Temat: Lemkin, Rafał - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Rafał Lemkin (1900-1959) -- studium biograficzne
Autorzy:: Kornat, Marek (1971- ).
Powiązania:: Zeszyty Historyczne (Paryż) 2004, z. 147, s. 107-157
Data publikacji:: 2004
Tematy:: Lemkin, Rafał
Lemkin Rafał (1900-1959) biografia
Przestępstwo wojenne ściganie
Ściganie (prawo)
Prawo międzynarodowe
Prawo wojenne
Procesy norymberskie
Prawnicy
Biografia
Opis:: Prawnik. Twórca terminu "genocidium" (ludobójstwo). Główny architekt Konwencji Narodów Zjednoczonych o zapobieganiu i zwalczaniu zbrodni ludobójstwa z 9 XII 1948 r.
Dostawca treści:: Bibliografia CBW

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Jak nazywać zbrodnie? : niezależnie od szczytnych intencji moralnych, ludobójstwo jako pojęcie prawa szybko zaczęło być instrumentalizowane politycznie i wykorzystywane w rywalizacji o "prestiż" pomiędzy różnymi kategoriami ofiar
Autorzy:: Machcewicz, Paweł (1966- ).
Powiązania:: Polityka 2012, nr 17/18, s. 68-71
Data publikacji:: 2012
Tematy:: Lemkin, Rafał (1900-1959)
Ludobójstwo prawo od 1945 r.
Polityka historyczna
Świadomość społeczna
Opis:: Fot.
Dostawca treści:: Bibliografia CBW

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: „Nieoficjalny – autobiografia Rafała Lemkina po polsku
“Unofficial” – an autobiography of Raphael Lemkin in Polish
Autorzy:: Lutwak, Władysław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/498802.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Fundacja im. Aliny i Leszka Allerhandów
Tematy:: Rafał Lemkin
ludobójstwo
autobiografia
Raphael Lemkin
genocide
autobiography
Opis:: A short presentation of Rafał Lemkin’s autobiography published in Polish in 2018 together with personal reflections on the content of the autobiography.
Źródło:: Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda; 2019, 2, 2(4); 447-450
2657-7984
2657-800X
Pojawia się w:: Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Wkład Rafała Lemkina we wszechstronne zrozumienie ludobójstwa Ukraińców w Związku Sowieckim
Autorzy:: Serbyn, Roman
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/22792583.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydział Ekonomiczno-Socjologiczny
Tematy:: Hołodomor
ludobójstwo
Rafał Lemkin
Ukraina
Związek Sowiecki
Opis:: Celem artykułu jest skonstruowanie odpowiedzi na pytanie badawcze, w jaki sposób nowatorskie tezy wybitnego prawnika Rafała Lemkina (1900–1959), ojca koncepcji ludobójstwa (genocide) oraz intelektualnego patrona Konwencji ONZ w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa z 1948 r., przekładają się na nowe wszechstronne rozumienie Hołodomoru, zbrodni ludobójstwa na narodzie ukraińskim popełnionej przez władzę sowiecką. Autor pochyla się nad ewolucją rozumienia i oceny wydarzeń z lat 20. i 30. XX wieku w Ukraińskiej Socjalistycznej Republice Sowieckiej, zademonstrowanych po II wojnie światowej przez przedstawicieli ukraińskiej diaspory z Ameryki Północnej, władze USRS oraz środowiska naukowe i polityczne w niepodległej Ukrainie, przez pryzmat pojęcia zbrodni ludobójstwa. Artykuł stanowi ponadto próbę paradygmatycznego przepracowania historii stosunków rosyjsko-ukraińskich i wskazania głównych czynników, które doprowadziły Kreml do dokonania genocydu narodu ukraińskiego. W opracowaniu przeanalizowano źródła zachodnie oraz sowieckie.
Źródło:: Władza sądzenia; 2021, 20; 29-51
2300-1690
Pojawia się w:: Władza sądzenia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Rafał Lemkin (1900-1959) – koryfeusz ludzkich sumień
Rafal Lemkin (1900-1959) – coryphaeus of human consciences
Autorzy:: Chrószcz, Grzegorz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31233259.pdf
Data publikacji:: 2024-02-22
Wydawca:: Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Raciborzu
Tematy:: Rafał Lemkin
ludobójstwo
genocide
konwencja
prawo
convention
law
Opis:: Podpisanie traktatów pokojowych po zakończeniu I wojny światowej miało zapewnić międzynarodowy pokój i bezpieczeństwo na świecie. Wojna miała zostać raz na zawsze wyeliminowana z dziejów ludzkich. Tymczasem polityka rewizjonistyczna, uprawiana przez skrajnie nacjonalistyczne ugrupowania polityczne w Rzymie i Berlinie, cieszyła się ogromnym poparciem grup społecznych. Demokracje zachodnie chciały uniknąć kolejnego konfliktu zbrojnego, dlatego zdecydowały się na współpracę z reżimami w ramach polityki appeasementu. Niestety taka polityka z góry była skazana na klęskę, czego efektem była II wojna światowa. Ogrom okrucieństw i zbrodni popełnionych w czasie wojny był niewyobrażalny i nie mieścił się w żadnych słownikach politycznych. Złamane zostały wszystkie elementarne zasady i prawa prowadzenia wojny. Podeptane zostały wszelkie standardy prawa międzynarodowego, a postępowanie wobec ludności cywilnej było wyrazem największego odhumanizowania i barbarzyństwa jakie kiedykolwiek miało miejsce w dziejach ludzkości. Już dwa miesiące po ataku wojsk hitlerowskich na Związek Sowiecki premier Winston Churchill stwierdził w jednym ze swoich znakomitych przemówień, że „od czasów mongolskich inwazji na Europę w szesnastym wieku nigdy nie było tak metodycznych, bezlitosnych rzezi na taką skalę albo osiągających taką skalę. A jest to tylko początek. Lada chwila szlakiem krwawych kolein hitlerowskich czołgów nadejdą głód i zarazy. Jesteśmy świadkami bezimiennej zbrodni (podkr. – G.CH.)”1. Alianci po zakończeniu II wojny światowej osądzili głównych zbrodniarzy niemieckich, którzy dopuścili się okropnych zbrodni. Nauczona doświadczeniem, społeczność międzynarodowa zmusiła polityków do działań na rzecz zabezpieczenia przyszłych pokoleń przed popełnianiem kolejnych „bezimiennych zbrodni”. Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło jednogłośnie 9 grudnia 1948 roku Konwencję w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa, która weszła w życie 12 stycznia 1951 roku. Hasło „Nigdy więcej” było na ustach całego świata i jest powtarzane także dzisiaj. „Nigdy więcej” było powielane za każdym razem w przypadku popełniania zbrodni ludobójstwa, zbrodni wojennych, zbrodni przeciwko ludzkości m.in: Khmerów (1975-1979), Kurdów w Iraku (1988), Rwandy (1994), Srebrenicy (1995) czy Buczy (2022). W 2015 roku Zgromadzenie Ogólne ONZ ustanowiło 9 grudnia Międzynarodowym Dniem Pamięci i Godności Ofiar Zbrodni Ludobójstwa oraz Zapobiegania Tej Zbrodni. Społeczność międzynarodowa ma nadzieję, że tocząca się wojna w Ukrainie sprawi, że zbrodniarze wojenni nie mogą czuć się już bezkarni i liczyć na uniknięcie kary za popełnianie najcięższych crime of crimes. Zadbał o to ponad siedemdziesiąt lat wcześniej – Rafał Lemkin. Polski prawnik, twórca pojęcia „genocide” oraz inicjator i główny architekt konwencji ONZ o ludobójstwie z 9 grudnia 1948 roku. Ten wybitny jurysta poświecił całe swoje życie prywatne i zawodowe temu, aby już nigdy więcej nie nazywać popełnionych przestępstw „bezimiennymi zbrodniami”, tylko zbrodniami genocydu. Rafał Lemkin – „FATHER OF THE GENOCIDE CONVENTION”.
The signing of peace treaties after the end of World War I was supposed to ensure international peace and security in the world. War was to be eliminated from human history once and for all. Meanwhile, the revisionist policies pursued by extreme nationalist political groups in Rome and Berlin enjoyed enormous support from the masses. Western democracies wanted to avoid another armed conflict, which is why they decided to cooperate with regimes as part of the policy of appeasement. Unfortunately, such a policy was doomed to failure in advance, which resulted in World War II. The enormity of the atrocities and crimes committed during the war was unimaginable and did not fit into any political dictionaries. All elementary rules and laws of war were broken, all standards of international law were trampled upon, and the treatment of civilians was an expression of the greatest dehumanization and barbarism that has ever taken place in the history of mankind. Winston Churchill stated in one of his excellent speeches that "we are witnessing a nameless crime". After the end of World War II, the Allies tried the main German criminals who committed terrible crimes. Taught by experience, politicians have been forced by the international community to act to secure the future and fate of humanity from committing further "nameless crimes". On December 9, 1948, the UN General Assembly unanimously adopted the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide, which entered into force on January 12, 1951. The slogan "Never again" was on the lips of the whole world and is repeated every time in the case of committing genocide, war crimes, crimes against humanity m.in: the Khmer (1975-1979); Kurds in Iraq (1988); Rwanda (1994); Srebrenica (1995); or Bucha (2022). In 2015, the UN General Assembly established December 9 as the International Day of Remembrance and Dignity of Victims of Genocide and Prevention of Genocide. The war in Ukraine has meant that war criminals cannot feel unpunished and count on avoiding punishment for committing the most serious crimes of crimes. He took care of it more than seventy years earlier – Rafał Lemkin. Polish lawyer, creator of the term "genocide" and initiator and chief architect of the UN Genocide Convention of 9 December 1948, who devoted his entire private and professional life to never again calling the crimes committed "nameless crimes", but the crimes of genocide. Rafał Lemkin "FATHER OF THE GENOCIDE CONVENTION".
Źródło:: Eunomia – Rozwój Zrównoważony – Sustainable Development; 2023, 2(105); 171-205
1897-2349
2657-5760
Pojawia się w:: Eunomia – Rozwój Zrównoważony – Sustainable Development
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Totalitarno-kolonialny wymiar sowieckiego ludobójstwa narodu ukraińskiego w świetle myśli Rafała Lemkina. Analiza politologiczna
Autorzy:: Pobereƶny, Gennad
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/22792582.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydział Ekonomiczno-Socjologiczny
Tematy:: ludobójstwo
Hołodomor
kolonializm
naród ukraiński
Związek Sowiecki
Rafał Lemkin
Opis:: W niniejszym opracowaniu autor dotyka problematyki Hołodomoru – zbrodni ludobójstwa na narodzie ukraińskim, choć niezawężonej jedynie do Wielkiego Głodu lat 1932–1933 – poddanej politologicznej analizie w kontekście szerszej genocydalnej polityki władzy sowieckiej prowadzonej względem Ukraińców w ZSRS. W tym celu w artykule wskazuje się na główne elementy składowe koncepcji zbrodni ludobójstwa skonstruowanej przez Rafała Lemkina (który podnosił, że jest ona w istocie zbrodnią kolonialną), a także jej porównanie z obowiązującą definicją genocydu w treści Konwencji ONZ z 1948 r. Wreszcie autor pochyla się nad dyskursem odnoszącym się do obecności ludobójstwa (na czele z Hołodomorem) i jego percepcji w ukraińskiej polityce pamięci ostatnich kilku dekad.
Źródło:: Władza sądzenia; 2021, 20; 53-73
2300-1690
Pojawia się w:: Władza sądzenia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Рафал лемкін (1900-1959), один із твоРців міжнаРодного кРимінального пРава. коРотка біогРафія
Рафал Лемкін (1900-1959), один із творців міжнародного кримінального права. Коротка біографія (Raphael Lemkin (1900-1959), co-creator of international criminal law. Short biography)
Autorzy:: Redzik, Adam
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2232232.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Fundacja im. Aliny i Leszka Allerhandów
Tematy:: Rafał Lemkin
Juliusz Makarewicz
ludobójstwo-genocyd
międzynarodowe prawo karne
Raphael Lemkin
genocide
international criminal law
Opis:: Opracowanie jest nieco zmienioną wersją książeczki, która ukazała się w 2017 r. w języku angielskim (Rafał Lemkin (1900-1959) co-creator of international criminal law. Short biography, Warsaw 2017). Z uwagi na okoliczności, w tym ujawniane stale zbrodnie dokonywane przez rosyjskie wojsko na ludności ukraińskiej, postanowiliśmy opublikować artykuł poświęcony Rafałowi Lemkinowi w języku ukraińskim, także dlatego, że Lemkin dostrzegał tragizm Ukrainy już w połowie XX w., gdy Hołodomor i politykę wynaradawiania Ukrainy przez Rosjan, a następnie Sowieckich Rosjan, nazwał ludobójstwem (zob. polską wersję referatu Lemkina z 1953 r. – niżej s. 141–148 ). Za pomoc w tłumaczeniu i przygotowaniu do druku opracowania dziękuję serdecznie Panu docentowi dr. Ihorowi Zemanowi oraz Pani Krystynie Potapenko.
The study is a slightly modified version of the book published in English in 2017 (Rafał Lemkin (1900-1959) co-creator of international criminal law. Short biography, Warsaw 2017) [Raphael Lemkin (1900-1959), co-creator of international criminal law. Short biography]. Owing to the circumstances, including the constantly uncovered crimes committed by the Russian army against the Ukrainian population, we decided to publish an article devoted to Rafał Lemkin in Ukrainian, also because Lemkin himself noticed the tragedy of Ukraine already in the mid-XX century, when he labelled the Holodomor and the policy of Ukraine’s denationalization by Russians, and subsequently by the Soviet Russians, a genocide (see the Polish version of Lemkin’s 1953 - p. 141-148). This article is published in Ukrainian. For help in the paper’s translation and the preparation for publication, the author thanks Dr Ihor Zeman and Ms. Krystyna Potapenko.
Źródło:: Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda; 2022, 5, 1 (9); 66-86
2657-7984
2657-800X
Pojawia się w:: Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Przestępstwa polegające na wywołaniu niebezpieczeństwa międzypaństwowego jako delicta iuris gentium (Wnioski na V Międzynarodową Konferencję Unifikacji Prawa Karnego w Madrycie)
Crimes leading to international insecurity as “delicta iuris gentium”
Autorzy:: Lemkin, Rafał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/498907.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Fundacja im. Aliny i Leszka Allerhandów
Tematy:: międzynarodowe prawo karne
Rafał Lemkin
barbarzyństwo
wandalizm
ludobójstwo
international criminal law
Raphael Lemkin
barbarity
vandalism
genocide
Opis:: Adam Redzik: Za kilka dni minie 70 lat od dnia, gdy Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych uchwaliło Konwencję w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa. Miało to miejsce w Paryżu 9 grudnia 1948 r. Niedługo potem została ona ratyfikowana i weszła w życie. Poniżej publikujemy artykuł, który ukazał się na łamach „Głosu Prawa” w 1933 r. W tekście tym “Dr. Rafał Lemkin, podprokurator Sądu Okr. (Warszawa)”, zapowiedział uregulowanie przez społeczność międzynarodową najcięższych zbrodni iuris gentium, które „będą ścigane i karane niezależnie od miejsca popełnienia przestępstwa i od przynależności państwowej sprawcy, stosownie do ustawy obowiązującej w miejscu ścigania”. W tamtym czasie niestety nie doszło do szerszej dyskusji nad propozycjami polskiego prawnika, a sam Lemkin nie pojechał też do Madrytu na konferencję, na którą zgłosił swoje tezy. Odwołanie Lemkina z polskiej delegacji bywa przedmiotem nadinterpretacji. Prawdopodobne wydaje się, że doszło do kumulacji kilku ważnych zdarzeń na forum międzynarodowym. Tylko tytułem zasygnalizowania należy przypomnieć trzy zdarzenia mające miejsce w 1933 r. wpływ na polską aktywność na forum międzynarodowym. W styczniu Hitler doszedł do władzy w Niemczech. Józef Piłsudski nie miał złudzeń i wysłał tajną misję do Francji celem zorientowania się, czy są szanse na interwencję w Niemczech. Francja – po doświadczeniu I wojny światowej – nie miała zamiaru podejmować żadnych ruchów przeciwko Niemcom. Piłsudski postanowił więc podjąć rozmowy z Hitlerem, aby zabezpieczyć interesy Polski ze strony Niemiec. W efekcie, 26 stycznia 1934 r. podpisana została deklaracja polsko-niemiecka o niestosowaniu przemocy. W trakcie rozmów z Niemcami postanowiono, że tezy referatu Lemkina mogą być niewygodne. W konsekwencji Lemkin, jako przedstawiciel rządu polskiego został odwołany z delegacji. Dodać należy, że w następnych delegacjach uczestniczył, chociaż już jako adwokat. W tekście oryginalnym dokonano wyłącznie kosmetycznych korekt, wynikających z prawideł współczesnej ortografii polskiej, poprawiono oczywiste omyłki oraz uzupełniono nieznacznie przypisy. Artykuł Rafała Lemkina w tym samym czasie (w 1934 r.) ukazał się po francusku w Paryżu, a w nieco skróconych wersjach w Madrycie (także po francusku) oraz we Wiedniu (po niemiecku). Zawierał on pierwszą wersję opisu zbrodni, którą w 1944 r. Lemkin nazwał „genocydem” – „ludobójstwem”. Przedrukowujemy go jako materiał źródłowy – z archiwum „Głosu Prawa” adw. dr. Anzelma Lutwaka. W kolejnych zeszytach przypomnimy kilka innych – naszym zdaniem ważnych – artykułów, które ukazały się na łamach najbardziej „niezależnego czasopisma prawniczego” okresu II RP – jak zwykł pisać o nim sam redaktor.
The section „Fontes” is dedicated to short legal research papers which were published many years ago, and today are not known. Preprint is preceded by introductory remarks about the paper and its author. In the first volume we preprint an article by Rafał (Raphael) Lemkin from the times when he was a Polish prosecutor and a delegate of the Polish government to international congresses. In 1933 he formulated a proposal to the international community to regulate in international law the gravest crimes against the person which were called “barbarity” and “vandalism”. From these terms, in 1944 the word “genocyd” was created, and Lemkin’s proposals from 1933 eventuated after the trauma of Holocaust in the form of the UN Convention from 9 December 1948 on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide. The preprinted article was published as motions during the 5th International Conference on the Unification of Criminal Law in Madrid. It also appeared in the “Voice of Law” 1933, issue 10. At that time it was published in slightly modified versions in French (in Paris and in Madrid) and in German (in Vienna).
Źródło:: Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda; 2018, 1, 1-2; 130-137
2657-7984
2657-800X
Pojawia się w:: Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: O sobie samym
About myself (with a list of publications)
Autorzy:: Szawłowski, Ryszard
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1032626.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Fundacja im. Aliny i Leszka Allerhandów
Tematy:: Ryszard Szawłowski - autobiografia
Wileńszczyzna
Polska Ludowa
emigracja
Uniwersytet w Calgary
sowietologia
Rafał Lemkin
Opis:: Te krótką autobiografię przygotował śp. prof. Ryszard Szawłowski ok. 2006 r. Odnaleziona została w komputerze osoby, która przepisywała opracowania prof. Szawłowskiego. Nosiła tytuł Curriculum vitae, co wskazywałoby, że powstała dla konkretnych potrzeb. Po naradzie z Panią Hanną, żoną śp. Profesora, postanowiliśmy opublikować tekst w całości, uzupełniając notatką z 2008 r. z listu do ministra spraw zagranicznych oraz notatką z 2009 r., celu powstania której nie ustalono. Taka swoista autobiografia ma szczególne znaczenie, gdyż życie i dzieło śp. Profesora Szawłowskiego nie jest szerzej znane. Redakcja dziękuje Pani Hannie Szawłowskiej oraz Pani Ewie Siemaszko za przekazanie materiału.
A curriculum vitae written in 2006 by late Professor Ryszard Szawłwoski, a tireless researcher of the life and achievements of Rafał Lemkin. The curriculum vitae was supplemented in 2008. An appendix features the list of the author’s publications updated by the Editors.
Źródło:: Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda; 2020, 3, 2 (6); 504-519
2657-7984
2657-800X
Pojawia się w:: Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Ewolucja władzy sędziego karnego. Reforma prawa karnego na tle stosunku jednostki do zbiorowości
Evolution of the authority of a criminal judge. Reform of the criminal law in the context of individual’s position towards the collectivity
Autorzy:: Lemkin, Rafał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/498851.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Fundacja im. Aliny i Leszka Allerhandów
Tematy:: Rafał Lemkin
sąd
sędzia
sądownictwo
ewolucja sądownictwa
Raphael Lemkin
court
judge
judiciary
evolution of the judiciary
Opis:: Adam Redzik: Poniższy artykuł Rafała Lemkina ukazał się w 1933 r. na łamach „Palestry” (nr 3-4, s. 158-180). W następnym zeszycie „Palestry” (nr 5/1933, s. 289-313) ukazał się artykuł pt. Specjalizacja sędziego karnego, stanowiący kontynuację rozważań przedstawionych w poniższym tekście. W tym czasie prokurator dr Rafał Lemkin wykładał w Wolnej Wszechnicy Polskiej, współtworzył Instytut Kryminologiczny tej uczelni i przygotowywał rozprawę na temat sędziego karnego, która jeszcze tego roku ukazała się (Sędzia w obliczu nowoczesnego prawa karnego i kryminologii, Wydawnictwo Instytutu Kryminologicznego Wolnej Wszechnicy Polskiej”, nr 1, Warszawa 1933, ss. 142). Artykuły wskazane na wstępie stanowią fragmenty owej książki, która ukazuje Rafała Lemkina w nieco innym świetle niż jest znany powszechnie. Książka stanowi najobszerniejsze i jedno z najciekawszych opracowań naukowych Rafała Lemkina sprzed II wojny światowej. W tekście dokonano minimalnych zmian w zakresie ortografii i interpunkcji, a także objaśnienia niektórych pozycji w przypisach.
Reprint of one of Rafał Lemkin’s article from 1933 concerns an issue of the creation and evolution of the authority of a coroner and, more broadly, of a judge. This article was published by Lemkin in the monthly “Palestra”. Not long after that he published a book entitled Sędzia w obliczu nowoczesnego prawa karnego i kryminologii (Judge in the face of the modern criminal law and criminology) (Institute of Criminology Press, Free University of Poland). This article is redacted with a small interference into the original text.
Źródło:: Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda; 2019, 2, 1(3); 159-178
2657-7984
2657-800X
Pojawia się w:: Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Z badań nad białostockim epizodem w biografii Rafała Lemkina
From the Research on the Białystok Episode of the Rafał Lemkin’s Biography
Autorzy:: Stokowski, Michał Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1954643.pdf
Data publikacji:: 2021-12-22
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: Rafał Lemkin
genocide
crime against humanity
Bialystok
ludobójstwo
genocyd
zbrodnia przeciw ludzkości
Białystok
Opis:: Rafał Lemkin zasłynął w historiografii jako twórca pojęcia ludobójstwa (genocyd). Ten polski prawnik żydowskiego pochodzenia, będący absolwentem Wydziału Prawa Uniwersytetu im. Jana Kazimierza we Lwowie oraz wychowankiem wybitnego polskiego karnisty Juliusza Makarewicza. Już od czasów studenckich zainteresował się brakiem regulacji prawnej w zakresie odpowiedzialności karnej za dokonanie masowych mordów na konkretnej grupie narodowościowej czy etnicznej. Ważnym impulsem dla rozwoju tej myśli dla młodego Lemkina były głośne procesy zamachowców - Talaata Paszy, odpowiedzialnego za rzeź Ormian w czasie Wielkiej Wojny oraz Symona Petlury, obciążanego odpowiedzialnością za pogromy Żydów na Ukrainie. Przed wybuchem II wojny światowej Rafał Lemkin w ramach swojej działalności w polskiej sekcji Międzynarodowego Stowarzyszenia Prawa Karnego przedstawił na konferencji w Madrycie w 1933 r. pierwsze wizje koncepcji objęcia międzynarodową jurysdykcją karną przestępstw genocydu. Po wybuchu II wojny światowej i ucieczce do Stanów Zjednoczonych podjął pracę w Departamencie Wojny oraz jako wykładowca uniwersytecki. W 1944 r. opublikował swoją pracę będącą jego opus magnum pt. „Rządy państw Osi w okupowanej Europie”, gdzie sformułował i dokładnie opisał koncepcję ludobójstwa jako zbrodni prawa międzynarodowego. Idea Lemkina szybko znalazła uznanie. Już w grudniu 1946 r. Zgromadzenie Ogólne ONZ uchwaliło rezolucję, w której uznało ludobójstwo za zbrodnię prawa międzynarodowego, a dwa lata później uchwaliło konwencję o zapobieganiu i karaniu zbrodni ludobójstwa. Swoje niezwykle ciekawe życie opisał w autobiografii pt. Nieoficjalny, która została przetłumaczona i wydana w Polsce w 2018 r. Rafał Lemkin opisuje w niej wiele szczegółów ze swojego życia, jednak pomija okres pobytu w Białymstoku, gdzie rzekomo zdał maturę w 1919 r. oraz czasy studenckie na Uniwersytecie Jagiellońskim, kiedy to zdobywał niezbędne doświadczenie i wiedzę z dziedzin prawnych pomocnych przy tworzeniu opracowaniu koncepcji penalizacji ludobójstwa.
Rafał Lemkin became famous in historiography as the creator of the concept of genocide (genocide). This Polish lawyer of Jewish origin, graduated from the Faculty of Law at the University of Jan Kazimierz in Lviv and was a pupil of the outstanding Polish criminal lawyer Juliusz Makarewicz. From his student days, he became interested in the lack of legal regulations in the field of criminal liability for committing mass murders on a specific national or ethnic group. An important impulse for the development of this thought for the young Lemkin were the famous trials of the assassins Talaat Pasha, responsible for the slaughter of Armenians during the Great War, and Symon Petlura, charged with the responsibility for pogroms against Jews in Ukraine. Before the outbreak of World War II, Rafał Lemkin, as part of his activity in the Polish section of the International Criminal Law Association, presented at a conference in Madrid in 1933 the first visions of the concept of international criminal jurisdiction of genocide offenses. After the outbreak of World War II and his escape to the United States, he started working in the War Department and as a university lecturer. In 1944, he published his opus magnum – „The Axis Rule in Occupied Europe”, where he formulated and accurately described the concept of genocide as a crime of international law. Lemkin's idea was quickly appreciated. As early as December 1946, the UN General Assembly passed a resolution recognizing genocide as a crime of international law, and two years later it adopted the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide. He described his extremely interesting life in the autobiography entitled Totally Unofficial, which was translated and published in Poland in 2018. Rafał Lemkin describes many details of his life, but omits the period of his residence in Białystok, where he allegedly passed his matriculation exams in 1919, and his student days at the Jagiellonian University, when he gained the necessary experience and knowledge in legal fields to help him develop the concept of criminalisation of genocide.
Źródło:: Miscellanea Historico-Iuridica; 2021, 20, 1; 177-186
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:: Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Sowieckie ludobójstwo na Ukrainie
The Soviet Genocide in Ukraine
Autorzy:: Lemkin, Rafał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/16260825.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Fundacja im. Aliny i Leszka Allerhandów
Tematy:: ludobójstwo
Hołodomor
Ukraina
ZSRS
Rafał Lemkin
genocide
the Holodomor
Russian crimes
Soviet crimes
Opis:: Poniższy tekst, to referat, który Rafał Lemkin wygłosił dla diaspory ukraińskiej w 1953 r. – w ramach obchodów rocznicy Wielkiego Głodu (Hołodomoru), na których był gościem honorowym. Lemkin potwierdził w nim, jaki miał stosunek do Sowietów i Rosjan, co wynikało już z jego pierwszych badań prowadzonych na seminarium Juliusza Makarewicza we Lwowie – nad sowieckim prawem karnym. Jedyna znana kopia tego napisanego na maszynie referatu znajduje się w Oddziale Rękopisów Biblioteki Publicznej w Nowym Jorku (Raphael Lemkin papers, The New York Public Library, Lenox and Tilden Foundations, Box 2, Folder 16). Wydaje się, że referat oparty został na badaniach nad dziejami ludobójstw, nad którymi pracował w ostatnich latach życia Lemkin. Referat ten nie był jedynym opracowaniem o ludobójstwie dokonywanym na narodach Europy Wschodniej przez Rosjan i Sowietów. Po ratyfikowaniu Konwencji ONZ z 9 grudnia 1948 r. w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa przez pięćdziesiąt państw i wejściu jej w życie w styczniu 1951 r. Lemkin mógł wreszcie bez obaw mówić o sowieckim ludobójstwie. Korespondował z Kongresem Polonii Amerykańskiej, który poparł starania Lemkina o ratyfikowanie przez USA Konwencji m.in. z powodu tego, że władze sowieckie dokonują ludobójstwa na Polakach, niszcząc inteligencję, w tym osoby wykonujące wolne zawodu, księży i ludzi kultury. W czerwcu 1951 r. otwierał wystawę i napisał dla diaspory litewskiej broszurę o ludobójstwie na Litwie. We wrześniu tego roku wziął udział w zorganizowanych przez Ukrainian Congress Committee of America manifestacjach w Nowym Jorku z okazji Wielkiego Głodu, wygłaszając przemówienie. W latach 1951-1952 uczestniczył w pracach tzw. Komisji Maddena, powołanej przez Izbę Reprezentantów Kongresu USA do zbadania sprawy zbrodni katyńskiej. We wrześniu 1954 r. przedstawiciele zniewolonych przez Sowietów narodów utworzyły Zgromadzenie Zniewolonych Narodów Europejskich, które zwołało obrady w Nowym Jorku w sąsiedztwie gmachu, w którym odbywały się coroczne sesje Zgromadzenia Ogólnego ONZ. We wrześniowym w 1954 r. Zgromadzeniu Zniewolonych Narodów Europejskich przemawiał (obok m.in. Zygmunta Nagórskiego i Marka Korowicza) Rafał Lemkin, który mówił o sowieckim ludobójstwie. W 1956 r. popierał projekt rezolucji ONZ potępiającej Związek Sowiecki za stłumienie zrywu węgierskiego. Odniósł się też do porywania przez komunistyczną partyzantkę tysięcy greckich dzieci celem uczynienia z nich komunistów, w czym widział realizację art. II pkt e Konwencji o ludobójstwie (przymusowe przekazywanie dzieci członków grupy do innej grupy). Gdy w 1952 r. powiązany z Moskwą Civil Rights Congress złożył w ONZ petycję oskarżającą USA o masowe wyniszczenie czarnoskórych Amerykanów, prasa donosiła, że Lemkin skomentował, że oskarżenie to stanowiło „manewr w celu odwrócenia uwagi od zbrodni ludobójstwa popełnianej na Estończykach, Łotyszach, Litwinach, Polakach i innych ujarzmionych przez Sowietów narodach” (szerzej R. Szawłowski, Rafał Lemkin. Biografia intelektualna, Warszawa 2020, s. 493-501). Z perspektywy wojny, którą 24 lutego 2022 r. zbrojną agresją zapoczątkowali Rosjanie, uderza trafność oceny mentalności rosyjskiej. Lemkin – podobnie jak potem Richard Pipes – nie widział istotniej różnicy w polityce ekspansjonizmu i wynaradawiania prowadzonej przez Rosję od czasów Księstwa Moskiewskiego. Jeżeli nie byli w stanie zlikwidować całego narodu, religii lub kultury, to likwidowali elity, a ludność mogli wtedy rusyfikować. Doświadczyli tego Ukraińcy, ale i Gruzini, Litwini, Łotysze, Ormianie i Polacy. Przykładem takiego rosyjskiego ludobójstwa na Polakach jest zbrodnia na elitach zwana „zbrodnią katyńską”, ale też akcja polska z 1937 r. Podobnie – jak pisze Lemkin – likwidowano ukraińskie elity i przywódców ukraińskiego kościoła prawosławnego i greckokatolickiego. Szczególną postać ludobójstwo Rosjan wobec ludności Ukrainy przybrało w czasie Hołodomoru. Za udostępnienie kopii oryginału referatu Rafała Lemkina dziękuję dr. Oktawianowi Kucowi.
Rafał Lemkin presented this paper to the Ukrainian diaspora in 1953. Lemkin confirmed in it his attitude towards the Soviets and Russians, which was evident already in his early research on the Soviet criminal law conducted at Juliusz Makarewicz’s seminar in Lwów (now: Lviv). From the perspective of the war that was initiated through the Russian aggression on February 24, 2022, what is striking is the adequacy of the assessment of the Russian mentality. Lemkin – just like Richard Pipes later on – did not see any difference in the policy of expansionism and the denationalization pursued by Russia since the times of the Grand Duchy of Moscow. Once they were unable to eradicate an entire nation, religion or culture, they eliminated the elites, so that the population could then be Russified. Ukrainians experienced that, and so did Poles. Examples of the Russian genocide against Poles include the crime directed at the elites known as the “Katyń massacre” as well as the 1937 “Polish Operation”. Similarly – as Lemkin writes – Ukrainian elites and leaders of the Ukrainian Orthodox and the Greek Catholic churches were being eliminated. The Russian genocide against Ukrainians took a particular form during the Holodomor.
Źródło:: Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda; 2022, 5, 1 (9); 141-148
2657-7984
2657-800X
Pojawia się w:: Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Hersch Lauterpacht i Rafał Lemkin : jak lwowscy prawnicy zmienili świat
Jak lwowscy prawnicy zmienili świat
Autorzy:: Kowalski, Michał (1973- ).
Powiązania:: Mówią Wieki 2020, nr 12, s. 46-49
Data publikacji:: 2020
Tematy:: Lauterpacht, Hersch (1897-1960)
Lemkin, Rafał (1900-1959)
Procesy norymberskie (1945-1949)
Prawo międzynarodowe
Ludobójstwo
Artykuł problemowy
Artykuł z czasopisma historycznego
Artykuł z czasopisma popularnonaukowego
Opis:: Akty barbarzyństwa popełniane w czasie II wojny światowej przez nazistów nie miały sobie równych w historii ludzkości. Niezbędne stało się ukaranie zbrodniarzy wojennych, a wcześniej wypracowanie prawnych mechanizmów, które wykluczą albo ograniczą groźbę powtórzenia takich działań w przyszłości. Artykuł poświęcony jest pracom dwu wybitnych prawników, absolwentów wydziału prawa uniwersytetu we Lwowie. To oni stworzyli pojęcia: „zbrodnia przeciwko ludzkości” (Hersch Lauterpacht) oraz „ludobójstwo” (Rafał Lemkin). Terminy dziś powszechnie stosowane we współczesnym prawie międzynarodowym i publicystyce. Koncepcja ludobójstwa wykorzystana została w opublikowanej w 1948 roku konwencji o ludobójstwie, pojęcie zbrodni przeciwko ludzkości znalazło się w Statucie Międzynarodowego Trybunału Wojskowego w Norymberdze i ferowanych tam wyrokach wobec zbrodniarzy hitlerowskich.
Dostawca treści:: Bibliografia CBW