Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Music Institute" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Stanisław Moniuszko jako pedagog
    Stanisław Moniuszko as a Teacher
    Autorzy:
    Baranowski, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/48476166.pdf
    Data publikacji:
    2024-03-23
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    pedagogika muzyczna
    lekcje prywatne
    nauczanie konserwatoryjne
    uczniowie Moniuszki
    Instytut Muzyczny
    music pedagogy
    private lessons
    conservatory teaching
    Moniuszko'sstudents
    Music Institute
    Opis:
    Celem artykułu jest nakreślenie pełnego obrazu Moniuszki jako nauczyciela muzyki. Choć nauczanie stanowiło margines działalności zawodowej kompozytora, zajmował się nim niemal przez całe życie. W okresie wileńskim Moniuszko udzielał wielu prywatnych lekcji, które stanowiły istotną część jego dochodów. Wśród jego uczniów nie było wielu wybitnych postaci. Można wymienić takich jak malarz Wincenty Sleńdziński, etnolog Jan Karłowicz (ojciec Mieczysława Karłowicza) czy rosyjski kompozytor Cezar Cui. Następnie Moniuszko podjął pracę pedagogiczną – już w wymiarze zawodowym – w Warszawie, jako profesor Instytutu Muzycznego kierowanego przez Apolinarego Kątskiego. Prowadził tam klasę chóralną oraz uczył kompozycji, harmonii i kontra-punktu. Wspomnienia jego uczniów z tamtego okresu, w tym tak znanych muzyków, jak Zygmunt Noskowski i Władysław Rzepko, uzupełniają niniejsze opracowanie.
    The aim of this article is to paint the full picture of Moniuszko as a music teacher. Although teaching was a sideline to the composer’s professional activity, he was engaged in it for most of his life. During his Vilnius period, Moniuszko gave many private lessons, which constituted an important part of his income. Among his students were many eminent figures, such as the painter Wincenty Sleńdziński, the ethnologist Jan Karłowicz (the father of Mieczysław Karłowicz) and the Russian composer César Cui. Moniuszko then took up teaching –now in a professional capacity – as a professor at the Music Institute in Warsaw, headed by Apolinary Kątski. There, he led a choir class and taught composition, harmony and counterpoint. The study is complemented by the memories of his students, including such famous musicians as Zygmunt Noskowski and Władysław Rzepko.
    Źródło:
    Edukacja Muzyczna; 2023, 18; 109-121
    2545-3068
    Pojawia się w:
    Edukacja Muzyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stanisław Moniuszko as a Teacher
    Stanisław Moniuszko jako pedagog
    Autorzy:
    Baranowski, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/48477024.pdf
    Data publikacji:
    2024-03-23
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    music pedagogy
    private lessons
    conservatory teaching
    Moniuszko's students
    Music Institute
    pedagogika muzyczna
    lekcje prywatne
    nauczanie konserwatoryjne
    uczniowie Moniuszki
    Instytut Muzyczny
    Opis:
    The aim of this article is to paint the full picture of Moniuszko as a music teacher. Although teaching was a sideline to the composer’s professional activity, he was engaged in it for most of his life. During his Vilnius period, Moniuszko gave many private lessons, which constituted an important part of his income. Among his students were many eminent figures, such as the painter Wincenty Ślendziński, the ethnologist Jan Karłowicz (the father of Mieczysław Karłowicz) and the Russian composer César Cui. Moniuszko then took up teaching – now in a professional capacity – as a professor at the Music Institute in Warsaw, headed by Apolinary Kątski. There, he led a choir class and taught composition, harmony and counterpoint. The study is complemented by the memories of his students, including such famous musicians as Zygmunt Noskowski and Władysław Rzepko.
    Celem artykułu jest nakreślenie pełnego obrazu Moniuszki jako nauczyciela muzyki. Choć nauczanie stanowiło margines działalności zawodowej kompozytora, zajmował się nim niemal przez całe życie. W okresie wileńskim Moniuszko udzielał wielu prywatnych lekcji, które stanowiły istotną część jego dochodów. Wśród jego uczniów nie było wielu wybitnych postaci. Można wymienić takich jak malarz Wincenty Ślendziński, etnolog Jan Karłowicz (ojciec Mieczysława Karłowicza) czy rosyjski kompozytor Cezar Cui. Następnie Moniuszko podjął pracę pedagogiczną – już w wymiarze zawodowym – w Warszawie, jako profesor Instytutu Muzycznego kierowanego przez Apolinarego Kątskiego. Prowadził tam klasę chóralną oraz uczył kompozycji, harmonii i kontrapunktu. Wspomnienia jego uczniów z tamtego okresu, w tym tak znanych muzyków, jak Zygmunt Noskowski i Władysław Rzepko, uzupełniają niniejsze opracowanie.
    Źródło:
    Edukacja Muzyczna; 2023, 18; 123-135
    2545-3068
    Pojawia się w:
    Edukacja Muzyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polish music in Zagreb’s concert life between the wars (as exemplified by the Croatian Music Institute)
    Muzyka polska w Zagrzebiu w dwudziestoleciu międzywojennym
    Autorzy:
    Guzy-Pasiak, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30147329.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Zagrzeb
    polskie życie muzyczne
    dwudziestolecie międzywojenne
    Chorwacki Instytut Muzyczny
    Karol Szymanowski
    Zagreb
    Polish musical life
    interwar period
    Croatian Music Institute
    Opis:
    Bilateral diplomatic and economic relations between Poland and the Kingdom of Serbs, Croats and Slovenes (from 1929 the Kingdom of Yugoslavia) between the two world wars have been presented quite comprehensively in numerous studies. The same cannot be said, however, about research into cultural relations between the two states. This may be attributable partly to the fact that cultural cooperation is harder to trace, since most of the projects during that period were ‘grassroots’ initiatives undertaken for the benefit of eminent individual artists and academics, and on their responsibility. It was only gradually that institutionalised forms and mechanisms of cooperation familiar from later decades were implemented. There are no synthetic or even fragmentary studies concerning cooperation in the field of music. This report, based on my archive research to date, is intended as a contribution to gradually filling the gaps in our knowledge about the reception of Polish music, starting with Croatia’s main city of Zagreb. I analyse the music presented by the main concert organiser in Zagreb at that time, the Croatian Music Institute, with regard to the presence of Polish works. The appendix contains all the decipherable surnames of Polish composers, with a list of works performed – mainly from the nineteenth century or rather conservative more recent compositions. The music of Karol Szymanowski, Poland’s pre-eminent contemporary composer, was performed throughout this twenty-year period, but neither the composer himself nor the more discerning local music lovers were satisfied with how it was represented in Zagreb. Apart from discussing Polish works presented at the Institute, the author also mentions outstanding Polish musicians who performed in Croatia’s biggest city between 1918 and 1939, promoting Polish repertoire.
    Zagadnienia bilateralnych stosunków dyplomatycznych i gospodarczych w dwudziestoleciu międzywojennym między Polską a Królestwem Serbów, Chorwatów i Słoweńców (od 1929 r. Królestwem Jugosławii) zostały dość dobrze przedstawione w wielu opracowaniach, czego nie można powiedzieć o stanie badań nad relacjami kulturalnymi tych dwóch państw. Jedną z przyczyn może być fakt, że współdziałanie na polu kultury było mniej uchwytne, ponieważ w badanym okresie na ogół podejmowano inicjatywy „oddolnie”, z potrzeby i na odpowiedzialność konkretnych, wybitnych jednostek ze świata artystycznego lub akademickiego, i dopiero stopniowo wdrażano zinstytucjonalizowane formy i mechanizmy współpracy znane z późniejszych dekad. Nie istnieją ani syntetyczne, ani przyczynkowe opracowania współpracy w zakresie życia muzycznego. Niniejszy komunikat, oparty na przeprowadzonych dotychczas przeze mnie badaniach archiwalnych ma na celu przyczynienie się do stopniowego wypełnienia luki w naszej wiedzy dotyczącej recepcji polskiej twórczości, na początek w najważniejszym mieście chorwackim, w Zagrzebiu. Jego założeniem była analiza repertuaru głównej ówczesnej instytucji koncertowej w Zagrzebiu, Chorwackiego Instytutu Muzycznego pod kątem obecności w nim muzyki polskiej.  Aneks na końcu tekstu zawiera wszystkie możliwe do odczytania nazwiska naszych kompozytorów wraz z wykazem utworów. Trzon repertuaru stanowiły dzieła XIX-wieczne lub nowsze, ale te zaliczane do raczej konserwatywnych nurtów, a twórczość Karola Szymanowskiego, naszego najwybitniejszego przedstawiciela muzyki współczesnej, pojawiała się co prawda na przestrzeni całego dwudziestolecia, ale ani on sam, ani wymagająca część publiczności chorwackiej, nie była usatysfakcjonowana z obecności jego muzyki w Zagrzebiu. Poza informacją o utworach polskich, jakie rozbrzmiewały w Instytucie wspominam także o wybitnych polskich muzykach koncertujących w największym mieście chorwackim w okresie 1918–1939 i promujących rodzimy repertuar.
    Źródło:
    Muzyka; 2021, 66, 4; 115-130
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Nestor muzyków polskich”? Józef Brzowski i jego rodzina w świetle dokumentów metrykalnych
    ‘A Nestor of Polish Musicians?’ Józef Brzowski and His Family in the Light of Church Registers and Other Documents
    Autorzy:
    Fatalski, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/25806569.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Józef Brzowski
    Jadwiga Brzowska-Méjan
    Karol Kurpiński
    Warszawa w XIX wieku
    Instytut Muzyczny Warszawski
    badania genealogiczne
    nineteenth-century Warsaw
    Warsaw Music Institute
    genealogical research
    Opis:
    Józef Brzowski (1805–1888) był jedną z ważniejszych postaci warszawskiego życia muzycznego XIX wieku. Dotychczas data jego urodzenia nie była potwierdzono źródłowo. W wyniku kwerendy w księgach metrykalnych warszawskiej parafii św. Andrzeja odnalazłem metrykę chrztu Brzowskiego z 18 kwietnia 1805 roku, urodzonego w domu przy ulicy Leszno pod numerem hipotecznym 703, odpowiadający późniejszemu numerowi domu 62. Do metryki chrztu załączone zostało sprostowanie z 1835 roku dotyczącego błędnego zapisu nazwiska muzyka w pierwotnym dokumencie. Rodzice kompozytora, Karol Brzowski (ok. 1768 – 1831?) i Tekla z domu Przeździecka (ok. 1773 – 1851), mieli oprócz syna prawdopodobnie cztery córki (personalia trzech z nich są znane): Karolinę (1798?–1813), uczennicę Szkoły Dramatycznej, Zofię (1800–1879), aktorkę Teatru Narodowego zamężną z Karolem Kurpińskim, oraz Teklę Klementynę (1809–1811). Józef Brzowski ożenił się w 1835 roku z Anną Elżbietą Dückert z domu Ketschon (1795?–1843), wdową po Karolu Fryderyku Dückercie (ok. 1764 – 1834); córką Brzowskiego była Jadwiga Wawrzyna (1830 – po 1892), ochrzczona dopiero po ślubie rodziców. Muzyk w 1849 roku zawarł drugie małżeństwo z Florentyną Górecką (1819?–1905), z którą miał syna Aleksandra (1843–1858), ucznia Szkoły Dramatycznej, ochrzczonego – podobnie jak jego starsza siostra – po ślubie rodziców. Józef Brzowski zmarł 3 lub 4 grudnia 1888 roku; rozbieżności wynikają z różnych dat zapisanych w akcie zgonu i na nagrobku kompozytora oraz podanych w prasie. Jadwiga Wawrzyna Brzowska była pianistką międzynarodowej sławy, koncertującą od 1840 roku. Podczas pobytu w Nowym Orleanie w 1860 roku Brzowska wzięła ślub z francuskim konsulem Eugène’em Augustem Méjanem (1814–1874). Brzowska-Méjan zmarła po 1892 roku, być może po 1903 roku. Brzowski był jednym z ważniejszych muzyków w Warszawie, jednak krótko po śmierci został zapomniany. Być może relacje rodzinno-towarzyskie (choćby powinowactwo z Karolem Kurpińskim czy przyjaźń z Fryderykiem Chopinem), a nie talent kompozytorski, otworzyły mu drogę do kariery.
    Józef Brzowski (1805–88) was a major figure in nineteenth-century Warsaw’s musical life. His date of birth has not been confirmed in sources to date. Research in the registers of Warsaw’s Parish of St Andrew has revealed Brzowski’s birth certificate dated 18th April 1805, along with place of birth: a house at 703, Leszno Street (mortgage repertory number, corresponding to the later No. 62). Enclosed with this certificate is a correction dated 1835, concerning erroneous spelling of the musician’s surname in the original document. The composer’s parents, Karol Brzowski (ca 1768–1831?) and Tekla née Przeździecka (ca 1773–1851), had, apart from this son, also probably four daughters, for three of whom we have personal data: Karolina (1798?–1813), student at the Drama School, Zofia (1800–79), actress at the National Theatre, married to Karol Kurpiński, and Tekla Klementyna (1809–11). In 1835 Józef Brzowski got married to Anna Elżbieta Dückert née Ketschon (1795?–1843), widow of Karol Fryderyk Dückert (ca 1764–1834); the Brzowskis had a daughter, Jadwiga Wawrzyna (1830–after 1892), baptised only after their parents’ wedding. In 1849, the musician got married again, this time to Florentyna Górecka (1819?–1905), with whom he had a son, Alexander (1843–58), a Drama School student, baptised (like his elder sister) after his parents had married. Józef Brzowski died on 3rd or 4th December 1888; the date on the death certificate differs from those on the composer’s grave and announced in the press. Jadwiga Wawrzyna Brzowska grew up to be a pianist of international fame; she gave concerts from 1840 onwards. During her 1860 stay in New Orleans, she got married to the French consul Eugène August Méjan (1814–74). Brzowska-Méjan died after 1892, possibly even after 1903. Brzowski, one of the most prominent Warsaw musicians, was forgotten soon after his death. It is possible that it was his social and family connections (he was Karol Kurpiński’s brother-in-law as well as a friend to Fryderyk Chopin) rather than the composer’s own talent that helped him launch his career.
    Źródło:
    Muzyka; 2022, 67, 3; 151-162
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Życie i aktywność Wacława Raszka (1764–1837) w świetle źródeł
    The Life and Work of Wacław Raszek (1764–1837) in the Light of Historical Sources
    Autorzy:
    Bujas-Poniatowska, Jolanta
    Godek, Andrzej Edward
    Poniatowski, Kamil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/25806086.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Wacław Raszek
    muzyka religijna
    religijna kultura muzyczna XIX w.
    Kancjonał muzyki kościelnej
    Instytut Muzyczny w Puławach
    muzyka w Kościele katolickim
    sacred music
    nineteenth-century sacred music culture
    Music Institute in Puławy
    music in the Catholic Church
    Opis:
    Działający na przełomie XVIII i XIX w. Wacław Raszek należy do grona muzyków, o których – mimo zainteresowania ze strony badaczy – wiadomo nader niewiele. Niejasności dotyczące właściwie wszystkich podstawowych informacji na temat muzyka, tj.: jego imienia, lat życia, ośrodków, w których przebywał czy przypisywanych mu utworów muzycznych, doprowadziły do licznych nieścisłości, pomyłek i niesprawdzonych hipotez. Zgodnie z obecną wiedzą można stwierdzić, że Wacław (a właściwie Ignacy Wacław) Raszek urodził się w Rychnovie nad Kněžnou w północnych Czechach, jako drugie z dwojga bliźniąt ochrzczonych pierwszego lutego 1764 roku. Wiadomo, że już w połowie lat osiemdziesiątych jego utwory przepisywane były dla zespołu działającego przy dominikańskim kościele w Gidlach – prawdopodobnie w tym czasie kompozytor też był już aktywny na terenach polskich, pracując jako kapelmistrz w Żarkach oraz dorywczy organista kapeli gidelskiej. W 1789 r. w Żarkach poślubił Klarę Szretter, jednak już dwa lata później był wdowcem, a w 1793 r. ponownie się ożenił, z Joanną Sytniowską (zmarłą w 1797 r. w Koziegłowach). Na przełomie XVIII i XIX w. centrum życia i aktywności zawodowej Wacława Raszka stała się Warszawa, w której pracował jako nauczyciel fortepianu konwiktu pijarskiego na Żoliborzu (1812–17), prawdopodobnie podejmując też współpracę z Teatrem Narodowym. Być może uczestniczył w muzyce uprawianej przy kościele św. Benona. W 1815 r. ożenił się po raz  trzeci z rodowitą warszawianką Elżbietą Lewicką. Po roku urodziło im się pierwsze dziecko, Ludwik Wacław. W latach 1818 i 1819 odnotowano aktywność muzyka w Opolu Lubelskim, gdzie miał być kapelmistrzem i gdzie urodziła się, a po roku zmarła jego córka Rozalia Kaliksta. Jednak już pod koniec 1819 r. Wacław Raszek przeniósł się do Puław, gdzie został zatrudniony w charakterze dyrektora muzyki w Instytucie Nauczycieli Elementarnych i Organistów. W szkole tej działał aktywnie prawdopodobnie do końca 1825 r., kształcąc kilkudziesięciu chłopców oraz ucząc śpiewu dziewczęta w szkółce parafialnej. Uważano go za sumiennego, pracowitego i odnoszącego sukcesy nauczyciela oraz organizatora życia muzycznego. W Puławach Raszek napisał swoje opus magnum, Kancjonał Muzyki Kościelnej, wydany w Warszawie w 1825 roku. Tam też urodziło się kolejnych dwóch synów kompozytora. Po opuszczeniu Puław Wacław Raszek powrócił do Warszawy, gdzie współpracował z Archikonfraternią Warszawską oraz dawał prywatne lekcje fortepianu. Zmarł 29 I 1837 r. i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim, a wraz z nim dwójka jego synów, zmarłych odpowiednio sześć i siedem lat po ojcu.
    Wacław Raszek, active in the late eighteenth and early nineteenth century, is one of those musicians whose life and work, despite scholarly interest, remains largely unknown. Virtually all the basic information concerning this musician, including his first name, date of birth and death, the places he lived and worked in, and the compositions attributed to him, has remained ambiguous, leading to numerous inaccuracies, mistakes and unverified hypotheses. According to the current state of knowledge, Wacław (actually Ignacy Wacław) Raszek was born in Rychnov nad Kněžnou, in Bohemia, as one of twins baptised on 1 February 1764. We know that in the mid-1780s his works were being copied for the ensemble active at the Dominican church in Gidle, in central southern Poland. At that time, he was most likely already active in Poland, as the Kapellmeister in Żarki, in the Polish Jura, and occasionally as an organist working with the Gidle ensemble. In 1789, in Żarki, he married Klara Szretter, but just two years later he was widowed. He remarried in 1793, to Joanna Sytniowska (d. Koziegłowy, 1797). Around the turn of the nineteenth century, Warsaw became the focus of Raszek’s life and professional activity. He worked as a piano teacher at the Piarist boarding school in Żoliborz, now a district of Warsaw (1812–17), probably also working with the National Theatre and taking part in the performance of music at the Church of St Benno. In 1815 he got married for the third time, to Elżbieta Lewicka, a native of Warsaw. Their first child, Ludwik Wacław, was born a year later. For 1818 and 1819 we have record of his work as a Kapellmeister in Opole Lubelskie, where his daughter Rozalia Kaliksta was born and died a year later. Towards the end of 1819, however, Raszek moved to Puławy, where he was taken on as director of music at the Institute of Elementary School Teachers and Organists, where he probably worked till the end of 1825, teaching several dozen boys and training girls to sing in the parish school. He was regarded as a diligent, hardworking and successful teacher and organiser of musical life. It was in Puławy that he wrote his opus magnum, the Kancjonał muzyki kościelnej [Church hymnal and songbook], published in 1825 in Warsaw. Two sons were born to him in Puławy. Having left that town, Raszek returned to Warsaw, where he worked with the Warsaw Archconfraternity and privately gave piano lessons. He died on 29 January 1837 and is buried in Powązki Cemetery, along with two of his sons, who died respectively six and seven years after their father.
    Źródło:
    Muzyka; 2022, 67, 1; 20-38
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ŻYCIE KULTURALNE LUDNOŚCI UKRAIŃSKIEJ WE LWOWIE W CZASIE OKUPACJI NIEMIECKIEJ (1941-1944)
    EXPERIENCE OF CULTURAL LIFE OF UKRAINIANS OF LVIV DURING THE GERMAN OCCUPATION (1941-1944)
    Autorzy:
    Fiszer, Tatiana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/566660.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Akademia Pomorska w Słupsku
    Tematy:
    „Lvivski Visti” („Wiadomości Lwowskie”)
    niemiecka okupacja Galicji Wschodniej
    edukacja muzyczna w Galicji
    Wyższy Instytut Muzyki
    Instytut Sztuki Ludow
    “Lvivski Visti” (“Lviv News”)
    the German occupation of Eastern Galicia
    music education of the Galicia
    the Higher Music Institute
    Institute of Folk
    Art
    Opis:
    Having studied the publications on the pages of the official press, we can recreate a picture of the rich concert life of Ukrainian musicians of Lviv during the German occupation. The activities of a number of musical educational institutions, concerts on the Lviv Radio, on the stages of the Literary and Art Club and the Institute of Folk Art, the German Theater at the Lviv Opera House testify to the high professional level of performing arts and a continuation of the traditions prevailing in prewar years. For example, after the establishment of German domination, under the veto of higher education, Ukrainian activists, in spite of this, restored the work of the Higher Music Institute named after Mykola Lysenko (called the State Musical School with the Ukrainian language of instruction) and organized other educational centers (Courses of the theory of music and compositions, two levels Conducting courses and Musical School-studio at the IFА). The Ukrainian National Committee was the driving force behind Lviv’s artistic life during the whole period of the German occupation of the city. The concert bureau as a coordinating institution not only initiated some or other concert projects, but also realized them in life. An analysis of the quantitative and qualitative indicators of events and their publications suggests that the years of German occupation are a vivid example of an interesting phenomenon of preserving culture as a sign of national identity and, at the same time, preserving this identity through culture.
    Źródło:
    Ars inter Culturas; 2017, 6; 169-184
    2083-1226
    Pojawia się w:
    Ars inter Culturas
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Inklinacje, refleksje, niedopowiedzenia w muzyce Katarzyny Kwiecień-Długosz. Szkic o kompozytorce z Zielonej Góry
    Inclinations, Reflections, Understatements in Katarzyna Kwiecień-Długosz’s Music. A Sketch of a Female Composer from Zielona Gora
    Autorzy:
    Literska, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2179091.pdf
    Data publikacji:
    2023-03-21
    Wydawca:
    Związek Kompozytorów Polskich
    Tematy:
    polska kompozytorka
    kompozytorzy zielonogórscy
    Instytut Muzyki Uniwersytetu Zielonogórskiego
    Polish female composer
    composers from Zielona Góra
    Institute of Music University of Zielona Góra
    Opis:
    Kobiety kompozytorki zajmują ważne i widoczne miejsce we współczesnej polskiej kulturze muzycznej, którą współtworzą za sprawą swej wszechstronnej działalności (twórczej, organizacyjnej, dydaktycznej). Jedną z nich jest Katarzyna Kwiecień-Długosz (ur. 1978), wywodząca się z Zielonej Góry. Posiada ona świetny warsztat kompozytorski, doskonale włada formą, której konstrukcja jest oparta na fluktuacji napięć i odprężeń łatwo odczytywalnych przez słuchacza. Komponowanie od osiemnastu lat jest artystycznym reportażem z jej życia, co zostało zasygnalizowane w trzech kadrach z jej dorobku twórczego. Pierwszy — „Inklinacje — wskazuje na upodobanie artystki do pewnych zagadnień muzyczno-warsztatowych (m.in. do technik „translatorskich”, np. „Memories from VN” na wiolonczelę i fortepian). Kadr drugi — „Refleksje” — ukazuje terapeutyczny cel tworzonej muzyki, na pozór dookreślonej w swoich tytułach i odautorskim komentarzu, ale otwierającej się na słuchacza w warstwie bardzo emocjonalnej, osobistej (np. „Punctum” na orkiestrę smyczkową). W kadrze trzecim — „Niedopowiedzenia” — ujawnia się introwertyczna i kontemplacyjna natura kompozytorki (np. „Ad fontes” na carillon). Katarzyna Kwiecień-Długosz jest inicjatorką i organizatorką cyklu kameralnych koncertów akademickich, prezentujących dorobek artystów z trzech ośrodków: Uniwersytetu Zielonogórskiego, Akademii Muzycznej z Poznania i Akademii Sztuki ze Szczecina. W ten nurt działalności włącza też swoich studentów z Uniwersytetu Zielonogórskiego, stwarza tym samym gwarancję dalszego rozwoju kultury muzycznej.
    Female composers occupy and important and visible place in Poland’s contemporary musical culture, which they co-create thanks to their versatile activity (creative, organisational, didactic). They include Katarzyna Kwiecień-Długosz (b. 1978), a composer from Zielona Góra with a substantial oeuvre (67 works), who for some time has devoted herself to carillon music (e.g. “Epitafium” for Paweł Adamowicz). Kwiecień-Długosz has an excellent compositional technique and is a master of the form, the structure of which is based on a fluctuation of tensions and releases easily discernible to the listeners. For eighteen years composing has been a piece of artistic reportage from her life, which is signalled in three scenes from her oeuvre. The first — “Inclinations” — suggests the artist’s predilection for some musical-technical issues (including “translating” techniques, e.g. “Memories from VN” for cello and piano). The second — “Reflections” — presents the therapeutic objective of the composed music, seemingly defined in the titles and the author’s commentary, but opening itself up to the listener in a very emotional layer (e.g. “Punctum” for string orchestra). The third — “Understatements” — reveals the composer’s introvert and contemplative nature (e.g. “Ad fontes” for carillon). Katarzyna Kwiecień-Długosz is the initiator and organiser of a series of chamber academic concerts presenting the oeuvres of artists from the University of Zielona Góra, Poznań Academy of Music and Szczecin Academy of Art. She includes her students from the University of Zielona Góra in this type of activity, thus safeguarding further development of the musical culture.
    Źródło:
    Polski Rocznik Muzykologiczny; 2022, 20; 132-172
    1733-9871
    2719-7891
    Pojawia się w:
    Polski Rocznik Muzykologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Guitar in the Polish Music Periodicals “Poradnik Muzyczny” (1947–1989) and “Przegląd Muzyczny” (1990–1991)
    Tematyka gitarowa na łamach „Poradnika Muzycznego” (1947–1989) i „Przeglądu Muzycznego” (1990–1991)
    Autorzy:
    Gurgul, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/48514850.pdf
    Data publikacji:
    2024-03-23
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    “Poradnik Muzyczny”
    “Przegląd Muzyczny”
    Ludowy Instytut Muzyczny w Łodzi [People’s Institute of Music in Łódź]
    Polish guitar music
    Józef Powroźniak
    „Poradnik Muzyczny”
    „Przegląd Muzyczny”
    Ludowy Instytut Muzyczny w Łodzi
    gitarystyka polska
    Opis:
    The aim of this article is to present the contents of two music journals, Poradnik Muzyczny [Music Guide] and Przegląd Muzyczny [Music Review], published by the Ludowy Instytut Muzyczny [People’s Institute of Music] in Łódź, with a focus on subjects related to classical guitar and guitar music in Poland. For many years, these periodicals, issued on a monthly or bimonthly basis, depending on the period of publication, were the primary platform for exchanging ideas about the guitar in Poland. These journals published historical and methodological articles on the guitar, reports on guitar events, reviews of publications for the instrument, and original compositions and arrangements for guitar solo as well as for ensembles with the guitar.
    Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie treści dwóch czasopism muzycznych wydawanych przez Ludowy Instytut Muzyczny w Łodzi – „Poradnika Muzycznego” oraz „Przeglądu Muzycznego” – pod kątem treści związanych z gitarą klasyczną i gitarystyką polską. Periodyki te (miesięczniki lub dwumiesięczniki, zależnie od okresu wydawania) przez wiele lat były głównym forum wymiany myśli dotyczącej gitary w Polsce. Na łamach tych czasopism publikowano m.in. artykuły historyczne i metodyczne poświęcone tematyce gitarowej, relacje z wydarzeń poświęconych gitarze, recenzje wydawnictw przeznaczonych na ten instrument, a także wiele kompozycji oryginalnych oraz opracowań na gitarę solo i zespoły z udziałem gitary.
    Źródło:
    Edukacja Muzyczna; 2023, 18; 279-297
    2545-3068
    Pojawia się w:
    Edukacja Muzyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tematyka gitarowa na łamach „Poradnika Muzycznego” (1947–1989) i „Przeglądu Muzycznego” (1990–1991)
    The Guitar in the Polish Music Periodicals “Poradnik Muzyczny” (1947–1989) and “Przegląd Muzyczny” (1990–1991)
    Autorzy:
    Gurgul, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/48515761.pdf
    Data publikacji:
    2024-03-23
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    „Poradnik Muzyczny”
    „Przegląd Muzyczny”
    Ludowy Instytut Muzyczny w Łodzi
    gitarystyka polska
    Józef Powroźniak
    Poradnik Muzyczny
    Przegląd Muzyczny
    Ludowy Instytut Muzyczny w Łodzi [People’s Institute of Music in Łódź]
    Polish guitar music
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie treści dwóch czasopism muzycznych wydawanych przez Ludowy Instytut Muzyczny w Łodzi – „Poradnika Muzycznego” oraz „Przeglądu Muzycznego” – pod kątem treści związanych z gitarą klasyczną i gitarystyką polską. Periodyki te (miesięczniki lub dwumiesięczniki, zależnie od okresu wydawania) przez wiele lat były głównym forum wymiany myśli dotyczącej gitary w Polsce. Na łamach tych czasopism publikowano m.in. artykuły historyczne i metodyczne poświęcone tematyce gitarowej, relacje z wydarzeń poświęconych gitarze, recenzje wydawnictw przeznaczonych na ten instrument, a także wiele kompozycji oryginalnych oraz opracowań na gitarę solo i zespoły z udziałem gitary.
    The aim of this article is to present the contents of two music journals, Poradnik Muzyczny [Music Guide] and Przegląd Muzyczny [Music Review], published by the Ludowy Instytut Muzyczny [People’s Institute of Music] in Łódź, with a focus on subjects related to classical guitar and guitar music in Poland. For many years, these periodicals, issued on a monthly or bimonthly basis, depending on the period of publication, were the primary platform for exchanging ideas about the guitar in Poland. These journals published historical and methodological articles on the guitar, reports on guitar events, reviews of publications for the instrument, and original compositions and arrangements for guitar solo as well as for ensembles with the guitar.
    Źródło:
    Edukacja Muzyczna; 2023, 18; 259-277
    2545-3068
    Pojawia się w:
    Edukacja Muzyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kościół, sztuka i muzyka: doświadczenie poszukiwań i odnajdywania zawsze nowych horyzontów
    Autorzy:
    de Gregorio, Vincenzo
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/668921.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Church
    Naples
    Rome-Vatican
    the Pontifical Institute of Sacred Music
    sacred music
    music school
    the art of music
    musical formation
    the experience of faith
    Kościół
    Neapol
    Rzym-Watykan
    Papieski Instytut Muzyki Kościelnej
      muzyka kościelna
    szkoła muzyczna
    sztuka muzyczna
    formacja muzyczna
    doświadczenie wiary
    Opis:
    On the basis of his own experiences of music, starting with the early childhood, throughout the university studies, until holding various managerial positions at music institutions, the author reaches the final conclusion that the very idea of musical school was born in the Church. The Church has always taught music and singing. Liturgical music has invariably been viewed as “primordial” (“di prim’ordine”), requiring professional skills from its performers. It has not only been a form of artistic expression or the aim in itself, but an instrument of communicating the Gospel and the words directed by the Church to God since the dawn of her history. The “professionalism” of the music within the Church, however, calls for the places of formation and education, so as to endure in time and to lay the foundation for setting guidelines to follow. The above postulate of teaching music in the Church originates from the very mission of the latter which, through her evangelization, “sings out” her faith. The author proposes his own, based on the experiences of many musicians as well, “definition” of the Church music: “Performing music in Church is the experience of faith, enlightened with aesthetic joy which moves the deepest recesses of the soul”. The Church music, understood in this way, evokes in us responsibility for preserving and passing down to next generations the idea of balance between the conception of art as the celestial gift of God (virtus cujusdam caelestis influxus) and the fruit of human intelligence (vehementia assidue exercitationis). Art and music – according to the author – are the fruits (ingenium et opus) of intelligence, efforts and commitment, and they compound with one another into a complete and final work of art (opus cansummatum et effectum).
    Na kanwie osobistych doświadczeń z muzyką, począwszy od wczesnej młodości przez lata studiów muzycznych, pełnienia różnych kierowniczych funkcji w instytucjach muzycznych, autor dochodzi do przekonania, że sama idea szkoły muzycznej zrodziła się w Kościele. Kościół zawsze nauczał muzyki i śpiewu. Muzyka liturgiczna zawsze była postrzegana jako „pierwszorzędna” („di prim’ordine”) i domagała się od jej wykonawców profesjonalizmu. Od zarania dziejów Kościoła była nie tylko formą artystycznego wyrazu i  celem sama dla siebie, ale narzędziem komunikowania Słowa Bożego oraz słowem Kościoła zwracającego się do Boga. „Profesjonalizm” muzyki w Kościele potrzebuje jednak miejsc formacji i nauczania, aby móc przetrwać w czasie i mieć solidne podstawy do wytyczania kierunku dla przyszłości. Ten postulat nauczania muzyki ma swoje podstawy w samej naturze misji Kościoła, który ewangelizując, „wyśpiewuje” swoją wiarę. Autor proponuje swoją własną, powstałą także na bazie doświadczeń wielu muzyków, „definicję” muzyki kościelnej: „Wykonywanie muzyki w Kościele jest doświadczeniem wiary, oświeconej estetyczną radością, która porusza najgłębsze zakamarki duszy”. Z tak pojmowanej muzyki kościelnej rodzi się nasza odpowiedzialność za to, aby nadal utrzymywać i przekazać następnym pokoleniom ideę równowagi między koncepcją sztuki jako niebiańskiego daru Boga (virtus cujusdam caelestis influxus) a owocu ludzkiej inteligencji (vehementia assidue exercitationis). Sztuka i muzyka – według autora – są owocem (ingenium et opus) inteligencji, wysiłku i zaangażowania oraz dopełniają się w kompletnym i efektywnym dziele sztuki (opus cansummatum et effectum).
    Źródło:
    Pro Musica Sacra; 2018, 16
    2083-4039
    Pojawia się w:
    Pro Musica Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelnej w Krakowie. Dziesięć lat działalności (2008–2018)
    Autorzy:
    Zając, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/668925.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Intercollegiate Institute of Church Music in Cracow
    Music Academy
    pope emeritus Benedict XVI
    Witold Zalewski
    church music
    pipe organ
    concerts
    organ recitals
    master courses
    music workshops
    Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelnej w Krakowie
    Akademia Muzyczna w Krakowie
    papież-senior Benedykt XVI
    muzyka kościelna
    organy
    koncerty
    recitale organowe
    kursy mistrzowskie
    warsztaty muzyczne
    Opis:
    The article presents various forms of the activity performed by the Intercollegiate Institute of Church Music in Cracow over the span of 10 years (2008–2018) with regard to scientific-and-didactic and to artistic aspects. The scientific-and-didactic performance is mainly the result of the activities regulated with a teaching curriculum, of scientific conferences and symposia, the outcome of the journal “Pro Musica Sacra”, devoted to church music, as well as of the activity of the Student Research Club, BA and MA theses be the effect of scientific seminars, and of post-graduate studies of liturgical monody. The artistic activity of the institute is best manifested through concerts, master courses and music workshops, through diploma organ recitals and liturgical diploma performances, CD recordings and music-related publications. The author of the article emphasizes that the major educational aim of all the educational, artistic and formative activities of the institute is to prepare competent and professional musicians who will undertake the jobs at various pastoral institutions of the church. And it is them on whom the music of the liturgical rituals shall represent a required standard, dignity and a desired form. The article concludes with the account of a tremendously important event for the history of the Institute, namely conferring upon the pope emeritus Benedict XVI the honoris causa doctorate by the John Paul II University and the Music Academy in Cracow in 2015.Keywords Intercollegiate Institute of Church Music in Cracow, John Paul II University, Music Academy, pope emeritus Benedict XVI, Mons. Robert Tyrała, Witold Zalewski, church music, pipe organ, BA and MA seminars, concerts, organ recitals, scientific conferences, Student Research Club, master courses, music workshops, journal “Pro Musica Sacra”
    W artykule autor przedstawia różnorodne formy działalności naukowo-dydaktycznej i artystycznej Międzyuczelnianego Instytutu Muzyki Kościelnej w Krakowie na przestrzeni dziesięciu lat (2008–2018). Działalność naukowo-dydaktyczna to zadania określone programem nauczania, a także organizowanie konferencji i sesji naukowych, wydawanie czasopisma poświęconego muzyce kościelnej „Pro Musica Sacra”, praca Koła Naukowego Studentów, prace licencjackie i magisterskie pisane w trakcie seminariów naukowych oraz prowadzenie studiów podyplomowych z monodii liturgicznej. Działalność artystyczna Instytutu znajduje swój wyraz w organizowanych koncertach, kursach mistrzowskich i warsztatach muzycznych, w dyplomowych recitalach organowych i dyplomach z gry liturgicznej, nagraniach płytowych i wydanych materiałach muzycznych. Autor podkreśla, że zasadniczym celem wszelkich poczynań – edukacyjnych, artystycznych i formacyjnych Instytutu – jest wykształcenie kompetentnych, profesjonalnych muzyków, którzy w przyszłości podejmą pracę w kościelnych ośrodkach duszpasterskich. Od nich bowiem zależeć będą odpowiedni poziom, godność i właściwy kształt muzyki w obrzędach liturgicznych Kościoła. Zwieńczeniem artykułu jest opis ważnego i wyjątkowego w historii Instytutu wydarzenia, jakim było nadanie w 2015 roku papieżowi seniorowi Benedyktowi XVI doktoratu honoris causa przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II i Akademię Muzyczną w Krakowie.
    Źródło:
    Pro Musica Sacra; 2018, 16
    2083-4039
    Pojawia się w:
    Pro Musica Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Moniuszko oswojony? Refleksje po ogólnopolskiej konferencji naukowej „Od dźwięku do słowa. Rola Stanisława Moniuszki w kulturze polskiej XIX i XX wieku”
    Moniuszko tamed? Reflections after the nationwide scientific conference “From sound to words. The role of Stanisław Moniuszko in the Polish Culture of the 19th and 20th centuries”
    Приручить Монюшко? Размышления после Всепольской научной конференции «От звука к слову. Роль Станислава Монюшко в польской культуре XIX–XX веков»
    Autorzy:
    Sawic, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1070631.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
    Tematy:
    Stanisław Moniuszko
    Rok Stanisława Moniuszki
    opera, konferencja
    Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
    Instytut Muzyki i Tańca
    the Year of Stanisław Moniuszko
    opera, conference
    Hieronim Łopaciński Regional Public Library in Lublin
    Institute of Music and Dance
    Станислав Монюшко
    Год Станислава Монюшко
    опера
    конференция
    Люблинская Воеводская Публичная Библиотека им. Иеронима Лопацинского
    Институт музыки и танца
    Opis:
    Podsumowanie wydarzeń zorganizowanych w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie w ramach programu „Moniuszko 2019 – Promesa” realizowanego przez Instytut Muzyki i Tańca z okazji dwusetnej rocznicy urodzin kompozytora. Biblioteka włączyła się w obchody Roku Moniuszkowskiego, realizując projekt „Nie taki Straszny Dwór – oswajanie Moniuszki”, dofinansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
    A summary of the events organised in the Hieronim Łopaciński Regional Public Library in Lublin as part of the Moniuszko 2019 – Promesa [Moniuszko – The Promise] programme implemented by the Institute of Music and Dance on the occasion of the 200th anniversary of the composer's birth. The Library joined the celebrations of the Year of Moniuszko, by organising the project Nie taki Straszny Dwór – oswajanie Moniuszki [Not Such a Haunted Manor – Taming Moniuszko], co-financed from the funds of the Minister of Culture and National Heritage.
    Краткое описание мероприятий, организованных в Люблинской Воеводской Публичной Библиотеке им. Иеронима Лопацинского в рамках программы «Монюшко 2019 – Промеса», реализуемых Институтом музыки и танца по случаю двухсотлетия со дня рождения композитора. Библиотека присоединилась к празднованию Года Монюшко, реализовав проект «Не такой и Cтрашный двор – приручение Монюшко», софинансируемый министром культуры и национального наследия.
    Źródło:
    Bibliotekarz Lubelski; 2019, 62; 247-250
    0137-9895
    Pojawia się w:
    Bibliotekarz Lubelski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies