Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Narses." wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Rola eunuchów na dworze cesarzy bizantyńskich. Przypadek Narzesa
The role of eunuchs in Byzantine courts. The case of Narses
Autorzy:
Malinowski, Rajmund
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612734.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Bizancjum
eunuch
Narzes
Byzantine Empire
Narses.
Opis:
The article is divided into two sections. First presents the role of eunuchs in Byzantine Empire in general. Second section focuses specifically on Narses, his life, main achievements and legacy. The term eunuch (eÙnoàcoj) is ambiguous. It generally refers to people who are not able to procreate due to natural constitution or mutilation, but it can have many various meanings. It can also refer to the man who is absent from procreation due to impotence or celibate. For people who has been born incapacitated or with some hormonal anomalies we use term „natural eunuchs”. There were several functions of eunuchs in Byzantine state we can differentiate. First is religious. Eunuchs were present in institution of Church from the very beginning. They could have been priests and patriarchs if they did not become eunuchs as a result of self-mutilation. Many eunuchs were high officials at the court of Byzantine emperors. They served as envoys, agents and as a members of palace guard. They were also responsible for superintending of the emperor’s son. And finally, eunuchs were successful and talented military leaders. Life of Narses is fascinating example of a great career of eunuch in Byzantine Empire. He owes his success to his many talents and sympathy and protection of the emperor Justinian and his wife Theodora. He came to Constantinople from east, probably as a slave. At the beginning, he was a low rank official at the court. He also served as a member of the palace guard. Thanks to his intelligence and flexibility he became chamberlain at the court. Later he got a generalship of Byzantine army in Italy. He was called back to the capital, after he got involved in conflict with great general Belisarius. Several years later, however, Justinian once again used his skills to finally crush Ostrogoth’s army. He spent his last years of life as governor of conquered land.
Źródło:
Vox Patrum; 2017, 67; 373-387
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kampania italska Narsesa
Autorzy:
Kozina, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/632037.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Ostrogothic Kingdom, campaign, Narses, Italy, battle, Totila, army, Taginae, Mons Lactarius, Rome, Teia, Justinian the Great
Królestwo Ostrogotów, kampania, Narses, Italia, bitwa, Totila,armia, Taginae, Mons Lactarius, Rzym, Teja, Justynian Wielki
Opis:
Kampania italska Narsesa stanowiła ostatnią fazę wojny Cesarstwa Wschodniorzymskiego z Królestwem Ostrogotów. Po kilkunastu latach walk, które nie przyniosły rozstrzygnięcia, Justynian Wielki powierzył w 551 r. naczelne dowództwo eunuchowi Narsesowi. Na początku 552 r. pomaszerował on na czele armii wzdłuż adriatyckiego wybrzeża. Dotarł do Rawenny, skąd następnie wyruszył w kierunku Rzymu. Pod Taginae drogę zastąpiła mu armia Gotów prowadzona przez króla Totilę. W bitwie Narses odniósł zdecydowane zwycięstwo. Wroga armia została doszczętnie rozbita, a Totila poległ w walce. Narses bez przeszkód zajął Rzym, po czym ruszył na południe, gdzie w bitwie pod Mons Lactarius pokonał resztki gockich oddziałów. Wówczas wydawało się, że Italia zostanie niebawem odzyskana. Jednak z północy nadciągnęła ogromna frankijska armia. Po roku zmagań Narsesowi udało się pokonać Franków w bitwie nad rzeką Volturno. Dzięki temu zwycięstwu mógł bez przeszkód kontynuować podbój Italii. Działania zbrojne zakończyły się w 561 r., kiedy skapitulowały ostatnie gockie miasta – Werona i Brescia.
Źródło:
Res Historica; 2018, 45
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kampania italska Narsesa
Autorzy:
Kozina, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/632137.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Ostrogothic Kingdom, campaign, Narses, Italy, battle, Totila, army, Taginae, Mons Lactarius, Rome, Teia, Justinian the Great
Królestwo Ostrogotów, kampania, Narses, Italia, bitwa, Totila,armia, Taginae, Mons Lactarius, Rzym, Teja, Justynian Wielki
Opis:
Narses’ Italian campaign was the last stage of the war between the Eastern Roman Empire and the Ostrogothic Kingdom. In 551, following over a decade of fighting with no resolution, Justinian the Great appointed the eunuch Narses commander of his forces. In early 552, Narses led the army along the Adriatic coast, reaching Ravenna and then moving towards Rome. At Taginae, he was stopped by an army of Goths led by king Totila. Narses’ victory was decisive, with the Gothic army destroyed, and Totila killed in battle. Narses was able to occupy Rome, and then moved south, defeating the remnants of Gothic forces at Mons Lactarius. It appeared that Italy would be regained soon, but a powerful Frankish army arrived from the north. After a year’s struggle, Narses was able to defeat Franks in the battle of the Volturno, allowing him to continue the conquest of Italy. Military activity ended in 561, when the last Gothic towns of Verona and Brescia surrendered.
Kampania italska Narsesa stanowiła ostatnią fazę wojny Cesarstwa Wschodniorzymskiego z Królestwem Ostrogotów. Po kilkunastu latach walk, które nie przyniosły rozstrzygnięcia, Justynian Wielki powierzył w 551 r. naczelne dowództwo eunuchowi Narsesowi. Na początku 552 r. pomaszerował on na czele armii wzdłuż adriatyckiego wybrzeża. Dotarł do Rawenny, skąd następnie wyruszył w kierunku Rzymu. Pod Taginae drogę zastąpiła mu armia Gotów prowadzona przez króla Totilę. W bitwie Narses odniósł zdecydowane zwycięstwo. Wroga armia została doszczętnie rozbita, a Totila poległ w walce. Narses bez przeszkód zajął Rzym, po czym ruszył na południe, gdzie w bitwie pod Mons Lactarius pokonał resztki gockich oddziałów. Wówczas wydawało się, że Italia zostanie niebawem odzyskana. Jednak z północy nadciągnęła ogromna frankijska armia. Po roku zmagań Narsesowi udało się pokonać Franków w bitwie nad rzeką Volturno. Dzięki temu zwycięstwu mógł bez przeszkód kontynuować podbój Italii. Działania zbrojne zakończyły się w 561 r., kiedy skapitulowały ostatnie gockie miasta – Werona i Brescia.
Źródło:
Res Historica; 2018, 45
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kampania italska Narsesa
Autorzy:
Kozina, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/953663.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Ostrogothic Kingdom, campaign, Narses, Italy, battle, Totila, army, Taginae, Mons Lactarius, Rome, Teia, Justinian the Great
Królestwo Ostrogotów, kampania, Narses, Italia, bitwa, Totila,armia, Taginae, Mons Lactarius, Rzym, Teja, Justynian Wielki
Opis:
Kampania italska Narsesa stanowiła ostatnią fazę wojny Cesarstwa Wschodniorzymskiego z Królestwem Ostrogotów. Po kilkunastu latach walk, które nie przyniosły rozstrzygnięcia, Justynian Wielki powierzył w 551 r. naczelne dowództwo eunuchowi Narsesowi. Na początku 552 r. pomaszerował on na czele armii wzdłuż adriatyckiego wybrzeża. Dotarł do Rawenny, skąd następnie wyruszył w kierunku Rzymu. Pod Taginae drogę zastąpiła mu armia Gotów prowadzona przez króla Totilę. W bitwie Narses odniósł zdecydowane zwycięstwo. Wroga armia została doszczętnie rozbita, a Totila poległ w walce. Narses bez przeszkód zajął Rzym, po czym ruszył na południe, gdzie w bitwie pod Mons Lactarius pokonał resztki gockich oddziałów. Wówczas wydawało się, że Italia zostanie niebawem odzyskana. Jednak z północy nadciągnęła ogromna frankijska armia. Po roku zmagań Narsesowi udało się pokonać Franków w bitwie nad rzeką Volturno. Dzięki temu zwycięstwu mógł bez przeszkód kontynuować podbój Italii. Działania zbrojne zakończyły się w 561 r., kiedy skapitulowały ostatnie gockie miasta – Werona i Brescia.
Narses’ Italian campaign was the last stage of the war between the Eastern Roman Empire and the Ostrogothic Kingdom. In 551, following over a decade of fighting with no resolution, Justinian the Great appointed the eunuch Narses commander of his forces. In early 552, Narses led the army along the Adriatic coast, reaching Ravenna and then moving towards Rome. At Taginae, he was stopped by an army of Goths led by king Totila. Narses’ victory was decisive, with the Gothic army destroyed, and Totila killed in battle. Narses was able to occupy Rome, and then moved south, defeating the remnants of Gothic forces at Mons Lactarius. It appeared that Italy would be regained soon, but a powerful Frankish army arrived from the north. After a year’s struggle, Narses was able to defeat Franks in the battle of the Volturno, allowing him to continue the conquest of Italy. Military activity ended in 561, when the last Gothic towns of Verona and Brescia surrendered.
Źródło:
Res Historica; 2018, 45
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies