Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "National Council in Lviv" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Paris–Rome–London. Information and Propaganda Campaign for the Polish Question prior to the Great War (1907–14)
Autorzy:
Sikorski, Tomasz
Wątor, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954005.pdf
Data publikacji:
2022-01-12
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
National Council in Lviv
Galicia
information and press offices
diplomacy
Polish question
Western Europe
Opis:
The article reconstructs Polish information and propaganda campaigns in Western Europe in the run-up to the Great War. Those initiatives allowed the issues related to the Polish question, especially the persecution of Poles under the Prussian and Russian partitions, to be brought to public attention in the West. The authors trace the process of disseminating information to the intellectual communities of Paris, Rome and London based on participant accounts, reports, propaganda pamphlets, the press from the period and secondary literature. They conclude that propaganda campaigns reached a relatively narrow group of intellectuals, writers, members of the artistic community, journalists, and to a lesser extent, parliamentarians. Although the information campaign could not immediately alter the previously established stereotypes, its specific effects could be observed during the Great War and at the Paris Peace Conference.
Źródło:
Acta Poloniae Historica; 2022, 124; 5-33
0001-6829
Pojawia się w:
Acta Poloniae Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wojenne egzaminy dojrzałości w galicyjskich szkołach średnich w latach 1914/15 – 1917/18
Wartime matura exams in Galician schools in the years 1914–1915 and 1917–1918
Autorzy:
Ochenduszko, Tadeusz
Kamińska-Kwak, Jolanta
Pezda, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1573878.pdf
Data publikacji:
2020-12
Wydawca:
Archiwum Państwowe w Rzeszowie
Tematy:
wojenne egzaminy dojrzałości
gimnazja w galicji
szkoły realne w galicji
przepisy
prawne regulujące matury wojenne
dyrektorzy i kierownicy gimnazjów w galicji
dyrektorzy i kierownicy szkół realnych w galicji
rada szkolna krajowa we lwowie
wartime matura exams
gymnasiums in galicia
secondary schools in galicia
wartime
matura exam regulations
principals and assistant principals of gymnasiums in
galicia
principals and assistant principals of secondary schools in galicia
national
school council in lviv.
Opis:
W 1850 r. w austriackich szkołach średnich, tzn. w gimnazjach i szkołach realnych, wprowadzona została matura. Jej głównym celem było sprawdzenie, czy absolwenci są dojrzałymi obywatelami przygotowanymi do studiów. W Galicji w roku szkolnym 1913/14 prawo do przeprowadzania egzaminów maturalnych miały 50 gimnazjów państwowych męskich i 11 szkół realnych. Po wybuchu I wojny światowej wśród powołanych do wojska znalazło się sporo uczniów z najstarszych klas szkół średnich. Władze oświatowe, tj. Ministerstwo Wyznań i Oświaty w Wiedniu i Rada Szkolna Krajowa we Lwowie uznały, że młodzież zdobywa dojrzałość nie tylko na zajęciach szkolnych, ale także, służąc ojczyźnie podczas wojny. Przyjęto zasadę, że uczniowie, którzy znaleźli się w siłach zbrojnych, nie mogą z tego powodu ponosić strat. Dlatego czas spędzony w wojsku wliczono im do ośmioletniego cyklu nauczania w gimnazjach bądź siedmioletniego w szkołach realnych. Chcąc zrealizować ten zamiar, Ministerstwo wydało szereg rozporządzeń. Najważniejszym z nich był dekret z 8 X 1914 r., na mocy którego wprowadzona została „matura wojenna”. Uczniowie, którzy już służyli w wojsku uzyskali prawo do urlopu w celu zdania egzaminu dojrzałości, a uczniowie, którzy otrzymali powołanie do sił zbrojnych, nabyli prawo do niezwłocznego przystąpienia do matury. Dyrektorzy i kierownicy szkół zobowiązani zostali do zorganizowania egzaminu państwowego dla każdego poborowego w dogodnym dla niego terminie. Przepisami matury wojennej objęte zostały także formacje ochotnicze, m.in. Legiony Polskie. Władzom szkolnym udało się zorganizować maturę w 47 gimnazjach i 10 szkołach realnych. Komisje rzeprowadzające wojenny egzamin dojrzałości uzyskały prawo zastosowania uproszczonej procedury. Pozwolono też na zredukowanie ich składu osobowego. Tworzyli je dyrektor (lub kierownik) oraz kilku reprezentantów nauczycieli, którzy uczyli przedmiotów egzaminacyjnych. Komisja, na podstawie dotychczasowej wiedzy o zdającym, mogła zwolnić go z niektórych bądź ze wszystkich przedmiotów, zarówno podczas pisemnej, jak i ustnej części matury. Członkowie komisji, jeżeli uznali, że siedzący przed nimi były uczeń jest dojrzały, mogli zaliczyć mu egzamin bez kontrolowania wiedzy. W praktyce podczas I wojny światowej na 4179 gimnazjalistów, którzy zdali maturę, 1745 osób, tj. 41,76%, skorzystało z wojennej procedury. Natomiast na 745 uczniów szkół realnych nadzwyczajne rozwiązania prawne zastosowano do 341 osób, tj. 45,77%. Doświadczenia organizacyjne i dydaktyczne z nadzwyczajnego trybu przeprowadzania egzaminów dojrzałości wykorzystane zostały w odrodzonym państwie polskim podczas walk o jego granice, a także później, przy organizowaniu tajnego nauczania podczas II wojny światowej.
In 1850, the matura exam was introduced in Austrian secondary schools, i.e. gymnasiums and secondary schools (Realschule). Its main goal was to ascertain whether the graduates are mature citizens prepared for university. In Galicia, in the school year 1913–1914, 50 state male gymnasiums and 11 secondary schools had the right to conduct matura examinations. After the outbreak of World War I, many students from the oldest grades of secondary schools were drafted into the army. The educational authorities, i.e. the Ministry of Religious Affairs and Education in Vienna and the National School Council in Lviv, recognized that young people gained maturity not only during the classes, but also by serving their homeland during the war. As a result, they adopted the principle that students who find themselves in the armed forces cannot suffer because of it. That is why, the authorities included the time spent in the army in the eight-year study cycle in gymnasiums or the seven-year cycle in secondary schools. In order to implement this change, the Ministry issued a number of regulations. The most important one of them was the decree of October 8, 1914, on the basis of which the ‘wartime matura exam’ was introduced. Students who had already served in the army obtained the right to take a leave, so they could pass the matura exami74 Tadeusz Ochenduszko nation, and students who were called up to the armed forces acquired the right to immediately take the matura exam. School principals and assistant principals were obliged to organize a state examination for each conscript at a convenient time for said conscript. The regulations of the wartime matura exam applied also to the voluntary military formations, including Polish Legions. School authorities managed to organize the matura exam in 47 gymnasiums and in 10 secondary schools. The commissions conducting the wartime matura exam obtained the right to apply a simplified procedure. The amount of teachers present for an examination could be reduced. The commissions were made up of the principal (or assistant principal) and several teachers’ representatives who taught the examination subjects. Based on the previous knowledge about the candidate, the commission could exempt him from some or all of the subjects, both during the written and oral part of the matura exam. The commission’s members, if they felt that the former student sitting in front of them was mature, could declare the exam passed without checking the student’s knowledge. In practice, during World War I, out of 4179 gymnasium students who passed the matura exam, 1745, i.e. 41.76%, benefited from the wartime regulation. On the other hand, out of 745 students from secondary schools, the extraordinary regulations were applied to 341, i.e. 45.77%. The organizational and didactic experience in the unusual mode of conducting the matura exams was used in the reborn Polish state during the struggle for its borders, and later, in the organizing of underground education during World War II.
Źródło:
Prace Historyczno-Archiwalne; 2020, 32; 51-74
1231-3335
Pojawia się w:
Prace Historyczno-Archiwalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Władysław Żłobicki – pedagog, urzędnik oświatowy, elekrtyk
Władysław Żłobicki – an educator, an education officer,an electrician
Autorzy:
Ochenduszko, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1203113.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Napędów i Maszyn Elektrycznych Komel
Tematy:
Żłobicki Władysław
II Gimnazjum we Lwowie
Gimnazjum w Podgórzu
Gimnazjum św. Anny w Krakowie
Prywatne Seminarium Nauczycielskie Żeńskie im. Franciszka Preisendanza w Krakowie
I Wyższa Szkoła Realna w Krakowie
Rada Szkolna Krajowa
Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego
badania elektryczności
popularyzacja
2nd Junior High School in Lviv
Junior High School in Podgórze
St. Anne’s Junior High School in Cracow
Francis Preisendanz Female Private Teachers’ Seminar in Cracow
1st Realschule in Cracow
National School Council
Ministry of Religious Denominations and Public Enlightenment
electricity research
popularization
Opis:
The publication outlines the biography of Władysław Żłobicki. It includes the periods of his work in the 2nd Junior High School in Lviv, Junior High School in Podgórze, St. Anne’s Junior High School in Cracow, the Francis Preisendanz Female Private Teachers’ Seminar in Cracow, the 1st Realschule in Cracow, the National School Council, the Ministry of Religious Denominations and Public Enlightenment. It presents his activity as an educator, an office worker, a scientist and a popularizer of knowledge, including the one connected with electricity.
Niniejsza publikacja przybliża biografię Władysława Żłobickiego – okresy jego pracy w: II Gimnazjum we Lwowie, Gimnazjum w Podgórzu, Gimnazjum św. Anny w Krakowie, Prywatnym Seminarium Nauczycielskim Żeńskim im. Franciszka Preisendanza w Krakowie, I Wyższej Szkole Realnej w Krakowie, Radzie Szkolnej Krajowej i Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Przedstawia jego działalność jako pedagoga, urzędnika, naukowca i popularyzatora wiedzy, m.in. tej związanej z elektrycznością.
Źródło:
Maszyny Elektryczne: zeszyty problemowe; 2017, 4, 116; 191-197
0239-3646
2084-5618
Pojawia się w:
Maszyny Elektryczne: zeszyty problemowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies