cząsteczki i jej ładunku oraz stosunku stężeń. Omówiono historię leczenia dootrzewnowego – od pierwszych prac Geena i Kottmeier z lat 50. do chwili obecnej – a także wyniki ośmiu randomizowanych badań poświęconych leczeniu pierwszej linii, przeprowadzonych w ciągu ostatnich 12 lat, w których przebadano 1819 pacjentów. Autorzy odnoszą się do powodów wydania zalecenia National Cancer Institute dotyczącego nadrzędnej roli chemioterapii dootrzewnowej w leczeniu chorych na raka jajnika. Przedstawiają znaczenie chemioterapii dootrzewnowej opartej na pochodnych platyny w leczeniu konsolidującym, analizując ważniejsze prace dotyczące tego tematu. W artykule zaprezentowano i przeanalizowano główne doniesienia na temat leczenia za pomocą chemioterapii dootrzewnowej w kolejnych liniach leczenia raka jajnika, jak również rezultaty badań nad wykorzystaniem cisplatyny i karboplatyny w terapii dootrzewnowej, co pozwoliło wykazać różnice w wynikach po zastosowaniu tych pochodnych platyny. Zwrócono także uwagę na ograniczenia metody. Oprócz tego autorzy opisali powikłania chirurgiczne występujące podczas operacji mających związek ze stosowaniem chemioterapii dootrzewnowej, omówili aspekty związane z powikłaniami będącymi przyczyną przedwczesnych ukończeń chemioterapii dootrzewnowej (50%, a w badaniu GOG 172 nawet 60% przypadków) oraz odnieśli się do krytyki tej metody płynącej głównie z ośrodków europejskich.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2009, 7, 4; 270-281
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chemioterapia dootrzewnowa w zaawansowanym raku jajnika
Intraperitoneal chemotherapy in the treatment of late-stage ovarian cancer
Autorzy:
Demska, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908051.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
GOG172 trial
advanced ovarian cancer
conventional intravenous chemotherapy
first-line chemotherapy
intraperitoneal chemotherapy
Opis:
Ovarian cancer is worldwide the leading cause of mortality in women with genital tract malignancy. Over one-half of patients are diagnosed with their ovarian cancer in the 3rd and 4th clinical stage. Currently, the standard protocol of management consists in surgery aiming at obtaining histological diagnosis, determination of clinical stage and cytoreduction followed by chemotherapy. At present, generally accepted chemotherapy protocol includes paclitaxel and platinum derivates (6 courses 3 weeks apart). Unfortunately, the outcome of this therapy is far from satisfactory and only about 20% of women with late-stage ovarian cancer survive over 5 years. Studies are underway aiming at improvement of the patients’ survival rate. Promising results are associated with intraperitoneal chemotherapy, which may be implemented as first-line treatment, consolidation of remission or salvage treatment. This modality may be an attractive alternative, because it by-passes peritoneal barrier, overcomes resistance of cancer cells, results in less systemic toxicity, increases exposure of tumour to high concentration of cytostatics. The newest GOG172 trial confirmed a 21.6% mean reduction of death risk. This study enabled to define a group of patients who may benefit most of intraperitoneal chemotherapy. These are patients in the 3rd clinical stage, after optimal surgical cytoreduction, with minimal residual disease. At present, great hopes are associated with the protocol including intraperitoneal cisplatin (100 mg/m2) and taxanes administered intravenously only or intravenously and intraperitoneally.
Rak jajnika jest na świecie główną przyczyną śmierci kobiet z powodu nowotworów narządu rodnego. U ponad połowy chorych nowotwór jajników jest rozpoznany w III° i IV° zaawansowania. Obecnie standardowe postępowanie obejmuje zabieg operacyjny, mający na celu uzyskanie diagnozy histopatologicznej, ocenę stopnia klinicznego zaawansowania, cytoredukcję, a następnie chemioterapię. Aktualnie powszechnie akceptowanym schematem chemioterapii jest paklitaksel i pochodne platyny (6 kursów co trzy tygodnie). Niestety rezultaty tej terapii są dalekie od oczekiwanych i tylko około 20% kobiet z zaawansowanym rakiem jajnika przeżywa 5 lat. Prowadzone są badania, których celem jest poprawa przeżywalności chorych. Obiecująca wydaje się być chemioterapia dootrzewnowa, która może być zastosowana jako terapia pierwszej linii, konsolidacyjna lub ratunkowa. Terapia ta może być atrakcyjnym sposobem leczenia, ponieważ pomija barierę otrzewnową, przełamuje oporność komórki nowotworowej, daje mniejszą toksyczność układową oraz większą ekspozycję guza na wysokie stężenie cytostatyków. Najnowsze badanie GOG172 potwierdziło średnie zmniejszenie ryzyka zgonu o 21,6%. Badanie to wyodrębniło grupę chorych, które mogą osiągnąć największą korzyść z chemioterapii dootrzewnowej. Są to pacjentki z nowotworem w III° zaawansowania, po optymalnym zabiegu cytoredukcyjnym, z minimalną chorobą resztkową. Obecnie za budzący nadzieję uważa się schemat zawierający IP cisplatynę 100 mg/m2 i taksany podawane tylko IV lub IV i IP.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 4; 241-249
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chirurgiczne leczenie raka jajnika
Surgical treatment of ovarian cancer
Autorzy:
Bidziński, Mariusz
Dańska-Bidzińska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908065.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
chemotherapy
cytoreductive surgery
ovarian cancer
second-look surgery
secondary debulking surgery
Opis:
The paper presents current algorithms of surgical treatment of patients with ovarian cancer. At early clinical stages (FIGO stage I and II), the basic principle of surgical treatment is radical excision of malignant lesions within the pelvis and meticulous search for metastatic foci of tumour within the mid-abdomen and epigastrium. Therefore, mandatory procedures include omentectomy, multiple sampling of peritoneum (including diaphragmatic lining) and periaortal lymph nodes. In late-stage disease (FIGO stages III and IV), the main task is to remove all metastatic foci, both within the abdominal cavity and retroperitoneal space. In late-stage cases, surgery requires great expertise of both surgical, anesthetic and physiotherapy teams. Required are also precise surgical instruments, including argon bipolar coagulation, a reliable diathermy unit and a kit of self-retaining retractors. Extensive cytoreductive procedures are burdened by an elevated complication rate, therefore in selected cases preoperative (neoadjuvant) chemotherapy is used.
W artykule przedstawiono współczesne algorytmy postępowania chirurgicznego u chorych leczonych z powodu raka jajnika. We wczesnych stopniach zaawansowania klinicznego (I i II wg klasyfikacji FIGO) zasadą postępowania chirurgicznego jest nie tylko usunięcie zmian nowotworowych zlokalizowanych w miednicy mniejszej, lecz także dokładne sprawdzenie, czy nie ma ognisk nowotworu w śródbrzuszu i nadbrzuszu. Dlatego obligatoryjne jest wycięcie sieci, pobranie licznych wycinków z otrzewnej, w tym także przepony, oraz pobranie do badania węzłów przyaortalnych. W stopniach zaawansowanych (III i IV wg klasyfikacji FIGO) zasadniczym zadaniem jest usunięcie wszystkich ognisk przerzutowych zarówno z terenu jamy brzusznej, jak i przestrzeni zaotrzewnowej. Chirurgia w tych stopniach zaawansowania wymaga bardzo dużego doświadczenia zespołu zarówno chirurgów, jak i anestezjologów i rehabilitantów. Wymaga także użycia precyzyjnych narzędzi chirurgicznych, w tym: bimera argonowego, dobrej diatermii oraz zestawów haków samotrzymają-cych. Rozległe cytoredukcyjne operacje są obarczone większą liczbą powikłań i dlatego niekiedy stosowana jest przedoperacyjna (neoadiuwantowa) chemioterapia.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2007, 5, 2; 61-74
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies