Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Międzywojnie" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Małe Seminarium Księży Misjonarzy w Wilnie w okresie międzywojennym
Small Seminary of Vincentian Fathers in Vilnius in the interwar Period
Autorzy:
Bałuka CM, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1217563.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
Małe Seminarium
Niższe Seminarium
Męskie Gimnazjum
Księża Misjonarze
międzywojnie
Wilno
prowincja krakowska misjonarzy
zakład naukowy
szkolnictwo katolickie
small seminary
Opis:
Artykuł prezentuje dzieje Małego Seminarium prowadzonego przez Księży Misjonarzy we Wilnie w okresie międzywojennym. Ta instytucja swymi początkami sięga czasów św. Wincentego a Paulo żyjącego w XVII w. W Polsce pierwsze Małe Seminaria prowadzone przez misjonarzy pojawiły się dopiero w czasie zaborów na początku XIX wieku w prowincji litewskiej misjonarzy. W prowincji krakowskiej misjonarzy takie Małe Seminarium utworzono w 1878 r. W latach 20tych XX w. o miejsce w Małym Seminarium ubiegało się bardzo dużo kandydatów, dlatego misjonarze podjęli decyzję, aby od roku szkolnego 1924/25 uruchomić w Wilnie drugie tego typu seminarium. Miało ono jednocześnie rozładować tłok w krakowskim zakładzie misjonarskim oraz ułatwić dostęp do nauki uczniom z terenów wschodniej Polski. Małe Seminarium Księży Misjonarzy było prywatnym zakładem naukowym, w którym kształciła się młodzież, pragnąca w większości poświecić się stanowi duchownemu. Zakład ten obejmował cztery niższe klasy szkoły średniej, według programu nauk gimnazjów państwowych typu klasycznego. Uczniowie odbywając edukację w tym zakładzie naukowym pod wpływem przełożonych rozeznawali swoje powołanie i zdatność do poświęcenia się pracy w Zgromadzeniu poprzez podejmowanie w przyszłości misji i pracy formacyjnej w diecezjalnych seminariach duchownych. Inni poprzez naukę w męskim gimnazjum zgromadzenia korzystali z wszechstronnego rozwoju jaki gwarantowała szkoła, aby w ten sposób przygotować się do życia w społeczeństwie lub podjąć wyższe studia na uczelniach, obierając różne kierunki w procesie zdobywania wiedzy.
The article presents the history of the Small Seminary of Vincentian Fathers in Vilnius in the interwar period. The institution has its roots in the 17th century, in the times of St. Vincent de Paul. The first Small Seminaries administered by Missionaries appeared in Poland only in the times of partitions, at the beginning of the 19th century in the Province of Lithuania. In the Province of Cracow a Small Seminary was created in 1878. In the 1920s a great number of candidates applied to the Cracow Seminary, that being the reason why the Vincentian Fathers decided to create a second institution of this type in Vilnius, in the school year 1924/25. Its dual aim was to reduce the number of applicants in the Cracow institution as well as to facilitate the access to the seminary for students from Easter Poland. The Small Seminary of Vincentian Fathers was a private educational institution for young people who wanted to dedicate themselves to priesthood. The institution com-prised four lower grades of secondary school according to the programme of state gymnasiums of classical type. With the help of their superiors, Seminary students had a possibility to recognize their calling and qualifications for future work in the Con-gregation on missions or in formative work in diocesan seminaries. Others – through learning in male gymnasium of the Congregation – could benefit from the compre-hensive development guaranteed by the school as a way of preparation for social life or undertaking university studies of various branches.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2014, 122; 139-165
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Międzynarodowe uwarunkowania bezpieczeństwa morskiego Polski w okresie międzywojennym. Próba usystematyzowania
International Factors of Polish Maritime Security in the Interwar Times. A Systematization Attempt
Autorzy:
Będźmirowski, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2140932.pdf
Data publikacji:
2019-12-26
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
bezpieczeństwo morskie
Polska
międzywojnie
maritime security
interwar times
Polska
Opis:
Zakończenie I wojny światowej i podpisane traktaty pokojowe, a także powołanie do życia Ligi Narodów, miały zagwarantować społeczności międzynarodowej pokojowe współistnienie. Gwarantami tego miały być państwa sojusznicze, które podczas konferencji pokojowej w Paryżu decydowały o kształcie granic i powstaniu nowych państw. Nałożyły one na sprawców tej strasznej wojny szereg ograniczeń, głównie w obszarze zbrojeń. Nie dopuściły do rozmów Rosji bolszewickiej, co było jednoznaczne z wykluczeniem jej z politycznego życia na kontynencie europejskim. Jak się okazało, to znakomite gremium polityków i decydentów nie uniknęło błędów, które w dyplomacji, tak jak w piłce nożnej, mszczą się. Świat i Europa po dwudziestu latach, pełnych zawirowań politycznych w państwach i regionach, przekonały się, że trzeba być odpowiedzialnym za treści zawarte i podpisane w porozumieniach wielostronnych, czy też bilateralnych. Niestety, wśród państw, które przekonały się o braku odpowiedzialności za treść porozumień, znalazła się Polska, płacąc za to ogromną cenę. Lata międzywojenne to czas, w którym Polska poszukiwała swojego miejsca polityczno-militarnego na kontynencie europejskim, a sojusznikiem, który mógłby wesprzeć bezpieczeństwo morskie państwa, była Wielka Brytania lub Francja. Niestety, wybory okazały się niefortunne. W tym miejscu należy zadać pytanie: Jeśli nie oni, to kto? I udzielenie odpowiedzi na tak postawione pytanie nie jest proste, ponieważ w okresie międzywojennym sytuacja polityczno-militarna w basenie Morza Bałtyckiego była bardzo złożona. Polskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych miało ograniczone „pole manewru” w poszukiwaniu sojuszników. Ktoś kiedyś stwierdził, iż sojuszników należy szukać najbliżej siebie, niestety – to powiedzenie nie było osiągalne dla ówczesnych polskich decydentów. Efekty ich działań okazały się dla Polski tragiczne, a weryfikatorem byli przywódcy państw „za miedzą” – Niemiec i Związku Radzieckiego.
The end of the World War I, the peace treaties signed there and the creation of the League of Nations, were meant to ensure a peaceful co-existence of the international community. The very same allied powers, which during the peace conference in Paris, France, determined the creation and the shape of borders of both new and existing states, assumed the role of guarantors of such a co-existence. Executing the role they imposed on the perpetrators of that horrific war a number of limitations, mainly with respect to armaments. It is noteworthy that the allied powers barred Bolshevik Russia from talks which was tantamount to its exclusion from the political life on the European continent. As it turned out, that great body of politicians and policy-makers did not avoid mistakes which in diplomacy â just like in football, to use the famous adage â, could, and in fact did, come back to haunt them. The whole world, and Europe in particular, after twenty years full of political turmoil both at the state and regional levels, learned that whatever is covered by and signed in the multilateral or bilateral agreements entails responsibility. Unfortunately, Poland was among the countries that learned their responsibility the hard way, and paid a huge price for such tuition. The interwar years were a time when Poland was trying to find its place on the political and military map of the continent of Europe, knowing well that the only potential ally to back its maritime security up was either the United Kingdom or France. Sadly, the choice finally made proved somewhat unfortunate. At this point, the following question must be asked: If not them, then who? Even in hindsight, answering this question is not an easy task; it is enough to say that the political and military situation in the Baltic Sea region in the interwar period was extremely complex. The Polish Ministry of Foreign Affairs enjoyed little room for maneuvering in its search for allies. Someone once famously said that the allies should be first sought in one’s neighborhood, but the saying was unknown to the Polish decision-makers of the time. The effects of their actions proved disastrous for Poland as tested by the leaders of the neighboring states, that is Germany and the Soviet Union.
Źródło:
Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego; 2014, 8, 2; 52-76
1896-8848
2450-3436
Pojawia się w:
Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«Aller à la Pologne, c’était aller à la lumière». Claude Backvis et la médiation de la culture polonaise en Belgique francophone (1930-1960)
“To go to Poland was to go to the light”. Claude Backvis and the mediation of Polish culture in French-speaking Belgium (1930–1960)
Autorzy:
Béghin, Laurent
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/690189.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Backvis Claude
Belgium
Cultural transfers
Interwar
Lednicki Wacław
Polska
Slavic philology
Université libre de Bruxelles
Belgia
transfer kulturowy
Międzywojnie
Polska
filologia słowiańska
Uniwersytet Wolny w Brukseli
Opis:
The figure of Claude Backvis (1910–1998) is well known to Polish scholars. His research is still valued today, especially his seminal work on the Baroque period. However, there is an aspect of Claude Backvis’s activity that has been neglected: his work as a popularizer and disseminator of Polish culture to a non-specialized audience. For many years, especially before the Second World War, Backvis regularly published articles on Poland and its literature in various Belgian French-language magazines. He also published a few translations of Polish authors such as Zygmunt Krasiński and Maria Kuncewiczowa. Which strategies of adaptation (or acculturation) did Backvis, a rara avis in a country practically devoid of any tradition in the field of Polish studies, adopt to present Poland, especially its history and its literature, to readers little acquainted with Polish affairs? How did the period (particularly the years before the war) and the places of mediation (generally linked to the spiritual climate of the Université libre de Bruxelles) influence the mediation itself? These are the questions that this article attempts to answer
Źródło:
Prace Polonistyczne; 2017, LXXII; 115-136
0079-4791
Pojawia się w:
Prace Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
DE VARSOVIE Á BRUXELLES. NOTES SUR ANATOLE MÜHLSTEIN (1889–1957) ET LA BELGIQUE
FROM WARSAW TO BRUSSELS: NOTES ON ANATOLE MÜHLSTEIN (1889–1957) AND BELGIUM
Autorzy:
Béghin, Laurent
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/690328.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Belgium; Brussels; Henri Grégoire; interwar; “Le flambeau”; Anatole Mühlstein; Poland; transfer studies
Belgia; Bruksela; Henri Grégoire; międzywojnie; „Le flambeau”; Anatol Mühlstein; Polska; transfer kulturowy
Opis:
Born in Poland in the late nineteenth century, Anatole Mühlstein (1889–1957) stayed in Belgium from 1913 to 1930. First as a student at the Université Nouvelle of Brussels and then as an employee of the Polish Embassy in Brussels, this brilliant polyglot was a cultural mediator between Poland and Belgium. This article examines different aspects of Mühlstein’s work in this field. In particular, it focuses on the role that Mühlstein played in creating “Le flambeau”, a liberal journal published in Brussels, and in determining its character in the first years of its existence.
Źródło:
Prace Polonistyczne; 2019, 74; 195-215
0079-4791
Pojawia się w:
Prace Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Ankieta duszpasterska z 1930 r.” oraz „Sprawozdanie duszpasterskie za rok 1930” i ich rola w planach odnowy życia społeczno-religijnego w diecezji kieleckiej w okresie międzywojennym
“Pastoral Survey of 1930” and “Pastoral Report for 1930” and the role of these documents in the planned social and religious renewal in the Kielce diocese during the interwar period
Autorzy:
Bujak, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1022912.pdf
Data publikacji:
2020-12-21
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
diecezja kielecka
ankieta duszpasterska
międzywojnie
ks. Zygmunt Pilch
życie społeczno-religijne
Kielce Diocese
pastoral survey
interwar period
Fr. Zygmunt Pilch
social and religious life
Opis:
Tematem artykułu jest omówienie zachowanych fragmentów dwóch badań ankietowych przeprowadzonych w diecezji kieleckiej w latach 1930-1931, w kontekście wprowadzanej po I wojnie światowej odnowy życia religijnego na jej terenie. Podejmowane w tym zakresie działania po 1918 r. znalazły najpełniejszy wyraz w postanowieniach synodu diecezjalnego z 1927 r. Jednym z jego elementów było prowadzenie systematycznych obserwacji zmian społeczno-religijnych poprzez powołanie w kurii Komisji wiary i obyczajów, która miała czuwać nad realizacją odnowy synodalnej w diecezji. Między innymi na podstawie prowadzonych badań ankietowych miała ona wskazywać potrzeby w zakresie duszpasterstwa na poziomie całej diecezji i poszczególnych parafii. Jednak wraz z rozwojem ogólnopolskiego programu odnowy życia religijnego opartego na ponaddiecezjalnej organizacji, jaką była Akcja Katolicka, wcześniejszy lokalny projekt nie był kontynuowany, a omawiane dwa badania ankietowe stanowią jego najobszerniejsze, choć nie w pełni zachowane świadectwa.
This article reviews the preserved fragments of two questionnaire surveys conducted in the Kielce Diocese over the years 1930-1931 in the context of the religious renewal in that area after World War I. The measures implemented in this respect after 1918 were expressed to the fullest extend in the decisions of the diocesan synod of 1927. One of its elements was to systematically observe the socio-religious changes by appointing a Commission of Faith and Customs in the curia. It was supposed to supervise the implementation of the synodal renewal plan in the Diocese. On the basis of surveys and other instruments, it was to determine the needs in respect of pastoral care at the level of the entire Diocese and individual parishes. Upon the establishment of the Catholic Action, which had been developed as a supra-diocesan organisation aimed at conducting a nationwide programme of religious renewal, the earlier local project was not continued. Consequently, the two questionnaire surveys discussed herein, much as they had not been fully preserved, constitute the most extensive testimonies thereof.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2020, 114; 67-82
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Słowacka post-przeszłość po 1918 roku. Kilka uwag wstępnych
The Slovak Post-Past After 1918. A Few Preliminary Remarks
Autorzy:
Bystrzak, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1194058.pdf
Data publikacji:
2021-06-20
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
cezura
Słowacja
międzywojnie
Michal Chorváth
Alexander Matuška
Alžbeta Göllnerová-Gwerková
time mark
Slovakia
interwar period
Alžbeta Gwerková-Göllnerová
Opis:
Cezurę roku 1918 w historii słowackiej kultury i literatury zwyczajowo ustalają względy polityczno-historyczne, związane z powstaniem Pierwszej Republiki Czechosłowackiej. Zmiana polityczna nie przekłada się od razu na kondycję społeczeństwa i kultury – w słowackiej kulturze międzywojnia nadal istnieją ślady przeszłości, które znacząco wpływają na słowacką rzeczywistość po 1918 roku. Powyższą tezę rozwija między innymi publicystyka społeczno-kulturalna Michala Chorvátha, Alexandra Matuški i Alžbety Göllnerovej-Gwerkovej z lat trzydziestych XX wieku. Artykuł podsumowuje ich diagnozy i skupia się na obecności przeszłości w rzeczywistości społeczno-kulturalnej słowackiego międzywojnia.
The caesura of 1918 in the history of Slovak culture and literature is customarily defined by political and historical breakthrough — the establishment of Czechoslovakia. Political change does not correspond immediately with the changes within the Slovak society and culture. In the Slovak interwar milieu, there are still traces of the past, which significantly affect the Slovak reality after 1918. Michal Chorváth, Alexander Matuška, and Alžbeta Göllnerová-Gwerková describe the Slovak culture after 1918 according to this thesis. The article summarizes their diagnoses and focuses on the presence of the past in the sociocultural Slovak interwar reality.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2021, 11 (14); 81-92
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozmowa Władysława Broniewskiego z Historią. Mity i role artysty w symbolicznym imaginarium Polski
The dialogue of Władysław Broniewski with History. Myths and roles in symbolic imaginarium of Poland
Autorzy:
Czapska, Eliza
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/652229.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Władysław Broniewski
historia
Polska
tragizm
poezja
romantyzm
tradycja
rodzina
patriotyzm
lewicowość
Legiony
I wojna światowa
międzywojnie
II wojna światowa
PRL
imaginarium
mity i role artysty
history
Polska
tragedy
poetry
romanticism
tradition
family
patriotism
socialism
Legions
First World War
interwar
Second World War
myths and roles of the artist
Opis:
The article concerns the life and work of Władysław Broniewski, a poet whose voice was strongly marked in the history of Poland in the interwar period and the times of the Polish People’s Republic. It shows the role of the artist’s work, which it played in the 20th anniversary and in subsequent years – during the Second World War and in the new social landscape of the PRL up to the present day. Broniewski’s intricate artistic and life path has been discussed in the broad context of artistic myths.
Artykuł dotyczy życia i twórczości Władysława Broniewskiego, poety, którego głos silnie zaznaczył się w historii Polski okresu międzywojennego i czasów PRL. Ukazuje rolę artysty i różne funkcje jego poezji w dwudziestoleciu międzywojennym oraz w następnych latach – podczas II wojny światowej oraz w nowym krajobrazie społecznym PRL, aż po współczesność. Powikłana droga twórcza i życiowa Broniewskiego omówiona została w szerokim kontekście mitów artystycznych.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica; 2018, 66; 111-127
0208-600X
2353-4850
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Reprezentacje browarów w Okocimiu, Żywcu i Osieku na rejon wadowicki w dwudziestoleciu międzywojennym
Representatives of breweries in Okocim, Żywiec and Osiek in the Wadowice region in the interwar period
Autorzy:
Dryja, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37503329.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wadowickie Centrum Kultury im. Marcina Wadowity
Tematy:
Brewing
interwar period
Wadowice
beer wholesaler
Okocim brewery
Żywiec brewery
piwowarstwo
międzywojnie
Browar w Okocimiu
Browar w Żywcu
Opis:
Galicia was the last province in the Austro-Hungarian Empire to leave the problem of propination unresolved. The abolition of this relic only at the beginning of 1911 had a colossal impact on the development of factory brewing and the related distribution system. Until the end of 1910, Izrael Huppert was the tenant of the propination in Wadowice. He was also a representative of the breweries in Żywiec and Okocim. These two breweries had a dominant position on the Wadowice market. Small local breweries from Brody, Jaszczurowa, Klecza Dolna, Osiek and Zebrzydowice were of little importance. With the expiration of propination, large breweries started building their own distribution networks. Combining representative offices of several breweries was an exception. Israel Huppert died in 1917. Anna Huppert, Israel’s widow, took over the family business. At the beginning of the 1930s, due to her advanced age, she withdrew from professional activity and entrusted most of her affairs to her children. The representative of the brewery in Okocim after Poland regained independence was Anna Huppert. However, in 1927, there were misunderstandings between the partners, as a result of which the brewery in Okocim terminated the contract. The representative of the brewery in Żywiec was Józef Lisko, then Czesław Lisko, and until the outbreak of the war, the company was run by Tadeusz Lisko and Stanisław Froncz. The only local brewery present on the Wadowice market was the plant in Osiek. In the interwar period, the Wadowice market was dominated by the brewery in Żywiec, which had a stable representative office and an established brand.
Galicja była ostatnią prowincją monarchii austro-węgierskiej, która posiadała nierozwiązany problem propinacji. Zmiana tego stanu rzeczy nastąpiła dopiero na początku 1911 roku i miała kolosalny wpływ na rozwój browarnictwa fabrycznego i związanego z nim systemu dystrybucji. Do końca 1910 r. dzierżawcą propinacji w Wadowicach był Izrael Huppert. Był także przedstawicielem browarów w Żywcu i Okocimiu. Te dwa browary zajmowały dominującą pozycję na wadowickim rynku. Małe, lokalne browary z Brodów, Jaszczurowej, Kleczy Dolnej, Osieka i Zebrzydowic miały niewielkie znaczenie. Wraz z wygaśnięciem propinacji, duże browary rozpoczęły budowę własnych sieci dystrybucji. Wyjątkiem było połączenie przedstawicielstw kilku browarów. Izrael Huppert zmarł w 1917 r. Anna Huppert, wdowa po Izraelu, przejęła rodzinny biznes. Na początku lat 30. ze względu na podeszły wiek wycofała się z aktywności zawodowej i większość swoich spraw powierzyła dzieciom. Przedstawicielką browaru w Okocimiu po odzyskaniu przez Polskę niepodległości była Anna Huppert. Jednak w 1927 r. doszło między wspólnikami do nieporozumień, w wyniku których browar okocimski rozwiązał umowę. Przedstawicielem browaru w Żywcu był z kolei Józef Lisko, następnie Czesław Lisko, a do wybuchu wojny firmą kierowali Tadeusz Lisko i Stanisław Froncz. Jedynym lokalnym browarem obecnym na wadowickim rynku był zakład w Osieku. W okresie międzywojennym na wadowickim rynku dominował browar w Żywcu, który posiadał stabilne przedstawicielstwo i ugruntowaną markę.
Źródło:
Wadoviana. Przegląd historyczno-kulturalny; 2023, 26; 53-78
1505-0181
Pojawia się w:
Wadoviana. Przegląd historyczno-kulturalny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Pragnę służyć Polsce”. Publiczne i okazjonalne wystąpienia hadżego Seraji Chana Szapszała, hachana Karaimów II Rzeczypospolitej z lat 1928-1936. Edycja źródłowa.
"I want to serve Poland." Public and occasional speeches of Haji Seraya Chan Shapshal, Karaims Hakhan of the Second Polish Republic from 1928-1936. Source edition
Autorzy:
Gąsiorowski, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40084949.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Związek Karaimów Polskich. Karaimska Oficyna Wydawnicza Bitik
Tematy:
hachan
Seraja Szapszał
Międzywojnie
Karaimi
wystąpienia publiczne
hakhan
Seraya Shapshal
Interwar Period`
Karaims
public appearances
Opis:
Niniejszy tekst jest edycją źródłową sześciu wystąpień publicznych w języku polskim autorstwa hadżi Seraji Chana Szapszała, hachana Karaimów II Rzeczypospolitej, które pochodzą z lat 1928-1936, poprzedzonych wstępem. Trzy z nich są niedatowane i zostały napisane z okazji ingresu na stanowisko hachana, Święta 3 Maja i jubileuszu hazzana Szymona Firkowicza, a pochodzą z Biblioteki Litewskiej Akademii Nauk im. Wróblewskich w Wilnie. Natomiast trzy pozostałe: dwa listy pasterskie z powodu 10-lecia niepodległości Polski i śmierci marszałka Józefa Piłsudskiego oraz przemówienie w związku z wydaniem Ustawy o stosunku państwa do Karaimskiego Związku Religijnego w Rzeczypospolitej Polskiej zostały zaczerpnięte z czasopisma „Myśl Karaimska”.
This text is a source edition of six public speeches in Polish by Haji Seraya Khan Shapshal, hakhan of the Karaites of the Second Polish Republic, which date from 1928-1936, preceded by an introduction. Three of them are undated and were written on the occasion of the ingress to the position of hahhan, May 3rd and the jubilee of hazzan Szymon Firkowicz, and come from the Library of the Lithuanian Academy of Sciences in Vilnius. The remaining three: two pastoral letters on the occasion of the 10th anniversary of Poland's independence and the death of Marshal Józef Piłsudski, and a speech in connection with the issuance of the Act on the relationship of the state to the Karaim Religious Association in the Republic of Poland, were taken from the magazine "Myśl Karaimska" [Karaite thought].
Źródło:
Almanach Karaimski; 2023, 12; 183-207
2300-8164
Pojawia się w:
Almanach Karaimski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kradzieże koni w międzywojennej Polsce
Horse Theft in Interwar Poland
Autorzy:
Kasprzycki, Remigiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33902963.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
interwar
Polska
theft
horse
police
Międzywojnie
Polska
kradzież
konie
policja
Opis:
Kradzież koni na ziemiach polskich była poważnym problem już w XIX w., który nie zmalał do czasu niepodległej Polski w 1918 r. W latach 1914–1921 na spadek pogłowia koni mieli nie tylko wpływ złodzieje zwani koniokradami. Wpływ na to miały oddziały wojskowe, które w latach 1914–1921 brały udział w wojennych zmaganiach, jakich szczególnie boleśnie doświadczyła Małopolska, Lubelszczyzna, a także pozostałe obszary na Wschodzie zwane Kresami. Wszystkie armie, odwołując się do prawa wojennego, legalnie rekwirowały albo bezprawnie rabowały konie. Niepodległa II Rzeczpospolita nigdy nie uwolniła się od zjawiska kradzieży koni. W latach 1918–1939 w Polsce skradziono od 80 do 100 tysięcy koni, z czego do ponad 50% kradzieży doszło na Kresach Wschodnich. W międzywojennej Polsce konie kradli indywidualni złodzieje lub całe wyspecjalizowane w tej przestępczości gangi. Były to dobrze zorganizowane grupy przestępcze, których kradzieże poprzedzały długie przygotowania i obserwacje. Gangi współpracowały z paserami, a także nieuczciwymi sołtysami, którzy załatwiali dokumentację legalizującą kradzież koni, którym złodzieje wcześniej zmieniali ubarwienie sierści. Takie konie na jarmarkach po konkurencyjnej cenie kupowały zaufane osoby, często zainteresowane zagranicznym przemytem. W 1938 r. policja ustaliła, że w Polsce mieszka 705 koniokradów i 200 paserów koni. W ten rodzaj przestępczości uwikłane były wszystkie narodowości zamieszkujące II Rzeczpospolitą. W zbiorowych uprowadzeniach koni prym wiedli jednak dość nielicznie zamieszkujący Polskę Romowie. Na niezamożnej polskiej wsi złodzieje koni byli najbardziej znienawidzoną grupą przestępców, złapani przez mieszkańców kilkakrotnie stali się ofiarami samosądów, których kilku koniokradów nie przeżyło.
Horse theft on Polish lands was a serious problem already in the 19th century, which did not decrease until independent Poland in 1918. In the years 1914–1921 the decline of the horse population was influenced not only by thieves called horse rustlers (Polish: koniokrady). It was influenced by the military units, which in the years 1914–1921 took part in war struggles, which were particularly painfully experienced by Malopolska, Lubelszczyzna, as well as other areas in the East called Kresy. All armies invoking the laws of war legally requisitioned or illegally robbed horses. The independent Second Polish Republic never freed itself from the phenomenon of horse theft. In the years 1918–1939 between 80 and 100 thousand horses were stolen in Poland, out of which more than 50% occurred in the Eastern Borderlands (Polish: Kresy Wschodnie). In interwar Poland horses were stolen by individual thieves or entire gangs specialized in this crime. These were well-organized criminal groups, whose thefts were preceded by long preparations and observations. The gangs cooperated with fences and dishonest village leaders, who arranged documentation to legalize the theft of horses, which the thieves had previously changed their coat colour. Such horses were bought at fairs at competitive prices by trusted individuals, often interested in foreign smuggling. In 1938 the police ascertained that 705 horse thieves and 200 horse fences lived in Poland. All nationalities living in the Second Polish Republic were involved in this type of crime. However, the Roma, a relatively small number living in Poland, led the way in mass horse abductions. In the poor Polish countryside horse thieves were the most hated group of criminals, caught by the inhabitants several times became victims of lynching, which a few horse thieves did not survive.
Źródło:
Res Historica; 2022, 54; 377-404
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowoczesne myślenie o kształceniu.Człowiek i różne drogi edukacji u źródeł współczesności (w perspektywie badań nad polskim szkolnictwem we Francji)
Modern approach to education. Man and different ways of schooling at the beginning of the present day (in the view of research into Polish education in France)
Autorzy:
Kempiński, Łukasz
Rezmer-Mrówczyńska, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/523672.pdf
Data publikacji:
2018-11-26
Wydawca:
Uczelnia Lingwistyczno-Techniczna w Świeciu
Tematy:
edukacja
oświecenie
programy nauczania
szkolnictwo we Francji
międzywojnie
education
schooling
syllabi
immigration
Polska
France
Opis:
Celem naukowych rozważań o człowieku w kontekście kształcenia i rozwoju jednostki (u progu współczesności) jest prezentacja różnych obszarów badań dotyczących szkolnictwa w Polsce i za granicą w wyznaczonych okresach historycznych. Człowiek, stanowiący oś konstrukcyjną refleksji nad kwestiami edukacji, zaprezentowany zostanie w orbicie nowożytnych pojęć, kategorii i wartości, z których wykrystalizowały się nowoczesne oraz współczesne systemy nauczania. Całość naukowego dyskursu zostanie zawarta w dwóch częściach. Będą one ukazywać kolejno: a) źródła myślenia nowoczesnego o kształceniu oraz realizację nowożytnych ideałów w edukacji przełomu osiemnastego i dziewiętnastego wieku, a następnie b) nowe drogi edukacji w okresie międzywojnia w perspektywie badań nad polskim szkolnictwem we Francji. W pierwszej części artykułu autorzy będą poszukiwać źródeł nowoczesnego myślenia o kształceniu ludzkiej jednostki, począwszy od starożytnych rozważań filozofów o doskonałości duszy i ciała a skończywszy na dążeniu w stronę człowieka wieku świateł. Jednostka ludzka u progu współczesności zyskała wolność, niezależność intelektualną i nowy potencjał rozwoju, dzięki czemu znalazła się w centrum refleksji naukowej oraz filozoficznej. Zainteresowanie człowiekiem oraz jego rozwojem stało się zalążkiem nowoczesnej myśli pedagogicznej. Materiałem egzemplifikacyjnym tej części artykułu staną się źródła, które ukazują obraz szkolnictwa u schyłku Rzeczpospolitej. W drugiej części artykułu naukowej eksploracji podlegać będą zagadnienia nowych ścieżek edukacji po roku 1918 w Polsce i za granicą – zwłaszcza tam, gdzie Polacy naj-liczniej emigrowali, tzn. we Francji. Ponad półmilionowa kolonia polska we Francji stała się w analizowanym okresie jednym z najważniejszych składników polonii zagranicznej. Polska emigracja przynajmniej od połowy lat dwudziestych XX w. stanowiła grupę znaczącą, zarówno z racji swej liczebności, jak i pozycji w całej populacji cudzoziemskiej we Francji. Badając zawiłe problemy polskiego szkolnictwa i nauczania języka polskiego, autorzy przyjęli za punkt wyjścia to, co już dotąd na ten temat napisano we Francji i w Polsce, uzupełnili jednak obecny stan wiedzy o analizę dokumentów jeszcze niezbadanych lub niepublikowanych.
The aim of the academic discussion about man in terms of education and development of an individual (at the beginning of the modern times) is to present different research areas in schooling in Poland and abroad in the given historical periods. Man, being the elemental axis of reflection on the educational issues, will be presented in the orbit of modern notions, categories and values, which gave rise to modern and contemporary systems of education. The whole of the academic discourse will be contained in two parts, presenting consecutively: the origins of modern thought about education and fulfilling modern-times ideas in education of the turn of the 18th and the 19th centuries, and then new ways of education in the interwar period in the perspective of research into the Polish educational system in France. In the first part of the article, the authors will look for the origins of modern thinking about developing human individual, beginning with considerations of ancient philosophers concerning the perfection of body and soul – heading towards the man of the Age of Light. Human individual, on the verge of modern times, gained freedom, intellectual independence and new potential for development, due to which, man found himself in the centre of scientific and philosophical reflection. The interest in man and his development was the germ of modern pedagogical thought. The second part of the article will explore the issues and matters of new ways of education after 1918 in Poland and abroad, in places where Poles immigrated in biggest numbers, namely, France. Polish colony in France, counting over half a million, in the analyzed period, was the major constituent of the Polish community abroad. Polish emigration constituted an important group, due to its population, as well as its importance among foreign nations in France in the mid 20s. Studying complex problems of Polish education and Polish language teaching, we took as the starting point what had been published about it in France and Poland, broadening our knowledge by analysis of documents which have not yet been research or published.
Źródło:
humanistica 21; 2018, 2; 247-266
2544-1345
Pojawia się w:
humanistica 21
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zapach fajki. Marek Pytasz. 9 kwietnia 1953 – 2 grudnia 2021
The Smell of a Pipe. Marek Pytasz, 9 April 1953 – 2 December 2021
Autorzy:
Kisiel, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2095983.pdf
Data publikacji:
2022-07-14
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Pytasz
międzywojnie
emigracja
nekrolog
the interwar period
emigration
obituary
Opis:
Szkic jest wspomnieniem o prof. Marku Pytaszu (1953–2021), badaczu literatury XX wieku, który położył wielkie zasługi dla lepszego opracowania polskiej literatury emigracyjnej. W Uniwersytecie Śląskim zainicjował powstanie syntez historycznoliterackich, słowników i antologii, co zaowocowało szerszym włączeniem się śląskich literaturoznawców w proces edukacji szkolnej i akademickiej.
This reminiscence is dedicated to Professor Marek Pytasz (1953–2021), a researcher of twentieth-century literature, who made great contributions to the study of Polish emigration literature. At the University of Silesia, he initiated the publication of literary-historical syntheses, dictionaries, and anthologies, which considerably enhanced the involvement of Silesian literary scholars in the process of school and academic education.
Źródło:
Postscriptum Polonistyczne; 2022, 29, 1; 1-8
1898-1593
2353-9844
Pojawia się w:
Postscriptum Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Publiczna pomoc bezrobotnym do końca lat 20. XX wieku – wokół genezy tworzenia polskich rozwiązań systemowych w aspekcie społeczno-prawnym
Autorzy:
Kruk, Anna, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/952310.pdf
Data publikacji:
2019-09-26
Wydawca:
Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
Tematy:
międzywojnie
instrumenty polityki społecznej
Opis:
Artykuł ma charakter historyczny oraz społeczno-politologiczny. Autorka prezentuje rezultaty badania aktów prawnych oraz literatury przedmiotu, w odniesieniu do pomocy bezrobotnym w latach 20. XX wieku, w początkowym okresie funkcjonowania systemu polityki społecznej na rzecz rynku pracy w Polsce. Badanie zostało zrealizowane przy pomocy metodyki „desk research”. Analiza aktów prawnych pokazała występowanie konstruktywnych i kompleksowych rozwiązań systemowych na rzecz osób bezrobotnych tuż po I wojnie światowej oraz w pierwszym dziesięcioleciu dwudziestolecia międzywojennego w Polsce. Mogą nad nimi się zastanowić współczesne pokolenia oraz uczyć się na podstawie historycznych narodowych tradycji oraz doświadczeń.
Źródło:
Praca Socjalna; 2019, 34(2); 91-110
0860-3480
Pojawia się w:
Praca Socjalna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Echa międzywojnia w muzycznym folklorze powojennej Lubelszczyzny. Na podstawie zapisów Włodzimierza Dębskiego
Autorzy:
Kusto, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/634297.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Lublin, Lubelszczyzna, międzywojnie, okres powojenny, Włodzimierz Dębski, folklor muzyczny
Opis:
Artykuł jest próbą uchwycenia wpływów pieśniowej tradycji międzywojnia, jakim podlegał repertuar udokumentowany po drugiej wojnie światowej na terenie Lubelszczyzny. Inspiracją dla podjęcia tematu stały się niepublikowane zapiski rękopiśmienne Włodzimierza Dębskiego (1922-1998) – kompozytora, teoretyka muzyki, etnomuzykologa, animatora edukacji muzycznej. W latach 1963-1976 Dębski aktywnie współtworzył szkolnictwo muzyczne w Lublinie, jednocześnie dokumentował i badał lubelski folklor muzyczny. Większość wykonawców, których Dębski uwzględnił w swoich badaniach, to osoby urodzone w przedziale lat 1910-1925. Byli to więc przedstawiciele pokolenia, którego wiek szkolny przypadł na okres międzywojenny. Konstrukcja niniejszego tekstu opiera się na porównaniach kultury muzycznej w międzywojennym Lublinie i regionie lubelskim z repertuarem lat 70-tych i 80-tych XX w. Na pieśniowy materiał z Lubelszczyzny utrwalony fonicznie i w przekazach pisanych (teksty) w okresie powojennym składają się śpiewy kilku wykonawców. W repertuarze Teresy Sołtys z podlubelskich Zemborzyc znajdowały się pieśni harcerskie, patriotyczne, żołnierskie/wojenne, obrzędowe, m.in.: Cicho w stepie, Do polskiego wojska chłopców zaciągają, Gdy kogut zapiał w kurniku, Gdybym był hulaką, Hej, tam w karczmie, za stołem, Na nowej górze jadą żołnierze, Pod Krakowem czarna rola, Przyszedł nam rozkaz stanąć do boju, Szabla dzwoni o ostrogę, W suterynie daleko za miastem, Wesoła marynarska pragnie powitać nas wiara, Zmarł biedaczysko w szpitalu wojskowym. Innym źródłem powojennego repertuaru przechowującego pieśni z okresu przedwojennego są nagrania Józefa Struskiego, obejmujące śpiewy kolędowe (Za kolędę dziękujemy, Nie bój się królu żadnej), weselne (Już ci teraz, Kasiuleńko, welon zdejmiemy, Uklęknijże, córko), biesiadne (Chociaż są na świecie różne alkohole, Przyjacielu mój, rób bimber swój), żołnierskie/wojenne (Chcąc podwyższyć kadrę armii Beselera, Zawodzą dzwony w kościele), zalotne/miłosne (Szedłem sobie drożyneczką, Zaszło słonko, zaszło za góry) i inne. Do cennych informatorów, zwłaszcza gdy chodzi o tradycję muzyki wojskowej, należeli Bolesław Strawa i Stanisław Zdybała. Ten ostatni pomięta wiele tytułów przedwojennych pieśni, które żyły w powojennym śpiewie wojskowym (Było późno z wieczora, Do polskiego wojska, Oj, bieda, bieda, Karpaccy górale, Tam we pękach bzu altana).Echoes of the Interwar Period in Music Folklore of Postwar Lublin Province. On the Basis of Włodzimierz Dębski’s NotesSUMMARYThe article is an attempt to present the infl uences of the song tradition of the interwar period on the repertoire documented after World War 2 on the Lublin province territory. The unpublished handwritten notes of Włodzimierz Dębski (1922- 1998), a composer, theoretician of music, ethnomusicologist, animateur of music education, were the inspiration for undertaking this subject. In 1963-1976 Dębski actively co-created the music education in Lublin; simultaneously he documented and studied Lublin’s musical folklore. The majority of performers included in Dębski’s studies were born between 1910 and 1925. Therefore, they were the representatives of the generation whose school age fell on the interwar period. The construction of this paper is based on the comparison of musical culture in interwar Lublin and in the Lublin region with the repertoire of the 1970s and 1980s. The song material from the Lublin region phonically recorded and in written form (texts) in the interwar period consists of the singing of several performers. In her repertoire, Teresa Sołtys from Zemborzyce near Lublin had scouts’, patriotic, military/war, and ritual songs, inter alia, Cicho w stepie, Do polskiego wojska chłopców zaciągają, Gdy kogut zapiał w kurniku, Gdybym był hulaką, Hej, tam w karczmie,za stołem, Na nowej górze jada żołnierze, Pod Krakowem czarna rola, Przyszedł nam rozkaz stanąć do boju, Szabla dzwoni o ostrogę, W suterynie daleko za miastem, Wesoła marynarska pragnie powitać nas wiara, Zmarł biedaczysko w szpitalu wojskowym. Another source of the postwar repertoire that includes songs from the pre-war period are the recordings of Józef Struski, which comprised Christmas carols (Za kolędę dziękujemy, Nie bój się królu żadnej), wedding songs (Już ci teraz, Kasiuleńko, welon zdejmiemy, Uklęknijże córko), drinking songs (Chociaż są na świecie różne alkohole, Przyjacielu mój, rób bimber swój), military/war songs (Chcąc podwyższyć kadrę armii Beselera, Zawodzą dzwony w kościele), courtship/love songs (Szedłem sobie drożyneczką, Zaszło słonko, zaszło za góry) and others. Bolesław Strawa and Stanisław Zdybała were precious informants, especially as far as military music was concerned. The latter remembers many titles of the pre-war songs which were present in post-war military singing (Było późno z wieczora, Do polskiego wojska, Oj, bieda, bieda, Karpaccy górale, Tam we pękach bzu altana).
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio L – Artes; 2018, 16, 1/2
2083-3636
1732-1352
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio L – Artes
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Bajecznie egzotyczne Polesie”? Reportaż z krainy tęsknych pieśni Maksymiliana Emmera w perspektywie ekokrytycznej
“Fabulously Exotic Polesie”? Reportage from the Land of Yearning Songs by Maksymilian Emmer in an Ecocritical Perspective
Autorzy:
Łotysz, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850841.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
historia środowiskowa
Polesie
II RP
międzywojnie
Second Polish Republic
interwar period
environmental history
Opis:
W 1936 r. pierwszym polskim filmem krótkometrażowym nagrodzonym na Festiwalu Filmowym w Wenecji zostało Polesie. Reportaż z krainy tęsknych pieśni w reżyserii Maksymiliana Emmera i ze zdjęciami Jerzego Maliniaka. Film doceniono za autentyzm, z jakim autorzy pokazali przyrodę i życie społeczne mieszkańców Polesia, podmokłej krainy we wschodniej części II Rzeczypospolitej. Zarówno spojrzenie twórców na Polesie, jak i odbiór dzieła przez krytyków opierały się na głęboko ugruntowanym przekonaniu, że to region niemal pierwotnej przyrody. Autor artykułu konfrontuje te wyobrażenia, żywe zresztą do dziś, z wynikami badań nad historią środowiskową Polesia, z których wynika, że z winy człowieka tamtejsze środowisko naturalne znajdowało się na skraju katastrofy. Ponadto wykorzystuje ten przykład jako pretekst do rozważań nad kwestią autentyzmu i autentyczności w tekstach kultury.
In 1936, a Polish short documentary Polesie directed by Maksymilian Emmer was awarded the silver medal at the Venice International Film Festival. The judges, as well as Polish film critics, praised work of the camera operator Jerzy Maliniak, particularly in landscape scenes. Among the critics, however, there were some controversies regarding the authenticity of how Polesie was portrayed. Some of them asserted that the movie was free from the idyllic convention, while the others thought that producers deliberately avoided showing what life really looked like in the poorest and most neglected areas of the country. The alleged primaveral character of nature in Polesie, as shown in the film, may also be challenged in the light of recent findings in the field of environmental history studies. The article argues that while Emmer and Maliniak did not show the real living conditions of indigenous population quite deliberately, they failed to recognize the real condition of local nature being lured by the common myth of fabulously exotic Polesie that thrived in Poland in interwar period.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2022, 118; 113-125
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies