Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "OVID" wg kryterium: Temat


Tytuł:
“Darkling I Listen”: Melancholia, Self and Creativity in Romantic Nightingale Poems
Autorzy:
Łuczyńska-Hołdys, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/888800.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
poetry
John Milton
Charlotte Smith
John Clare
John Keats
nightingale poems
Romanticism
Ovid
Sappho
Opis:
The present article is an attempt to look at selected Romantic poems which concentrate on the image of the nightingale. Starting from Charlotte Smith’s sonnets and continuing with poems by other writers of the period, I will try to trace the link between nature and poetic convention in English Romanticism. While some of the nightingales which sing in Romantic poetry seem deeply symbolic, other forsake poetic tradition and stubbornly persist in their birdy nature, resisting descriptions in terms of melancholia or woe. Nevertheless, the fate of Philomela, whose sad story of violation identifies the nightingale with loss, suffering and poetic creation, still remains an important context for Romantic nightingale poems.
Źródło:
Anglica. An International Journal of English Studies; 2014, 23/1; 105-114
0860-5734
Pojawia się w:
Anglica. An International Journal of English Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Niechaj w was moje dary nie giną do szczęta” − motyw metamorfozy w „Wierzbach” Szymona Szymonowica
“Let not my bounties all die in you” − the theme of metamorphosis in “Willows” by Szymon Szymonowic
Autorzy:
Rot-Buga, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012471.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Szymon Szymonowic
Sannazaro
Owidiusz
sielanka
wierzba
metamorfoza ciała
Ovid
bucolic tale
willow
metamorphosis of the body
Opis:
In Willows Szymon Szymonowic used a popular in Polish Renaissance and Baroque literature theme of the metamorphosis of the body, making a reference to Ovid’s Metamorphoses and other literary sources. In his bucolic tale he connected metamorphic theme with meta-poetic reflection on fame and immortality of the poet. The key motif of nymphs losing their purity and the punishment of turning them into willows is accompanied by a warning against losing the spirit of poetry, which may result from writing for unworthy crowds. Willows is also an attempt to demonstrate the mythical provenance of Polish bucolic tales. The author included in the conventional world of pastoral scenery his very own, local space by the river of Pur and by doing so he introduced the motif of Polish folk culture into European literary tradition. The relation between the metamorphic motifs and the essence of the bucolic tale genre is therefore disclosed.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2013, 3(6) cz.2; 177-190
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
[...] Odores, quos tener e terra divite mittit Arabs. Funkcja motywu wyperfumowanego i zamożnego Araba oraz wonnej i zasobnej Arabii w twórczości poetów rzymskich okresu augustowskiego
[...] Odores, quos tener e terra divite mittit Arabs. The Function of the Motif of the Perfumed and Wealthy Arab and Fragrant and Rich Arabia in the Works of Roman Poets of the Augustan Period
Autorzy:
Libowski, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/510144.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Instytut Literaturoznawstwa
Tematy:
Wergiliusz
Horacy
Tibullus
Propercjusz
Owidiusz
Arab
Arabia
zapach
perfumy
motyw literacki
Virgil
Horace
Propercius
Ovid
fragrance
perfume
incense
oils
literary motif
Opis:
The purpose of this article is to determine the function of one of the minor literary motifs present in the Roman literature of the Augustan period, i.e., the motif of the perfumed and wealthy Arab and fragrant and rich Arabia. This goal is achieved here in two steps: first, the appropriate source material is compiled, and then the material is analysed and the conclusions are formulated. The source material in this case is seventeen extracts from Virgil, Horace, Tibullus, Pseudo-Tibullus, Propercius and Ovid. These fragments were divided into those, in which the respective fragrance motif was embedded in the axiological context (sixteen fragments), and those, in which the motif appears in the neutral context (one fragment). Among the first there were separated those, in which the positive axiological context is dealt with (ten fragments), and those, in which the negative axiological context is dealt with (six fragments). The fragments of the first type mention the value of a woman (four fragments), religious activities (three fragments), the Roman land (two fragments) and peace (one fragment), while the fragments of the second type express the worthlessness of wealth (five fragments) and remoteness from the loved person (one fragment). In turn, the analysis was carried out in two steps. First, it was found that Latin poets and writers of the Augustan period use the fragrance motif when they value, whether positively or negatively, people or things or situations, or activities, and that these writers use the motif discussed here to build images that appeal to the public. Secondly, it was established that the Arabic motif is expressed at the same time in a lot of different words, should all the fragments in which it appears, be taken together, and in few words, should each of the fragments should be considered separately.
Źródło:
Littera Antiqua; 2019, 14; 5-29
2082-9264
Pojawia się w:
Littera Antiqua
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Artysta na obrzeżach świata, czyli wszyscy jesteśmy Odyseuszami. Kilka refl eksji ogólnych w nawiązaniu do Cycerona, Owidiusza i Seneki
Autorzy:
Wesołowska, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631198.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Odysseus
Cicero
Ovid
Seneca
exile
centre
periphery
Opis:
Th e paper discusses three grand personalities of antiquity: Cicero, Ovid and Seneca in the circumstances of their exile, Th eir attitudes to the punishment received (whose severity varied) were diverse. Nevertheless, all they left a trace in the shape of literary works and letters. Upon reading, one discovers ambiguous attitudes towards their per-sonal misfortunes. Finally, the situation of the exiles and their return may be compared with the archetypal fi gure of Odysseus.
Źródło:
Studia Europaea Gnesnensia; 2010, 1-2; 141-147
2082-5951
Pojawia się w:
Studia Europaea Gnesnensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Botanical Imperialism and Metamorphic Biodiversity: Livia and Ovid
Autorzy:
Myers, K. Sara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2171486.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
Villa of Livia
Prima Porta
Museo Nazionale Romano
Palazzo Massimo
ancient Rome
Golden Age
frescos
herbarium
contemporart art
biodiversity
laurel
interpretation
symbolism
Ovid
Metamorphoses
Fasti
originality
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2022, 26; 69-72
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Changing Countries: Exile and Classical Influences in Joseph Brodsky
Zmieniając kraje. Wygnanie i wpływy klasyczne u Josifa Brodskiego
Autorzy:
Bajoni, Maria Grazia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954295.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
exile
change of country
Joseph Brodsky
classical influences
Ovid
Seneca
Virgil
wygnanie
zmiana kraju
Josif Brodski
wpływy klasyczne
Owidiusz
Seneka
Wergiliusz
Opis:
Celem artykułu jest zbadanie niektórych wpływów klasycznych w twórczoÑci Josifa Brodskiego, zaczynając od topiki wygnania u Owidiusza i Seneki. Istotnie, wygnanie jest nie tylko bolesną zmianą kraju, pełnym napięcia doświadczeniem życia, lecz także szansą, by wygnany człowiek mógł jeszcze raz popatrzeć na swoje życie i umocnić swoją duszę. Istnieje bardzo silna więź między wygnaniem i językiem, ponieważ język ojczysty jest środkiem do zachowania tożsamości poety: samotność i smutek Owidiusza zasadniczo określa jego językowa izolacja (por. np. Trist. 3.14.45-50; 5.7.55-56; 5.12.57-58; ex Pont. 4.13. 17-20). Brodski zaznacza, óe w warunkach wygnania język sprawuje kontrolę tak nad literaturą, jak i myÑl, percepcją i uczuciem. Zainteresowanie Owidiuszem u Brodskiego wychodzi ponadto poza sprawę wygnania: Owidiusz jest przede wszystkim poetą metamorfozy, a List do Horacego Brodskiego, pomimo swego adresata, stanowi właściwie pochwałę Owidiusza, ponieważ metamorfoza i wygnanie ściśle się ze sobą łączą. Brodski woli Owidiusza od Wergiliusza. Owidiusz, jako poeta zmieniającej się rzeczywistości, zostaje przeciwstawiony Wergiliuszowi, poecie augustowskiej propagandy.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2003, 51, 3; 131-138
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Exempla z „Metamorfoz” Owidiusza w „Okręcie błaznów” Sebastiana Branta
Exempla from Ovid’s “Metamorphoses” and Sebastian Brant’s “The Ship of Fools”
Autorzy:
Lam, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012475.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Owidiusz
Sebastian Brant
intertekstualność
Ovid
intertextuality
Opis:
From among around four hundred examples taken from the Bible, mythology and history, which in Sebastian Brant’s The Ship of Fools are designed to instruct and caution, more than twenty come from Ovid’s Metamorphoses. Brant does not make references to Ovid’s work and he mentions the poet only once, as the author of Ars amatoria (buler kunst), which brought Ovid nothing but misfortune.Most of them appear in Chapter XIII On Seduction (Von buolschaft) and single ones in Chapters: XXVI, LIII, LX, LXIV and LXVII. The references are allusive and abridged, they concern pathetic consequences of wicked or rash love, jealousy and hatred as well as self-loving and foolhardy imprudence. They stand as codes, which can not be deciphered without knowing the source and it implies that Brant either assumes the reader has the required knowledge or appeals to gain it. It is also possible that he refers to common at that time didactic modifications of Metamorphoses. Problematic and often tragic illustration of human fortunes in Ovid’s work is reduced in Brant’s satire to parenetic formula, which intrigues and is expressed with vivid and crude language. The most explicit example of dissonance between Brant’s and Ovid’s intention is a truly clown like character − Marsyas, who with obstinacy plays bagpipes, a clownish instrument, whereas in Metamorphoses he enraptured people playing his aulos and his death as martyr is mourned by not only nymphs and shepherds, but also by nature. The rights of the genre, in this case of moral satire, proved to be stronger than philosophical meaning of mythological message.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2013, 3(6) cz.2; 165-176
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
EXILE IN OVID'S AND PHILIPPUS CALLIMACHUS' POETRY: BETWEEN POETICAL AUTOBIOGRAPHY AND LITERARY CREATION (Tulaczka i wygnanie w poezji Owidiusza i Filipa Kallimacha - miedzy poetycka autobiografia a kreacja literacka)
Autorzy:
Awianowicz, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/702877.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
EXILE
NEO-LATIN POETRY
OVID
PHILIPPUS CALLIMACHUS
ROMAN ELEGY
Opis:
A comparison of the life and poetry of Ovid and of Philippus Callimachus (Filippo Buonaccorsi, 1437-1496) during their exile from Italy. Although there are some undeniable analogies between their fates on the whole, Callimachus' state of mind in exile, his relations with his new neighbours and the tone of his poetry are all quite different than Ovid's. All this is due especially to the fact that he found his new love and a new, quite well-educated audience in Poland.
Źródło:
Meander; 2007, 62, 3-4; 270-282
0025-6285
Pojawia się w:
Meander
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Furiosa libido. Ovid on love and madness
Autorzy:
Bielecka, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046801.pdf
Data publikacji:
2013-12-31
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
madness
love
Ovid
women
Ars amatoria
Opis:
This paper presents Ovid’s views on the concept of love madness. Taking Ars amatoria, in particular the distich (1.281–282) in which the poet blames woman’s love fury on her lust as its research material, the paper investigates how the notion in question has been realized in this “textbook for lovers.” There, Ovid uses the mythological figures of women who committed crimes against social rules to illustrate the said concept; the paper, in turn, juxtaposes it with the narratives in Metamorphoses (the stories of Byblis and Myrrha). Additionally, it makes use of the tale of Iphis, a story not included in Ars amatoria which can nevertheless be also treated as illustrative of how madness can overcome enamored women. The paper both contrasts the above mentioned stories with the narratives showing men’s inclinations to insanity caused by passion and examines the notion of love madness in the context and with regard to the style of Ovid’s works.
Źródło:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2013, 23, 2; 141-151
0302-7384
Pojawia się w:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Graphic illustrations of Ovid’s Metamorphoses : A selection of the most important executions
Autorzy:
Giełdoń-Paszek, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2138817.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Instytut Historii Sztuki
Tematy:
Ovid
graphics
illustrations
the Metamorphoses
Opis:
Ovid’s Metamorphoses has inspired artists of various disciplines almost from the very moment of its creation. The poem has been the literary canvas of many paintings. It was particularly popular in the early modern period. Its numerous editions from the Middle Ages were decorated first with miniatures, and, after the invention of printing, with illustrations, made in the technique of woodcut, copperplate engraving, and etching. The composition of scenes known from the poem was based on a simultaneous and multi-thread narration and also, later, focused on one specific moment of the selected episode. The authorship of the illustrations found in early editions remains anonymous. The graphic designers of 16th c. and later editions are known by name: Jörg Wickram, Virgilio Solis, Bernard Solomon, Hendrick Goltzius, Francis Cleyn, Salomon Savery, Godfried Maes, and in the 20th c. Pablo Picasso. Ovid’s poem continues to be interpretated, as evidenced by the works of, for example, Kiki Smith and the Polish queer artist Mikolaj Sobczak.
Źródło:
Quart. Kwartalnik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego; 2022, 64, 2; 64-79
1896-4133
Pojawia się w:
Quart. Kwartalnik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Humanistic aspects of Carolingian Court Poetry: Poetical Technique and Use of Sources in Paul the Deacons Carmen X
Autorzy:
Conti, Marco
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/449859.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Paul the Deacon
Carolingian poetry
sources of Medieval Poetry Carolingian Court
Ovid's Exile Elegies
Opis:
The object of this article is the analysis of a typical specimen of Carolingian court poetry, namely Paul the Deacon's Carmen X, which was written at the very beginning of the so-called Carolingian Renaissance in 781. In my opinion, Paul's poem demonstrates once more how, on the one hand, the poetical technique and use of classical sources and, on the other hand, the crucial influence of the environment of Charlemagne's court that both makes Carolingian poetry an extremely innovative literary form, and strongly connects it with the later phenomenon of Humanism.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2017, 24; 47-53
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ichthyonymia Graeco-Latina. Die Bedeutung der Lexik neugriechischer und romanischer Dialekte für die richtige Identifizierung lateinischer Fischnamen
Ichthyonymia Graeco-Latina. The Importance of the Modern Greek and Romance Lexical Data for Correct Identification of the Latin Fish-Names
Autorzy:
Witczak, Krzysztof Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046754.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Latin fish-names
Modern Greek dialects
Romance languages
Ovid
Halieutica
Opis:
Ichthyonymia Graeco-Latina. The Importance of the Modern Greek and Romance Lexical Data for Correct Identification of  the Latin Fish-NamesIn his edition of Halieutica A. W. Mikołajczak leaves eight Latin names of the Mediterranean fishes, mentioned by Ovid, with no identification and explanation. The present author discusses them, taking into account the lexical data attested in the Modern Greek dialects, as well as the Italian ones. Four fish-names (cantharus, erythinus, iulis, smaris) may be securely identified on the basis of the modern (Greek and/or Romance) terminology for fishes of the Mediterranean Sea. No reflexes of four different fishes (cercyros, glaucus, lamiros, tragus) appear in the contemporary vocabulary of peoples of the Mediterranean area. This is why these Ovid’s fishes are hardly identifiable. M. Kokoszko’s book appears to be a valuable dictionary of the Greek fish-names, introducing an excellent presentation and convincing identification of most Mediterranean Sea fishes. His presentation agrees completely with the conclusions given in this paper.
Źródło:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2014, 24, 1; 227-236
0302-7384
Pojawia się w:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kogo strzegły Lares Praestites?
Whom where the Lares Praestites guarding?
Autorzy:
Hartleb-Kropidło, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1045820.pdf
Data publikacji:
2018-08-24
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Lares Praestites
Ovid
Fasti
Roman religion
Opis:
The paper discusses the Lares Praestites, whose role, customs, and festivities are described in Ovid’s Fasti 5, 129–139. The poet shows the Lares Praestites as archaic guardians of the City of Rome.
Źródło:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2018, 28, 1; 85-102
0302-7384
Pojawia się w:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’hypotypose dans les Métamorphoses d’Ovide
Hypotyposis in Ovid’s Metamorphoses
Hypotypoza w Metamorfozach Owidiusza
Autorzy:
Koźluk, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/683309.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
przemiana
ludzkie ciało
anatomia
hypotypoza
krew
retoryka
Owidiusz
transformation
human body
anatomy
hypotyposis
blood
rhetoric
Ovid
Opis:
Metamorfozy Owidiusza stanowią doskonały materiał do badań nad figurami retorycznymi, a w szczególności nad hipotypozą (euidentia). Występująca bowiem często w towarzystwie innych figur (enumeratio, accumulare res, comparatio, gradatio) hipotypoza, odgrywa wyjątkową rolę w owidiańskiej narracji, a zwłaszcza w momencie kluczowym dla każdej przemiany, jakim jest płynne przejście jednego bytu w drugi. W niniejszej pracy zostały prześledzone głównie fragmenty, które zarówno w sposób dokładny (perspicuitas), jak i przekonujący (persuasio) ukazują zmieniające się ludzkie ciało z punktu widzenia fizjonomii i anatomii. Historie Dafne, Myrry, Ocyrhoé, Aglauros czy Niobe, to tylko niektóre przykłady, które posłużyły do analiz w celu zbadania, na czym polegała istota hypotypozy w momencie przemiany. Celem artykułu było również ukazanie, w jaki sposób łaciński poeta korzystał z tej silnej pod względem natury figury retorycznej (figura ad delectandum), aby wzbudzić u czytelnika jak najgłębsze przeżycia (mouere).
Ovid’s Metamorphoses are an excellent text for the study of figures of speech, and in particular over hypotyposis (euidentia). Often hypotyposis, occurring in the company of other figures (enumeratio, accumulare res, comparatio, gradatio), plays a unique role in ovidian narrative form, especially at the key time of change – metamorphosis, which is the passage of one being to another. This article has traced mainly fragments that accurately (perspicuitas) and convincingly (persuasio) show the change of the human body, from the point of view of physiognomy and anatomy. Stories of Daphne, Myrrh, Ocyrhoé, Aglaulus or Niobe, are just some examples that were used for analysis to investigate what is the essence of hypotyposis at the time of change. The main aim of this article was to show the way, which was used by Ovid, the Latin poet, to stir in the reader the strongest of feelings (mouere).
-
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2016, 11; 9-24
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’Ovide moralisé du XIVe siècle : mort ou renaissance des „Métamorphoses” d’Ovide ?
The "Ovide Moralisé" from the 14th Century: Death or Renaissance of Ovid’s "Métamorphoses"?
Czternastowieczny „Ovide moralisé” – śmierć czy odrodzenie „Przemian” Owidiusza?
Autorzy:
Possamaï-Pérez, Marylène
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/966669.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Ovid’s "Metamorphoses"
"Ovide moralisé"
translation
interpretation
„przemiany” owidiusza
„ovide moralisé”
tłumaczenie
interpretacja
Opis:
The “Ovide moralisé”, anonymous poem from the beginning of the 14th century, is the first complete translation in vernacular language of Ovid’s “Metamorphoses”: in this sense, this text resurrects the ovidian poem, gives it life for all the lay people who did not read the latin. But this translation is for its author as the pretext for another rewrite, thematic and axiological transposition. Moreover, the “translator” often bends his source text to make it more consistent with interpretation (especially the “Christian” one) he intends to give it in a second time: can we then consider that this vernacular version makes disappear the latin poem, to replace it with another text? In fact the moralist is fascinated by his hypotexte and the phenomenon of metamorphosis: most often, he is faithful to the ovidian poetry, he describes metamorphosis in its conduct, in specifying the steps. We can say that during the 14th and 15th centuries at least, the “Ovide moralisé” gives life to the ovidian “carmen perpetuum”. In invigorating breath of the Christian spirit, the author of the “Ovide moralisé” metamorphosed Ovid’s poem, certainly, but saved it from death.
„Ovide moralisé”, anonimowy poemat z początków XIV wieku, jest pierwszym kompletnym tłumaczeniem „Przemian” Owidiusza w języku wernakularnym. Tekst ten wskrzesza zatem utwór Owidiusza, czyni go żywym dla wszystkich ludzi świeckich, którzy nie potrafili czytać łaciny. Tłumaczenie owo stanowi jednak dla autora pretekst do kolejnej przeróbki, tematycznej i aksjologicznej transpozycji. Ponadto, „tłumacz” często modyfikuje tekst źródłowy, aby bardziej dopasować go do interpretacji (zwłaszcza tej „chrześcijańskiej”), którą zamierza mu nadać. Czy możemy wobec tego uznać, że ta wernakularna wersja wypiera łaciński poemat, by zastąpić go innym tekstem? De facto moralista jest zafascynowany hipotekstem i zjawiskiem metamorfozy; zwykle pozostaje wierny poezji Owidiańskiej, opisuje proces przemiany, wyszczególniając jego etapy. Rzec można, iż „Ovide moralisé”, przynajmniej w XIV i XV wieku, daje życie „carmen perpetuum” Owidiusza. Autor dzieła, tworząc w pokrzepiającym duchu chrześcijańskim, z pewnością dokonał metamorfozy Owidiańskiego poematu, lecz ocalił go tym samym od zapomnienia.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2014, 009
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies