Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Mahomet" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-14 z 14
Tytuł:
Dzieje wyznawców islamu w Polsce (analiza socjologiczna)
History of islam followers in Poland (sociological analysis)
Autorzy:
Kopczewski, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1810902.pdf
Data publikacji:
2019-12-12
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
islam
Mahomet
Tatarzy
mniejszości religijne
Muhammad
religious minority communities
Opis:
Słowo „islam”, wprowadzone przez Mahometa dla określenia nauczanej przez niego religii oznacza „poddanie się Bogu”. Chociaż początki islamu sięgają nauk Mahometa w jego rodzinnym mieście Mekce, to główne zasady wiary opracowane zostały później, po przeniesieniu się Mahometa do Medyny w roku 622. Mahomet był jednocześnie iderem politycznym i przywódca państwowym. Jego sukcesorzy – kalifowie – kierowali państwem w taki sposób, że religia mogła umacniać się wewnątrz państwa i rozprzestrzeniać się poza jego granice. Islam zakłada jedność religii i państwa. Stanowi jednocześnie religię, kodeks honorowy, styl życia i zbiór praw, koncepcję ludzkiego życia i funkcjonowania państwa. Koran zawiera pojęcie wolnej woli jednostki ludzkiej, lecz koraniczna koncepcja Boga implikuje nie tylko Jego wszechobecność, lecz także permanentną interferencję w każdej dziedzinie ludzkiej aktywności, co wyklucza rolę przypadku i wydaje się podważać zasadę wolnej woli i szansę swobody. Islam jest integralną, totalną i wszechogarniającą religią. Co więcej, prawie wszystkie kraje, w których dominuje ludność muzułmańska, chronią swoją religię przed wpływem innych społeczności religijnych. Duże znaczenie ma również doktryna, że Muzułmanie, przejmując nowoczesną wiedzę i naukę z Zachodu, postrzegają to jako ostateczny wkład w budowanie cywilizacji światowej. Przywiązanie do islamu to nie tylko przestrzeganie zasad kultu religijnego i pewien styl życia, ale także określone miejsce jednostki w społeczności muzułmańskiej, respektowanie prawa koranicznego, nakazy etniczne i moralne. Islam stał się potężny, dlatego że integruje rozproszone plemiona w społeczności objętej wspólnym prawem. Islam nadal odgrywa ważną rolę nie tylko w kategoriach religii, lecz także ideologii i polityki. Historyczne początki islamu mają znaczący wpływ na jego fenomen, który gromadzi pod zielonym sztandarem proroka Mahometa wielomilionowe rzesze wyznawców, także w Polsce.
The word „Islam” finally taken by Muhammad to determine the faith as taught by him, means submission to God. Although the origins of Islam date back to Muhammad’s teachings in his hometown of Mecca, the main principles of faith have been developed later, after Muhammad moved to Medina, which took place in 622 AD. Muhammad was at the same time the religious leader and head of state. His successors – the caliphs – were to drive the state in such a way that religion could be strengthened within the state and spread beyond its borders. Islam assumes the unity of religion and state. It is at the same time a religion, code of honor, lifestyle, and a set of rights; it is the concept of human life and functioning of the state. The Qur’an contains the notion of free will of human individuals, but the Qur’anic concept of God implies not only His omnipresence, but also the permanent interference in any human activity, which excludes the role of chance and seems to undermine the principle of free will and free choice. Islam is the integral, total, all-encompassing religion. What’s more, almost all countries with dominant Muslim population, protect this religion from the influence of other religions and religious communities. Of high importance is also the doctrine that Muslims by taking over the modern knowledge and science from the West, perceive it as a result of their past contribution to the development of world civilization. Devotion to Islam is not only about fulfillment of orders of worship, it is also about the observance of certain principles as well as specific unit location within the Muslim community, respect for Qur’anic laws, precepts of ethics and moral patterns. Islam became a powerful force that integrates the scattered tribes in the community governed by common law. Islam has played and still plays an important role not only in terms of religion, but also the ideology and politics. The entire historical origins of Islam have a significant impact on its phenomenon, which assembles under the green banner of the Prophet Muhammad multimillion masses of his followers, also in Poland.
Źródło:
DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne; 2012, 9, 9; 149-168
1730-0274
Pojawia się w:
DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Element władzy centralnej w strukturze społeczności muzułmańskiej
The Element of Central Authority in the Muslim Society Structure
Autorzy:
Markowski, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480670.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Władza
historia
Mahomet
kalifowie
dynastie
Authority
history
Muhammad
caliphs
dynasties
Opis:
Artykuł wprowadza czytelnika w tematykę władzy centralnej w społeczności muzułmańskiej przez pryzmat nauczania Koranu, ale przede wszystkim w ujęciu historycznym – jest poniekąd historią działalności Mahometa i jego następców w telegraficznym skrócie, od pierwszych objawień w roku 610 do początków XX wieku. Władzę, jako istotny element struktury każdej społeczności ludzkiej, w tym także religijnej, sprawują jej członkowie; koordynując prawa poszczególnych osób, władza umożliwia realizację wspólnego dobra, jednoczącego wszystkich we wspólnym celu. Koran zawiera nie tylko prawdy metafizyczne i religijne, lecz również zasady odnoszące się do organizacji politycznej i społecznej wspólnoty muzułmańskiej (ummy), które sprowadzają się do nakazu, aby wierni byli posłuszni Bogu i jego posłańcowi oraz tym wszystkim, którzy posiadają moc rozkazywania. Na czele wspólnoty wierzących stoi Allah, źródło i dawca wszelkiego prawa i wszelkiej władzy. Jednak Bóg w trosce o wspólnotę wyznaczył proroka Mahometa na ziemskiego głosiciela, stróża i wykonawcę prawa bożego. Okres życia i działalności Mahometa oraz kalifów – kontynuatorów jego dzieła stworzył pewne reguły władzy właściwej dla społeczności muzułmańskiej, wzór dla późniejszych generacji, aczkolwiek rywalizacja kalifów na przestrzeni dziejów islamu była bardzo intensywna, a rozgrywki personalne i polityczne doprowadziły w końcu do powstania dwóch głównych nurtów w islamie: sunnizmu i szyizmu.
The present article acquaints the readers with the topic of central authority in a Muslim society in terms of Qur’an teachings, but most of all in terms of historical events – it is actually a history of Muhammad’s teachings and his successors in a nutshell, from his first revelations in 610 till the beginnings of 20th century. The authority, as a significant element of each social structure, including the religious one, is wielded by this society’s members; while co-ordinating the rights of individual people the authority enables the realisation of a common good that unifies everyone in a common aim. Qur’an contains not only metaphysical and religious truths – it also comprises principles on political and social organisation of Muslim society (umma), which may all be expressed in one order that the confessors should obey God and his heralds as well all those who are empowered with ordering. Allah, the origin and the donor of all laws and power, is the leader of the confessors’ community. However, God, careful about his community assigned Muhammad with the position of an earthly preacher, guardian and executor of God’s law. The life and teachings of Muhammad and the caliphs – his successors created certain rules of the actual authority for the Muslim society, a pattern for subsequent generations, although the caliphs competed with one another very intensely and their personal and political rivalry led towards the division into Islam’s main two trends: the Sunnism and Shi’ism.
Źródło:
Nurt SVD; 2013, Wydanie specjalne 2013; 13-36
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obrzęd nadania imienia
The Ritual of Giving a Name
Autorzy:
Shulha, Darya
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480502.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
tradycja muzułmańska
imię
obrzęd
akiki
Mahomet
Muslim tradition
name
ritual
Muhammad
Opis:
Artykuł zawiera informacje o wyborze i tradycjach związanych z nadaniem imienia dziecku muzułmańskiemu. Można w nim znaleźć wiadomości o tym, jakie imię jest najlepsze i najpiękniejsze dla dziecka płci męskiej i jakie dla płci żeńskiej, jakie zasady stosuje się przy wyborze imienia, jakie imiona zaleca Prorok. Artykuł zawiera opis obrzędu, w którym dziecko dostaje imię, jego przebieg i główne przesłanie. Z referatu można też dowiedzieć się o obrzędzie, który towarzyszy nadaniu imienia i jest symbolicznym włączeniem dziecka do wspólnoty muzułmańskiej. Na samym końcu artykułu autorka zebrała wypowiedzi Mahometa dotyczące prawidłowego wyboru imienia, jego porady odnośnie tego, jakie imię może przynieść zbawienie dziecku i jego rodzicom.
The present article includes information on the choice of a name and traditions connected with giving it to a Muslim child. The reader may find information here on the best and most beautiful name for a boy-child and the best and most beautiful name for a girl-child, what principles are applied when choosing a name and what names the Prophet suggests. The article describes the ritual, during which a child is given a name, its procedure and the main message. The reader may learn here also about another ritual which accompanies the name-giving ritual and is a symbolic moment of joining the child to the Muslim community. At the end of the present article, the author collected Mohammad’s sentences on the correct choice of a name, his advice on what name can bring salvation to the child and his parents.
Źródło:
Nurt SVD; 2013, Wydanie specjalne 2013; 103-107
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Elity chrześcijańskie wobec islamu (VII-X wiek)
Christian elites and Islam (VII-X century)
Autorzy:
Wolińska, Teresa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612908.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Bizancjum
islam
polemika antyislamska
Mahomet
Koran
Byzantium
Islam
anti-islamic polemics
Muhammad
Quran
Opis:
It is difficult to find equally important event in history as the birth of Islam and Arab expansion, although their importance was not appreciated at first. Its appearance was a breakthrough in several dimensions: religious, political, economic, cultural and lingual. The article attempts to discuss the reaction of Christian elites to the new monotheist religion. Initially, Islam was not identified as a new, separate religion. It was believed that the invaders would be chased away soon. The invasion was perceived in the biblical context, as a punishment for sins and as a work of the devil. So thought Sophronios, Theodor, John of Nikiu. Other writers pointed out Jews and heretics as the cause of God’s anger (Maximus the Confessor), but also emperor Constans (Anastasius the Synaite, Sebeos, some anonymous authors). A debate between Christians and Muslims commenced when Muhammad was still alive and both parties knew virtually nothing of each other. With time, the knowledge about Islam increased, although it still depended on education, social status, place of residence and knowledge of Arabic. In the 8th century it became obvious that Muslim rule would continue which can be observed in the opinion expressed by such writers as Sebeos, Anastasios, Denys of Tell Mahré or Ghewond. The task of Christian elites then, was to survive in an alien, not in frequently hostile environment and to preserve Christian faith. It was even more important when, particularly under the Umayyad rule, the religious policy became worse for Christians, which resulted in numerous conversions to Islam. The church must have felt threatened, consequently new arguments in the disputes with Muslims were needed. A form of a dialogue or polemics between two adversaries appeared. This can be seen in the texts of Theodor Abu Qurra, John on Damascus, in the polemics between patriarch Timothy with caliph Mahdi (781), homilies of a Syriac bishop from Iraq Mar Aba II (641-751), a discourse between monk Bert Hale and a wealthy Muslim or the answer of emperor Leo III to caliph Umar II (719), to mention just a few. The Christians attacked primarily Muhammad himself. He was accused of being a heretic or fake prophet. His knowledge would come either from Jews or heretic Christians. His adversaries pointed out that he had not done miracles as Christ had. It was also said that his revelation had been nothing but his dream or a result of his illness (epilepsy), or even that he had been possessed by daemons. Another target of attacks was the Quran, which was presented as a falsified Scripture. According to Niketas, it was not created by God, but by a daemon, as a compilation of many, often contradicting texts. It was also criticized as being non-original. Islam, was also be spread with the sword rather than with the word.
Źródło:
Vox Patrum; 2015, 64; 529-567
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
EDUKACJA W ISLAMIE - RETROSPEKCJA
EDUCATION IN ISLAM - RETROSPECTION
Autorzy:
Sakowicz, Eugeniusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/550078.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
edukacja, islam, madrasy (medresy), Mahomet, nauczyciel, średniowiecze,
wiedza
Education, Islam, madrasah (medrese), Muhammad, teacher, Middle
Ages, knowledge
Opis:
Nie ma religii bez edukacji. Wszystkie religie, zarówno te z przeszłości, jak i z doby współczesnej wychowują swoich wiernych. Proces edukacji przebiega zarówno w rodzinie, jak i w szkole. Islam podkreśla znaczenie edukacji jako sposobu doskonalenia człowieka. Chcąc poznać dzisiejszy świat islamu należałoby zastanowić się nad jego przeszłością. Pierwsze wieki istnienia islamu przypadały na czas określany przez kulturę Zachodu jako średniowiecze. Ukształtowane wówczas dziedzictwo kulturowe, w tym edukacja, na stałe wpisało się w dzieje tej religii. I chociaż edukacja nie miała charakteru powszechnego, to jednak zawsze podkreślano jej rangę i znaczenie. Wiedza była u muzułmanów w dużej cenie. Warto było – jak mówi tradycja tej religii – przemierzać świat, docierając do rożnych miejsc, by spotkać tam nauczycieli posiadających autorytet. Znany jest wśród muzułmanów imperatyw, powtarzany od średniowiecza po dzień dzisiejszy: „Szukajcie wiedzy, chociażby w Chinach!” Muzułmanie cenili nauczycieli jako tych, którzy uczyli życia, postępowania i w ogóle myślenia zgodnie z literą Koranu. Święta księga islamu była zawsze najważniejszym podręcznikiem zdobywania mądrości i poddawania się woli Allaha. Ważną funkcję w kulturze islamu odgrywały szkoły, w tym madrasy (medresy) nauczające dzieci i młodzież prawd wiary i w ogóle religii.
There is no religion without education. Educating the faithful has been an integral part of all religions in the past as well as in modern times. The education process takes place both in families and at school. Islam emphasises the importance of education as a method of man’s development. In order to understand the world of Islam today, one has to examine its past. The first centuries of the existence of Islam coincided with the mediaeval period in Western culture. The cultural heritage developed in that period, including education, became an integral part of Islam. Although education was not universal, its role and importance were always emphasised. Knowledge was valued by Muslims. According to Islamic tradition, it was worth travelling to various places across the world to meet renowned teachers. An injunction known among Muslims since the Middle Ages until today says: „Seek knowledge, even in China!” Muslims held teachers in high regard in that they taught people how to live, behave and think in accordance with the Koran. The holy book of Islam was the most important guide to attaining knowledge and submitting to the will of Allah. Schools, including madrasahs, were important places teaching the articles of faith, and religion in general, to children and youth.
Źródło:
Forum Pedagogiczne; 2011, 2; 189-205
2083-6325
Pojawia się w:
Forum Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mahomet, w jakiego wierzą muzułamanie w świetle Siry Ibn IshaqA
Muhammad as a Prophet Venerated among the Muslims in the Light of Sirat Ibn ’Ishâq
Autorzy:
Węsierski-Tesen, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1828681.pdf
Data publikacji:
2019-12-20
Wydawca:
Wydawnictwo Bernardinum
Tematy:
Allah
biography
Ibn ’Ishâq
islam
mission
Muhammad
prophet
revelation
sirat
biografia
Mahomet
misja
obja- wienie
prorok
sira
Opis:
Świat muzułmański opiera swoją doktrynę nie tylko na Koranie, ale także na tzw. Tradycji Proroka (Hadith) oraz na biografii Mahometa zwanej Sirą. Sira (arab.: ةريس), znaczy: „droga wyjścia”, „sposób postępowania”, „postępowanie”, „sposób życia”. Ibn ’Ishâq, autor Siry przywołuje wiele tekstów zapowiadających Mahometa, które można podzielić na 2 grupy: 1) wypowiedziane przed jego narodzinami; 2) proklamowane za jego życia. Mają one na celu: wykazać, że Mahomet jest wysłannikiem Allaha, a jednocześnie zbudować jego obraz jako człowieka o nieskazitelnej moralności. Prorok Islamu w Sirze został przedstawiony jako wzór dla muzułmanów, a jego życie może być normą nie tylko dla konkretnego wyznawcy Allaha, ale również dla przepisów moralnych i prawnych społeczności muzułmańskiej. 
The Muslim religious doctrine is founded on the Quran as well as on so-called “Traditions of the Prophet” (Hadith) and Sirah, which is a biography of Muhammad. Sira (Arabic: ةريس), means as much as “he way out”, “the way of proce- eding”, “acting” or “way of life”. The author of the biography of the Prophet of Islam, Ibn Ishâq, refers to many texts in which it is foretold. They can be divided into two groups: i) revealed before his birth and ii) proclaimed during his lifetime. These writings have one purpose, namely to show that Mohammed is the true messenger of Allah. A similar goal is the narrative about the Prophet’s calling. At times it bears a resemblance to the narrative describing the vocation of Moses or Jeremiah. Following the Quran, Ibn ‘Ishâq shows Mohammed as “the seal of the prophets” that conclude the entire process of Allah’s revelation. The author of Sirah meant to present the image of Muhammad as one who is not only the most important prophet but also the most wonderful of all the people. Therefore, he assigns to him all the necessary qualities. Hence, the Prophet is a man of impeccable morality, a political and religious leader of the community sometimes called a king and a descendant of Adam and Abraham who brings forth the will of Allah and warns against the punishment for the infidels. He was shown as a model for Muslims and for this reason his life may be a norm not only for a particular follower of Allah but also a source of the moral and legal values of the Muslim community.
Źródło:
Studia Pelplińskie; 2019, 53; 517-532
0239-4456
Pojawia się w:
Studia Pelplińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Unity in Diversity. The “Prophets” Muḥammad, Abraham and Jesus and the Islamo-Christian Dialogue
Jedność w różnorodności. „Prorocy” Mahomet, Abraham i Jezus a islamsko-chrześcijański dialog
Autorzy:
Mooren, Thomas
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480559.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Muḥammad
Abraham
Jesus
Islamology
Missiology
Islamo-Christian Dialogue
Interreligious Dialogue
Mahomet
Jezus
Islamologia
Misjologia
dialog islamo-chrześcijański
dialog międzyreligijny
Opis:
The author argues that dialogue between Islam and Christianity is necessary to avoid intolerance and politicization of both religions. However, a real dialogue must be based not only on achieving easy approval resulting from the real similarities, but also – and perhaps primarily – on becoming aware of the differences. Such a dialogue can lead to unity in diversity, in which there will be no place for domination of a party, but rather a competition in faith and investigation towards achieving holiness. The article discusses three problems that largely divide Christians and Muslims: Muhammad as a prophet, the role of Abraham in the Islamic revelation and the question of divine filiation of Jesus. The author, relying on the Qur’an, presents mainly the standpoint of Islam (supplemented for comparison with relevant excerpts from the book of Genesis and the New Testament) that sees Mohammed and his revelation as the crowning of a long series of prophets. Although Jesus also is considered a prophet and is one of the most important ones, but suras of the Qur’an strongly emphasize that he cannot be God’s son, because it would impair the perfection and self-sufficiency of the one God, and thus would deny His divinity. The Koran also performs the “Islamization” of Abraham, seeing him as a fully conscious follower of the monotheistic, universalistic religion and a kind of prefiguration of Muhammad – the only just one struggling with pagan (and even more broadly – un-Islamic) environment.
Autor dowodzi, że dialog pomiędzy islamem a chrześcijaństwem jest warunkiem uniknięcia nietolerancji i polityzacji tych religii. Jednak rzeczywisty dialog musi opierać się nie tylko na osiągnięciu łatwej zgody wynikającej z realnych podobieństw, lecz również – a może przede wszystkim – na uświadomieniu sobie różnic. Taki dialog może doprowadzić do jedności w różnorodności, w której nie będzie miejsca na dominację którejś ze stron, lecz raczej na współzawodnictwo w wierze i w dochodzeniu do świętości. W artykule zostały omówione trzy problemy, które w znacznym stopniu dzielą chrześcijan i muzułmanów: Mahomet jako prorok, rola Abrahama w muzułmańskim objawieniu i kwestia Bożego synostwa Jezusa. Autor, opierając się na Koranie, przedstawia głównie stanowisko islamu (uzupełnione dla porównania odpowiednimi fragmentami z księgi Rodzaju i Nowego Testamentu), które widzi w Mahomecie i jego objawieniu ukoronowanie długiego szeregu proroków. Chociaż Jezus również uznany został za proroka i to jednego z najważniejszych, jednak sury Koranu mocno podkreślają, że nie może on być Bożym synem, ponieważ umniejszałoby to doskonałość i samowystarczalność jedynego Boga, a tym samym zaprzeczałoby Jego boskości. Koran dokonuje również „islamizacji” Abrahama, widząc w nim w pełni świadomego wyznawcę monoteistycznej, uniwersalistycznej religii i swego rodzaju prefigurację Mahometa – jedynego sprawiedliwego zmagającego się z pogańskim (a nawet szerzej – nieislamskim) otoczeniem.
Źródło:
Nurt SVD; 2015, 2; 294-324
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gloss on the judgment of the European Court of Human Rights of 25 October 2018 in case E.S v. Austria, appl. no. 38450/12
Autorzy:
Gronowska, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1361025.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
swoboda wypowiedzi
margines swobody oceny
tolerancja religijna
pedofilia
Mahomet
freedom of expression
margin of appreciation
religious tolerance
paedophilia
Muhammad
Opis:
The gloss deals with the judgment issued by the ECtHR on 25 October 2018 concerning freedom of expression as provided for in Article 10 ECHR. In the case of E.S. v. Austria the ECtHR agreed with domestic courts that the applicant’s statements concerning the marriage life style of Muhammad were “inciting hatred or religious intolerance” read in the light of Article 188 of the Austrian Criminal Code. During the public debate, the applicant made a reference to “paedophilia”, while talking about 56-year-old Muhammad having sexual intercourse with his 9-year-old wife Aisha. The main thesis of the author of this gloss is contrary to the ECtHR judges’ viewpoint, especially in the context of the facts of the case and the previous Strasbourg case law. Going further, the author presents her fears that the visible and ongoing Islamisation of Europe starts to have its potential impact on the judicial authorities and their attitudes in cases connected with some sensitive issues of Islam. The author’s opinion concerns both the domestic and regional courts’ attitudes.
Glosa dotyczy wyroku wydanego przez Europejski Trybunał Praw Człowieka (ETPCz) w dniu 25 października 2018 r., dotyczącego swobody wypowiedzi w rozumieniu art. 10 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. W sprawie E.S. przeciwko Austrii ETPCz zaakceptował stanowisko 300 GLOSS IUS NOVUM 2/2019 sądów krajowych, które uznały stwierdzenia powódki dotyczące stylu pożycia małżeńskiego Mahometa jako „wzniecające nienawiść lub nietolerancję religijną” w rozumieniu art. 188 austriackiego kodeksu karnego. W trakcie debaty publicznej powódka nawiązała do „pedofilii”, rozważając fakt seksualnego współżycia 56-letniego Mahometa z jego 9-letnią żoną Aiszą. Główna teza autorki niniejszej glosy jest odmienna, szczególnie w kontekście okoliczności analizowanej sprawy oraz w świetle dotychczasowej strasburskiej linii orzeczniczej. W dalszej kolejności, autorka wyraża swoje obawy o to, że widoczna i postępująca islamizacja Europy zaczyna wywierać potencjalny wpływ na władze sądowe i ich postawy w sprawach dotyczących szczególnie drażliwych zagadnień Islamu. W opinii autorki zjawisko to dotyczy postaw zarówno sądów krajowych, jak i regionalnych.
Źródło:
Ius Novum; 2019, 13, 2; 292-303
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jerozolima w tradycjach kultury muzułmańskiej
Jerusalem in the Traditions of Muslim Culture
Autorzy:
Modras, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807209.pdf
Data publikacji:
2020-01-03
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
islam
Jerozolima
kopuła na Skale
Mahomet
nocna podróż i wniebowstąpienie
qibla
Islam
Jerusalem
Dome of the Rock
Muhammad
the Night Journey and Ascension
Opis:
Dla muzułmanów Jerozolima jest trzecim świętym miejscem po Mekce i Medynie. Święte Miasto wskazuje na ciągłość istniejącą między wcześniejszymi religiami i podkreśla jedność objawienia się Boga w historii ludzkości. Podobnie jak dla żydów i chrześcijan, również dla muzułmanów Jerozolima oznacza środek świata. W porównaniu z poprzednimi religiami jednak Jerozolima stała się symbolem wyższości islamu jako doskonałej religii, która doprowadzi ludzkość do dnia ostatecznego. Kultura muzułmańska rozbudowała bogatą symbolikę związaną z Jerozolimą. Mahomet, który z historycznego punktu widzenia nigdy nie dotarł do Świętego Miasta, dokonał tej podróży w sposób mistyczny. Tu spotkał się z dawnymi prorokami i wstąpił do nieba, by spotkać się z samym Bogiem. To wydarzenie miało potwierdzić jego misję jako ostatni i doskonały prorok. Rolę Jerozolimy w kulturze islamu ukazują muzułmańska architektura. Podkreśla ona historyczne powiązanie islamu z poprzednimi tradycjami religijnymi, wskazuje na wydarzenia eschatologiczne i ostateczne spotkanie ludzkości z Bogiem, które dokona się w Świętym Mieście na końcu czasów.
For Muslims, Jerusalem is the third holiest site, after Mecca and Medina. The Holy City marks the continuity that exists between the religions, and emphasizes the unity of the revelation of God in human history. Just like for the Jews and the Christians, also for the Muslims, Jerusalem is the center of the world. Compared with the previous religions, however, Jerusalem has become a symbol of the superiority of Islam, as a perfect religion that will lead humanity to the Last Day. The Muslim culture developed a rich symbolism associated with Jerusalem. Muhammad, who historically never reached the Holy City, accomplished this journey in a mystical way. Here he met with former prophets and ascended to heaven to meet God himself. The goal of this event was to confirm his mission as the last and perfect prophet. The Muslim architecture shows the role of Jerusalem in Islamic culture. It emphasizes the historical connection of Islam with previous religious traditions, it points to the eschatological events and the final meeting of humanity with God, which will be in the Holy City at the End of Time.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2015, 6, 3; 65-81
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nicholas of Cusa’s Cribratio Alkorani (1461): Sources, Scholars, and Narrative Maintenance
Cribratio Alkorani Mikołaja z Kuzy (1461). Źródła, uczeni i podtrzymywanie dominującej narracji
Autorzy:
Ron, Nathan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20434399.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:
Kuzańczyk
Cribratio Alkorani
De Pace Fidei
interreligious dialogue
Qur’an
Mohammad
Jews
crusade
Mikołaj z Kuzy
dialog międzyreligijny
Koran
Mahomet
Żydzi
krucjata
Opis:
The article points out that Cusanus scholars tend to celebrate their subject as a proponent of ‘interreligious dialogue.’ Preoccupied with Cusanus’ irenic and much-praised dialogue On the Peace of the Faith (De Pace Fidei, 1453), they either ignore or belittle significant issues, such as Cusanus’ active engagement in preparations for a crusade, the harsh polemical Scrutiny of the Qur’an (Cribratio Alkorani, 1461), which rejects the prophethood of Mohammad, and the harsh expressions against Mohammad in Cusanus’ sermons. The author’s thesis is that scholars employ filters that establish their agenda by devaluing or wiping away entirely anything not in line with On the Peace of the Faith; they defend and cultivate the prevalent narrative and their hero’s received image. In this paper, Nathan Ron exposes this unacceptable phenomenon and condemns it.
W artykule zwrócono uwagę, że badacze Mikołaja z Kuzy mają tendencję do uznawania go za zwolennika „dialogu międzyreligijnego”. Zajmując się analizą irenicznego wysoce poważanego dialogu Kuzańczyka O pokoju wiary (De Pace Fidei, 1453), ignorują albo bagatelizują istotne kwestie, takie jak aktywne zaangażowanie myśliciela w przygotowania do krucjaty czy ostra polemika w dziele Przesiewanie Koranu (Cribratio Alkorani, 1461), w którym Mikołaj z Kuzy odrzuca proroctwa Mahometa i wypowiada się o nim w ostrym tonie. Autor artykułu postawił tezę, że uczeni ustawiają filtry, za pomocą których dewaluują lub całkowite wymazują wszystko, co nie jest zgodne z O pokoju wiary; w ten sposób bronią i podtrzymują dominującą narrację i otrzymany wizerunek swojego bohatera. W niniejszym artykule Nathan Ron ujawnia i potępia to niedopuszczalne zjawisko.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2023, 31, 1; 139-164
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jeden z herezjarchów? Przedstawienia ikonograficzne Mahometa w rękopisie Рнб, f.IV.151 w kontekście staroruskich narracji na jego temat
One of the heresiarchs? Iconographic representations of Muhammad in the Рнб, f.IV.151 manuscript in the context of the old russian narratives about him
Autorzy:
Brzozowska, Zofia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613060.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Mahomet
islam
źródła bizantyńskie
literatura staroruska
Iluminowany zwód latopisarski (Лицевой летописный свод)
Muhammad
Islam
Byzantine sources
Old Russian Literature
Illustrated Chronicle of Ivan the Terrible (Лицевой летописный свод)
Opis:
The РНБ, F.IV.151 manuscript is the third volume of a richly illustrated historiographical compilation (so-called Лицевой летописный свод – Illustrated Chronicle of Ivan the Terrible), which was prepared in one copy for tsar Ivan IV the Terrible in 1568-1576 and represents the development of the Russian state on the broad background of universal history. The aforementioned manuscript, which contains a description of the history of the Roman Empire and then the Byzantine Empire between the seventies of the 1st century A.D and 919, includes also an extensive sequence devoted to Muhammad (Ѡ Бохмите еретицѣ), derived from the Old Church Slavonic translation of the chronicle by George the Monk (Hamartolus). It is accompanied by two miniatures showing the representation of the founder of Islam. He was shown in an almost identical manner as the creators of earlier heterodox trends, such as Arius or Nestorius. These images therefore become a part of the tendency to perceive Muhammad as a heresiarch, a false prophet, and the religion he created as one of the heresies within Christianity, which is also typical of the Old Russian literature.
Źródło:
Vox Patrum; 2018, 70; 449-469
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozumienie życia doczesnego i śmierci w źródłach islamskich – Koranie i hadisach
Autorzy:
Stefaniuk, Tomasz
Domańska, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/644202.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Islam
Muslime
islamisch
muslimisch
Koran
Sunna
Hadithe
Mohammed
Eschatologie
Soteriologie
Religionswissenschaft
Muslims
Muslim
Islamic
the Koran
the Quran
Hadith
Muhammad
Mahomet
eschatology
soteriology
religious studiem
islam
muzułmanie
islamski
muzułmański
sunna
hadisy
eschatologia
soteriologia
religioznawstwo
Opis:
Im Artikel werden die Grundsätze der islamischen Eschatologie und Soteriologie besprochen, insbesondere das Verständnis des irdischen Lebens und des Todes im Koran und in den Hadithen. Die Quellentexte des Islams bezeichnen Gott als Schöpfer der Welt und den Herrn aller Schöpfung, was wiederum den Glauben an völlige Abhängigkeit des Menschen von Gott bedeutet. Dem Islam zufolge ist der Mensch vor allem Träger der moralischen Tätigkeiten. Er wird nach seinem Tode die Rechenschaft über seine Entscheidungen ablegen, die er in seinem zeitlichen, als vorübergehende Probezeit begriffenen Leben, getroffen hat. Diejenigen Menschen, mit denen Gott zufrieden sein wird, werden mit ewigem Leben in paradiesischen Gärten belohnt, diejenigen dagegen, die Gottes Zorn erregt haben, werden in die Hölle verbannt.
The purpose of the article is the analysis of the foundations of Islamic eschatology and soteriology, and in particular the understanding of life and death in the Koran and the Hadith. Islamic source texts define God as the Creator of the world and the Lord of all creation, which implies absolute faith in humanity’s total dependence on the Almighty. According to the teachings of Islam, humans are primarily subjects of moral actions. As a result, they will be judged on the basis of the choices made during their lifetime, which is understood as the transient trial period. Humans who satisfy God’s wishes will be rewarded with eternal life in the heavenly gardens, while those who fail to comply with the Almighty’s commands will be subject to damnation.
Celem artykułu jest omówienie podstaw islamskiej eschatologii i soteriologii, a szczególnie rozumienia życia doczesnego oraz śmierci w Koranie i hadisach. Teksty źródłowe islamu określają Boga jako Stwórcę świata i Pana wszelkiego stworzenia, co z kolei oznacza wiarę w całkowitą zależność człowieka od Boga. Według islamu człowiek to przede wszystkim podmiot działań moralnych. Zostanie on po swej śmierci rozliczony z wyborów, których dokonał w życiu doczesnym, pojmowanym jako tymczasowy okres próby. Ci ludzie, z których Bóg będzie zadowolony, zostaną wynagrodzeni wiecznym przebywaniem w rajskich ogrodach, tych zaś, na których Bóg będzie zagniewany,obejmie kara Gehenny.
Źródło:
Kultura i Wartości; 2013, 6
2299-7806
Pojawia się w:
Kultura i Wartości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kompozycje historyczne i rodzajowe Stanisława Chlebowskiego (1835-1884) − w kręgu inspiracji malarstwem francuskim
Stanisław Chlebowski’s (1835-1884) Historical and Genre Compositions − within the Circle of the Inspiration of French Painting
Autorzy:
Studziżba-Kubalska, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2121226.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
sceny rodzajowe Chlebowskiego
genre historique
sceny orientalne
studium akcesoriów
malarstwo historyczne Chlebowskiego
orientalizm
Benjamin Constant − Wjazd Mahometa II do Konstantynopola
Stanisław Chlebowski − Wjazd sułtana Mahometa II do Konstantynopola
Chlebowski's genre scenes
oriental scenes
study of accessories
Chlebowski's historical painting
orientalism
Benjamin Constant
Mahomet II Entry to Constantinople
Stanisław Chlebowski
Opis:
Through its artistic biography, Stanisław Chlebowski (1835-1884) was linked mainly with France and Turkey. He studied in Petersburg Art School. In 1859 he went abroad to continue his studies; he settled in Paris and studied with J.L. Gérôme. In 1864 he exposed the painting Joanna d'Arc in Prison in Amiens in a Salon. It was the painting that Napoleon had bought for the city of Bar-le-Duc. Being invited by sultan Abdülaziz in 1864, the artist left for Constantinople where he sojourned for twelve years. In the years of 1876-1881 he lived in Paris, and then returned to the country. This period meant work on his monumental canvass Mahomet II's Entry to Constantinople (1874-1884), the painting that was left incomplete. Chlebowski's early works show his care about details and his love for genre. During his first visit to France the artist painted mainly anecdotic scenes from history, scenes that belonged to the genre historique, strongly inspired by P. Delaroche. This tendency is represented by Joanna d'Arc. The influence of Gérôme's painting in Chlebowski's works of that period can hardly be found. Both artists were characterised by their love for precise studies of accessories – the French scholar owed them also to Delaroche, who was his disciple. In his later period, the Polish painter was under a strong impact of Gérôme's orientalist painting. He had taken over from him (like e.g. A. Pasini, F.A. Bridgman, and W. Vierieshtchagin), above all, the type of composition with one or several figures; they were of definite oriental traits of an ethnographic group “written in” the architectonic frame of a portal, gate, or gateway. Chlebowski painted such small works, owing to his earlier sketches, mainly after his return from Constantinople to Paris. They are characterised by more freedom in painting in relation to the French painter's veristic, almost photographic, paintings. In 1876, the French orientalist Benjamin Constant exhibits his Mahomet's Entry to Constantinople in the Salon. In the same year Chlebowski returns to Paris with a view to paint a grand composite on the fall of the capital of Byzantium (he began working on it already in Turkey). Painting Mahomet's Entry to Constantinople, he obviously, like Constant, referred to J. von Hammer's Histoire de l'Empire Ottoman (that had been published in Paris in 1836). Inasmuch as the French painter's canvass is to a great extent an impressive illustration of the event, full of picturesque oriental accessories, Chlebowski in his monumental and historiosophic compositions – like earlier E. Delacroix and H. Regnault – managed to break the border between orientalist painting and peinture d'histoire.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2009, 56-57, 4; 139-161
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-14 z 14

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies