Temat: Leon X - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: RZYMSKA EDYCJA HYMNÓW O ŚW. KAZIMIERZU Z ROKU 1525 I JEJ STAROPOLSKIE TŁO
THE ROMAN EDITION OF THE HYMNS OF ST. KAZIMIERZ OF 1525 AND HER OLD POLISH BACKGROUND
Autorzy:: Okoń, Jan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1592142.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: Vilnius
Matthew Chrysostom Wołodkiewicz
Grzegorz Święcicki
hymns
Pope Leo X
Zaccaria Ferreri
St. Casimir IV
Wilno
Mateusz Chryzostom Wołodkiewicz
hymny kościelne
papież Leon X
św. Kazimierz Jagiellończyk
Opis:: Przedmiotem uwagi są hymny o św. Kazimierzu wydane przez biskupa humanistę Zachariasza Ferreriego (Zaccaria Ferreri) w zbiorze Hymni novi ecclesiastici (Rzym 1525). Spisał je Ferreri cztery lata wcześniej w Wilnie, gdy jako nuncjusz papieża Leona X prowadził proces kanonizacyjny królewicza Kazimierza Jagiellończyka. Autor omawia w związku z tym żywot królewicza, a następnie poświęcone mu hymny Ferreriego jako wczesną promocję św. Kazimierza w całym Kościele. Podobnie jak cały zbiór, hymny te są przykładem odchodzenia od tradycji hymnów średniowiecznych. Tym bardziej godna uwagi jest ich recepcja w XVII wieku: zostały one ponownie wydane w Wilnie w roku 1604 z okazji kanonizacji, a w 1606 roku przełożono je na język polski. Autor analizuje przekład i jego stosunek do oryginału.
The object of attention are the hymns of St. George. Kazimierz issued by Bishop-humanist Zacharias Ferreri (Zaccaria Ferreri) in the set Hymni Novi ecclesiastici (Rome, 1525). Ferreri wrote it four years earlier in Vilnius, when as the nuncio of Pope Leo X led the canonization of Prince Casimir. The author discusses the life of the prince, and then hymns by Ferreri, as an early promotion of St. Kazimierz throughout the Church. Like the entire collection, the hymns are an example of departure from the tradition of medieval hymns. Even more remarkable is their reception in the 17c.: they have been re-issued in Vilnius in the year 1604, on the occasion of the canonization, and in 1606 were translated into Polish. The author discusses the translation and its relationship to the original.
Źródło:: Colloquia Theologica Ottoniana; 2017, 1; 91-110
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:: Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Johann Reuchlin (1455–1522), Celebrated Hebraist Loyal to the Church: Commemorating the 500th Anniversary of His Death
Johann Reuchlin (1455–1522), wybitny hebraista wierny Kościołowi. Upamiętnienie 500. rocznicy jego śmierci
Autorzy:: Posset, Franz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/20433647.pdf
Data publikacji:: 2022-07-26
Wydawca:: Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:: Johann Reuchlin
Leo X
Erasmus of Rotterdam
Caspar Amman
Crotus Rubeanus
biblical languages
Christian Hebraists
monastic humanism
humanist bishops
Rome’s humanists
Leon X
Erazm z Rotterdamu
języki biblijne
chrześcijańscy hebraiści
humanizm monastyczny
biskupi humaniści
humaniści rzymscy
Opis:: The life and work of Johann Reuchlin (1455–1522) has been investigated in the past primarily by Protestant authors pivoting around the views of Philip Melanchthon (1497–1560), who was Reuchlin’s relative and Martin Luther’s close collaborator. The purpose of the present contribution is to liberate the Catholic Reuchlin from the Protestant Wirkungsgeschichte. In order to come closer to the real Reuchlin, one has to focus on him as the Catholic Philo-Semite that he actually was. There were multiple cardinals in Rome who were favorably inclined toward Reuchlin; his controversial book Eye Glasses was on trial in Rome. Reuchlin had an unshaken and life-long commitment to the Catholic faith under papal leadership. He also maintained good relations with the monastic humanists (German Klosterhumanisten) of his time. He was glorified by Christians and Jews. Erasmus thought of Reuchlin as a saint and paid him overwhelming tribute in his eulogy Apotheosis Capnionis (Reuchlin’s Ascension into Heaven).
Życie i działalność Johanna Reuchlina (1455–1522) były w przeszłości badane przede wszystkim przez autorów protestanckich, skupionych wokół poglądów Filipa Melanchtona (1497–1560), który był krewnym Reuchlina i bliskim współpracownikiem Marcina Lutra. Celem niniejszego opracowania jest „uwolnienie” katolickiego Reuchlina od protestanckiej Wirkungsgeschichte. Aby poznać prawdziwego Reuchlina, należy skupić się na nim jako katolickim filosemicie, którym w rzeczywistości był. W Rzymie żyło wielu kardynałów przychylnie nastawionych do Reuchlina; jego kontrowersyjna książka Zwierciadło oczu była przedmiotem procesu w tym mieście. Reuchlin konsekwentnie, przez całe życie wiązał się z wiarą katolicką pod przewodnictwem papieża. Utrzymywał też dobre stosunki z ówczesnymi zakonnikami-humanistami (niem. Klosterhumanisten). Cenili go zarówno chrześcijanie, jak i żydzi. Erazm uważał Reuchlina za świętego i oddał mu hołd w laudacji zatytułowanej Apotheosis Capnionis (Apoteoza Reuchlina).
Źródło:: Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2022, 30, 1; 197-225
2544-6460
Pojawia się w:: Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: La folie royale dans la "Estoria de España" d’Alphonse X le Sage (1252-1284)
The Royal Madness in the "Estoria de España" of Alfonso X the Wise (1252-1284)
Autorzy:: Escurignan, Soizic
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2034900.pdf
Data publikacji:: 2021-12-20
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Middle Ages
Castile and León
Alfonso X the Wise
Estoria de España
madness
Moyen Âge
Castille et León
Alphonse X le Sage
folie
Opis:: Cet article propose d’aborder la folie royale dans la Estoria de España, chronique retraçant l’histoire de l’Espagne depuis les origines, rédigée à la fin du XIIIe siècle sous l’égide du roi de Castille et León, Alphonse X le Sage. Au Moyen Âge, le paradigme de la folie est clairement codifié et renvoie à un certain nombre de topiques, comme la maladie, le péché ou encore quelques attributs physiques spécifiques, qui peuvent concerner toutes les catégories de la population. Néanmoins, la figure royale est normalement exclue de ce paradigme, car la folie et tous les dérèglements qu’elle comporte porteraient atteinte à l’essence même de la royauté. À la rigueur, le roi peut être associé à d’autres formes d’inconduite assimilées à la folie, telles que le péché ou le châtiment divin, mais pas à la maladie mentale en tant que telle. Dans ce contexte, comment la Estoria de España, qui narre l’histoire de l’Espagne à travers ses rois, concilie-t-elle l’image de la folie de certains rois – particulièrement les empereurs romains – héritée de ses sources avec les conceptions du XIIIe siècle ? Après un rappel de la conception de la folie au Moyen Âge, j’analyse ses manifestations dans le code juridique des Siete Partidas et surtout dans la Estoria de España afin de pouvoir appréhender la représentation, le sens et la fonction de la folie dans la narration littéraire des faits historiques.
This article proposes to study the royal madness in the Estoria de España, a chronicle retracing the history of Spain from its origins, written at the end of the 13th century under the aegis of the King of Castile and León, Alfonso X the Wise. In the Middle Ages, the paradigm of madness was clearly codified and referred to a certain number of topics, such as illness, sin, or specific physical attributes, which could concern all categories of the population. Nevertheless, the royal figure is normally excluded from this paradigm because madness and all the disturbances it entails would undermine the very essence of royalty. Strictly speaking, the king can be associated with other forms of misconduct assimilated to insanity, such as sin or divine retribution, but not with mental illness as such. In this context, how does the Estoria de España, which narrates the history of Spain through its kings, reconcile the image of the madness of certain kings - particularly the Roman emperors - inherited from its sources with the conceptions of the 13th century? After a reminder of the conception of madness in the Middle Ages, I analyse the concept of madness under the reign of Alfonso X, through the study of the legal code of the Siete Partidas, and the Estoria de España in order to understand its meaning and function in the narration of historical facts.
Źródło:: e-Scripta Romanica; 2021, 9; 171-181
2392-0718
Pojawia się w:: e-Scripta Romanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki