Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Mallarmé" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    “Flowers that never die”: Stéphane Mallarmé’s ‘Soupir’ and ‘To My Sister’s Smile’ by Wacław Rolicz-Lieder
    Niewiędnące kwiaty. „Soupir” Stéphane’a Mallarmégo – „Uśmiechowi mojej Siostry” Wacława Rolicza-Liedera – powinowactwa
    Autorzy:
    Gacek, Norbert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2088343.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Polish literature of the 19th century
    Modernist poetry
    symbolism
    Polish-French literary connections
    Stéphane Mallarmé (1842–1898)
    Wacław Rolicz-Lieder (1866–1912)
    XIX wiek
    symbolizm francuski
    symbolizm polski
    Młoda Polska
    symbolizm w poezji
    Opis:
    This article presents a comparative analysis of two poems, Stéphane Mallarmé’s ‘Soupir’ (1866) and Wacław Rolicz-Lieder’s ‘To My Sister’s Smile’, published in 1891. ‘Soupir’ is one of Mallarmé’s early poems, yet in many respects, as this analysis demonstrates, looks forward to the French poet’s mature phase and foreshadows the poetics of Wacław Rolicz-Lieder. Chief among the similarities are the autothematic focus and the intent to convey feelings of emptiness and longing for an ideal in poems refi ned to the point of préciosité. However, for all their preoccupation with the craft of poetry, either poet believed that inspiration was absolutely vital for creativity. This article argues that Mallarmé’s poetics, especially his ideas of inspiration and originality, was taken over by Wacław Rolicz-Lieder, who adapted it to suit his own poetic project.
    Źródło:
    Ruch Literacki; 2018, 6; 699-714
    0035-9602
    Pojawia się w:
    Ruch Literacki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Koniec wieku poetów? O zszyciach literatury i filozofii
    The End of the Age of Poets? Stitching Together Literature and Philosophy
    Autorzy:
    Zawadzki, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32049694.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    logos and mythos
    categories of philosophy
    poetics
    transcendentalism
    dialectics
    hermeneutics
    deconstruction
    Plato
    Aristotle
    Kant
    Hegel,
    Hegel
    Dilthey
    Nietzsche
    de Unamuno
    Heidegger
    Adorno
    Blanchot
    Derrida
    De Man
    Ricoeur
    Schegel
    Novalis
    Mallarmé
    Opis:
    The article presents an attempt to outline, from a mainly typological and partly historical perspective, what the author considers the most important varieties of the relationship between philosophy and literature (which is, of course, understood here in a working and broad sense, as poesis). In the first of these varieties, for which the fundamental significance is Plato’s gesture of excluding poets from the state, the philosophical logos defines itself in opposition to literature, or mythos. In the second, which appears to predominate from Aristotle to the 18th century, the relationship between philosophy and literature takes on a more neutral character: the former provides the latter with motifs, themes, topics, mainly related to moral philosophy in the broadest sense, while the latter provides the former with discursive modes, such as genre. Modern aesthetics and the philosophy and theory of literature (fundamentally different from the tradition of the great poets and rhetoricians of the 16th and 17th centuries), which emerged together with transcendental philosophy and its reception in German Romanticism, contributed both to the increased interest among philosophers in literature and to a clear embedding, or even closing, of literature in philosophical notions, which originated mainly in the tradition of transcendentalism and dialectical thought. Finally, the beginning of the twentieth century is distinguished, in most of the major continental philosophical traditions, by a tendency to seek, or to find, in literature the most important partner of philosophical thinking, and sometimes even the identity of philosophy.
    Źródło:
    Przestrzenie Teorii; 2022, 37; 121-144
    2450-5765
    Pojawia się w:
    Przestrzenie Teorii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Księga jako dzieło totalne. Od Mallarmego do Pereca
    Autorzy:
    Kryg, Jagoda
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/679403.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Mallarmé, Book, total work of art, Perec
    Księga, dzieło totalne, Mallarme, Perec
    Opis:
    The article is an attempt to look at the literary concept of the "Book" as a total work of art. The author first analyses the theory of Stéphane Mallarmé, for whom the Book as a "total expansion of the letter" was both a literary and material work, seeking to capture the constantly escaping reality. The endless pursuit of the material realization of the potential of infinity allow us to consider the Book a project that in reality was never intended to be realized and existed in the author's consciousness as a kind of literary myth. In a similar way, we can analyse the works of Georges Perec, who, through the figure of enumeration or the constant obsession of cataloging and classification, also aimed to embrace reality as a whole through literature. As the author argues, what both writers have in common is the desire to create an ideal work of art, whose paradox consists in the fact that it aims to embody what is infinite and to name the what is still unknown.
    Artykuł stanowi próbę przyjrzenia się literackiej koncepcji „Księgi” jako dziełu totalnemu. Autorka analizuje w pierwszej kolejności teorię Stéphana Mallarmégo, dla którego Księga jako „całkowita ekspansja litery” była jednocześnie dziełem literackim i materialnym, dążącym do uchwycenia stale wymykającej się rzeczywistości i całościowego zamknięcia w sobie wszechświata. Skazane na niepowodzenie nieustanne dążenie do materialnej realizacji potencjału nieskończoności pozwalają uznać Księgę za projekt, który w rzeczywistości nigdy nie miał zostać zrealizowany i istniał w świadomości autora jako swoisty mit literacki. W podobny sposób możemy analizować dzieła Georges’a Pereca, który poprzez figurę wyliczenia czy też nieustanną obsesję katalogowania i klasyfikacji, również zmierzał do całościowego objęcia rzeczywistości za pomocą literatury. Jak dowodzi autorka, obydwu pisarzy łączy właśnie chęć stworzenia dzieła idealnego, którego paradoks polega na tym, że za cel stawia sobie ono zamknięcie w dziele tego, co nieskończone i nazwaniu tego, co niepoznane.
    Źródło:
    Artes Humanae; 2018, 3
    2449-6340
    Pojawia się w:
    Artes Humanae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mallarmé et la poétique de l’hybridité
    Mallarmé and poetics of hybridity
    Autorzy:
    Sécardin, Olivier
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/483624.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
    Tematy:
    Mallarmé
    hybridity
    modernity
    symbolist poetry
    mythological bestiary
    Opis:
    The hybridity that is seen everywhere in symbolist poetry is not so much evidence of a temporary trend of the era following the interest in the crossing of species in nature as much as it is an attempt to confront the very nature of “art” itself. The time of the “quarrel of monsters” has passed, and the hybrids of contemporary poetry – competing for a place in the mythological scene that is symbolism – roam guiltless. And yet, beyond literary conventions, this mythological bestiary is anything but innocent and outdated; in fact, it embodies a genuine mythopoetic repertoire. For Mallarmé in particular, this hybrid bestiary reflects the illusive “Chimera” of poetry.
    Źródło:
    Quêtes littéraires; 2016, 6; 35-45
    2084-8099
    2657-487X
    Pojawia się w:
    Quêtes littéraires
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mallarmé et les paradoxes de la vanité
    Mallarmé and the paradoxes of vanity
    Autorzy:
    Opiela-Mrozik, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/483636.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
    Tematy:
    Mallarmé
    vanity
    nothingness
    void
    death
    vanité
    néant
    vide
    mort
    Opis:
    This article analyses a polysemous term of vanity in Mallarmé ’s idea and œuvre. This concept shows paradoxes of Mallarmé ’s creation: a misunderstood poet accused of being vain who was torn between the dream of glory and the self-devalu-ation. It was in the autoreflexive art par excellence, where Mallarmé saw his satisfac-tion and found the sense of life. After the experience of spiritual crisis and the discov-ery of worthlessness of language, Mallarmé, finding in the Nothingness the resources of poetry, decided to extend the illusion of literature. “Digging into the line”, he built the poetics of vanity which is a synonym of futility or void where the sense of word is replaced by the language sonority. What is more, while fighting against the poetic impotence, Mallarmé, due to writing about Vanitas, immersed into death to create an “ideal tomb” for his late son.
    L ’article analyse la notion polysémique de vanité dans la pensée et dans l ’œuvre de Mallarmé. Le concept dévoile les paradoxes de la création mallarméenne : le poète jugé obscur et accusé de vanité, était déchiré entre le rêve de gloire et l ’autodé-valorisation. C ’est dans l ’Art auto-réflexif par excellence qu ’il projetait sa satisfaction d ’artiste et trouvait un sens de la vie. Mais ayant vécu une crise spirituelle et décou-vert la vanité du langage, Mallarmé a choisi de prolonger une illusion de la littérature en trouvant dans le Néant les ressources de sa poésie. À force de « creuser le vers », il construit donc une poétique de la vanité qui reste synonyme d ’inanité ou de vide où le sens des mots est relayé par la sonorité du langage. En plus, tout en luttant contre la stérilité poétique, à travers l ’écriture des Vanités, Mallarmé s ’immerge dans la mort afin de créer un « tombeau idéal » pour son fils disparu.
    Źródło:
    Quêtes littéraires; 2018, 8; 116-125
    2084-8099
    2657-487X
    Pojawia się w:
    Quêtes littéraires
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nieustające powroty. O literackim i artystycznym odkrywaniu Mallarmégo
    Autorzy:
    Anna, Opiela-Mrozik,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/897213.pdf
    Data publikacji:
    2018-05-28
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Mallarmé
    Verlaine
    Huysmans
    Surrealism Manifesto
    André Breton
    Opis:
    The article discusses selected literary and artistic discoveries of Mallarmé’s aesthetics from the end of the 19th to the beginning of the 21st century. Mallarmé, whom Verlaine included in the circle of “poètes maudit” and who was considered a master of decadence thanks to Huysmans’s novel Against Nature, was announced a surrealist in Surrealism Manifesto by André Breton and his name appeared in the writing of Valéry and other 20th-century poets and writers. The Cubists were delighted with “spatialization” of poetry in A Roll of the Dice. In addition, constant discovering of the poet by the composers – from Debussy and Ravel, through Boulez, to the contemporary artists such as Marc-André Dalbavie or Jean-Luc Hervé cannot be overlooked.
    Źródło:
    Przegląd Humanistyczny; 2017, 61(4 (459)); 163-171
    0033-2194
    Pojawia się w:
    Przegląd Humanistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O roli i znaczeniu przypadku
    Autorzy:
    Mąsior, Edyta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/951517.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie
    Tematy:
    Mecz tenisowy
    Olivier Sacks
    Ferdinand de Saussure
    Francisco Varela
    Paul Watzlawick
    Ludwik Wittgenstein
    Balon
    Obserwator
    Media
    Technologie
    Interaktywność
    Doświadczenie
    Gra
    Film
    Interakcja
    Interaktor
    Język
    Kreatywność
    Metafora
    Obserwacja
    Odbiorca
    Obiekt
    Oddech
    Palimpsest
    Pantomima
    Powietrze
    Przestrzeń
    Przekształcanie
    Przypadek
    Rozgrywka
    Różnica
    Sygnał
    Symbol
    Sztuka
    Technologia
    Tekst
    Znak
    Diody LED
    Instalacja audiowizualna
    Mecz w tenisa
    Żyłka
    Antonioni Michelangelo
    Aristarco Guido
    Arystoteles
    Roland Barthes
    Carlo di Carlo
    Julio Cortázar
    Nikos Daskalothanasis
    Jacques Derrida
    Thomas Stearns Eliot
    Heinz von Foerster
    Jean-Luc Godard
    Dionisis Kavathas
    Paul Klee
    Billy Klüver
    Giannis Kunellis
    Mallarmé Stéphane
    Rosa Martinez
    Umberto Maturana
    Marshall McLuhan
    Piet Mondrian
    Robert Motherwall
    Friedrich Nietzsche
    Nikos Navridis
    Pablo Picasso
    Robert Rauschenberg
    Ad Reinhard
    Opis:
    Artykuł przybliża poszukiwania oparte na tematyce sceny tenisowej przedstawionej za pomocą tekstu, filmu i technologii, równocześnie nakreślając rzeczywistość przybliżoną za pomocą różnych mediów. Kontekst badań odnosi się do przykładów zaczerpniętych z dzieł sztuki z lat 60. i 70. XX wieku, to jest z filmu Blow-Up w reżyserii Michelangelo Antonioniego (1966), opartym na poetyckim dziele Julio Cortázara Las babas del diablo (1959) i meczu tenisowym, jak go przedstawia Robert Rauschenberg w dziele Open Score (1966). Te dzieła sztuki łączy wyjątkowy świat. Interesująca jest dla mnie relacja medium–działanie–mechanizm rozgrywanej akcji, szczególnie w odniesieniu do technologii i nowych możliwości. Celem tych badań i analizy – wynikających z początkowej, pierwotnie empirycznej obserwacji – jest utrwalenie i opisanie tożsamości (charakteru) tego, co jest obserwowane (przedmiotu), oraz obserwatora, jak również interakcja między tym, co obserwowane, a obserwatorem. Jak pokazać, że „grać granie” to część gry? Przyczynkiem do poszukiwania była własna praca artystyczna związana z przemysłowym przedmiotem, jakim jest balon, który został przeniesiony w obszar działania twórczego. Pierwsza część pracy teoretycznej dotyczy zagadnienia roli i znaczenia przypadku, druga balonu w sztuce.
    Źródło:
    inAW Journal – Multidisciplinary Academic Magazine; 2020, 1, 1
    2719-7816
    Pojawia się w:
    inAW Journal – Multidisciplinary Academic Magazine
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Poetyka muzyczności według Mallarmégo
    Autorzy:
    Opiela, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/571862.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Neofilologii
    Tematy:
    French symbolists
    Stéphane Mallarmé
    Opis:
    Szkicując tło aspiracji muzycznych symbolizmu, wyrażonych m.in. przez Verlaine’a czy Valéry’ego, artykuł omawia poglądy estetyczne Stéphane’a Mallarmégo, który upatrywał w muzyce środek do stworzenia idealnego dzieła poetyckiego. Według mistrza symbolistów ideał muzyczności zasadzał się na słowie, a jego punktem dojścia miała być muzyka ciszy i tekst-partytura. Analiza kilku utworów poetyckich oraz poematów prozą Mallarmégo pokazuje funkcję instrumentu w procesie uduchawiania poezji. Muzyka jako metafora zanikania i nieobecności pozwala tworzyć poezję czystą, opartą na doświadczeniu intelektualnym. Prymat języka poetyckiego nad dźwiękiem wyraża się w symbolicznej muzyce słów, którą ilustruje postać świętej Cecylii („Święta”), a której zdaje się zaprzeczać idea dramatu muzycznego w ujęciu Wagnera.
    Źródło:
    Acta Philologica; 2014, 45; 157-164
    0065-1524
    Pojawia się w:
    Acta Philologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Poezja i myśl ujdą cało nawet z gorsetu teorii
    Poetry and thought will come out safe and sound even from the straightjacket of theory
    Autorzy:
    Feliksiak, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16729463.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-05
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Norwid
    Mallarmé
    milczenie
    modernizm
    komparatystyka
    retoryka
    tekst
    pismo
    sens
    efekt
    dekonstrukcja
    hermeneutyka
    silence
    modernism
    comparative study
    rhetoric
    text
    writing
    meaning
    effect
    deconstruction
    hermeneutics
    Opis:
    The article is a critical discussion of a book by Piotr Śniedziewski, who made the subject of his research a comparative analysis of the work and thought of two poets of the second half of the 19th century: Mallarmé and Norwid, treating them both as precursors of the esthetics of modernism. The author of the review remarks that the analytical arguments of the book are subjected to its real and main aim, that is practical verification of the theoretical construct projected by the Poznań researcher. The construct is the “rhetoric of silence” that could replace the traditional category of rhetoric based on classical models. After a synthesizing characteristic of the whole that is competently and clearly built by the author very well read in the poetry of the researched epoch and in the literature of the subject, the reviewer reminds shortly the achievements to date of comparative Norwidology, with the publications by Maciej Żurowski leading the way. Next she presents six chapters as subsequent stages of Piotr Śniedziewski's argument, commenting them economically, in a way that does not disturb objectivity of the presentation. The predominant feature of the commentaries is the reviewer's conviction that although the author emphasizes the connections between Norwid and Romantic poetry as well as his philosophy that is distant from modernism, the thesis about a common basis of both the poets' work is a peculiar attempt at imposing a straightjacket of an a priori constructed theory on the subject he studies. However, the work of both the poets (both their poetry and thought) emerges victorious from this ordeal. It is so both because of the resistance of art as a domain of independent mastery, and of the fact that Śniedziewski, a follower of the “new comparative study”, comparing rather differences than similarities, consciously dissociated himself from extreme deconstruction that is in fashion. Hence ultimately there are no losers in the book: the rhetoric of silence does work in the workshop practice, and works by the two outstanding poets are not overshadowed by a risky interpretation. From the point of view of Norwidology let us just add that we still have to wait for broadening the comparative background of his work.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2012, 30; 209-229
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies