Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Leo Strauss" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Dwa indywidualizmy. Myśl Tomasza Hobbesa w świetle interpretacji Leo Straussa i Michaela Oakeshotta
    Autorzy:
    Engelking, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1833562.pdf
    Data publikacji:
    2020-03-10
    Wydawca:
    Mazowiecka Uczelnia Publiczna w Płocku
    Tematy:
    Thomas Hobbes
    Michael Oakeshott
    Leo Strauss
    indywidualizm
    liberalizm
    Opis:
    Tomasz Hobbes jest jednym z tych filozofów, których myśl wyprzedzała swój czas i musiała czekać kilka wieków, by zostać docenioną. Uznanie za kluczowe dla europejskiej filozofii politycznej przyszło dla dzieła autora Lewiatana w XX w., na fali rozczarowania idealistyczną filozofią niemiecką. Narodziły się wówczas dwa nurty badań nad Hobbesem. Przedstawiciele pierwszego – z Carlem Schmittem na czele – uważali, iż Hobbesa należy uznać za twórcę absolutystycznego myślenia o polityce. Przedstawiciele drugiego, opisywani w tekście Leo Strauss i Michael Oakeshott – za twórcę myślenia liberalnego. Strauss i Oakeshott inaczej jednak do takiej konkluzji w swoich pracach o Oakeshocie dochodzili. Strauss – poprzez analizę kwestii heroizmu w myśleniu Hobbesa; Oakeshott – poprzez położenie nacisku na hobbesowską filozofię języka. W artykule autor przedstawia zbieżności i różnice pomiędzy podejściami Straussa i Oakeshotta, wskazując na liberalny rdzeń myśli Hobbesa, uwidoczniony w jego interpretacjach autorstwa dwóch filozofów.Słowa kluczowe Thomas Hobbes, Michael Oakeshott, Leo Strauss, indywidualizm, liberalizm
    Źródło:
    Społeczeństwo. Edukacja. Język; 2020, 10; 22-38
    2353-1266
    2449-7983
    Pojawia się w:
    Społeczeństwo. Edukacja. Język
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rola intelektualistów w polis. Rozważania o Hieronie Ksenofonta
    Autorzy:
    Wonicki, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2188284.pdf
    Data publikacji:
    2022-10-24
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Filozofii i Socjologii
    Tematy:
    ancient Greek philosophy
    political philosophy
    Leo Strauss
    intellectuals
    tyranny
    Opis:
    The role of intellectuals in polis. Reflections on Xenophon’s Hiéron: It is well known, although the 20th century has showed it probably in the most visible way, that intellectuals would often like to make a moral influence on politicians and politics. Their eternal dream of enlightened government turns them to the delusion of their own agency in influencing politicians. Following such an illusion as Mark Lilla shows leads them in many cases to support a tyrannical regime. The problem of intellectual engagement and interaction with the authorities is not of course new. We could also observe and analyze it just going back to the Greek roots. In the article I would like to outline the relationship between Xenophon’s life and his reflections as a philosopher on power that he included in Hieron. I also refer these considerations to the present day in reference to Leo Strauss’ interpretation of Xenophon’s ideas about tyranny. Such comparison could be still today instructive for us how problematic is the role of those who, communing with the ideas of beauty, good and justice, want to transfer them to the sphere of the political community. It is this junction of ethics and politics that I would like to address in my considerations, trying to compare Plato with Xenophon and indicate several possible interpretations of the philosopher’s relationship to politics and power.
    Źródło:
    ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal; 2022, 12, 1; 27-40
    2083-6635
    2084-1043
    Pojawia się w:
    ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Leo Strausss “An Epilogue”: Political Science as Political Philosophy
    Autorzy:
    Jokubaitis, Alvydas
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2046438.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    Leo Strauss
    political philosophy
    political science
    philosophy of political science
    Opis:
    Leo Strauss‘s article “An Epilogue” is made up of many different critical arguments about political science. The guiding principles of these arguments are not revealed clearly enough. One can even get the impression that “An Epilogue” is an unfinished article. Only after finding the guiding principles we can understand the Strauss‘s critique. He emphasized the difference between the philosophical and scientific approach to politics. “An Epilogue” shows that he understood political science as philosophy.
    Źródło:
    Teoria Polityki; 2021, 5; 193-203
    2543-7046
    2544-0845
    Pojawia się w:
    Teoria Polityki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Filozofi a polityczna jako powrót do naturalnej perspektywy pojmowania spraw politycznych – koncepcja Leo Straussa
    Political philosophy as a return to natural perspective in the understanding of political matters – Leo Strausss conception
    Autorzy:
    Pająk, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1945211.pdf
    Data publikacji:
    2016-03-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    filozofia polityczna
    życie polityczne
    natura
    Leo Strauss
    political philosophy
    political life
    nature
    Opis:
    Artykuł analizuje podejście Leo Straussa do filozofii politycznej rozumianej jako powrót do naturalnego i zdroworozsądkowego pojmowania spraw politycznych. Koncentruje się na takich Straussowskich kategoriach jak życie polityczne, filozofia i natura. Strauss zwraca uwagę na trudności związane z naukowym rozumieniem „tego, co polityczne” i problemy dotyczące relacji nauki i etyki. Filozofia polityczna jest próbą ponownego odkrycia naturalnej i zdroworozsądkowej perspektywy życia politycznego. Niniejszy tekst jest zarysem Straussowskiej diagnozy.
    The paper is an analysis of Leo Strauss’s approach to political philosophy seen as a return to natural and common sense understanding of political matters. It focuses on such Straussian categories as political life, philosophy, and nature. Strauss points at difficulties in scientific understanding of “the political” and problems with the relation between science and ethics. Political philosophy is an attempt to rediscover the natural and common sense perspective of the political life. This paper is an outline of Strauss’s diagnosis.
    Źródło:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2016, 49; 7-21
    1505-2192
    Pojawia się w:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Antagonism between Secular Elites and Refugees in the context of “Theological-Political Predicament”: The Case of Turkey
    Antagonizm między świeckimi elitami a uchodźcami w kontekście „Problemu teologiczno-politycznego”. Sprawa Turcji
    Autorzy:
    Günsoy, Funda
    Turowski, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/556288.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-04
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Pedagogiki. Zakład Edukacji Międzykulturowej i Badań nad Wsparciem Społecznym.
    Tematy:
    Leo Strauss
    Carl Schmitt
    Alain Badiou
    Turkey
    Secularism
    Religion
    Turcja
    sekularyzm
    religia
    Opis:
    Obecność uchodźców syryjskich w czteromilionowej populacji Turcji skłoniła działaczy lewicy/ sekularystów/kemalistów do skoncentrowania się wokół dyskursu mówiącego o tym, że „staliśmy się obywatelami drugiej kategorii w naszej własnej ojczyźnie”. Uchodźcy oferujący swym gospodarzom możliwość wyeksponowania tureckiej gościnności wobec niewinnych ludzi, którym udało się uciec przed wojną, i którzy z tego samego powodu narażeni są na upokorzenie, zostali zinstrumentalizowani jako „zdarzenie” (Badiou) lub „wyjątek” (Schmitt) celem przekształcenia istniejącego status quo na arenie politycznej przez całe polityczne spektrum. W niniejszym artykule argumentujemy, że uchodźcy stanowią podstawowe źródło niepewności w procesie „normalizacji (i normizacji) wyjątku” poprzez rozmycie granic lub poszerzenie zakresu postrzegania zagrożenia w kontekście przyjaciel-wróg. Jednocześnie wykorzystuje się ich jako broń uzasadniającą interwencje władz, które przekształcają obecny kryzys w sytuację permanentną. W przypadku Turcji determinantem zarówno antagonizmu, jak i przyjaźni wobec syryjskich uchodźców jest ich tożsamość, która jest tożsamością arabskich muzułmanów. W tym kontekście będziemy argumentować, że niechęć kręgów sekularystów/kemalistów wobec syryjskich uchodźców można traktować jako przykład odwiecznego problemu w świetle konceptu „teologiczno-politycznego problemu” Straussa.
    The presence of Syrian refugees within the 4-million population in Turkey has led the left/secularist/ Kemalist wingers to be interlocked around the discourse that “we are turned into second class citizens in our own homeland”. The refugees who offer to their hosts the opportunity to expose the Turkish hospitality towards innocent people who escaped the war and due to the same reason are treated as the object of humiliation have been instrumentalized as an event (Badiou) or an ecxeption (Schmitt) to transform the given in the political arena by the entire political spectrum. In this paper, we argue that the refugees serve as the founding uncertainty within the process of “normalization (and normization) of the exception” through non-spatialization or broadening of the perception of threat in accordance with friend-enemy distinction. At the same time, they are used as a weapon that makes legitimate interventions by the sovereign who converts the current crisis into a permanent situation. In the case of Turkey, the determinant in both the antagonism and the friendship towards Syrian refugees is their identity based on a property of being Arabian Muslims. In this framework, we will argue that the resentments towards Syrian refugees by secularist/Kemalist circles can be treated as an example of the eternal problem in the context of Straussian concept of the “theological-political predicament”.
    Źródło:
    Multicultural Studies; 2017, 2; 57-69
    2451-2877
    Pojawia się w:
    Multicultural Studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Leo Strauss on Religion as the Fundamental Alternative to Philosophy
    Leo Strauss o religii jako podstawowej alternatywie wobec filozofii
    Autorzy:
    Wood, William
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31232784.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Leo Strauss
    philosophy of religion
    philosophy as a way of life
    filozofia religii
    filozofia jako sposób życia
    Opis:
    Leo Strauss is well known for his thesis that there is an irreconcilable conflict between philosophy and “revelation,” i.e. monotheistic revealed religion, which cannot be harmonized. The philosopher qua philosopher cannot be a believer, while the believer qua believer cannot be a philosopher. However, it is less widely recognized that Strauss’ thought about religion as the fundamental alternative to philosophy follows two divergent trajectories. The first emphasizes the unique importance of revealed religion, while the other emphasizes the conflict between philosophy and what he calls “religion in general.” Sometimes, Strauss suggests that revelation poses a unique “challenge” to philosophy, such that the philosopher must refute the mere possibility of revelation in order to justify the legitimacy of philosophy itself. Sometimes, however, he suggests rather that revelation is a religion like any other, not essentially different from e.g. ancient polytheism, which would seem therefore to pose no unique “challenge.” I argue that Strauss ultimately fails to reconcile these two strands of this thought and that this failure is related both to tensions internal to his positive conception of philosophy itself as a middle path between dogmatism and skepticism and to the fact that he begs the question by assuming, rather than proving, that it follows necessarily from “the very idea of revelation” that it cannot be harmonized with philosophy.
    Leo Strauss jest autorem znanej tezy o istnieniu nierozwiązywalnego konfliktu między filozofią a „objawieniem”, tj. monoteistyczną religią objawioną. Filozof jako filozof nie może być osobą wierzącą, zaś osoba wierząca jako wierząca nie może być filozofem. Mniej znane jest natomiast to, że myśl Straussa o religii jako podstawowej alternatywie dla filozofii podąża dwiema rozbieżnymi torami. Pierwszy z nich podkreśla wyjątkowe znaczenie religii objawionej, podczas gdy drugi kładzie nacisk na konflikt między filozofią a tym, co nazywa on „religią w ogóle”. Czasami Strauss sugeruje, że objawienie stanowi szczególne „wyzwanie” dla filozofii i filozof musi podważyć samą możliwość objawienia, aby uzasadnić prawomocność filozofii. Czasami jednak sugeruje on, że objawienie jest po prostu jedną z religii, nie różniącą się w swej istocie np. od starożytnego politeizmu i w związku z tym nie stanowi, jak się wydaje, szczególnego „wyzwania”. Twierdzę, że Straussowi ostatecznie nie udaje się pogodzić tych dwóch wątków i że to niepowodzenie jest związane zarówno z napięciami wewnątrz jego pozytywnej koncepcji samej filozofii jako drogi pośredniej między dogmatyzmem a sceptycyzmem, jak i z tym, że przesądza on z góry sprawę, zakładając bez uzasadnienia, że z „samej idei objawienia” wynika w sposób konieczny, iż nie da się jej zharmonizować z filozofią.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2023, 71, 2; 289-311
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies