Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Mounds" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Reinterpretation of ‘Sacred Space’ at The Newark Earthworks and Serpent Mound: Settler Colonialism and Discourses of 'Sacred'
Autorzy:
Garner, Sandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27177601.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Mounds
Earthworks
Sacred Sites
World Heritage
Settler-colonialism
Opis:
Mound-building was a preoccupation for the original, Indigenous occupants of the eastern portion of North America for at least six centuries. The efforts, from small to monumental, reflect a precision, often reflecting astronomical phenomena and are proliferated across the region. Today many remnants of these extraordinary efforts remain despite the systems of erasure that are characteristic of settler colonialism. Two such sites are the focus of this paper: the Newark Earthworks and Serpent Mound. Both sites are short-listed for UNESCO World Heritage status. Newark, Hopewell, and Serpent are all names given by dominant culture with no relation to the Indigenous architects and builders. They endure and resist, despite a long and complicated history of dominance. This paper offers a brief historical contextualization to demonstrate the ramifications of settler colonialism, which ruptured connections between Indigenous people and this land while simultaneously reinterpreting the sites as distinctly American. This lays a foundation for the web of narratives refashioned and recirculated in today’s contest over World Heritage status. Central to these narratives is ascribing the label of “sacred” to the sites and the vast number of constituents who claim “ownership” of them, including both local and global governmental agencies, historical societies, Native peoples, academics, and golfers. Furthermore, we can include those with religious and/or spiritual claims to the mounds such as the Mormons, new-agers, fundamentalist Christians, and contemporary Native tribes. Many of these stakeholders have come together to work toward the coveted World Heritage Status. But, if and when that happens, whose story will dominate? Who will make decisions? Whose voice will be heard?
Źródło:
Review of International American Studies; 2023, 16, 1; 87-114
1991-2773
Pojawia się w:
Review of International American Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Ghost structures” in alkaline fen microrelief as a consequence of Late Glacial periglacial activity in chalklands : a case study from the Chełm Hills (East Poland)
Autorzy:
Dobrowolski, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2055867.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:
alkaline peatlands
solifluction structures
relict cryogenic mounds
LiDAR
Opis:
On the basis of high-resolution LiDAR data, collected at the surface of alkaline fens in the Chełm Hills area (Lublin chalkland, East Poland), structures deviating from the natural paludification processes related to the development of fens (“ghost structures”) were identified. At each of the sites analysed, field verification by means of drillhole cores indicates an indirect relationship between the modern topography of the peatlands and the morphology of their substratum, related to periglacial processes. Three categories of periglacial structure were recognized in the chalk bedrock: (1) solifluction sheets, lobes and terraces; (2) pingo-type structures (ramparted depressions, lithalsas); and (3) relict cryogenic mounds. A conceptual model of the development of slope and peatland relief in the Lublin chalkland during the Late Glacial and Holocene was prepared on the basis of the results obtained. The results indicate the role of the periglacially transformed chalk substratum in the development of alkaline fens in the chalklands, which rarely was considered in previous studies.
Źródło:
Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2021, 91, 4; 347--362
0208-9068
Pojawia się w:
Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kopce Kościuszki – wyjątkowa forma upamiętnienia postaci Naczelnika na terenie Polski
Kościuszko Mounds – a unique form of commemorating the figure of the Chief in Poland
Autorzy:
Hoffman, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2027986.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Centralna Biblioteka Wojskowa im Marszałka Józefa Piłsudskiego
Tematy:
kopce
Tadeusz Kościuszko
formy pamięci zbiorowej
Powstanie Kościuszkowskie 1794 r.
mounds
forms of collective memory
Kościuszko Uprising 1794
Opis:
Budowanie tumulusów, zwanych też kopcami, to wyjątkowa forma upamiętniania wybitnych osób zmarłych czy utrwalania w zbiorowej pamięci narodu ważnego wydarzenia historycznego. Przedmiotem niniejszego artykułu są kopce-pomniki, które powstały dla uczczenia bohatera narodowego Tadeusza Kościuszki, przywódcy insurekcji 1794 roku. Autorka opisuje poświęcone gen. Kościuszce kopce zakładane w Polsce i poza jej granicami, zniszczone i te nadal istniejące, powstałe podczas zaborów oraz za czasów II Rzeczypospolitej. Są lub były one ważnymi miejscami budzenia patriotyzmu w lokalnych społecznościach. Powstaniu ich wszystkich przyświecał ten sam cel: uhonorowanie postaci generała oraz utrwalenie jego dokonań w pamięci zbiorowej.
Building of tumuli, also called mounds, is a unique form of commemorating the outstanding dead or preserving in the collective memory of the nation an important historical event. The subject of the article are mounds-monuments that were erected to commemorate the national hero Tadeusz Kościuszko, the leader of the uprising of 1794.The article describes mounds dedicated to General Kościuszko, created in the country and abroad, destroyed and those existing today, built in the period of partitions and in the times of the Second Polish Republic. They were or still are important places to awaken patriotism in local communities. They all has got the same goal: to honor the General and preserve his achievements in the collective memory.
Źródło:
Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej; 2021, 1(15); 69-79
2354-0435
2719-8618
Pojawia się w:
Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowe materiały kultury wielbarskiej z Pojezierza Iławskiego – Jawty Wielkie, pow. iławski
New materials of the Wielbark Culture in the Iława Lakeland - Jawty Wielkie, Iława County
Autorzy:
Baczewski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2048962.pdf
Data publikacji:
2021-12-20
Wydawca:
Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie
Tematy:
kultura wielbarska
okres wpływów rzymskich
znaleziska luźne
kurhany
Wielbark Culture
Roman Period
stray finds
burial mounds
Opis:
Stanowisko w Jawtach Wielkich zostało zlokalizowane w maju 2015 roku po przekazaniu informacji przez lokalnego mieszkańca do stowarzyszenia miłośników historii. Po przeprowadzeniu poszukiwań we wskazanym miejscu odnaleziono zabytki archeologiczne. Przekazany do Muzeum Warmii i Mazur zbiór liczył 51 przedmiotów wykonanych głównie ze stopu miedzi. Jedynym wyjątkiem była żelazna brzytwa. W skład zbioru wchodzi ponadto: 25 zapinek, 11 bransolet, 5 sprzączek, 2 okucia końca pasa oraz ostroga. Pozostałą część materiału stanowią przedmioty, które ze względu na stan lub fragmentaryczność zachowania nie mogą być jednoznacznie zinterpretowane. Zabytki zostały podjęte z niewielkiej głębokości, maksymalnie dochodzącej do kilkunastu centymetrów. Niektóre z nich noszą ślady przepalenia. Widoczne na powierzchni przedmiotów są również ślady intensywnie czarnej ziemi oraz węgli. Opisywane stanowisko należy łączyć z ludnością kultury wielbarskiej. Wskazuje na to spektrum pozyskanych zabytków, które wykonane są w zdecydowanej większości ze stopów miedzi i stanowią głównie ozdoby. Zabytki datowane są od okresu wpływów rzymskich do okresu wędrówek ludów. W tym czasie obszar Pojezierza Iławskiego zajęty był przez ludność wskazanego ugrupowania kulturowego. Stanowisko było wykorzystywane jako nekropola. Świadczyć o tym mogą, wspomniane wyżej, ślady spalenizny oraz pozostałości węgli na zabytkach. W tym aspekcie interesująca wydaje się także obecność w północnej części stanowiska grupy niewielkich wzniesień o dosyć regularnej, okrągłej podstawie, które swoim kształtem i wielkością mogą przypominać nasypy kurhanowe. Najstarszym zabytkiem w zbiorze jest fibula A.III.53 będąca wyznacznikiem fazy B1b. Zapinki tego typu do tej pory nie były znane z terenów Pojezierza Iławskiego, które jest częścią tzw. strefy D osadnictwa ludności kultury wielbarskiej. Według ustaleń R. Wołągiewicza obszar ten miał zostać zasiedlony w fazie B2b, jednak na podstawie wspomnianej zapinki oczkowatej serii głównej, a także niedawno opublikowanych odkryć z Bajd, Przezmarka i Zawady, wydaje się prawdopodobne, że sporadyczna penetracja tych ziem przez ludność kultury wielbarskiej zaczęła się wcześniej, w fazie B1. Na podstawie całego zbioru zabytków można również stwierdzić, że cmentarzysko było nieprzerwanie użytkowane do wczesnego okresu wędrówek ludów. Najmłodszym przedmiotem w kolekcji jest dziobowate okucie końca pasa. Interesująco przedstawia się kwestia nasypów ziemnych o okrągłych podstawach położonych na terenie, na którym zostały odkryte zabytki. Należy rozstrzygnąć czy grupa wspomnianych obiektów jest formą naturalną czy pochodzenia antropogenicznego. Przy przyjęciu drugiego założenia pojawia się również problem ustalenia bezpośredniej atrybucji kulturowej. Analiza wykazała, że konstrukcje te najbardziej przypominają kurhany znane z cmentarzysk wielbarskich. Nie można jednak wykluczyć, że konstrukcje te zostały wzniesione przez starsze kultury archeologiczne – grupę warmińsko-mazurską kultury łużyckiej lub kulturę kurhanów zachodniobałtyjskich. Rozstrzygnięcie tego problemu mogą przynieść wyłączne weryfikacyjne badania wykopaliskowe.
The site at Jawty Wielkie, located in the Iława Lakeland in northern Poland (Fig. 1), was discovered in May 2015. A search carried out with the use of metal detectors yielded 50 copper-alloy artefacts (including 25 brooches, 11 bracelets, five belt buckles, two strap-ends and a spur) and an iron razor (Figs. 4–9). The finds were transferred to the collection of the Museum of Warmia and Masuria in Olsztyn. Some of the artefacts bear traces of burning; on several objects, traces of intensely black earth and charcoal have been preserved. These traces, as well as the structure of the discovered artefact assemblage, indicate that the site was used as a cemetery. The vast majority of the artefacts date to the Roman Period and the early phase of the Migration Period. At that time, the area of the Iława Lakeland belonged to the so-called zone D of the Wielbark Culture settlement. The oldest confidently dated artefact is a fibula of type A.III.53 (Fig. 4:1), which is a marker of phase B1b. What is interesting is that, until now, no brooches of this type were known from the area in question. Zone D was thought to not have been settled until stage B2b, however, the aforementioned brooch as well as the recently published, similarly dated finds from Bajdy, Przezmark and Zawada (A. Cieśliński 2020) indicate that the penetration of the Iława Lakeland by the people of the Wielbark Culture began earlier, in stage B1. The youngest artefact in the assemblage is a beak-shaped strap-end (Fig. 6:32), indicating that the cemetery was (continuously?) used until the early phase of the Migration Period. While the iron razor has analogies in the material of the Oksywie Culture from the Late Pre-Roman Period, no sites of this culture are known from the vicinity of Jawty Wielkie. In the northern part of the site, there is a group of small hills with a fairly regular, round bases, which resemble barrow mounds in shape and size (Fig. 10). Although the characteristics of these “tumuli” indicate that they are most similar to the mounds known from Wielbark culture cemeteries, it cannot be ruled out that they were built earlier – in the later phases of the Bronze Age or in the Early Iron Age. It is only possible to reject their later, early medieval provenance. The issue can only be resolved via archaeological excavations.
Źródło:
Wiadomości Archeologiczne; 2021, LXXII, 72; 179-193
0043-5082
Pojawia się w:
Wiadomości Archeologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Półwysep Szyja w Bninie – świadek historii
Peninsula Szyja in Bnin – A Witness to History
Autorzy:
Kóčka-Krenz, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16538565.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Biblioteka Kórnicka PAN
Tematy:
Bnin
Wielkopolska
Lusatian culture
Middle Ages
defensive settlements
dwellings on mounds
kultura łużycka
średniowiecze
osadnictwo grodowe
siedziby na kopcach
Opis:
Półwysep wcinający się w wody Jeziora Bnińskiego (nazwany przez archeologów „Szyją”) był miejscem trzykrotnie zajętym pod dłużej trwające osadnictwo. Na przełomie epoki brązu i wczesnej epoki żelaza w jego południowej części (stanowiącej wówczas przybrzeżną wyspę) ludność kultury łużyckiej użytkowała naturalnie obronną osadę. Drugi okres intensywnego zasiedlenia półwyspu przypadł na lata 40. X wieku, kiedy został tam zbudowany solidnie ufortyfikowany gród wczesnopiastowski, użytkowany (ze 160-letnią przerwą) do początków XIII wieku. W połowie XIII wieku u nasady półwyspu została zbudowana siedziba na kopcu, stanowiąca rezydencję kasztelanów do czasu lokacji Bnina na prawie magdeburskim między 1386 a 1395 rokiem.
The peninsula projecting into Lake Bnińskie (and called Szyja by archaeologists) was the site of a long-standing settlement three times. At the turn of the Bronze Age and the early Iron Age, people of the Lusatian culture used the natural defensive settlement in its southern part (which at the time was an inshore island). The second period of intensive settlement of the peninsula was the 940s, when a strongly fortified early Piast stronghold was erected – it was used (with a break of 160 years) until the beginnings of the 13th c. In the mid-13th c., a dwelling on a mound was erected at the base of the peninsula to become home to castellans until Bnin was granted a municipal charter based on the Magdeburg rights between 1386 and 1395.
Źródło:
Pamiętnik Biblioteki Kórnickiej; 2021, 38; 9-19
0551-3790
Pojawia się w:
Pamiętnik Biblioteki Kórnickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The use of geological and geophysical methods to constrain the genesis of earth mounds at archaeological sites in the Jasło Foothills (south-eastern Poland)
Autorzy:
Gębica, Piotr
Pasterkiewicz, Wojciech
Rajchel, Lucyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2058698.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Jasło Foothills
earth mounds
geological drilling works
GPR measurements
Opis:
We show how geological and geophysical studies conducted in the Jasło Foothills, near Dukla, help constrain the genesis of two mounds, understood as heaped piles of earth, circular in plan view, located in Łęki Dukielskie (site 27 “Pod Kopcem”) and Dukla (site 7). Eleven hand auger holes yielded sediment samples for grain size analysis by laser (with a Fritsch apparatus). Hand auger holes were also made at sites in Wietrzno-Sośnina (site 29), and in Łęki Dukielskie (site 5). Three of the mounds (Łęki Dukielskie sites 5 and 27 “Pod Kopcem”, Wietrzno-Sośnina site 29) are revealed to be of natural origin, i.e. they are rock “lumps” covered with a thin layer of weathered silty-clay deposits. The fourth of the mounds (Dukla site 7) was found to have an anthropogenic origin; given its dimensions, it can be considered a late Neolithic Corded Ware kurgan. The geological analyses were complemented by GPR measurements, which supported the observations based on augering results.
Źródło:
Geological Quarterly; 2021, 65, 4; s. 225--236
1641-7291
Pojawia się w:
Geological Quarterly
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rotunda na Kopcu Krakusa?
Rotunda on the Krakus Mound?
Autorzy:
Słupecki, Leszek P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1023718.pdf
Data publikacji:
2020-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Cracow
Krakus mound
great burial mounds
Vistulanians
Romanesque rotonda
engravings
Matthäus Merian the Younger
Eric Dahlbergh
Nin
triconchos
Sv. Nikola’s chuch
Opis:
The paper focuses on the question of a mysterious building on the top of Krakus burial mound (Cracow, Poland) which was documented on some engravings from the late 16th and 17th century presenting panoramas of the city of Cracow (Matthäus Merian, 1617; and Eric Dahlberg, 1655). On the Swedish map from 1702 the top of the mound is already empty. The hypothesis is that probably a small Romanesque rotunda stood there. The facility established over a big burial mound resembles the case of St. Nicholas (Sv. Nikola) church in Nin (Croatia) which is an early Romanesque rotunda (triconchos)  rom ca. 1100 AD which stands till today on the top of a prehistoric mound. In Cracow excavation done on Krakus mound in 30ties eventually revealed a negative of destroyed foundations od the rotunda, which remained uninterpreted.
Źródło:
Folia Praehistorica Posnaniensia; 2020, 25; 291-313
0239-8524
2450-5846
Pojawia się w:
Folia Praehistorica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyniki inwentaryzacji i badań nieinwazyjnych kopców ziemnych na stanowiskach Bochnia 120 i Łapczyca 90 w kontekście problemu występowania kurhanów na lessach wielicko-bocheńskich
Results of inventory taking and non-invasive studies of earth mounds in Bochnia 120 and Łapczyca 90 sites in the context of occurrence of burial mounds in the Wieliczka and Bochnia loess
Autorzy:
Fraś, Jarosław M.
Materna, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1371722.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka
Tematy:
kopce
cmentarzyska kurhanowe
Wieliczka
Bochnia
badania
nieinwazyjne
LiDAR
kurhany
tumuli
mounds
mound cemeteries
non-invasive research
Opis:
W pierwszej części artykułu została przedstawiona historia badań w szczególności nad kopcami i cmentarzyskami kurhanowymi na obszarze Pogórza Wielickiego i Wiśnickiego wraz z przylegającymi do nich od północy: Przedgórzem Krakowskim i Bocheńskim. Następnie poruszono zagadnienia nowych odkryć na terenach rozległych kompleksów leśnych związanych z możliwością wykorzystania nowoczesnych technologii. Dotyczy to przede wszystkim udostępnienia danych LiDAR (ang. Light Detection and Ranging). Szerzej omówione zostały domniemane cmentarzyska kurhanowe w Bochni-Kolanowie, stan. 120 i Łapczycy, stan. 90. Stworzony został dla nich Numeryczny Model Terenu, a następnie przeprowadzono badania geomagnetyczne oraz gleboznawcze. W wyniku prospekcji terenowych oraz wspomnianych badań zidentyfikowano 14 możliwych kopców na stanowisku 120 w Bochni-Kolanowie i 35 na stanowisku 90 w Łapczycy. Poczynione prace mają charakter przygotowawczy przed planowanymi badaniami wykopaliskowymi mającymi potwierdzić chronologię odkrytych stanowisk.
In the first part of the paper, the authors present the history of studies, in particular on mounds and mound cemeteries in the area of the Wieliczka and Wiśnicz Foothills and areas adjoining them in the north, namely the Cracow and Bochnia Foothills. Subsequently, the authors tackle new discoveries in the area of vast forest complexes, related to the possibility of using modern technologies. In particular, this refers to the making of LiDAR (Light Detection and Ranging) data available. Presumed mound cemeteries in Bochnia-Kolanów, site No. 120 and in Łapczyca, site No. 90, were discussed in detail. A Digital Elevation Model (DEM) was generated for them, and subsequently, geo-magnetic and soil survey studies were carried out. As a result of field surveys and the above-listed studies, fourteen possible mounds were identified at site No. 120 in Bochnia-Kolanów and thirty-five at site No. 90 in Łapczyca. The performed work is preparatory with respect to the planned excavation studies which are meant to confirm the chronology of the discovered sites.
Źródło:
Studia i Materiały do Dziejów Żup Solnych w Polsce; 2020, 34; 236-297
0137-530X
Pojawia się w:
Studia i Materiały do Dziejów Żup Solnych w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Alleged burial mounds from the late Roman Period at leśnictwo Sacharewo site 3, Białowieża Primeval Forest
Autorzy:
Krasnodębski, Dariusz
Olczak, Hanna
Mizerka, Jagoda
Niedziółka, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1774807.pdf
Data publikacji:
2019-12-29
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
cemetery
mounds
Roman Period
Białowieża Primeval Forest
Wielbark culture
post-Zarubintsy culture
Opis:
The article presents results of excavations carried out at an alleged barrow cemetery located in the western part of the Białowieża Primeval Forest, Poland. The site, discovered in 1996 and verified in 2016, consists of 10 mounds. In 2017, the first excavations were carried out when the mound no. 3, with a diameter of c. 9 m and a relative height of c. 0.7 m, located on the northern edge of the site, was chosen for research. In the mound 39 potsherds were found. The scarcity of ceramic material and the high degree of its fragmentation make the stylistic analysis difficult. The technological and stylistic features of the discussed pottery are typical for ceramics from a wide timespan, ranging from the Pre-Roman Period to the Late Roman Period. Their precise dating and cultural affiliation are difficult to determine due not only to the small size of the collection but also to the lack of well-dated comparative materials from the Białowieża Forest and its surroundings. A 14C analysis of charcoal obtained from the embankment of the mound yielded an approximation which fits between the second half of the 3rd century and the early 6th century. The cul- tural situation of north-eastern Poland in the Pre-Roman and Roman periods remains insufficiently recognised. Excavations carried out over the past dozen years have revealed many settlements related to the local culture group of the Hatched Pottery Culture and the Wielbark Culture, with some influences flowing from the postZarubintsy circle. In the course of the excavations, no human bones were found which would unambiguously confirm the sepulchral function of the mound. The Sacharewo mound is a part of a wider category of objects known from throughout the Białowieża Forest in which no bones were discovered but only fragments of clay vessels or charcoal layers.
Źródło:
Światowit; 2018, 57; 89-99
0082-044X
Pojawia się w:
Światowit
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Preliminary results of an investigation of a single Barrow near the village of Serteya (Smolensk region)
Autorzy:
Mazurkevich, Andrey N
Dolbunova, Ekaterina V
Aleksandrovsky, Aleksandr L
Fassbinder, Jorg W.E
Sablin, Mikhail V
Shirobokov, Ivan G
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1774808.pdf
Data publikacji:
2019-12-28
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
ritual site
burial mounds
pile-dwellings
Neolithic
Bronze Age
Long Barrows Culture
magnetometer prospection
archaeological geophysics
Zhizhitskaya Culture
3D reconstructions
Opis:
A single burial mound is located on the right bank of the Serteyka River (north-western Russia). It was discovered by E.A. Schmidt in 1951 and is attributed to the Old Russian Period. New researches on the burial mound conducted in 2013 and 2014 have uncovered several diachronic constructions. The first stage was connected to a flint knapping site, which was located on a natural ele- vation. It can be attributed to the 6th millennium BC on the basis of the Early Neolithic pottery fragments found nearby. The next period is dated to the second half of the 3rd millennium BC, when a ritual platform was created. Moreover, on another mound, a ditch was created, which can be attributed to the Long Barrow Culture due to a ceramic fragment found there. Samples from burnt bones and charcoal indicate that the first and second stages of this construction could be dated to between the middle and the second half of the 3rd millennium BC – the late stage of the Zhizhitskaya Culture of pile-dwellers and the initial stage of the Uzmenskaya Culture. Animal bones were cremated along with bronze items, as evidenced by the patina visible on the surface of the bones. Such a rite has been recorded for the first time. Furthermore, a ritual fire-place was set on a flat platform, and additional fireplaces were situated on the slope of the burial mound. This complex, which can be interpreted as a site of worship from the Late Neolithic through the Early Bronze Age, existed for a long period of time. Nowadays, it is difficult to find analogies to such ritual complexes from the 3rd millennium BC from the territory of Poland and the Upper Dnepr region; only the kurgans and burial mounds of the Corded Ware Culture dating to the 3rd millennium BC are known. It might also be supposed that some of the sites with such a sepulchral rite, usually attributed to the Long Barrows Culture, could also be ritual sites – this, however, would require further research.
Źródło:
Światowit; 2018, 57; 41-56
0082-044X
Pojawia się w:
Światowit
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Earthen Forms in Landscape Architecture – from Geoglyphs to Contemporary Urban Parks
Formy ziemne w architekturze krajobrazu - od geoglifów po współczesne parki miejskie
Autorzy:
Porada, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1191428.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu
Tematy:
earthen forms
mounds
landscape architecture
land art
formy ziemne
kopce
architektura krajobrazu
Opis:
Kształtowanie form ziemnych wnosi do architektury krajobrazu istotne wartości kulturowe i od wieków motywuje do niestandardowych rozwiązań oraz innowacji - chociażby pod względem technologii budowy oraz ich zabezpieczenia i utrzymywania. Modelowane przez człowieka skarpy, tarasy, nasypy, kopce, wały czy doły są rozpoznawalnymi artefaktami, z których część stanowi jednocześnie swoiste archetypy. Artykuł ma na celu zaprezentowanie krótkiego przeglądu stosowania form ziemnych w projektowaniu krajobrazu, a także określenie, w jaki sposób geneza ich powstawania ulegała przemianom na przestrzeni wieków, począwszy od wartości symbolicznych aż po takie motywacje jak ekologia, recykling czy rekultywacja terenów postindustrialnych.
Źródło:
Architektura Krajobrazu; 2018, 2; 42-61
1641-5159
Pojawia się w:
Architektura Krajobrazu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wykorzystanie metody litologicznej do weryfikacji rezultatów nieinwazyjnych badań kurhanów z epoki brązu na pograniczu śląsko-wielkopolskim (Las Krotoszyn, Wielkopolska)
Use of the lithological method in verifying results of non-invasive surveys of the Bronze Age barrow mounds on the Silesia and Wielkopolska borderland (Krotoszyn Forest, Wielkopolska)
Autorzy:
Hildebrandt-Radke, Iwona
Mateusz, Stróżyk
Czebreszuk, Janusz
Jaeger, Mateusz
Pospieszny, Łukasz
Cwaliński, Mateusz
Niebieszczański, Jakub
Rotnicka, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/578286.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
kurhany
lotniczy skaning laserowy (ALS)
prospekcja magnetometryczna
metoda litologiczna
epoka brązu
Las Krotoszyn
barrow mounds
Airborne Laser Scanning (ALS)
magnetometry prospection
lithological methods
Bronze Age
Krotoszyn Forest
Opis:
Upowszechnienie się w archeologii metod nieinwazyjnych umożliwiło w znacznie większej skali badania obszarów leśnych. W badaniach cmentarzysk kurhanowych położonych na Wale Krotoszyńskim (Las Krotoszyn), w celu rozpoznania morfometrycznego cmentarzyska kurhanowego i identyfikacji kopców, które weryfikowano dodatkowo w terenie, zastosowano metody lotniczego skaningu laserowego do wykonania numerycznego modelu terenu. Wykonanie prospekcji magnetometrycznej, na podstawie oceny zróżnicowania anomalii magnetycznych, dało możliwość uchwycenia złożonej struktury wewnętrznej badanych kurhanów. Wyniki magnetometrii weryfikowane były poprzez odwierty geologiczne w miejscach występowania anomalii magnetycznych w obrębie kurhanu, a pobrany z nich materiał poddano badaniom litologicznym oraz analizie podatności magnetycznej.
The spread of non-invasive methods in archaeology made it possible to study forest areas. In the study of barrow cemeteries located on the Krotoszyn Ridge (Krotoszyn Forest), aerial laser scanning methods were used to implement a numerical terrain model for morphometric recognition and identification of burial mounds, which were additionally verified in the field. Magnetometric prospection made it possible to study the complex internal structure of the studied mounds on the basis of the diversity of magnetic anomalies. The verification of the geomagnetic surveys was based on geological drillings in the places with the largest magnetic anomalies within the burial mounds; the material collected from them was subjected to lithological tests and analysis of magnetic susceptibility.
Źródło:
Acta Geographica Lodziensia; 2018, 107; 73-92
0065-1249
Pojawia się w:
Acta Geographica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tumulus burial field on the north coast of Kuwait Bay. Preliminary excavation report on the spring season in 2012
Autorzy:
Rutkowski, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1727753.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Gulf archaeology
burial mounds (tumuli)
cemetery in Kuwait
tumuli with outer ring
Opis:
Field research was concentrated on excavating burial mounds and non-sepulchral structures located in two different microregions: Muhaita (a new cluster of five structures representing different categories) and Bahra/Nahdain (three tumuli of which two represented a type with outer ring wall that had not been excavated so far). The excavation also provided the first secure dating evidence for the burial field in the form of a radiocarbon date for material from one of the tumuli and a dating based on the first pottery find from the tombs for another one. This has supported an earlier hypothesis that at least part of the cemetery should be dated to the Early/Middle Bronze Age. Areas between previously investigated locations were surveyed, completing gaps in the hitherto studied regions.
Źródło:
Polish Archaeology in the Mediterranean; 2015, 24(1); 505-528
1234-5415
Pojawia się w:
Polish Archaeology in the Mediterranean
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przyczynek do badań nad początkiem Cerkwi na Zachodzie Rusi
Contributions to the Study of the Beginnings of the Orthodox Church in Western Rus’
Autorzy:
Liwoch, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/420243.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Ruś Kijowska
chrześcijaństwo
drużyna książęca
kurhany
obol zmarłych
krzyże
Kievan Rus’
Christianity
princely retinue (druzhina)
burial mounds
obolus of the dead
crosses
Opis:
W 1882 r. T. Ziemięcki przeprowadził w Podhorcach (obwód lwowski, Ukraina) badania wykopaliskowe dwóch sąsiadujących ze sobą kurhanów, które nazwał wielką mogiłą bliźniaczą nr 1 i nr 2. W mogile nr 1 odkrył bogato wyposażony pochówek podwójny (zapewne małżeński), w którym znajdowały się dwa identyczne srebrne krzyżyki. Krzyże te należą do typu nazywanego skandynawskim (wariant B.1 typu 1.4.3 wg J. Staeckera). W mogile nr 2 znalazł szkielet mężczyzny, którego pochowano z wyposażeniem, w tym z dwoma krzyżami. Większy (zaginiony) był brązowym enkolpionem z wyobrażeniem Ukrzyżowania i Matki Boskiej Oranty, który znajduje analogie w krajach naddunajskich. Mniejszy jest srebrnym krzyżykiem w formie krzyża św. Piotra. W ustach zmarłych pochowanych w obu kurhanach znajdowały się drobne przedmioty złote, które interpretować należy jako lokalny wariant zwyczaju obola zmarłych. Oba groby są częścią nekropoli z pochówkami drużynnymi. Datować je trzeba na koniec X - 1. połowę XI w. Przedstawiane obiekty są najstarszymi niebudzącymi wątpliwości chronologicznych i interpretacyjnych śladami obecności schrystianizowanych (grecka wersja chrześcijaństwa) elit nad górnymi Bugiem i Dniestrem. Zmarli nie będąc duchownymi, byli jednak przedstawicielami nowej oficjalnej religii wśród słowiańskiej ludności, której nawracanie dopiero się rozpoczynało. Wydaje się zatem, że ich obecność w Podhorcach uznać można za początek Cerkwi w zachodniej części niegdysiejszej Rusi Kijowskiej.
In 1882 T. Ziemięcki conducted in Pìdgìrcì (Lviv district, Ukraine) a research excavation of two neighboring burial mounds which he called the Great Twin Barrows No. 1 and No. 2. In barrow No., he discovered on richly furnished double burial (probably of a married couple) where he found two identical silver crosses. The crosses belong to the so called Scandinavian type (variant B.1 type 1.4.3 acc. J. Staecker). In barrow No. 2, he found a skeleton of a male buried with furnishings, including two crosses. The bigger one (lost) was a bronze encolpion depicting the Crucifixion and the Virgin Orans, which can find analogies in the Danube countries. The smaller one is a silver St. Peter’s cross. In the mouths of the corpses found in both barrows there were tiny gold objects which could be interpreted as a local variation of the obolus of the dead custom. Both graves are a part of necropolis with druzhina burials. They date back to the end of the 10th century or the first half of the 11th century. The objects presented here are the earliest evidence to confirm the presence of a Christianized (Greek version of Christianity) elite in the region of the Upper Bug and Upper Dniester, which is not burdened with chronological or interpretative reservation. The deceased were not members of the clergy but, nevertheless, representatives of the new official religion in a pagan Slavic population whose conversion had barely begun. It seems, therefore, that their presence in Pìdgìrcì can be considered the beginning of the Orthodox Church in the western part of the former Kievan Rus’.
Źródło:
ELPIS; 2014, 16; 169-172
1508-7719
Pojawia się w:
ELPIS
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The oldest graves of the Trzciniec culture
Najstarszy horyzont grobów kultury trzcinieckiej
Autorzy:
Górski, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/498146.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Instytut Archeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego. Muzeum Okręgowe w Rzeszowie
Tematy:
Bronze Age
Trzciniec culture
cremation
inhumation
burial mounds
chronology
Opis:
The oldest horizon of the Trzciniec culture spanned over vast geographical areas and its graves may be distinguished by the presence of very specific vases and beakers (Fig. 1). The characteristic features of ceramics allow for distinguishing a group of burials with an early date. Such graves contained similar furnishings and they are known from nearly all parts of the Trzciniec cultural milieu in the area of Poland (Fig. 2–8). Parallel assemblages of archeological finds are also known from western Ukraine. The broad chronological span of the discussed notions may prove the hypothesis that they reflect a relatively short chronological horizon, probably limited to the 17th century BC. The funerary practices of the Trzciniec culture were very diverse already at the early stages of its development and included flat cremation graves with urns, pit-graves and diverse forms of both single and multiple inhumations. Inhumation and cremation graves have also been found in mounds.
Źródło:
Analecta Archaeologica Ressoviensia; 2013, 8; 69-105
2084-4409
Pojawia się w:
Analecta Archaeologica Ressoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies