Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Literatura rosyjska" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 127
Tytuł:
Христианский похоронный обряд в романах Фёдора Достоевского и Льва Толстого
Christian Funeral Rite in the Novels of Fyodor Dostoevsky and Leo Tolstoy
Autorzy:
Kilar, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52423113.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Umiejętności
Tematy:
tradycja prawosławna
chrześcijaństwo
pogrzeb
rytuał
literatura rosyjska
śmierć
the Orthodox tradition
the Christian funeral rite
ritual
Russian literature
death
Opis:
Tematem referatu jest chrześcijański obrządek pogrzebowy omówiony na przykładzie dwóch powieści Lwa Tołstoja: Wojny i pokoju (śmierć starego hrabiego Biezuchowa) oraz Anny Kareniny (zgon Mikołaja Lewina), a także dzieła Fiodora Dostojewskiego Bracia Karamazow (śmierć starca Zosimy, pogrzeb Iljuszy). Przytoczone przykłady pokazują główne cechy obrzędu pogrzebowego praktykowanego w tradycji prawosławnej. W artykule główny nacisk został położony na ukazanie chrześcijańskich aspektów związanych z przygotowaniem zmarłego do jego ostatniej drogi, a także na to, jak ważne jest przestrzeganie tych rytuałów w tradycji chrześcijańskiej, w szczególności rosyjskiej. Aby w pełni ukazać specyfikę pogrzebowego obrzędu, autorka omówiła różne rodzaje pochówku: laika, mnicha i dziecka. Dzięki temu czytelnik zobaczy, że XIX-wieczna literatura rosyjska zaczerpnęła sposób przedstawiania śmierci i obrzędu pogrzebowego bezpośrednio z chrześcijaństwa, jednocześnie korzystając ze specyfiki literackiego języka rosyjskiego i tradycji prawosławnej. Czytelnik dowie się, że przypadki śmierci i związanych z nimi rytuałów są zdefiniowane przez tradycję i prawosławne pojmowanie śmierci.
The theme of the essay is the Christian funeral rite is discussed based on two novels by Leo Tolstoy: War and peace (the death of old count Bezuchow) and Anna Karenina (the death of Nikolai Levin), as well as works F. Dostoevsky, The Brothers Karamazov (the death of the old man Zosima, funeral of Iliusza). The arguments are intended to show the features of the funeral rites in the Orthodox tradition. In the presentation the main emphasis is to raise the visibility of Christian aspects related to the preparation of the deceased to his last path, but also pay attention to how important rituals in the Christian tradition, then the Russians. Account was taken of different types of burial: layman, monk and child, in order to fully show the specificity of the Orthodox funeral rite. The examples are intended to demonstrate that nineteenth-century Russian literature adopted the image of death and the funeral rites annually on Christian soil the Russian language combined with the traditions of the Orthodox. Show that cases of death and related rituals are predefined this tradition and affiliated with the Orthodox understanding of death.
Źródło:
Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU; 2017, XIII; 211-222
2451-4985
2543-9561
Pojawia się w:
Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Формы воплощения христианской аксиологии в русской литературе второй половины ХХ века – начала XXI века
Forms of Christian Axiology in the Russian Literature of the Second Half of the 20th and the Beginning of the 21st Century
Formy aksjologii chrześcijańskiej w literaturze rosyjskiej drugiej połowy XX wieku i początku XXI wieku
Autorzy:
Kazantseva, Irina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31342702.pdf
Data publikacji:
2022-09-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
gatunek
publicystyka
literatura rosyjska
styl
aksjologia chrześcijańska
metoda artystyczna
genre
journalism
Russian literature
style
Christian axiology
artistic method
Opis:
В статье показано, что судьба христианской традиции в официальной и неподцензурной  литературе России 60-80-х годов объясняет логику современного литературного процесса. Анализ эволюции жанра, метода и стиля прозы Леонида Бородина и Валентина Распутина – традиционалистов, в разных формах сохранявших христианскую направленность своих произведений на всех этапах творчества, – позволяет сделать выводы о преемственности православной традиции в русской литературе второй половины XX – начала XXI веков. Имманентные закономерности литературного процесса определили взаимосвязь между уровнями религиозной традиции и поэтикой произведений. Для неподцензурной литературы характерно преимущественное использование прямого публицистического слова; после 90-х годов публицистические жанры в соответствии со своей внутренней логикой становятся адекватной формой поддержания целостности общества, а художественные произведения продолжают имплицитно воплощать сакральные ценности. Для творчества Бородина характерно обращение к таким формам условности и жанрам, как фантастические элементы, мифы, притчи, сказки; проза Распутина отмечена усилением фольклорного элемента, психологизма, рефлексии. Оба писателя в разных формах развивают возможности реалистического художественного метода на общей аксиологической основе, иллюстрируя пути сохранения христианской традиции.
Autorka artykułu dowodzi, że los tradycji chrześcijańskiej w oficjalnej i niecenzurowanej literaturze Rosji lat 60-80. XX wieku wyjaśnia logikę nowoczesnego procesu literackiego. Analiza ewolucji gatunku, metody i stylu L. I. Borodina i W. G. Rasputina – tradycjonalistów, którzy w różnych formach zachowują chrześcijańską orientację swoich utworów na wszystkich etapach twórczości – pozwala na wyciągnięcie wniosków o ciągłości tradycji prawosławnej w literaturze rosyjskiej drugiej połowy XX i początku XXI wieku. Immanentne prawidłowości literatury określają relacje między poziomami tradycji religijnej a poetyką utworów. Literatura niecenzurowana charakteryzuje się dominującym użyciem bezpośredniego słowa publicystycznego; po latach 90. gatunki publicystyczne, zgodnie ze swoją wewnętrzną logiką, stają się adekwatną formą zachowania integralności społeczeństwa, a wartości sakralne są nadal implicite ucieleśniane w dziełach literatury pięknej. Twórczość L. I. Borodina charakteryzuje się wykorzystaniem takich form konwencji i gatunków, jak fantastyka, mit, przypowieść i bajka; prozę W. G. Rasputina cechuje psychologizm i refleksyjność. Obaj pisarze w różnych formach rozwijają możliwości metody sztuki realistycznej o wspólnych podstawach aksjologicznych, ilustrując sposoby zachowania tradycji chrześcijańskiej.
This article reveals that the destiny of the Christian tradition in censored and non-censored literature in Russia in the 1960-1980s explains the logic of the contemporary literary process. The analysis of the evolution of the prose genre, method, and style of Leonid Borodin and Valentin Rasputin – traditionalists of different types who preserved the Christian orientation of their works at all stages of their creativity – allows us to draw conclusions about the continuity of the Orthodox tradition in Russian literature in the 20th and 21st centuries. The immanent regularities of the literary process determined the relationship between the peculiarities of the religious tradition and the poetics of the literary works. The predominant use of the straightforward publicist word is characteristic of non-censored literature; after the 1990s, journalistic genres, in accordance with their internal logic, become an adequate form of maintaining the integrity of society, and works of fiction continue to implicitly embody sacred values. Borodin’s work is characterised by an appeal to such forms of conventionality and genres as fantastic elements, myths, parables, and fairy tales; Rasputin’s prose is marked by an enhanced folklore element, psychology, and reflection. Both writers develop, in different forms, the possibilities of a realistic artistic method with a common axiological basis, illustrating ways of preserving the Christian tradition. 
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 7; 143-156
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Трансформация еврейской темы в русской литературе
Transformation of Jewish theme in Russian literature
Transformacja tematu żydowskiego w literaturze rosyjskiej
Autorzy:
Szafrańska, Eleonora
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1920871.pdf
Data publikacji:
2017-11-30
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
трансформация
еврейская тема
русская литература
Дина Рубина
Юрий Карабчевский
transformacja
tematyka żydowska
literatura rosyjska
Dina Rubina
Jurij Karabczewski
Opis:
The article deals, dash-like, with the development of Jewish subject matter in Russian literature: from taboo to self-reflection because of belonging to Jewry, from euphemisms of XIX and XX centuries to the open and proud declaration made by the conceptual Jew, Arkan Kariv, in his XXI century prose. Exemplified in fragments of writings by Dina Rubina, Friedrich Gorenstein, Valentin Rasputin, Alexandr Melikhov and Jury Karabchievsky, some facets of Jewish theme are discussed. In Kariv’s novels Interpreter and Once in Bishkek, a Jew — outsider, pariah, and self-reflecting intellectual — turns into a brutal leader named Martyn Zilber. A special subtlety of this novels’ structure is given by the fact of palimpsest: the reader understands that behind the Kariv’s writings is the novel by his father, Jury Karabchievsky, as much as behind Martyn Zilber’s father stands Alexandr Zilber, the hero of Karabchievsky’s novel.
W artykule opisano ewolucję tematyki żydowskiej podejmowanej w rosyjskojęzycznej literaturze rosyjskiej — od problemu tabu do refleksji o żydowskiej tożsamości, od eufemizmów w literaturze XIX i XX wieku do otwartej manifestacji żydostwa w prozie Arkana Kariva w wieku XXI. Transformację tematu żydowskiego autorka artykułu przedstawia na materiale wybranych utworów, między innymi Diny Rubiny, Friedricha Gorensteina, Walentina Rasputina, Aleksandra Melikowa i Jurija Karabczijewskiego.
Źródło:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze; 2017, 27; 29-43
0208-5038
2353-9674
Pojawia się w:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Старец-монах-чудотворец как герой современной русской прозы
Starzec-mnich-cudotwórca jako bohater współczesnej prozy rosyjskiej
The elder-monk-miracle man as a hero of modern Russian prose
Autorzy:
Wójcikowska-Wantuch, Paulina Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20311802.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
mnich
starzec
duchowość
prawosławie
hagiografia
współczesna literatura rosyjska
Pietruszewska
Szewkunow
Kuczerskaja
Wodołazkin
monk
starets
spirituality
orthodoxy
contemporary Russian literature
hagiography
Petrushevskaya
Shevkunov
Vodolazkin
Kucherskaya
Opis:
This article presents selected literary works by writers of contemporary Russian literature, whose hero is an elder-monk or miracle man. Writers as Lyudmila Petryshevskaya, Evgeniy Vodolazkin, Tikhon Shevkunov and Maya Kucherskaya in their works refer to the genres of religious literature such as patericon, hagiography and the apophthegma. The author's interest in the character, directly referring to the tradition of Fyodor Dostoyevsky and elder Zosima, from the novel "The Brothers Karamazov" is an expression of longing for national values related to the spiritual culture of Russian Orthodoxy and a reflection of the dialogue between religious and secular literature that is taking place today.
В настоящей статье представлены избранные литературные произведения авторов современной русской литературы, героем которых является старец или монах-чудотворец. Писатели, представляющие разные поэтики, такие как Людмила Петрушевская, Евгений Водолазкин, Тихон Шевкунов и Майя Кучерская, в своих произведениях обращаются к жанрам религиозной литературы: патерику, житию святых и апофтегме. Интерес современных авторов к герою, непосредственно ориентированному на традицию старца Зосимы из романа Федора Достоевского «Братья Карамазовы», может быть выражением тоски по национальным ценностям, отождествляемым с духовной культурой русского православия и является отражением происходящего сегодня диалога между религиозной и светской литературой.
W niniejszym artykule przedstawiono wybrane utwory literackie autorów współczesnej literatury rosyjskiej, których bohaterem jest starzec, mnich lub cudotwórca. Pisarze reprezentujący różnorodne poetyki, jak Ludmiła Petruszewska, Jewgienij Wodołazkin, Tichon Szewkunow i Maja Kuczerska w swoich utworach odwołują się do gatunków literatury religijnej: pateryku, żywotu świętych i apoftegmatu. Zainteresowanie współczesnych autorów bohaterem, nawiązującym bezpośrednio do tradycji starca Zosimy z powieści „Bracia Karamazow” Fiodora Dostojewskiego, może stanowić wyraz tęsknoty za wartościami narodowymi, utożsamianymi z kulturą duchową rosyjskiego prawosławia oraz jest odzwierciedleniem, odbywającego się aktualnie dialogu pomiędzy literaturą świecką i religijną.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2023, 2 (182); 81-98
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Проблема инспирации Г. Т. Бокля в публицистике Д. И. Писарева
Problem inspiracji H. T. Buckle’a w publicystyce D. I. Pisariewa
Autorzy:
Olaszek, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22646956.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Pisariew Dmitrij I.
kult wiedzy
literatura rosyjska
Opis:
Dzieło H. T. Buckle’a Historia cywilizacji w Anglii miało istotny wpływ na kształtowanie poglądów historiozoficznych D. Pisariewa, głównie jego zapatrywań na mechanizm przemian historycznych, rolę jednostki w dziejach, uznanie wiedzy za decydujący czynnik przemian cywilizacyjnych z jednoczesnym umniejszeniem roli czynnika moralnego. Ukształtowany pod wpływem H. T. Buckle’a kult wiedzy wyraził się u Pisariewa w podporządkowaniu literatury nauce, preferowaniu publicystyki, stosowaniu kryteriów utylitarnych w ocenach współczesnej literatury.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 1999, 1; 61-69
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Поэзия Марины Цветаевой в контексте проблемы „писатель и власть”
Poezja Mariny Cwietajewej w kontekście problemu „pisarz i władza”
Autorzy:
Дубровская, Ольга
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22648222.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
literatura rosyjska
Marina Iwanowna Cwietajewa
rosyjska poezja XX wieku
poemat "Syberia"
totalitaryzm
wiersze antyradzieckie
Opis:
W pracy zostały ukazane złożone relacje między M. Cwietajewą a władzą radziecką z uwzględnieniem stosunku poetki do dziedzictwa historycznego i monarchii. Tragiczne przeżycia osobiste powodują, że rewolucję poetka postrzega jako bolesne doświadczenie życiowe, czemu daje wyraz w cyklu antyradzieckich wierszy o Białej Gwardii oraz w poemacie Syberia o zabójstwie carskiej rodziny. Złożone doświadczenia emigracyjne powodują złagodzenie postawy Cwietajewej (Wiersze do syna). Nie biorąc czynnie udziału w życiu politycznym swoich czasów, Cwietajewa zawsze broni humanitarnych wartości i otwarcie demonstruje niechęć do europejskich totalitarnych reżimów.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 1999, 1; 133-138
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
От «Бега» к «Таракановщине» – и далее. Инсектный дискурс пьесы Михаила Булгакова в литературном контексте конца 1920-х годов
Od „Biegu” do „Karakanowszczyzny” – i dalej. Entomologiczny dyskurs dramatu Michaiła Bułhakowa w literackim kontekście końca lat 20. XX wieku
Autorzy:
Jablokov, Evgenij
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1622429.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Karpacka Państwowa Uczelnia w Krośnie
Tematy:
Michaił Bułhakow
Władimir Majakowski
literatura rosyjska lat 20. XX wieku
komedia Lwa Nikulina i Wiktora Ardowa Karakanowszczyzna
pamflet
motywy entomologiczne w literaturze
spór polityczny we władzy sowieckiej lat 20. XX wieku
Opis:
W centrum artykułu znajduje się mało znana komedia Lwa Nikulina i Wiktora Ardowa pt. Karakanowszczyzna, napisana latem 1928 roku, kilka miesięcy po zakończeniu przez Bułhakowa pracy nad dramatem Ucieczka. Autorzy komedii sparafrazowali motywy entomologiczne dzieła Bułhakowa, obrazując poprzez pamflet sowieckie środowisko literackie końca lat 20. XX wieku, a właściwie cały system społeczno-polityczny ZSRR. Przestrzeń aluzji w Karakanowszczyźnienie została ograniczona do sztuki Ucieczka. W komedii Nikulina i Ardowa, obok wątków „karaluszych”, obecne są również motywy „zapluskwienia”, sparodiowany został też scenariusz filmowy Władimira Majakowskiego Zapomnij o kominku, z którego ostatecznie wywodzi się komedia Pluskwa. Ponadto sam Majakowski został przedstawiony w Karakanowszczyźnie jako poeta Moskowskij. Analiza porównawcza dowodzi, iż wiele motywów Karakanowszczyzny koresponduje z linią literacką Mistrza i Małgorzaty Michaiła Bułhakowa, który rozpoczął pracę nad powieścią właśnie w 1928 roku. Przeanalizowany w artykule materiał pozwala na sformułowanie wniosku, iż Karakanowszczyzna była nie tylko reakcją na sztukę Ucieczka, ale w dużej mierze wpłynęła także na koncepcję „powieści o diable” Bułhakowa.
Źródło:
Studia Pigoniana; 2020, 3, 3
2657-3261
Pojawia się w:
Studia Pigoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Об отношении писателя к власти (на материале предисловий к книгам второй половины XVIII века)
О stosunku pisarza do władzy (na materiale wstępów do książek drugiej połowy XVIII wieku)
Autorzy:
Warda, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22649338.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
literatura rosyjska
XVIII w.
dedykacje
antydedykacje
Opis:
Artykuł poświęcono mało zbadanemu problemowi stosunku pisarzy do władzy w jednym aspekcie: dedykacji zawartych w ich książkach dla przedstawicieli władzy świeckiej czy kościelnej. Dedykacje te były bardzo rozpowszechnione w drugiej połowie XVIII w. i odznaczały się zróżnicowanym charakterem. Przeważały jednak panegiryczne teksty, co wiązało się z niskim w sensie materialnym statusem pisarza oraz z chęcią znalezienia mecenasa-„sponsora”. Ale były także polemiczne dedykacje (antydedykacje) świadczące o wzroście samoświadomości autorów i chęci uniezależnienia się od kaprysów możnych tego świata.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 1999, 1; 15-23
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
О двух постсоветских генералах: романы Георгия Владимова Генерал и его армия и Тимура Кибирова Генерал и его семья
O dwóch postradzieckich generałach: powieść Gieorgija Władimowa Generał i jego armia i Timura Kibirowa Generał i jego rodzina
About two post-soviet generals: novels The general and his army by Georgii Vladimov and The general and his family by Timur Kibirov
Autorzy:
Moleyunayte, Ilona V.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20311600.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
современная русская литература
советское прошлое
образ генерала
Георгий Владимов
Тимур Кибиров
współczesna literatura rosyjska
przeszłość sowiecka
wizerunek generała
Giergij Władimow
Timur Kibirow
modern Russian literature
Soviet past
image of a general
Georgii Vladimov
Timur Kibirov
Opis:
The article is devoted to the comparison of novels about generals written in different periods of post-Soviet history: The General and his Army by Georgii Vladimov and The General and his Family by Timur Kibirov. The satirical tendency of depicting the general in Russian literature, the traditions of "lieutenant prose", the popularity of the family novel genre in modern literature form the background for comparing novels. The author examines the genre, compositional and narrative techniques that writers use to comprehend the Soviet past; highlights the motive of the meeting of the general with the philologist. The comparison reveals the changes in attitudes towards the Soviet that have taken place in society over the 30 post-Soviet years, and reveals that the exposure of Soviet ideology develops from emphasizing the tragic in history to its deheroization. The use of psychologism techniques shows how writers share in their heroes the universally human, personal and historical. Thus, writers not only comprehend the past, but also react to their contemporary attitude towards it.
Статья посвящена сравнению романов о генералах, написанных в разные периоды постсоветской истории: Генерал и его армия (1994) Георгия Владимова и Генерал и его семья (2020) Тимура Кибирова. Сатирическая тенденция изображения генерала в русской литературе, традиции  «лейтенантской прозы», популярность жанра семейного романа в современной литературе составляют фон сравнения романов. Автор рассматривает жанровые, композиционные и повествовательские приемы, с помощью которых писатели осмысляют советское прошлое; выделяет мотив встречи генерала с филологом. Сравнение позволяет выявить изменения в отношении к советскому, произошедшие в обществе за 30 постсоветских лет, и обнаруживает, что разоблачение советской идеологии развивается от акцентирования трагического в истории к ее дегероизиции. Использование приемов психологизма показывает, как писатели разделяют в своих героях  универсально человеческое, личное и историческое. Таким образом писатели не только осмысляют прошлое, но и реагируют на современное им отношение к нему.
Artykuł poświęcony jest porównaniu powieści o generałach pisanych w różnych okresach postsowieckiej historii: Generał i jego armia (1994) Gieorgija Władimowa oraz Generał i jego rodzina (2020) Timura Kibirowa. Tłem dla porównania powieści jest satyryczna tendencja w przedstawieniu obrazu generała w literaturze rosyjskiej, tradycje prozy „prawdy okopów”, popularność gatunku sagi rodzinnej we współczesnej literaturze. Autorka analizuje techniki kompozycyjne i narracyjne, którymi posługują się pisarze dla objaśnienia sowieckiej przeszłości; zwraca szczególną uwagę na motyw spotkania generała z filologiem. Porównanie ujawnia zmiany w postawach wobec państwa sowieckiego, jakie zaszły w społeczeństwie w ciągu 30 lat po rozpadzie ZSRR, i pokazuje, że ujawnienie sowieckiej ideologii ulega zmianom od podkreślania tragizmu historii po jej deheroizację. Pogłębiony psychologizm sprawia, że w postaciach można oddzielić to co uniwersalnie, ogólnoludzkie, od elementów osobistych i zależnych od historii. W ten sposób twórcy nie tylko wyjaśniają przeszłość, ale też  reagują na współczesny im stosunek do niej.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2022, 4; 55-67
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
О idiolekcie artystycznym Michała Zoszczenki. Kilka uwag o strukturach kolokwialnych
К вопросу о художественном идиостиле Михаила Зощенко. Несколько замечаний по поводу особенностей разговорной речи
Autorzy:
Wierzbiński, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22631067.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
literatura rosyjska
Michał Zoszczenko
narracja skazowa
struktura składniowa
język kolokwialny
Opis:
Понимание словесно-художественного мастерства писателя должно опираться на выявление индивидуальных приемов, при помощи которых в его произведениях используются разные языковые средства. В текстах Михаила Зощенко важную роль в этом отношении выполняет лексический повтор. Его функционираванию уделяется в статье основное внимание. В числе других структурных элементов рассматривается также смысловое тождесловие, плеонастические выражения, эллиптические конструкции и синонимические построения. Их место и специфика в художественной системе писателя во многом предопределяется повествовательной формой сказа. В статье памечаются также задачи дальнейших исследований авторского слога. К ним относятся, в частности, деривационные структуры, народная фразеология, пословицы и поговорки, различные смысловые трансформации слов, приемы их метафоризации, подмена лексем в другие.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2000, 2; 107-116
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Мотив надежды в рассказе Людмилы Улицкой «Алиса покупает смерть»
Motyw nadziei w opowiadaniu Ludmiły Ulickiej "Alisa kupuje śmierć"
The theme of hope in the short story of Lyudmila Ulitskaya „Alice buys death”
Autorzy:
Jeleńska, Weronika Klaudia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20311762.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
русская литература
рассказы
Людмила Улицкая
Алиса покупает смерть
надежда
literatura rosyjska
opowiadania
Ludmiła Ulicka
Alicja kupuje śmierć
nadzieja
Russian Literature
short stories
Lyudmila Ulitskaya
Alice buys death
hope
Opis:
The article focuses on the analysis of Lyudmila Ulitska's short story „Alice buys death” in the context of the theme of hope. The Russian writer's new collection of short stories is strongly imbued with philosophical questions about existence and non-existence. The current theme of hope strongly resonates in one of the stories in this collection, as evidenced by the following article. In the story „Alice buys death”, Ulitskaya used conventions typical of her work. The main characters of the story are “little people”, shown at the moment of crossing the border of life and death. Our analysis proved that the theme of hope, which is often used in literature, was also reflected on many levels in the work of the Russian writer. The main driving force of the story is love in its many manifestations, and the coming death gives hope for a new life in a literal and a figurative, more philosophical sense.
Статья посвящена анализу рассказа Людмилы Улицкой «Алиса покупает смерть» в контексте мотива надежды. Новый сборник рассказов русской писательницы сильно пронизан философскими вопросами человеческого бытия и небытия. Очень актуальная тема надежды сильно резонирует в одном из рассказов из этого сборника, о чем свидетельствует приведенная ниже статья. В рассказе «Алиса покупает смерть» Улицкая использовала типичные для ее творчестваприемы. Главные герои рассказа — «маленькие люди», показанные в момент пересечения границы между жизнью и смертью. Наш анализ показал, что тема надежды, часто используемая в литературе, нашла многоплановое отражение и в творчестве русской писательницы. Главной движущей силой рассказа является любовь во многих ее проявлениях, а приближающаяся смерть дает надежду на новую жизнь в прямом и переносном, более философском смысле.
Artykuł koncentruje się na analizie opowiadania Ludmiły Ulickiej „Alisa kupuje śmierć” w kontekście motywu nadziei. Nowy zbiór opowiadań rosyjskiej pisarki jest mocno przesiąknięty filozoficznymi pytaniami o człowiecze istnienie i nieistnienie. Bardzo aktualny motyw nadziei silnie wybrzmiewa w jednym z opowiadań z tego zbioru, o czym świadczy poniższy artykuł. W opowiadaniu „Alisa kupuje śmierć” Ulicka posługiwała się konwencjami typowymi dla jej twórczości. Głównymi bohaterami opowiadania są „mali ludzie”, ukazani w momencie przekraczania granicy życia i śmierci. Nasza analiza wykazała, że motyw nadziei, często używany w literaturze, znalazł odzwierciedlenie również na wielu płaszczyznach w twórczości rosyjskiej pisarki. Główną siłą napędową opowiadania jest miłość w jej wielu przejawach, a nadchodząca śmierć daje nadzieję na nowe życie w sensie dosłownym i przenośnym, bardziej filozoficznym.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2023, 1 (181); 50-65
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Маяковский и русская утопия XX века
Majakowski i rosyjska utopia XX wieku
Autorzy:
Parniewski, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22647737.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Władimir Władimirowicz Majakowski
literatura rosyjska
utopia
Opis:
Majakowski był typowym, wzorcowym utopistą, duchowym typem utopisty heroicznego, rewolucyjnego. Źródła jego utopizmu wypływały z totalnej dezaprobaty wobec dotychczasowego porządku świata, z potrzeby szczęścia i uszczęśliwiania innych. W twórczości Majakowskiego występują wszystkie elementy nowożytnej utopii komunistycznej, marksistowsko-leninowskiej: pochwała bezwzględnej równości dla wszystkich, własności społecznej, kolektywizmu, centralnego planowania, kierowania i organizacji życia, industrializmu, komunistycznego wychowania i świeckiego, radzieckiego mesjanizmu. Świadomość niemożności spełnienia wymogów stawianych przez utopię: przekroczenia granic tego co możliwe, kondycji ludzkiej, świadomość, iż staje się już tylko apologetą „utopii u władzy”, który musi „sam się uśmiercać, następując na gardziel swej pieśni”, stała się prawdopodobnie przyczyną jego samobójczej śmierci.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 1999, 1; 91-102
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Власть и судьба в символике чисел Анны Ахматовой
Władza i los w symbolice liczb Anny Achmatowej
Autorzy:
Мних, Людмила
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22647382.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Anna Achmatowa
literatura rosyjska
poezja rosyjska XX wieku
Opis:
Niniejsze opracowanie przybliża problem symboliki liczb w języku poetyckim A. Achmatowej. W kontekście losu poetki szczególnego znaczenia nabierają w jej twórczości liczby 3, 4, 7, 13. Ich symbolikę determinują w znacznej mierze tradycje chrześcijańskie, ludyczne oraz tragiczne osobiste doświadczenia Achmatowej i pokolenia, do którego należała.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 1999, 1; 139-145
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Библейская символика и проблема власти в русской поэзии XX века
Symbolika biblijna i problem władzy w poezji rosyjskiej XX wieku
Autorzy:
Mnich, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22648629.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
literatura rosyjska
totalitaryzm
symbolika biblijna
poezja rosyjska XX wieku
Aleksandr Arkadjewicz Galicz
Opis:
Artykuł przedstawia związki i zależności rosyjskiej porewolucyjnej poezji z symboliką biblijną. W antytotalitarnym Poemacie o Stalinie A. Galicza profanacja ewangelicznych wątków służy wyjawieniu okrucieństwa radzieckiej rzeczywistości. W poezji A. Achmatowej, B. Pastemaka i M. Cwietajewej sakralizacja biblijnej symboliki podkreśla tragizm ludzkiego życia w społeczeństwie zniewolonym totalitarnym reżimem.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 1999, 1; 123-131
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Архивный вектор в современной русской литературе
The archival vector in modern Russian literature
Nurt archiwalny we współczesnej literaturze rosyjskiej
Autorzy:
Shafranskaya, Eleonora
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20311594.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
архивные документы
современная русская литература
сталинские репрессии
роман Сухбата Афлатуни Рай земной
роман Саши Филипенко Красный Крест
dokumenty archiwalne
współczesna literatura rosyjska
represje stalinowskie
powieść Saszy Filipienko Czerwony Krzyż
powieść Suhbata Aflatuniego Raj na ziemi
archival documents
modern Russian literature
Stalinist repressions
the novel of Sukhbat Aflatuni Paradise earthly
the novel of Sasha Filipenko Red Cross
Opis:
The author’s intention is to study the “archival” vector of modern Russian literature. When the state archives were opened in the 1990s, it became a shock for those citizens who tried to comprehend the recent history of the USSR. Insight into these materials initiated a new vector in literature – “archival”. The article examines two contemporary Russian texts: Sasha Filipenko's novel The Red Cross and Sukhbat Aflatuni's novel The Earthly Paradise. All the plot twists in these texts are not the author's invention, but the paradigm of the political investigatory records of 1937–1938: interrogation protocols, indictments, relatives’ statements, various kinds of certificates. The narrator fills in the gaps that are missing in documents: builds links between the interrogation protocols, restores the psychological context, the relationship between the accused and the investigator, – and the picture of the past becomes complete and convincing.
Autor prezentuje nurt „archiwalny” współczesnej literatury rosyjskiej. Otwarcie zbiorów archiwów państwowych w latach 90. było szokującym etapem dla obywateli w zrozumieniu najnowszej historii ZSRR. Znajomość tych materiałów zapoczątkowała w literaturze nowy wektor – „archiwalny”. Artykuł dotyczy dwóch tekstów współczesnej literatury rosyjskiej: powieści Saszy Filipienko Czerwony Krzyż i powieści Suhbata Aflatuniego Raj na ziemi. Wszystkie wydarzenia i zwroty akcji w tych utworach nie są fikcją literacką, ale opierają się na materiałach ze śledztw oskarżonych w latach 1937-1938: protokoły przesłuchań, akty oskarżenia, zeznania krewnych, różnego rodzaju świadectwa. Autor tekstu literackiego wypełnia luki w sprawach: buduje powiązania między protokołami przesłuchań, przywraca kontekst psychologiczny między oskarżonym a śledczymi. Dzięki tym zabiegom obraz przeszłości staje się pełny i przekonujący.
Автором намечено исследование «архивного» вектора современной русской литературы. Открытие фондов государственных архивов в 1990-е годы стало для граждан шокирующим этапом в постижении недавней истории СССР. Знакомство с этими материалами инициировало новый вектор в литературе – «архивный». В статье рассмотрены два текста актуальной русской словесности: роман Саши Филипенко Красный крест и роман Сухбата Афлатуни Рай земной. Все ходы и повороты сюжетов в этих текстах – не авторский вымысел, а парадигма следственных дел обвиняемых в 1937–1938 годах: протоколы допросов, обвинительные заключения, заявления родственников, разного рода справки. Автор литературного текста восполняет те пробелы, которые отсутствуют в делах: выстраивает связки между протоколами допросов, восстанавливает психологический контекст между обвиняемыми и следователями, и картина прошлого становится полной и убедительной.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2022, 4; 25-38
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 127

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies