Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Mecenat" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-39 z 39
    Tytuł:
    Bellum civile, bellum externum. Ambiwalencja obrazów wojny w twórczości Horacego
    Autorzy:
    Kopek, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/645992.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Horacy
    krytyka
    wojna
    mecenat
    autonomia
    Opis:
    Bellum civile, bellum externum. Ambivalence of war images in Horace’s works The article aims at illustrating and explaining the ambivalence of images of just, external war (bellum externum) and civil, fratricidal war (bellum civile) in relation to the ancient literary theory and criticism, the phenomenon of political and cultural ‟patronage” and the political events of Augustan period. By analyzing the odes II 7 and III 2, epode 9 and ode I 37 the author argues that Horace’s initial litterary concept of presentation of civil and external war conventions as fas/nefas changes under the patronage. However, the poet himself, trying to preserve the poetic autonomy and meet the requirements of the ancient literary theory and criticism includes a new political and social situation in the sphere of his work. Key words: Horace; criticism; war; patronage; autonomy;
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2015, 15; 3-14
    2081-1853
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Uwagi o mecenacie literackim w Polsce i na emigracji do roku 1989
    Comments on Literary Patronage in Poland and in Exile until 1989
    Autorzy:
    Zajączkowski, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807231.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-03
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Polska
    mecenat
    literatura
    renesans
    emigracja
    Polska
    patronage
    literature
    Renaissance
    emigration
    Opis:
    Artykuł skrótowo przedstawia historię mecenatu literackiego w Polsce od czasów najdawniejszych aż do przełomu politycznego w 1989 r. Omówione zostały zarówno działania mecenasów w kraju, jak i na emigracji, poczynając od XIX wieku. Mecenat literacki zaznaczył się już w średniowieczu, jednak jego najpełniejszy rozkwit przypadł na okres renesansu. Mecenasami byli wtedy zwłaszcza władcy duchowni i świeccy. Wraz z osłabieniem władzy królewskiej w roli mecenasów występowali coraz częściej magnaci – zarówno katoliccy, jak i protestanccy. Po okresie kryzysu mecenat w dziedzinie literatury odrodził się na krótko za panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego. W okresie rozbiorów mecenat prywatny pozwolił zaistnieć wielu pisarzom tworzącym na terenach Polski, jak i na emigracji. Ważną rolę paramecenacką zwłaszcza do połowy XIX wieku pełniły salony literackie. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zmalała znacznie rola mecenasów prywatnych, których zaczęło zastępować państwo. Niezwykle ważną rolę pełnił mecenat w okresie II wojny światowej. Dzięki niemu udało się pomóc wielu pisarzom oraz w dużej mierze zachować dorobek literatury. Okres powojenny stał pod znakiem dominacji państwa jako jedynego dysponenta środków na twórczość literacką. Wydawano i upowszechniano niejednokrotnie dobrą literaturę, ale zarazem rynek literacki był zideologizowany i objęty cenzurą. W tym samym czasie w największych skupiskach polskiej emigracji powstały ośrodki, które promowały pisarzy tworzących poza krajem. Od 1989 r. mecenat literacki stał się często domeną prywatnych instytucji, jednak w nowych warunkach społeczno-ekonomicznych nie wykształciły jeszcze dojrzałe mechanizmy wspierania twórczości literackiej. Mimo szeregu niedomagań Polska posiada tradycje godne wielkich cywilizowanych narodów w zakresie mecenatu literackiego.
    This article briefly presents the history of literary patronage in Poland since the earliest times until the political turn in 1989. The activities of patrons both in the motherland and in exile, beginning from the 19th century, have been discussed here. Literary patronage was present as early as in the Middle Ages; however, its greatest flowering was observed in the times of the Renaissance. Especially ecclesiastical and secular rulers were patrons at that time. With the decline of royal power, the magnates (both Catholic and Protestant) took the role of patron more and more frequently. After a period of crisis, literary patronage was regenerated for a short time during the reign of Stanisław August Poniatowski. During the era of the partitions it was private patronage which made it possible for many authors, writing both on Polish territory and in exile, to become established. Literary salons played an important para-patronage role, especially until the mid-19th century. After the restoration of Poland’s independence the role of private patrons decreased as the state began to replace them. Patronage was extraordinarily important during the Second World War, when it rendered assistance to many writers and made a considerable contribution to the preservation of literary achievements. In the post-war period it was—the state which was dominant as the only provider of support for literary work. Good literature was frequently published and popularised; however, the literary market was ideological control and censorship. At the same time, in the largest Polish exile communities, new centres, promoting authors writing outside Poland, were being created. Since 1989 literary patronage has often been the domain of private institutions; however in the new social and economical circumstances advanced mechanisms for supporting literary output have not yet been developed. Despite many obstacles, Poland’s traditions are on a par with those of great civilised nations as far as literary patronage is concerned.
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2015, 6, 2; 39-65
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mecenat muzyczny Radziwiłłów w XVIII wieku – od Karola Stanisława do Karola Stanisława „Panie Kochanku” Radziwiłła
    Autorzy:
    Bieńkowska, Irena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/690167.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Radzivill family
    XVIII century
    music patronage
    Radziwiłłowie
    XVIII wiek
    mecenat muzyczny
    Opis:
    Support for musical and theatrical activities by the Nesvizh line of the Radziwill family in the eighteenth century merits attention because of the innovative solutions and high artistic level of the music production. Within the context of royal court theatre, the princes created thriving cultural centres within their residences. For example, the first stages and free-standing theatre buildings were built (Slutsk, Biała), one of the first Polish operas was played at the court of Karol Stanisław (1784), and the first professional ballet group consisting solely of Polish dancers was developed in Slutsk (1756). The princes acquired musical instruments that were both modern and of good quality (by contemporary standards) for their courts. We can also observe that significant eff ort was made by the princes to attract good performers, though the same eff ort was not made to recruit worldfamous composers. Less positive observations of patronage of the arts by the Radziwill family would include the low level of support provided to the careers of the artists, as well as the failure to amass a collection of quality music that would provide evidence of the patrons’ refi ned tastes. The Radziwill family failed to create centres of music to do justice to the courts’ size and the ambitions that the royal families professed to have. Their courts’ attempts lagged far behind the ambitious cultural projects realised by the fi nest aristocratic centres in Western Europe. It is clear that the main reasons for this stem from the family’s intellectual shallowness in the eighteenthcentury, though another reason could be the lack of tradition and social acceptance in Poland at the time for the nobility to engage in musical aff airs. Despite this the continuity of the Radziwill family’s patronage of the arts is worth noting, because there are few similar examples in eighteenth-century Poland. We know of interesting and comparable artistic projects within the courts of J.K. Branicki, M.K. Ogiński or A. Tyzenhauz, but these activities had no successors, while the continuity of musical patronage observed within the courts of Rzewuski, Lubomirski or Sapieha families, did not have the scale of the Radziwill eff orts.
    Wspieranie przez Radziwiłłów muzyki i teatru zasługuje na uwagę ze względu na nowatorskość rozwiązań i niezły poziom artystyczny produkcji muzycznych. Książęta stworzyli w swoich rezydencjach prężne ośrodki kulturowe, które wiodły prym, jeśli chodzi o teatr dworski. W połowie XVIII w. były to dwory, na których najwcześniej powstały sceny teatralne, tu też pojawiły się pierwsze wolno stojące budynki teatralne (Słuck, Biała), a na dworze Karola Stanisława „Panie Kochanku” zaprezentowano jedną z pierwszych polskich oper (1784). W Słucku ponadto wykształcono pierwszą zawodową grupę baletową składającą się wyłącznie z polskich tancerzy (1756). Warto także odnotować, że książęta zgromadzili w swoich pałacach dość dobre i nowoczesne na tamte czasy instrumenty muzyczne. W działaniach książąt widać znaczną dbałość o pozyskanie dobrych i bardzo dobrych wykonawców, chociaż nie zauważono starań o zatrudnienie światowej sławy kompozytorów. Po negatywnej stronie mecenatu radziwiłłowskiego należy odnotować nieznaczne wspieranie kariery artystycznej muzyków, śpiewaków czy tancerzy, a także brak dążeń do stworzenia ekskluzywnej kolekcji muzycznej, która mogłaby zaświadczyć o dobrym smaku muzycznym jej właścicieli. Jednej z najpotężniejszych familii Rzeczypospolitej nie udało się powołać do życia ośrodków muzyczno-teatralnych na miarę swojej wielkości i królewskich ambicji. Mając możliwości finansowe i umiłowanie sztuki dźwięków, Radziwiłłowie stworzyli co prawda istotne ośrodki kulturalne kraju, ale daleko im było do ambitnych przedsięwzięć europejskich. Warto jednak odnotować ciągłość mecenasowskich poczynań Radziwiłłów, bo podobnych przykładów w XVIII-wiecznej Rzeczypospolitej nie było wiele. Bardzo ciekawe i porównywalnej skali przedsięwzięcia artystyczne na dworach J.K. Branickiego, M.K. Ogińskiego czy A. Tyzenhauza nie miały kontynuatorów, natomiast ciągłość mecenatu muzycznego, który można zauważyć np. na dworze Rzewuskich, Lubomirskich czy Sapiehów, nie była tej skali co poczynania radziwiłłowskie.
    Źródło:
    Rocznik Lituanistyczny; 2015, 1
    2450-8454
    2450-8446
    Pojawia się w:
    Rocznik Lituanistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Raz jeszcze o książce Bogusława Czechowicza i jego odpowiedzi na naszą recenzję.
