Temat: Mecenat - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Śląski akcent w czeskim dokonaniu bawarskiego artysty? [Rec. „Monogramista IP. Oltář svaté Anny Samotřetí v Českým Krumlově", red. Peter Kováč, Marek Zágora, Praha 2020]
A Silesian Accent in the Bohemian Work of a Bavarian Artist? [Rev. "Monogramista IP. Oltář svaté Anny Samotřetí v Českým Krumlově", eds. Peter Kováč, Marek Zágora, Praha 2020]
Autorzy:: Czechowicz, Bogusław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27316041.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: mecenat artystyczny
rzeźba
gotyk
renesans
Czechy
Bawaria
Śląsk
artistic patronage
sculpture
Late Gothic
Renaissance
Bohemia
Bavaria
Silesia
Opis:: Recenzja dotyczy obszernej, zbiorowej monografii ołtarza św. Anny z lat 1519—1524, wykonanego przez bawarskiego rzeźbiarza znanego jako Monogramista IP. Relief powstał na zamówienie czeskiego magnata, Zdeňka Lva z Rožmitála, który był czołową postacią życia politycznego Korony Królestwa Czech w pierwszym trzydziestoleciu XVI wieku. W recenzji zaproponowano inny motyw zamówienia dzieła. Jego treść, związana z rodziną i macierzyństwem, przemawia za tym, że powstało ono jako dar ojca dla syna Adama i jego poślubionej w 1518 roku śląskiej szlachcianki Anny Haugwitz z Biskupic
The review concerns an extensive, collective monograph on the altar of St. Anne from 1519—1524, made by a Bavarian sculptor known as Monogramist IP. The relief was commissioned by the Bohemian lord, Zdenek Lev of Rožmitál, who was a leading figure in the political life of the Crown of the Kingdom of Bohemia in the first thirty years of the 16th century. The review proposed a different motive for commissioning the work. Its content related to family and motherhood suggests that it was created as a gift from a father to his son Adam and his wife, a Silesian noblewoman, Anna Haugwitz of Biskupice, in 1518. The review emphasized the extraordinary values of the publication, both scientific and editorial.
Źródło:: Wieki Stare i Nowe; 2023, 18, 23; 1-10
1899-1556
2353-9739
Pojawia się w:: Wieki Stare i Nowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Dlaczego Antonio Corazzi przyjechał do Polski?
Why Did Antonio Corazzi Come to Poland?
Autorzy:: Omilanowska-Kiljańczyk, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/15582265.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:: Antonio Corazzi (1792–1877)
architektura Warszawy XIX w.
neoklasycyzm w architekturze polskiej
mecenat architektoniczny w Królestwie Polskim
architecture of 19th-century Warsaw
Neo-Classicism in Polish architecture
architectural patronage in the Kingdom of Poland
Opis:: Od około stu lat w polskiej literaturze naukowej obowiązuje ustalenie, że architekt Antonio Corazzi został sprowadzony do Polski przez Stanisława Staszica. Tymczasem szczegółowe badania pozwoliły mi ustalić, że przekonanie to nie opiera się na jakimkolwiek potwierdzeniu źródłowym. Przyjazd Corazziego do Polski był efektem decyzji o sprowadzeniu z Włoch młodego, zdolnego architekta, gotowego realizować ambitne plany architektoniczno-urbanistyczne rządu polskiego. Zaproszenie z prośbą o wskazanie kandydata skierował najprawdopodobniej namiestnik Józef Zajączek pismem do księcia Toskanii. Na decyzję tę mógł mieć wpływ Stanisław Staszic, ale bardziej prawdopodobnym członkiem rządu, zaangażowanym w ten temat wydaje się Stanisław Kostka Potocki. Decyzja, że to Corazzi ma pojechać do Polski, była efektem wskazania go przez środowisko architektów z akademii florenckiej, którzy kierowali się zapewne nie tylko jego talentem, ale być może też osobistą niechęcią z powodu jego konfliktowego charakteru, który objawił się już pod koniec studiów. Decyzja Corazziego o wyjeździe do Polski – jak się wydaje – nie wynikła też z jego ambicji czy atrakcyjności oferty, ale z chęci uniknięcia konsekwencji prawno-finansowych, wynikających z niespłacenia weksla. Ostateczna odpowiedź na pytanie zadane w tytule artykułu wciąż jednak jawi się jako – mam nadzieję – dobrze wsparta, ale jednak tylko hipoteza.
For about a hundred years in Polish academic literature it has been acknowledged that the architect Antonio Corazzi was brought to Poland by Stanisław Staszic. Meanwhile, a detailed research has allowed to ascertain that this conviction is not based on any confirmed sources. Corazzi’s arrival in Poland resulted from a decision to bring from Italy a young talented architect, eager to implement ambitious architectural and urban plans of the Polish government. The invitation with a request to suggest a candidate was most likely dispatched by Viceroy Józef Zajączek in his letter to the Duke of Tuscany. The decision may have been influenced by Stanisław Staszic, yet it is Stanisław Kostka Potocki who seems the most likely government member involved in the process. The decision for Corazzi to be chosen to come to Poland resulted from the fact that he was pointed to by the circle of architects of the Florence Academy, who may have borne in mind his talent, but also the personal dislike because of Corazzi’s conflicting personality displayed already during the studies. Furthermore, it seems that Corazzi’s decision to come to Poland did not result from his ambition or jumping at an attractive opportunity, but from the desire to evade legal and financial consequences of not paying a bill of exchange. However, the final answer to the question posed in the paper’s title continues to seem, as much as, hopefully, well supported, still merely hypothetical.
Źródło:: Biuletyn Historii Sztuki; 2022, 84, 2; 339-366
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:: Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Kasa Imienia Józefa Mianowskiego (1881–1951)
Józef Mianowski Fund (1881–1951)
Autorzy:: Hübner, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2048223.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Fundacja Popierania Nauki
Tematy:: Kasa im. Józefa Mianowskiego
Towarzystwo Naukowe Warszawskie
„Nauka Polska”
mecenat naukowy
Józef Mianowski Fund
Warsaw Scientific Society
„Polish Science”
scientific patronage
Opis:: Artykuł zawiera opracowany źródłowo „portret” dawnej Kasy imienia Józefa Mianowskiego. Ujęty jest w porządku chronologicznym, ale uwzględnia też podział problemowy oraz uzależnienie losów Kasy od biegu zdarzeń historycznych. Była to instytucja społeczna mecenatu naukowego, powstała w okresie zniewolenia ziem polskich przez zaborców, działająca w realiach II Rzeczypospolitej i w okresie powojennej „budowy podstaw socjalizmu”. Mimo społecznego charakteru, działalność Kasy Mianowskiego została zablokowana, a następnie zlikwidowana przez władze komunistyczne. Dorobek Kasy zawsze doceniało polskie środowisko akademickie.
The article contains a „portrait” of the former Józef Mianowski Fund. It is presented in chronological order, but also takes into account the problematic division and the dependence of the Fund’s fate on the course of historical events. It was a social institution of scientific patronage, established in the period of the enslavement of Polish lands by the partitioning powers, operating in the realities of the Second Polish Republic and in the post-war period of „building the foundations of socialism”. Despite its social nature, the activities of the Mianowski Fund were blocked and then liquidated by the communist authorities. The achievements of the Fund have always been appreciated by the Polish academic community.
Źródło:: Nauka Polska. Jej Potrzeby, Organizacja i Rozwój; 2021, XXX (LV); 133-143
1230-5480
Pojawia się w:: Nauka Polska. Jej Potrzeby, Organizacja i Rozwój
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Mecenat literacki Anny Wazówny
Anna Vasa’s literary patronage
Autorzy:: Chemperek, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2078328.pdf
Data publikacji:: 2021-03-30
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Badań Literackich PAN
Tematy:: Anna Waza
mecenat
Waleriusz Herberger
Samuel Dambrowski
Anna Vasa
patronage
Valerius Herberger
Opis:: The aim of the article is to show the scale of Anna Vasa’s (1568-1625) literary patronage and her role in the literary culture of the Commonwealth at the beginning of the 17th century. The Infanta’s ambitions to become a patron of Protestant culture in the Polish-Lithuanian state succumbing to Catholicism have been fulfilled. The most significant testimonies of this patronage are the works of Evangelicals: the monumental “Postylla” by Samuel Dambrowski, “Florilegium ex Paradiso Psalmorum” by Valerius Herberger or “Heraclitus” by Samuel Bolestraszycki. Anna Vasa’s influence on the literary culture of the Polish-Lithuanian Commonwealth in the first twenty years of the 17th century is also demonstrated by the group of Catholic writers who offered her their works. They include, among others: Andrzej Zbylitowski, Stanisław Grochowski, Jan Achacy Kmita, Jerzy Cerazyn, Wawrzyniec Chlebowski. An additional value of this patronage is that the dedications and literary works show the deeds and personality of the princess. The abundance of texts related to Infanta makes the literature connected with the remarkable biography of an independent, well-educated woman, protector of natural scientists, as well as evangelical writers and theologians. The analysis of the royal patronage leads to the another conclusion that in the research on the writings of the Polish-Lithuanian Commonwealth, the aspect of at least trilingualism of the contemporary literature, which was written in Polish, Latin and German, should be more widely considered.
Źródło:: Meluzyna. Dawna Literatura i Kultura; 2020, 2, 13; 39-55
2449-7339
Pojawia się w:: Meluzyna. Dawna Literatura i Kultura
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Zapaść, Która Trwa do Dziś. O Książce Jakuba Banasiaka Proteuszowe czasy. Rozpad państwowego systemu sztuki 1982–1993. Stan wojenny, druga odwilż, transformacja ustrojowa
Autorzy:: Knera, Jakub
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2171453.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:: Jakub Banasiak
państwowy system sztuki
mecenat
transformacja
lata osiemdziesiąte w PRL
stan wojenny
Źródło:: Sztuka i Dokumentacja; 2021, 25; 231-235
2080-413X
Pojawia się w:: Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: „Patriam Versus” - zwrócony ku ojczyźnie
Autorzy:: Lubomirski-Lanckoroński, Jan (1978- ).
Powiązania:: Gazeta Polska 2020, nr 14, s. 86-89
Współwytwórcy:: Kołodyńska, Sylwia. Wywiad
Data publikacji:: 2020
Tematy:: Lubomirski-Lanckoroński, Jan (1978- )
Lubomirscy (ród)
Fundacja Książąt Lubomirskich
Działalność charytatywna
Kultura
Magnateria
Mecenat
Rody
Zabytki kultury
Artykuł z czasopisma społeczno-politycznego
Artykuł z tygodnika opinii
Artykuł publicystyczny
Wywiad dziennikarski
Opis:: Artykuł dotyczy działań promujących polską historię i kulturę oraz dzieje rodu Lubomirskich przez księcia Jana Eugeniusza Lubomirskiego Lanckorońskiego, a także jego najnowszej trzytomowej publikacji „Lubomirscy. Książęta polscy. Historia rodu książąt Lubomirskich”. T. 1-3. Omówiono najważniejsze dokonania rodu Lubomirskich. Opisano także działalność charytatywną Fundacji Książąt Lubomirskich. Wspomniano również o projekcie stworzenia gry przeglądarkowej „The Crown – Korona Rzeczpospolitej”, rozgrywającej się w czasach Rzeczpospolitej Obojga Narodów.
Dostawca treści:: Bibliografia CBW

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Duch Polski z ziemi Helwetów : 150. rocznica założenia Muzeum Polskiego w Rapperswilu
150. rocznica założenia Muzeum Polskiego w Rapperswilu
Autorzy:: Łysiak, Tomasz (1970- )
Powiązania:: Gazeta Polska 2020, nr 43, s. 98-100
Data publikacji:: 2020
Tematy:: Plater, Władysław (1808-1889)
Muzeum Polskie (Rapperswil)
Polacy za granicą
Muzea polonijne
Muzea historyczne
Mecenat
Zbiory muzealne
Rocznice
Artykuł publicystyczny
Artykuł z tygodnika opinii
Opis:: W artykule omówiono historię powstania Muzeum Polskiego w Rapperswilu w Szwajcarii. Placówka została założona w 1870 roku przez hrabiego Władysława Platera, polskiego arystokratę, emigranta, agenta powstańczego Rządu Narodowego w Szwajcarii. Inicjatorem pomysłu stworzenia miejsca gromadzącego skarby kultury polskiej był uczestnik powstania styczniowego Agaton Giller. W muzeum zgromadzono rękopisy, dokumenty oraz cenne przedmioty m.in. szablę księcia Poniatowskiego czy urnę z sercem Tadeusza Kościuszki. Z muzeum współpracowało wiele zasłużonych osób: Ignacy Kraszewski, Stefan Żeromski, Roman Dmowski.
Dostawca treści:: Bibliografia CBW

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Księcia Czartoryskiego zakupy rzeźb w Rzymie (1800–1801)
Prince Czartoryski’s Purchases of Sculptures in Rome (1800–1801)
Autorzy:: Mikocka-Rachubowa, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/16002590.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:: Adam Jerzy Czartoryski (1770-1861)
Puławy-zbiory artystyczne
kolekcjonerstwo
Rzym-handel sztuką
mecenat artystyczny
Puławy-art collection
collecting
Rome-art trade
artistic patronage
Opis:: Artykuł poświęcony jest kontaktom księcia Adama Jerzego Czartoryskiego z włoskimi rzeźbiarzami oraz zakupom rzeźb dokonywanym przez niego podczas pobytu w Rzymie od sierpnia 1800 do maja 1801 r. Na podstawie korespondencji księcia z matką, Izabelą Czartoryską, a także licencji na wywóz dzieł sztuki poza granice Państwa Papieskiego przechowywanych w Archivio di Stato di Roma oraz wzmianek w diariuszu rzymskiego rzeźbiarza i antykwariusza Vincenza Pacettiego, udało się zrekonstruować obraz ówczesnych artystycznych zainteresowań księcia Czartoryskiego, jego relacji ze środowiskiem rzymskich rzeźbiarzy i antykwariuszy oraz kupowania przez niego rzeźb i udziału w przywiezieniu do Puław w 1803 r. m.in. znajdujących się tam do dziś: posągu fauna (przed 1800), figury śpiącej pantery (1801) oraz marmurowego sarkofagu - dzieła Francesca Massimiliana Laboureura (1797).
Prince Adam Jerzy Czartoryski’s contacts with Italian sculptors and purchases of sculptures during his stay in Rome from August 1800 to May 1801 are discussed. Resorting to the correspondence of Prince Czartoryski with his mother Izabela Czartoryska, licenses to export art works beyond the Papal States kept in the Archivio di Stato di Roma, and notes in the diary of the Roman sculptor and antique dealer Vincenzo Pacetti, it was possible to reconstruct picture of the then interests of Prince Czartoryski, his relations with Rome’s circle of sculptors and antique dealers, as well as of his purchase of sculptures and efforts made to have, among others, the following transported to Puławy in 1803, where they have been preserved to-date: the statute of a faun (before 1800), figure of a sleeping panther (1801), and the marble sarcophagus by Francesco Massimiliano Laboureur (1797).
Źródło:: Biuletyn Historii Sztuki; 2020, 82, 3; 403-428
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:: Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Libri Promotionum et Diligentiarum from the donation of Father Grzegorz Jan Zdziewojski of Łask (1609–ca. 1685) in the collection of the Jagiellonian Library
Księgi promotionum i diligentiarum z donatywy ks. Grzegorza Jana Zdziewojskiego z Łasku (1609–ok. 1685) w zbiorach Biblioteki i Uniwersytetu Jagiellońskiego
Autorzy:: Rodak, Jan
Smycz, Jacek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1179605.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Uniwersytet Jagielloński. Biblioteka Jagiellońska
Tematy:: Zdziewojski Grzegorz Jan z Łasku
Jagiellonian University
Polish illuminated manuscripts
bibliophilia
patronage
classical culture
Polish panegyric poetry
Uniwersytet Jagielloński
rękopisy iluminowane polskie
bibliofilstwo
mecenat
kultura klasyczna
panegiryk polski
Opis:: W zbiorach Biblioteki i Uniwersytetu Jagiellońskiego zachowały się bogato zdobione dekoracjami malarskimi cenne księgi rękopiśmienne. W połowie XVII wieku ufundował je ks. Grzegorz Jan Zdziewojski z Łasku (1609–ok. 1685) – postać wyjątkowa, niesłusznie zapomniana przez kolejne pokolenia. Należał on do światłych umysłów epoki. Wśród plebejskich warstw Krakowa ceniono przede wszystkim jego talent krasomówczy. Uchodził za znakomitego kaznodzieję, głoszącego kazania w kościele Mariackim, jak i u św. Jana. Wspierał materialnie uczącą się młodzież, dla której fundował stypendia. Łożył przy tym koszt na ubranie i wyżywienie najuboższych studentów. Wykazywał także żywą troskę o los Alma Mater zapisując na jej rzecz fundacje kapitałowe. Najcenniejszą darowizną, jaka pozostała po nim do dziś, są mało znane Libri promotionum i Libri diligentiarum.
Źródło:: Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej; 2020, Special Issue; 231-267
0006-3940
2450-0410
Pojawia się w:: Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Mecenat rozrzedzony – nowe oblicze wspierania ludzi pióra w XIX wieku
Dispersed Patronage: A New Face of Support for Bookmen in the 19th Century
Autorzy:: Ścieszka, Agnieszka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1807229.pdf
Data publikacji:: 2020-01-03
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: ekonomia literatury
mecenat
prenumerata
publiczność literacka
socjologia literatury
wydawca
życie literackie
economics of literature
patronage
subscription
literary public
sociology of literature
publisher
literary life
Opis:: Artykuł podejmuje tematykę zmian, jakie zaszły na gruncie mecenatu literackiego (rozumianego jako materialne wspieranie ludzi pióra) w XIX wieku, analizuje ich przyczyny i skutki. Wskazuje nie tylko narodziny kapitalizmu jako czynnik, który przemodelował stosunki w obrębie życia literackiego, zwłaszcza finansowanie twórców. Analizuje także przemiany w mentalności ludzi, znaczenie wykształcenia się nowożytnej publiczności literackiej oraz jej oddziaływanie na twórców poprzez prenumeratę, przygląda się postaci nowoczesnego wydawcy (księgarza i drukarza) i znaczeniu jego działalności dla omawianych przemian. Rozważania te prowadzone są przez pryzmat zmian w mecenacie, opisane bowiem czynniki istotnie przyczyniły się do zaniku tej instytucji w starych formach. Zanim jednak do tego doszło (w XX wieku), stan pośredni między dawnym mecenatem wielkopańskim a mecenatem instytucjonalnym, świadczonym przez państwo, będzie nosił cechy pewnego rozproszenia. Owo rozproszenie zostało poddane analizie w artykule.
The article refers to changes which happened in the field of literary patronage (considered as a material support for bookmen) in the XIX century and analyses causes and effects of those changes. It indicates the birth of capitalism as a factor that remodelled the relations within the literary life, especially financing the authors. The article also analyses the changes in human mentality, significance of the emergence of modern literary public and its influence on the authors by means of subscription; it observes the character of modern publisher (bookseller and printer) and influence of their activity on the changes. The consideration is seen from the angle of changes in patronage because the described factors significantly contributed to the decline of this institution in its old form. However, before it happened (in the XX century) there was a transitional state between the old lordly patronage and the new institutional one provided by the state. This transitional patronage was somehow dispersed and the dispersion is analysed in the article.
Źródło:: Roczniki Kulturoznawcze; 2015, 6, 2; 67-82
2082-8578
Pojawia się w:: Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Patronage of the ministry of posts and telegraphs over the museum of post and telecommunications in warsaw in 1921–1939
Mecenat ministerstwa poczt i telegrafów nad muzeum poczty i telekomunikacji w warszawie w latach 1921–1939
Autorzy:: Suma, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1933214.pdf
Data publikacji:: 2020-02-17
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: Museum of Post and Telecommunications
Ministry of Posts and Telegraphs
patronage
mail
collection
donation
museum history
Muzeum Poczty i Telekomunikacji
Ministerstwo Poczt i Telegrafów
mecenat
poczta
kolekcja
donacje
dzieje muzeum
Opis:: In 1921, at the instigation and with the contribution of the Ministry of Posts and Telegraphs, a post museum was founded in Warsaw. It was until 1950 that the Ministry continued to serve as the Museum’s sponsor supporting it. The establishment of the Museum under the auspices of the Ministry, being an organ of the central state administration, provided the institution with numerous benefits and essentially enabled its activity. The initiative was actually priceless; had it not been for the post department support, it would have been most likely impossible to establish the Museum in the first years following the end of WW I and Poland regaining independence. Throughout the 1920s and 30s, the Ministry organized social actions of collecting historical objects for the Museum, providing it with financing and factual backup, legal guidance, care for proper museum space, for the selection of appropriate museological staff, and last but not least, for the promotion of the Museum and its collections; at the same time, the Ministry made frequent donations to its subordinate institution. The activity of the Ministry of Posts and Telegraphs, as well as the personal commitment of its ministers to the establishment, and later to the maintaining of the Museum on the cultural map of Poland’s capital, significantly contributed to the effective operation of the only Museum of Post and Telecommunications in Poland.
W 1921 r. w Warszawie zostało powołane, z inicjatywy i przy zaangażowaniu Ministerstwa Poczt i Telegrafów, muzeum pocztowe. Ministerstwo aż do roku 1950 roztaczało nad muzeum opiekę i udzielało mu wsparcia. Utworzenie muzeum pod auspicjami ministerstwa – centralnego organu administracji państwowej – dawało placówce wiele korzyści i umożliwiało działalność. Była to inicjatywa bezcenna – bez tego resortowego wsparcia prawdopodobnie niemożliwe byłoby w ogóle utworzenie muzeum w pierwszych latach po zakończeniu działań I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Wynikiem zabiegów podejmowanych przez ministerstwo w dwudziestoleciu międzywojennym było organizowanie społecznych akcji zbiórki przedmiotów zabytkowych do muzeum, udzielanie mu wsparcia finansowego i merytorycznego, opieka prawna, dbanie o właściwą przestrzeń muzealną, dobór odpowiedniej kadry muzealników, wreszcie promocja muzeum i jego zbiorów oraz liczne donacje poczynione na rzecz podległej placówki. Działania Ministerstwa Poczt i Telegrafów, a także osobiste zaangażowanie ministrów w zakresie powołania, a później utrzymania na mapie kulturalnej stolicy i kraju muzeum pocztowego, znacząco przyczyniły się do sprawnego działania jedynego w Polsce Muzeum Poczty i Telekomunikacji.
Źródło:: Muzealnictwo; 2020, 61; 2-9
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Stalinowska wizja kultury: projekt i realizacja – mecenat w warunkach upolitycznienia
Stalin’s Vision of the Culture: Project and Realization. Patronage in the Circumstances ff Politicization
Autorzy:: Blecharczyk, Karolina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1807220.pdf
Data publikacji:: 2020-01-03
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: kultura radziecka
marksizm
mecenat
realizm socjalistyczny
socjalizm
socrealizm
Stalin
Związek Radziecki
Marxism
patronage
socialist realism
socialism
Soviet culture
Soviet Union
Opis:: Mecenat Stalina nad radziecką literaturą i sztuką został w pełni sformalizowany na początku lat trzydziestych XX w. Polityczne podporządkowanie wszystkich dziedzin kultury oraz próba jej dostosowania do ściśle określonych ideologicznych i partyjnych norm znalazły odzwierciedlenie we wprowadzonej w 1934 r. doktrynie realizmu socjalistycznego. Celem kultury stalinowskiej była sakralizacja władzy oraz pełna unifikacja i podporządkowanie życia obywateli Związku Radzieckiego socjalistycznej wizji. Osoba wodza reprezentuje tu ideę państwa, przez co zyskuje szczególny, transcendentny wymiar, przekładający się także na relację z kulturą. Stalin będąc architektem najdoskonalszego, totalnego dzieła sztuki, jakim miał być socjalizm, zyskał status nie tylko opiekuna życia kulturalnego oraz mecenasa literatury i sztuki, ale najwybitniejszego, wszechmocnego stwórcy. Stalinowska rewolucja kulturalna miała na celu wypełnienie totalnego planu wodza, jakim było stworzenie radzieckiego człowieka i nowego świata.
Stalin’s patronage over soviet art and literature was completely formalized at the beginning of the 1930’s. Political subordination of all domains of culture and its ideological and party standardization were expressed by implementation of socialist realism doctrine in 1934. The very purposes of Stalinist culture were power sacralisation, fully unification and subjugation of the Soviet Union citizens life to the socialist vision. Figure of the leader represents the idea of state that yielded him as a new transcendent dimension. Stalin as an architect of excellent and total piece of art—the socialism, obtained a new special status—became not only a sponsor of entire cultural life, but also the notable, almighty creator. The main goal of Stalinist cultural revolution was to realize the total plan of its leader: creation of the Soviet Man and the new world.
Źródło:: Roczniki Kulturoznawcze; 2015, 6, 2; 93-109
2082-8578
Pojawia się w:: Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Uwagi o mecenacie literackim w Polsce i na emigracji do roku 1989
Comments on Literary Patronage in Poland and in Exile until 1989
Autorzy:: Zajączkowski, Ryszard
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1807231.pdf
Data publikacji:: 2020-01-03
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Polska
mecenat
literatura
renesans
emigracja
Polska
patronage
literature
Renaissance
emigration
Opis:: Artykuł skrótowo przedstawia historię mecenatu literackiego w Polsce od czasów najdawniejszych aż do przełomu politycznego w 1989 r. Omówione zostały zarówno działania mecenasów w kraju, jak i na emigracji, poczynając od XIX wieku. Mecenat literacki zaznaczył się już w średniowieczu, jednak jego najpełniejszy rozkwit przypadł na okres renesansu. Mecenasami byli wtedy zwłaszcza władcy duchowni i świeccy. Wraz z osłabieniem władzy królewskiej w roli mecenasów występowali coraz częściej magnaci – zarówno katoliccy, jak i protestanccy. Po okresie kryzysu mecenat w dziedzinie literatury odrodził się na krótko za panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego. W okresie rozbiorów mecenat prywatny pozwolił zaistnieć wielu pisarzom tworzącym na terenach Polski, jak i na emigracji. Ważną rolę paramecenacką zwłaszcza do połowy XIX wieku pełniły salony literackie. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zmalała znacznie rola mecenasów prywatnych, których zaczęło zastępować państwo. Niezwykle ważną rolę pełnił mecenat w okresie II wojny światowej. Dzięki niemu udało się pomóc wielu pisarzom oraz w dużej mierze zachować dorobek literatury. Okres powojenny stał pod znakiem dominacji państwa jako jedynego dysponenta środków na twórczość literacką. Wydawano i upowszechniano niejednokrotnie dobrą literaturę, ale zarazem rynek literacki był zideologizowany i objęty cenzurą. W tym samym czasie w największych skupiskach polskiej emigracji powstały ośrodki, które promowały pisarzy tworzących poza krajem. Od 1989 r. mecenat literacki stał się często domeną prywatnych instytucji, jednak w nowych warunkach społeczno-ekonomicznych nie wykształciły jeszcze dojrzałe mechanizmy wspierania twórczości literackiej. Mimo szeregu niedomagań Polska posiada tradycje godne wielkich cywilizowanych narodów w zakresie mecenatu literackiego.
This article briefly presents the history of literary patronage in Poland since the earliest times until the political turn in 1989. The activities of patrons both in the motherland and in exile, beginning from the 19th century, have been discussed here. Literary patronage was present as early as in the Middle Ages; however, its greatest flowering was observed in the times of the Renaissance. Especially ecclesiastical and secular rulers were patrons at that time. With the decline of royal power, the magnates (both Catholic and Protestant) took the role of patron more and more frequently. After a period of crisis, literary patronage was regenerated for a short time during the reign of Stanisław August Poniatowski. During the era of the partitions it was private patronage which made it possible for many authors, writing both on Polish territory and in exile, to become established. Literary salons played an important para-patronage role, especially until the mid-19th century. After the restoration of Poland’s independence the role of private patrons decreased as the state began to replace them. Patronage was extraordinarily important during the Second World War, when it rendered assistance to many writers and made a considerable contribution to the preservation of literary achievements. In the post-war period it was—the state which was dominant as the only provider of support for literary work. Good literature was frequently published and popularised; however, the literary market was ideological control and censorship. At the same time, in the largest Polish exile communities, new centres, promoting authors writing outside Poland, were being created. Since 1989 literary patronage has often been the domain of private institutions; however in the new social and economical circumstances advanced mechanisms for supporting literary output have not yet been developed. Despite many obstacles, Poland’s traditions are on a par with those of great civilised nations as far as literary patronage is concerned.
Źródło:: Roczniki Kulturoznawcze; 2015, 6, 2; 39-65
2082-8578
Pojawia się w:: Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Warszawa i Łowicz. Dwie kolegiackie kaplice Chrystusa Ukrzyżowanego w XVIII stuleciu
Autorzy:: Barczyk, Alina
Sito, Jakub
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2016275.pdf
Data publikacji:: 2020-12-30
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: XVIII wiek
Branicki Jan Klemens
Łowicz
Warszawa
nowożytna architektura sakralna
mecenat biskupi
sztuka baroku
cudowne wizerunki
mauzolea
sztuka sepulkralna
18th century
Warsaw
early modern sacral architecture
patronage of bishops
baroque art
miraculous images (crucifixes)
mausoleums
sepulchral art
Opis:: Dwie kaplice wzniesione przy kolegiatach w Warszawie i w Łowiczu, mieszczące słynące łaskami krucyfiksy, wykazują liczne analogie, do których należą: lokalizacja na przedłużeniu północnych naw, powiązania obu kapituł kolegiackich oraz szczególny status świątyń kojarzonych z najważniejszymi osobami w Rzeczypospolitej – królem (a także, w szerszym ujęciu, Sejmem i kręgiem dworskim) oraz prymasem, czyli interrexem. Mimo że powstanie architektury kaplic dzieliło blisko pół wieku, dostrzec można wzajemne zależności zastosowanych form. Wnętrza posiadają tym więcej analogii, że kaplicę warszawską przekształcono z inicjatywy Jana Klemensa Branickiego w na początku lat 60. XVIII wieku – gdy powstawało mauzoleum w Łowiczu. Zaprezentowania analiza, oparta na kwerendach archiwalnych i obserwacjach in situ, pozwoliła na doprecyzowanie dotychczasowych ustaleń, ukazanie procesu budowy oraz przekształceń omawianych obiektów, a także poświadczenie zależności artystycznych pomiędzy kaplicami.
In the collegiate churches in Warsaw and Łowicz (two particularly important residential cities of the Republic of Poland in the modern era), in the 18th century, chapels were erected for the exhibition of late Gothic crucifixes, famous for their graces. The chapels were distinguished by remarkable architectural forms and innovative artistic programs. Both were built on the extensions of the northern aisles and were under the care of chapters, although their creation was financed from funds provided by powerful patrons. In the case of Łowicz, the construction was the fulfillment of the volition expressed in the will of Primate Adam Ignacy Komorowski, who assigned this part of the temple for his mausoleum. In Warsaw, the the right to patronage was passed on to successive families – the patronage was granted to the Szembek and Branicki families, among others. The features connecting both investments were also: the connections of both collegiate chapters and the special status of said churches, associated with the most important people in the Republic of Poland – the king (and, in a broader sense, the Seym and court circles) and the primate, i.e. the interrex. Although the chapels’ architecture was developed almost half a century apart, one can see the mutual dependence of the forms used. The interiors boast even more analogies because the Warsaw chapel, built in the second decade of the 18th century, was transformed at the initiative of Jan Klemens Branicki in the early 1860s – while the mausoleum in Łowicz was being built. Probably both buildings employed the workshop of the Warsaw architect Jakub Fontana. In both chapels, influences of palace architecture are visible, manifested in the lightness of forms, rococo style and colors based on combining white with gold. The connection to residential interiors was enhanced especially by crimson wall coverings introduced by Fontana in the present St. John cathedral. The presented analysis, based on archival queries and in situ observations, made it possible to clarify the findings so far, as well as to show the construction process and transformations of the discussed objects. A look at their architectural form and decor details made it possible to identify sources of inspiration, probable contractors and to confirm the relationship between two particularly important examples of 18th-century collegiate chapels.
Źródło:: TECHNE. Seria Nowa; 2020, 5; 61-94
2084-851X
Pojawia się w:: TECHNE. Seria Nowa
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Nieznany list Zygmunta Vogla do króla Stanisława Augusta oraz kilka refleksji o edukacji malarza
An unknown letter of Zygmunt Vogel to king Stanisław August of Poland and a few reflections on the education of the painter
Autorzy:: Mączyński, Ryszard
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1806850.pdf
Data publikacji:: 2019-10-23
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Zygmunt Vogel; Stanisław August Poniatowski; akwarela; weduta; mecenat; edukacja artystyczna; Oświecenie; pamiątki przeszłości
Zygmunt Vogel; Stanisław August Poniatowski; watercolor; veduta; patronage; artistic education; Enlightenment; remnants of the past
Opis:: Artykuł prezentuje odnaleziony w zabiorach Archiwum Narodowego w Krakowie list Zygmunta Vogla (1764-1826), przyszłego akwarelisty, do króla Stanisława Augusta. Pismo, pochodzące z roku 1786, jest wielce interesujące, gdyż przynosi garść nieznanych, a nawet zaskakujących informacji do biografii tego ważnego artysty, wskazuje też – jak się zdaje – kluczowy moment w jego życiu. Okazuje się, że już wtedy miał on kłopoty ze wzrokiem i prosił króla o wyrażenie zgody na opuszczenie Malarni zamkowej, gdzie się kształcił, i wcielenie do korpusu inżynierów wojsk koronnych. Zainteresowanie Vogla zagadnieniami inżynieryjnymi wynikło z jego wcześniejszych kontaktów z Christianem Gottfriedem Deyblem von Hammerau, oficerem w korpusie pontonierów, oraz Janem Ferdynandem Naxem, budowniczym królewskim, zajmującym się spławnością polskich rzek, którzy wystąpili w roli nauczycieli architektury cywilnej i wojskowej. Suplika nie została spełniona, gdyż monarcha, doceniając wrodzony talent i zdobyte umiejętności malarskie, odwiódł go od tego zamiaru, wsparł wypłacaną co miesiąc pensją, a wkrótce – po swoim powrocie z podróży do Kaniowa w roku 1787 – zatrudnił do utrwalania w akwarelowych widokach architektonicznych pomników narodowej przeszłości, z czego Vogel wywiązał się znakomicie i został mianowany królewskim „rysownikiem gabinetowym”. W spisanej przez malarza po latach autobiografii pojawił się obraz „najważniejszej chwili” w jego życiu – przypadkowej rozmowy ze Stanisławem Augustem, który wziąwszy młodzieńca pod swoją opiekę, pokierował dalszymi jego losami. Publikowany list do króla dowodzi jednak pewnej mistyfikacji popełnionej przez Vogla, monarsze zainteresowanie nie było bowiem zupełnie przypadkowe, lecz zostało sprowokowane wystosowaną do tronu petycją.
The article presents a letter from Zygmunt Vogel (1764-1826), a future watercolorist, to King Stanisław August, found in the collection of the National Archives in Cracow. The letter, written in 1786, is very interesting, because it provides a handful of new and unexpected facts to the biography of this important artist, it also indicates – as it seems – the key moment in his life. It turns out that at that time he suffered vision problems and asked the king for permission to leave the Castle Art Workshop, where he was educated, and incorporate him into the corps of the Crown Army engineers. Vogel’s interest in engineering issues stemmed from his previous contacts with Christian Gottfried Deybel von Hammerau, an officer in the pontooner corps, and Jan Ferdynand Nax, a royal builder, dealing with the navigability of Polish rivers, who appeared as teachers of civil and military architecture. The supplication was not acquiesced, because the monarch, appreciating his inherent talent and acquired painting skills, dissuaded him from doing so, supported him with a monthly salary, and soon – after his return from a trip to Kaniów in 1787 – hired him to preserve the architectural monuments of the national past in watercolor vedutas. Vogel did it perfectly and was appointed the royal “cabinet draftsman.” In the autobiography, written by the painter, an image of “the most important moment” in his life appeared – an accidental conversation with Stanisław August who, giving his patronage to the young man, guided him. However, the published letter to the king proves a certain hoax perpetrated by Vogel. The monarch’s interest was not completely accidental, but was provoked by a petition addressed to him.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 4; 75-102
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Mecenat" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Podbaza

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język