Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Nowa Ewangelizacja" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 109
Tytuł:
Wezwanie do nowej ewangelizacji
Autorzy:
Paluch, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/554341.pdf
Data publikacji:
2006-12-31
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
nowa ewangelizacja
Opis:
Kościół jest misyjny ze swej natury. Już samo jego powstanie wiąże się z misyjnym posłannictwem Jezusa Chrystusa, który przyszedł na świat, aby głosić ludziom Dobrą Nowinę o zbawieniu. On też powołał pierwszych apostołów, aby szli za Nim, uczyli się od Niego, a gdy zmartwychwstał, rozesłał ich na cały świat, aby głosili Ewangelię wszelkiemu stworzeniu (Mk 16,15). Owa misja głoszenia Słowa była i jest przekazywana z pokolenia na pokolenie kolejnym następcom apostołów. Tak przepowiadanie słowa trwa już ponad 2000 lat.
Źródło:
Sympozjum; 2006, 1(15); 101-110
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Egzystencjalny wymiar kerygmatu Apostoła Pawła
Existential Dimension of the Apostle Pauls Kerygma
Autorzy:
Miczyński, Jan Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340043.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Dobra Nowina
nowa ewangelizacja
kerygmat
sposoby głoszenia ewangelicznego orędzia
Good News
the new evangelization
kérygma
ways of pronunciation of the evangelization message
Opis:
The article presents the “Existential dimension of the Apostle Paul's kerygma”. In the beginning is a quoted definition of a Greek noun kérygma. The theological sense of this word and comes from its verb kerýssein means − to preaching the Good News about Jesus Christ. To announce the Gospel was a particular solicitude of the Apostolic Church, of Saint Paul. The Apostle introduced himself in Romans as: “Paul, a servant of Christ Jesus, called to be an apostle and set apart for the gospel of God – the gospel he promised beforehand through his prophets in the Holy Scriptures” (1, 1). The author of the article sets his sights on presenting a live force contained in kerygmat, which preached the Apostle of the Nations, as well as showing the source of the power of the Good News and the necessity of delivering it to all people in the world.
Źródło:
Roczniki Teologii Duchowości; 2010, 2; 41-49
2081-6146
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Duchowości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Posługa społeczna Kościoła – nowe wyzwanie dla Kościoła w Polsce
Autorzy:
Przygoda, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1012196.pdf
Data publikacji:
2010-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
posługa społeczna
nowa ewangelizacja
Kościół
świat współczesny
Źródło:
Teologia Praktyczna; 2010, 11; 179-188
1642-6738
Pojawia się w:
Teologia Praktyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Powołaniowy wymiar nowej ewangelizacji w duszpasterstwie zwyczajnym w parafii
Autorzy:
Polak, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1012239.pdf
Data publikacji:
2010-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
powołanie
nowa ewangelizacja
duszpasterstwo zwyczajne
parafia
Źródło:
Teologia Praktyczna; 2010, 11; 85-93
1642-6738
Pojawia się w:
Teologia Praktyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyzwania stojące przed wiernymi w związku z potrzebą realizacji przez Kościół w III tysiącleciu dzieła nowej ewangelizacji
Challenges that the Faithful Face in Connection with the Urgent Need of Realization of the New Evangelization by the Church in the Third Millennium
Autorzy:
Seremak, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340044.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Nowa ewangelizacja
podmioty nowej ewangelizacji
uwarunkowania nowej ewangelizacji
zadania wiernych w dziele nowej ewangelizacji
nauczanie Jana Pawła II na temat nowej ewangelizacji
new evangelization
subjects of the new evangelization
determinants of the new evangelization
the faithful's tasks in the work of the new evangelization
John Paul II's teaching on the new evangelization
Opis:
The author of the article shows that challenging the new God's People to participate in the work of evangelization that is called “new” is still topical, because of the intensification of old threats and appearance of new ones, to which the evangelization was supposed to be a response. It is also current in the light of John Paul II's teaching preached after the year 2000 and Benedict XVI's teaching, especially the teaching contained in his first two encyclicals. Paragraph I of the article talks about the origin, need and significant assumptions of the new evangelization. In the next one the topicality is demonstrated of the challenge directed to the faithful to put it into effect, and in the last one tasks are listed that those who work on the new evangelization face after the Church entered the third millennium. The author pays close attention to the fact that the necessity to intensify one's spiritual life is their essential task, as it is a special condition of efficiency of the work of the new evangelization.
Źródło:
Roczniki Teologii Duchowości; 2010, 2; 159-186
2081-6146
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Duchowości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diabeł w kazaniach Peregryna z Opola
The devil in the sermons of Peregrinus Opoliensis
Autorzy:
Kiełbus, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/460228.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
Peregryna z Opola
egzempla
George Minois
Jean Delumeau
kazania
średniowiecze
nowa ewangelizacja
duszpasterstwo strachu
wizja zaświatów
piekło
szatan
diabeł
Peregrinus Opoliensis
exempla
sermons
Middle Ages
new evangelisation
the preaching of fear
vision of the beyond
hell
Satan
devil
Opis:
Powstałe u schyłku XIII w. kazania Peregryna z Opola należą nie tylko do narzędzi „nowej ewangelizacji”, której dokonywały w tym stuleciu zakony żebracze, ale są również jednymi z najpopularniejszych w całej Europie, aż do wieku XVI. Z tego względu można je uznać za dość reprezentatywne dla nauczania z końca Średniowiecza. W ich świetle ciekawie przedstawiają się poruszające problem demonologii prace dwóch sławnych historyków kultury: Georgesa Minoisa i Jeana Delumeau’a. Pierwszy z tych uczonych jest zdania, że około 1250 r. nastąpiło teoretyczne usystematyzowanie zjawiska zwanego duszpasterstwem strachu, które polegało na poprawy moralności wiernych metodą przerażania wizjami zaświatów. Tymczasem Jean Delumeau jest zupełnie innego zdania. Uważa on, że nastąpiło to zdecydowanie później, a symbolicznym słupem granicznym początku nadpływającej fali satanizmu jest Boska komedia (której autor zmarł w 1321 r.). Delumeau uważa, że to dopiero od XIV wieku, a więc u progu Renesansu, następuje powolna, ale sukcesywna „demoniczna inwazja”, która minie z wolna dopiero w XVII stuleciu. Celem referatu jest skonfrontowanie tych sprzecznych opinii z kazaniami Peregryna z Opola przy jednoczesnym wydobyciu demonologii tego kaznodziei. Szczególnie bowiem na uwagę zasługują tu jego egzempla, w których stosunkowo często zostaje przywołana wizja zaświatów, w tym również piekła. Równie często w kazaniach pojawia się postać demoniczna. Analiza tych rozproszonych wzmianek uwidacznia, że diabeł, szatan, czy zły duch, jeśli znajduje się u siebie w piekle, jest okrutnym siepaczem, ale zarazem jest ograniczony pilnowaniem adekwatności kary do czynu. Z kolei zaś, gdy znajduje się pośród ludzi, stara się do nich upodobnić i czyha jedynia na ich błąd, sam będąc ograniczonym w działaniach. Taka postać złego jest więc tylko karzącym ramieniem sprawiedliwości w czym uwidacznia się uporządkowana wizja świata, inna od tej, którą opisywał Georges Minois.
Created at the end of the 13th century the sermons of Peregrinus Opoliensis are not only tools of the “new evangelisation”, which had been conducted in that century by the mendicant orders, but are also some of the most popular in the whole Europe, until the 16th century. And because of this, they can be considered as representative for the teachings of the late Middle Ages. In this context the works of two famous historians of culture: George Minois and Jean Delumeau, discussing the problem of demonology, are especially interesting. The former of the academics claims that about the year of 1250 took place the theoretic systematisation of the phenomenon called “preaching of fear”, which was the improvement of the morality of the faithful with the method of terrifying them with the vision of the beyond. Yet Jean Delumeau’s claims are completely different. He states that it is not before the 14th century that everything changes and that it is then that the repression of the diabolic matters, which was succeeded by the classical age of cathedrals, makes way for the progressive demonic invasion. The Divine Comedy (which’s author died in 1321) marks the symbolic transformation from one age to another and the moment when the religious awareness of the western elite begins to cease to resist the wave of Satanism. It would recover not before the 17th century. The aim of the paper is the confrontation of those contradictory opinions with the sermons of Peregrinus Opoliensis along with simultaneous extraction of the preacher’s demonology. His exempla demand special attention, as in them often the vision of the beyond, including hell, is relatively often summoned. Equally often the demonic figure appears in the sermons. The analysis of those scattered mentions reveals that the devil, Satan, or evil spirit, if present in his hell, is a cruel executioner, however he is also limited by the guarding of the adequacy of the punishment to the deed. But when he is among the people, he attempts to become similar to them and lurks for their mistakes, being himself limited in his actions. Such a figure of the evil one is thus only a punishing arm of justice, through which an organised vision of the world is revealed, distinct from the one, which has been describes by George Minois.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2011, 1
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ewangelizacja rodziny drogą do odnalezienia tożsamości (30 lat po Familiaris consortio)
Evangelization of the Family as a Way to Find Ones Identity (30 Years after familiaris consortio)
Autorzy:
Zielonka, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047993.pdf
Data publikacji:
2011-01-03
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
new evangelization
family
Familiaris consortio
beginning
Genesis
the creation of man
identity
re-evangelization
healing
liberation
exorcism
nowa ewangelizacja
rodzina
początek
Księga Rodzaju
stworzenie człowieka
tożsamość
ponowna ewangelizacja
uzdrawianie
wyzwolenie
egzorcyzm
Opis:
Jan Paweł II w „Familiaris consortio” w punkcie 17, mówiąc o zadaniach rodziny chrześcijańskiej, wskazuje na konieczność dotarcia do "początku" aktu twórczego Boga. Dziś wydaje się, że tym, czego potrzebuje rodzina jest przede wszystkim nowa ewangelizacja. Należy to rozumieć jak odkrycie pierwotnego planu Boga wobec małżeństwa i rodziny oraz powrotu "do początku" z wiarą , jako własny sposób życia. Chodzi o wprowadzenie ludzi do osobistej osobowej relacji z Bogiem.
John Paul II in Familiaris consortio p. 17, when speaking about the tasks of the Christian family, indicates the need to reach out to „the beginning" of the creative act of God. Today it appears that what the family needs above all is re-evangelization. This is to be understood as rediscovering God's original plan for marriage and the family and returning „to the beginning" with faith as a way of life. It is about bringing humans to a personal relationship with God Personality. Today the family is affected by many illnesses. So what can be done to „heal" it? What is the cure? Programs alone are insufficient, similarly as mere pastoral and catechetical instruction, which become like building a house without foundations. Today we have the problem of people practicing religion, but in fact being unbelievers. In addition to the methods developed over the centuries, there is an urgent need for the ministry of exorcists, spiritual liberation from slavery, which affects more and more people, and spiritual discernment on a larger scale. Many of the problems are the causes of spiritual diseases. What is needed is information and formation of priests and lay people, raising awareness about current threats and ways of protecting oneself against them.
Źródło:
Teologia i moralność; 2011, 6, 1(9); 51-61
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Posługa sakramentalnej pokuty i kierownictwa duchowego w perspektywie świętości chrześcijańskiej
The Ministry of the Sacrament of Penance and Spiritual Leadership in the Perspective of Christian Sanctity
Autorzy:
Pryba, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1048011.pdf
Data publikacji:
2011-06-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
sacrament of penance
spiritual leadership
priest
minister of Divine mercy
sanctity
new evangelization
sakrament pokuty
kierownictwo duchowe
kapłan
orędownik miłosierdzia Bożego
świętość
nowa ewangelizacja
Opis:
W marcu 2011 roku Kongregacja do spraw Duchowieństwa wydała dokument zatytułowany „Kapłan, minister Bożego Miłosierdzia”, która stanowi pomoc dla spowiedników i kierowników duchowych. Analiza tego dokumentu wskazuje na konieczność ponownego odkrycia sakramentu pokuty i duchowego przywództwa, przez kapłana i penitenta. To poprzez sakrament pokuty i kierownictwa duchowego, które poprzez sumienia wierzących są utworzone. Ta rzeczywistość jest też elementem nowej ewangelizacji co powinno prowadzić do osobistego spotkania z Jezusem Chrystusem i w ten sposób do wzrostu w świętości.
In March 2011, the Congregation for the Clergy issued a document entitled „The Priest, Minister of Divine Mercy", which is a help for confessors and spiritual directors. Analysis of this document indicates the need to rediscover the sacrament of penance and spiritual leadership, by the priest and by the penitent. It is through the sacrament of penance and through spiritual leadership that consciences of the believers are formed. This reality is also an element of the new evangeli¬zation which should lead one to personal encounter with Jesus Christ and thus to growth in sanctity.
Źródło:
Teologia i moralność; 2011, 6, 2(10); 201-212
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Małżeństwo w kontekście nowej ewangelizacji
Marriage in the Context of the New Evangelization
Autorzy:
Zielonka, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047967.pdf
Data publikacji:
2012-06-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
marriage
New Evangelization
faith
great commission
Year of the Faith
małżeństwo
nowa ewangelizacja
wiara
wielki nakaz
Rok Wiary
Opis:
Istotą nowej ewangelizacji ma być doprowadzenie współczesnego człowieka do osobistego spotkania z Osobą Jezusa Chrystusa. Nowa ewangelizacja jest wyraźnym wezwaniem, by Kościół powrócił do swoich korzeni, by jego członkowie wybrali chrześcijaństwo jako styl życia. Musi to być ich osobisty wybór. W liście ogłaszającym Rok Wiary Benedykt XVI podkreśla, że „znajomość treści wiary jest istotna, by wyrazić swą zgodę, to znaczy, aby w pełni, rozumem i wolą, przyjąć to, co proponuje Kościół”. O czym papież mówi? Wielu katolików mówi o sobie: „jestem wierzący, ale niepraktykujący”, tymczasem mamy dziś fenomen osób praktykujących niewierzących. Wierzących w Boga, ale niewierzących Bogu. Niewierzących, że życie w Nim i z Nim da im szczęście i pełnię życia. Istotą chrześcijaństwa jest bowiem osobowa relacja z Bogiem. Bycie uczniem Chrystusa nie jest czymś abstrakcyjnym ani tytułem naukowym, który można uzyskać, ale formą życia, która ujawnia się przede wszystkim w relacjach. Wiara, o której dziś mówimy, jest w dużym procencie martwa. Dlaczego, mimo naszej służby, zaangażowania i działań duszpasterskich, ludzie nie nawracają się, a nawet odchodzą od Boga i Kościoła? Rodzina stanowi szczególne miejsce ewangelizacji: „rodzinę, podobnie jak Kościół, należy uważać za pole, na które przynosi się Ewangelię i z którego ona się rozkrzewia. Dlatego w łonie rodziny, świadomej tego zadania, wszyscy jej członkowie ewangelizują, a także podlegają ewangelizacji. To właśnie w rodzinie odbywa się – ten sam, co w Kościele – proces ewangelizacji: świadectwo, przepowiadanie i sakramenty”. Społeczeństwo, Kościół tworzą rodziny, stąd Nowa Ewangelizacja dotyczy przede wszystkim Rodziny. Ona jest najważniejszą troską Nowej Ewangelizacji. Musimy patrzeć w przód, zobaczyć Kościół za 20, 30 lat. Od tego, jak dziś będziemy budować, będzie zależał obraz Kościoła następnych pokoleń. Wielki nakaz Jezusa, skierowany do swoich uczniów: „Idźcie i głoście Ewangelię” (Mk 16,15) rozbrzmiewa także pośród „kościoła domowego”, który jest ewangelizowany, jak i ewangelizujący? Nakaz ten przynagla do działania!
The essence of the new evangelization is to guide modern man to a personal encounter with Jesus Christ. New Evangelization is a clear call to the Church to return to its roots, so that its members can chose Christianity as a way of life. This must be their personal choice. In the letter announcing the Year of the Faith, Benedict XVI emphasizes that “knowledge of the content of faith is important to express their consent, so as to fully, by intellect and will, accept what the Church proposes.” What does the Pope mean? Many Catholics say about themselves: “I'm a believer, but not a practicing one,” whereas today we have the phenomenon of people practicing but not believing. They believe in God, but do not believe God. They do not believe that life in him and with him will give them happiness and fullness of life. The essence of Christianity is a personal bond with God. Being a disciple of Christ is not something abstract or an academic degree, which can be obtained, but a form of life, which manifests itself primarily in the relationship. Faith, of which we speak today, is largely dead. Why, in spite of our ministry, commitment and pastoral activities, people do not repent, even moving away from God and the Church? The family is a special place of evangelization: “The family, like the Church, is to be regarded as a field, into which the Gospel is brought and where the Gospel takes root. In a family, conscious of this mission, all the members evangelize and are evangelized. This is what takes place in the family – just like in the Church – the process of evangelization: the testimony, preaching and the sacraments. Society, the Church, form a family, hence the new evangelization is primarily concerned with families. The family is the main concern of the New Evangelization. We must look forward and see the Church as it will be 20 or 30 years from now. The way we build today will shape the image of the Church in the next generation. Does the Great Commission of Jesus, addressed to his disciples: “Go and preach the Gospel” (Mk 16:15) also resound in the “domestic church”, which is evangelized and evangelizing? This commission impels to action!
Źródło:
Teologia i moralność; 2012, 7, 2(12); 121-133
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowa ewangelizacja – wizja dla Kościoła na dziś i na jutro
The New Evangelism – the Church’s Vision for today and for tomorrow
Autorzy:
Królikowski, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/554247.pdf
Data publikacji:
2012-12-31
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
ewangelizacja
nowa ewangelizacja
Opis:
Th e fi rst and at the same time the most fundamental mission of the Church is to profess the Good News about Jesus Christ. Th ough it has been done since ages, recently this task has acquired a new dimension. Th e New Evangelism has become the pastoral challenge since the Church spotted the developing secularization in the Christian world. We may talk about the New Evangelism’s eff ectiveness when all members of the Church will share taken from the meeting with Jesus Christ experience with their brothers who lose their faith. Th e New Evangelism requires creating new methods, searching for new people and new means of professing the Good News. Th e Pope Benedict XVI underlines that in such a way the new pastoral program of the Church for the next few years is being assigned.
Źródło:
Sympozjum; 2012, 2(23); 121-139
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Strategia duszpasterska biskupa diecezji w odniesieniu do sakramentalnego małżeństwa
Pastoral Strategy of the Diocesan Bishop Regarding Sacramental Marriage
Autorzy:
Stefanek, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047949.pdf
Data publikacji:
2012-06-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
sacrament of matrimony
premarital courses
New Evangelization
pastoral strategy
sakrament małżeństwa
kursy przedmałżeńskie
nowa ewangelizacja
strategia duszpasterska
Opis:
Współczesne zmiany obyczajowe oraz towarzyszący im zamęt pojęciowy są w pewnej mierze skutkiem teorii tworzonych na gruncie antropologii i filozofii. Pod ich wpływem wielu młodych ludzi odnosi wrażenie, że szczęście można osiągnąć dzięki wielokrotnemu zmienianiu nie tylko partnerów, ale i płci, a więc dzięki absolutnej wolności. Towarzyszy temu zjawisko współmieszkania i inne formy zakładania domów niby-rodzinnych. W związku z tym zadaniem Kościoła jest szukanie nowego języka, możliwości porozumienia się, zwłaszcza z osobami, które zostały dotknięte tymi różnymi rewolucjami. Dlatego też Kościół ostatnio powołał do życia watykańską Radę ds. Nowej Ewangelizacji i zaprosił wszystkich do tego dzieła. Ponadto Benedykt XVI ogłosił Rok Wiary. Zmiany dotyczą też formy przygotowania młodych ludzi do sakramentu małżeństwa. Z praktyki duszpasterskiej wynika, że należy ponownie przemyśleć tematykę kursów, a niejednokrotnie zastępować je indywidualnym przygotowaniem młodych do sakramentu małżeństwa, dzięki czemu możliwe będzie dotarcie do osób obojętnych religijnie.
Contemporary change of customs and ensuing conceptual chaos are to an extent the results of theories created in anthropology and philosophy. Under their influence many young people get the impression that happiness can be achieved not only by repeated change of partners but also of one’s sex, so by absolute freedom. This is accompanied by the phenomenon of cohabitation and other forms of setting up quasi-family homes. In this situation it is the task of the Church to seek a new language, new possibilities of communicating especially with people affected by various revolutions. That is why the Church has recently created the Vatican Council for the New Evangelization and invited everyone to join in this new undertaking. Moreover, Benedict XVI proclaimed the Year of the Faith. Changes pertain also to the form of preparing young people to the sacrament of matrimony. From pastoral practice it follows that there is a need to rethink the topics of the premarital courses and often even to replace them with individual preparation of the young people to the sacrament of matrimony. This would enable the Church to reach out to people who are religiously indifferent.
Źródło:
Teologia i moralność; 2012, 7, 2(12); 203-209
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
,,Czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie? - czynienie uczniów jako gwarancja pozytywnej odpowiedzi na pytanie Jezusa
Will the Son of Man Find Faith on the Earth when He Comes? - Making Disciples as a Guarantee of a Positive Answer to the Question of Jesus
Autorzy:
Kolberg, Anna Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047853.pdf
Data publikacji:
2013-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
disciple
making disciples
strategy
the school of Jesus
faith
mission
new evangelization
formation of successors teacher
disciples' mentality
uczeń
czynienie uczniami
strategia
szkoła Jezusa
wiara
misja
nowa ewangelizacja
formacja następców
nauczyciel
mentalność ucznia
Opis:
Misja głoszenia Ewangelii poprzez czynienie uczniów jest nakazem, który dotyczy Kościoła i każdego z jego członków, którzy na mocy chrztu mają udział w prorockiej, kapłańskiej i królewskiej misji Chrystusa. Apostołowie nie powołali „szkoły uczniów”, ale dla wspólnot, które zakładali, stali się nauczycielami. Czyniąc uczniami następne pokolenie, przekroczyli granice miejsca i czasu.Człowiek staje się uczniem Jezusa, odpowiadając natychmiast na zaproszenie Jezusa do pójścia za Nim, jedynym Nauczycielem, pozostawiając wszystko, co przeszkadza i biorąc swój krzyż. Proces formacji obejmuje poznanie treści wiary, prowadzi do przyjęcia wobec nich konkretnej postawy i weryfikuje się w postępowaniu zgodnym z wyborem. W szkole Jezusa formacja ucznia nie ogranicza się jedynie do przemiany osobistej, ale prowadzi do odkrycia swego miejsca we wspólnocie uczniów – Kościele i uzdalnia do podjęcia odpowiedzialności za formowanie następców. Nieuwzględnienie tego wymiaru formacji prowadzi zawsze do kryzysu wiary.Czynienie uczniów jest nie tylko zaproszeniem do głoszenia Dobrej Nowiny, ale strategią ewangelizacji, którą realizował Jezus w czasie swej publicznej działalności. Odkąd przywrócił człowiekowi godność dziecka Bożego, Jego uczniowie realizują podstawowe powołanie do bycia płodnymi matkami i ojcami rodząc do nowego życia w Chrystusie uczniów – synów i córki Boga – i, podobnie jak ich Mistrz, oddają za nich życie. �ynącą z wiary.
The mission of proclaiming the Gospel by making disciples is an imperative that applies to the Church and each of its members who, by virtue of Baptism participate in the Priestly, Prophetic and Kingly Mission of Christ. The apostles did not set up a „school of disciples", but they became teachers for the communities they established. By making disciples of the next generation, they crossed the boundaries of time and  place.A man becomes a disciple of Jesus by responding immediately to the invitation of Jesus to follow him - an only Teacher, leaving everything that hinders us and taking up our cross. The formation process involves learning the content of faith, leads to the adoption of a particular attitude towards it and is verified by behaviour in accordance with the choice made. Forming disciples in the school of Jesus is not limited only to a personal transformation, but it leads to the discovery of their place in the community of disciples - the Church, and enables them to take responsibility for the formation of successors. Failure to take account of this dimension of formation always leads to a crisis of faith.Making disciples is not only an invitation to preach the Good News, but the strategy of evangelization which Jesus put into practice during his public ministry. Since he has restored human dignity as a child of God, his disciples fulfill a basic vocation to be fertile mothers and fathers giving birth to a new life in Christ of disciples - sons and daughters of God - and, like their Master, give their life for them.
Źródło:
Teologia i moralność; 2013, 8, 1(13); 117-124
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duchowość bez Boga a życie „jakby Bóg był
Spirituality without God and Living "as if God Existed"
Autorzy:
Sobkowiak, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047858.pdf
Data publikacji:
2013-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
faith
spirituality without God
A. Comte-Sponville
Benedict XVI
religion and social life
new atheism
new evangelization
wiara
duchowość bez Boga
Benedykt XVI
religia a życie społeczne
nowy ateizm
nowa ewangelizacja
Opis:
Nie istnieje człowiek jednowymiarowy. Pragnienie wpisane w naturę ludzkiego bytu jest silniejsze od głoszonych ideologii czy redukcyjnych koncepcji antropologicznych. Zdają sobie z tego sprawę również ci, którzy metodycznie usiłują wykluczyć Boga ze sfery ludzkich poszukiwań. Przykładem tego jest propozycja A. Comte-Sponville’a stworzenia duchowości bez Boga. Próbuje w niej wykazać, że takie pojęcia jak wiara czy duchowa więź można zastąpić ich odpowiednikami: wiernością, czy wizją więzi jako dzielenia bez podziałów.W niniejszym artykule próbuje się wykazać niekonsekwencje takiego podejścia oraz postawić jako tezę godną rozważenia koncepcję życia „jakby Bóg był”. Duchowość bowiem w rozumieniu autora artykułu stanowi „życie życia”, siłę napędową nadającą ostateczny sens i celowość egzystencji. Takie rozumienie duchowości domaga się wiary w wymiarze osobowym – człowiek potrzebuje bowiem takiego punktu przylgnięcia, do którego może odnieść się całym sobą: rozumem i wolą. Przeciwwagą do propozycji duchowości bez Boga jest życie „jakby Bóg był”. W takim podejściu nie chodzi bynajmniej o udawanie życia wiary, lecz o przypomnienie, że wykluczanie Boga z horyzontu poszukiwań jest wyłącznie arbitralną decyzją człowieka, a co za tym idzie, ma niewiele wspólnego z racjonalnością bytu. Konsekwencją przyjęcia tej propozycji jest konieczność powtórnego zdefiniowania takich pojęć jak wiara, wolność, komunikacja oraz przywrócenie właściwej relacji pomiędzy wiarą a rozumem. Dalszą konsekwencją jest przeświadczenie, że jedynym sposobem „odczarowania” świata jest jego ponowne „oczarowanie” nadzieją płynącą z wiary.
There is no one-dimensional man. The desire inscribed into the nature of human being is stronger than broadcasted ideologies or reductive anthropological concepts. Even those who methodically try to exclude God from the sphere of human quest are aware of this. An example of this is A. Comte-Sponville's proposal to create spirituality without God. He is trying to show that concepts such as faith or spiritual bond could be replaced with their counterparts - faithfulness or vision of bond as sharing without dividing.In the present article the author tries to show the inconsequence of such an approach and to present the concept of living "as if God existed" as a thesis worth reflecting on. Spirituality, as understood by the author of the article, is the "life of living", a driving force that gives ultimate sense and purposefulness to human existence. Such an understanding of spirituality requires faith in the personal aspect - man needs such a point of adhesion to which he can refer entirely: with reason and will. A counterbalance to the proposal of spirituality without God is living "as if God existed". Such an approach is not about imitating the life of faith but about reminding oneself that excluding God from the horizon of quest is just man's arbitrary decision, and therefore has little to do with the rationality of being. The consequence of accepting this proposal is the necessity of re- defining concepts such as faith, freedom, or communication, and restoring a proper relation between faith and reason. A further consequence is the conviction that the only way to "disenchant" the world is to "enchant" it again with the hope coming from faith.
Źródło:
Teologia i moralność; 2013, 8, 1(13); 103-115
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ewangelizacja tęsknot na dziedzińcu pogan
Evangelization of Yearnings in the Courtyard of the Pagans
Autorzy:
Bokwa, Ignacy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047868.pdf
Data publikacji:
2013-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
faith
the new evangelization
atheism
courtyard of the Pagans
the meaning of life
the hope of ultimate fulfillment
wiara
nowa ewangelizacja
ateizm
dziedziniec pogan
sens życia
nadzieja ostatecznego spełnienia
Opis:
W obliczu słabnącej roli Kościoła w życiu społecznym (sekularyzacja), połączonej z osłabieniem wiary tych, którzy kiedyś przyjęli Ewangelię, papież Jan Paweł II wezwał wspólnotę wierzących w Jezusa Chrystusa do nowej ewangelizacji. Świat nieustannie się zmienia i to w coraz szybszym tempie, pojawiają się nowe wymagania czasu, pośród których należy wymienić tak zwany nowy ateizm. Odradzający się ateizm stanowi niewątpliwy znak czasu, a jednocześnie wołanie o zaspokojenie niezbywalnych tęsknot człowieka. Papieskie wołanie o nową ewangelizację, podejmowane także przez obecnego następcę świętego Piotra, dowodzi jednak, że jest konieczna pogłębiona refleksja nad tym podstawowym zadaniem Kościoła. Problem ten podejmuje niniejszy artykuł. Autor wychodzi z założenia, że jeśli dzieło ewangelizacji ma być skuteczne, to wydaje się być uzasadnionym postulat uważnego wsłuchania się w to, co do powiedzenia mają ateiści, w ich racje, obawy i tęsknoty. W myśli ateistycznej przewijają się dwa podstawowe motywy, dwie często ze sobą połączone i zbiegające się w jedno, choć bez trudu rozróżnialne, tęsknoty: tęsknota za sensem i nadzieja ostatecznego spełnienia. Niniejsze opracowanie stara się je tak wydobyć i sformułować, by następnie spojrzeć na nie w nowy sposób z perspektywy Ewangelii.Ojcowie II Soboru Watykańskiego pragnęli szczerego dialogu z niewierzącymi, uznawanymi przez wiele wieków za ludzi mniej wartościowych od wierzących i moralnie złych. Wolę tę uroczyście deklarował kardynał Henri de Lubac SJ, podejmując wątek istotny dla ateistycznego humanizmu, jakim jest swoiście pojęty kult człowieka. Ateizm odsłania braki ludzi wierzących: sztywny konformizm, słodkawy sentymentalizm, umysłowe lenistwo. Rzetelnie prowadzony dialog ma pobudzać do metodycznego wysiłku refleksji nad własną wiarą i życiem, uwzględniając jego nieuchronne skutki: mianowicie konieczność konfrontacji i stawienia czoła tak argumentom jak i prezentującym je osobom. Nierzadko będzie to też okazja do pogłębienia cnoty pokory, nie mówiąc o własnej wierze, wystawionej na poważną próbę.W tej sytuacji musi zadziałać szeroko pojęte duszpasterstwo, które nie powinno zamykać się do działań jedynie w stosunku do już nawróconych i pozostających w żywym związku z Kościołem jako wspólnotą wiary. Objawiają się współczesne „areopagi” nowej ewangelizacji: rodzina, edukacja, praca zawodowa, kultura, media czy życie społeczno-polityczne. Cały Kościół jest na nowo powołany do umocnienia profilu swojej wiary w kontekście wyzwania ze strony sekularyzmu i ateizmu.
In the face of a weakening role of the Church in social life (secularization), combined with the weakening of the faith of those who had accepted the Gospel, Pope John Paul II called on the community of believers in Jesus Christ to the new evangelization. The world is constantly changing at an increasing rate and new demands emerge, among which the so-called new atheism should be mentioned. Reviving atheism is the indisputable sign of the times and simultaneously the call for fulfillment of inalienable human yearnings. The Pope's call for a new evangelization, also undertaken by the current successor of St. Peter, proves though that in-depth reflection on the primary role of the Church is necessary. This article deals with the problem. The author assumes that if the work of evangelization is supposed to be effective, a demand of careful listening to what atheists have to say, their anxieties and yearnings is justified. The atheist thought follows two basic, very often interconnected though easily distinguishable themes that converge into one: the yearning for sense and the hope of definitive fulfillment. This paper tries to bring out and formulate them, and look at them in a new way from the perspective of the Gospel.Fathers of the Second Vatican Council sought to engage in sincere dialogue with non-believers, recognized for centuries as people morally wrong and less valuable than the believers. This will was declared by Cardinal Henri de Lubac SJ who addressed the essential concern of atheistic humanism - a specifically understood cult of man. Atheism reveals the imperfections of believers: rigid conformism, slightly sweet sentimentality, intellectual laziness. Diligently conducted dialogue is supposed to stimulate a methodological effort of reflection on one's own faith and life, taking into consideration its inevitable effects: the necessity to confront and deal with not only arguments but also people who present them. It will frequently be an opportunity to deepen the virtue of humility, not to mention one's own faith, put to an acute test.In this situation, broadly understood pastoral work is in order which should not confine itself to activities only in relation to those already converted and placed in a living connection with the Church as a community of faith. The new "Areopagus" of new evangelization is being manifested: family, education, profession, culture, media as well as social and political life. The whole Church is called anew to strengthen the profile of its faith in the context of the challenge of secularism and atheism.
Źródło:
Teologia i moralność; 2013, 8, 1(13); 19-39
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 109

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies