Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Ministry of Transport" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Protection of Consumers‘ Rights in Railway in the Slovak Republic
    Autorzy:
    Horvat, Matej
    Magurová, Hana
    Srebalová, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/530278.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
    Tematy:
    customer rights in railways
    Ministry of Transport
    protection of customers’ rights in railway
    public administration in railway
    railway
    Regulation (EC) No. 1371/2007
    Slovakia
    Transport Authority
    Opis:
    The paper focuses on railway services in the Slovak Republic and describes the organization of public administration in this area and its responsibility for protecting consumer rights. It analyses customers’ rights stipulated in the Slovak legislation and comes to a conclusion that they drive mainly from the EU law. The paper also presents a customer satisfaction survey regarding rail services in the Slovak Republic and several other EU states and proposes suggestions on how to improve customer satisfaction. The aim is to start a discussion on customers’ rights in the Slovak Republic because in the last couple of years the total number of rail customers is on the rise.
    Źródło:
    Yearbook of Antitrust and Regulatory Studies; 2017, 10(16); 177-190
    1689-9024
    2545-0115
    Pojawia się w:
    Yearbook of Antitrust and Regulatory Studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Komunikacja Miejska w Koszalinie w latach 1945 - 1989
    Autorzy:
    Juszczak, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1591231.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    public transport
    Koszalin
    the Ministry of Municipal Economy
    „Głos Koszaliński”
    planned economy (command-distributive economy)
    komunikacja miejska
    Ministerstwo Gospodarki Komunalnej
    gospodarka nakazowo-rozdzielcza
    Opis:
    W artykule zaprezentowano historię Zakładu Komunikacji Miejskiej w Koszalinie w latach 1945–1989. Po drugiej wojnie światowej niemiecki tabor komunikacji miejskiej został całkowicie zniszczony. Dopiero w 1948 roku Zarząd Miejski w Koszalinie sporządził 12 wniosków o włączenie inwestycji miejskich do Państwowego Planu Inwestycyjnego na rok 1949. Na komunikację miejską planowano wtedy 4 mln zł. Uchwalono kupno trzech autobusów. Środki miały pochodzić z czteromilionowego kredytu zaciągniętego w Komunalnym Banku Kredytowym. W 1949 roku zakupiono dwa wymagające remontu autobusy, jeden marki Büssing, a drugi Chevrolet. W sierpniu 1949 roku Zarząd Miejski powołał Jerzego Czechowicza do organizacji Miejskiej Komunikacji Samochodowej w Koszalinie. Komunikacja Samochodowa w Koszalinie została uruchomiona 15 października 1949 roku. W 1954 roku MKS otrzymała od Ministerstwa Gospodarki Komunalnej 3 autobusy marki Mavag, które były w 50% zniszczone. Przedsiębiorstwo żyło z dotacji, a tabor samochodowy przychodził z rozdzielnika Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z Departamentu Komunikacji. W 1955 roku po raz pierwszy przyszły trzy nowe autobusy – Stary 52, powstała też stacja obsługi z sześcioma stanowiskami przeglądowymi autobusów. Warunki pracy mechaników były prymitywne. Koszalin od roku 1950, jako miasto wojewódzkie, dynamicznie rozwijał się. Przedsiębiorstwo komunikacji miejskiej nie nadążało za potrzebami komunikacyjnymi mieszkańców. W kolejnych latach przychodziły z rozdzielnika Sany i Autosany. Autobusy psuły się i było ich za mało. Przełom nastąpił w latach 70., po Centralnych Dożynkach w Koszalinie, między innymi w wyniku starań dyrektora komunikacji miejskiej w Koszalinie, Cezarego Stankiewicza. W latach 1970–1977 przewozy pasażerskie wzrosły dwukrotnie. W rannym szczycie autobusy przewoziły 22 tysięcy pasażerów. Powstały linie zamiejscowe i do Mielna. W 1977 roku powstało Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Komunikacji Miejskiej w Koszalinie. Od 1975 roku miejskie przedsiębiorstwo komunikacji należy do czołówki tego typu przedsiębiorstw w kraju. W 1989 roku zmieniło ono zasady funkcjonowania, tabor unowocześniono i mimo dotacji z budżetu ciężar funkcjonowania odzwierciedla się w cenie biletów.
    The article presents the history of a public transport company in Koszalin in the years 1945–1989. After the Second World War the German means of public transport were completely destroyed. It was not until 1948 that the City Council of Koszalin made up 12 motions concerning the inclusion of municipal investments into the State Investment Plan for 1949. There were four million zlotys allotted to the Koszalin public transport. It was decided to buy three buses. The funds were supposed to come from a four-million credit taken out from the Communal Credit Bank. In 1949 two buses (needing a repair) were bought: one Büssing, and the other Chevrolet. In August 1949 the City Council appointed Jerzy Czechowicz to the organisation of the Public Road Transport in Koszalin. The Public Road Transport in Koszalin was put into motion on October 15, 1949. In 1954 the Urban Road Transport (MKS) received from the Ministry of Municipal Economy three ‘Mavag’ buses, which were destroyed in 50%. The company was financed with a state subsidy, and its fleet came from the Transport Department of the Ministry of Communal Economy. In 1955 for the first time three new buses (Star 52) appeared; also a new service station was created, with six service bays. The working conditions of the mechanics were rather poor. Koszalin, the capital of the region since 1950, was developing rapidly; and the urban transport company did not keep up with the growing transport needs of the inhabitants. In the subsequent years the number of new buses (San and Autosan) was increasing, but they kept breaking and there were too few of them. A big change took place in the 1970s, after the central harvest festival in Koszalin, among other things, thanks to Cezary Stankiewicz, manager of the Koszalin urban transport. In the years 1970–1977 the number of passengers was doubled. In the morning rush hours the buses carried 22,000 passengers. New bus lines were created, for example to Mielno. In 1977 a new company was born, the Urban Transport Company of the Koszalin Voivodeship; since 1975 it has been one of the biggest companies of that type in the country. In 1989 the rules of its functioning were changed, its fleet was modernised, but in spite of the state subsidies, the prices of the tickets were not low.
    Źródło:
    Przegląd Zachodniopomorski; 2016, 4; 105-138
    0552-4245
    2353-3021
    Pojawia się w:
    Przegląd Zachodniopomorski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polish central museum repository for Gdańsk Voivodeship. Part 2: in Sopot and in Oliwa
    Polska centralna zbiornica muzealna na Województwo Gdańskie. Część 2. W Sopocie i w Oliwie
    Autorzy:
    Kamińska, Lidia Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/432813.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-18
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Polish Central Museum Repository (PCZM)
    Gdańsk Voivodeship
    Ministry of Culture and Art (MKiS) and Central Directorate of Museums and Collection Protection (NDMiOZ)
    transport campaign
    Sopot Repository
    Oliwa Repository
    former manorial property
    former German property
    protection of movable monuments
    Polska Centralna Zbiornica Muzealna
    województwo gdańskie
    Ministerstwo Kultury i Sztuki Naczelna Dyrekcja Muzeów i Ochrony Zabytków
    akcja zwózkowa
    składnica sopocka
    składnica oliwska
    mienie podworskie
    mienie poniemieckie
    zabezpieczanie zabytków ruchomych
    Opis:
    The second part of the paper on the repositories located in Sopot and Gdańsk-Oliwa refers to the articles on Polish conservation and museum repositories published in the previous issues of the ‘Muzealnictwo’ Annual, particularly in the 2018 issue No. 59. The paper covers the period 1945–1949, in which the first stage of the transport of the artistic collections to the Polish Central Museum Repository in the Gdańsk Voivodeship (PCZM) took place. Established in 1945 by the Ministry of Culture and Art (MKiS) and the Central Directorate of Museums and Collection Protection (NDMiOZ), the institution was meant to collect moveable heritage that on the grounds of the decrees issued at the time was becoming property of the Treasury of State. The main PCZM’s seat was located in Sopot, the second in Gdańsk-Oliwa. The activity of the Repository is described, and so are the responsibilities of its staff and management, number of monuments collected at a given period, operation principles, administrative reporting, financing, outlays on the edifices of the Repository buildings. Furthermore, legal and political conditioning for PCZM’s operations are given. The issued decrees and ordinances changing the political regime in the country are given; they had a direct impact on the property collected at the Repository: abandoned, former German, and former manorial and on its ownership transfer. Moreover, extracts from instructions, orders, and circulars issued by the then administration, and affecting PCZM’s goals and operating are quoted; additionally, localities from which objects were transferred to PCZM are given, and sources to further investigate the topic are pointed to.
    Druga część szkicu o składnicach ulokowanych w Sopocie i w Gdańsku–Oliwie nawiązuje do treści artykułów o polskich składnicach konserwatorskich i muzealnych, publikowanych w poprzednich numerach „Muzealnictwa”, w szczególności w numerze 59. z 2018 roku. Opracowanie obejmuje lata 1945–1949, w których miał miejsce pierwszy etap zwózki zbiorów artystycznych do Polskiej Centralnej Zbiornicy Muzealnej na Województwo Gdańskie (PCZM). Instytucja ta utworzona została w 1945 r. przez Ministerstwo Kultury i Sztuki Naczelną Dyrekcję Muzeów i Ochrony Zabytków (MKiS NDMiOZ). Celem jej powołania było gromadzenie ruchomości, które na mocy powstających wówczas dekretów stawały się własnością Skarbu Państwa. Główna siedziba PCZM znajdowała się w Sopocie, druga w Gdańsku–Oliwie. Artykuł opisuje działalność Składnicy, obowiązki jej pracowników, osoby zarządzające, liczby zabytków zgromadzonych w danym czasie, zasady funkcjonowania, podległość administracyjną, finansowanie, poniesione nakłady na budynki siedzib Składnicy. Podaje warunki prawno- polityczne, w których funkcjonowała PCZM. Wymienia dekrety i ustawy zmieniające ustrój kraju, wpływające bezpośrednio na zagadnienia własności mienia gromadzonego w Składnicy: opuszczonego, poniemieckiego, podworskiego. W tekście cytowane są również wyimki z instrukcji, zarządzeń, okólników wydawanych przez ówczesną administrację mające wpływ na cele i sposoby funkcjonowania PCZM, wymieniane miejscowości, z których zwieziono przedmioty do PCZM, wskazane źródła do pogłębiania tematu.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2019, 60; 256-266
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies