Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Mikołaj Gogol" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Filozofia i geokulturologia prozy. Rzym i Jerozolima Mikołaja Gogola
Философия прозы и геокультурология. Рим и Иерусалим у Николая Гоголя
Autorzy:
Woźniak, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945038.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Mikołaj Gogol
Rzym
Jerozolima
geokulturologia
metamorfoza duchowa
Nikolai Gogol
Rome
Jerusalem
geoculturology
spiritual transformation
Opis:
В статье рассматриваются Рим и Иерусалим в жизни и творчестве Гоголя, как места его творческой биографии. Главный предмет обсуждения - геокуль- турологическая и философская перспектива видения этих мест писателем, т.е. топофилия и философско-духовная подоплека мировоззрения, а также роль «вечного Рима» и «святого Иерусалима» в формировании эстетики писателя. Рим отобразился в прозе писателя в неоконченном произведении Рим 1842 г. (первоначально Лннунциата), а также в переписке, поскольку Иерусалим остался в художественном плане местом пустоты. Гоголь упоминал о паломничестве в Палестину очень редко. В рассуждениях появляется попытка объяснить последний этап жизни писателя и его духовного преображения в аспекте культурологического воздействия места.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2009, 57, 7; 53-72
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Martwe dusze Mikołaja Gogola a polska powieść satyryczna XIX wieku
Мертвые Души Николая Гоголя и польский сатирический роман XIX века
Autorzy:
Orłowski, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945039.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Mikołaj Gogol
powieść Martwe dusze
powieść satyryczna
inspiracje literackie
polsko-rosyjskie związki literackie
Nicholas Gogol
novel Dead Souls
satirical novel
literary inspirations
Polish-Russian literary connections
Opis:
В этой статье не говорится о высказаниях польской литературной критики о Николае Гоголе (1809-1852), но об инспирациях его творчества в польской сатирической прозе XIX века. Польские переводы произведений этого писателя (Шинель, Записки сумасшедшего, фрагменты Мертвых душ) начал печатать Юзеф Игнатий Крашевский в 1843 году. Выразительное влияние на польский реалистический роман, содержавший отчетливые элементы острой социальной сатиры, произвели Мертвые души Гоголя. Похождения главного героя, как основная схема композиции (похождения Павла Чичикова в Мертвых душах) дают автору возможность представить многообразные, порою карикатурные социальные типы людей. Подобной схемой композиции как в Мертвых душах восползовались в своих романах польские писатели XIX века - Юзеф Игнатий Крашевский (Волшебный фонарь, 1843), Антоний Марцинковский (Записки инспектора складов, 1858 - здесь сходство с Мертвыми душами наиболее выразительно) и Юлиан Венявский- Иордан (Похождения делегата). Следы влияния Тараса Бульбы Гоголя на польскую историческую прозу отразились в романе Огнем и мечом Генрика Сенкевича. С переводов произведений Гоголя началось открытие великой русской прозы в польской литературной жизни XIX века.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2009, 57, 7; 73-83
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mikołaj Gogol w recepcji Jewhena Małaniuka
Микола Гоголь в прочитанні Євгена Маланюка
Autorzy:
Nowacki, Albert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945045.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
emigracja
Mikołaj Gogol
dusza rosyjska
„małorosyjskość”
literatura ukraińska
emigration
Mykola Gogol
Russian soul
“littlerussianism”
ukrainian literature
Opis:
Метою статті є представити лінературну спадщину Миколи Гоголя у інтерпретації Євгена Маланюка - видатного українського поета та есеїста. У своїх роздумах Маланюк намагався подивитися на Гоголя не як на видатного письменника, але як пересічну людину, яка була роздвоєна між двома народами: українським та російським. Есеїст намагався довести, що творча спадщина Гололя так насправді зраджує його, тому що вона просякнута духом українськості. Маланюк обстоював думку, що Гоголь створив собі неправдивий, неіснуючий, міфічний образ Росії, заради якого він відмовився від свого українства. Все те, каже Маланюк, дає підстстави дивитися на Гоголя, як на зразкового представника і речника т.зв. «малоросійськості».
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2009, 57, 7; 109-118
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Faces of Woland. A Literary Character Study
Oblicza Wolanda. Studium postaci literackiej
Autorzy:
Przebinda, Igor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1622456.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Karpacka Państwowa Uczelnia w Krośnie
Tematy:
Woland
Mistrz i Małgorzata
Faust
Michaił Bułhakow
Edgar Allan Poe
Johann Wolfgang Goethe
Mikołaj Gogol
uważne czytanie
diabeł
człowiek
dobro
zło
personalizm
Opis:
Celem niniejszego artykułu było przedstawienie własnej charakterystyki Wolanda jako jednego z głównych bohaterów powieści Bułhakowa Mistrz i Małgorzata, po doświadczeniach związanych z pracą nad nowym tłumaczeniem tego dzieła. Studium zostało przeprowadzone na podstawie wnikliwej analizy tekstu powieści. Wyszczególnione zostały tutaj role, w jakich występuje Woland w relacjach z bohaterami drugiego i trzeciego planu, oraz przemiany mentalne i fizyczne, jakim podlega. Sporo uwag dotyczy towarzyszącym temu wyraźnym zmianom rejestrów stylistycznych w jego wypowiedziach. Analizie językowej poddane zostały także wielorakie miana, jakimi sam narrator określa tę postać. Unaocznione są również analogie do innych autorów (Goethe, Gogol, Poe). Artykuł jest próbą rekonstrukcji światopoglądu reprezentowanego przez Wolanda, z uwzględnieniem wielości elementów nawiązujących do konkretnych doktryn filozoficznych, politycznychi etycznych. Wszystko to prowadzi do konkluzji, że bułhakowowski diabeł to postać wielowymiarowa i nieoczywista, wymykająca się wszelkim tradycyjnym, jednoznacznym schematom interpretacyjnym.
Źródło:
Studia Pigoniana; 2020, 3, 3
2657-3261
Pojawia się w:
Studia Pigoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies