Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Odyseusz" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Mąż bywały? Odyseusz jako pokutujący homo rationalis w Podróżach do piekieł Bolesława Micińskiego
    Worldly Man? Odysseus as a Penitent Homo Rationalis in the “Journeys to Hell” by Bolesław Miciński
    Autorzy:
    Wojciechowska, Agata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1787922.pdf
    Data publikacji:
    2021-04-05
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Odyseusz
    Bolesław Miciński
    homo rationalis
    politropiczność
    klasycyzm
    Odysseus
    polytropos
    classicism
    Opis:
    Celem artykułu jest dokonanie analizy postaci Odyseusza wykreowanej w Podróżach do piekieł Bolesława Micińskiego, a także ukazanie, że twórczość Micińskiego ma ponadczasowy charakter i stanowi wybitny przykład eseju filozoficznego. Za kluczowe w interpretacji eseisty uważa się jego rozumienie klasycyzmu i psychoanalizy, które mają charakter instrumentalny i służą odkryciu prawdy o Odyseuszu. Głównym trzonem analizy eseju Micińskiego jest przyjęty przez niego epiteton ornans „przemądry”, który narzuca postrzeganie Odyseusza jako nie przebiegłego żołnierza, ale mędrca. Odyseusz w eseju Micińskiego na powrót staje się mitem, ale mitem człowieka rozumnego, doskonałego pierwowzoru, który ma nas poprowadzić ku lepszemu zrozumieniu humanistycznej podmiotowości.
    The aim of the article is the analysis of Odysseus in Bolesław Miciński’s essay Podróże do piekieł (“Journeys to Hell”). The main purpose is to show that the philosopher creates a new Odysseus described by specific epiteton ornans which underlines wisdom not the cunning of Homer’s hero. What is more, Miciński builds his vision of Odysseus using psychoanalysis and his own understanding of classicism. He treats these two perspectives as instruments to extract particular features of Odysseus. Miciński is building a new myth of Odysseus, the myth of homo rationalis, perfect ratio which can save the humanistic subjectivity in the XXth century.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 3; 139-151
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Odyseusz – bohater o wielu twarzach (na podstawie Odysei Homera i Powrotu Odysa Stanisława Wyspiańskiego)
    Odysseus - a hero with many faces (based on Homers Odyssey and the Return of Odysseus by Stanisław Wyspiański)
    Autorzy:
    Wilczak, Wiktoria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20434594.pdf
    Data publikacji:
    2023-05-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Odyseusz
    Odyseja
    Powrót Odysa
    Homer
    Wyspiański
    Odysseus
    The Odyssey
    The Return of Odysseus
    Opis:
    The Return of Odysseus is a multifaceted drama, which speaks about the fate ofman, about the impossibility of escaping from destiny. It is an interpretation ofthe Odyssey according to Wyspianski. Completely different, stripped of hypocrisy,true, showing a man, not a hero. It is also the most beautiful example of how muchthe playwright based his work on the legacy of antiquity, how much Greek culturemattered to him. It shows an incredible admiration and desire to understand antiquity, but also a desire to find in it himself, his own views, philosophy, spiritualpath. Wyspianski proves that one’s own interpretations can lead to the discovery ofnew aspects of already known works. Every difference shown in this article proveshow strong a link the two works share
    Źródło:
    Colloquia Litteraria; 2022, 33, 2; 127-153
    1896-3455
    Pojawia się w:
    Colloquia Litteraria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cudzoziemiec
    A Stranger
    Autorzy:
    KOT, Dobrosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046683.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-12
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Cezary Wodziński, jurodiwy, Odyseusz, antropologia apofatyczna
    Cezary Wodziński, yurodivy, fool for Christ, Odysseus, apophatic anthropology
    Opis:
    Zmarły w 2016 roku Cezary Wodziński w swej bogatej twórczości filozoficznej kilkakrotnie przyglądał się figurom obcego, cudzoziemca, wskazując na ich zasadnicze znaczenie dla zrozumienia problemu człowieka. Cudzoziemcem był ruski jurodiwy: przychodził do ludzi spoza świata jako Boży szaleniec. Jego ojczyzną nie był świat i jego światowość, dlatego też nieświatowe zachowanie jurodiwego zawsze budziło konsternację – było dla ludzi bluźnierstwem, obrazą lub głupotą. Jednocześnie swą obcością jurodiwy prowokował ludzi wokół siebie do zmiany myślenia i przemiany życia. Kwestionował ich dobre samopoczucie i poczucie bycia u siebie, wyrywał ich ze światowości. Cudzoziemcem był Odys, który przez wiele lat tułaczki przebywał z dala od domu. Nawet wracając na Itakę udawał obcego, przybywając po kryjomu, w przebraniu starca. Król Itaki (gospodarz) udawał cudzoziemca (gościa), aby rozpoznać tych, którzy potrafią okazać gościnność. Obydwaj cudzoziemcy wskazują na paradoks gościnności i nieznośne napięcie między byciem u siebie a byciem nie u siebie. Według Wodzińskiego nie są to dwa odmienne sposoby egzystencji, lecz dwie strony tego samego: będąc u siebie, jestem jednocześnie obcy, moja ziemia jest dla mnie samego ziemią cudzą, a moje prawa do niej są wątpliwe. Rozważania prowadzone w tym artykule próbują prześledzić drogi myślenia Cezarego Wodzińskiego w jego rozpiętym pomiędzy Grecją a Rosją projekcie antropologii apofatycznej.
    In his complex philosophical output, the late Cezary Wodziński (died in 2016) repeatedly reflected on the figures of ‘stranger,’ or ‘foreigner,’ emphasizing their fundamental importance to the understanding of the problem of man. Among the figures of ‘stranger’ discussed by Wodziński was the Russian fool for Christ (yurodivy). To the yurodivy, the world with all its worldliness was not his homeland. His unsettling, unworldly behaviour was often perceived as blasphemous, offensive or foolish. At the same time, the fool for Christ provoked others to change their mentalities and transform their lives. He challenged their complacency and their sense of being at home, forcing them out of their worldliness. Wodziński reflected also on the figure of Odysseus who, on his return to Ithaca after a years long peregrination, played the role of a stranger, appearing secretly, disguised as an old man. Thus the king of Ithaca (the host) pretended to be a stranger (a guest) in order to identify those who were capable of showing hospitality. Both figures of ‘stranger’ reveal the paradox of hospitality, as well as the unbearable tension between being and not being ‘at home.’ According to Wodziński, these are not two different modes of existence, but two faces of the same condition: while being at home, one is simultaneously a stranger, one’s land is in fact a foreign land, and one’s rights to it may be questioned. The reflections put forward in the article attempt to follow the paths of Cezary Wodziński’s thought expressed in his project of apophatic anthropology spanning both ancient Greece and Russia. Translated by Patrycja Mikulska
    Źródło:
    Ethos; 2017, 30, 1 (117); 61-75
    0860-8024
    Pojawia się w:
    Ethos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Akadyjski Epos o Gilgameszu i Odyseja
    The Akkadian Epic Of Gilgamesh and The Odyssey
    Autorzy:
    Kozłowski, Jan M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1882798.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Gilgamesz
    Odyseja
    Odyseusz
    Homer
    Siduri
    Kalipso
    Maszu
    Ogygia
    Urszanabi
    Feakowie
    Scheria
    Gilgamesh
    Odyssey
    Odysseus
    Calypso
    Mashu
    Urshanabi
    Phaeacians
    Opis:
    Od kiedy w roku 1902 Peter Jensen wynotował podobieństwa między Odyseją i Eposem o Gilgameszu i opowiedział się za zależnością homeryckiego poematu od mezopotamskiego eposu, uczeni spierają się o naturę relacji między poematami. Niniejszy artykuł stawia sobie za cel wykazanie, że między Eposem o Gilgameszu a Odyseją istnieje nie tylko wiele epizodycznych podobieństw, ale że obiektywna narracja o powrocie Odyseusza na Itakę (Od. 5-13) jest powtórzeniem fabuły wyprawy Gilgamesza po nieśmiertelność (tabliczki IX-XI): epizod dotarcia Gilgamesza do góry Maszu i spotkania Siduri znajduje paralelę w przebywaniu Odyseusza na Ogygii u nimfy Kalipso. Przeprawa Gilgamesza do Dilmun przypomina przeprawę Odyseusza z Ogygii na Scherię. Dilmun i Utanapisztim odpowiadają w wielu elementach Scherii i Alkinoosowi. Wreszcie, istnieją analogie między powrotem Gilgamesza do Uruk a powrotem Odyseusza na Itakę. Wniosek o fabularnym podobieństwie między obiektywną narracją o powrocie Odyseusza a opowieścią o wyprawie Gilgamesza po nieśmiertelność może posłużyć jako argument dla zwolenników tezy o zależności jednego poematu od drugiego.
    Since 1902 when Peter Jensen advanced a thesis about the dependence of the Odyssey on the Epic of Gilgamesh, scholars have argued about the nature of the relationship between the two poems. This article aims to show that there are many similarities between the Epic of Gilgamesh and the Odyssey not only in episodes, but also that the objective narrative of Odysseus’s return to Ithaca (Od. 5-13) is a repetition of the plot from Gilgamesh’s quest for immortality (Tablets IX- XI): the episode of Gilgamesh’s arrival to the Mount Mashu and his encounter with Siduri finds its parallel in Odysseus’ stay in Ogygia at nymph Calypso’s. Gilgamesh’s crossing of the sea to Dilmun resembles Odysseus’ crossing of the sea from Ogygia to Scheria. Dilmun and its ruler Utanapishtim correspond in many aspects to Scheria and Alcinous. Finally, there are parallels between Gilgamesh’s return to Uruk and Odysseus journey to Ithaca. The conclusion about the existence of a narrative analogy between the objective narration of the Odysseus return in Odyssey and the Gilgamesh’s quest for immortality deepens the relationship between the two poems.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 3; 5-22
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sarmacki Odyseusz. Postać Jana Łaskiego w epicedium Andrzeja Trzecieskiego
    A Sarmatian Odysseus: Jan Łaski in Andrzej Trzecieski’s Epicedium
    Autorzy:
    Ryczek, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2053947.pdf
    Data publikacji:
    2022-02-25
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Andrzej Trzecieski (Tricesius)
    Jan Łaski Młodszy (Ioannes a Lasco)
    epicedium
    elegia żałobna
    św. Jan Chryzostom
    Herkules
    Odyseusz
    Trzecieski (Tricesius)
    Jan Łaski the Younger (Ioannes a Lasco)
    funeral elegy
    St. John Chrysostom
    Hercules
    Odysseus
    Opis:
    Artykuł stanowi propozycję interpretacji wybranych motywów z epicedium upamiętniającego postać i działalność Jana Łaskiego Młodszego (zmarł 8 I 1560 roku w Pińczowie), humanisty i wybitnego reformatora religijnego (Ioannis a Lasco viri clarissimi epicedion). Andrzej Trzecieski (Tricesius, ok. 1525 – po 1584) był autorem wielu łacińskich epigramatów, elegii, epitafiów, epicediów i utworów pochwalnych. W elegii żałobnej dla Łaskiego twórczo przekształcił on strukturę antycznego epicedium, obejmującą tradycyjne elementy comploratio (opłakiwania), laudatio (pochwały zmarłego) i consolatio (pocieszenia). Dołożył wszelkich starań, aby ukazać zmarłego reformatora jako męża słynącego z pobożności, czcigodnego starca jaśniejącego licznymi cnotami, a przede wszystkim nowego proroka zapowiadającego odrodzenie Kościoła. W tym kontekście Trzecieski przywołuje trzy przykłady wybitnych mówców: św. Jana Chryzostoma (Złotoustego), galijskiego Herkulesa i „wielce obrotnego” (politropicznego) Odyseusza.
    This paper offers an interpretation of selected motives from the epicedium commemorating the personage and activity of the humanist and prominent religious reformer Jan Łaski the Younger who died in Pinczów on 8th January 1560 (Ioannis a Lasco viri clarissimi epicedion). Andrzej Trzecieski (Tricesius, ca. 1525 – post 1584) was the author of many Latin epigrams, elegies, epitaphs, epicedia and laudatory poems. In the funeral elegy for Łaski, he creatively reshaped the structure of the ancient epicedium, including the traditional elements of comploratio (mourning), laudatio (praise of the deceased) and consolatio (consolation). He did his utmost to present Łaski as a man well-known for his piety, a venerable old man renowned for his many virtues, and, most of all, a new prophet announcing the rebirth of the Church. In this context, Trzecieski evokes three examples of illustrious orators: St. John Chrysostom (‘the golden-mouthed’), the gallic Hercules and Odysseus “of the many twists and turns” (polytropos).
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 1; 75-94
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies