Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Międzywojnie" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 21
Tytuł:
Zapach fajki. Marek Pytasz. 9 kwietnia 1953 – 2 grudnia 2021
The Smell of a Pipe. Marek Pytasz, 9 April 1953 – 2 December 2021
Autorzy:
Kisiel, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2095983.pdf
Data publikacji:
2022-07-14
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Pytasz
międzywojnie
emigracja
nekrolog
the interwar period
emigration
obituary
Opis:
Szkic jest wspomnieniem o prof. Marku Pytaszu (1953–2021), badaczu literatury XX wieku, który położył wielkie zasługi dla lepszego opracowania polskiej literatury emigracyjnej. W Uniwersytecie Śląskim zainicjował powstanie syntez historycznoliterackich, słowników i antologii, co zaowocowało szerszym włączeniem się śląskich literaturoznawców w proces edukacji szkolnej i akademickiej.
This reminiscence is dedicated to Professor Marek Pytasz (1953–2021), a researcher of twentieth-century literature, who made great contributions to the study of Polish emigration literature. At the University of Silesia, he initiated the publication of literary-historical syntheses, dictionaries, and anthologies, which considerably enhanced the involvement of Silesian literary scholars in the process of school and academic education.
Źródło:
Postscriptum Polonistyczne; 2022, 29, 1; 1-8
1898-1593
2353-9844
Pojawia się w:
Postscriptum Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Słowacka post-przeszłość po 1918 roku. Kilka uwag wstępnych
The Slovak Post-Past After 1918. A Few Preliminary Remarks
Autorzy:
Bystrzak, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1194058.pdf
Data publikacji:
2021-06-20
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
cezura
Słowacja
międzywojnie
Michal Chorváth
Alexander Matuška
Alžbeta Göllnerová-Gwerková
time mark
Slovakia
interwar period
Alžbeta Gwerková-Göllnerová
Opis:
Cezurę roku 1918 w historii słowackiej kultury i literatury zwyczajowo ustalają względy polityczno-historyczne, związane z powstaniem Pierwszej Republiki Czechosłowackiej. Zmiana polityczna nie przekłada się od razu na kondycję społeczeństwa i kultury – w słowackiej kulturze międzywojnia nadal istnieją ślady przeszłości, które znacząco wpływają na słowacką rzeczywistość po 1918 roku. Powyższą tezę rozwija między innymi publicystyka społeczno-kulturalna Michala Chorvátha, Alexandra Matuški i Alžbety Göllnerovej-Gwerkovej z lat trzydziestych XX wieku. Artykuł podsumowuje ich diagnozy i skupia się na obecności przeszłości w rzeczywistości społeczno-kulturalnej słowackiego międzywojnia.
The caesura of 1918 in the history of Slovak culture and literature is customarily defined by political and historical breakthrough — the establishment of Czechoslovakia. Political change does not correspond immediately with the changes within the Slovak society and culture. In the Slovak interwar milieu, there are still traces of the past, which significantly affect the Slovak reality after 1918. Michal Chorváth, Alexander Matuška, and Alžbeta Göllnerová-Gwerková describe the Slovak culture after 1918 according to this thesis. The article summarizes their diagnoses and focuses on the presence of the past in the sociocultural Slovak interwar reality.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2021, 11 (14); 81-92
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozmowa Władysława Broniewskiego z Historią. Mity i role artysty w symbolicznym imaginarium Polski
The dialogue of Władysław Broniewski with History. Myths and roles in symbolic imaginarium of Poland
Autorzy:
Czapska, Eliza
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/652229.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Władysław Broniewski
historia
Polska
tragizm
poezja
romantyzm
tradycja
rodzina
patriotyzm
lewicowość
Legiony
I wojna światowa
międzywojnie
II wojna światowa
PRL
imaginarium
mity i role artysty
history
Polska
tragedy
poetry
romanticism
tradition
family
patriotism
socialism
Legions
First World War
interwar
Second World War
myths and roles of the artist
Opis:
The article concerns the life and work of Władysław Broniewski, a poet whose voice was strongly marked in the history of Poland in the interwar period and the times of the Polish People’s Republic. It shows the role of the artist’s work, which it played in the 20th anniversary and in subsequent years – during the Second World War and in the new social landscape of the PRL up to the present day. Broniewski’s intricate artistic and life path has been discussed in the broad context of artistic myths.
Artykuł dotyczy życia i twórczości Władysława Broniewskiego, poety, którego głos silnie zaznaczył się w historii Polski okresu międzywojennego i czasów PRL. Ukazuje rolę artysty i różne funkcje jego poezji w dwudziestoleciu międzywojennym oraz w następnych latach – podczas II wojny światowej oraz w nowym krajobrazie społecznym PRL, aż po współczesność. Powikłana droga twórcza i życiowa Broniewskiego omówiona została w szerokim kontekście mitów artystycznych.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica; 2018, 66; 111-127
0208-600X
2353-4850
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rolnicze święto «Orach toju» w obrzędowości Karaimów Wileńszczyzny okresu międzywojennego
The agricultural festival of Orach toju in the Karaim rituals of the Vilnius Region of the Interwar Period
Autorzy:
Pawelec, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1833786.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Związek Karaimów Polskich. Karaimska Oficyna Wydawnicza Bitik
Tematy:
święto rolnicze Orach toju
obrzędy Karaimów
Troki
Międzywojnie
the Karaim agricultural festival of Orach toju
Karaim rituals
Trakai
Interwar Period`
Opis:
Artykuł przedstawia karaimskie święto rolnicze zwane Orach toju. Obchodzono go jesienią w Trokach na Wileńszczyźnie w latach 1929-1939. Autor omówił jego pochodzenie, nazwę oraz przebieg uroczystości. Wykorzystano dostępne źródła archiwalne: relacje, korespondencję i zdjęcia. Święto przerwała II wojna światowa i nacjonalizacja pól karaimskich w Trokach. Mimo to Orach toju, świeckie dożynki, wpisały się w kulturę karaimską.
This article presents the Karaim agricultural festival called Orach toju. This holiday was celebrated every fall in Trakai in the Vilnius Region in 1929–1939. The author discusses its origin, name and the course of the ceremony. The following archival sources were used: reports, correspondence and photos. The festival was interrupted by the outbreak of World War II and later by the nationalization of the Karaim fields in Trakai. Nevertheless, the secular harvest festival of Orach toju, has become part of Karaim culture.
Źródło:
Almanach Karaimski; 2020, 9; 115-147
2300-8164
Pojawia się w:
Almanach Karaimski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Reprezentacje browarów w Okocimiu, Żywcu i Osieku na rejon wadowicki w dwudziestoleciu międzywojennym
Representatives of breweries in Okocim, Żywiec and Osiek in the Wadowice region in the interwar period
Autorzy:
Dryja, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37503329.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wadowickie Centrum Kultury im. Marcina Wadowity
Tematy:
Brewing
interwar period
Wadowice
beer wholesaler
Okocim brewery
Żywiec brewery
piwowarstwo
międzywojnie
Browar w Okocimiu
Browar w Żywcu
Opis:
Galicia was the last province in the Austro-Hungarian Empire to leave the problem of propination unresolved. The abolition of this relic only at the beginning of 1911 had a colossal impact on the development of factory brewing and the related distribution system. Until the end of 1910, Izrael Huppert was the tenant of the propination in Wadowice. He was also a representative of the breweries in Żywiec and Okocim. These two breweries had a dominant position on the Wadowice market. Small local breweries from Brody, Jaszczurowa, Klecza Dolna, Osiek and Zebrzydowice were of little importance. With the expiration of propination, large breweries started building their own distribution networks. Combining representative offices of several breweries was an exception. Israel Huppert died in 1917. Anna Huppert, Israel’s widow, took over the family business. At the beginning of the 1930s, due to her advanced age, she withdrew from professional activity and entrusted most of her affairs to her children. The representative of the brewery in Okocim after Poland regained independence was Anna Huppert. However, in 1927, there were misunderstandings between the partners, as a result of which the brewery in Okocim terminated the contract. The representative of the brewery in Żywiec was Józef Lisko, then Czesław Lisko, and until the outbreak of the war, the company was run by Tadeusz Lisko and Stanisław Froncz. The only local brewery present on the Wadowice market was the plant in Osiek. In the interwar period, the Wadowice market was dominated by the brewery in Żywiec, which had a stable representative office and an established brand.
Galicja była ostatnią prowincją monarchii austro-węgierskiej, która posiadała nierozwiązany problem propinacji. Zmiana tego stanu rzeczy nastąpiła dopiero na początku 1911 roku i miała kolosalny wpływ na rozwój browarnictwa fabrycznego i związanego z nim systemu dystrybucji. Do końca 1910 r. dzierżawcą propinacji w Wadowicach był Izrael Huppert. Był także przedstawicielem browarów w Żywcu i Okocimiu. Te dwa browary zajmowały dominującą pozycję na wadowickim rynku. Małe, lokalne browary z Brodów, Jaszczurowej, Kleczy Dolnej, Osieka i Zebrzydowic miały niewielkie znaczenie. Wraz z wygaśnięciem propinacji, duże browary rozpoczęły budowę własnych sieci dystrybucji. Wyjątkiem było połączenie przedstawicielstw kilku browarów. Izrael Huppert zmarł w 1917 r. Anna Huppert, wdowa po Izraelu, przejęła rodzinny biznes. Na początku lat 30. ze względu na podeszły wiek wycofała się z aktywności zawodowej i większość swoich spraw powierzyła dzieciom. Przedstawicielką browaru w Okocimiu po odzyskaniu przez Polskę niepodległości była Anna Huppert. Jednak w 1927 r. doszło między wspólnikami do nieporozumień, w wyniku których browar okocimski rozwiązał umowę. Przedstawicielem browaru w Żywcu był z kolei Józef Lisko, następnie Czesław Lisko, a do wybuchu wojny firmą kierowali Tadeusz Lisko i Stanisław Froncz. Jedynym lokalnym browarem obecnym na wadowickim rynku był zakład w Osieku. W okresie międzywojennym na wadowickim rynku dominował browar w Żywcu, który posiadał stabilne przedstawicielstwo i ugruntowaną markę.
Źródło:
Wadoviana. Przegląd historyczno-kulturalny; 2023, 26; 53-78
1505-0181
Pojawia się w:
Wadoviana. Przegląd historyczno-kulturalny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Publiczna pomoc bezrobotnym do końca lat 20. XX wieku – wokół genezy tworzenia polskich rozwiązań systemowych w aspekcie społeczno-prawnym
Autorzy:
Kruk, Anna, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/952310.pdf
Data publikacji:
2019-09-26
Wydawca:
Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
Tematy:
międzywojnie
instrumenty polityki społecznej
Opis:
Artykuł ma charakter historyczny oraz społeczno-politologiczny. Autorka prezentuje rezultaty badania aktów prawnych oraz literatury przedmiotu, w odniesieniu do pomocy bezrobotnym w latach 20. XX wieku, w początkowym okresie funkcjonowania systemu polityki społecznej na rzecz rynku pracy w Polsce. Badanie zostało zrealizowane przy pomocy metodyki „desk research”. Analiza aktów prawnych pokazała występowanie konstruktywnych i kompleksowych rozwiązań systemowych na rzecz osób bezrobotnych tuż po I wojnie światowej oraz w pierwszym dziesięcioleciu dwudziestolecia międzywojennego w Polsce. Mogą nad nimi się zastanowić współczesne pokolenia oraz uczyć się na podstawie historycznych narodowych tradycji oraz doświadczeń.
Źródło:
Praca Socjalna; 2019, 34(2); 91-110
0860-3480
Pojawia się w:
Praca Socjalna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowoczesne myślenie o kształceniu.Człowiek i różne drogi edukacji u źródeł współczesności (w perspektywie badań nad polskim szkolnictwem we Francji)
Modern approach to education. Man and different ways of schooling at the beginning of the present day (in the view of research into Polish education in France)
Autorzy:
Kempiński, Łukasz
Rezmer-Mrówczyńska, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/523672.pdf
Data publikacji:
2018-11-26
Wydawca:
Uczelnia Lingwistyczno-Techniczna w Świeciu
Tematy:
edukacja
oświecenie
programy nauczania
szkolnictwo we Francji
międzywojnie
education
schooling
syllabi
immigration
Polska
France
Opis:
Celem naukowych rozważań o człowieku w kontekście kształcenia i rozwoju jednostki (u progu współczesności) jest prezentacja różnych obszarów badań dotyczących szkolnictwa w Polsce i za granicą w wyznaczonych okresach historycznych. Człowiek, stanowiący oś konstrukcyjną refleksji nad kwestiami edukacji, zaprezentowany zostanie w orbicie nowożytnych pojęć, kategorii i wartości, z których wykrystalizowały się nowoczesne oraz współczesne systemy nauczania. Całość naukowego dyskursu zostanie zawarta w dwóch częściach. Będą one ukazywać kolejno: a) źródła myślenia nowoczesnego o kształceniu oraz realizację nowożytnych ideałów w edukacji przełomu osiemnastego i dziewiętnastego wieku, a następnie b) nowe drogi edukacji w okresie międzywojnia w perspektywie badań nad polskim szkolnictwem we Francji. W pierwszej części artykułu autorzy będą poszukiwać źródeł nowoczesnego myślenia o kształceniu ludzkiej jednostki, począwszy od starożytnych rozważań filozofów o doskonałości duszy i ciała a skończywszy na dążeniu w stronę człowieka wieku świateł. Jednostka ludzka u progu współczesności zyskała wolność, niezależność intelektualną i nowy potencjał rozwoju, dzięki czemu znalazła się w centrum refleksji naukowej oraz filozoficznej. Zainteresowanie człowiekiem oraz jego rozwojem stało się zalążkiem nowoczesnej myśli pedagogicznej. Materiałem egzemplifikacyjnym tej części artykułu staną się źródła, które ukazują obraz szkolnictwa u schyłku Rzeczpospolitej. W drugiej części artykułu naukowej eksploracji podlegać będą zagadnienia nowych ścieżek edukacji po roku 1918 w Polsce i za granicą – zwłaszcza tam, gdzie Polacy naj-liczniej emigrowali, tzn. we Francji. Ponad półmilionowa kolonia polska we Francji stała się w analizowanym okresie jednym z najważniejszych składników polonii zagranicznej. Polska emigracja przynajmniej od połowy lat dwudziestych XX w. stanowiła grupę znaczącą, zarówno z racji swej liczebności, jak i pozycji w całej populacji cudzoziemskiej we Francji. Badając zawiłe problemy polskiego szkolnictwa i nauczania języka polskiego, autorzy przyjęli za punkt wyjścia to, co już dotąd na ten temat napisano we Francji i w Polsce, uzupełnili jednak obecny stan wiedzy o analizę dokumentów jeszcze niezbadanych lub niepublikowanych.
The aim of the academic discussion about man in terms of education and development of an individual (at the beginning of the modern times) is to present different research areas in schooling in Poland and abroad in the given historical periods. Man, being the elemental axis of reflection on the educational issues, will be presented in the orbit of modern notions, categories and values, which gave rise to modern and contemporary systems of education. The whole of the academic discourse will be contained in two parts, presenting consecutively: the origins of modern thought about education and fulfilling modern-times ideas in education of the turn of the 18th and the 19th centuries, and then new ways of education in the interwar period in the perspective of research into the Polish educational system in France. In the first part of the article, the authors will look for the origins of modern thinking about developing human individual, beginning with considerations of ancient philosophers concerning the perfection of body and soul – heading towards the man of the Age of Light. Human individual, on the verge of modern times, gained freedom, intellectual independence and new potential for development, due to which, man found himself in the centre of scientific and philosophical reflection. The interest in man and his development was the germ of modern pedagogical thought. The second part of the article will explore the issues and matters of new ways of education after 1918 in Poland and abroad, in places where Poles immigrated in biggest numbers, namely, France. Polish colony in France, counting over half a million, in the analyzed period, was the major constituent of the Polish community abroad. Polish emigration constituted an important group, due to its population, as well as its importance among foreign nations in France in the mid 20s. Studying complex problems of Polish education and Polish language teaching, we took as the starting point what had been published about it in France and Poland, broadening our knowledge by analysis of documents which have not yet been research or published.
Źródło:
humanistica 21; 2018, 2; 247-266
2544-1345
Pojawia się w:
humanistica 21
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
(Nie)widoczna obecność starych kobiet w międzywojennej prasie dla Polek
The (In)visible Presence of Old Women in the Interwar Press for Polish Women
Autorzy:
Maj, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2817753.pdf
Data publikacji:
2023-06-27
Wydawca:
Wydawnictwo HUMANICA
Tematy:
kobieta
starość
prasa dla kobiet
Polska
międzywojnie
woman
old age
press for women
Polska
interwar
Opis:
Problematyka starych kobiet nie była priorytetowym tematem prasowym. Pojawiała się pośrednio, niejako przy okazji opisywania innych zagadnień społecznych. Towarzyszyła problemom wykluczenia społecznego ze względu na płeć, wiek, kondycję finansową, wykształcenie, status zawodowy. Na łamach międzywojennej prasy dla Polek wyodrębniły się trzy rozłączne obrazy starych kobiet. Po pierwsze, istniał obraz matrony, czyli dostojnej mężatki, matki, niestrudzonej działaczki społecznej, która umiejętnie łączyła ofiarną pracę na rzecz dobra rodziny oraz interesów wspólnoty. Figura matrony była identyfikowana ze szlachetnymi cechami kobiety, która wiele wymagała od siebie, stając się moralnym wzorcem dla innych kobiet. Z kolei w obrazie starej damy widoczna była dążność do ukazania młodszej, zmodernizowanej wersji matrony. Dama była gotowa do wprowadzania innowacyjnych składników życia rodzinnego, towarzyskiego, zawodowego. Umiała unowocześnić pracę stowarzyszeń społecznych. Trzeci z obrazów zawierał wyobrażenie starości ubogiej, samotnej, pozbawionej nadziei. W nim odzwierciedlała się wizja staruszki, która doświadczyła nędzy materialnej, bezrobocia, bezdomności.
The issue of old women was not a priority topic in the press. It appeared indirectly, most often when describing other social issues. It accompanied the problems of social exclusion due to gender, age, financial condition, education, and professional status. Three separate images of old women emerged on the pages of the interwar press for Polish women. Firstly, there was the image of a matron, that is a dignified married woman, a mother, a tireless social activist who skilfully combined sacrificial work for the benefit of the family and the interests of the community. The figure of a matron was identified with noble features of a woman who demanded a lot from herself, becoming a moral role model for other women. In turn, in the image of the old lady, there was a tendency to show a younger, modernized version of the matron. The lady was ready to introduce innovative elements of family, social and professional life. She knew how to modernize the work of social associations. The third image contained the representation of poor, lonely, hopeless old age. It reflected the vision of an old woman who experienced material poverty, unemployment and homelessness.
Źródło:
Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych; 2023, 1(14); 165-187
2451-3539
2543-7011
Pojawia się w:
Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Międzynarodowe uwarunkowania bezpieczeństwa morskiego Polski w okresie międzywojennym. Próba usystematyzowania
International Factors of Polish Maritime Security in the Interwar Times. A Systematization Attempt
Autorzy:
Będźmirowski, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2140932.pdf
Data publikacji:
2019-12-26
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
bezpieczeństwo morskie
Polska
międzywojnie
maritime security
interwar times
Polska
Opis:
Zakończenie I wojny światowej i podpisane traktaty pokojowe, a także powołanie do życia Ligi Narodów, miały zagwarantować społeczności międzynarodowej pokojowe współistnienie. Gwarantami tego miały być państwa sojusznicze, które podczas konferencji pokojowej w Paryżu decydowały o kształcie granic i powstaniu nowych państw. Nałożyły one na sprawców tej strasznej wojny szereg ograniczeń, głównie w obszarze zbrojeń. Nie dopuściły do rozmów Rosji bolszewickiej, co było jednoznaczne z wykluczeniem jej z politycznego życia na kontynencie europejskim. Jak się okazało, to znakomite gremium polityków i decydentów nie uniknęło błędów, które w dyplomacji, tak jak w piłce nożnej, mszczą się. Świat i Europa po dwudziestu latach, pełnych zawirowań politycznych w państwach i regionach, przekonały się, że trzeba być odpowiedzialnym za treści zawarte i podpisane w porozumieniach wielostronnych, czy też bilateralnych. Niestety, wśród państw, które przekonały się o braku odpowiedzialności za treść porozumień, znalazła się Polska, płacąc za to ogromną cenę. Lata międzywojenne to czas, w którym Polska poszukiwała swojego miejsca polityczno-militarnego na kontynencie europejskim, a sojusznikiem, który mógłby wesprzeć bezpieczeństwo morskie państwa, była Wielka Brytania lub Francja. Niestety, wybory okazały się niefortunne. W tym miejscu należy zadać pytanie: Jeśli nie oni, to kto? I udzielenie odpowiedzi na tak postawione pytanie nie jest proste, ponieważ w okresie międzywojennym sytuacja polityczno-militarna w basenie Morza Bałtyckiego była bardzo złożona. Polskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych miało ograniczone „pole manewru” w poszukiwaniu sojuszników. Ktoś kiedyś stwierdził, iż sojuszników należy szukać najbliżej siebie, niestety – to powiedzenie nie było osiągalne dla ówczesnych polskich decydentów. Efekty ich działań okazały się dla Polski tragiczne, a weryfikatorem byli przywódcy państw „za miedzą” – Niemiec i Związku Radzieckiego.
The end of the World War I, the peace treaties signed there and the creation of the League of Nations, were meant to ensure a peaceful co-existence of the international community. The very same allied powers, which during the peace conference in Paris, France, determined the creation and the shape of borders of both new and existing states, assumed the role of guarantors of such a co-existence. Executing the role they imposed on the perpetrators of that horrific war a number of limitations, mainly with respect to armaments. It is noteworthy that the allied powers barred Bolshevik Russia from talks which was tantamount to its exclusion from the political life on the European continent. As it turned out, that great body of politicians and policy-makers did not avoid mistakes which in diplomacy â just like in football, to use the famous adage â, could, and in fact did, come back to haunt them. The whole world, and Europe in particular, after twenty years full of political turmoil both at the state and regional levels, learned that whatever is covered by and signed in the multilateral or bilateral agreements entails responsibility. Unfortunately, Poland was among the countries that learned their responsibility the hard way, and paid a huge price for such tuition. The interwar years were a time when Poland was trying to find its place on the political and military map of the continent of Europe, knowing well that the only potential ally to back its maritime security up was either the United Kingdom or France. Sadly, the choice finally made proved somewhat unfortunate. At this point, the following question must be asked: If not them, then who? Even in hindsight, answering this question is not an easy task; it is enough to say that the political and military situation in the Baltic Sea region in the interwar period was extremely complex. The Polish Ministry of Foreign Affairs enjoyed little room for maneuvering in its search for allies. Someone once famously said that the allies should be first sought in one’s neighborhood, but the saying was unknown to the Polish decision-makers of the time. The effects of their actions proved disastrous for Poland as tested by the leaders of the neighboring states, that is Germany and the Soviet Union.
Źródło:
Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego; 2014, 8, 2; 52-76
1896-8848
2450-3436
Pojawia się w:
Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Małe Seminarium Księży Misjonarzy w Wilnie w okresie międzywojennym
Small Seminary of Vincentian Fathers in Vilnius in the interwar Period
Autorzy:
Bałuka CM, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1217563.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
Małe Seminarium
Niższe Seminarium
Męskie Gimnazjum
Księża Misjonarze
międzywojnie
Wilno
prowincja krakowska misjonarzy
zakład naukowy
szkolnictwo katolickie
small seminary
Opis:
Artykuł prezentuje dzieje Małego Seminarium prowadzonego przez Księży Misjonarzy we Wilnie w okresie międzywojennym. Ta instytucja swymi początkami sięga czasów św. Wincentego a Paulo żyjącego w XVII w. W Polsce pierwsze Małe Seminaria prowadzone przez misjonarzy pojawiły się dopiero w czasie zaborów na początku XIX wieku w prowincji litewskiej misjonarzy. W prowincji krakowskiej misjonarzy takie Małe Seminarium utworzono w 1878 r. W latach 20tych XX w. o miejsce w Małym Seminarium ubiegało się bardzo dużo kandydatów, dlatego misjonarze podjęli decyzję, aby od roku szkolnego 1924/25 uruchomić w Wilnie drugie tego typu seminarium. Miało ono jednocześnie rozładować tłok w krakowskim zakładzie misjonarskim oraz ułatwić dostęp do nauki uczniom z terenów wschodniej Polski. Małe Seminarium Księży Misjonarzy było prywatnym zakładem naukowym, w którym kształciła się młodzież, pragnąca w większości poświecić się stanowi duchownemu. Zakład ten obejmował cztery niższe klasy szkoły średniej, według programu nauk gimnazjów państwowych typu klasycznego. Uczniowie odbywając edukację w tym zakładzie naukowym pod wpływem przełożonych rozeznawali swoje powołanie i zdatność do poświęcenia się pracy w Zgromadzeniu poprzez podejmowanie w przyszłości misji i pracy formacyjnej w diecezjalnych seminariach duchownych. Inni poprzez naukę w męskim gimnazjum zgromadzenia korzystali z wszechstronnego rozwoju jaki gwarantowała szkoła, aby w ten sposób przygotować się do życia w społeczeństwie lub podjąć wyższe studia na uczelniach, obierając różne kierunki w procesie zdobywania wiedzy.
The article presents the history of the Small Seminary of Vincentian Fathers in Vilnius in the interwar period. The institution has its roots in the 17th century, in the times of St. Vincent de Paul. The first Small Seminaries administered by Missionaries appeared in Poland only in the times of partitions, at the beginning of the 19th century in the Province of Lithuania. In the Province of Cracow a Small Seminary was created in 1878. In the 1920s a great number of candidates applied to the Cracow Seminary, that being the reason why the Vincentian Fathers decided to create a second institution of this type in Vilnius, in the school year 1924/25. Its dual aim was to reduce the number of applicants in the Cracow institution as well as to facilitate the access to the seminary for students from Easter Poland. The Small Seminary of Vincentian Fathers was a private educational institution for young people who wanted to dedicate themselves to priesthood. The institution com-prised four lower grades of secondary school according to the programme of state gymnasiums of classical type. With the help of their superiors, Seminary students had a possibility to recognize their calling and qualifications for future work in the Con-gregation on missions or in formative work in diocesan seminaries. Others – through learning in male gymnasium of the Congregation – could benefit from the compre-hensive development guaranteed by the school as a way of preparation for social life or undertaking university studies of various branches.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2014, 122; 139-165
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Krajowe Stronnictwo Ludowe Ziem Litewsko–Białoruskich „Zjednoczenie” i jego organ prasowy „Wioska” w kampanii wyborczej do Sejmu II kadencji (1928–1930)
Autorzy:
Wojtacki, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/519686.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
Tematy:
ruch ludowy
Wileńszczyzna
historia prasy
kampanie wyborcze
międzywojnie
Opis:
In this article the political and publishing activity of the Native Peasants’ Party of Lithuanian-Belorussian Lands ‘Unification’ was presented, which has hitherto been omitted in the studies of the history of Polish political parties in the interwar period. The formation of this new political organization was inspired by the central authorities of Pilsudski’s ruling camp. Its main task was to keep under surveillance, and finally take over or split political structures of peasants’ and Belorussian parties acting in the northeastern provinces of the Second Republic of Poland (those of Vilnius and Nowogrodek), which in the assessment of the representatives of the post-May regime could pose a threat to the electoral register of the Nonpartisan Bloc for Cooperation with the Government. Similar activities were undertaken by supporters of Pilsudski during the election campaign for the Second Term Sejm (1928–1930) all over the country. The press organ of the new party was a weekly ‘Village’, which was published at the beginning of 1928. Apart from that, the party’s authorities issued their announcements and political programme on the pages of ‘Kurier Wilenski’ and ‘Białoruski Dzień’. The latter title functioned as a platform for Native Peasants’ Party of Lithuanian-Belorussian Lands ‘Unification’ aimed at the Belorussian population inhabiting the so-called Eastern borderlands of the Second Republic of Poland.
Źródło:
Historia i Polityka; 2015, 13(20); 129-140
1899-5160
2391-7652
Pojawia się w:
Historia i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kradzieże koni w międzywojennej Polsce
Horse Theft in Interwar Poland
Autorzy:
Kasprzycki, Remigiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33902963.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
interwar
Polska
theft
horse
police
Międzywojnie
Polska
kradzież
konie
policja
Opis:
Kradzież koni na ziemiach polskich była poważnym problem już w XIX w., który nie zmalał do czasu niepodległej Polski w 1918 r. W latach 1914–1921 na spadek pogłowia koni mieli nie tylko wpływ złodzieje zwani koniokradami. Wpływ na to miały oddziały wojskowe, które w latach 1914–1921 brały udział w wojennych zmaganiach, jakich szczególnie boleśnie doświadczyła Małopolska, Lubelszczyzna, a także pozostałe obszary na Wschodzie zwane Kresami. Wszystkie armie, odwołując się do prawa wojennego, legalnie rekwirowały albo bezprawnie rabowały konie. Niepodległa II Rzeczpospolita nigdy nie uwolniła się od zjawiska kradzieży koni. W latach 1918–1939 w Polsce skradziono od 80 do 100 tysięcy koni, z czego do ponad 50% kradzieży doszło na Kresach Wschodnich. W międzywojennej Polsce konie kradli indywidualni złodzieje lub całe wyspecjalizowane w tej przestępczości gangi. Były to dobrze zorganizowane grupy przestępcze, których kradzieże poprzedzały długie przygotowania i obserwacje. Gangi współpracowały z paserami, a także nieuczciwymi sołtysami, którzy załatwiali dokumentację legalizującą kradzież koni, którym złodzieje wcześniej zmieniali ubarwienie sierści. Takie konie na jarmarkach po konkurencyjnej cenie kupowały zaufane osoby, często zainteresowane zagranicznym przemytem. W 1938 r. policja ustaliła, że w Polsce mieszka 705 koniokradów i 200 paserów koni. W ten rodzaj przestępczości uwikłane były wszystkie narodowości zamieszkujące II Rzeczpospolitą. W zbiorowych uprowadzeniach koni prym wiedli jednak dość nielicznie zamieszkujący Polskę Romowie. Na niezamożnej polskiej wsi złodzieje koni byli najbardziej znienawidzoną grupą przestępców, złapani przez mieszkańców kilkakrotnie stali się ofiarami samosądów, których kilku koniokradów nie przeżyło.
Horse theft on Polish lands was a serious problem already in the 19th century, which did not decrease until independent Poland in 1918. In the years 1914–1921 the decline of the horse population was influenced not only by thieves called horse rustlers (Polish: koniokrady). It was influenced by the military units, which in the years 1914–1921 took part in war struggles, which were particularly painfully experienced by Malopolska, Lubelszczyzna, as well as other areas in the East called Kresy. All armies invoking the laws of war legally requisitioned or illegally robbed horses. The independent Second Polish Republic never freed itself from the phenomenon of horse theft. In the years 1918–1939 between 80 and 100 thousand horses were stolen in Poland, out of which more than 50% occurred in the Eastern Borderlands (Polish: Kresy Wschodnie). In interwar Poland horses were stolen by individual thieves or entire gangs specialized in this crime. These were well-organized criminal groups, whose thefts were preceded by long preparations and observations. The gangs cooperated with fences and dishonest village leaders, who arranged documentation to legalize the theft of horses, which the thieves had previously changed their coat colour. Such horses were bought at fairs at competitive prices by trusted individuals, often interested in foreign smuggling. In 1938 the police ascertained that 705 horse thieves and 200 horse fences lived in Poland. All nationalities living in the Second Polish Republic were involved in this type of crime. However, the Roma, a relatively small number living in Poland, led the way in mass horse abductions. In the poor Polish countryside horse thieves were the most hated group of criminals, caught by the inhabitants several times became victims of lynching, which a few horse thieves did not survive.
Źródło:
Res Historica; 2022, 54; 377-404
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kościół w Polsce w okresie międzywojennym (1918-1939)
Autorzy:
Olszar, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/553678.pdf
Data publikacji:
2004-06-30
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
Kościół w Polsce
okres międzywojenny
międzywojnie
Opis:
Kościół w Polsce w okresie międzywojennym (1918-1939).
Źródło:
Sympozjum; 2004, 1(12); 7-48
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ewolucja funkcjonalnoprzestrzenna rejonu osiedla Oficerskiego w Krakowie. Od kolonii mieszkaniowych na peryferiach miasta do wielofunkcyjnego zespołu śródmiejskiego
Functional-spatial evolution of the Officer Neighbourhood district in Krakow. From the residential colonies on the outskirts of the city to the central multifunctional complex
Autorzy:
Motak, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/345144.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki. Wydział Architektury. Katedra Kształtowania Środowiska Mieszkaniowego
Tematy:
Osiedle Oficerskie
Osiedle Urzędnicze
regulacja
plan regulacyjny
międzywojnie
modernizm
Officer Neighbourhood
Official Neighbourhood
regulation
regulating plan
interwar period
modernism
Opis:
Osiedle Oficerskie jest terminem odnoszonym współcześnie do kilku sąsiadujących ze sobą osiedli założonych na podstawie planów regulacyjnych z lat 1924–1935 na ówczesnych północno-wschodnich obrzeżach Krakowa. Były to komponowane zespoły mieszkaniowe z niewielkim udziałem innych funkcji. Rozmierzono około 600 działek zabudowy, na których do 1939 roku wzniesiono blisko 300 domów. Po II wojnie światowej w rejonie tym nastąpiły znaczne przekształcenia funkcjonalno-przestrzenne. Powstały kolejne budynki mieszkalne (również wielorodzinne typowe) oraz obiekty handlowe, usługowe, kulturalne, sakralne, edukacyjne, rekreacyjne. Spowodowało to zmiany – zarówno korzystne jak i niekorzystne – zagospodarowania i funkcjonowania rejonu.
The Officer Neighbourhood is a term related to several neighbourhoods that were founded according to 1924–1935 regulating plans on Krakow northeastern outskirts of the time. They were the composed residential neighbourhoods with a minimal share of other functions. Ca. 600 lots were laid out upon which ca. 300 houses were built by 1939. After World War II the significant functional-spatial transformations took place in the discussed area. Apart from further residential buildings (including typical blocks of flats), the retail, service, cultural, sacral, educational and recreational buildings were added. It brought about the changes, both positive and negative, of the land use and functioning of the district.
Źródło:
Środowisko Mieszkaniowe; 2016, 17; 30-40
1731-2442
2543-8700
Pojawia się w:
Środowisko Mieszkaniowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Echa międzywojnia w muzycznym folklorze powojennej Lubelszczyzny. Na podstawie zapisów Włodzimierza Dębskiego
Autorzy:
Kusto, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/634297.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Lublin, Lubelszczyzna, międzywojnie, okres powojenny, Włodzimierz Dębski, folklor muzyczny
Opis:
Artykuł jest próbą uchwycenia wpływów pieśniowej tradycji międzywojnia, jakim podlegał repertuar udokumentowany po drugiej wojnie światowej na terenie Lubelszczyzny. Inspiracją dla podjęcia tematu stały się niepublikowane zapiski rękopiśmienne Włodzimierza Dębskiego (1922-1998) – kompozytora, teoretyka muzyki, etnomuzykologa, animatora edukacji muzycznej. W latach 1963-1976 Dębski aktywnie współtworzył szkolnictwo muzyczne w Lublinie, jednocześnie dokumentował i badał lubelski folklor muzyczny. Większość wykonawców, których Dębski uwzględnił w swoich badaniach, to osoby urodzone w przedziale lat 1910-1925. Byli to więc przedstawiciele pokolenia, którego wiek szkolny przypadł na okres międzywojenny. Konstrukcja niniejszego tekstu opiera się na porównaniach kultury muzycznej w międzywojennym Lublinie i regionie lubelskim z repertuarem lat 70-tych i 80-tych XX w. Na pieśniowy materiał z Lubelszczyzny utrwalony fonicznie i w przekazach pisanych (teksty) w okresie powojennym składają się śpiewy kilku wykonawców. W repertuarze Teresy Sołtys z podlubelskich Zemborzyc znajdowały się pieśni harcerskie, patriotyczne, żołnierskie/wojenne, obrzędowe, m.in.: Cicho w stepie, Do polskiego wojska chłopców zaciągają, Gdy kogut zapiał w kurniku, Gdybym był hulaką, Hej, tam w karczmie, za stołem, Na nowej górze jadą żołnierze, Pod Krakowem czarna rola, Przyszedł nam rozkaz stanąć do boju, Szabla dzwoni o ostrogę, W suterynie daleko za miastem, Wesoła marynarska pragnie powitać nas wiara, Zmarł biedaczysko w szpitalu wojskowym. Innym źródłem powojennego repertuaru przechowującego pieśni z okresu przedwojennego są nagrania Józefa Struskiego, obejmujące śpiewy kolędowe (Za kolędę dziękujemy, Nie bój się królu żadnej), weselne (Już ci teraz, Kasiuleńko, welon zdejmiemy, Uklęknijże, córko), biesiadne (Chociaż są na świecie różne alkohole, Przyjacielu mój, rób bimber swój), żołnierskie/wojenne (Chcąc podwyższyć kadrę armii Beselera, Zawodzą dzwony w kościele), zalotne/miłosne (Szedłem sobie drożyneczką, Zaszło słonko, zaszło za góry) i inne. Do cennych informatorów, zwłaszcza gdy chodzi o tradycję muzyki wojskowej, należeli Bolesław Strawa i Stanisław Zdybała. Ten ostatni pomięta wiele tytułów przedwojennych pieśni, które żyły w powojennym śpiewie wojskowym (Było późno z wieczora, Do polskiego wojska, Oj, bieda, bieda, Karpaccy górale, Tam we pękach bzu altana).Echoes of the Interwar Period in Music Folklore of Postwar Lublin Province. On the Basis of Włodzimierz Dębski’s NotesSUMMARYThe article is an attempt to present the infl uences of the song tradition of the interwar period on the repertoire documented after World War 2 on the Lublin province territory. The unpublished handwritten notes of Włodzimierz Dębski (1922- 1998), a composer, theoretician of music, ethnomusicologist, animateur of music education, were the inspiration for undertaking this subject. In 1963-1976 Dębski actively co-created the music education in Lublin; simultaneously he documented and studied Lublin’s musical folklore. The majority of performers included in Dębski’s studies were born between 1910 and 1925. Therefore, they were the representatives of the generation whose school age fell on the interwar period. The construction of this paper is based on the comparison of musical culture in interwar Lublin and in the Lublin region with the repertoire of the 1970s and 1980s. The song material from the Lublin region phonically recorded and in written form (texts) in the interwar period consists of the singing of several performers. In her repertoire, Teresa Sołtys from Zemborzyce near Lublin had scouts’, patriotic, military/war, and ritual songs, inter alia, Cicho w stepie, Do polskiego wojska chłopców zaciągają, Gdy kogut zapiał w kurniku, Gdybym był hulaką, Hej, tam w karczmie,za stołem, Na nowej górze jada żołnierze, Pod Krakowem czarna rola, Przyszedł nam rozkaz stanąć do boju, Szabla dzwoni o ostrogę, W suterynie daleko za miastem, Wesoła marynarska pragnie powitać nas wiara, Zmarł biedaczysko w szpitalu wojskowym. Another source of the postwar repertoire that includes songs from the pre-war period are the recordings of Józef Struski, which comprised Christmas carols (Za kolędę dziękujemy, Nie bój się królu żadnej), wedding songs (Już ci teraz, Kasiuleńko, welon zdejmiemy, Uklęknijże córko), drinking songs (Chociaż są na świecie różne alkohole, Przyjacielu mój, rób bimber swój), military/war songs (Chcąc podwyższyć kadrę armii Beselera, Zawodzą dzwony w kościele), courtship/love songs (Szedłem sobie drożyneczką, Zaszło słonko, zaszło za góry) and others. Bolesław Strawa and Stanisław Zdybała were precious informants, especially as far as military music was concerned. The latter remembers many titles of the pre-war songs which were present in post-war military singing (Było późno z wieczora, Do polskiego wojska, Oj, bieda, bieda, Karpaccy górale, Tam we pękach bzu altana).
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio L – Artes; 2018, 16, 1/2
2083-3636
1732-1352
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio L – Artes
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 21

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies