Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Le Décaméron" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    Miłość i strach w Dekameronie Giovanniego Boccaccia
    Love and Fear in Giovanni Boccaccio’s The Decameron
    L’amour et la peur dans Le Décaméron de Giovanni Boccaccio
    Autorzy:
    Gallewicz, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31339705.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Le Décaméron
    peste
    amour
    peur
    mort
    noblesse d’esprit
    The Decameron
    plague
    love
    fear
    death
    nobility of spirit
    Opis:
    Dans l’Introduction à la première journée du Décaméron, Giovanni Boccaccio décrit la pandémie de peste noire et dépeint également les effets dévastateurs de la mort sur les états émotionnels des Florentins. Bien que la peste ne pénètre pas dans le monde artistiquement ordonné des conteurs du Décaméron, la mort et la peur sont toujours présentes dans les nouvelles. Par conséquent, une question peut se poser : comment est-il possible que les nouvelles, qui ont été écrites pour apporter du réconfort, présentent souvent des événements dramatiques ? Pour aborder cette question, l’article vise à examiner les différentes relations entre l’amour et la peur. Il s’avère que, dans la reconstruction du monde dévasté par la peste, il peut être utile, entre autres, de revenir aux anciennes valeurs chevaleresques et au concept d’amour courtois, que seuls les individus nobles peuvent véritablement expérimenter. En outre, c’est que la noblesse d’esprit selon Boccace n’est déterminée ni par le sexe ni par l’origine sociale.
    In the Introduction to the First Day of the Decameron Giovanni Boccaccio depicts the Black Death pandemic and also portrays the devastating effects of death on emotional states of Florentines. Although the plague doesn’t enter the artistically ordered world of the Decameron’s storytellers, death and fear are still present in the novellas. Therefore, a question may arise, how is it possible that the novellas which were written to bring comfort often show dramatic events? To approach this issue the article aims to examine various relations between love and fear. It turns out that in the reconstruction of the world devastated by the plague, it may be helpful, among other things, to return to the ancient chivalrous values and the concept of courtly love, which only noble individuals can truly experience. What is important, nobility of spirit according to Boccaccio is not determined by either gender or social origin.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2022, 17, 2; 79-89
    1505-9065
    2449-8831
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’Enfance dans Le Nouveau Décaméron
    Childhood in Le Nouveau Décaméron
    Dzieciństwo w Le Nouveau Décaméron
    Autorzy:
    Finet, Béatrice
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056527.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Le Nouveau Décaméron
    nowela
    dzieciństwo
    moralność
    seksualność
    short story
    childhood
    moral
    sexuality
    Opis:
    Nous nous intéressons aux portraits d’enfants proposés dans Le Nouveau Décaméron, recueil de nouvelles galantes, et aux différentes images de l’enfance qu’ils véhiculent. Nous avons sélectionné dix-sept des cent nouvelles signées Paul Arène, Théodore de Banville, François Coppée, Abraham Dreyfus, Anatole France, Ludovic Halévy, René Maizeroy, Guy de Maupassant, Émile Pouvillon, Aurélien Scholl et Émile Zola. Ces auteurs réalistes, naturalistes et décadents présentent tantôt des enfants qui s’inscrivent dans l’image romantique de l’enfance, empreinte d’innocence et de pureté, tantôt qui s’opposent aux clichés de l’enfance. Nous verrons ainsi l’enfant face à la mort, la sienne ou celle de ses proches. Puis nous nous intéresserons à l’enfance et à la sexualité, sujet qui parcourt les dix volumes. Quel que soit le portrait proposé, les auteurs incitent le lecteur à une réflexion morale sur les rapports entre enfants et adultes.
    Zasadniczym celem artykułu jest przedstawienie portretów dzieci, a także różnych wizji dzieciństwa w Le Nouveau Décaméron. Spośród stu opowiadań składających się na to dzieło do analizy wybrano siedemnaście tekstów, których autorami są: Paul Arène, Théodore de Banville, François Coppée, Abraham Dreyfus, Anatole France, Ludovic Halévy, René Maizeroy, Guy de Maupassant, Émile Pouvillon, Aurélien Scholl i Émile Zola. Autorzy ci, wpisujący się w nurt realistyczny, naturalistyczny i dekadencki, przedstawiają dzieciństwo bądź to na wzór romantyczny, jako czas naznaczony niewinnością i czystością, bądź w sposób całkowicie odbiegający od stereotypowych wyobrażeń na ten temat. Widzimy zatem dziecko, które doświadcza śmierci własnej lub swoich bliskich, jak również odkrywamy problem dzieciństwa i seksualności – temat obecny we wszystkich dziesięciu tomach dzieła. Bez względu na to, jaki portret dziecka przedstawiają autorzy poszczególnych opowiadań, czytelnik zostaje przez nich zaproszony do refleksji moralnej na temat relacji między dziećmi a dorosłymi.
    This article focuses on the portraits of children as presented in Le Nouveau Décaméron and the different images of childhood that they convey. We have selected seventeen of the hundred short stories, by Paul Arène, Théodore de Banville, François Coppée, Abraham Dreyfus, Anatole France, Ludovic Halévy, René Maizeroy, Guy de Maupassant, Émile Pouvillon, Aurélien Scholl, and Émile Zola. These authors, writing in a realistic, naturalistic and decadent style, sometimes present children as part of the romantic image of childhood, imbued with innocence and purity, and sometimes in opposition to the same clichés of childhood. We thus see the child facing death, either their own or that of their relatives. We then focus on childhood and sexuality, a subject that runs through the ten volumes. Whichever portrait is proposed, the authors encourage the reader to reflect morally on the relationship between children and adults.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5; 139-153
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’Univers féminin de Catulle Mendès dans les nouvelles du Nouveau Décaméron
    The Feminine Universe of Catulle Mendès in the Short Stories of Le Nouveau Décaméron
    Kobiecy świat Catulle’a Mendèsa w nowelach Le Nouveau Décaméron
    Autorzy:
    Alonso García, Ana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056534.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Catulle Mendès
    Le Nouveau Décaméron
    nowele
    kobiety
    pożądanie
    short stories
    women
    desire
    Opis:
    Ce travail se propose de contribuer à l’élargissement des analyses critiques sur les neuf nouvelles de Mendès publiées dans le Nouveau Décaméron, des textes qui restent ouverts à l’exégèse. On aborde tout d’abord les aspects polémiques de Mendès dans le contexte littéraire de la fin du siècle, ainsi que l’importance de l’écrivain au carrefour des tendances littéraires de cette période. On analyse les différentes sources de l’inspiration mendésienne dans l’écriture de ses nouvelles et on précise le poids de sa contribution au projet du Nouveau Décaméron. On aborde ensuite l’univers de Mendès dans ces neuf récits oubliés de la critique, dont l’analyse confirme l’exploration récurrente du féminin. L’écrivain offre au lecteur un éventail de personnages féminins définis à partir d’un élément essentiel : la puissance du désir sensuel ou sexuel, une composante fréquemment incontournable dans leurs vies. L’étude du féminin dans ces textes permet de découvrir un Mendès audacieux, ouvert au dynamisme de la libération des mœurs et aux nouveaux paradigmes moraux de la société parisienne.
    Artykuł ma na celu poszerzenie dotychczasowej analizy krytycznej dziewięciu nowel Mendèsa opublikowanych w Le Nouveau Décaméron, tekstów całkowicie otwartych na egzegezę. W pierwszej części poruszone zostają polemiczne aspekty dzieł Mendèsa w odniesieniu do twórczości literackiej końca XIX wieku, jak również znaczenie pisarza na styku nurtów literackich tego okresu. Przeanalizowano zarówno źródła, które były dla Mendèsa inspiracją do pisania noweli, jak i jego wkład oraz rolę w projekcie Le Nouveau Décaméron. Następnie poddano analizie wspomniane dziewięć opowiadań, zapomnianych przez krytykę, omawiając powracające w nich motywy związane ze światem kobiecym. Mendès przedstawia czytelnikowi całą gamę postaci kobiecych, w których opisie dominuje podstawowy temat: potęga zmysłowości i pożądania, częsty, wręcz nieuchronny element ich życia. Studium kobiety we wspomnianych tekstach pozwala odkryć Mendèsa jako pisarza odważnego, otwartego na dynamikę wyzwolenia obyczajowego i nowe paradygmaty moralne paryskiego społeczeństwa.
    This work aims to contribute to the broadening of the critical analyses of the nine short stories by Mendès published in Le Nouveau Décaméron, texts that still remain open to interpretation. First, we discuss the polemical aspects of Mendès in the literary context of the end of the century, as well as the importance of the writer at the crossroads of the literary trends of this period. We analyse the different sources of Mendèsian inspiration in the writing of his short stories, and we specify the importance of his contribution to the project of Le Nouveau Décaméron. We then explore the universe of Mendès in these nine narratives which have been forgotten by the critics, and whose analysis confirms the recurrent exploration of the feminine. The writer offers the reader a range of female characters defined by one essential element: the power of sensual or sexual desire, a component frequently unavoidable in their lives. The study of the feminine in these texts makes it possible to discover a bold Mendès, open to the dynamism of the liberation of morals and to the new moral paradigms of Parisian society.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5; 35-50
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Entre illusion et réalité : le corps dans « Le Jeûne » et « La Mort d’un paysan » d’Émile Zola
    Pomiędzy iluzją a rzeczywistością: ciało w opowiadaniach „Le Jeûne” i „La Mort d’un Paysan” Emila Zoli
    Between Illusion and Reality: The Body in “Le Jeûne” and “La Mort d’un paysan” by Émile Zola
    Autorzy:
    Johnson, Warren
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056533.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Zola
    Le Nouveau Décaméron
    ciało
    iluzja
    realność
    idealizm
    body
    illusion
    reality
    idealism
    Opis:
    Cet article étudie les deux contes donnés par Émile Zola au Nouveau Décaméron, entreprise collective de Catulle Mendès. Ces contributions, « Le Jeûne » et « La Mort d’un paysan », forment deux volets d’une même interrogation sur le rapport entre le matériel et le spirituel, et entre la réalité physique du corps et l’esprit. Pour la baronne égoïste et frivole dans « Le Jeûne », l’éloquence du vicaire combinée avec la chaleur dans l’église lui donnent un plaisir sensuel qui va à l’encontre des semonces du prêtre. Par contraste, « La Mort d’un paysan » présente une perspective positive sur la vie rurale réglée par des rythmes naturels et la solidarité familiale, où la mort est acceptée comme faisant partie de la vie mais où l’illusion est bannie. Ces deux textes permettent à Zola de s’attaquer, depuis deux directions opposées, à un idéalisme mensonger et improductif.
    Niniejszy artykuł analizuje dwa opowiadania Emila Zoli, stanowiące jego wkład w Le Nouveau Décaméron, wieloautorskie przedsięwzięcie pod redakcją Catulle’a Mendèsa. Opowiadania „Le Jeûne” i „La Mort d’un paysan” można traktować jako dwie propozycje refleksji na wspólny temat – związku między sferą materialną i duchową, między wymiarem fizycznym ciała a jego wnętrzem. W „Le Jeûne” elokwencja wikariusza w połączeniu z ciepłą atmosferą we wnętrzu kościoła doprowadza frywolną i egoistyczną baronową do zmysłowej przyjemności, będącej zaprzeczeniem kazań duchownego. Na zasadzie kontrastu „La Mort d’un paysan” ukazuje pozytywny obraz życia wiejskiego, cechującego się naturalnym rytmem życia i ludzką solidarnością, w którym śmierć jest akceptowana jako naturalna kolej rzeczy, a wszelka iluzja odrzucana. Oba teksty pozwalają Zoli poddać ostrej krytyce z dwóch przeciwstawnych perspektyw zakłamany i bezproduktywny idealizm.
    This article studies the two tales conributed by Émile Zola to Le Nouveau Décaméron, the collective enterprise of Catulle Mendès. These contributions, “Le Jeûne” and “La Mort d’un paysan”, form two parts of the same questioning of the relationship between the material and the spiritual, and between the physical reality of the body and the mind. For the selfish and frivolous Baroness in “Le Jeûne,” the eloquence of the vicar combined with the warmth in the church give her a sensual pleasure that goes against the warnings of the priest. In contrast, “La Mort d’un paysan” presents a positive perspective on rural life regulated by natural rhythms and family solidarity, where death is accepted as a part of life, but illusion is banished. These two texts allow Zola to attack, from opposite directions, a false and unproductive idealism.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5; 51-61
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Théodore de Banville et Le Nouveau Décaméron
    Théodore de Banville and Le Nouveau Décaméron
    Théodore de Banville i Le Nouveau Décaméron
    Autorzy:
    Edwards, Peter J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056540.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Banville
    Le Nouveau Décaméron
    sztuka opowiadania
    nowoczesność
    czytelniczki
    short fiction
    modernity
    women readers
    Opis:
    Entre 1875 et 1890, Banville publia neuf volumes de contes, dont deux nouvelles éditions de ses nouvelles et contes recueillis avant 1871. Cet article se concentre sur le cadre conceptuel qui informait sa pratique du conte, en particulier ses idées sur la modernité, sa préférence avouée de courtiser un public féminin et le rôle qu’il joua dans Le Nouveau Décaméron comme doyen de la génération littéraire née entre 1820 et 1830. Mendès offrit une place d’honneur à Banville en le nommant roi des conteurs de la première journée. Il figure parmi les collaborateurs les plus fidèles en donnant dix contes. Nous analysons « Tiï », un conte peu commun et exotique, écrit spécialement pour la huitième journée sur « Les Amours lointaines ». L’étude des contes de Banville permet de démontrer que le conteur restait sensible aux questions de la vie sociale, en particulier de l’autonomie féminine.
    W okresie 1875-1890 Banville opublikował dziewięć tomów opowiadań, w tym dwie nowe edycje nowel i opowiadań wydanych przed 1871 r. Autor artykułu koncentruje się na konceptualnych aspektach tworzenia opowiadania przez pisarza, zwłaszcza jego poglądach na temat nowoczesności, nieskrywanej chęci kokietowania swoich czytelniczek, a także roli, jaką odegrał on w Le Nouveau Décaméron jako nestor pokolenia literatów urodzonych w latach 1820-1830. Mendès przyznał Banville’owi zaszczytne miejsce, ogłaszając go królem opowiadających dnia pierwszego. Banville był jednym z jego najwierniejszych współpracowników, przekazując do zbioru aż dziesięć tekstów. W artykule poddano analizie « Tiï », opowiadanie niezwykłe i egzotyczne, napisane specjalnie na dzień ósmy poświęcony « Amours lointaines ». Studium opowiadań Banville’a pozwala potwierdzić jego dużą wrażliwość na zagadnienia społeczne, zwłaszcza kwestię kobiecej niezależności.
    Between 1875 and 1890, Banville published nine volumes of tales, including two new editions of his short stories and tales collected before 1871. This article focuses on the conceptual framework that informed his storytelling practice, particularly his ideas about modernity, his avowed preference for courting a female audience, and the role he played in Le Nouveau Décaméron as the dean of the literary generation born between 1820 and 1830. Mendès offered a place of honour to Banville by naming him king of the storytellers of the first day. He is one of the most faithful collaborators, giving ten tales. We analyse “Tiï,” an unusual and exotic tale, written especially for the eighth day on “Amours lointaines.” The study of Banville’s tales shows that the storyteller remained sensitive to questions of social life, in particular female autonomy.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5; 11-22
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Daudet, l’art du conte et Le Nouveau Décaméron
    Daudet, the Art of the Short Story and Le Nouveau Décaméron
    Daudet, sztuka opowiadania i Le Nouveau Décaméron
    Autorzy:
    Dufief, Anne-Simone
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056535.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Daudet
    Le Nouveau Décaméron
    gawędziarz
    autor opowiadań
    poeta miłości
    raconteur
    storyteller
    poet of love
    Opis:
    Cet article se propose d’étudier la présence d’Alphonse Daudet dans Le Nouveau Décaméron. En 1884, le choix de Daudet, un écrivain médiatique situé au carrefour des écoles littéraires, s’impose à Catulle Mendès. En effet, bien que devenu romancier, l’auteur des Lettres de mon moulin est un conteur et un causeur charmeur, ce qui s’accorde en tout point à l’esprit du Nouveau Décaméron. Daudet devient roi de la deuxième journée, avec Sapho comme reine. Son art du conte, sa maîtrise des formes brèves, son style, entrent en résonance avec ses talents de causeur. Mais il est surtout, et les deux textes retenus – « Un veuvage de tourterelle » et « La Bohème en famille » – le démontrent, un poète de l’amour. Si brèves qu’elles soient, les nouvelles illustrent avec profondeur et humour le conflit entre Eros et Thanatos, entre la vie de bohème et la vie bourgeoise.
    Niniejszy artykuł analizuje problem obecności Alphonse’a Daudeta w Le Nouveau Décaméron. Jego wybór na uczestnika projektu w 1884 r. jako pisarza powszechnie znanego, którego twórczość sytuuje się na styku szkół literackich, był dla Catulle’a Mendèsa całkowicie naturalny. Autor powieści Lettres de mon moulin był przecież również doskonałym twórcą opowiadań oraz urzekającym gawędziarzem, co wpisywało się doskonale w charakter Le Nouveau Décaméron. Daudet został królem drugiego dnia, z Sapho jako królową. Sztuka opowiadania, świetne opanowanie krótkiej formy oraz własny styl stanowią doskonałe odzwierciedlenie jego talentu gawędziarza. Daudet jest jednak przede wszystkim poetą miłości, o czym świadczą oba analizowane utwory: Un veuvage de tourterelle oraz La Bohème en famille. Mimo niewielkich rozmiarów oddają one wnikliwie i z humorem konflikt między Erosem i Tanatosem, życiem bohemy i życiem mieszczańskim.
    This article studies the presence of Alphonse Daudet in Le Nouveau Décaméron. In 1884, the selection of Daudet, a universally-known writer located at the crossroads of literary schools, was a natural choice for Catulle Mendès. Indeed, although he became a novelist, the author of Lettres de mon moulin is a storyteller and charming raconteur, which is, in every way, in accordance with the spirit of Le Nouveau Décaméron. Daudet becomes king of the second day, with Sapho as queen. His art of storytelling, his mastery of short forms, and his style resonate with his talents as a raconteur. But he is, above all – and the two texts (“Un veuvage de tourterelle” and “La Bohème en famille”) demonstrate this – a poet of love. As brief as they are, the short stories illustrate with depth and humour the conflict between Eros and Thanatos, between the bohemian and the bourgeois life.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5; 23-33
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Maupassant, roi du Nouveau Décaméron
    Maupassant, King of Le Nouveau Décaméron
    Maupassant, król Le Nouveau Décaméron
    Autorzy:
    Benhamou, Noëlle
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056532.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Maupassant
    Mendès
    Le Nouveau Décaméron
    nowela
    zbiór
    kobiety
    portret
    short story
    collection
    women
    portrait
    Opis:
    Cet article se propose de montrer la place importante de Guy de Maupassant dans Le Nouveau Décaméron. Lui qui avait été jugé par la critique le meilleur conteur des Soirées de Médan avec sa nouvelle « Boule de suif », publie onze nouvelles sur les femmes, le mariage, l’adultère et la prostitution dans les volumes de Catulle Mendès parus 1884 à 1887. Nous étudions aussi l’image que les entre-textes donnent de l’auteur. Le lecteur découvre un écrivain courtois, mondain, qui aime les femmes et est aussi galant et séducteur. Finalement, Maupassant, couronné par Mendès roi de la sixième journée, avec Boule de suif comme reine, est le plus important de cette œuvre collective. Cependant, son portrait fictif présent dans les volumes du Nouveau Décaméron a contribué à donner une image stéréotypée de Maupassant.
    Artykuł ma na celu ukazanie znaczącej roli Guy de Maupassanta w Le Nouveau Décaméron. Uznany przez krytykę za najlepszego autora Les Soirées de Médan, dzięki opowiadaniu Boule de suif, Maupassant publikuje w latach 1884-1887 w zbiorowym dziele Catulle’a Mendèsa jedenaście nowel o kobietach, małżeństwie, zdradzie i prostytucji. Artykuł analizuje również obraz autora, jaki wyłania się z lektury komentarzy zamieszczonych w Le Nouveau Décaméron. Czytelnik odkrywa Maupassanta jako pisarza o nienagannych manierach, światowca, a jednocześnie uwodzicielskiego salonowca i miłośnika kobiet. Ogłoszony przez Mendèsa królem dnia szóstego, z Boule de Suif jako królową, Maupassant jest istotnie najważniejszym autorem Le Nouveau Décaméron. Jego fikcyjny portret zarysowujący się na kartach tego dzieła przyczynił się jednak do wykreowania stereotypowego obrazu pisarza.
    This article aims to show the important place of Guy de Maupassant in Le Nouveau Décaméron. He had been judged by critics the best storyteller of Les Soirées de Médan for his tale “Boule de suif,” and he published eleven short stories on women, marriage, adultery and prostitution in the volumes of Catulle Mendès from 1884 to 1887. We also examine the image that the “entre-textes” give of the author. The reader discovers a courteous, worldly writer who loves women and who is also impeccably mannered and seductive. Finally, Maupassant, crowned by Mendès king of the sixth day, with Boule de Suif as queen, is the most important writer of this collective work. However, his fictitious portrait present in the volumes of Le Nouveau Décaméron contributed to the creation of the stereotypical image of Maupassant.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5; 63-76
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    En être, pourquoi et comment ? Villiers de l’Isle-Adam et Le Nouveau Décaméron
    Why and How, to Become a Part? Villiers de l’Isle-Adam and Le Nouveau Décaméron
    Być częścią, dlaczego i jak? Villiers de l’Isle-Adam i Le Nouveau Décaméron
    Autorzy:
    Vibert, Bertrand
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056530.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Villiers de l’Isle-Adam
    Le Nouveau Décaméron
    opowiadanie
    nowela
    kronika
    tale
    short story
    chronicle
    Opis:
    Il s’agit d’évaluer la place et le rôle de l’auteur des Contes cruels dans Le Nouveau Décaméron, au-delà des trois textes retenus (« Le Secret de l’échafaud », « L’Agence du chandelier d’or », « Akëdysséril »). On tente d’abord de comprendre les relations complexes de Villiers avec l’univers de la presse, avec Catulle Mendès en particulier, puis de distinguer le conte proprement dit de la nouvelle et de la chronique – dans lesquels Villiers s’est illustré en bousculant les codes, et en jouant de la variété des tons et des registres. Ainsi, Villiers manie aussi bien l’ironie glaçante que le comique bouffon, ou encore le rêve d’absolu. Le contexte des contes et leur réception dans le recueil lui-même, le portrait qui y est brossé de Villiers, et enfin les effets de résonance, tout cela plaide non seulement en faveur de la qualité des trois textes que Villiers réunira dans L’Amour suprême, mais de l’idée que Villiers a bien servi Le Nouveau Décaméron.
    Głównym celem artykułu jest określenie miejsca i roli autora Contes cruels w Le Nouveau Décaméron, niezależnie od tego, co wnoszą jego trzy zamieszczone tam teksty: „Le Secret de l’échafaud”, „L’Agence du chandelier d’or” i „Akëdysséril”. W pierwszej kolejności chodzi o uchwycenie złożonych relacji Villiers ze światem prasy, zwłaszcza jego związków z Catullem Mendèsem. Następnie przeprowadzone zostaje rozróżnienie między opowiadaniem w znaczeniu tradycyjnym a nowelą i kroniką, czyli gatunkami, w których Villiers szczególnie się wyróżniał, łamiąc kody, wykorzystując całą gamę odcieni gatunku i poziomów języka. Villiers zręcznie wykorzystywał zarówno chłodną ironię, groteskowy komizm, jak i pragnienie absolutu. Kontekst jego opowiadań, ich odbiór i miejsce w dziele, a także wizerunek autora, jaki się z nich wyłania, nie tylko świadczą o wysokiej jakości trzech tekstów, włączonych przez pisarza do L’Amour suprême, lecz także podkreślają znaczenie samego autora dla projektu Le Nouveau Décaméron.
    The aim of this paper is to evaluate the place and role of the author of the Contes cruels in Le Nouveau Décaméron, beyond the three texts selected (“Le Secret de l’échafaud”, “L’Agence du candelier d’or”, “Akëdysséril”). We first try to understand Villiers’ complex relationship with the world of the press, and with Catulle Mendès in particular, and then to distinguish the tale itself from the short story and the chronicle, genres in which Villiers distinguished himself by shaking up the established codes and by playing with a variety of tones and registers. Thus, he handles chilling irony, as well as the comic buffoon and the dream absolute. The context of the tales and their reception in the collection itself, the portrait of the author, and finally the resonating effects, all argue not only for the quality of the three texts that Villiers will bring together in L’Amour suprême, but also for the idea that he has served Le Nouveau Décaméron well.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5; 87-105
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Edmond de Goncourt et sa double participation au Nouveau Décaméron
    Edmond de Goncourt and His Two Tales in Le Nouveau Décaméron
    Edmond de Goncourt i jego dwa opowiadania w Le Nouveau Décaméron
    Autorzy:
    Dufief, Pierre-Jean
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056531.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Goncourt
    Le Nouveau Décaméron
    miłość
    autor opowiadań
    fantazyjność
    XVIII wiek
    Love
    Storyteller
    Fantasy
    Eighteenth Century
    Opis:
    Cette contribution s’intéresse aux deux seuls contes donnés par Edmond de Goncourt, roi de la septième journée, à l’entreprise collective de Catulle Mendès. Goncourt reprend deux textes tirés d’œuvres anciennes, dont il entreprend la réédition, pour les donner au Nouveau Décaméron. Ceux-ci illustrent la double manière des Goncourt, conteurs fantaisistes et historiens du XVIIIe siècle, en particulier de la femme. L’amour y occupe une place de choix, amour sombre d’un graveur qui devient fou dans « Un aqua-fortiste », et volupté des comédiennes courtisanes du siècle des Lumières dans « La Courtisane au théâtre ». Edmond de Goncourt affirme sa singularité dans cette luxueuse publication qui réunit des écrivains fréquentant son Grenier à Auteuil.
    Artykuł analizuje dwa opowiadania Edmonda de Goncourta, króla dnia siódmego, stanowiące jego jedyny udział w zbiorowym przedsięwzięciu Catulle’a Mendèsa. Goncourt wykorzystał swoje dwa wcześniejsze teksty, których reedycję przygotował specjalnie dla Le Nouveau Décaméron. Obrazują one dwoistą manierę Goncourtów, autorów opowiadań fantazyjnych oraz historyków XVIII wieku, w szczególności znawców tematyki kobiecej. W obu opowiadaniach główne miejsce zajmuje miłość: mroczne uczucia grawera, który traci zmysły w Un aqua-fortiste, czy namiętności aktorek kurtyzan wieku Oświecenia w La Courtisane au théâtre. Edmond de Goncourt potwierdza swoją oryginalność w tym znakomitym przedsięwzięciu literackim, które zgromadziło pisarzy odwiedzających jego słynne poddasze w Auteuil.
    This contribution focuses on the only two tales given by Edmond de Goncourt, king of the seventh day, to the collective enterprise of Catulle Mendès. Goncourt took two texts from old works, which he undertook to republish in order to give them to Le Nouveau Décaméron. These illustrate the dual literary style of the Goncourts, that as fanciful storytellers and also as historians of the eighteenth century, especially of women. Love occupies a prominent place: the dark love of the engraver who goes mad in “Un aqua-fortiste”, and the voluptuousness of the courtesan actresses in the Age of Enlightenment in “La Courtisane au théâtre.” Edmond de Goncourt asserts his singularity in this luxurious publication that brings together the writers who frequented his ‘Grenier’ in Auteuil.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5; 77-86
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Entre vice et vertu : la discrète présence d’Ernest d’Hervilly dans Le Nouveau Décaméron
    Between Vice and Virtue: The Discreet Presence of Ernest d’Hervilly in Le Nouveau Décaméron
    Między występkiem a cnotą: dyskretna obecność Ernesta d’Hervilly w Le Nouveau Décaméron
    Autorzy:
    de Palacio, Marie-France
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056529.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Ernest d’Hervilly
    Le Nouveau Décaméron
    opowiadanie
    fantazyjność
    Parnas
    Anglia
    żart
    tale
    fancy
    Parnasse
    Britain
    farce
    Opis:
    Dans Le Nouveau Décaméron, Ernest d’Hervilly n’est désigné que deux fois pour raconter une histoire. Cette présence discrète, pour un conteur renommé et proche de Catulle Mendès, ne laisse pas de surprendre. En outre, pourquoi être allé chercher « Désirs d’ange » et « Night Bell » dans le corpus déjà considérable de ses recueils publiés ? À y regarder de plus près, les deux nouvelles sont pourtant très représentatives de la manière et de la personnalité de d’Hervilly. Ce diptyque, dont les deux volets contrastent violemment, reflète son talent de conteur, sa capacité à passer d’un genre littéraire à l’autre, son intérêt pour d’autres univers culturels et géographiques. En considérant aussi bien ces deux textes en soi que leurs paratextes lors des intermèdes entre devisants, le présent article souhaite esquisser le portrait d’un écrivain réservé et complexe, oscillant entre mélancolie et farce, sous l’étiquette un peu réductrice de « fantaisiste ».
    Ernest d’Hervilly opowiada w Le Nouveau Décaméron tylko dwie historie. Musi dziwić tak skromny udział cieszącego się przecież renomą twórcy opowiadań i bliskiego znajomego Catulle’a Mendèsa. Zaskakuje też fakt, że ze swojego pokaźnego dorobku rzeczy już wydanych autor wybrał właśnie „Désirs d’ange” i „Night Bell”. Bardziej szczegółowa analiza tych utworów pozwala jednak stwierdzić, iż są one reprezentatywne dla jego stylu i osobowości. Dyptyk ten, którego oba skrzydła wyraźnie z sobą kontrastują, odzwierciedla jego talent jako autora opowiadań, ukazuje zdolność przechodzenia z jednego gatunku literackiego do drugiego oraz zainteresowanie pisarza innymi przestrzeniami kulturowymi i geograficznymi. Poddając analizie zarówno same opowiadania, jak i paratekst zawarty w przerwach pomiędzy opowieściami, artykuł stara się przedstawić portret pisarza zarazem powściągliwego i niejednoznacznego, oscylującego pod uproszczoną etykietą twórcy fantazyjnego pomiędzy melancholią a żartem.
    In Le Nouveau Décaméron, Ernest d’Hervilly is requested only twice to tell a tale. Such a scanty presence for such a well-known author, and friend of Catulle Mendès, is somewhat surprising. And why select “Désirs d’ange” and “Night Bell” from amongst the plentiful works he had already published? Both stories, however, aptly show d’Hervilly’s style and spirit. They stand in deep contrast to, and mirror, his talent as a story-teller, his ability to vary the tales, and his interest in various geographical areas. Whilst considering these two tales, as well as the paratexts in between, this article aims to describe the portrait of a writer who is both complicated and modest, and who is constantly oscillating between jest and melancholy.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5; 107-123
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    René Maizeroy : tristes devis
    René Maizeroy: Sad Estimates
    René Maizeroy: chybione kalkulacje
    Autorzy:
    de Palacio, Jean
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056523.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    René Maizeroy
    Le Nouveau Décaméron
    miłość
    Don Juan
    starość
    śmierć
    kobiety
    love
    seducer
    old age
    death
    women
    Opis:
    Cet article étudie la faible présence de René Maizeroy dans l’entreprise collective de Catulle Mendès. Dans les quatre nouvelles qu’il propose dans le Nouveau Décaméron – « Nini Rosalin », « La Tentation de Saint Antoine », « Les Montefiore » et « Don Juan » –, ce n’est pas à l’écrivain provocateur que l’on a affaire, mais à un René Maizeroy animé d’une inspiration tragique. Trois des quatre personnages présentés, le grand seigneur don juanesque, le saltimbanque et la jeune fille élevée au couvent, meurent au dénouement ; et le quatrième, l’aristocratique hongrois comte Zzavody, épuisé, ne va guère mieux. Les figures féminines y sont assez maltraitées, souvent présentées comme des femmes sans cœur. En se souvenant de Laclos et des Liaisons dangereuses, Maizeroy semble s’être fait historien des mœurs et avoir voulu se racheter de sa mauvaise réputation. Finalement, Le Nouveau Décaméron ne rend pas vraiment justice à Maizeroy.
    Artykuł przypomina i analizuje nie do końca udany udział René Maizeroy w zbiorowym dziele Catulle’a Mendèsa Le Nouveau Décaméron. We wszystkich czterech nowelach, które autor zaproponował do wspólnego projektu: „Nini Rosalin”, „La Tentation de Saint Antoine”, „Les Montefiore” oraz „Don Juan”, spotykamy nie tyle pisarza-prowokatora, co René Maizeroy wiedzionego inspiracją tragiczną. Trzy z czterech omawianych postaci: uwodzicielski szlachcic, akrobata i młoda dziewczyna wychowana w klasztorze, w zakończeniu utworu umierają, czwarta zaś postać, węgierski arystokrata hrabia Zzavody, znajduje się na skraju wyczerpania. Postaci żeńskie ukazywane są w negatywnym świetle, zazwyczaj jako kobiety pozbawione uczuć. Wydaje się, że Maizeroy, mając w pamięci Choderlosa de Laclos i jego Les Liaisons dangereuses, stał się historykiem obyczajów, pragnącym odkupić własną złą reputację. Jego propozycja dla Le Nouveau Décaméron dowodzi, jak bardzo jednak się mylił.
    This article studies the weak presence of René Maizeroy in the collective enterprise of Catulle Mendès. In the four short stories he proposed for Le Nouveau Décaméron – “Nini Rosalin,” “La Tentation de Saint Antoine,” “Les Montefiore”, and “Don Juan” – it is not the provocative writer we are dealing with, but rather a René Maizeroy guided by tragic inspiration. Three of the four characters presented – the great don-juanesque lord, the acrobat, and the young girl raised in the convent – die at the end, and the fourth, the exhausted Hungarian aristocrat Count Zzavody, is hardly any better off. Female figures are also presented quite negatively, and often as heartless women. By remembering Laclos and Les Liaisons dangereuses, Maizeroy seems to have become a historian of morals and to have wanted to redeem himself from his bad reputation. Finally, it should be said that Le Nouveau Décaméron does not really do justice to Maizeroy’s intentions.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5; 155-162
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Les Trois conteuses du Nouveau Décaméron
    The Three Female Storytellers of Le Nouveau Décaméron
    Trzy autorki opowiadań w Le Nouveau Décaméron
    Autorzy:
    Sanchez, Nelly
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056528.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Jeanne Thilda
    Judith Gautier
    Georges de Peyrebrune
    Le Nouveau Décaméron
    autorstwo kobiece
    kobiece pożądanie
    męska inicjacja
    female storyteller
    female desire
    male initiation
    Opis:
    Notre article se veut modestement une étude comparée des contes signés par les trois seules femmes de lettres qui contribuèrent au Nouveau Décaméron : Jeanne Thilda, Georges de Peyrebrune et Judith Gautier. Nous ne manquerons pas de retracer brièvement la carrière et le parcours de chacune de ces auteures qui se connaissaient. Si la structure de ces récits brefs est étudiée pour révéler comment ces littératrices se sont emparées des contraintes narratives liées au genre, notamment le cadre spatio-temporel, notre réflexion s’attache surtout à montrer comment sont représentés les hommes et les femmes face à l’amour. Force est de constater que sous leur apparente modernité, ces contes s’inscrivent dans la lignée des contes traditionnels puisque ce sont les rôles traditionnels des sexes qui sont observés. Soumise à la morale, prête à tous les sacrifices, la femme nie son désir et, si elle se prétend amoureuse, c’est pour une raison purement physiologique.
    Niniejszy artykuł jest skromnym studium porównawczym trzech opowiadań z Le Nouveau Décaméron – jedynych autorstwa kobiet: Jeanne Thilda, Georges de Peyrebrune i Judith Gautier. W części wstępnej zwięźle przedstawiono karierę i drogę literacką znających się nawzajem autorek. Zbadanie struktury tekstów ma na celu ukazanie tego, w jaki sposób pisarki poradziły sobie z narracyjnymi ograniczeniami właściwymi dla gatunku, zwłaszcza ramami czasoprzestrzeni. Zasadnicza refleksja skupia się jednak na analizie postawy postaci męskich i kobiecych wobec tematu miłości. Należy zauważyć, że pomimo swej pozornej nowoczesności wszystkie rozpatrywane utwory wpisują się w tradycyjną linię opowiadań zachowując klasyczny podział ról kobiecych i męskich. Poddana regułom moralności, gotowa na wszelkie poświęcenia, kobieta tłumi swoje pożądanie i jeżeli się zakochuje, to górę bierze aspekt czysto fizjologiczny.
    This article is a modest comparative study of the tales by the only three women of letters who contributed to Le Nouveau Décaméron: Jeanne Thilda, Georges de Peyrebrune and Judith Gautier. We trace briefly the career and literary path of each of these authors, who all who knew one other. The structure of these short stories is studied in order to reveal how these women took hold of the narrative constraints related to gender, including the spatio-temporal framework, whilst our analysis focuses on showing how men and women are represented in the face of love. It is clear that, underneath their apparent modernity, these tales are of one with traditional tales, since the traditional roles of the sexes are still observed. Subject to morality, ready for all sacrifices, the woman denies her desire, and if she claims to be in love, it is for purely physiological reasons.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5; 125-138
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Сказки типа «Спор о верности жены» и древнерусские редакции “Повести о купце” Беняша Будного (эпизоды первой части)
    Folktales of ‘The Wager on the Wife’s Chastity’ Type and the Old Russian Versions of Bieniasz Budny’s “A Tale of a Merchant” (episodes from the first part)
    Autorzy:
    Rzepnikowska, Iwona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/968336.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    "Decameron"
    Bieniasz Budny’s "Таle of a Merchant"
    tales of the faithful wife
    oppressed innocence
    literary inspirations in folklore
    декамерон
    повесть о купце беняша будного
    о верной жене
    сказки
    о невинно оклеветанных красавицах
    взаимодействие литературы и фольклора
    Opis:
    Russian folktales which belong to ‘The wager on the wife’s chastity’ type (882 in The Aarne–Thompson tale type index) owe their origin to the tale of Zinevra from “The Decameron” (II, 9) by Giovanni Boccaccio. Adapted by the Old Russian literature, it gradually became part of the oral tradition and underwent the process of folklorization. It should be stressed, however, that the tale wasnot translated directly from Italian but from Polish, and that it was “Historia o kupcu” [“A tale of a merchant”] by Bieniasz Budny that played the role of the mediating text. The reception of the Old Russian translation of the tale was quite favourable, as evidenced by the existence of five versions and the fact that their authors did not limit themselves to passively reproducing the original. Analysis of episodes from the first part of the tales of the faithful wife shows that folk creators were mainly inspired by two Old Russian versions of “Tale of a merchant: A facetious tale” and “A strange tale”. In addition, traces of inspiration drawn from the byliny about Stavr Godinovich can be found there as well as from tales of other unfairly slandered beauties, for instance those about a merchant’s daughter.
    Сказки типа «Спор о верности жены» (СУС 882A) в русской народной традиции появились в результате фольклоризации древнерусских редакций “Повести утешной о купце” Беняша Будного, восходящей к “Декамерону” Джованни Боккаччо (9 новелла второго дня). В статье предпринимается попытка выявить формы соотношения эпизодов первой части сказок о верной жене с двумя из пяти литературными редакциями новеллы, т.е. с текстами Первоначальной и Сказочно-былинной редакциий. Проведенный анализ показывает, что, естественно, все они формировались еще и под влиянием фольклорного материала, в том числе сказочного и былинного (сказки о невинно оклеветанной купеческой дочери, былины о Ставре Годиновиче).
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2015, Zeszyt specjalny 2015; 53-66
    1427-9681
    2353-4834
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies