Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Mike Leigh" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Poetics of the Happy Ending in Mike Leighs Films
    Autorzy:
    Śliwińska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/920464.pdf
    Data publikacji:
    2015-01-13
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Mike Leigh
    happy end
    British cinema
    Opis:
    While the most recent cinema is about surprising us with strange formal solutions, whose finale is intended to completely confuse and outsmart us, Mike Leigh makes fi lms which surprise us with their “typicality”, at the same time (paradoxically) leading to fi nales that we may not expect. Among researchers on melodrama, there are voices clearly assessing happy endings negatively. It is pointed out that a happy ending oft en looks as if it were “tacked on” and artifi cial, ignoring the overall plot rather than being integral to the rest of the fi lm. In the case of Mike Leigh’s films, the situation looks (ostensibly) similarly. Leigh oft en leads the viewer through the dramatic lives of his characters, and watches the process of families’ lives being ruined, one aft er another, only to finally make them rise like a phoenix from the ashes. It may be stated that Leigh’s fi lms in a somewhat artifi cial way take advantage of the happy ending. Th is artifi ciality, however, is not about a banal or ridiculous ending, but about one we have not been prepared for by the director.
    Źródło:
    Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2015, 16, 25; 95-103
    1731-450X
    Pojawia się w:
    Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The City According to Mike Leigh
    Autorzy:
    Śliwińska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/920137.pdf
    Data publikacji:
    2013-01-13
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Mike Leigh
    city
    London
    relationships
    family
    Opis:
    The key to the interpretation of the image of London presented in Mike Leigh’s films can be found in his own words: “I actually do think London is a hidden city the way New York isn’t.” and “You can get the hang of New York, but London is a collection of villages. It takes a long time to get under its skin.” London in Mike Leigh’s films perfectly matches the director’s creative thought, exposing social differences and the lack of communication in the family. However, the director releases his characters from the dark corners and hideous streets, and lets more light and nature into their lives. Thanks to this, as he has said, the city becomes a collection of small villages, which for him is the greatest value of the place where he lives and makes his 
    Źródło:
    Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2013, 12, 21; 107-113
    1731-450X
    Pojawia się w:
    Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mike Leigh po raz pierwszy
    Mike Leigh for the First Time
    Autorzy:
    Pitrus, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341206.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Mike Leigh
    Artur Piskorz
    kino brytyjskie
    British cinema
    Opis:
    Recenzja książki Artura Piskorza Kino organiczne Mike’a Leigh (2016). Jak podkreśla Pitrus, publikacja Piskorza jest pierwszą na polskim rynku pracą poświęconą dokonaniom tego brytyjskiego reżysera. Nie jest to jednak kompletna monografia twórcy, bowiem Piskorz ujmuje dokonania bohatera swojej pracy w sposób aspektowy, chcąc nieco zawęzić perspektywę i uczynić tom łatwiejszym w lekturze, ale także zapewne dążąc do samookreślenia przyjętej perspektywy badawczej. Pitrus zwraca uwagę, że Artur Piskorz jest nie tylko kulturoznawcą spoglądającym na kino, ale także anglistą zainteresowanym kulturą Wielkiej Brytanii, w tym również samym jej językiem, co także znalazło odzwierciedlenie w tej publikacji. Recenzent omawia budowę książki i jej najważniejsze założenia metodologiczne, wskazuje jej ewidentne zalety, ale także pewne braki, zaś w zakończeniu pozwala sobie na sugestię, że z autorem Kina organicznego należy dyskutować i upominać się o uwzględnienie innych perspektyw interpretacyjnych, choć jego publikacji nie można odmówić spójności.
    Review of Artur Piskorz’s book Kino organiczne Mike’a Leigh [Mike Leigh’s Organic Cinema] (2016). As Pitrus emphasizes, Piskorz’s publication is the first work on the Polish market devoted to the achievements of this British director. However, this is not a complete monograph on the director, because Piskorz captures the achievements of the protagonist of his work only in a certain aspect, in order to narrow down the perspective and make the volume easier to read, but also probably striving to define the adopted research perspective. Pitrus points out that Artur Piskorz is not only a culture studies specialist looking at the cinema, but also an English philologist interested in the culture of Great Britain, including its language, which is also reflected in this publication. The reviewer discusses the construction of the book and its most important methodological assumptions, indicates its stronger points, but also some shortcomings, and in the end allows himself to suggest that one should question the author of Organic Cinema strategy and demand that he takes into account other interpretative perspectives, although his publication cannot be denied consistency.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2017, 100; 253-257
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Długie ujęcie naszego miasta z tamtego wzgórza”, czyli o władzy spojrzenia w brytyjskich filmach realizmu społecznego lat 60. i 80.
    “That Long Shot of Our Town From That Hill”, or about the Authority of the Look in British Social Realism Films of the 1960s and 1980s
    Autorzy:
    Kosińska, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341424.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    filmy zlewu kuchennego
    Mike Leigh
    Alan Clarke
    kino brytyjskie
    kitchen sink cinema
    British cinema
    Opis:
    W 1984 r. Andrew Higson opublikował artykuł poświęcony przestrzeni, pejzażowi i spektaklowi w brytyjskich „filmach zlewu kuchennego” (kitchen sink cinema) lat 60. Analizując kwestię władzy spojrzenia w kontekście klasowości, Higson wskazał na pewien bardzo wyrazisty i emblematyczny typ ujęcia, które uporczywie powraca w tych niemal wszystkich nowofalowych filmach: „długie ujęcie naszego miasta z tamtego wzgórza”. Ten rodzaj ujęcia – ukazującego postaci spoglądające na swe miasto z pobliskiego wzgórza – wydaje się dość kontrowersyjny w kategoriach klasowych, jako że problematyzuje kwestię tego, kto spogląda na kogo, a zatem – kto jest kreatorem obrazu postaci i ich świata. Czy władza spojrzenia przynależy do postaci z klasy robotniczej, czy może do twórców filmowych (i najprawdopodobniej widzów) z klasy średniej? Kosińska kwestionuje ustalenia Higsona, proponując swój własny punkt widzenia i poddając analizie paralelne „długie ujęcia naszego miasta z tamtego wzgórza” z filmów Mike’a Leigh oraz Alana Clarke’a z lat 80.
    In 1984 Andrew Higson published an article concerning space, landscape and spectacle in British ‘Kitchen Sink’ cinema of the 1960s. Discussing the matter of authority of the look in the context of class, Higson singled out one very expressive and emblematic shot, insistently recurring in almost all these New Wave films: That Long Shot of Our Town from that Hill. This kind of shot - showing characters looking at their town from the nearby hill - seems to be rather controversial in class terms as it problematizes the question of who is looking at whom and, therefore, who is creating the image of the characters and their world. Does the authority of the look belong to the working class characters, or to the middle class filmmakers (and, most likely, viewers)? Kosińska questions Higson’s views by offering her own standpoint and analysing parallel Long Shots of Our Town from that Hill as expressed in 1980s films by Mike Leigh and Alan Clarke.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2017, 97-98; 181-199
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies