Temat: Messiah - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Ideological and Intertextual Relations Between the Targum Isaiah and the Gospel of John
Autorzy:: Wróbel, Mirosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28394734.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: Targum Izajasza
Ewangelia Janowa
intertekstualność
Memra
Mesjasz
ego eimi
Targum Isaiah
Gospel of John
intertextuality
Messiah
Opis:: In this article, the author asks whether there are ideological and intertextual connections between the Targum Isaiah and the Gospel of St. John, and whether the traditions contained in the targums could have influenced the teaching of Jesus of Nazareth and the Apostles. The targums are first shown in their Jewish and Christian contexts. The author then turns his attention to the reception and significance of the book of Isaiah for the Jewish community and for the Johannine community. In particular, he emphasizes the use of this book in the synagogue liturgy and in the Gospel of John. The author also shows new interpretive perspectives for selected Johannine texts in light of the texts contained in the Targum Isaiah. He analyzes the Memra–Logos relationship, the messianic identity of the Johannine Jesus, the significance of Abraham in relation to the sons of Israel, the significance of God’s glory, the identity of YHWH’s suffering Servant, Jesus as the New Temple, and the use of the ego eimi formula in an absolute form. He encourages further detailed research on the influence of targumic traditions on the teaching of Jesus and on the Christology of the Fourth Gospel.
W niniejszym artykule autor poszukuje odpowiedzi na pytania: Czy istnieją związki ideowe i intertekstualne pomiędzy Targumem Izajasza a Ewangelią św. Jana? Czy tradycje zawarte w targumach mogły mieć wpływ na nauczanie Jezusa z Nazaretu i na Apostołów? W artykule targumy najpierw zostają ukazane w ich żydowskim i chrześcijańskim kontekście. Następnie autor zwraca uwagę na recepcję i znaczenie księgi Izajasza dla wspólnoty żydowskiej i dla wspólnoty Janowej. W sposób szczególny akcentuje on użycie tej księgi w liturgii synagogalnej i w Ewangelii Janowej. Autor ukazuje także nowe perspektywy interpretacyjne dla wybranych tekstów Janowych w świetle tekstów zawartych w Targumie Izajasza. Analizuje on relację Memra–Logos, mesjańską tożsamość Janowego Jezusa, znaczenie Abrahama w relacji do synów Izraela, znaczenie chwały Bożej, tożsamość cierpiącego Sługi JHWH, Jezusa jako Nowej Świątyni oraz zastosowanie formuły ego eimi w formie absolutnej. Autor zachęca do dalszych szczegółowych badań nad wpływem tradycji targumicznych na nauczanie Jezusa i na chrystologię czwartej Ewangelii.
Źródło:: Collectanea Theologica; 2023, 93, 1; 85-102
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:: Collectanea Theologica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Christ as the Persona Speaking according to Origen’s First Homily on Psalm 15(16)
Autorzy:: Grzywaczewski, Józef
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2134453.pdf
Data publikacji:: 2022-05-28
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: Logos
Syn Boży
Mesjasz
Chrystus
Kościół
Eucharystia
Hades
God’s Son
Messiah
Christ
Church
Eucharist
Opis:: The discovery of Origen’s commentaries on Psalms in 2012 was an event for patristic studies. These commentaries are prepared in the form of homilies. It is said that Origen published them at the end of his life. In preparing his homilies, he applied the allegorical method as he used to do in many of his works. The implied author of Psalm 15(16) speaks in the first person. For Origen, it was evident that the persona speaking in Psalm 15(16) was Christ. Indeed, this Psalm belongs to the messianic Psalms. The article draws attention to three points: 1) Christ as the persona which has seen no corruption after the death in body; 2) Christ speaking about the Church; 3) Christ’s double inheritance corresponding to His double nature: Divine and human. The Son of God (eternal Logos) is connected ontologically to the Father. He is also connected to the people, especially to Christians. The Son of God acts for Christians in the Church. When the Son prays for protection, He prays for Himself and for the faithful. In his commentary on Psalm 15(16), Origen wanted to expose the unity of the Old Testament with the New Testament: God’s Son, Logos, Messiah and Christ is the center of both Testaments.
Odkrycie komentarza Orygenesa do dziesięciu psalmów w 2012 roku było znaczącym wydarzeniem dla studiów patrystycznych. Komentarze te zredagowane są w formie homilii. Przypuszcza się, że Orygenes opublikował je pod koniec życia. Orygenes posługuje się w nich, podobnie jak wielu innych swych dziełach, alegoryczną metodą interpretacji Pisma Świętego. Autor Psalmu 15 mówi w pierwszej osobie. Dla Orygenesa było rzeczą oczywistą, że tą osobą (prosōpon) jest Chrystus. Istotnie, Psalm 15(16) należy do psalmów mesjańskich. Niniejszy artykuł dotyczy trzech rzeczy: 1) Chrystus jako osoba, której ciało nie doznało rozkładu po śmierci; 2) Chrystus mówiący o Kościele; 3) podwójne dziedzictwo Chrystusa odpowiadające dwu naturom – boskiej i ludzkiej. Syn Boży (wieczny Logos) jest związany z Bogiem Ojcem ontologicznie. Jest on także związany z ludźmi, szczególnie z chrześcijanami. Syn Boży działa na rzecz chrześcijan w Kościele. Jeśli Syn prosi Boga Ojca o protekcję, to prosi o nią dla siebie, a także dla wierzących. W swym Komentarzu do Psalmu 15(16) Orygenes chciał podkreślić jedność Starego Testamentu z Nowym: w centrum obu znajduje się Logos jako Syn Boży, Mesjasz i Chrystus.
Źródło:: Collectanea Theologica; 2022, 92, 2; 65-86
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:: Collectanea Theologica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Mesjasz Dawidowy w tradycji starotestamentalnej
Davidic Messiah in the Old Testament’s tradition
Autorzy:: Szymończyk, Marcel
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/19987040.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:: Mesjasz Dawidowy
Jezus
obietnica Boża
Jerozolima
Stary Testament
Davidic Messiah
Jesus
God’s promise
Jerusalem
Old Testament
Opis:: Dawid pokonał różnych nieprzyjaciół Izraela i zdobył Jerozolimę. Uroczyście przeniósł do niej Arkę Przymierza i zbudował sobie tam wspaniały pałac. Przyszła mu wtedy myśl, aby swoją wdzięczność okazać Bogu przez wybudowanie świątyni. O tym zamiarze powiadomił proroka Natana. Ten sądził, że plany króla są jak najbardziej właściwe. Jednak w najbliższą noc Bóg pouczył go, by odradził Dawidowi budowanie świątyni, bo to będzie dziełem jego syna, Salomona. Przy innej okazji wyjaśniono, że Dawid nie mógł spełnić swego zamiaru, bo za jego panowania, w czasie licznych wojen, przelano zbyt wiele krwi. Jednak za to, że Dawid chciał wybudować świątynię, Bóg dał mu wielką obietnicę, że zbuduje mu dom (w znaczeniu dynastii) niezniszczalny, trwający na wieki. Była to zapowiedź, że Mesjasz narodzi się z królewskiego rodu Dawida. Zapowiedź Boża spełniła się w Jezusie, który jest nie tylko potomkiem Dawida, ale i prawdziwym Synem Bożym.
David defeated Israel’s various enemies and captured Jerusalem. He solemny brought the Ark of the Covenant there and built a wonderful palace. Then he got an idea to show his gratitude to God by building a temple. He notified this intention to the prophet Nathan who thought the king’s plans were absolutely right. The following night, however, Nathan was told by God to advise David against building the temple because this would be the task of his son Salomon. It was explained on another occasion that the reason for not realizing David’s intention were the numerous wars during his reign and the fact that too much blood was shed in them. However, God gave David a great promise in return for his wish to build the temple. God promised David, namely, that He would build a house for him (meaning dynasty), an indestructible and everlasting one. It was a prophecy that the Messiah would be born of the royal house of David. God’s prophecy came true in Jesus who is not only a descendant of King David but also the true Son of God.
Źródło:: Scriptura Sacra; 2022, 26; 187-230
1428-7218
Pojawia się w:: Scriptura Sacra
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: The messianic concept in modern Judaism
Koncepcja mesjanizmu we współczesnym judaizmie
Autorzy:: Homolka, Walter
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2137643.pdf
Data publikacji:: 2022-07-24
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Jewish Theology
Messiah
Messianism
Utopian Messianism
Restaurative Messianism
Pseudo-Messianic Movements
Chabad
Hasidism
żydowska teologia
mesjasz
mesjanizm
utopijny mesjanizm
mesjanizm restauracyjny
pseudomesjanistyczne ruchy
chasydyzm
Opis:: The history of the Messiah in Judaism is a history of disappointed hopes. Again and again, there were salvation fi gures to whom this role was ascribed. But redemption from occupation and foreign rule, exile, oppression and persecution failed to materialize. Therefore, the expectation of the Messiah fell to the periphery of Jewish theology. This article examinesin what ways the messianic concept plays a role in modern times and what it contributes to describing the relationship between God and humanity in Judaism. The author intends to show the development from the abandonment of a personal Messiah towards the affi rmation of the prophets’ hope for a universal messianic age in which the duty of all people to participate in the healing of the world becomes central. What becomes also clear is: The messiah idea cannot be a bridge between Christianity and Judaism.
Historia mesjasza w judaizmie to historia zawiedzionych nadziei. Wielokrotnie przypisywano tę rolę różnym postaciom mającym nieść zbawienie, ale wybawienie z okupacji, zagranicznych rządów, wygnania, opresji i prześladowań nie nastąpiło. Dlatego też oczekiwanie na mesjasza straciło na znaczeniu w teologii żydowskiej. Niniejszy artykuł bada, jaką rolę koncepcja mesjanizmu odgrywa we współczesnym świecie i co sprzyja opisywaniu relacji pomiędzy Bogiem a ludzkością w judaizmie. W wyniku analiz staje się jasne: idea mesjasza nie może być pomostem między chrześcijaństwem a judaizmem.
Źródło:: Teologia i moralność; 2022, 17, 1(31); 145-172
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:: Teologia i moralność
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Il senso cristologico-ecclesiologico dell’ammonizione rivolta a Pietro da Gesù (Mt 16, 23/Mc 8, 33)
Christological and Ecclesiological Meaning of Jesus’ Admonition to Peter (Mt 16:23; Mk 8: 33)
Autorzy:: Borto, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2144007.pdf
Data publikacji:: 2021-01-30
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Objawienie
Chrystus
Mesjasz
Piotr
uczeń
krzyż
szatan
chrystologia
eklezjologia
Revelation
Christ
Messiah
Peter
disciple
Cross
Satan
Christology
Ecclesiology
Opis:: Chrystologiczno-eklezjologiczne znaczenie napomnienia skierowanego przez Jezusa do Piotra (Mt 16, 23/Mk 8, 33) Tradycja ewangeliczna dwóch Ewangelii synoptycznych (wg Mateusza i Marka) przekazała ostre napomnienie Jezusa, z którym zwrócił sie On do Piotra (por. Mt 16, 23/Mk 8, 33). Napomnienie to zostało skierowane do Pierwszego z Apostołów zaraz po jego wyznaniu wiary. Tak kontekst, jak również ton tych słów czyni z nich interesujący fragment zarówno dla refleksji o charakterze egzegetycznym, jak również teologicznym pozwalając wyciągnąć znaczące wnioski o charakterze chrystologiczno-eklezjologicznym. Można bowiem powiedzieć, że właśnie w tym momencie w wyraźniejszy sposób zostaje objawiona tajemnica Chrystusa i zarazem tajemnica bycia Jego uczniem, a więc zostało objawione coś „więcej” o samym Chrystusie i coś „więcej” o Kościele jako wspólnocie Jego uczniów. W niniejszym artykule autor podejmuje sie analizy znaczenia tego napomnienia. W tym celu omawia znaczenie słów Jezusa w kontekście każdej ze wspomnianych Ewangelii. Kontekst ten wskazuje, że chodzi tu przede wszystkim o objawieniowy wymiar tej perykopy. Następnie, powołując sie na argumenty o charakterze gramatycznym, kontekstualnym i opinie innych autorów, autor niniejszego artykułu proponuje inne tłumaczenie napomnienia Jezusa niż to przyjmowane powszechnie - takie, w którym wybrzmiewa nakaz pokornego kroczenia za Chrystusem aż po krzyż, a nie takie, które nakazuje Piotrowi po prostu oddalić się. Wyżej wskazana interpretacja omawianego fragmentu pozwala wyciągnąć wnioski tak o charakterze chrystologicznym, jak i eklezjologicznym. Do pierwszych nalepy zaliczyć wskazanie, że tajemnica Chrystusa zostaje w pełni objawiona dopiero wraz z wydarzeniem paschalnym, gdy „wszystko sie wypełniło”. Ściśle powiązany jest z tym wniosek o charakterze eklezjologicznym, w którym autor wskazuje, że uczeń Chrystusa, reprezentowany w osobie Piotra, może otworzyć sie na pełnie tego objawienia tylko w wiernym podążaniu za Panem aż po misterium krzyża i po udział w nim. Powyższa interpretacja omawianego tekstu stawia również pytania o charakterze chrystologicznym i eklezjologicznym, na które tekst ewangeliczny nie odpowiada, lecz które trzeba określić inspirującymi dla refleksji teologicznej: w jakim sensie tajemnica Paschy objawia „coś więcej” z tajemnicy Chrystusa? Na czym polega ten krok, który uczeń Jezusa winien zrobić, by pójść za Nim do końca? Dlaczego pełnia tajemnicy Chrystusa nie jest dostępną bez „wejścia” z Nim w tajemnice Paschy?
The synoptic Gospel tradition of Matthew and Mark has passed on harsh words which Jesus addressed at Peter (Mt 16: 23 and Mk 8: 33). The First of the Apostles was reprimanded soon after he had professed his faith. Such a context as well as the overtone of Jesus’ words make them an interesting pericope both for exegesis and theology, allowing a theologian to draw important conclusions for Christology and Ecclesiology. Indeed, this moment of the Gospel more distinctly reveals the Christ mystery as well as the mystery of what it means to be his disciple. Therefore there is “something more” revealed about Christ himself as well as “something more” about the Church as the community of Jesus’ disciples. In this paper, the author analyzes the meaning of the admonition. In order to do it, he discusses the sense of Jesus’ words in the contexts of both Matthew and Mark, pointing to similarities and differences between their accounts. He also proposes a new translation of the analyzed words, different from the commonly accepted one. Finally, the author presents his most important conclusions and questions arising when reading the aforementioned pericopes, as well as their christological and ecclesiological consequences.
Źródło:: Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii; 2012, 4; 51-69
2080-8534
Pojawia się w:: Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Interpretacja Psalmu 110 w Targumie Psalmów
Interpretation of Psalm 110 in the Targum of Psalms
Autorzy:: Kuśmirek, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1491878.pdf
Data publikacji:: 2021-03-06
Wydawca:: Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:: Psalm 110
Targum
Mesjasz
przekład aramejski
Messiah
Aramaic translation
Opis:: Tematem artykułu jest ukazanie badania interpretacji Tg Ps 110, w którym oprócz tłumaczenia tekstu hebrajskiego znajduje się również materiał dodatkowy wprowadzony przez tłumacza. Na podstawie przedstawionego polskiego przekładu aramejskiej wersji psalmu i analizy kolejnych wersetów wskazano zmiany i główne elementy egzegezy żydowskiej. Materiał uzupełniający odzwierciedla między innymi charakterystyczne dla rabinów poglądy na temat pożytku ze studiowania Prawa. W artykule wykazano też, że Tg Ps 100 nosi cechy typowych dla aramejskich przekładów technik translacyjnych. W tym kontekście zauważono, że zmiany w Tg Ps 110, znajdują się szczególnie w tych miejscach, które chrześcijanie interpretowali jako odnoszące się do Jezusa jako Mesjasza. W tym kontekście podjęto próbę odpowiedzi, czy targum zawiera elementy polemicznego z tradycją chrześcijańską . Na podstawie badań wskazano, że targum zawiera elementy egzegezy historyzującej, jak również mesjanistycznej.
The aim of this paper is to provide an assessment of the interpretation of the biblical text offered by Tg Ps 110. In addition to the direct rendering of the Hebrew original, the Targum also contains supplementary material that was introduced by the translator. Basing on the Polish translation of the Aramaic text of Ps 110 and upon examining its single verses, the principal features and major modifications of the Jewish exegesis have been identified. The supplementary material includes, among others, expansions reflecting some of the typical rabbinic views on, for instance, the benefits of studying Torah. Furthermore, the use of the translatory techniques that are characteristic of the Aramaic translations have been indicated. In this respect, it has been observed that the most of the Tg Ps 110 changes has been made to the fragments Christians interpreted as referring to Christ as the Messiah. Hence, this paper attempts to answer the question, whether there are any elements of the polemics with the Christian tradition in the Targum discussed. The exploration of the above issues leads to the conclusion that Tg Ps 110 shows signs of the historicizing and messianic exegesis.
Źródło:: Studia Gdańskie; 2020, 47; 11-24
0137-4338
Pojawia się w:: Studia Gdańskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Jedność Jezusa Chrystusa i Ducha Świętego w dziele zbawienia
The Unity of Jesus Christ and the Holy Spirit in The Process of Salvation
Autorzy:: Królikowski, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1920344.pdf
Data publikacji:: 2021-06-05
Wydawca:: Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:: Jesus Christ
Messiah
Holy Spirit
baptism
messianic consecration
Christology
pneumatology
Jezus Chrystus
Mesjasz
Duch Święty
chrzest
chrystologia
pneumatologia
konsekracja mesjańska
Opis:: It seems that in certain modern spiritual trends a tendency can be observed to make separate references to Jesus Christ and the Holy Spirit, which is manifested in the autonomous approach to pneumatological experience in Christian life. This phenomenon is sometimes called Pentecostalization of Christianity. The first thing which needs to be done in order to address this issue is to demonstrate the unity of Jesus Christ and the Holly Spirit in the process of salvation. This article draws attention to certain aspects of this unity, especially to the exceptional manifestation of it in the title “Christ” given to Jesus, in His messianic consecration during His baptism in the Jordan River. A singular expression of this unity is Jesus’ messianic consciousness. A view on fundamental New Testament data shows that pneumatology should always go thorough Christological verification. The experience of the Holy Spirit, which is so intensely searched for today, should simultaneously be derived from and crowned with Christology.
W niektórych współczesnych nurtach duchowych zdaje się mieć miejsce rozdzielanie odniesienia do Jezusa Chrystusa i do Ducha Świętego, co wyraża się autonomicznym traktowaniem doświadczenia pneumatologicznego w życiu chrześcijańskim. Niekiedy nazywa się to zjawisko pentekostalizacją chrześcijaństwa. Aby na nie odpowiedzieć, zachodzi przede wszystkim potrzeba pokazania jedności Chrystusa i Ducha Świętego w dziele zbawienia. Artykuł zwraca uwagę na niektóre aspekty tej jedności, a zwłaszcza na jej wyrażanie się w tytule „Chrystus” nadanym Jezusowi, w Jego konsekracji mesjańskiej w czasie chrztu w Jordanie. Szczególnym wyrazem tej jedności jest mesjańska świadomość Jezusa. Spojrzenie na podstawowe dane nowotestamentowe pokazuje, że pneumatologia powinna więc zawsze być poddana weryfikacji chrystologicznej. Doświadczenie Ducha Świętego, którego dzisiaj intensywnie się poszukuje, powinno zawsze posiadać podstawy chrystologiczne oraz w nich znajdować zwieńczenie.
Źródło:: Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2021, 29, 1; 189-206
2544-6460
Pojawia się w:: Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Jezus jako „syn Marii” w Koranie
Jesus as „Son of Mary” in the Koran
Autorzy:: Maszkowski, Robert
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2143829.pdf
Data publikacji:: 2021-01-30
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: koraniczne tytuły Jezusa
„syn Marii”
„mesjasz”
wybranie
uprzywilejowanie i macierzynstwo Marii
pierwsza misja Jezusa
polemika z chrześcijanami i Żydami
biograficzne i teologiczne przesłanie tytułu „syn Marii”
Jesus’ titles in Koran
„Son of Mary”
„messiah”
the election
privilege and maternity of Mary
the first mission of Jesus
the polemic with christians and jews
biographical and theological message of the title „Son of Mary”
Opis:: The title „Son of Mary”, depicted in the article, belongs to the most early and the most popular qualifications of Jesus in the Koran. It appears 23 times independently as well as in the combination with other titles and qualifications of Jesus. It characterizes his biography and includes a theological message. Its use is related not only to the presentation of Jesus’ person and life, but was useful in Mohammed’s polemic with Christians and Jews. The Koran’s monotheism and the person of Mary strengthen the human nature of Jesus which is emphasized in the title „Son of Mary”. Both Allah’s creating word and extraordinary conception, the birth of Jesus as well as the exceptionality of Mary and her son are involved to the essence of the title in three mentioned aspects: biographical, theological and polemical. Jesus as „Son of Mary” was a historical figure; who was wanted by Allah; who came into being in an extraordinary way; who realized with devotion the mission, the essential part of which was the part of mother. The virginal conception and birth of Jesus as miraculous action of God is neither the proof of Jesus’ deity nor of Allah’s fatherhood. According to the Koran Jesus is and remains the real man as well as the only and exceptional „Son of Mary”.
Źródło:: Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii; 2009, 1; 87-109
2080-8534
Pojawia się w:: Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Juden, Christen und der Gesalbte
Żydzi, Chrześcijanie i Mesjasz
Autorzy:: Naab, Erich
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2092722.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Jews
Christians
Messiah
Jesus Christ
olive tree
Church
salvation
Juden
Christen
Messias
Jesus Christus
Ölbaum
Kirche
Heil
Żydzi
chrześcijanie
Mesjasz
Jezus Chrystus
drzewo oliwne
zbawienie
Kościół
Opis:: Das Verhältnis von Juden und Christen wird von der Theologie des Paulus, vor allem aus deinem Bild vom Ölbaum, verstanden. Dort ist von einer gemeinsamen Wurzel und ursprünglichen (jüdischen) und von aufgepfropften (aus dem Heidentum kommenden) Zweigen die Rede, während vom Stamm des Ölbaumes nicht gesprochen wird. Wo ist in diesem Bild für die jüdische Wurzel und die Gläubigen aus Juden und Heiden der Platz für Christus? Um nicht von einer gänzlich unpaulinischen christusfreien Konzeption auszugehen, wird nach dem Stamm des Ölbaumes gefragt. Damit wird die bleibende Zugehörigkeit der Christen zum jüdischen Ursprung betont und eine Anregung zum Verständnis des Messias-Christus gegeben, der einer in Haupt und Gliedern ist.
The relationship between Jews and Christians is understood in the theology of St. Paul especially through the image of the olive tree. It speaks of the common root and the original (Jewish) and grafted (pagan) branches, but it does not speak of the trunk of the olive tree. Where is the place for Christ in this picture about Jewish roots and believers from Jews and Gentiles? In order not to deviate completely from the sense of Paul’s conception, we ask about the trunk of the olive tree. This emphasizes the permanent belonging of Christians to their Jewish origin and gives an impulse to understand the Christ-Messiah who is one in the Head and in the members.
Relacja między Żydami i chrześcijanami w teologii św. Pawła pojmowana jest szczególnie poprzez obraz drzewa oliwnego. Jest tam mowa o wspólnym korzeniu i pierwotnych (żydowskich) i zaszczepionych (pochodzących z pogaństwa) odgałęzieniach, podczas gdy nie ma mowy o pniu drzewa oliwnego. Gdzie w tym obrazie o żydowskich korzeniach i wierzących z Żydów i pogan jest miejsce dla Chrystusa? Aby nie odchodzić całkowicie od niepawłowej koncepcji Chrystusa, pytamy o pień drzewa oliwnego. Tym samym zostaje podkreślona trwała przynależność chrześcijan do żydowskiego pochodzenia i do rozumienia pojmowania Mesjasza-Chrystusa, który jest jednym w Głowie i członkach.
Źródło:: Teologia w Polsce; 2021, 15, 2; 95-107
1732-4572
Pojawia się w:: Teologia w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: The Inspiration of Zechariah in the Gospel According to Matthew
Autorzy:: Jonczyk, Wiesław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1368702.pdf
Data publikacji:: 2021-06-24
Wydawca:: Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:: Zachariasz
cytaty
król
zbawiciel
mesjasz
Mateusz
Zechariah
quotation
Messiah
king
shepherd
salvation
Mathew
Opis:: This article, dealing in parallel with The Book of Zechariah and The Gospel of Mathew, is focused on the similarity of ideas and expressions common to both books. It concentrates on an analysis of the biblical text and the most significant allusions, highlighting the connection between the prophesies of Zechariah and their use in Matthew. In the Gospel, that which comes from Zechariah is focused upon Jesus, who is depicted as a humble king who redeems his people and is presented like an abandoned shepherd. The language and concepts through which Jesus is described are closer to the Hebrew thoughts than to Greek concepts.
Artykuł koncentruje się na problematyce cytatów z Księgi Zachariasza obecnych w Ewangelii Mateusza oraz na głównych aluzjach, które nawiązują do proroctw Zachariasza. Wizje, które opisuje Zachariasz, i jego wezwania do nawrócenia i posłuszeństwa Bogu są ważnym elementem w nauczaniu Jezusa, który przypomina, że to grzech i nieposłuszeństwo Bogu sprowadzają nieszczęścia, a niepohamowane ambicje doprowadzają do rozlewu krwi niewinnych osób. Bóg chce cały czas wszystkich przyciągnąć do siebie z najbardziej oddalonych stron świata dzięki osobie Zbawiciela. W Ewangelii Mateusza Jezus wjeżdża do świątyni jak król, który przynosi pokój i harmonię, który sam jest cichy i pokorny. Mateusz opisuje tę scenę, wykorzystując fragment z Zachariasza, i przytacza go w tłumaczeniu, które jest bliższe Biblii Hebrajskiej niż Septuagincie. Jezus przynosi nowe prawo, które, wypływając z wiary, cechuje się miłością i miłosierdziem. Zapowiadając własną śmierć, Jezus przepowiada także rozproszenie uczniów. Będzie ono jednak tylko chwilowe, bo przez swoją mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezus znów ponownie przyciągnie wszystkich do siebie. Jezus ponownie stanie się pasterzem, który gromadzi rozproszone i zagubione owce. Obrazy, cytaty i aluzje zaczerpnięte z Zachariasza Ewangelista adaptuje i dostosowuje do konkretnej sytuacji, ale zachowuje przy tym idee przekazywane przez tekst hebrajski. Przez nawiązanie do Księgi Zachariasza Mateusz kładzie akcent na mesjańską, zbawczą i ponadczasową misję Jezusa.
Źródło:: Studia Bobolanum; 2021, 32, 1; 193-213
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:: Studia Bobolanum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: „A słowo stało się Ciałem” (J 1,14). Mesjasz mostem dialogu między Bogiem i człowiekiem
„And the word became flesh”. The Messiah as a bridge of dialogue between God and man
Autorzy:: Miduch, Maria
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2147559.pdf
Data publikacji:: 2020-11-25
Wydawca:: Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:: Mesjasz
mesjanizm
proroctwo
obietnica
Messiah
messianism
prophecy
promise
Opis:: Relacja Boga z człowiekiem została zniszczona przez grzech. Bóg jednak nie zostawia człowieka bez nadziei. Obiecuje pomoc. Przez wieki wysyła swoich proroków, by podtrzymywali nadzieję na nadejście Mesjasza. Pierwsze z mesjańskich proroctw wydają się być szczególnie interesujące. Przebija przez nie ludzka tęsknota za utraconym poczuciem bezpieczeństwa, za rajem. Zdają się być one najbardziej ludzkie. Boskie wypełnienie obietnicy nie pomija ludzkich pragnień ale je przekracza. Dzieło, które ma do wykonania Mesjasz to nie tylko przywrócenie człowiekowi rajskiej relacji z Bogiem, ale także wyniesienie jej na wyższy poziom. Bóg, który stał się człowiekiem w osobie Mesjasza jest tak blisko człowieka jak nigdy dotąd.
The relationship of God and man was destroyed by sin. God does not leave people without hope. He promises help. Through ages he sent out his prophets to keep the hope of Messiah. Some of the first messianic prophecies seem to be especially interesting. We can see the longing for the lost safety, for paradise. They seem to be very human related. God’s fulfillment of this promise does not omit people’s desires and needs, it exceeds them. The goal of Messiah is not only to bring people the perfect relationship with God, it is to take it to a higher level. God, who became a human in the person of Messiah, is closer to man in as never before.
Źródło:: Sympozjum; 2020, 2(39); 11-25
2543-5442
Pojawia się w:: Sympozjum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Duch udzielony mesjaszowi w Księdze Izajasza
The Spirit Given to the Messiah in the Book of Isaiah
Autorzy:: Szmajdziński, Mariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1044062.pdf
Data publikacji:: 2020-06-26
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: duch Boży
mesjasz
Księga Izajasza
spirit of God
messiah
The Book of Isaiah
Opis:: Rzeczownik rûaḥ („duch”, a także „oddech, wiatr”) jest jednym z ważniejszych terminów teologicznych w Starym Testamencie, zwłaszcza gdy występuje w znaczeniu „duch”. Wówczas rûaḥ pozostaje zawsze w mocy Boga i jest zależny od Niego. Jako duch Boży „czuwa” on nad stworzeniem, odnawia wszystko, przywraca do życia, a po śmierci człowieka wraca do Boga, który go dał. W Księdze Izajasza rzeczownik rûaḥ występuje 51 razy. Bardzo ważną rolę odgrywa w wyroczniach, które zapowiadają i ukazują mesjasza: Iz 11,1-3a, 42,1 i 61,1. Duch jest mu udzielony jako moc Boża do wypełnienia ważnych zadań. Bóg udziela ducha w sposób trwały. Dzięki duchowi tworzy się szczególna relacja pomiędzy Bogiem a mesjaszem, która jest wyrażona takimi tytułami jak „mój sługa” lub „mój wybrany”. Jego misja jest skierowana przede wszystkim do ubogich i chorych. Jej skutkiem będzie zmiana ich sytuacji przez ustanowienie prawa i sprawiedliwości. Działalność mesjasza przekroczy granice Izraela i zostanie skierowana do wszystkich narodów. Dzięki niemu poganie będą oświeceni Bożym światłem i będą uczestniczyli w przymierzu. W takim znaczeniu wyrocznie mesjańskie z Księgi Izajasza występują w Nowym Testamencie (Mt 12,18-20; Łk 4,18-19).
The noun rûaḥ (“a spirit”, as well as “breath, wind”) is one of the most important theological terms in the OT, especially as it occurs in the sense of “spirit”. As such, rûaḥ always remains within the power of God and depends on Him. Being God’s spirit, it “supervises” over all creatures, renews everything, restores to life, and after a person's death it returns to the God who gave Him. The noun rûaḥ occurs 51 times in the Book of Isaiah and it plays a very important role in the oracles that announce and reveal the messiah: Isaiah 11:1-3a, 42:1, and 61,1. The spirit is given to him as God’s power to perform important tasks. God gives His spirit permanently. The spirit creates a special relationship between God and the messiah, which is expressed in titles such as “my servant” or “my chosen one”. His mission is aimed primarily at the poor and the sick. Its result is a change in their situation, by the enacting of righteousness and justice. The messiah’s activity crosses Israel’s borders and will be directed to all nations. In this way the pagans will be enlightened with God’s light and will participate in His covenant. It is within this domain of meaning that the messianic oracles from the Book of Isaiah are conveyed into the New Testament (Matthews 12:18-20; Luke 4:18-19).
Źródło:: Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 49-68
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Jesus and the Woman of Samaria (John 4:7b–15). From the Heritage of Tradition to the Mystery of Faith
Autorzy:: Kot, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1178748.pdf
Data publikacji:: 2020-04-09
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: john 4:1–42
samaritan woman
targum
jacob’s well
living water
samaria
messiah
Opis:: The dialogue between Jesus and the woman of Samaria, which is related in detail by the author of the fourth gospel, focuses on the sign of Jacob’s well and the living water in its first part (4:7b–15). The climax of this section combines the well, the gift of God and the identity of Jesus. By way of allusion, Jesus leads the woman to the recognition of His person’s mystery. If readers wish to comprehend the meaning of this conduct, they cannot limit themselves only to the biblical story of the patriarch Jacob. They must consider the Targum traditions. Only thus is it possible to understand how a woman of Samaria could recognize the mystery of Jesus, a Jew. Setting the story in the cultural context sheds light on the author’s intentions behind the inclusion of the narrative of 4:1–42 in Corpus Johanneum. This is important in relation to the land of Samaria which was then inhabited by people who varied in terms of ethnicity and religion. The woman whom Jesus met at Jacob’s well is described in such a way as to represent all Samaritans: descendants of proto-Samaritans and immigrant heathens. All of them were invited to draw from the source of salvation opened up by Jesus Christ.
Źródło:: The Biblical Annals; 2020, 10, 4; 615-636
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:: The Biblical Annals
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Współczesny ruch Żydów mesjanistycznych: zarys historyczny i wierzenia
The Contemporary Jewish Messianic Movement: a Historical Outline and Beliefs
Autorzy:: Osowski, Seweryn
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1038233.pdf
Data publikacji:: 2020-06-30
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: ruch Żydów mesjanistycznych
Żydzi mesjanistyczni
judaizm mesjanistyczny
chrześcijaństwo
Kościół
Messianic Jewish Movement
Messianic Jews
Messianic Judaism
Messiah
Christianity
Church
Opis:: Praca ma na celu przedstawienie najważniejszych zagadnień związanych z rozwojem współczesnego ruchu mesjanistycznego ze szczególnym odniesieniem do jego genezy oraz wierzeń. Zaprezentowana została w niej historia i praktyki religijne Żydów mesjanistycznych, którzy stają się coraz bardziej widoczną częścią społeczności żydowskiej. W artykule wskazano także na niektóre z głównych wyzwań, przed jakimi stoi współczesny ruch mesjanistyczny, który w unikatowy sposób łączy świat chrześcijaństwa i judaizmu. Niniejsza praca stawia sobie za cel częściowe wypełnianie luki w polskim środowisku badawczym w odniesieniu do omawianego tematu, który dotychczas był prawie nieobecny.
The work aims to present the most important issues related to the development of the contemporary Messianic Movement, with particular reference to its origins and beliefs. It presents the history and religious practices of Messianic Jews, who are becoming an increasingly visible part of the Jewish community. The article also points out some of the main challenges faced by the contemporary Messianic Movement, which uniquely links the worlds of Christianity and Judaism. The paper aims to partially fill the gap in the Polish research with regard to the subject matter under discussion, which has so far been almost absent.
Źródło:: Perspektywy Kultury; 2020, 29, 2; 269-280
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:: Perspektywy Kultury
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Epifania w intertekście. Preegzystencja Jezusa Chrystusa w Ewangelii wg Mateusza – polemika z tezą Barta D. Ehrmana
Epiphany in the Intertext. Jesus Christ’s Preexistence in the Gospel of Matthew – a Polemic with Bart D. Ehrman’s Thesis
Autorzy:: Kozłowski, Jan M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1009076.pdf
Data publikacji:: 2019-04-23
Wydawca:: Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:: wcielenie
preegzystencja
Mesjasz
Ewangelia wg Mateusza
Księga Micheasza
Septuaginta
intertekstualność
Bart D. Ehrman
incarnation
preexistence
Messiah
Gospel of Matthew
Book of Micah
Septuagint
intertextuality
Opis:: Bart D. Ehrman is of the opinion that the concept of the Messiah’s preexistence is absent from the Gospel of Matthew. However, a careful analysis of the intertextual reference in Matt 2:6 to Micah 5:1-2 shows that the American scholar is wrong.
Źródło:: Warszawskie Studia Teologiczne; 2018, 31, 2; 114-125
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:: Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Messiah" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język