    Autorzy:
    Eysymontt, Rafał
    Kaczmarek, Romuald
    Witkowski, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/560104.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Instytut Historii Sztuki
    Tematy:
    średniowiecze
    XIV, XV, XVI wiek na Śląsku
    mecenat artystyczny
    Bogusław Czechowicz
    Źródło:
    Quart. Kwartalnik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego; 2007, 1(3); 103
    1896-4133
    Pojawia się w:
    Quart. Kwartalnik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Barbara z Duninów Sanguszkowa jako mecenas w schyłkowej epoce polskiego baroku
    Autorzy:
    Butkiewicz, Marian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/606697.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Barbara Sanguszko nee Dunin
    maecenas of polish baroque
    mecenat
    historia książki
    Sanguszko
    Opis:
    Barbara Sanguszko née Dunin was one of the richest ladies in Poland in the 18th century. She managed a huge estate after her husband’s death. She also devoted a lot of her time to cultural activities. Many promising writers and artists were sponsored by the generous lady. What is more, she contributed to publishing and translations of remarkable works. It is right to call her a Meacenas as her help was anonymous.
    Barbara z Duninów Sanguszkowa była jedną z najzamożniejszych dam polskich w XVIII wieku. Zarządzając po śmierci męża ogromnym majątkiem, wiele czasu poświęcała na działalność kulturalną. Była twórczynią popularnego w epoce stanisławowskiej salonu towarzyskiego, a także chlebodawczynią dobrze zapowiadających się literatów. Nie szczędziła pieniędzy na edycję co celniejszych dzieł, włączając się do ich tłumaczenia. Można nazwać ją mecenasem, gdyż jej opieka artystyczna była sekretna i przejawiała się w autentycznej bezinteresowności.
    Źródło:
    Lubelski Rocznik Pedagogiczny; 2015, 34, 1
    0137-6136
    Pojawia się w:
    Lubelski Rocznik Pedagogiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mecenat literacki Anny Wazówny
    Anna Vasa’s literary patronage
    Autorzy:
    Chemperek, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2078328.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-30
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Badań Literackich PAN
    Tematy:
    Anna Waza
    mecenat
    Waleriusz Herberger
    Samuel Dambrowski
    Anna Vasa
    patronage
    Valerius Herberger
    Opis:
    The aim of the article is to show the scale of Anna Vasa’s (1568-1625) literary patronage and her role in the literary culture of the Commonwealth at the beginning of the 17th century. The Infanta’s ambitions to become a patron of Protestant culture in the Polish-Lithuanian state succumbing to Catholicism have been fulfilled. The most significant testimonies of this patronage are the works of Evangelicals: the monumental “Postylla” by Samuel Dambrowski, “Florilegium ex Paradiso Psalmorum” by Valerius Herberger or “Heraclitus” by Samuel Bolestraszycki. Anna Vasa’s influence on the literary culture of the Polish-Lithuanian Commonwealth in the first twenty years of the 17th century is also demonstrated by the group of Catholic writers who offered her their works. They include, among others: Andrzej Zbylitowski, Stanisław Grochowski, Jan Achacy Kmita, Jerzy Cerazyn, Wawrzyniec Chlebowski. An additional value of this patronage is that the dedications and literary works show the deeds and personality of the princess. The abundance of texts related to Infanta makes the literature connected with the remarkable biography of an independent, well-educated woman, protector of natural scientists, as well as evangelical writers and theologians. The analysis of the royal patronage leads to the another conclusion that in the research on the writings of the Polish-Lithuanian Commonwealth, the aspect of at least trilingualism of the contemporary literature, which was written in Polish, Latin and German, should be more widely considered.
    Źródło:
    Meluzyna. Dawna Literatura i Kultura; 2020, 2, 13; 39-55
    2449-7339
    Pojawia się w:
    Meluzyna. Dawna Literatura i Kultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zapaść, Która Trwa do Dziś. O Książce Jakuba Banasiaka Proteuszowe czasy. Rozpad państwowego systemu sztuki 1982–1993. Stan wojenny, druga odwilż, transformacja ustrojowa
    Autorzy:
    Knera, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2171453.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    Jakub Banasiak
    państwowy system sztuki
    mecenat
    transformacja
    lata osiemdziesiąte w PRL
    stan wojenny
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2021, 25; 231-235
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mecenat nad bibliografiami dziedzinowymi w okresie zaborów
    Patronage in publishing subject bibliographies after the partitions of Poland
    Autorzy:
    MATCZUK, Alicja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/681029.pdf
    Data publikacji:
    2015-05-21
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Bibliografia
    Mecenat
    19 wiek - 20 wiek
    Bibliography
    Patronage
    19th century - 20th century
    Opis:
    Patronage played a tremendous role in publishing subject bibliographies after the partitions of Poland. Patronage in publishing referred mainly to financial support granted to compile or print a bibliography. The issuance was undertaken by printers, booksellers, renowned Polish patrons and authors of the bibliographies themselves. In the mid-nineteenth century individual patronage started to wane and was gradually replaced by more anonymous and collective market forces. Established in 1872, Akademia Umiejętności was ranked high among the most active institutional patrons, promoting such masterpieces as Bibliografia historii polskiej by Ludwik Finkel (Parts 1–3, 1891– 1914), Bibliografia ludoznawstwa polskiego by Franciszek Gawełek (1914) and Bibliografia słowianoznawstwa polskiego by Edmund Kołodziejczyk (1911).
    Źródło:
    Folia Bibliologica; 2013-2014, 55-56; 53-73
    2449-8246
    1230-2376
    Pojawia się w:
    Folia Bibliologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wokół mecenatu Zakładu Narodowego im. Ossolińskich w XIX w.
    Autorzy:
    Bąbiak, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/441968.pdf
    Data publikacji:
    2018-01-05
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    Zakład Narodowy im. Ossolińskich
    mecenat
    Józef Maksymilian Ossoliński
    Henryk Lubomirski
    Jerzy Henryk Lubomirski
    Maurycy Dzieduszycki
    Opis:
    The Ossolineum was a result of scientific patronage undertaken by the representatives of the cultural elite since the beginning of the 19th century creating institutions of scientific and artistic life independent from the annexing countries. Those were foundations, to a lesser degree subjects of political pressure, which could be presented by their founders as nationally indifferent. In reality, however, they played a key role in maintaining national identity, educating intelligentsia and gathering and protecting the heritage of “the nation without a country”. Inscribing in the tradition of the activity of Duchess Izabela Czartoryska in Puławy, Józef Maksymilian Ossoliński established one of the first and largest Polish libraries which since the very beginning was open to the scientific world. Along with the libraries of the Zamoyski family in Warsaw and of the Raczyński family and Tytus Działyński in the Poznańskie region they created a network of libraries (mutual contacts and exchanges of doublets) radiating onto Polish annexed territories. And similarly to those the Ossolineum being a result of the patronage generated similar initiatives with their contemporary people who donated there not only family libraries but also gathered for generation works of are and other collections. An integral part of the Ossolineum was Dukes Lubomirskis’ Museum whose owners committed themselves to support this institution thanks to the Przeworsk fee tail set up for this very purpose. The Ossolineum functioned without breaks throughout the 19th century realizing postulates of its founder and consecutive curators, namely Duke Henryk and Jerzy Henryk Lubomirski and Maurycy Dzieduszycki continuing the realization of a sentence inscribed above the Sibyl temple in Puławy: The past for the future.
    Źródło:
    Galicja. Studia i materiały; 2017, 3: "200 lat Ossolineum"; 63-85
    2450-5854
    Pojawia się w:
    Galicja. Studia i materiały
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rola i formy mecenatu przemysłu w dziedzinie ochrony zabytków i przystosowaniu ich do potrzeb turystyki
    LE ROLE ET LES FORMES DU MÉCÉNAT DE L’INDUSTRIE DANS LA PROTECTION DES MONUMENTS HISTORIQUES ET DANS LEUR ADAPTATION AUX BESOINS DU TOURISME
    Autorzy:
    Lorentz, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/539055.pdf
    Data publikacji:
    1967
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    ruch turystyczno-krajoznawczy
    dostosowanie zabytków do potrzeb turystyki masowej
    turystyka kulturalna
    udostępnianie zabytków turystom
    mecenat kulturalny
    Opis:
    En tenant compte du développement universel du tourisme, il faudrait adapter les musées et les monuments historiques à une exploitation largement conçue et les mettre à la portée des masses. Le tourisme devrait donc participer aux frais de leur adaptation r a tionnelle. A l’échelle internationale, peuvent servir d’exemples les Cuzco et Macchu-Picchu au Pérou, la zone afférante de la ville Izmir en Turquie, Téhéran et Isfahan en Iran, pour lesquels des experts de l’UNESCO ont élaboré des projets d’adaptation e t d’aménagement. Il semble juste d’engager pour ce genre d’activité sur notre territoire des fonds et des moyens fa isant partie du budget touristique. Dans nos conditions, un mécénat très important peut être effectué par l’industrie qui possède des fonds considérables pour des buts culturels et pour l’organisation du repos de ses travailleurs. Un exemple en est déjà fourni par la restauration du château de Baranów sous les auspices du Centre industriel du soufre de Tarnobrzeg. De façon similaire, le Centre industriel de Nowa Huta pourrait s’occuper du château de Niepołomice e t les Etablissements des Azotes de Puławy — étendre leur protection sur le château de Janowiec. Le patronage de l’industrie serait doublement justifié en ce qui concerne les monuments d’où elle a tiré ses origines, notamment les sites industriels historiques. La coopération de l’industrie et du to u risme avec les ogranismes de la protection des biens culturels est nécessité par l’inté rêt commun de toute la nation. Selon l’auteur, l’un des principaux caractères du mécénat socialiste dont les prémices se font voir dans le domaine de la culture, consiste à concevoir des solutions d’ensemble aux problèmes culturels.
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 1967, 4; 6-10
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Władysława Skoczylasa podróż do ZSRR
    Władysław Skoczylas’s Trip to the USSR
    Autorzy:
    Konstantynów, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16021840.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Skoczylas Władysław (1883-1934)
    Polska-ZSRR – kontakty kulturalne 1918-1939
    Polska – mecenat artystyczny państwa 1918-1939
    Opis:
    Artykuł jest próbą rekonstrukcji przebiegu wizyty w Moskwie i Leningradzie (23 listopada – 7 grudnia 1933) sześcioosobowej grupy polskich artystów (Władysław Jarocki, Władysław Skoczylas, Tadeusz Pruszkowski, Xawery Dunikowski, Władysław Daszewski i Mieczysław Treter), a także analizy i kontekstualizacji czteroczęściowego artykułu Władysława Skoczylasa Sztuka w ZSRR, opublikowanego po powrocie z podróży na łamach „Gazety Polskiej”, będącego jednym z najważniejszych świadectw dotyczących polsko-radzieckich kontaktów w sferze sztuki.
    With the Soviet-Polish Non-Aggression Pact having been signed on 25 July 1932, there  began a period of ‘rapprochement’ between the two countries, this resulting in e.g. a visit of a group of six Polish artists to Moscow and Leningrad (23 Nov. – 7 Dec. 1933). The group included: Władysław Jarocki, Władysław Skoczylas, Tadeusz Pruszkowski, Xawery Dunikowski, Władysław Daszewski, and Mieczysław Treter. Following the group’s return, it was only Władysław Skoczylas who publicly spoke about his impressions from the trip. He was most promptly associated with the Polish-Soviet ‘rapprochement’ in fine arts at the time: he most frequently spoke about art and organization of artistic life in the Soviet Union, he also actively participated in establishing relations with Soviet artists, and since he was a known and esteemed artist himself, also a President of the Institute of Art Propaganda, board member of the Society for Promoting Polish Art Abroad, and an active columnist affiliated with ‘Gazeta Polska’, an unofficial organ of the Polish government, his words resounded widely. The paper attempts to reconstruct the course of the visit of the Polish delegation, to analyse the report presented by Władysław Skoczylas in ‘Gazeta Polska’, as well as to answer the question why what he saw in the artistic life of the USSR was by him considered to have been one of the ‘strongest’ impressions he had had in the recent time. The encounter with Soviet art as well as becoming acquainted with the conditions in which Soviet artists lived and worked must have been an important experience for Władysław Skoczylas. In the Soviet Union he was able to see with his own eyes how the issues he himself had been considering as of the mid-1920s were solved, namely the mass character of art, its commitment to the life of the state and to the promotion of its ideology, functioning of the state and social patronage, organization of the artistic production and its sales, and finally the artists’ living conditions. Favourable interest with which he assessed what he saw during the visit to Moscow and Leningrad had by no means to do with his leftist inclinations. It resulted from Skoczylas’s deep conviction that the state, being the institution of the greatest potential and authority, also in the domain of art (particularly in the period of the deepest economic crisis) should take on the role of the main patron and client, providing artists with support, and treating them just like any other highly qualified specialist, while the artists should create art playing ‘a major role as a state-building factor’. The Soviet example illustrated what the implementation of the idea of art connected with the state and its ideology could look like, how art and the artists could benefit, yet it also showed the price of such an arrangement. Skoczylas does not provide an unequivocal answer to the question whether the price is worth paying. However, both his statements and the opinions voiced by representatives of other Polish artistic circle in the early 1930s suggest that they would be willing to incur the cost.
    Źródło:
    Biuletyn Historii Sztuki; 2019, 81, 2; 275-328
    0006-3967
    2719-4612
    Pojawia się w:
    Biuletyn Historii Sztuki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Śląski akcent w czeskim dokonaniu bawarskiego artysty? [Rec. „Monogramista IP. Oltář svaté Anny Samotřetí v Českým Krumlově", red. Peter Kováč, Marek Zágora, Praha 2020]
    A Silesian Accent in the Bohemian Work of a Bavarian Artist? [Rev. "Monogramista IP. Oltář svaté Anny Samotřetí v Českým Krumlově", eds. Peter Kováč, Marek Zágora, Praha 2020]
    Autorzy:
    Czechowicz, Bogusław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27316041.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    mecenat artystyczny
    rzeźba
    gotyk
    renesans
    Czechy
    Bawaria
    Śląsk
    artistic patronage
    sculpture
    Late Gothic
    Renaissance
    Bohemia
    Bavaria
    Silesia
    Opis:
    Recenzja dotyczy obszernej, zbiorowej monografii ołtarza św. Anny z lat 1519—1524, wykonanego przez bawarskiego rzeźbiarza znanego jako Monogramista IP. Relief powstał na zamówienie czeskiego magnata, Zdeňka Lva z Rožmitála, który był czołową postacią życia politycznego Korony Królestwa Czech w pierwszym trzydziestoleciu XVI wieku. W recenzji zaproponowano inny motyw zamówienia dzieła. Jego treść, związana z rodziną i macierzyństwem, przemawia za tym, że powstało ono jako dar ojca dla syna Adama i jego poślubionej w 1518 roku śląskiej szlachcianki Anny Haugwitz z Biskupic
    The review concerns an extensive, collective monograph on the altar of St. Anne from 1519—1524, made by a Bavarian sculptor known as Monogramist IP. The relief was commissioned by the Bohemian lord, Zdenek Lev of Rožmitál, who was a leading figure in the political life of the Crown of the Kingdom of Bohemia in the first thirty years of the 16th century. The review proposed a different motive for commissioning the work. Its content related to family and motherhood suggests that it was created as a gift from a father to his son Adam and his wife, a Silesian noblewoman, Anna Haugwitz of Biskupice, in 1518. The review emphasized the extraordinary values of the publication, both scientific and editorial.
    Źródło:
    Wieki Stare i Nowe; 2023, 18, 23; 1-10
    1899-1556
    2353-9739
    Pojawia się w:
    Wieki Stare i Nowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Blaski i cienie kuratorii literackiej Lubomirskich w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich w latach 1827–1944
    Autorzy:
    Matwijów, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/441935.pdf
    Data publikacji:
    2018-01-05
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    Zakład Narodowy im. Ossolińskich
    Lwów
    Lubomirscy
    Henryk Lubomirski
    Jerzy Lubomirski
    Andrzej Lubomirski
    Maurycy Dzieduszycki
    Kazimierz Krasicki
    mecenat
    arystokracja
    Opis:
    According to acts by the founder of Ossolineum Józef Maksymilian Ossoliński the tasks of the literary (i.e. scientific) curatorship included managing and supervising the activities of the institution most of all in the scope of administrative-proprietary and personal matters. The position of the literary curators was taken by fee-tail heirs of the Lubomirski family form Przeworsk in years 1827–1944 (Henryk in years 1827–1859, Jerzy – 1847–1851 and 1869–1872 and Andrzej – 1882–1944) or legal guardians of the Przeworsk fee tail (Kazimierz Krasicki in years 1872–1882) except for the years 1851–1869 when the Austrian authorities trusted this position to Maurycy Dzieduszycki for political reasons. The main merit of the literary curatorship was to maintain the character of this institution as it was specified by Ossoliński as a Polish national establishment in the period of the anti-Polish policy realized by the Austrian administration in Galicia in the 1830s. Literary curators also took merit for gaining additional sources of funds for Ossolineum (among others, through obtaining the right to print school textbooks in 1876). In years 1847–1913 literary curators and vicecurators appointed by them took the responsibility of direct management of this institution. Although it caused competence conflicts with consecutive directors of Ossolineum, namely August Bielowski and Wojciech Kętrzyński, but at the same time it allowed them to focus on scientific works and elaborating library resources. Henryk Lubomirski and his son Jerzy also took merit in multiplying museum collections donating their vast collection of paintings, graphics and numismatics being the basis to launch their Museum in Ossolineum in 1869. A negative aspect of the literary curatorship of Andrzej Lubomirski was treating the Ossolineum building as a kind of private seat with harm to the literary and museum needs of the institution and making at times too arbitrary and thoughtless decisions in its matters.
    Źródło:
    Galicja. Studia i materiały; 2017, 3: "200 lat Ossolineum"; 10-42
    2450-5854
    Pojawia się w:
    Galicja. Studia i materiały
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jana Kochanowskiego epigramaty o „pszczołach budziwiskich” i radziwiłłowska elegia (III 9). Prolegomena do badań nad środowiskiem kulturalnym Mikołaja Radziwiłła Czarnego
    Jan Kochanowski’s Epigrams on the “Budziwiszki Bees” And Radziwill’s Elegy (III 9). Prolegomena to the Study of Cultural Environment of Nikolai Radziwill the Black
    Autorzy:
    Chemperek, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1879715.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Jan Kochanowski
    Mikołaj Radziwiłł Czarny
    reformacja
    mecenat
    fraszka
    foricoenium
    elegia
    Nikolai Radziwill the Black
    reformation
    patronage
    epigram
    elegy
    Opis:
    Cztery polskojęzyczne epigramaty poświęcone „pszczołom budziwiskim” (Fraszki, „Księgi wtóre”, 83-86), dwie łacińskie miniatury z tomu Foricoenia (44, 45) oraz Elegia IX z „Księgi III” Elegiarum libri quattuor Jana Kochanowskiego dokumentują jego związki z Mikołajem Radziwiłłem Czarnym (1515-1565), kanclerzem wielkim litewskim i wojewodą wileńskim, przywódcą protestantów w państwie polsko-litewskim. Poetyckie miniatury powstały najpewniej w okresie 10 czerwca – 19 października 1563 w Budziwiszkach vel Bujwidiszkach (obecnie: Buivydiškės) koło Wilna, natomiast jesienią tego roku Kochanowski napisał elegię. O ile w Elegii IX poeta kreuje wizerunek Radziwiłła jako męża stanu, sługi państwa króla Zygmunta Augusta, o tyle w bezpretensjonalnych epigramatach możnowładca jest przedstawiany jako mecenas skupionego wokół niego środowiska humanistów, propagujących reformację. Jako radziwiłłowskie „pszczoły” – pracowite, dobroczynne, znoszące na ziemię Bożą prawdę (odwołanie do Platońskiego toposu) – Kochanowski określił leksykografa Jana Mączyńskiego, poetę Andrzeja Trzecieskiego młodszego i zapewne Cypriana Bazylika – poetę, muzyka, drukarza. W epigramatach autor ukazał Mikołaja Radziwiłła Czarnego jako mecenasa kultury nowego formatu, promującego protestantyzm, zaś zgromadzonych wokół niego twórców jako spójne środowisko literackie. Jakkolwiek zostało ono przedstawione w sposób afirmatywny, Kochanowski zachował wobec niego postawę życzliwego outsaidera. Świadczy o tym sceptyczny ton foricoenium 45 i uwarunkowania biograficzne poety, który był wówczas sekretarzem biskupa Piotra Myszkowskiego.
    Four Polish language epigrams on the “Budziwiszki bees”  (Epigrams, Second Books, 83-86), two Latin miniatures from the volume Foricoenia (44, 45) and Elegy IX of Book III Elegiarum libri quattuor by Jan Kochanowski document his relationship with Nikolai Radziwill the Black (1515-1565), the great Lithuanian chancellor and voivode of Vilnius, the leader of the Protestants in the Polish-Lithuanian State. The poetic miniatures were probably written between June 10 and October 19, 1563 in Budziwiszki aka Bujwidiszki (now Buivydiškės) near Vilnius, and Kochanowski wrote Elegy IX in autumn 1563. While in Elegy IX the poet creates the image of Radziwill as a statesman, a servant of the state of King Zygmunt August, in the unpretentious epigrams the magnate is presented as a patron surrounded by the humanists who promote reformation. Kochanowski described lexicographer John Mączyński, poet Andrew Trzecieski junior and most probably Cyprian Bazylik, poet, musician, and printer, as the Radziwill “bees” – hard-working, charitable, bringing the truth to the God's earth (a reference to a Platonic topos). In his epigrams, the author showed Nikolai Radziwill the Black as a patron of culture of the new format promoting Protestantism, and the creators gathered around him as a coherent literary milieu. Although it was presented in an affirmative way, Kochanowski maintained an attitude of the benevolent outsider. It is reflected by the skeptical tone of foricoenium 45 and biographical circumstances of the poet who was the then secretary of Bishop Piotr Myszkowski.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 1; 153-172
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przegląd piśmiennictwa polskiego z zakresu historii sztuki za okres od 1951-1954 r.
    Autorzy:
    Olszewski, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/539115.pdf
    Data publikacji:
    1957
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    piśmiennictwo polskie za zakresu historii sztuki 1951-1954
    historia sztuki
    wystawy w publikacjach 1951-54
    mecenat artystyczny 1951-54
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 1957, 4; 287-288
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stalinowska wizja kultury: projekt i realizacja – mecenat w warunkach upolitycznienia
    Stalin’s Vision of the Culture: Project and Realization. Patronage in the Circumstances ff Politicization
    Autorzy:
    Blecharczyk, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807220.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-03
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    kultura radziecka
    marksizm
    mecenat
    realizm socjalistyczny
    socjalizm
    socrealizm
    Stalin
    Związek Radziecki
    Marxism
    patronage
    socialist realism
    socialism
    Soviet culture
    Soviet Union
    Opis:
    Mecenat Stalina nad radziecką literaturą i sztuką został w pełni sformalizowany na początku lat trzydziestych XX w. Polityczne podporządkowanie wszystkich dziedzin kultury oraz próba jej dostosowania do ściśle określonych ideologicznych i partyjnych norm znalazły odzwierciedlenie we wprowadzonej w 1934 r. doktrynie realizmu socjalistycznego. Celem kultury stalinowskiej była sakralizacja władzy oraz pełna unifikacja i podporządkowanie życia obywateli Związku Radzieckiego socjalistycznej wizji. Osoba wodza reprezentuje tu ideę państwa, przez co zyskuje szczególny, transcendentny wymiar, przekładający się także na relację z kulturą. Stalin będąc architektem najdoskonalszego, totalnego dzieła sztuki, jakim miał być socjalizm, zyskał status nie tylko opiekuna życia kulturalnego oraz mecenasa literatury i sztuki, ale najwybitniejszego, wszechmocnego stwórcy. Stalinowska rewolucja kulturalna miała na celu wypełnienie totalnego planu wodza, jakim było stworzenie radzieckiego człowieka i nowego świata.
    Stalin’s patronage over soviet art and literature was completely formalized at the beginning of the 1930’s. Political subordination of all domains of culture and its ideological and party standardization were expressed by implementation of socialist realism doctrine in 1934. The very purposes of Stalinist culture were power sacralisation, fully unification and subjugation of the Soviet Union citizens life to the socialist vision. Figure of the leader represents the idea of state that yielded him as a new transcendent dimension. Stalin as an architect of excellent and total piece of art—the socialism, obtained a new special status—became not only a sponsor of entire cultural life, but also the notable, almighty creator. The main goal of Stalinist cultural revolution was to realize the total plan of its leader: creation of the Soviet Man and the new world.
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2015, 6, 2; 93-109
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kasa Imienia Józefa Mianowskiego (1881–1951)
    Józef Mianowski Fund (1881–1951)
    Autorzy:
    Hübner, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2048223.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Fundacja Popierania Nauki
    Tematy:
    Kasa im. Józefa Mianowskiego
    Towarzystwo Naukowe Warszawskie
    „Nauka Polska”
    mecenat naukowy
    Józef Mianowski Fund
    Warsaw Scientific Society
    „Polish Science”
    scientific patronage
    Opis:
    Artykuł zawiera opracowany źródłowo „portret” dawnej Kasy imienia Józefa Mianowskiego. Ujęty jest w porządku chronologicznym, ale uwzględnia też podział problemowy oraz uzależnienie losów Kasy od biegu zdarzeń historycznych. Była to instytucja społeczna mecenatu naukowego, powstała w okresie zniewolenia ziem polskich przez zaborców, działająca w realiach II Rzeczypospolitej i w okresie powojennej „budowy podstaw socjalizmu”. Mimo społecznego charakteru, działalność Kasy Mianowskiego została zablokowana, a następnie zlikwidowana przez władze komunistyczne. Dorobek Kasy zawsze doceniało polskie środowisko akademickie.
    The article contains a „portrait” of the former Józef Mianowski Fund. It is presented in chronological order, but also takes into account the problematic division and the dependence of the Fund’s fate on the course of historical events. It was a social institution of scientific patronage, established in the period of the enslavement of Polish lands by the partitioning powers, operating in the realities of the Second Polish Republic and in the post-war period of „building the foundations of socialism”. Despite its social nature, the activities of the Mianowski Fund were blocked and then liquidated by the communist authorities. The achievements of the Fund have always been appreciated by the Polish academic community.
    Źródło:
    Nauka Polska. Jej Potrzeby, Organizacja i Rozwój; 2021, XXX (LV); 133-143
    1230-5480
    Pojawia się w:
    Nauka Polska. Jej Potrzeby, Organizacja i Rozwój
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Określenie charakteru prawnego umowy sponsoringu jako przesłanka umożliwiająca podjęcie próby ustalenia jej reżimu prawnego.
    Determining the legal character of the sponsorship agreement as the premise allowing to make the attempt to determine its legal regime.
    Autorzy:
    Rogacka-Łukasik, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/443827.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Humanitas
    Tematy:
    sponsoring
    umowa sponsoringu
    sponsor
    podmiot sponsorowany
    charakter prawny
    umowa nienazwana
    mecenat
    sponsorship
    sponsorship agreement
    benefactor
    beneficiary
    legal character
    unnamed
    agreement
    patronage
    Opis:
    Podstawową przyczyną powstania niniejszej publikacji był zamiar podkreślenia, jak ważną formą komunikacji podmiotów gospodarczych z opinią publiczną w Polsce stał się sponsoring. Z uwagi na ciągle rosnące zainteresowanie instytucją sponsoringu wystąpiła niejako konieczność podjęcia prób jego uregulowania. Praktyka gospodarcza już od dawna pokazuje, że umowa sponsoringu cieszy się dużym zainteresowaniem. W literaturze zwracano już uwagę na to, że jedną z cech umów nienazwanych jest ich przejściowy charakter, co oznacza, że powtarzalność umów w praktyce obrotu gospodarczego winna skłonić ustawodawcę do podjęcia decyzji o ustawowej regulacji tej umowy. Wydaje się, że nadszedł już czas, by także umowę sponsoringu uregulować ustawowo i zacząć zaliczać ją do grona umów nazwanych. W niniejszej publikacji podjęto próbę ustalenia reżimu prawnego dla umowy sponsoringu. W celu dokonania wspomnianego zabiegu koniecznym stało się określenie jej charakteru prawnego. W związku z powyższym, po przedstawieniu typologii umów, będącej podstawą do dalszych rozważań, analizie i argumentacji poddano szereg umów zarówno uregulowanych w kodeksie cywilnym, jak i tych znajdujących się poza jego obrębem. Zamierzeniem dokonanej analizy było ukazanie, iż pomimo wielu podobieństw umowy sponsoringu z tymi umowami, jest ona samodzielną instytucją prawną, która nie mieści się w ramach występujących w prawie polskim umów.
    The main reason for writing this article is the attempt to emphasize how important is the sponsorship in communicating between the enterprise and the public opinion in Poland. Due to the increasing interest in the area of sponsorship, there is a necessity of regulating the phenomenon. The sponsorship agreement has been very popular with the enterprise for a long time. It is found in the literature that one of the main features of unnamed agreements is its temporary character which means that the agreement repetitiveness in the practice of the economic turnover should force the legislator to regulate it lawfully. It is high time to legislate the sponsorship agreement and to include it to the group of named agreements. In this article the attempt to determine the legal regime of the sponsorship agreement was taken. In order to carry the above mentioned deed it was necessary to determine its legal character. Because of it, after presenting the types of agreements being the basis for the further discussion the number of both the named and unmanned agreements within and out of the civil code were analyzed and discussed. The main aim of the taken analysis was to reveal, despite many similarities between the sponsorship agreement with these ones, that it is the independent legal institution, which is not included in the Polish law of agreements.
    Źródło:
    Roczniki Administracji i Prawa; 2013, 13; 397-419
    1644-9126
    Pojawia się w:
    Roczniki Administracji i Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mecenat - różnorodne formy wspierania działalności Kościoła przez sejmik Ziemi Chełmskiej w latach 1648-1717
    Das Mäzenat – unterschiedliche Formen der Unterstützung des Wirkens der Kirche durch den Landtag des Gebiets Chełm in den Jahren 1648-1717
    Autorzy:
    Kozyrski, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1040452.pdf
    Data publikacji:
    2006-06-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    katholische Kirche
    Mäzenatentum
    17.-18. Jahrhundert
    Christentum
    Kościół katolicki
    mecenat
    XVII-XVIII wiek
    chrześcijaństwo
    Catholic Church
    patronage
    17th-18th century
    Christianity
    Opis:
    Am Beispiel der vom Provinziallandtag des Gebiets Chełm in den Jahren 1648-1717 getroffenen Entscheidungen wird die Bedeutung des Mäzenats zur Unterstützung des Wirkens der Kirche und der Ordensgemeinschaften präsentiert. Dieses Mäzenat beruhte auf der fi nanziellen Subventionierung und der Freistellung bestimmter kirchlicher Einrichtungen von obligatorischen Leistungen zugunsten des Staates. Allerdings war es von vielen Faktoren abhängig. Zu den wichtigsten Umständen, die die Initiative der finanziellen Unterstützung einer bestimmten Einrichtung förderten, gehörten: das Vorhandensein eines entsprechenden Befürworters im Landtag (eines Wohltäters oder Stifters) sowie die Lage der Kirche oder des Klosters selbst, am besten in der Nähe des Ortes, an dem der Landtag zusammenkam. Nur selten wurden Privatpersonen subventioniert, öfter dagegen verschiedene kirchliche und Priesterbruderschaften. Außerdem konnten gewöhnlich diejenigen Ordensgemeinschaften mit der Freigiebigkeit des Landtags rechnen, die eine bestimmte Funktion im Gebiet Chełm erfüllten (z.B. stellten sie Kirchen als Beratungsstätten zur Verfügung, leiteten Armenhäuser und Hospize oder pfl egten Kranke und Verwundete). Auch auf dem Forum des Reichstages (des Sejm) der Adelsrepublik Polen in der Zeit vor den Polnischen Teilungen wurde versucht, die fi nanziellen Schwierigkeiten der Kirche zu beheben. Aber das geringe Interesse der Deputierten an solchen Angelegenheiten sowie die überaus häufi ge Unterbrechung der Reichstage bewirkten, daß diese Problematik öfter bei den Beratungen der Landtage als der Reichstage behandelt wurde und daß die größten, die Kirche quälenden Probleme dort gelöst wurden. Sporadisch überwiesen die Bewohner von Chełm auch Geld an kirchliche Einrichtungen, die außerhalb des Chełmer Landtagsbezirks lagen. Im Berichtszeitraum wurden lediglich das Paulinerkloster in Jasna Góra (Tschenstochau) sowie die polnische Kirche in Rom mit angeschlossenem Spital fi nanziell unterstützt. Für die Ablehnung der Zuwendung jeglicher fi nanzieller Hilfe war meistens das Fehlen von Geldmitteln für diesen Zweck verantwortlich. Aus denselben Gründen kam es auch oft zu Verzögerungen bei der Überweisung der bewilligten Gelder an bestimmte Kirchern und Klöster.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2006, 85; 123-147
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Księcia Czartoryskiego zakupy rzeźb w Rzymie (1800–1801)
    Prince Czartoryski’s Purchases of Sculptures in Rome (1800–1801)
    Autorzy:
    Mikocka-Rachubowa, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16002590.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Adam Jerzy Czartoryski (1770-1861)
    Puławy-zbiory artystyczne
    kolekcjonerstwo
    Rzym-handel sztuką
    mecenat artystyczny
    Puławy-art collection
    collecting
    Rome-art trade
    artistic patronage
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest kontaktom księcia Adama Jerzego Czartoryskiego z włoskimi rzeźbiarzami oraz zakupom rzeźb dokonywanym przez niego podczas pobytu w Rzymie od sierpnia 1800 do maja 1801 r. Na podstawie korespondencji księcia z matką, Izabelą Czartoryską, a także licencji na wywóz dzieł sztuki poza granice Państwa Papieskiego przechowywanych w Archivio di Stato di Roma oraz wzmianek w diariuszu rzymskiego rzeźbiarza i antykwariusza Vincenza Pacettiego, udało się zrekonstruować obraz  ówczesnych artystycznych zainteresowań księcia Czartoryskiego, jego relacji ze środowiskiem rzymskich rzeźbiarzy i antykwariuszy oraz kupowania przez niego rzeźb i udziału w przywiezieniu do Puław w 1803 r. m.in. znajdujących się tam do dziś: posągu fauna (przed 1800), figury śpiącej pantery (1801) oraz marmurowego sarkofagu - dzieła Francesca Massimiliana Laboureura (1797).
    Prince Adam Jerzy Czartoryski’s contacts with Italian sculptors and purchases of sculptures during his stay in Rome from August 1800 to May 1801 are discussed. Resorting to the correspondence of Prince Czartoryski with his mother Izabela Czartoryska, licenses to export art works beyond the Papal States kept in the Archivio di Stato di Roma, and notes in the diary of the Roman sculptor and antique dealer Vincenzo Pacetti, it was possible to reconstruct picture of the then interests of Prince Czartoryski, his relations with Rome’s circle of sculptors and antique dealers, as well as of his purchase of sculptures and efforts made to have, among others, the following transported to Puławy in 1803, where they have been preserved to-date: the statute of a faun (before 1800), figure of a sleeping panther (1801), and the marble sarcophagus by Francesco Massimiliano Laboureur (1797).
    Źródło:
    Biuletyn Historii Sztuki; 2020, 82, 3; 403-428
    0006-3967
    2719-4612
    Pojawia się w:
    Biuletyn Historii Sztuki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mecenat rozrzedzony – nowe oblicze wspierania ludzi pióra w XIX wieku
    Dispersed Patronage: A New Face of Support for Bookmen in the 19th Century
    Autorzy:
    Ścieszka, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807229.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-03
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    ekonomia literatury
    mecenat
    prenumerata
    publiczność literacka
    socjologia literatury
    wydawca
    życie literackie
    economics of literature
    patronage
    subscription
    literary public
    sociology of literature
    publisher
    literary life
    Opis:
    Artykuł podejmuje tematykę zmian, jakie zaszły na gruncie mecenatu literackiego (rozumianego jako materialne wspieranie ludzi pióra) w XIX wieku, analizuje ich przyczyny i skutki. Wskazuje nie tylko narodziny kapitalizmu jako czynnik, który przemodelował stosunki w obrębie życia literackiego, zwłaszcza finansowanie twórców. Analizuje także przemiany w mentalności ludzi, znaczenie wykształcenia się nowożytnej publiczności literackiej oraz jej oddziaływanie na twórców poprzez prenumeratę, przygląda się postaci nowoczesnego wydawcy (księgarza i drukarza) i znaczeniu jego działalności dla omawianych przemian. Rozważania te prowadzone są przez pryzmat zmian w mecenacie, opisane bowiem czynniki istotnie przyczyniły się do zaniku tej instytucji w starych formach. Zanim jednak do tego doszło (w XX wieku), stan pośredni między dawnym mecenatem wielkopańskim a mecenatem instytucjonalnym, świadczonym przez państwo, będzie nosił cechy pewnego rozproszenia. Owo rozproszenie zostało poddane analizie w artykule.
    The article refers to changes which happened in the field of literary patronage (considered as a material support for bookmen) in the XIX century and analyses causes and effects of those changes. It indicates the birth of capitalism as a factor that remodelled the relations within the literary life, especially financing the authors. The article also analyses the changes in human mentality, significance of the emergence of modern literary public and its influence on the authors by means of subscription; it observes the character of modern publisher (bookseller and printer) and influence of their activity on the changes. The consideration is seen from the angle of changes in patronage because the described factors significantly contributed to the decline of this institution in its old form. However, before it happened (in the XX century) there was a transitional state between the old lordly patronage and the new institutional one provided by the state. This transitional patronage was somehow dispersed and the dispersion is analysed in the article.
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2015, 6, 2; 67-82
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Życie i dzieło Józefa Maksymiliana Ossolińskiego
    Autorzy:
    Brodacka-Adamowicz, Ewa.
    Powiązania:
    Wojsko i Wychowanie 2002, nr 6, s. 37-43
    Data publikacji:
    2002
    Tematy:
    Ossoliński, Józef M.
    Ossoliński Józef M. (1748-1826) biografia
    Zakład Narodowy im. Ossolińskich (Wrocław) biografie
    Mecenat Polska 19 w.
    Polityka biografie Polska 19 w.
    Opis:
    Badacz literatury i pisarz. Jeden z pierwszych polityków galicyjskich. Członek Towarzystwa Przyjaciół Nauk od 1900 r. Fundator biblioteki -- Zakładu Narodowego im. Ossolińskich (od 1817 r.).
    Bibliogr.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Zmiany w sponsoringu – od filantropii do cause related marketing
    Changes in sponsorship – from philanthropy to cause related marketing
    Autorzy:
    Dąbrowska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/449354.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Ekonomiczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej
    Tematy:
    sponsorship
    patronage
    corporate patronage
    foundation
    CRM
    CSR
    promotion strategy
    motivation to support art and culture
    sponsoring
    mecenat
    fundacja
    motywacja do sponsorowania instytucji kultury
    strategia promocji
    Opis:
    The article deals with the problem of sponsorship and patronage showing that these notions were wrongly applied interchangeably. We can notice the evolution from philanthropy charity, technical help to the building of corporate partnerships. The transnational corporations are nowadays determined to elaborate their own programs in which they underline their CSR rather than give the support to the arts and sports. Even countries and societies considered as BoP are taken into account in the new approach which links social aspects to new markets development. The cause related marketing analyzed on the example of American Express and Unilever is one of the more performing tools helping to gain recognition for the enterprise and to make advertisement for its products.
    Artykuł podejmuje tematykę sponsoringu i mecenatu zwracając uwagę na to, że niesłusznie wspomniane pojęcia bywają używane wymiennie Można zaobserwować zauważalną ewolucję od mecenatu daru, mecenatu kompetencji do budowania relacji partnerskich ze sponsorowanym podmiotem. Transnarodowe koncerny rezygnują coraz częściej ze wspierania kultury i sztuki i tworzą własne programy w których eksponują społeczne zaangażowanie biznesu. Reklamując swoje produkty, poprawiając swój wizerunek osiągają lepszą sprzedaż, także w krajach ubogich, które dotąd nie były brane pod uwagę w planach ekspansji na rynki zagraniczne. Jednym z najbardziej skutecznych sposobów oddziaływania na klientów stał się cause related marketing pokazany na przykładzie działalności firm American Express i Unilever.
    Źródło:
    Polonia Journal; 2015, 1-2; 145-184
    2083-3121
    Pojawia się w:
    Polonia Journal
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Duch Polski z ziemi Helwetów : 150. rocznica założenia Muzeum Polskiego w Rapperswilu
    150. rocznica założenia Muzeum Polskiego w Rapperswilu
    Autorzy:
    Łysiak, Tomasz (1970- )
    Powiązania:
    Gazeta Polska 2020, nr 43, s. 98-100
    Data publikacji:
    2020
    Tematy:
    Plater, Władysław (1808-1889)
    Muzeum Polskie (Rapperswil)
    Polacy za granicą
    Muzea polonijne
    Muzea historyczne
    Mecenat
    Zbiory muzealne
    Rocznice
    Artykuł publicystyczny
    Artykuł z tygodnika opinii
    Opis:
    W artykule omówiono historię powstania Muzeum Polskiego w Rapperswilu w Szwajcarii. Placówka została założona w 1870 roku przez hrabiego Władysława Platera, polskiego arystokratę, emigranta, agenta powstańczego Rządu Narodowego w Szwajcarii. Inicjatorem pomysłu stworzenia miejsca gromadzącego skarby kultury polskiej był uczestnik powstania styczniowego Agaton Giller. W muzeum zgromadzono rękopisy, dokumenty oraz cenne przedmioty m.in. szablę księcia Poniatowskiego czy urnę z sercem Tadeusza Kościuszki. Z muzeum współpracowało wiele zasłużonych osób: Ignacy Kraszewski, Stefan Żeromski, Roman Dmowski.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Nieznany list Zygmunta Vogla do króla Stanisława Augusta oraz kilka refleksji o edukacji malarza
    An unknown letter of Zygmunt Vogel to king Stanisław August of Poland and a few reflections on the education of the painter
    Autorzy:
    Mączyński, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1806850.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Zygmunt Vogel; Stanisław August Poniatowski; akwarela; weduta; mecenat; edukacja artystyczna; Oświecenie; pamiątki przeszłości
    Zygmunt Vogel; Stanisław August Poniatowski; watercolor; veduta; patronage; artistic education; Enlightenment; remnants of the past
    Opis:
    Artykuł prezentuje odnaleziony w zabiorach Archiwum Narodowego w Krakowie list Zygmunta Vogla (1764-1826), przyszłego akwarelisty, do króla Stanisława Augusta. Pismo, pochodzące z roku 1786, jest wielce interesujące, gdyż przynosi garść nieznanych, a nawet zaskakujących informacji do biografii tego ważnego artysty, wskazuje też – jak się zdaje – kluczowy moment w jego życiu. Okazuje się, że już wtedy miał on kłopoty ze wzrokiem i prosił króla o wyrażenie zgody na opuszczenie Malarni zamkowej, gdzie się kształcił, i wcielenie do korpusu inżynierów wojsk koronnych. Zainteresowanie Vogla zagadnieniami inżynieryjnymi wynikło z jego wcześniejszych kontaktów z Christianem Gottfriedem Deyblem von Hammerau, oficerem w korpusie pontonierów, oraz Janem Ferdynandem Naxem, budowniczym królewskim, zajmującym się spławnością polskich rzek, którzy wystąpili w roli nauczycieli architektury cywilnej i wojskowej. Suplika nie została spełniona, gdyż monarcha, doceniając wrodzony talent i zdobyte umiejętności malarskie, odwiódł go od tego zamiaru, wsparł wypłacaną co miesiąc pensją, a wkrótce – po swoim powrocie z podróży do Kaniowa w roku 1787 – zatrudnił do utrwalania w akwarelowych widokach architektonicznych pomników narodowej przeszłości, z czego Vogel wywiązał się znakomicie i został mianowany królewskim „rysownikiem gabinetowym”. W spisanej przez malarza po latach autobiografii pojawił się obraz „najważniejszej chwili” w jego życiu – przypadkowej rozmowy ze Stanisławem Augustem, który wziąwszy młodzieńca pod swoją opiekę, pokierował dalszymi jego losami. Publikowany list do króla dowodzi jednak pewnej mistyfikacji popełnionej przez Vogla, monarsze zainteresowanie nie było bowiem zupełnie przypadkowe, lecz zostało sprowokowane wystosowaną do tronu petycją.
    The article presents a letter from Zygmunt Vogel (1764-1826), a future watercolorist, to King Stanisław August, found in the collection of the National Archives in Cracow. The letter, written in 1786, is very interesting, because it provides a handful of new and unexpected facts to the biography of this important artist, it also indicates – as it seems – the key moment in his life. It turns out that at that time he suffered vision problems and asked the king for permission to leave the Castle Art Workshop, where he was educated, and incorporate him into the corps of the Crown Army engineers. Vogel’s interest in engineering issues stemmed from his previous contacts with Christian Gottfried Deybel von Hammerau, an officer in the pontooner corps, and Jan Ferdynand Nax, a royal builder, dealing with the navigability of Polish rivers, who appeared as teachers of civil and military architecture. The supplication was not acquiesced, because the monarch, appreciating his inherent talent and acquired painting skills, dissuaded him from doing so, supported him with a monthly salary, and soon – after his return from a trip to Kaniów in 1787 – hired him to preserve the architectural monuments of the national past in watercolor vedutas. Vogel did it perfectly and was appointed the royal “cabinet draftsman.” In the autobiography, written by the painter, an image of “the most important moment” in his life appeared – an accidental conversation with Stanisław August who, giving his patronage to the young man, guided him. However, the published letter to the king proves a certain hoax perpetrated by Vogel. The monarch’s interest was not completely accidental, but was provoked by a petition addressed to him.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 4; 75-102
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Księgi promotionum i diligentiarum z donatywy ks. Grzegorza Jana Zdziewojskiego z Łasku (1609-ok. 1685) w zbiorach Biblioteki i Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Libri promotionum et diligentiarum from the donation of father Grzegorz Jan Zdziewojski of Łask (1609-ok. 1685) in the collection of the Jagiellonian Library
    Autorzy:
    Rodak, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/571015.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Biblioteka Jagiellońska
    Tematy:
    Zdziewojski Grzegorz Jan z Łasku
    Uniwersytet Jagielloński
    rękopisy iluminowane polskie
    bibliofilstwo
    mecenat
    kultura klasyczna
    panegiryk polski
    Jagiellonian University
    polish illuminated manuscripts
    bibliophilia
    patronage
    classical culture
    polish panegyric poetry
    Opis:
    The collections of the Jagiellonian Library contain valuable, lavishly painted manuscripts, which were commissioned in the middle of the 17th century by father Grzegorz Jan Zdziewojski of Łasek (1609–ok. 1685), an extraordinary person unjustly forgotten by the subsequent generations. He was one of the luminaries of his time. The lower classes of the Cracow society appreciated him above all for his speaking skills. He was known as an excellent preacher who preached his sermons in the churches of St. Mary and St. John. He supported students and provided them with scholarships. He was also concerned about the future of the University, to which he bequeathed capital funds. The Libri promotionum et diligentiarum¸ though little known, are the most significant of his donations that have survived to our time.
    W zbiorach Biblioteki i Uniwersytetu Jagiellońskiego zachowały się bogato zdobione dekoracjami malarskimi cenne księgi rękopiśmienne. W połowie XVII wieku ufundował je ks. Grzegorz Jan Zdziewojski z Łasku (1609–ok. 1685) – postać wyjątkowa, niesłusznie zapomniana przez kolejne pokolenia. Należał on do światłych umysłów epoki. Wśród plebejskich warstw Krakowa ceniono przede wszystkim jego talent krasomówczy. Uchodził za znakomitego kaznodzieję, głoszącego kazania w kościele Mariackim, jak i u św. Jana. Wspierał materialnie uczącą się młodzież, dla której fundował stypendia. Łożył przy tym koszt na ubranie i wyżywienie najuboższych studentów. Wykazywał także żywą troskę o los Alma Mater zapisując na jej rzecz fundacje kapitałowe. Najcenniejszą darowizną, jaka pozostała po nim do dziś, są mało znane Libri promotionum i Libri diligentiarum.
    Źródło:
    Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej; 2013, 63; 83-130
    0006-3940
    2450-0410
    Pojawia się w:
    Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Libri Promotionum et Diligentiarum from the donation of Father Grzegorz Jan Zdziewojski of Łask (1609–ca. 1685) in the collection of the Jagiellonian Library
    Księgi promotionum i diligentiarum z donatywy ks. Grzegorza Jana Zdziewojskiego z Łasku (1609–ok. 1685) w zbiorach Biblioteki i Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Autorzy:
    Rodak, Jan
    Smycz, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179605.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Biblioteka Jagiellońska
    Tematy:
    Zdziewojski Grzegorz Jan z Łasku
    Jagiellonian University
    Polish illuminated manuscripts
    bibliophilia
    patronage
    classical culture
    Polish panegyric poetry
    Uniwersytet Jagielloński
    rękopisy iluminowane polskie
    bibliofilstwo
    mecenat
    kultura klasyczna
    panegiryk polski
    Opis:
    W zbiorach Biblioteki i Uniwersytetu Jagiellońskiego zachowały się bogato zdobione dekoracjami malarskimi cenne księgi rękopiśmienne. W połowie XVII wieku ufundował je ks. Grzegorz Jan Zdziewojski z Łasku (1609–ok. 1685) – postać wyjątkowa, niesłusznie zapomniana przez kolejne pokolenia. Należał on do światłych umysłów epoki. Wśród plebejskich warstw Krakowa ceniono przede wszystkim jego talent krasomówczy. Uchodził za znakomitego kaznodzieję, głoszącego kazania w kościele Mariackim, jak i u św. Jana. Wspierał materialnie uczącą się młodzież, dla której fundował stypendia. Łożył przy tym koszt na ubranie i wyżywienie najuboższych studentów. Wykazywał także żywą troskę o los Alma Mater zapisując na jej rzecz fundacje kapitałowe. Najcenniejszą darowizną, jaka pozostała po nim do dziś, są mało znane Libri promotionum i Libri diligentiarum.
    Źródło:
    Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej; 2020, Special Issue; 231-267
    0006-3940
    2450-0410
    Pojawia się w:
    Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Patronage of the ministry of posts and telegraphs over the museum of post and telecommunications in warsaw in 1921–1939
    Mecenat ministerstwa poczt i telegrafów nad muzeum poczty i telekomunikacji w warszawie w latach 1921–1939
    Autorzy:
    Suma, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1933214.pdf
    Data publikacji:
    2020-02-17
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Museum of Post and Telecommunications
    Ministry of Posts and Telegraphs
    patronage
    mail
    collection
    donation
    museum history
    Muzeum Poczty i Telekomunikacji
    Ministerstwo Poczt i Telegrafów
    mecenat
    poczta
    kolekcja
    donacje
    dzieje muzeum
    Opis:
    In 1921, at the instigation and with the contribution of the Ministry of Posts and Telegraphs, a post museum was founded in Warsaw. It was until 1950 that the Ministry continued to serve as the Museum’s sponsor supporting it. The establishment of the Museum under the auspices of the Ministry, being an organ of the central state administration, provided the institution with numerous benefits and essentially enabled its activity. The initiative was actually priceless; had it not been for the post department support, it would have been most likely impossible to establish the Museum in the first years following the end of WW I and Poland regaining independence. Throughout the 1920s and 30s, the Ministry organized social actions of collecting historical objects for the Museum, providing it with financing and factual backup, legal guidance, care for proper museum space, for the selection of appropriate museological staff, and last but not least, for the promotion of the Museum and its collections; at the same time, the Ministry made frequent donations to its subordinate institution. The activity of the Ministry of Posts and Telegraphs, as well as the personal commitment of its ministers to the establishment, and later to the maintaining of the Museum on the cultural map of Poland’s capital, significantly contributed to the effective operation of the only Museum of Post and Telecommunications in Poland.
    W 1921 r. w Warszawie zostało powołane, z inicjatywy i przy zaangażowaniu Ministerstwa Poczt i Telegrafów, muzeum pocztowe. Ministerstwo aż do roku 1950 roztaczało nad muzeum opiekę i udzielało mu wsparcia. Utworzenie muzeum pod auspicjami ministerstwa – centralnego organu administracji państwowej – dawało placówce wiele korzyści i umożliwiało działalność. Była to inicjatywa bezcenna – bez tego resortowego wsparcia prawdopodobnie niemożliwe byłoby w ogóle utworzenie muzeum w pierwszych latach po zakończeniu działań I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Wynikiem zabiegów podejmowanych przez ministerstwo w dwudziestoleciu międzywojennym było organizowanie społecznych akcji zbiórki przedmiotów zabytkowych do muzeum, udzielanie mu wsparcia finansowego i merytorycznego, opieka prawna, dbanie o właściwą przestrzeń muzealną, dobór odpowiedniej kadry muzealników, wreszcie promocja muzeum i jego zbiorów oraz liczne donacje poczynione na rzecz podległej placówki. Działania Ministerstwa Poczt i Telegrafów, a także osobiste zaangażowanie ministrów w zakresie powołania, a później utrzymania na mapie kulturalnej stolicy i kraju muzeum pocztowego, znacząco przyczyniły się do sprawnego działania jedynego w Polsce Muzeum Poczty i Telekomunikacji.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2020, 61; 2-9
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Book culture in Slovakia after the year 2000
    Kultura książki na Słowacji po roku 2000
    Autorzy:
    Šrank, Jaroslav
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1039144.pdf
    Data publikacji:
    2018-07-20
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    Slovakia
    contemporary book culture
    state support for book publishing
    book publishers
    book market
    reading
    libraries
    book awards
    Słowacja
    współczesna kultura książki
    mecenat państwa
    ruch wydawniczy
    rynek książki
    czytelnictwo
    biblioteki
    nagrody
    Opis:
    The aim of this paper is to provide basic information on the main components of book culture in Slovakia in the first decades of the 21st century. The article starts with a brief overview of the existing volumes on the topic of contemporary book culture in Slovakia. In core, the paper analyses state support for book publishing, structure of publishers, book market, reading, libraries and book awards. Empirical data comes from available official documents and statistics.
    Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie podstawowych informacji na temat głównych komponentów kultury książki na Słowacji w pierwszych dekadach XXI wieku oraz stanu, w jakim się znajdują. Artykuł zaczyna się od krótkiego przeglądu literatura przedmiotu, następnie ukazana została rola państwa, które wspiera liczne inicjatywy wydawnicze, ruch wydawniczy, rynek książki, czytelnictwo, biblioteki i nagrody związane z książką i literaturą. Dane pochodzą z dostępnych oficjalnych dokumentów i statystyk.
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2018, 22, 3; 21-42
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Patriam Versus” - zwrócony ku ojczyźnie
    Autorzy:
    Lubomirski-Lanckoroński, Jan (1978- ).
    Powiązania:
    Gazeta Polska 2020, nr 14, s. 86-89
    Współwytwórcy:
    Kołodyńska, Sylwia. Wywiad
    Data publikacji:
    2020
    Tematy:
    Lubomirski-Lanckoroński, Jan (1978- )
    Lubomirscy (ród)
    Fundacja Książąt Lubomirskich
    Działalność charytatywna
    Kultura
    Magnateria
    Mecenat
    Rody
    Zabytki kultury
    Artykuł z czasopisma społeczno-politycznego
    Artykuł z tygodnika opinii
    Artykuł publicystyczny
    Wywiad dziennikarski
    Opis:
    Artykuł dotyczy działań promujących polską historię i kulturę oraz dzieje rodu Lubomirskich przez księcia Jana Eugeniusza Lubomirskiego Lanckorońskiego, a także jego najnowszej trzytomowej publikacji „Lubomirscy. Książęta polscy. Historia rodu książąt Lubomirskich”. T. 1-3. Omówiono najważniejsze dokonania rodu Lubomirskich. Opisano także działalność charytatywną Fundacji Książąt Lubomirskich. Wspomniano również o projekcie stworzenia gry przeglądarkowej „The Crown – Korona Rzeczpospolitej”, rozgrywającej się w czasach Rzeczpospolitej Obojga Narodów.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Carlo di Prevo – un pittore ticinese in Polonia. Prova di approccio monografico
    CHARLES DE PREVO − ITALIAN PAINTER IN POLAND. AN ATTEMPT AT A MONOGRAPH
    Autorzy:
    Gurba, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/490102.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
    Tematy:
    Karol de Prevo
    malarstwo włoskie
    sztuka włoska w Polsce
    sztuka nowożytna
    mecenat artystyczny w Polsce
    Charles de Prevo
    Italian paintings
    Italian art in Poland
    modern art
    artistic patronage in Poland
    Opis:
    Charles de Prevo was the north Italian painter working in Poland at the turn of the seventeenth and eighteenth centuries. The article shows the artistic live of Charles de Prevo, in particular his whereabouts in Poland and his paintings. The study of article has been used publications about the painter and his works, correspondence painter from his patrons and other archives. So far there is no publication showing the overall artistic activity of Charles de Prevo. On the example of this painter was presented socio-political situation and artistic phenomenon in the XVI - XVIII centuries in Europe.
    Źródło:
    Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2016, 23; 75-93
    1234-8880
    Pojawia się w:
    Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zjawisko dobroczynności w Rosji: cechy charakterystyczne
    Autorzy:
    Yarema, Rostislav
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420227.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    tradition of mercy
    charity in Russia
    Orthodoxy
    Russian entrepreneurs of the late XIX - early XX centuries
    philanthropy
    dobroczynność w Rosji
    tradycje miłosierdzia
    prawosławie
    przedsiębiorcy końca XIX – początku XX ww.
    mecenat
    Opis:
    Historia rosyjskiej dobroczynności pełna jest zadziwiających i jaskrawych przykładów, a także perspektyw odróżniających ją od analogicznych zjawisk na Zachodzie. Autor ukazał cechy charakterystyczne zjawiska dobroczynności, co pomoże w dogłębniejszym jego zrozumieniu. Jedna z jego fundamentalnych podstaw została określona jako głębokie i wszechstronne powiązania z prawosławiem, a także tradycjami miłosierdzia ukształtowanymi już w przedchrześcijańskim okresie rosyjskiej historii, które następnie przybrały postać zorganizowanego społecznego systemu pomocy potrzebującym. Autor rozpatrzył jako oddzielny aspekt rosyjskiej dobroczynności jej powiązania z przedsiębiorczością, które pozostawiły w historii unikatowe zjawisko „złotego wieku rosyjskiego mecenatu” na przełomie XIX-XX ww.
    Źródło:
    ELPIS; 2017, 19
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dlaczego Antonio Corazzi przyjechał do Polski?
    Why Did Antonio Corazzi Come to Poland?
    Autorzy:
    Omilanowska-Kiljańczyk, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/15582265.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Antonio Corazzi (1792–1877)
    architektura Warszawy XIX w.
    neoklasycyzm w architekturze polskiej
    mecenat architektoniczny w Królestwie Polskim
    architecture of 19th-century Warsaw
    Neo-Classicism in Polish architecture
    architectural patronage in the Kingdom of Poland
    Opis:
    Od około stu lat w polskiej literaturze naukowej obowiązuje ustalenie, że architekt Antonio Corazzi został sprowadzony do Polski przez Stanisława Staszica. Tymczasem szczegółowe badania pozwoliły mi ustalić, że przekonanie to nie opiera się na jakimkolwiek potwierdzeniu źródłowym. Przyjazd Corazziego do Polski był efektem decyzji o sprowadzeniu z Włoch młodego, zdolnego architekta, gotowego realizować ambitne plany architektoniczno-urbanistyczne rządu polskiego. Zaproszenie z prośbą o wskazanie kandydata skierował najprawdopodobniej namiestnik Józef Zajączek pismem do księcia Toskanii. Na decyzję tę mógł mieć wpływ Stanisław Staszic, ale bardziej prawdopodobnym członkiem rządu, zaangażowanym w ten temat wydaje się Stanisław Kostka Potocki. Decyzja, że to Corazzi ma pojechać do Polski, była efektem wskazania go przez środowisko architektów z akademii florenckiej, którzy kierowali się zapewne nie tylko jego talentem, ale być może też osobistą niechęcią z powodu jego konfliktowego charakteru, który objawił się już pod koniec studiów. Decyzja Corazziego o wyjeździe do Polski – jak się wydaje – nie wynikła też z jego ambicji czy atrakcyjności oferty, ale z chęci uniknięcia konsekwencji prawno-finansowych, wynikających z niespłacenia weksla. Ostateczna odpowiedź na pytanie zadane w tytule artykułu wciąż jednak jawi się jako – mam nadzieję – dobrze wsparta, ale jednak tylko hipoteza.
    For about a hundred years in Polish academic literature it has been acknowledged that the architect Antonio Corazzi was brought to Poland by Stanisław Staszic. Meanwhile, a detailed research has allowed to ascertain that this conviction is not based on any confirmed sources. Corazzi’s arrival in Poland resulted from a decision to bring from Italy a young talented architect, eager to implement ambitious architectural and urban plans of the Polish government. The invitation with a request to suggest a candidate was most likely dispatched by Viceroy Józef Zajączek in his letter to the Duke of Tuscany. The decision may have been influenced by Stanisław Staszic, yet it is Stanisław Kostka Potocki who seems the most likely government member involved in the process. The decision for Corazzi to be chosen to come to Poland resulted from the fact that he was pointed to by the circle of architects of the Florence Academy, who may have borne in mind his talent, but also the personal dislike because of Corazzi’s conflicting personality displayed already during the studies. Furthermore, it seems that Corazzi’s decision to come to Poland did not result from his ambition or jumping at an attractive opportunity, but from the desire to evade legal and financial consequences of not paying a bill of exchange. However, the final answer to the question posed in the paper’s title continues to seem, as much as, hopefully, well supported, still merely hypothetical.
    Źródło:
    Biuletyn Historii Sztuki; 2022, 84, 2; 339-366
    0006-3967
    2719-4612
    Pojawia się w:
    Biuletyn Historii Sztuki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Warszawa i Łowicz. Dwie kolegiackie kaplice Chrystusa Ukrzyżowanego w XVIII stuleciu
    Autorzy:
    Barczyk, Alina
    Sito, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2016275.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    XVIII wiek
    Branicki Jan Klemens
    Łowicz
    Warszawa
    nowożytna architektura sakralna
    mecenat biskupi
    sztuka baroku
    cudowne wizerunki
    mauzolea
    sztuka sepulkralna
    18th century
    Warsaw
    early modern sacral architecture
    patronage of bishops
    baroque art
    miraculous images (crucifixes)
    mausoleums
    sepulchral art
    Opis:
    Dwie kaplice wzniesione przy kolegiatach w Warszawie i w Łowiczu, mieszczące słynące łaskami krucyfiksy, wykazują liczne analogie, do których należą: lokalizacja na przedłużeniu północnych naw, powiązania obu kapituł kolegiackich oraz szczególny status świątyń kojarzonych z najważniejszymi osobami w Rzeczypospolitej – królem (a także, w szerszym ujęciu, Sejmem i kręgiem dworskim) oraz prymasem, czyli interrexem. Mimo że powstanie architektury kaplic dzieliło blisko pół wieku, dostrzec można wzajemne zależności zastosowanych form. Wnętrza posiadają tym więcej analogii, że kaplicę warszawską przekształcono z inicjatywy Jana Klemensa Branickiego w na początku lat 60. XVIII wieku – gdy powstawało mauzoleum w Łowiczu. Zaprezentowania analiza, oparta na kwerendach archiwalnych i obserwacjach in situ, pozwoliła na doprecyzowanie dotychczasowych ustaleń, ukazanie procesu budowy oraz przekształceń omawianych obiektów, a także poświadczenie zależności artystycznych pomiędzy kaplicami.
    In the collegiate churches in Warsaw and Łowicz (two particularly important residential cities of the Republic of Poland in the modern era), in the 18th century, chapels were erected for the exhibition of late Gothic crucifixes, famous for their graces. The chapels were distinguished by remarkable architectural forms and innovative artistic programs. Both were built on the extensions of the northern aisles and were under the care of chapters, although their creation was financed from funds provided by powerful patrons. In the case of Łowicz, the construction was the fulfillment of the volition expressed in the will of Primate Adam Ignacy Komorowski, who assigned this part of the temple for his mausoleum. In Warsaw, the the right to patronage was passed on to successive families – the patronage was granted to the Szembek and Branicki families, among others. The features connecting both investments were also: the connections of both collegiate chapters and the special status of said churches, associated with the most important people in the Republic of Poland – the king (and, in a broader sense, the Seym and court circles) and the primate, i.e. the interrex. Although the chapels’ architecture was developed almost half a century apart, one can see the mutual dependence of the forms used. The interiors boast even more analogies because the Warsaw chapel, built in the second decade of the 18th century, was transformed at the initiative of Jan Klemens Branicki in the early 1860s – while the mausoleum in Łowicz was being built. Probably both buildings employed the workshop of the Warsaw architect Jakub Fontana. In both chapels, influences of palace architecture are visible, manifested in the lightness of forms, rococo style and colors based on combining white with gold. The connection to residential interiors was enhanced especially by crimson wall coverings introduced by Fontana in the present St. John cathedral. The presented analysis, based on archival queries and in situ observations, made it possible to clarify the findings so far, as well as to show the construction process and transformations of the discussed objects. A look at their architectural form and decor details made it possible to identify sources of inspiration, probable contractors and to confirm the relationship between two particularly important examples of 18th-century collegiate chapels.
    Źródło:
    TECHNE. Seria Nowa; 2020, 5; 61-94
    2084-851X
    Pojawia się w:
    TECHNE. Seria Nowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-39 z 39

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies