Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Mecenat" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 39
Tytuł:
„Patriam Versus” - zwrócony ku ojczyźnie
Autorzy:
Lubomirski-Lanckoroński, Jan (1978- ).
Powiązania:
Gazeta Polska 2020, nr 14, s. 86-89
Współwytwórcy:
Kołodyńska, Sylwia. Wywiad
Data publikacji:
2020
Tematy:
Lubomirski-Lanckoroński, Jan (1978- )
Lubomirscy (ród)
Fundacja Książąt Lubomirskich
Działalność charytatywna
Kultura
Magnateria
Mecenat
Rody
Zabytki kultury
Artykuł z czasopisma społeczno-politycznego
Artykuł z tygodnika opinii
Artykuł publicystyczny
Wywiad dziennikarski
Opis:
Artykuł dotyczy działań promujących polską historię i kulturę oraz dzieje rodu Lubomirskich przez księcia Jana Eugeniusza Lubomirskiego Lanckorońskiego, a także jego najnowszej trzytomowej publikacji „Lubomirscy. Książęta polscy. Historia rodu książąt Lubomirskich”. T. 1-3. Omówiono najważniejsze dokonania rodu Lubomirskich. Opisano także działalność charytatywną Fundacji Książąt Lubomirskich. Wspomniano również o projekcie stworzenia gry przeglądarkowej „The Crown – Korona Rzeczpospolitej”, rozgrywającej się w czasach Rzeczpospolitej Obojga Narodów.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Barbara z Duninów Sanguszkowa jako mecenas w schyłkowej epoce polskiego baroku
Autorzy:
Butkiewicz, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/606697.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Barbara Sanguszko nee Dunin
maecenas of polish baroque
mecenat
historia książki
Sanguszko
Opis:
Barbara Sanguszko née Dunin was one of the richest ladies in Poland in the 18th century. She managed a huge estate after her husband’s death. She also devoted a lot of her time to cultural activities. Many promising writers and artists were sponsored by the generous lady. What is more, she contributed to publishing and translations of remarkable works. It is right to call her a Meacenas as her help was anonymous.
Barbara z Duninów Sanguszkowa była jedną z najzamożniejszych dam polskich w XVIII wieku. Zarządzając po śmierci męża ogromnym majątkiem, wiele czasu poświęcała na działalność kulturalną. Była twórczynią popularnego w epoce stanisławowskiej salonu towarzyskiego, a także chlebodawczynią dobrze zapowiadających się literatów. Nie szczędziła pieniędzy na edycję co celniejszych dzieł, włączając się do ich tłumaczenia. Można nazwać ją mecenasem, gdyż jej opieka artystyczna była sekretna i przejawiała się w autentycznej bezinteresowności.
Źródło:
Lubelski Rocznik Pedagogiczny; 2015, 34, 1
0137-6136
Pojawia się w:
Lubelski Rocznik Pedagogiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bellum civile, bellum externum. Ambiwalencja obrazów wojny w twórczości Horacego
Autorzy:
Kopek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/645992.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Horacy
krytyka
wojna
mecenat
autonomia
Opis:
Bellum civile, bellum externum. Ambivalence of war images in Horace’s works The article aims at illustrating and explaining the ambivalence of images of just, external war (bellum externum) and civil, fratricidal war (bellum civile) in relation to the ancient literary theory and criticism, the phenomenon of political and cultural ‟patronage” and the political events of Augustan period. By analyzing the odes II 7 and III 2, epode 9 and ode I 37 the author argues that Horace’s initial litterary concept of presentation of civil and external war conventions as fas/nefas changes under the patronage. However, the poet himself, trying to preserve the poetic autonomy and meet the requirements of the ancient literary theory and criticism includes a new political and social situation in the sphere of his work. Key words: Horace; criticism; war; patronage; autonomy;
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2015, 15; 3-14
2081-1853
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Blaski i cienie kuratorii literackiej Lubomirskich w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich w latach 1827–1944
Autorzy:
Matwijów, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/441935.pdf
Data publikacji:
2018-01-05
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Lwów
Lubomirscy
Henryk Lubomirski
Jerzy Lubomirski
Andrzej Lubomirski
Maurycy Dzieduszycki
Kazimierz Krasicki
mecenat
arystokracja
Opis:
According to acts by the founder of Ossolineum Józef Maksymilian Ossoliński the tasks of the literary (i.e. scientific) curatorship included managing and supervising the activities of the institution most of all in the scope of administrative-proprietary and personal matters. The position of the literary curators was taken by fee-tail heirs of the Lubomirski family form Przeworsk in years 1827–1944 (Henryk in years 1827–1859, Jerzy – 1847–1851 and 1869–1872 and Andrzej – 1882–1944) or legal guardians of the Przeworsk fee tail (Kazimierz Krasicki in years 1872–1882) except for the years 1851–1869 when the Austrian authorities trusted this position to Maurycy Dzieduszycki for political reasons. The main merit of the literary curatorship was to maintain the character of this institution as it was specified by Ossoliński as a Polish national establishment in the period of the anti-Polish policy realized by the Austrian administration in Galicia in the 1830s. Literary curators also took merit for gaining additional sources of funds for Ossolineum (among others, through obtaining the right to print school textbooks in 1876). In years 1847–1913 literary curators and vicecurators appointed by them took the responsibility of direct management of this institution. Although it caused competence conflicts with consecutive directors of Ossolineum, namely August Bielowski and Wojciech Kętrzyński, but at the same time it allowed them to focus on scientific works and elaborating library resources. Henryk Lubomirski and his son Jerzy also took merit in multiplying museum collections donating their vast collection of paintings, graphics and numismatics being the basis to launch their Museum in Ossolineum in 1869. A negative aspect of the literary curatorship of Andrzej Lubomirski was treating the Ossolineum building as a kind of private seat with harm to the literary and museum needs of the institution and making at times too arbitrary and thoughtless decisions in its matters.
Źródło:
Galicja. Studia i materiały; 2017, 3: "200 lat Ossolineum"; 10-42
2450-5854
Pojawia się w:
Galicja. Studia i materiały
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Book culture in Slovakia after the year 2000
Kultura książki na Słowacji po roku 2000
Autorzy:
Šrank, Jaroslav
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039144.pdf
Data publikacji:
2018-07-20
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Slovakia
contemporary book culture
state support for book publishing
book publishers
book market
reading
libraries
book awards
Słowacja
współczesna kultura książki
mecenat państwa
ruch wydawniczy
rynek książki
czytelnictwo
biblioteki
nagrody
Opis:
The aim of this paper is to provide basic information on the main components of book culture in Slovakia in the first decades of the 21st century. The article starts with a brief overview of the existing volumes on the topic of contemporary book culture in Slovakia. In core, the paper analyses state support for book publishing, structure of publishers, book market, reading, libraries and book awards. Empirical data comes from available official documents and statistics.
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie podstawowych informacji na temat głównych komponentów kultury książki na Słowacji w pierwszych dekadach XXI wieku oraz stanu, w jakim się znajdują. Artykuł zaczyna się od krótkiego przeglądu literatura przedmiotu, następnie ukazana została rola państwa, które wspiera liczne inicjatywy wydawnicze, ruch wydawniczy, rynek książki, czytelnictwo, biblioteki i nagrody związane z książką i literaturą. Dane pochodzą z dostępnych oficjalnych dokumentów i statystyk.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2018, 22, 3; 21-42
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Carlo di Prevo – un pittore ticinese in Polonia. Prova di approccio monografico
CHARLES DE PREVO − ITALIAN PAINTER IN POLAND. AN ATTEMPT AT A MONOGRAPH
Autorzy:
Gurba, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/490102.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
Tematy:
Karol de Prevo
malarstwo włoskie
sztuka włoska w Polsce
sztuka nowożytna
mecenat artystyczny w Polsce
Charles de Prevo
Italian paintings
Italian art in Poland
modern art
artistic patronage in Poland
Opis:
Charles de Prevo was the north Italian painter working in Poland at the turn of the seventeenth and eighteenth centuries. The article shows the artistic live of Charles de Prevo, in particular his whereabouts in Poland and his paintings. The study of article has been used publications about the painter and his works, correspondence painter from his patrons and other archives. So far there is no publication showing the overall artistic activity of Charles de Prevo. On the example of this painter was presented socio-political situation and artistic phenomenon in the XVI - XVIII centuries in Europe.
Źródło:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2016, 23; 75-93
1234-8880
Pojawia się w:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dlaczego Antonio Corazzi przyjechał do Polski?
Why Did Antonio Corazzi Come to Poland?
Autorzy:
Omilanowska-Kiljańczyk, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/15582265.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Antonio Corazzi (1792–1877)
architektura Warszawy XIX w.
neoklasycyzm w architekturze polskiej
mecenat architektoniczny w Królestwie Polskim
architecture of 19th-century Warsaw
Neo-Classicism in Polish architecture
architectural patronage in the Kingdom of Poland
Opis:
Od około stu lat w polskiej literaturze naukowej obowiązuje ustalenie, że architekt Antonio Corazzi został sprowadzony do Polski przez Stanisława Staszica. Tymczasem szczegółowe badania pozwoliły mi ustalić, że przekonanie to nie opiera się na jakimkolwiek potwierdzeniu źródłowym. Przyjazd Corazziego do Polski był efektem decyzji o sprowadzeniu z Włoch młodego, zdolnego architekta, gotowego realizować ambitne plany architektoniczno-urbanistyczne rządu polskiego. Zaproszenie z prośbą o wskazanie kandydata skierował najprawdopodobniej namiestnik Józef Zajączek pismem do księcia Toskanii. Na decyzję tę mógł mieć wpływ Stanisław Staszic, ale bardziej prawdopodobnym członkiem rządu, zaangażowanym w ten temat wydaje się Stanisław Kostka Potocki. Decyzja, że to Corazzi ma pojechać do Polski, była efektem wskazania go przez środowisko architektów z akademii florenckiej, którzy kierowali się zapewne nie tylko jego talentem, ale być może też osobistą niechęcią z powodu jego konfliktowego charakteru, który objawił się już pod koniec studiów. Decyzja Corazziego o wyjeździe do Polski – jak się wydaje – nie wynikła też z jego ambicji czy atrakcyjności oferty, ale z chęci uniknięcia konsekwencji prawno-finansowych, wynikających z niespłacenia weksla. Ostateczna odpowiedź na pytanie zadane w tytule artykułu wciąż jednak jawi się jako – mam nadzieję – dobrze wsparta, ale jednak tylko hipoteza.
For about a hundred years in Polish academic literature it has been acknowledged that the architect Antonio Corazzi was brought to Poland by Stanisław Staszic. Meanwhile, a detailed research has allowed to ascertain that this conviction is not based on any confirmed sources. Corazzi’s arrival in Poland resulted from a decision to bring from Italy a young talented architect, eager to implement ambitious architectural and urban plans of the Polish government. The invitation with a request to suggest a candidate was most likely dispatched by Viceroy Józef Zajączek in his letter to the Duke of Tuscany. The decision may have been influenced by Stanisław Staszic, yet it is Stanisław Kostka Potocki who seems the most likely government member involved in the process. The decision for Corazzi to be chosen to come to Poland resulted from the fact that he was pointed to by the circle of architects of the Florence Academy, who may have borne in mind his talent, but also the personal dislike because of Corazzi’s conflicting personality displayed already during the studies. Furthermore, it seems that Corazzi’s decision to come to Poland did not result from his ambition or jumping at an attractive opportunity, but from the desire to evade legal and financial consequences of not paying a bill of exchange. However, the final answer to the question posed in the paper’s title continues to seem, as much as, hopefully, well supported, still merely hypothetical.
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2022, 84, 2; 339-366
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duch Polski z ziemi Helwetów : 150. rocznica założenia Muzeum Polskiego w Rapperswilu
150. rocznica założenia Muzeum Polskiego w Rapperswilu
Autorzy:
Łysiak, Tomasz (1970- )
Powiązania:
Gazeta Polska 2020, nr 43, s. 98-100
Data publikacji:
2020
Tematy:
Plater, Władysław (1808-1889)
Muzeum Polskie (Rapperswil)
Polacy za granicą
Muzea polonijne
Muzea historyczne
Mecenat
Zbiory muzealne
Rocznice
Artykuł publicystyczny
Artykuł z tygodnika opinii
Opis:
W artykule omówiono historię powstania Muzeum Polskiego w Rapperswilu w Szwajcarii. Placówka została założona w 1870 roku przez hrabiego Władysława Platera, polskiego arystokratę, emigranta, agenta powstańczego Rządu Narodowego w Szwajcarii. Inicjatorem pomysłu stworzenia miejsca gromadzącego skarby kultury polskiej był uczestnik powstania styczniowego Agaton Giller. W muzeum zgromadzono rękopisy, dokumenty oraz cenne przedmioty m.in. szablę księcia Poniatowskiego czy urnę z sercem Tadeusza Kościuszki. Z muzeum współpracowało wiele zasłużonych osób: Ignacy Kraszewski, Stefan Żeromski, Roman Dmowski.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Jana Kochanowskiego epigramaty o „pszczołach budziwiskich” i radziwiłłowska elegia (III 9). Prolegomena do badań nad środowiskiem kulturalnym Mikołaja Radziwiłła Czarnego
Jan Kochanowski’s Epigrams on the “Budziwiszki Bees” And Radziwill’s Elegy (III 9). Prolegomena to the Study of Cultural Environment of Nikolai Radziwill the Black
Autorzy:
Chemperek, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1879715.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jan Kochanowski
Mikołaj Radziwiłł Czarny
reformacja
mecenat
fraszka
foricoenium
elegia
Nikolai Radziwill the Black
reformation
patronage
epigram
elegy
Opis:
Cztery polskojęzyczne epigramaty poświęcone „pszczołom budziwiskim” (Fraszki, „Księgi wtóre”, 83-86), dwie łacińskie miniatury z tomu Foricoenia (44, 45) oraz Elegia IX z „Księgi III” Elegiarum libri quattuor Jana Kochanowskiego dokumentują jego związki z Mikołajem Radziwiłłem Czarnym (1515-1565), kanclerzem wielkim litewskim i wojewodą wileńskim, przywódcą protestantów w państwie polsko-litewskim. Poetyckie miniatury powstały najpewniej w okresie 10 czerwca – 19 października 1563 w Budziwiszkach vel Bujwidiszkach (obecnie: Buivydiškės) koło Wilna, natomiast jesienią tego roku Kochanowski napisał elegię. O ile w Elegii IX poeta kreuje wizerunek Radziwiłła jako męża stanu, sługi państwa króla Zygmunta Augusta, o tyle w bezpretensjonalnych epigramatach możnowładca jest przedstawiany jako mecenas skupionego wokół niego środowiska humanistów, propagujących reformację. Jako radziwiłłowskie „pszczoły” – pracowite, dobroczynne, znoszące na ziemię Bożą prawdę (odwołanie do Platońskiego toposu) – Kochanowski określił leksykografa Jana Mączyńskiego, poetę Andrzeja Trzecieskiego młodszego i zapewne Cypriana Bazylika – poetę, muzyka, drukarza. W epigramatach autor ukazał Mikołaja Radziwiłła Czarnego jako mecenasa kultury nowego formatu, promującego protestantyzm, zaś zgromadzonych wokół niego twórców jako spójne środowisko literackie. Jakkolwiek zostało ono przedstawione w sposób afirmatywny, Kochanowski zachował wobec niego postawę życzliwego outsaidera. Świadczy o tym sceptyczny ton foricoenium 45 i uwarunkowania biograficzne poety, który był wówczas sekretarzem biskupa Piotra Myszkowskiego.
Four Polish language epigrams on the “Budziwiszki bees”  (Epigrams, Second Books, 83-86), two Latin miniatures from the volume Foricoenia (44, 45) and Elegy IX of Book III Elegiarum libri quattuor by Jan Kochanowski document his relationship with Nikolai Radziwill the Black (1515-1565), the great Lithuanian chancellor and voivode of Vilnius, the leader of the Protestants in the Polish-Lithuanian State. The poetic miniatures were probably written between June 10 and October 19, 1563 in Budziwiszki aka Bujwidiszki (now Buivydiškės) near Vilnius, and Kochanowski wrote Elegy IX in autumn 1563. While in Elegy IX the poet creates the image of Radziwill as a statesman, a servant of the state of King Zygmunt August, in the unpretentious epigrams the magnate is presented as a patron surrounded by the humanists who promote reformation. Kochanowski described lexicographer John Mączyński, poet Andrew Trzecieski junior and most probably Cyprian Bazylik, poet, musician, and printer, as the Radziwill “bees” – hard-working, charitable, bringing the truth to the God's earth (a reference to a Platonic topos). In his epigrams, the author showed Nikolai Radziwill the Black as a patron of culture of the new format promoting Protestantism, and the creators gathered around him as a coherent literary milieu. Although it was presented in an affirmative way, Kochanowski maintained an attitude of the benevolent outsider. It is reflected by the skeptical tone of foricoenium 45 and biographical circumstances of the poet who was the then secretary of Bishop Piotr Myszkowski.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 1; 153-172
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kasa Imienia Józefa Mianowskiego (1881–1951)
Józef Mianowski Fund (1881–1951)
Autorzy:
Hübner, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2048223.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Fundacja Popierania Nauki
Tematy:
Kasa im. Józefa Mianowskiego
Towarzystwo Naukowe Warszawskie
„Nauka Polska”
mecenat naukowy
Józef Mianowski Fund
Warsaw Scientific Society
„Polish Science”
scientific patronage
Opis:
Artykuł zawiera opracowany źródłowo „portret” dawnej Kasy imienia Józefa Mianowskiego. Ujęty jest w porządku chronologicznym, ale uwzględnia też podział problemowy oraz uzależnienie losów Kasy od biegu zdarzeń historycznych. Była to instytucja społeczna mecenatu naukowego, powstała w okresie zniewolenia ziem polskich przez zaborców, działająca w realiach II Rzeczypospolitej i w okresie powojennej „budowy podstaw socjalizmu”. Mimo społecznego charakteru, działalność Kasy Mianowskiego została zablokowana, a następnie zlikwidowana przez władze komunistyczne. Dorobek Kasy zawsze doceniało polskie środowisko akademickie.
The article contains a „portrait” of the former Józef Mianowski Fund. It is presented in chronological order, but also takes into account the problematic division and the dependence of the Fund’s fate on the course of historical events. It was a social institution of scientific patronage, established in the period of the enslavement of Polish lands by the partitioning powers, operating in the realities of the Second Polish Republic and in the post-war period of „building the foundations of socialism”. Despite its social nature, the activities of the Mianowski Fund were blocked and then liquidated by the communist authorities. The achievements of the Fund have always been appreciated by the Polish academic community.
Źródło:
Nauka Polska. Jej Potrzeby, Organizacja i Rozwój; 2021, XXX (LV); 133-143
1230-5480
Pojawia się w:
Nauka Polska. Jej Potrzeby, Organizacja i Rozwój
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Księcia Czartoryskiego zakupy rzeźb w Rzymie (1800–1801)
Prince Czartoryski’s Purchases of Sculptures in Rome (1800–1801)
Autorzy:
Mikocka-Rachubowa, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16002590.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Adam Jerzy Czartoryski (1770-1861)
Puławy-zbiory artystyczne
kolekcjonerstwo
Rzym-handel sztuką
mecenat artystyczny
Puławy-art collection
collecting
Rome-art trade
artistic patronage
Opis:
Artykuł poświęcony jest kontaktom księcia Adama Jerzego Czartoryskiego z włoskimi rzeźbiarzami oraz zakupom rzeźb dokonywanym przez niego podczas pobytu w Rzymie od sierpnia 1800 do maja 1801 r. Na podstawie korespondencji księcia z matką, Izabelą Czartoryską, a także licencji na wywóz dzieł sztuki poza granice Państwa Papieskiego przechowywanych w Archivio di Stato di Roma oraz wzmianek w diariuszu rzymskiego rzeźbiarza i antykwariusza Vincenza Pacettiego, udało się zrekonstruować obraz  ówczesnych artystycznych zainteresowań księcia Czartoryskiego, jego relacji ze środowiskiem rzymskich rzeźbiarzy i antykwariuszy oraz kupowania przez niego rzeźb i udziału w przywiezieniu do Puław w 1803 r. m.in. znajdujących się tam do dziś: posągu fauna (przed 1800), figury śpiącej pantery (1801) oraz marmurowego sarkofagu - dzieła Francesca Massimiliana Laboureura (1797).
Prince Adam Jerzy Czartoryski’s contacts with Italian sculptors and purchases of sculptures during his stay in Rome from August 1800 to May 1801 are discussed. Resorting to the correspondence of Prince Czartoryski with his mother Izabela Czartoryska, licenses to export art works beyond the Papal States kept in the Archivio di Stato di Roma, and notes in the diary of the Roman sculptor and antique dealer Vincenzo Pacetti, it was possible to reconstruct picture of the then interests of Prince Czartoryski, his relations with Rome’s circle of sculptors and antique dealers, as well as of his purchase of sculptures and efforts made to have, among others, the following transported to Puławy in 1803, where they have been preserved to-date: the statute of a faun (before 1800), figure of a sleeping panther (1801), and the marble sarcophagus by Francesco Massimiliano Laboureur (1797).
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2020, 82, 3; 403-428
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Księgi promotionum i diligentiarum z donatywy ks. Grzegorza Jana Zdziewojskiego z Łasku (1609-ok. 1685) w zbiorach Biblioteki i Uniwersytetu Jagiellońskiego
Libri promotionum et diligentiarum from the donation of father Grzegorz Jan Zdziewojski of Łask (1609-ok. 1685) in the collection of the Jagiellonian Library
Autorzy:
Rodak, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571015.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Biblioteka Jagiellońska
Tematy:
Zdziewojski Grzegorz Jan z Łasku
Uniwersytet Jagielloński
rękopisy iluminowane polskie
bibliofilstwo
mecenat
kultura klasyczna
panegiryk polski
Jagiellonian University
polish illuminated manuscripts
bibliophilia
patronage
classical culture
polish panegyric poetry
Opis:
The collections of the Jagiellonian Library contain valuable, lavishly painted manuscripts, which were commissioned in the middle of the 17th century by father Grzegorz Jan Zdziewojski of Łasek (1609–ok. 1685), an extraordinary person unjustly forgotten by the subsequent generations. He was one of the luminaries of his time. The lower classes of the Cracow society appreciated him above all for his speaking skills. He was known as an excellent preacher who preached his sermons in the churches of St. Mary and St. John. He supported students and provided them with scholarships. He was also concerned about the future of the University, to which he bequeathed capital funds. The Libri promotionum et diligentiarum¸ though little known, are the most significant of his donations that have survived to our time.
W zbiorach Biblioteki i Uniwersytetu Jagiellońskiego zachowały się bogato zdobione dekoracjami malarskimi cenne księgi rękopiśmienne. W połowie XVII wieku ufundował je ks. Grzegorz Jan Zdziewojski z Łasku (1609–ok. 1685) – postać wyjątkowa, niesłusznie zapomniana przez kolejne pokolenia. Należał on do światłych umysłów epoki. Wśród plebejskich warstw Krakowa ceniono przede wszystkim jego talent krasomówczy. Uchodził za znakomitego kaznodzieję, głoszącego kazania w kościele Mariackim, jak i u św. Jana. Wspierał materialnie uczącą się młodzież, dla której fundował stypendia. Łożył przy tym koszt na ubranie i wyżywienie najuboższych studentów. Wykazywał także żywą troskę o los Alma Mater zapisując na jej rzecz fundacje kapitałowe. Najcenniejszą darowizną, jaka pozostała po nim do dziś, są mało znane Libri promotionum i Libri diligentiarum.
Źródło:
Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej; 2013, 63; 83-130
0006-3940
2450-0410
Pojawia się w:
Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Libri Promotionum et Diligentiarum from the donation of Father Grzegorz Jan Zdziewojski of Łask (1609–ca. 1685) in the collection of the Jagiellonian Library
Księgi promotionum i diligentiarum z donatywy ks. Grzegorza Jana Zdziewojskiego z Łasku (1609–ok. 1685) w zbiorach Biblioteki i Uniwersytetu Jagiellońskiego
Autorzy:
Rodak, Jan
Smycz, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1179605.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Biblioteka Jagiellońska
Tematy:
Zdziewojski Grzegorz Jan z Łasku
Jagiellonian University
Polish illuminated manuscripts
bibliophilia
patronage
classical culture
Polish panegyric poetry
Uniwersytet Jagielloński
rękopisy iluminowane polskie
bibliofilstwo
mecenat
kultura klasyczna
panegiryk polski
Opis:
W zbiorach Biblioteki i Uniwersytetu Jagiellońskiego zachowały się bogato zdobione dekoracjami malarskimi cenne księgi rękopiśmienne. W połowie XVII wieku ufundował je ks. Grzegorz Jan Zdziewojski z Łasku (1609–ok. 1685) – postać wyjątkowa, niesłusznie zapomniana przez kolejne pokolenia. Należał on do światłych umysłów epoki. Wśród plebejskich warstw Krakowa ceniono przede wszystkim jego talent krasomówczy. Uchodził za znakomitego kaznodzieję, głoszącego kazania w kościele Mariackim, jak i u św. Jana. Wspierał materialnie uczącą się młodzież, dla której fundował stypendia. Łożył przy tym koszt na ubranie i wyżywienie najuboższych studentów. Wykazywał także żywą troskę o los Alma Mater zapisując na jej rzecz fundacje kapitałowe. Najcenniejszą darowizną, jaka pozostała po nim do dziś, są mało znane Libri promotionum i Libri diligentiarum.
Źródło:
Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej; 2020, Special Issue; 231-267
0006-3940
2450-0410
Pojawia się w:
Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 39

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies