Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Luchino Visconti" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
„Il teatrino di carta” (teatr papierowy) w „Lamparcie” Luchina Viscontiego
“Il teatrino di carta” (paper theatre) in Luchino Visconti’s “The Leopard”
Autorzy:
Mich, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28633977.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
teatr papierowy
Luchino Visconti
Giuseppe Tomasi
paper theatre
Opis:
Teatr papierowy jest zabawką i rodzajem domowego widowiska. Ze względu na technikę ta gra teatralna jest spowinowacona z teatrem lalek, zaś z uwagi na repertuar i rozwiązania inscenizacyjne – związana z teatrem dramatu i opery. Teatr papierowy przeżywał rozkwit w drugiej połowie XIX w. Bawili się nim m.in. Winston Churchill, Jean Cocteau, Orson Welles. Scena papierowa pojawiała się w obrazach filmowych Pedra Almodóvara, Ingmara Bergmana, Franca Zeffirellego, Terry’ego Gilliama, Agnieszki Holland jako fragment dekoracji, rekwizyt przywołujący dawne dni, zabawka albo wręcz jako „nośnik przesłania”. Przedmiotem niniejszego szkicu jest funkcja teatru papierowego w Lamparcie Luchina Viscontiego. W tekście jest też przedstawione znaczenie teatru publicznego i domowego théâtre de société dla formacji intelektualnej i duchowej zarówno Luchina Viscontiego, jak i Giuseppe Tomasiego, którego powieść Lampart/Gepard stała się podstawą adaptacji filmowej.
Paper theatre is a kind of a toy and a form of home entertainment. Because of the technique, the theatrical toy is related to puppet theatre, and because of the repertoire and staging solutions – it is connected to the drama theatre and opera. Paper theatre flourished in the second half of the 19th century. Among others Winston Churchill, Jean Cocteau, and Orson Welles played with it. The stage of a paper theatre appeared in films of Perdro Almodóvar, Ingmar Bergman, Franco Zeffirelli, Terry Gilliam and Agnieszka Holland as part of the decoration, a prop recalling the old days, a toy or a “carrier of the message”. The subject of this article is the function of paper theatre in Luchino Visconti’s The Leopard. The text also highlights the importance of public theatre and home théâtre de société for the intellectual and spiritual development of Luchino Visconti and Giuseppe Tomasi, whose novel The Leopard became the basis of the film adaptation.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2014, 87-88; 179-196
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dalla sintassi alla pragmatica nel linguaggio filmico di generazioni diverse: “Il Gattopardo” e “Perfetti sconosciuti” messi a confronto
From Syntax to Pragmalinguistics: Comparing the Language of Film across Generations in “The Leopard” and “Perfect Strangers”
Autorzy:
Klímová, Eva
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/34655838.pdf
Data publikacji:
2023-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
The Leopard
Visconti
Perfect Strangers
Genovese
language of film
context
differences
pragmalinguistics
Il Gattopardo
Luchino Visconti
Perfetti Sconosciuto
Paolo Genovese
linguaggio
del cinema
pragmalinguistica
Opis:
The paper analyses the language of two Italian films set in different historical and social contexts. The Leopard (Il Gattopardo) by Luchino Visconti is set in Sicily in 1860, on the background of contemporary political events, with a language corresponding both with the historical period and the social setting. In the film Perfect Strangers (Perfetti sconosciuti) by Paolo Genovese, old friends meet at a dinner table. With their informal talk, the characters’ language strives to be as close as possible to everyday language. The aim of the article is to demonstrate the differences between the language of the first film and the “natural” language of everyday life of the second one. Through comparative analysis, the article demonstrates how the differences in the historical social contexts determine the language of both films. Within the framework of pragmalinguistics, some aspects of the modality and of the information structure of the sentence are taken into consideration.
Questo articolo si concentra sull’analisi del linguaggio filmico di due film italiani appartenenti a contesti storici e sociali diversi: Il Gattopardo di Luchino Visconti, film che racconta la Sicilia del 1860, sullo sfondo degli eventi politici dell’epoca, con un linguaggio corrispondente sia al periodo storico che all’ambiente, e il film Perfetti sconosciuti di Paolo Genovese, che racconta di un incontro informale tra alcuni amici, in cui gli autori si sforzano di avvicinare il più possibile il linguaggio alla lingua quotidiana. L’obiettivo del lavoro è dimostrare quali siano le differenze tra il parlato filmico e il parlato naturale; nel processo di analisi comparativa si mirerà a dimostrare che così come il contesto storico e sociale dei due film è diverso, allo stesso modo è diverso e diversificato il linguaggio. Nel quadro teorico della pragmalinguistica vanno considerati i fattori della situazione comunicativa e alcuni aspetti della modalità e della struttura informativa dell’enunciato.
Źródło:
Italica Wratislaviensia; 2023, 14.2; 137-151
2084-4514
Pojawia się w:
Italica Wratislaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fabuła zagadki. O Błędnych gwiazdach Wielkiej Niedźwiedzicy Luchina Viscontiego
The Plot of a Riddle. On Luchino Visconti’s Vaghe stelle dell’Orsa
Autorzy:
Igielska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039045.pdf
Data publikacji:
2019-03-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Visconti
Luchino (1906–1976)
Vaghe stelle dell’Orsa (1965)
Forse che si
orse che no (1910)
Die Walküre (1870)
Wälsungenblut (1905/1958)
Opis:
Igielska Anna, Fabuła zagadki. O Błędnych gwiazdach Wielkiej Niedźwiedzicy LuchinaViscontiego [The Plot of a Riddle. On Luchino Visconti’s Vaghe stelle dell’Orsa]. „Przestrzenie Teorii” 32. Poznań 2019, Adam Mickiewicz University Press, pp. 45–75. ISSN 1644-6763. DOI 10.14746/pt.2019.32.2. The article (of an analytical and interpretative nature) is devoted to the literary background of Luchino Visconti’s Vaghe stelle dell’Orsa (1965). The author studies in detail the links to three works, which form, as she claims, the primary points of literary references. What the article discusses, apart from the myth of Electra and Gabriele D’Annunzio’s novel Forse che si, forse che no (1910), are Richard Wagner’s music drama Die Walküre (1870) – absent so far in the Viscontian literature concerning the said movie – and Thomas Mann’s novella Wälsungenblut (1905/1958), which argues with Wagner’s work in a parodistic manner. By demonstrating how Visconti (1) transposes the literary allusions, (2) combines them into an overall structure, and (3) uses them on the plot level to encode the topic of brother- sister incest, the author comes to the conclusion that what we have here is a story in the form of a riddle, which Visconti dubbed for his own use a “crime movie unlike any other”. That riddle appears as a settlement with a romantic myth of love and carries on the poetics of philosophical ambivalence, so proper to Visconti.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2019, 32; 45-75
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies