Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Mk 11" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Mesjański charakter perykopy Marka o wjeździe Jezusa do Jerozolimy (Mk 11, 1-11)
Autorzy:
Bartnicki, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1166619.pdf
Data publikacji:
1973
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Jerozolima
wjazd do Jerozolimy
Mk 11
1-11
Jerusalem
entry into Jerusalem
Opis:
La fait que dans sa péricope sur l’entrée de Jésus à Jérusalem S. Marc ne donne aucun titre messianique, suscita des opinions selon lesquelles l’évangeliste n ’avait guère eu l’intention d’a ttribuer à cet événement une signification messianique. Cependant il est légitime de se poser la question de savoir si le récit en cause ne comporte pas d’autres détails décidant d’un caractère messianique de la description. Déjà la mention qui y est faite du Mont des Oliviers peut être interprétée dans l’optique de l’attente de voir venir le Messie précisément de là. Les connexités littéraires avec Gn 49, 10 et Zeh 9, 9 prouvent que S. Marc se situe dans la ligne de ces textes messianiques. Le cri d’hosanna prend, lui aussi, un accent messianique. Des textes rabbiniques montrent que les mots de P s 118, 26: „Béni soit celui qui vient au nom du Seigneur” furent susceptibles, dans la période ultérieure, d’une interprétation messianique. La phrase: „Béni soit le Royaume qui vient, de notre père David ” est une proclamation de l’avènement du royaume de Messie. Tout ceci montre que S. Marc — bien qu’il ne donne pas à Jesus le nom de Messie — confère à toute cette scène une portée messianique.
Źródło:
The Biblical Annals; 1973, 20, 1; 5-16
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antropologiczna kategoria wstydu i jej nośność w pismach Nowego Testamentu
Autorzy:
Kręcidło, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/511812.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
honor i wstyd
antropologia kulturowa
Mt 1
1-17
Mk 11-12
J 18-19
honor and shame
social-scientific approach
Matthew 1
Mark 1112
John 18-19
Opis:
The article aims at exploring the anthropological notion of shame in the circum- -Mediterranean culture and at showing its impact on the interpretation of the New Testament. Shame in this culture was not perceived – like today – as a kind of negative emotion but as social anti-value, the antonym of honor. Depending on the social status of a family in which one was born, he or she participated in honor or shame of relatives. Every man was obliged to acquire each day honor for himself and his family. Honor being a limited good could be lost. Loosing honor meant that the whole family, real or fictive, ran into shame. Examining three passages from the New Testament, namely Jesus genealogy (Matt. 1:1-17), his confrontations with Pharisees and Scribes narrated in Mark 11 – 12, and passion narrative according to John 18 – 19, the author of the article shows the impact of honor and shame culture for proper understanding of the message of the New Testament.
W niniejszym artykule postawiliśmy sobie zadanie pokazania w jaki sposób rozumiano wstyd w starożytnej cywilizacji śródziemnomorskiej oraz ukazania na kilku przykładach implikacji tego faktu dla właściwego odczytania i interpretacji ksiąg Nowego Testamentu. Jako że kategoria wstydu była postrzegana w kulturze śródziemnomorskiej owego czasu inaczej niż w obecnej zachodniej cywilizacji, w pierwszej części artykułu ukazane zostało powiązanie wstydu z honorem jako najbardziej cenioną wartością w społecznościach owej cywilizacji. Wstyd, stanowiący w tamtej kulturze antytezę honoru, rozumiany był jako antywartość: niesława, niegodność, hańba, zła reputacja itp. Nie był on postrzegany przede wszystkim jako kategoria etyczna, definiująca wewnętrzną wartość człowieka, lecz jako brak honoru w jego publicznej ocenie. Ludzie przychodzący na świat w rodzinach o niższym statusie społecznym dziedziczyli niższy honor, a zatem ciążył na nich większy wstyd. Każdy mężczyzna był zobowiązany do codziennego podejmowania walki o honor, który mógł pozyskać dla siebie i rodziny poprzez konfrontacje według reguł tzw. gry o honor oraz przez pełnienie dzieł dobroczynnych. Wydarzenia opowiedziane na kartach Nowego Testamentu odwołują się do myślenia w kategoriach honoru i wstydu, dlatego też w interpretacji biblijnych perykop należy to zagadnienie brać pod uwagę. W artykule ukazaliśmy implikacje tego typu myślenia na przykładzie trzech wybranych fragmentów Nowego Testamentu: rodowodu Jezusa w Mt 1,1-17, Jego konfrontacji z faryzeuszami i uczonymi w Piśmie w Mk 11-12 oraz Janowego opowiadania o męce, krzyżowej śmierci i pochówku Jezusa (J 18-19). W każdej z tych perykop autorzy odwołują się do myślenia adresatów w kategoriach honoru i wstydu, ukazując Jezusa jako ucieleśnienie honoru, tych zaś, którzy próbują Go pohańbić w oczach innych jako zasługujących na wstyd.
Źródło:
Studia Theologica Varsaviensia; 2016, 54, 1; 19-34
0585-5594
Pojawia się w:
Studia Theologica Varsaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pedagogia i tajemnica głosu Boga (Mk 1,11; 9,7)
Autorzy:
Malina, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1623907.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Ewangelia wg św. Marka
Mk 1
11
Mk 9
7
słowo
Opis:
Nel Vangelo di Marco si trovano due dichiarazioni sulla relazione filiale di Gesu con Dio. Queste parole sono introdotte nella narrazione dalle locuzioni: »una voce divenne dai cieli« e »divenne una voce dalla nube«. Il contenuto stesso delle dichiarazioni viene studiato ampiamente e profondamente dagli esegeti. Le introduzioni narrative alle dichiarazioni meritano peró un'attenzione particolare. Lo studio mette in risalto la funzione pedagogica e mistagogica della presenza e dell'attivita della voce divina, sia quella pronunciata da Dio stesso su Gesu, che quella rivolta a Lui da Gesu morente, di rivelare l'identita di Gesu come figlio di Dio e di condurre i discepoli nella sua sequella a partecipare alla comunione divina, indisturbata da tutte le altre voci.
Źródło:
Verbum Vitae; 2005, 7; 93-118
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies