Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Metamorphosis" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 41
Tytuł:
„Czarny kozioł” lub Leśmianowska reinterpretacja „Złotego osła” Apulejusza
“The Black Goat” or Leśmian’s reinterpretation of Apuleius’s “Golden Ass”
Autorzy:
Vandenborre, Katia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012469.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Bolesław Leśmian
Apulejusz
metamorfoza
baśn
intertekstualność
Apuleius
metamorphosis
fairy-tale
intertextuality
Opis:
The present article aims to study The Black Goat by Bolesław Leśmian in view of its intertextual dialogue with the antique model of metamorphic literature: Metamorphoses, or The Golden Ass by Apuleius. Although the fairy tale was published in a volume entitled Polish Fairy Tales, it is partially based on foreign sources that the author cleverly hid behind other Polish stories. The comparison of The Black Goat with The Golden Ass shows that the Polish poet drew inspiration mainly from Apuleius’s novel, in which a man is also transformed into a stubborn animal. The symbolism of colours and light, which Leśmian modernized and adapted for the modern Polish reader, confirms this hypothesis. Comparative work on both texts helps to understand Leśmian’s reinterpretation of the concept of metamorphosis and his contribution to the reflection on this topic.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2013, 3(6) cz.2; 209-219
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“El vent lluita per ésser flor”. La idea de la metamorfosi en la poesia de Joan Brossa i Federico García Lorca
“El vent lluita per ésser flor”. The idea of metamorphosis in the poetry of Joan Brossa and Federico García Lorca
Autorzy:
Kurek, Marcin
Ziarkowska, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1877541.pdf
Data publikacji:
2021-10-14
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Joan Brossa
Federico García Lorca
metamorphosis
Opis:
In the studies on poetry by Joan Brossa, his literary inspirations from the French tradition are indicated, but his connection with Spanish-language literature is almost nonexistent. The purpose of this article is to present Brossa’s testimonies about his Federico García Lorca readings and to compare his “Sonet del pur estrèpit” (1949) with Lorca’s “Muerte” (1931). Both poems show textual and conceptual similarities and share the theme of metamorphosis, so we propose their analysis to look for possible inspirations in different philosophical and aesthetic traditions (surrealism, Ovid, Darwin, Zen Buddhism).
Źródło:
Studia Romanica Posnaniensia; 2021, 48, 3; 49-60
0137-2475
2084-4158
Pojawia się w:
Studia Romanica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Niechaj w was moje dary nie giną do szczęta” − motyw metamorfozy w „Wierzbach” Szymona Szymonowica
“Let not my bounties all die in you” − the theme of metamorphosis in “Willows” by Szymon Szymonowic
Autorzy:
Rot-Buga, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012471.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Szymon Szymonowic
Sannazaro
Owidiusz
sielanka
wierzba
metamorfoza ciała
Ovid
bucolic tale
willow
metamorphosis of the body
Opis:
In Willows Szymon Szymonowic used a popular in Polish Renaissance and Baroque literature theme of the metamorphosis of the body, making a reference to Ovid’s Metamorphoses and other literary sources. In his bucolic tale he connected metamorphic theme with meta-poetic reflection on fame and immortality of the poet. The key motif of nymphs losing their purity and the punishment of turning them into willows is accompanied by a warning against losing the spirit of poetry, which may result from writing for unworthy crowds. Willows is also an attempt to demonstrate the mythical provenance of Polish bucolic tales. The author included in the conventional world of pastoral scenery his very own, local space by the river of Pur and by doing so he introduced the motif of Polish folk culture into European literary tradition. The relation between the metamorphic motifs and the essence of the bucolic tale genre is therefore disclosed.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2013, 3(6) cz.2; 177-190
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Tam jesteś, gdzie cię pragną ludzie”. Obraz Boga w poezji Zbigniewa Jankowskiego
“There you are, where people crave for you”. The image of God in Zbigniew Jankowski’s poetry
Autorzy:
Kołwzan, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/627135.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
Tematy:
Zbigniew Jankowski
poetry
the image of God
three stages
the metamorphosis
a weak, ruthless demiurge
a merciful father
synonymous with the eternity
the comments
the biographical context
The parallel
poezja
obraz Boga
trzy etapy
tok metamorfoz
słaby, bezwzględny demiurg
miłosierny ojciec
synonim wieczności
wyznania
kontekst biograficzny
paralela
Opis:
Szkic stanowi próbę przedstawienia ewolucji obrazu Boga w poezji Zbigniewa Jankowskiego. W toku metamorfoz wizerunku Stwórcy daje się wyodrębnić trzy etapy: fazę Boga o kamiennym wnętrzu (prezentowaną w utworach z lat 1959–1966), fazę Boga wszelkich możliwości, wzlotów i upadków (prezentowaną w utworach z lat 1970–2000) oraz fazę Boga wiekuistego (prezentowaną w utworach z lat 2001–2014). W pierwszej części rozważań Bóg o kamiennym wnętrzu przedstawione zostały odczytania utworów pochodzących z czterech pierwszych tomów poetyckich, w których Bóg jawi się podmiotowi lirycznemu jako słaby, bezwzględny demiurg, twórca ludzkiego cierpienia. Kolejny fragment pracy Bóg wszelkich możliwości, wzlotów i upadków zawiera interpretacje wybranych wierszy z lat 1970–2000, w których wizerunek Boga ulega metamorfozie – podmiot liryczny postrzega Stwórcę jako miłosiernego ojca i wszechobecne uosobienie miłości. Natomiast ostatnia część opracowania Bóg wiekuisty, przywołując utwory z lat 2001–2014, pokazuje, że Najwyższy stał się synonimem wieczności, z którą scalenia pragnie podmiot liryczny. Całość wywodu została opatrzona dotyczącymi wiary i Boga wyznaniami Z. Jankowskiego znajdującymi się w jego autobiograficznych tekstach, które wzbogacają eksplikację o kontekst biograficzny. Paralela rozwoju obrazu Boga zarówno w poezji jak i prozie Jankowskiego pozwala wysnuć wniosek o integralności podmiotu lirycznego i narratora.
This essay constitutes an attempt to show the evolution of the image of God in Zbigniew Jankowski’s poetry. One can identify three stages in the metamorphosis of the Creator’s image: the rock-solid God phase (presented in poems in the 1959–1966 period), the almighty God of ups and downs phase (presented in poems in the 1970–2000 period) and the eternal God phase (presented in poems in the 2001–2014 period). The initial section, The Rock-solid God, concentrates on poems from the first four poetry volumes, in which the God presents Himself to the lyrical I as a weak, ruthless demiurge, the creator of human suffering. The next part, The Almighty God of ups and downs, contains interpretations of selected poems created in the 1970–2000 period. In those poems the image of God has undergone a metamorphosis – the lyrical I perceives the Creator as a merciful father and an omnipresent personification of love. The last part, The Eternal God, based on the poems created in the 2001–2014 period, shows that the Sovereign has become synonymous with the eternity, which the lyrical I craves to be united with. The whole study has been complemented with the comments on faith and God made by the author himself in his autobiographical texts, which adds the biographical context to the explication. The parallel of the evolution of God’s image in both Jankowski’s poetry and prose may lead one to a conclusion that the lyrical I and the narrator are integrated.
Źródło:
Język - Szkoła - Religia; 2014, 9, 2; 142-153
2080-3400
Pojawia się w:
Język - Szkoła - Religia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aktor jako cyfrowa marioneta, czyli Edward Gordon Craig w kinie przyszłości
An Actor as a Digital Marionet, or Edward Gordon Craig in the Cinema of the Future
Autorzy:
Hendrykowski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/921346.pdf
Data publikacji:
2018-04-26
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
actor
character
acting
metamorphosis
virtual reality
digital phantom
the art of film
Opis:
Screen actor as a digital puppet? From one point of view, that potentially becomes an interesting platform for modern way of spectacularity and for communications. From another, it’s something destructive and dangerous for the film art. Marek Hendrykowski’s essay analyzes possible consequences of new era of digital actorship in the shadow of its fundamental question and challenge: what happens with man in this form of moving pictures creation.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2017, 21, 30
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Animal Transformation in Early Modern English Witchcraft Pamphlets
Autorzy:
Rutkowski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/973947.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
animal metamorphosis,
witch-hunts,
early modern European culture, British literature
Opis:
Animal metamorphosis was a traditional component of witchcraft beliefs during the European early modern witch-hunts, during which it was taken for granted that witches could and did turn into animals regularly in order to easier do evil. It must be noted, however, that the witch-turned-animal motif was much less common in England, where witches did possess the shape-shifting abilities but relatively rarely used them. A likely reason for the difference, explored in the present paper, was the specifically English belief that most witches were accompanied and served by familiar spirits, petty demons that customarily assumed the shape of animals. It seems that the ubiquity of such demonic shape-shifters effectively satisfied the demand for magical transformations in the English witchcraft lore.
Źródło:
Anglica. An International Journal of English Studies; 2019, 28/1; 21-34
0860-5734
Pojawia się w:
Anglica. An International Journal of English Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Atmosphere of societal anxiety and representations of the body: The image of man in surrealist works of Vítězslav Nezval in the 20th century interwar period in Bohemia
Autorzy:
Brzezińska, Anna Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/628341.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
czech surrealism, Vítězslav Nezval, social anxiety, Absolute Gravedigger, Woman in Plural, metamorphosis,
Opis:
Aim: The interwar period in Czechoslovakia was a time of societal anxiety. The aim of this paper is to find the central themes of societal fear, as reflected in the surrealist works of Vítězslav Nezval, a czech poet. The analysis will be based primarily on the lyric poetry from the collections: Žena v množném čísle [Woman in Plural] (1936) and Absolutní hrobař [Absolute Gravedigger] (1937). Methods: The analysis is based on the Josef Vojdovík’s anthropo-phenomenological method of exploring the surrealist perceptions of the body, which is based on vertical and horizontal anthropological dimensions and phenomenological conceptions of fears. Results: Surrealist poetry and other literary works contain images of the body that are changed by fear: deformations, metamorphoses, fragmentarisations, hybridisations, expressing the body as a collage, a mosaic, an amalgam, a phantom, a grotesque, an inlay, and as lifelessness. It undergoes multiple metamorphoses, not only within its own form, but also with regard to the categories of life and lifelessness. Conclusions: The analysis leads to the conclusion, that V. Nezval’s works show a clear tendency to portray the body as an object which undergoes a metamorphosis. The body is balanced on the edge between living and dead, organic and inorganic, it is determined by time and space. It is often shown along the narrowing-widening relation, in stupor, petrification, reduced to a flat surface or miniaturised.
Źródło:
Journal of Education Culture and Society; 2018, 9, 1; 181-189
2081-1640
Pojawia się w:
Journal of Education Culture and Society
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Becks Konzept der Metamorphose und Flecks Denkstil. Überlegungen zu ihrer Verschränkung
Beck’s concept of metamorphosis and Fleck’s thinking style. Reflections on their entanglement
Autorzy:
Szurawitzki, Michael
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/474081.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski i Uniwersytet Rzeszowski
Tematy:
Ulrich Beck
Ludwik Fleck
thinking style
metamorphosis
discourse
Opis:
In this paper, an interweaving of the concepts of metamorphosis, developed by Ulrich Beck, and the scientific thinking style of Ludwik Fleck is suggested. Due to our own relevant preliminary work, it seems obvious to bring these two concepts together for the purpose of a theoretical connection useful for linguistics, especially for discourse linguistics. After a short introduction (1) and a review of the state of research on Fleck’s theory of cognition (2), the core term “metamorphosis” is semantically determined (3), and comments are made on the relevance of the concept. This is followed by an analysis of Beck’s The Metamorphosis of the World, which focuses on the concept of metamorphosis as he sees it (4). Here, the linguistic relevance of the concept is emphasized, which Beck mentions explicitly. This is followed by a section on Ludwik Fleck’s Genesis and Development of a Scientific Fact (5.). Here, comments are made on Fleck’s thinking style and on the thinking collective. On this basis, the synthesis of Beck’s and Fleck’s ideas is sought (6.), a directed perception with a view to social metamorphoses. This can best be done linguistically using the discourse-linguistic multi-layer analysis (DIMEAN), as proposed by Spitzmüller/Warnke. DIMEAN is presented accordingly, and subsequently modified for the analysis of linguistic manifestations of metamorphosis (6.1). Using the example of various linguistic metamorphosis phenomena from the discourse around the German federal elections of 2017–2018, the applicability of the combination of Beck’s and Fleck’s ideas is then tested (6.2). The article concludes with a summary and perspectives for further research (7).
Źródło:
tekst i dyskurs - text und diskurs; 2019, 12; 235-258
1899-0983
Pojawia się w:
tekst i dyskurs - text und diskurs
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ciało w procesie konstruowania tożsamości
The body in the process of constructing identity
Autorzy:
Marzec, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/645143.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
somatic turn
reflexive identity project
extreme metamorphosis
the body in the cultural constructivism
integral life practice
Opis:
The main intention of my text is to describe the specific of the somatic turn of cultural studies and, to follow Chris Barker’s proposition, “the desire to understand the ways in which the body becomes the object of shaping and disciplining by social and cultural forces – i.e. how the body acquires meaning in contemporary culture”. The above problem provokes the consideration of the mutual relationships between the culture of late modernity and the category of identity (especially the body in the process of identity construction). The goal outlined in this way aims to present contexts and space for the manifestation of the issues of the body in contemporary culture, The aim of the proposed deliberations is to present the problem of the body from the perspective of reflexive identity (A. Giddens), constructivism perspective (Z. Melosik, A. Gromkowska, M. Bogunia-Borowska), in selected therapeutic systems (J. Kabat-Zinn, A. Lowen, S.&C. Block) and in the final section I present the category of the body in the integral approach to development (K. Wilber). Also, I shortly summarize my analysis and I point to the dangers of the presented approaches especially in the dominant instant culture practices.
Źródło:
Kultura-Społeczeństwo-Edukacja; 2018, 14, 2
2300-0422
Pojawia się w:
Kultura-Społeczeństwo-Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ćwiczenie umysłu. O dwóch trawelogach Kazimiery Alberti
Mental exercises. On Kazimiera Alberti’s Two Travelogues
Esercizi mentali. Sui due travelogues di Kazimiera Alberti
Autorzy:
Sławek, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/784416.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
landscape
metamorphosis
history
mythology
perception
paesaggio
metamorfosi
storia
mitologia
percezione
pejzaż
metamorfoza
historia
percepcja
Opis:
Ci sono due modi per stabilire la relazione con lo spazio. Uno è in parte generale e in parte idiosincratico ed è la maniera in cui il passato si manifesta nel presente dell’individuo. L’altro, è una connessione molto profonda e intima con il luogo nel quale è possibile stabilire tale relazione ovvero quando iniziamo a sentirci legati ad un dato spazio, cioè quando le linee storiche ed estetiche di connessione si dimostrano inadeguate.L’anima della Calabria (1950) e Segreti di Puglia (1951), due travelogues appartenenti alla serie Italia celebre e sconosciuta, esplorano due regioni totalmente diverse dell’Italia indagando la percezione del paesaggio, la storia e la mitologia radicate in questi luoghi e le varie pratiche della vita quotidiana che si sono sviluppate nel corso dei secoli. Così, la regione diventa più di una serie di luoghi interessanti e monumenti storici che i baedeker esaltano e pubblicizzano per i turisti. Invece, in questo caso, ci occupiamo della decostruzione di tali prodotti culturali già pronti e, facendo un “esercizio mentale”, non solo transiteremo ma saremo anche situati in luoghi che rivelano il loro carattere provvisorio, metamorfico e la loro incompiutezza, diventando così una sfida al nostro senso morale. Ne deriva che, esercitando memoria e mente, trasformiamo l’allenamento di quest’ultimi in allenamento morale e sociale.
There are two modes of establishing a relationship with space. One is, partly general and partly idiosyncratic, manner in which the past makes itself manifest in the present of the life of the human individual. The other is a most profound and intimate connection with a place which is possible when we begin to feel situated in a given space, i.e. when standard historical and aesthetic lines of connecting prove inadequate.L’anima della Calabria (1950) and Segreti di Puglia (1951), two travelogues in a series of Italia celebre e sconosciuta, explore the two distinctly different regions of Italy investigating the perception of landscape, its rootedness in history and mythology as well as various practices of everyday life they have generated over centuries. Thus, the region becomes more than a series of interesting sights and historical monuments baedekers record and advertise for tourists. Instead, we deal with deconstruction of such ready-made cultural products and, in the effort of “mental exercise”, we not only transit through but are also situated in places which reveal their provisional, metamorphic character, their unfinishedness, becoming thus a challenge to our moral sense. Hence, exercising memory and mind, allenamento della memoria e della mente morphs into allenamento morale e sociale.
Źródło:
Fabrica Litterarum Polono-Italica; 2019, 1; 13-38
2658-185X
Pojawia się w:
Fabrica Litterarum Polono-Italica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czas i przestrzeń w badaniach sztuki oraz twórczości literackiej ks. profesora Janusza St. Pasierba
Time and space in the research into art and literary works of rev. prof. Janusz Pasierb
Autorzy:
Mazurczak, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1068280.pdf
Data publikacji:
2019-10-01
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Chronos
Kairos
czas linearny
biblijne metafory czasu - cykl/ koło
hermeneutyka humanistyczna
humanistic hermeneutics
linear time
the Biblical time of metamorphosis - circular
Opis:
Czas i przestrzeń w badaniach nad sztuką i twórczością literacką księdza profesora Janusza Pasierba Czas i przestrzeń stale obecne w świadomości i sposobie przeżywania ks. prof. Janusza Pasierba przenikają całą jego twórczość naukową, poetycką i literacką. Dlatego też trudno rozdzielić jego przemyślenia dotyczące czasu, wyrażone w metaforach języka poetyckiego od metod opisu czy interpretacji temporalnej dzieł sztuki wizualnej. Studium Człowiek i jego świat w sztuce religijnej renesansu stanowi syntezę postaw badawczych tego okresu. Zawiera ono szereg stanowisk metodologicznych głównych badaczy renesansu. Autor uznaje tradycyjne metody historyczno-porównawcze czy ikonologię. W swoich badaniach wykorzystuje również nowsze podejścia metodologiczne: lingwistykę, antropologię i hermeneutykę. Potwierdzają to wczesne studia dotyczące miasta Pelplina, opactwa Cystersów oraz katedry w Pelplinie, Drzwi Gnieźnieńskich, motywu koronacji Maryi Dziewicy, a przede wszystkim monografia poświęcona malarzowi Hermanowi Hanowi. Idea czasu przenika głęboko studia ks. Pasierba z dziedziny historii sztuki, stając się ogniskową umożliwiającą głębszą analizę. Studium Czas otwarty stanowi heurezę pozwalającą na eksplorację powiązań czasu i przestrzeni jako kategorii przedstawionych, artystycznie wypracowanych środkami wizualizacji. Ks. prof. Pasierb wprowadza rozróżnienie sposobów pojmowania czasu: biologicznego, psychologicznego, społecznego, historycznego i kalendarzowego. Jak sam przyznaje, jako autor łączy różne rozumienia czasu w przekazie artystycznym; poszukuje i odnajduje siebie w sztuce. Twórca dzieła sztuki prezentuje je odbiorcy – widzowi, czytelnikowi. Tak ukierunkowana refleksja pomaga odkryć doświadczenia paralelne, pomaga twórcy wejść w „dialog” z odbiorcą, podobny do dialogu znanego z filozofii Levinasa. Refleksja na temat czasu przywodzi Autorowi na myśl pytania ostateczne, którym towarzyszy niepokój, niepewność, a nawet strach przed niewiadomym końcem ludzkiego istnienia. Zbawienna okazuje się cykliczność czasu natury. Czas przyrody, zamknięty w powtarzających się cyklach, obrazuje również przemijanie i odradzanie się życia człowieka. Czas świąteczny Wielkiejnocy to dla ks. Pasierba okres radości i szansa metamorfozy duchowej. Ten rytm powtarzających się przemian postrzegany jest przez Autora jako koło, kręgi – kyklos. Przestrzega on jednak przed wirującym kręgiem czasu. Jego środek, punk zanurzający się głębiej i głębiej w otchłani kosmicznej, odrywa człowieka od krawędzi – „nigdzie”. Człowiek zostaje pozbawiony więzi z Początkiem, z Kimś. Widoczne jest tu nawiązanie do filozofii Anicjusza Manliusza Sewerynusa Boecjusza, jak też do innych autorów, których prace, zebrane przez Georgesa Pouleta w tomach: Études sur le temps humain (1949), Les Métamorphoses du cercle (1961), były dobrze znane Pasierbowi. W Czasie otwartym, pracy będącej syntezą o czasie, ks. prof. Pasierb przyjmuje biblijną linię początku i końca czasu. Przywołuje on również figury pulsujących kręgów czasu, które przewijają się w jego rozmyślaniach literackich o czasie i w analizach temporalnych w malarstwie. Znamienne jest także przyswojenie przez Autora i nawiązywanie do koncepcji wiecznych powrotów – apokatastasis. Zgodnie z przekazami wczesnochrześcijańskich myślicieli i pisarzy, apokatastasis daje szansę zbliżenia się do Boga – Wiecznej Miłości. W swoich wspomnieniach (The diary – 1991) słowa modlitwy ”dobry Panie, każdemu daj kwitnienie, i każdej śmierci zmartwychwstanie” śpiewa jako radosną pieśń wielkanocną. Czas otwarty podzielony jest na wiele znaczących rozdziałów: Czas zamknięty, Czas otwarty, Czas Boga, Czas człowieka, Czas przyjścia, Czas Kościoła, Czas zbawienia, Czas życia, Czas śmierci. Autor doświadczył bliskości czasu otwartego jako obcowania z pięknem słowa i obrazu oraz w dziełach sztuki wizualnej. Podzielił się głęboką refleksją na temat eschatologicznego wymiaru ludzkiego czasu. Czas i przestrzeń w obrazie – czas i przestrzeń obrazu             Autor rozróżnia czas zwizualizowany i czas powstania obrazu. Oba zakorzenione są w ważnym dla artysty punkcie historii, w czasie tworzenia danego dzieła, ale także w wewnętrznej strukturze obrazu, która określona została poprzez temat i przedstawione postacie. Badacz historii sztuki, na którego historia wywarła głęboki wpływ, przeszukuje ją dogłębnie, by odnaleźć jak najwięcej „teraz” - momentów lub zdarzeń, które nanieść należy na linię czasu artysty lub historii w której żył. Oś czasu, czas historyczny stanowią też podstawę wiedzy na temat warsztatu artysty oraz punkt wyjścia dla historyczno-porównawczej metodologii badań. Ksiądz Pasierb obeznany był z hermeneutyką z kręgów naukowych Hansa Gadamera i Paula Ricœura. W eksploracji struktury czasowej swoich dzieł wskazuje czytelnikowi kolistą strukturę kompozycji, charakterystyczną dla scen największych mistrzów baroku, takich jak: Koronacja Maryi, Pokłon pasterzy. Struktura czasu jest szczególnie ważna w portretach siedemnastowiecznego malarza Hermana Hana.                Analiza malarstwa mistrza gdańskiego, Hermana Hana, zwłaszcza obrazu Koronacja Najświętszej Maryi Panny znajdującego się w ołtarzu głównym katedry w Pelplinie, jest wstępem do odkrywania kolistych struktur czasu i przestrzeni. Pokazuje koncepcje Autora jako bliskie tradycyjnym, antycznym koncepcjom czasu, odbieranego jako dwa przeciwieństwa: Chronos - nieubłagany czas, który pochłania wszystko na swojej drodze oraz Kairos - ulotny moment, który może być zatrzymany przez mądrość, piękno czy zdolność przewidywania. Pozostając pod wrażeniem greckiej wazy namalowanej przez Makrona (Paryż, Luwr), piękną apostrofą wyraził profesor Pasierb swoje wyczulenie na ulotność czasu, Kairos: „długowłosy chłopcze z obręczą i pieskiem biegnący szybko po attyckiej czarze, spoglądający wstecz, skąd wołają wracaj, nie słuchałeś, dziś już za późno, odbiegłeś o dwadzieścia pięć wieków. Malarz Makron, którego mijałeś w rozpędzie, zdążył napisać Kalos - Piękny ”.            Podstawową metodą analizy czasu i przestrzeni w malarstwie jest podejście hermeneutyczne z kręgów Paula Ricœura i Hansa Georga Gadamera.
Time and space in the research into art and literary works of Rev. Prof. Janusz Pasierb Time and space constantly present in the awareness and experiencing of Reverend Professor Janusz Pasierb pervade all of his academic achievements, his poetry and literary works. It is, therefore, so difficult to separate his thoughts concerning time, expressed in the metaphors of his poetic language, from the methods of description and temporal interpretation of the visual art works. The study The man and his world in the religious art of Renaissance is a synthesis of his research of this period. It contains a range of methodological opinions of the main researchers of Renaissance. The author considers the traditional historical and comparative methods as well as iconology as the most current ones, and at the same time, he introduces the latest methods such as linguistics, anthropology and hermeneutics into his research. It is confirmed in the early research on the city of Pelplin, on the Cistercian abbey and on the church in Pelplin, on the Gniezno doors, on the motif of the Coronation of Virgin Mary and, first and foremost, on the monograph of the painter Herman Han. The idea of time pervades his studies of the history of art, becoming the connecting point of deeper analyses. The study The open time reflects the heuristic technique of exploration of the relationships between time and space meant as categories presented in artistic ways, worked out by means of visualization. He distinguishes between different ways of understanding time: biological, psychological, social, historical, and of the calendar. As the author admits, he himself constitutes the connecting bond between various kinds of time in the artistic message; he searches for himself in art. The creator of the work of art presents it to the recipient – the viewer or the reader. This type of reflection helps to discover parallel experiences, it helps the creator to enter into the „dialogue” with the recipient, similar to the dialogue from the philosophy of Levinas. Reflections on time raise the Author's questions about the last things in man’s life – they reveal his anxiety, uncertainty and even the fear of the unknown ending of the human life. The cycles of nature come as a salvation as the time in closed cycles reflects dying and the rebirth of life, especially of the human life. The holy time of Easter is a great joy for the Author and a perfect chance for his spiritual metamorphosis. The rhythm of repeated changes is perceived by the Author as a circle, the circles – kyklos. The Author warns against the spinning circle of time. Its centre, the point submerging deeper and deeper in the space abyss, detaches the man from its circumference – the “nowhere”. Man seems to be deprived of the bond with the Beginning, with Somebody. It reveals the philosophy of Anicio Manlio Torcuato Severino Boecio as well of other authors whose works were collected in the studies of George Poulet: Etudes sur le temps humain (1949), Les Metamorphoses du cercle (1961), well-known to the Author. In the book The open time, which constitutes a synthesis about time, the Author adapts the Biblical line of the beginning and of the ending. He also reminds of the figures in the circle of time, visualized as pulsating circles, which are often mentioned in his literary studies about time and in the temporal analyses in painting. The understanding of apokatastasis, the constant returns, which, according to patristic (early Christian) writers give the chance of being closer to God – the Eternal Love, is also well-known. In his diary (The diary – 1991) he as if sang the song of the Easter joy in the words of the prayer “Good Lord, bless everyone’s lives and change everyone’s death into resurrection”. The open time consists of many significant chapters: The closed time, The open time, God’s time, The man’s time, The time of coming, The time of the Church, The time of salvation, The time of life, The time of dying. The Author experienced the closeness of the open time in the beauty of the word and in the works of visual art. He presented his deep reflection about the eschatological dimension of the human time. Time and space in the painting – the time and space of the painting The Author separated the visualized time and the time when the painting was created. Both are rooted in the point of history which was important for the artist, in the time of creating the work of art as well as in the internal structure of the painting which is expressed through the theme and the presented figures. The researcher who was deeply influenced by history, browsed it deeply in order to find every “now”, adding it to the timeline of the artist’s life, or to the history he was a part of. The timeline, history, constitutes a basis of the knowledge about the artist’s workshop and it is the basis for the historical-comparative method. The priest knew hermeneutics with the hermeneutic circle of Hans Gadamer and Paul Ricoeur. In his exploration of the temporal structure of his works of art he indicates to the reader the circular structure of the composition, which is typical for the scenes of the greatest masters of the Baroque, e.g. The Coronation of Mary, the Adoration of the Shepherds. The structure of time is particularly important in the portraits of Herman Han in the painting of 17th century. The analysis of the paintings of the master of Gdańsk Herman Han, especially of his painting The Coronation of the Virgin Mary in the main altar in Pelplin is an introduction for discovering the circular structures of time and space. It shows the author's concepts as close to the traditional Antique concepts of time: as the two opposites: Chronos – the inevitable time which consumes everything on its way and Kairos, the fugacious moment which can, however, be stopped by wisdom, beauty, the ability of predicting. The sensitivity to time, the Kairos, was expressed by the priest who was impressed by a Greek vase painted by Makron (Paris, Louvre) “long-haired boy with a hoop and with a dog, quickly running round an attic goblet, looking back where they are calling you, come back, you didn't listen, today it is too late, twenty-five centuries passed. The painter Makron whom you passed by so quickly, managed to write kalos – Beautiful”. The basic method used for the analysis of time and space in the painting is the hermeneutic method of Paul Ricœur and Hans Georg Gadamer.
Źródło:
Artifex Novus; 2019, 3; 2-19
2544-5014
Pojawia się w:
Artifex Novus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Człowiek – natura – sacrum. O tajemnicy istnienia na wybranych przykładach polskiej literatury wieku XIX i XX
Autorzy:
Borek, Bartłomiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/644086.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
human
nature
sacrum
mystery
metamorphosis
cosmos
poetry
człowiek
natura
kosmos
tajemnica
metamorfoza
poezja
Opis:
Im Artikel werden ausgewählte Gedichte von Adam Mickiewicz, Bolesław Prus, Stanisław Przybyszewski, Bronislawa Ostrowska, Kazimiera Iłłakowiczówna und (kontextbezogen) Jan Kasprowicz interpretiert. Die Relektüre wurde unter Anwendung der Triade Mensch ˗ Natur ˗ Sacrum vollzogen, die die Betrachtung der sakralisierten Welt bedingt. Ein solcher Ausgangspunkt gestattete die Schilderung von verwirrter, kosmischer und geheimnisvoller Provenienz der anthropomorphisierten Figuren (z. B. Natur oder Krieg) und die Hervorhebung ihrer psychischen und physischen Metamorphosen. Bei der Analyse wurde auch vergleichende Mythenforschung und ökumenische Kritik herangezogen, die den Ausgangspunkt für die Erkundung der tieferen semantischen Schichten der Texte bilden, was zu ihrer neuen Auslegung führt.
The article is an interpretation of the literary works by Adam Mickiewicz, Bolesław Prus, Stanisław Przybyszewski, Bronisława Ostrowska, Kazimiera Iłłakowiczówna and (contextually) Jan Kasprowicz. The proposed rereading of these texts involves the triad human – nature – sacrum, which determines the perception of a sacralized literary world. Such perspective enables to show the vague, cosmic and arcane provenances of anthropomorphic characters (human, nature, war etc.) in the selected works and allows to underline their psychological and physical metamorphoses. Comparative mythology and ecumenical criticism were used as a starting point for the analysis, which paved the way for the deeper semantic layers of the texts, resulting in new interpretations.
W artykule poddano interpretacji wybrane dzieła Adama Mickiewicza, Bolesława Prusa, Stanisława Przybyszewskiego, Bronisławy Ostrowskiej, Kazimiery Iłłakowiczówny i (kontekstowo) Jana Kasprowicza. Swoistej re-lektury dokonano z wykorzystaniem triady człowiek – natura – sacrum, warunkującej postrzeganie sakralizowanego świata. Taki punkt wyjścia pozwolił na przedstawienie niejasnych, kosmicznych i tajemniczych proweniencji antropomorfizowanych bohaterów (na przykład natury czy wojny), a także podkreślenie ich psychicznych i fizycznych metamorfoz. W analizie wykorzystano mitoznawstwo porównawcze i krytykę ekumeniczną, stanowiące punkt wyjścia do docierania do głębokich warstw semantycznych tekstów, co pozwoliło na nowe odczytania.
Źródło:
Kultura i Wartości; 2019, 27
2299-7806
Pojawia się w:
Kultura i Wartości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Człowiek – natura – sacrum. O tajemnicy istnienia na wybranych przykładach polskiej literatury wieku XIX i XX
Autorzy:
Borek, Bartłomiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/644169.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
human
nature
sacrum
mystery
metamorphosis
cosmos
poetry
człowiek
natura
kosmos
tajemnica
metamorfoza
poezja
Opis:
Im Artikel werden ausgewählte Gedichte von Adam Mickiewicz, Bolesław Prus, Stanisław Przybyszewski, Bronislawa Ostrowska, Kazimiera Iłłakowiczówna und (kontextbezogen) Jan Kasprowicz interpretiert. Die Relektüre wurde unter Anwendung der Triade Mensch ˗ Natur ˗ Sacrum vollzogen, die die Betrachtung der sakralisierten Welt bedingt. Ein solcher Ausgangspunkt gestattete die Schilderung von verwirrter, kosmischer und geheimnisvoller Provenienz der anthropomorphisierten Figuren (z. B. Natur oder Krieg) und die Hervorhebung ihrer psychischen und physischen Metamorphosen. Bei der Analyse wurde auch vergleichende Mythenforschung und ökumenische Kritik herangezogen, die den Ausgangspunkt für die Erkundung der tieferen semantischen Schichten der Texte bilden, was zu ihrer neuen Auslegung führt.
The article is an interpretation of the literary works by Adam Mickiewicz, Bolesław Prus, Stanisław Przybyszewski, Bronisława Ostrowska, Kazimiera Iłłakowiczówna and (contextually) Jan Kasprowicz. The proposed rereading of these texts involves the triad human – nature – sacrum, which determines the perception of a sacralized literary world. Such perspective enables to show the vague, cosmic and arcane provenances of anthropomorphic characters (human, nature, war etc.) in the selected works and allows to underline their psychological and physical metamorphoses. Comparative mythology and ecumenical criticism were used as a starting point for the analysis, which paved the way for the deeper semantic layers of the texts, resulting in new interpretations.
W artykule poddano interpretacji wybrane dzieła Adama Mickiewicza, Bolesława Prusa, Stanisława Przybyszewskiego, Bronisławy Ostrowskiej, Kazimiery Iłłakowiczówny i (kontekstowo) Jana Kasprowicza. Swoistej re-lektury dokonano z wykorzystaniem triady człowiek – natura – sacrum, warunkującej postrzeganie sakralizowanego świata. Taki punkt wyjścia pozwolił na przedstawienie niejasnych, kosmicznych i tajemniczych proweniencji antropomorfizowanych bohaterów (na przykład natury czy wojny), a także podkreślenie ich psychicznych i fizycznych metamorfoz. W analizie wykorzystano mitoznawstwo porównawcze i krytykę ekumeniczną, stanowiące punkt wyjścia do docierania do głębokich warstw semantycznych tekstów, co pozwoliło na nowe odczytania.
Źródło:
Kultura i Wartości; 2019, 27
2299-7806
Pojawia się w:
Kultura i Wartości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duchowa metamorfoza we francuskich średniowiecznych powiastkach pobożnych: “Robert le Diable” i “Chevalier au barisel”
Spiritual metamorphosis in medieval French pious stories: “Robert the Devil” and „Chevalier au barisel”
Autorzy:
Gęsicka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012462.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
metamorfoza
łaska Boża
pokuta
spowiedź
diabeł
metamorphosis
God’s grace
penance
confession
devil
Opis:
The subject matter of the present article is a comparative analysis of two pieces dating back to the turn of the 13th century: a short novel Robert the Devil and a short story Chevalier au barisel. They both belong to the category of the so called “pious stories,” which provided believers with a certain model to follow.What is more, they were a lesson that even the worst sinner may obtain God’s mercy and the grace of salvation. The theme of repentance is an essential narrative and ideological element. The protagonists of the stories in question are: Robert − a knight and Devil’s son; and a knight possessed with the Devil. They both undergo a complete metamorphosis reaching sanctity which results from genuine repentance. Nevertheless, their paths are completely different, as unalike are their initial attitudes towards the possibility of penitence. The theme of metamorphosis in both texts consists of the same elements, which are however put in different narrative order. Two models of Christian metamorphosis emerge from these stories: from devilment to sanctity and from bad life to good death.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2013, 3(6) cz.2; 275-295
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
El motivo de la transformación en el cuento Axolotl de Julio Cortázar
The motif of transformation in Julio Cortazar’s short story Axolotl
Motyw przemiany w opowiadaniu Aksolotl Julio Cortázara
Autorzy:
Wendorff, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038070.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Julio Cortázar
Axolotl
metamorfoza
przemiana
sobowtór
metamorphosis
transformation
double
Opis:
This paper aims to briefly tackle the issue of the alter ego and the metamorphosis in Latin American literature. For this reason, we shall take the story by Julio Cortázar entitled Axolotl as a reference point and evaluate the various interpretations of the myth and transformation in Cortázar’s work. Since we are not the very expression and measure of our thoughts (e.g. Julio Cortázar), our other self is always among us. The various existential relationships that we establish daily to confirm that we live our lives fulfilled by certainty and conviction, and that – staying in a permanent conflict with the world engulfed in an antagonistic relationship between the real and the unreal – they are a potent metaphor through which Cortázar evoques Thomas Mann or Franz Kafka, among others. Thus, the axolotl shall not be the only reason to analyze the story. We shall also see how this metaphor is rendered in literature.
Celem artykułu jest krótkie omówienie problemu obecności alter ego i procesów metamorfozy w literaturze latynoamerykańskiej. Punktem wyjścia dla prezentowanych rozważań jest opowiadanie Julio Cortázara Aksolotl. Historia stanowi pretekst ukazania różnych interpretacji, które przekazuje nam Cortázar w odniesieniu do mitu i problemu przemiany, transformacji. Ponieważ nie zawsze jesteśmy uczciwi wobec siebie, wyrazem i miarą naszych myśli może stać się nasze drugie ja, nasz nierzeczywisty sobowtór. Pisarz odwołuje się do różnorodnych relacji egzystencjalnych, w których poszukujemy codziennie potwierdzenia i stałości, poczucia rzeczywistości, pozostając jednak w nieustannym konflikcie ze światem pogrążonym w antagonistycznej relacji między tym, co realne, i tym, co nierzeczywiste. Ten dualizm jest wieloznaczącą metaforą, poprzez którą Cortázar przywołuje m.in. Thomasa Manna czy Franza Kafkę. Aksolotl stanie się zatem pretekstem analizy i punktem wyjścia do refleksji na temat metafory transformacji ukazywanej w literaturze pięknej.
Źródło:
Sztuka Ameryki Łacińskiej; 2021, 11; 137-149
2299-260X
Pojawia się w:
Sztuka Ameryki Łacińskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 41

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies