Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Nicholas I" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Umiarkowanie i roztropność Symeona, władcy bułgarskiego w listach Mikołaja Mistyka, patriarchy Konstantynopola. Kilka uwag
Autorzy:
Leszka, Mirosław J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158123.pdf
Data publikacji:
2022-12-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Mikołaj Mistyk
Symeon I Wielki
Bizancjum w X w.
Bułgaria w X w.
umiarkowanie
roztropność
Nicholas Mystikos
Simeon I the Great
Byzantium (10th C.)
Bulgaria (10th C.)
temperance
prudence
Opis:
W latach 912-927 Mikołaj Mistyk, patriarcha Konstantynopola prowadził korespondencję z Symeonem, władca Bułgarii. Jej celem było nakłonienie Symeona do zakończenia działań wojennych i zawarcia pokoju z Bizancjum. By ten cel osiągnąć Mikołaj Mistyk imał się różnych metod i sięgał po różnorodne argumenty. Odwoływanie się patriarchy do umiaru i roztropności było jednym z środków wpłynięcia na  Symeona, by ten zaniechał działań militarnych, a podjął takie, które doprowadziłyby do zawarcia pokoju. Dla Mikołaja Mistyka podstawowym kryterium uznania Symeona za człowieka kierującego się w swoim życiu m.in. cnotami umiarkowania i roztropności było to, czy jego działania w sferze politycznej były zgodne z bizantyńskimi interesami.
Between 912–927, Nicholas Mystikos, Patriarch of Constantinople maintained a correspondence with Simeon, ruler of Bulgaria. The goal of Nicholas’ correspondence was to persuade Simeon to end hostilities and make peace with Byzantium. For this purpose, he employed various methods and resorted to a variety of arguments. Appeals to temperance and prudence were clearly means of influencing Simeon to abandon military action and take steps that would bring peace. It seems that for Nicholas Mystikos, the primary criterion for recognizing Simeon as a temperate and prudent man were his actions in the political sphere and whether they were aligned with Byzantine interests.
Źródło:
Vox Patrum; 2022, 84; 93-104
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Symbol realnej władzy czy polityczna propaganda? Geneza i zmiany tytulatury stosowanej w dokumentach Mikołaja I opawskiego
Symbol of Power or Political Propaganda? The Origin and Changes of the Titles Used in Nicholas I of Opava’s Documents
Autorzy:
Halmer, Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2056198.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Nicholas I of Opava
the Opava district
policy
Mikołaj I opawski
ziemia opawska
polityka
Opis:
Autor starał się w niniejszym artykule przedstawić genezę tytułu książęcego Mikołaja I opawskiego oraz kolejne formy przybieranych przez niego tytulatur w ścisłym związku z wydarzeniami z jego biografii i dziejami ziemi opawskiej w latach 1278–1309. Ponieważ intencją autora było ukazanie świadomej i celowej polityki Mikołaja I, całość wywodu opiera się głównie na tych dokumentach (i tytulaturach), których powstanie i pochodzenie było bez wątpienia działaniem celowym, inspirowanym przez księcia. Z tego powodu intytulacja księcia pojawiająca się w kronikach czy dokumentach będących wytworem kancelarii obcych ma tutaj znaczenie jedynie uzupełniające.
In the article, the author tried to present the origins of the princely title of Nicholas I of Opava and the subsequent forms of titles that he adopted in close relation to the events in his biography and the history of the Opava district from 1278 to 1309. Given that the author intended to depict the conscious and purposeful policy of Nicholas I, the entire premise of the article is based on documents (and titles) that were undoubtedly introduced and used purposefully on the duke’s initiative. Thus, titles appearing in chronicles and documents issued by foreign chancelleries are mentioned here only as supplementary information.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia; 2020, 75; 61-83
0239-4251
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Próba reorganizacji siatki parafii rzymskokatolickich w Lublinie w latach 1864-1866
An attempt to reorganize the structure of the Roman Catholic parishes in Lublin in the years 1864-1866
Autorzy:
Rożek, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1021992.pdf
Data publikacji:
2016-12-20
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
administrator diecezji
ksiądz Kazimierz Sosnowski
parafia
Lublin
Włodzimierz Czerkaski
kasata zakonów
kościół św. Agnieszki w Lublinie
kościół Nawrócenia św. Pawła w Lublinie
kościół św. Piotra i Pawła w Lublinie
administrator of the Diocese of Lublin Rev. Kazimierz Sosnowski
parish
the Government Commission of Internal Affairs and Clergy
the dissolution of the monasteries
St Nicholas Church in Lublin
St Agnes Church in Lublin
the Conversion of St. Paul Church in Lublin
Saints Peter and Paul Church in Lublin
Opis:
The Church performs its task of leading people to salvation, among others, through organizing chaplaincy in parishes. It means that parishes are extremely important centres of each diocese and the community of the faithful. It was the same in Lublin in the 1960s. Due to the fact that there were only two parishes in the city, the pastoral work of diocesan priests was also supported by religious orders. However, the tsarist government, in November 1864, dissolved most of the monasteries in the Kingdom of Poland, which caused difficulties in providing appropriate pastoral care. Therefore, at the end of 1864, the then administrator of the Diocese of Lublin Rev. Kazimierz Sosnowski made an attempt to reorganize a parish life in Lublin in order to satisfy religious needs of the faithful and fill the gap left by the dissolved monasteries. The reorganization involved creating two new parishes in the churches which had belonged to the Capuchins and Bernardines before their dissolution and transferring a parish service from St Nicholas Church to St Agnes Church, which had been in the possession of the Augustinians before the dissolution. In order to conduct this project, Rev. Sosnowski started negotiations with the Government Commission of Internal Affairs and Clergy, which finally ended in 1866. This article details the various stages of these negotiations, their causes and effects.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2016, 106; 193-218
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Likwidacja unii cerkiewnej na Białorusi według Wasyla Lencyka
Autorzy:
Kolbuk, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/624914.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Church Union
Orthodoxy
Tsarism
Nicholas I
Russia, Belarus
unia cerkiewna
prawosławie
carat, Mikołaj I
Rosja
Białoruś
церковная уния
православие
царизм
Николай I
Россия
Белоруссия
Opis:
As a result of the partitions of the Polish-Lithuanian Commonwealth at the end of the eighteenth century more than half of 4 million faithful of the Uniate Church in the Polish-Lithuanian-Ruthenian lands fell under Russian rule. The theory and practice of religious and ethnic policies of the Russian Empire had not allowed the existence of East Slavic Christians minority not subject to the Great Russian Orthodoxy but associated with Rome and Latin culture. The first dissolution of the Church Union performed immediately after the partitions of Poland proved to be only partially successful for tsarist regime. Another liquidation of Church Union during the reign of tsar Nicholas I, completed in 1839, was carried out in the so-called Taken Lands (Western Krai) on the right bank of the Bug River following a carefully prepared and consistently implemented plan of “reforms” of the rite in the Great Russian and Orthodox spirit until completely merge into the state religion. The Work of Vasil’ Lencik, American historian of Ukrainian origin, was the first attempt to bring the researchers and the general public in the Western world the issue of the controversial religious policy of the Russian state in the first half of the nineteenth century. The author argued that the objectives of tsarist religious policy was the complete unification of the East Slavic inhabitants of Belarus and its neighbouring lands with Russia, breaking all ties of hierarchy and clergy with the Latin and Polish culture influence and the destruction of emerging national consciousness among Ukrainian and Belarussian population.
W rezultacie rozbiorów Rzeczypospolitej u schyłku XVIII wieku ponad połowa z czterech milionów wiernych Cerkwi unickiej na ziemiach polsko-litewsko-ruskich znalazła się pod rządami Rosji. Teoria i praktyka polityki wyznaniowej i narodowościowej Imperium Rosyjskiego nie dopuszczała istnienia w nim mniejszości wyznaniowej wschodniosłowiańskich chrześcijan niepodlegających wielkoruskiemu prawosławiu, ale związanych z Rzymem i z kulturą łacińską. Pierwsza kasata unii przeprowadzona tuż po rozbiorach Polski okazała się tylko częściowym sukcesem caratu. Kolejną likwidację za panowania cara Mikołaja I, zakończoną w 1839 roku, przeprowadzono na tzw. Ziemiach Zabranych za Bugiem według starannie przygotowanego i konsekwentnie realizowanego planu „reformy” obrządku w duchu wielkoruskim i prawosławnym, aż do całkowitego połączenia z państwowym wyznaniem. Praca Wasyla Lencyka, amerykańskiego historyka ukraińskiego pochodzenia, była pierwszą próbą przybliżenia badaczom i opinii publicznej w świecie zachodnim kontrowersyjnej polityki wyznaniowej państwa rosyjskiego w 1. połowie XIX wieku. Autor dowodził, że celami polityki wyznaniowej caratu była całkowita unifikacja wschodniosłowiańskich mieszkańców Białorusi i ziem pogranicznych z Rosją, zerwanie wszelkich więzi hierarchów i duchownych z wpływami kultury łacińskiej i polskiej oraz zniszczenie powstającej świadomości narodowej ludności ukraińskiej i białoruskiej.
В результате разделов Речи Посполитой в конце XVIII века более половины из 4 миллионов верующих униатской церкви, проживающих на польско-литовско-русских землях, оказались под властью России. Теория и практика религиозной и национальной политики Российской империи не предусматривала существование на ее территории религиозных меньшинств, не исповедующих русское православие и связанных с Римом и латинской культурой. Первый запрет унии, осуществленный сразу после раздела Польши, оказался лишь частичным успехом царизма. Следующая ликвидация, законченная в 1839 году, во время правления Николая I, проводилась в так называемом Западном крае, согласно тщательно подготовленному и последовательно реализованному плану «реформы» обряда в православном духе, вплоть до полного слияния с государственным вероиспове данием. Работа Василия Ленцика, американского историка украинского происхождения, была первой попыткой на Западе представить исследователям и общественному мнению противоречивую религиозную политику Российской империи в 1-й половине XIX века.Автор доказывал, что целями религиозной политики царизма были полная унификация восточнославянских жителей Беларуси и земель, граничащих с Россией, разрыв всех возможных связей иерархов и духовенства с латинской и польской культурой, а также уничтожение возникающего национального сознания украинского и белорусского населения.
Źródło:
Studia Białorutenistyczne; 2015, 9
1898-0457
Pojawia się w:
Studia Białorutenistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Edukacja Aleksandra i Mikołaja Pawłowiczów Romanowych
The education of Alexander and Nicholas Pavlovich Romanov
Autorzy:
Strzelczyk, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/957012.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Romanov Children
Alexander I and Nicholas I
education
upbringing
Opis:
This article concerns two very different ways and methods of bringing up two Russian tsars – Alexander the First and Nicholas the First. Although they were brothers, one was born nearly twenty years before the second, and that influenced their future. Alexander, born in 1777, was the first son of the successor to the throne, and was raised from the beginning as a future ruler. The person who shaped his education most was his grandmother, empress Catherine the Second. She appointed the Swiss philosopher La Harpe as his teacher, and wanted Alexander to become an enlightened monarch. Nicholas, on the other hand, was never meant to rule and was never prepared for it. He was born in 1796 as the ninth child, and third son, and by the will of his parents, Tsar Paul I and Tsarina Maria Fyodorovna he received an education more suitable for a soldier than a tsar, but he eventually ascended to the throne after Alexander died. One may ask how these differences influenced them and how they shaped their personalities as people and as rulers.
Źródło:
Biuletyn Historii Wychowania; 2017, 36; 121-140
1233-2224
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies