Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Latin Empire" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    Cesarstwo Łacińskie w oczach polskich dziejopisów od Jana Długosza do Macieja Stryjkowskiego
    The Latin Empire in the eyes of Polish historians from John Dlugosz to Matthew Stryjkowski
    Autorzy:
    Pentek, Zdzisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/909841.pdf
    Data publikacji:
    2013-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Latin Empire
    Jan Długosz
    Maciej Stryjkowski
    Cesarstwo Łacińskie
    Opis:
    Until the times of Jan Długosz, Polish historians had not mentioned anything about the Latin Empire. It was Jan Długosz in his Chronicle who gave reliable and even extensive, though fragmentary, and slightly mixed information about it. He presented a summary of it and copied it with some chronological mistakes from Maciej of Miechów. In the second part of the 16th century, this information was repeated by Maciej Stryjkowski in his work: On the Beginnings. Stryjkowski enriched Długosz’s information with new one, coming from an unknown source. The information about the Latin Empire provided by the Polish chroniclers was fragmentary and distorted. The short-lived Latin Empire in the 15th and the 16th century did not deserve any special interest.
    Źródło:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2013, 20, 1; 41-46
    0239-4278
    2450-3177
    Pojawia się w:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O cesarzowych Cesarstwa Łacińskiego (1204–1261) (1). Maria hrabina Szampanii
    On the Empresses of the Latin Empire (1204–1261) (1). Maria the countess of Champagne
    Autorzy:
    Pentek, Zdzisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/910253.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-13
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Maria of Champagne
    Latin Empire
    crusades
    Maria z Szampanii
    Cesarstwo Łacińskie
    wyprawy krzyżowe
    Opis:
    Artykuł jest pierwszym z planowanego cyklu „O cesarzowych Cesarstwa Łacińskiego (1204-1261)”. Ten jest poświęcony Marii hr. Szampani, która wyruszywszy na krucjatę, dotarła do Akki, i tam dowiedziała się o wyborze jej męża Baldwina hr. Flandrii na pierwszego cesarza łacińskiego. W tekście przybliżono jej życiorys i naświetlono udział w krucjatach jej krewnych.
    This article is the first one in the planned series “On the Empresses of the Latin Empire (1204-1261)”. This one is dedicated to Maria, the countess of Champagne, who, having set off on a crusade, reached Akka, and there she learned about the election of her husband, Count Baldwin Flanders to be the first Latin emperor. The text presents her biography and highlights her participation in the crusades of her relatives.
    Źródło:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2020, 27, 1; 47-56
    0239-4278
    2450-3177
    Pojawia się w:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Innocent III and South-eastern Europe: Orthodox, Heterodox, or Heretics?
    Autorzy:
    Dall’Aglio, Francesco
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/682252.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Church studies
    crusade studies
    medieval Bulgaria
    Latin Empire of Constantinople
    medieval Bosnia
    medieval Serbia
    medieval heresies
    Innocent III
    Opis:
    In the beginning of the pontificate of Innocent III (1198–1216) the necessity of creating a large coalition for a better organization of the Fourth Crusade convinced the pope to establish diplomatic relations with Bulgaria and Serbia, and to support Hungarian expansion in Bosnia. His aim was to surround Constantinople with a ring of states loyal to the Roman Church, thus forcing the empire to participate in the crusade. In order to achieve this result, Innocent was more than willing to put aside his concerns for strict religious orthodoxy and allow the existence, to a certain extent, of non-conforming practices and beliefs in the lands of South-eastern Europe. While this plan was successful at first, and both Bulgaria and Serbia recognized pontifical authority in exchange for political legitimization, the establishment of the so-called Latin empire of Constantinople in 1204 changed the picture. Its relations with Bulgaria were extremely conflicted, and the threat posed by Bulgaria to the very existence of the empire forced again Innocent III to a politics of compromise. The survival of the Latin empire was of the greatest importance, since Innocent hoped to use it as a launching point for future crusades: yet, he tried until possible to maintain a conciliatory politics towards Bulgaria as well.
    Źródło:
    Studia Ceranea; 2019, 9; 11-25
    2084-140X
    2449-8378
    Pojawia się w:
    Studia Ceranea
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O cesarzowych Cesarstwa Łacińskiego (1204–1261) (3). Jolanta z Flandrii
    On Empresses of the Latin Empire (1204–1261). Yolanda of Flanders
    Autorzy:
    Pentek, Zdzisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32314743.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Jolanta żona cesarza Henryka z Flandrii
    Cesarstwo Łacińskie
    Yolanda wife of emperor Peter II of Courtenay
    Latin Empire
    Opis:
    Artykuł jest trzecią częścią cyklu ‘O cesarzowych Cesarstwa Łacińskiego (1204–1261)’. Ten jest poświęcony Jolancie z Flandrii, drugiej żonie Piotra II z Courteney. Jolanta została cesarzową w 1217 roku, w tym samym roku straciła męża, a prawdopodobnie w 1218 roku urodziła Baldwina. W historii Cesarstwa Łacińskiego nie odegrała żadnej znaczącej roli.
    The article is the third part of the series ‘On Empresses of the Latin Empire (1204–1261)’. The article is the second part of the series On Empresses of the Latin Empire (1204–1261). This one is dedicated to Yolanda of Flanders, the second wife of Peter II of Courteney. Yolanda became empress in 1217, lost her husband the same year, and probably gave birth to Baldwin in 1218. It did not play any significant role in the history of the Latin Empire.
    Źródło:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2022, 29; 81-89
    0239-4278
    2450-3177
    Pojawia się w:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O cesarzowych Cesarstwa Łacińskiego (1204–1261) (4). Berengaria z Léonu
    On the empresses of the Latin Empire (1204–1261) (4). Berengaria of Léon
    Autorzy:
    Pentek, Zdzisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32319647.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Berengaria of León
    wife of emperor John of Brienne
    Latin Empire
    Berengaria z Leónu
    żona cesarza Jana z Brienne
    Cesarstwo Łacińskie
    Opis:
    Artykuł stanowi czwartą część cyklu „O cesarzowych Cesarstwa Łacińskiego (1204–1261)”. Jego celem jest przedstawienie postaci Berengarii z Leónu (po kastylijsku Berenguela), trzeciej żony Jana z Briene, przede wszystkim w oparciu o źródła kastylijskie i starofrancuskie. Wiadomości na jej temat są lakoniczne i rozproszone. Berengaria była córką króla Leonu Alfonsa IV i jego drugiej małżonki, Berengarii Kastylijskiej. Urodziła się w 1204 roku, w 1224 roku poślubiła ex-króla Jerozolimy Jana z Brienne. W 1231 roku została cesarzową łacińską. Miała trzech synów, a jej córka Maria, jako żona Baldwina II, także została cesarzową łacińską, Niewiele wiadomo o wykształcenia i umiejętnościach językowych Berengarii podczas jej pobytu w Konstantynopolu. Zmarła tam w kwietniu 1237 roku, ale została pochowana w Composteli. Nie była aktywna politycznie i nie odegrała poważnej roli w historii Cesarstwa Łacińskiego.
    This article is the fourth part of the series „On the Empresses of the Latin Empire (1204–1261)”. Its aim is to present the biography of Berengaria of León (Berenguela in Castilian), the third wife of John of Briene, mainly on the basis of Castilian and Old French sources. Information about her is laconic and scattered through various sources. Berengaria was the daughter of King Alfonso IV of Leon and his second wife, Berengaria of Castile. Born in 1204, in 1224 she married the former king of Jerusalem, John of Brienne. She became the Latin empress in 1231. She had three sons, her daughter Mary, as the wife of Baldwin II, also became the Latin empress, Little is known about Berengaria's education and her language skills during the stay in Constantinople. She died there in April 1237, but was buried in Compostela. She was not politically active and did not play a significant role in the history of the the Latin Empire.
    Źródło:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2023, 30; 43-52
    0239-4278
    2450-3177
    Pojawia się w:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O cesarzowych Cesarstwa Łacińskiego (1204-1261) (2). Agnieszka z Montferrat i (Maria?) nieznana córka cara Kałojana
    On Empresses of the Latin Empire (1204–1261). Agnes of Montferrat (Maria?), the unknown daughter of Tsar Kaloyan
    Autorzy:
    Pentek, Zdzisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2043555.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Agnes of Montferrat
    second wife of emperor Henry of Flanders
    Latin Empire
    Agnieszka z Monferrat
    druga żona cesarza Henryka z Flandrii
    Cesarstwo Łacińskie
    Opis:
    Artykuł jest drugą częścią cyklu ‘O cesarzowych Cesarstwa Łacińskiego (1204–1261)’. Ten jest poświęcony Agnieszce z Montferrat i drugiej żonie (prawdopodobnie Marii) cesarza Henryka z Flandrii, a córce cara Kołojana. W tekście przybliżono ich losy oraz polityczne znaczenie małżeństw Henryka. Analizy poświęcone obu żonom Henryka pokazują, jak znikomym materiałem źródłowym dysponuje historyk usiłujący cokolwiek o nich napisać. Bezpotomność Henryka z Flandrii wywarła wpływ na losy Cesarstwa Łacińskiego. Zwracam też uwagę, że Henryk wyszedł poza dotychczasowy schemat poślubiania kobiet z własnego kręgu kulturowego.
    The article is the second part of the series “On Empresses of the Latin Empire (1204–1261)”. This one is dedicated to Agnes of Montferrat and the second wife (probably Maria) of Emperor Henry of Flanders, and the daughter of Tsar Kaloyan. This one is dedicated to Agnes of Montferrat and the second wife (probably Maria) of Emperor Henry of Flanders, and the daughter of Tsar Koloyan. The text presents their fate and the political significance of Henry's marriages. Analyses devoted to both Henry's wives show how scarce source material is available to a historian who tries to write anything about them. The childlessness of Henry of Flanders influenced the fate of the Latin Empire. I would also like to point out that Henry went beyond the current scheme of marrying women from his own cultural circle. 
    Źródło:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2021, 28, 2; 31-40
    0239-4278
    2450-3177
    Pojawia się w:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rex or Imperator? Kalojan’s Royal Title in the Correspondence with Innocent III
    Autorzy:
    Dall’Aglio, Francesco
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/682138.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    power conceptualization and legitimization
    crusade studies
    Second Bulgarian State
    Latin Empire of Constantinople
    relations between Bulgaria and Byzantium
    Innocent III
    Church history of the Romans
    Opis:
    In the correspondence between Innocent III and Kalojan of Bulgaria (1197–1207), the title of the Bulgarian ruler is recorded both as rex and imperator. While the pope consistently employs the title rex, Kalojan refers to himself, in every occasion, with the title imperator. Some scholars have speculated that the use of this title was a deliberate political move: styling himself imperator, Kalojan was claiming a much greater political dignity than that of king of Bulgaria, putting himself on the same level as the emperor of Constantinople. On the other hand, while Innocent’s letters were obviously written in Latin, Kalojan’s letters were originally in Bulgarian, translated in Greek, and finally translated from Greek to Latin. Therefore, the use of the word imperator may be just an attempt at translating the term βασιλεύς, not in the sense of Emperor of the Romans but merely in that of autocrat, a ruler whose power was fully independent from any other external political authority. This recognition was of a fundamental importance for Kalojan, since the rulers of Bulgaria’s neighbouring states, the kingdom of Hungary, the Byzantine empire, and especially the Latin empire of Constantinople, were not willing to recognize his legitimacy as an independent sovereign.
    Źródło:
    Studia Ceranea; 2019, 9; 171-185
    2084-140X
    2449-8378
    Pojawia się w:
    Studia Ceranea
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Patronat w rzymskich stowarzyszeniach religijnych w Italii okresu pryncypatu
    Autorzy:
    Wojciechowski, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/631800.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    history of the Roman Empire
    religious associations
    patronage
    latin epigraphy
    Opis:
    Związki między cultores deorum a ich patronami wydają się spełniać wszystkie kryteria klasycznej definicji rzymskiego patronatu przedstawionej przez A. Wallace-Hadrilla. Po pierwsze, nie ma wątpliwości, że istniała „wzajemna wymiana towarów i usług” między patronem a stowarzyszeniem. Wymiana ta miała miejsce na wielu poziomach, zaś aspekt ekonomiczny niekoniecznie był najważniejszy. Po drugie, wymiana była niesymetryczna i ciągła. W zamian za materialne i niematerialne wsparcie stowarzyszenia obdarowywały patronów zaszczytami, co umacniało ich społeczny prestiż, równocześnie kreując pozytywny wizerunek samych stowarzyszeń. Obie strony starały się nadać swym relacjom stały, sformalizowany i publiczny charakter. Ślady tych prób są widoczne nie tylko w dobrze udokumentowanym zwyczaju ujawniania tabulae patronatus w siedzibie stowarzyszenia oraz w domu patrona. Patron często zamieszczał informację na temat korporacyjnego patronatu w cursus honorum, zaś stowarzyszenia mogły uhonorować urodziny swego patrona jedną z oficjalnych uroczystości korporacyjnych. W ten sposób relacje między patronem a stowarzyszeniem nabierały cech, które wyraźnie odróżniały je od aktów energetyzmu, nie wspominając już o regularnych transakcjach ekonomicznych. Zamożny, szczodry i, co najważniejsze, wpływowy patron był nie tylko pożądanym symbolem prestiżu dla każdej korporacji, lecz także gwarancją efektywnego funkcjonowania organizacji, która mogła polegać na jego/jej wsparciu nie tylko w czasie codziennych działań, lecz także w sytuacjach kryzysowych. Stowarzyszenia religijne musiały pogodzić się z homines novi lokalnych elit. Patron cultores Herculis w Interamna Nahars, T. Flavius T.f. Isidorus, który wyraźnie dumnie podkreśla awans na ordo equester, będący szczytem jego miejskiej kariery, jest wspaniałym przykładem tego zjawiska. Co ciekawe, cultores deorum, szukając patronów dla swych stowarzyszeń, wyraźnie usiłowali znaleźć ingenui. Chociaż wśród patronów stowarzyszeń religijnych było trochę liberti, są to rzadkie przypadki. Bogaci wyzwoleńcy bywali dobroczyńcami stowarzyszeń, ale patronat ten nie był stały. Jest to zrozumiałe, zważywszy na fakt, iż jednym z głównych zadań patrona było reprezentowanie stowarzyszenia w kontaktach z lokalnymi władzami.
    Źródło:
    Res Historica; 2017, 43
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Patronat w rzymskich stowarzyszeniach religijnych w Italii okresu pryncypatu
    Autorzy:
    Wojciechowski, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/632122.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    history of the Roman Empire
    religious associations
    patronage
    latin epigraphy
    Opis:
    The relationships between the cultores deorum and their patrons seem to meet all the criteria of the classic definition of Roman patronage put forward by A. Wallace-Hadrill. Firstly, there is no doubt that there was a ‘reciprocal exchange of goods and services’ between the patron and the college. The exchange took place on many levels, and the economic aspect was not necessarily the most important one. Secondly, the exchange was asymmetrical and permanent. In exchange for material and non-material support, colleges bestowed honours on their patrons, which strengthened the social prestige of the latter, at the same time creating a positive image of the colleges themselves. Both sides tried to give their relationship a permanent, formalised, and public character. Traces of these attempts are left not only in the well-documented custom of displaying tabulae patronatus in the collegial seat and the patron’s house. The patron frequently included information about the corporate patronage in his cursus honorum, whereas colleges could honour their patron’s birthday with one of the official corporate celebrations. In this way, the relationships between the patron and the college took on features which clearly differentiated them from acts of euergetism, not to mention regular economic transactions. A wealthy, generous, and most importantly influential patron was not only a desirable symbol of prestige for every corporation, but also a guarantee of the efficient functioning of the organisation that could rely on his or her support not only in its daily activity but also in crisis situations. Religious associations had to reconcile themselves to the homines novi of the local elites. The patron of the cultores Herculis in Interamna Nahars, T. Flavius T.f. Isidorus, who evidently proudly emphasises his promotion to the ordo equester, which was the pinnacle of his municipal career, is an excellent example of this phenomenon. Interestingly, the cultores deorum looking for patrons for their associations clearly tried to find ingenui. Although patrons of religious colleges include some liberti, these are rare cases. Wealthy freedmen are usually benefactors of colleges, but the latter did not attach themselves in a permanent way by means of the institution of patronage. This is understandable considering the fact that one of the main tasks of a patron was to represent the college in its contacts with the local authorities. The servile background of the patron lowered not only the college’s prestige but also its chances of successfully defending its interests. The cultores deorum were certainly aware of the mechanisms operating in the public life of the community in which they lived. An analysis of how the institution of patronage functioned in religious associations reveals evidence that their members not only knew the traditional system of values, but also completely identified themselves with this system.
    Związki między cultores deorum a ich patronami wydają się spełniać wszystkie kryteria klasycznej definicji rzymskiego patronatu przedstawionej przez A. Wallace-Hadrilla. Po pierwsze, nie ma wątpliwości, że istniała „wzajemna wymiana towarów i usług” między patronem a stowarzyszeniem. Wymiana ta miała miejsce na wielu poziomach, zaś aspekt ekonomiczny niekoniecznie był najważniejszy. Po drugie, wymiana była niesymetryczna i ciągła. W zamian za materialne i niematerialne wsparcie stowarzyszenia obdarowywały patronów zaszczytami, co umacniało ich społeczny prestiż, równocześnie kreując pozytywny wizerunek samych stowarzyszeń. Obie strony starały się nadać swym relacjom stały, sformalizowany i publiczny charakter. Ślady tych prób są widoczne nie tylko w dobrze udokumentowanym zwyczaju ujawniania tabulae patronatus w siedzibie stowarzyszenia oraz w domu patrona. Patron często zamieszczał informację na temat korporacyjnego patronatu w cursus honorum, zaś stowarzyszenia mogły uhonorować urodziny swego patrona jedną z oficjalnych uroczystości korporacyjnych. W ten sposób relacje między patronem a stowarzyszeniem nabierały cech, które wyraźnie odróżniały je od aktów energetyzmu, nie wspominając już o regularnych transakcjach ekonomicznych. Zamożny, szczodry i, co najważniejsze, wpływowy patron był nie tylko pożądanym symbolem prestiżu dla każdej korporacji, lecz także gwarancją efektywnego funkcjonowania organizacji, która mogła polegać na jego/jej wsparciu nie tylko w czasie codziennych działań, lecz także w sytuacjach kryzysowych. Stowarzyszenia religijne musiały pogodzić się z homines novi lokalnych elit. Patron cultores Herculis w Interamna Nahars, T. Flavius T.f. Isidorus, który wyraźnie dumnie podkreśla awans na ordo equester, będący szczytem jego miejskiej kariery, jest wspaniałym przykładem tego zjawiska. Co ciekawe, cultores deorum, szukając patronów dla swych stowarzyszeń, wyraźnie usiłowali znaleźć ingenui. Chociaż wśród patronów stowarzyszeń religijnych było trochę liberti, są to rzadkie przypadki. Bogaci wyzwoleńcy bywali dobroczyńcami stowarzyszeń, ale patronat ten nie był stały. Jest to zrozumiałe, zważywszy na fakt, iż jednym z głównych zadań patrona było reprezentowanie stowarzyszenia w kontaktach z lokalnymi władzami.
    Źródło:
    Res Historica; 2017, 43
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ze studiów nad rolą i miejscem łaciny prawniczej w kulturze europejskiej
    From the Studies on the Role and Place of legal Latin in the European Culture
    Autorzy:
    Sondel, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/924129.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    Legal Latin
    legal culture
    mediaeval Latin
    Catholic Church
    Wincenty Kadłubek
    dictionaries
    Statutes of Kazimierz Wielki
    Roman Empire
    Opis:
    Latin, whose origins reach back to the Proto-Indo-European language, pervaded the European culture beginning with the Roman times and its influence continues until the modern era. It arose in its primal form in Latium on the Apennine Peninsula and it continued to develop together with the Roman Empire; it was subject to the influence of other cultures, particularly in the sphere of the spoken language. It was also during Roman times that literary Latin was created, but around that time another variety of Latin as spoken by the lower social classes was also born; this division exerted an immense impact on the evolution of Latin and the derivative European languages in the Middle Ages and in the modern era. Classical Latin was popularized in Europe chiefly by the Church; it functioned as a language of instruction at universities and it became the language of communication of both men of the world of learning and men of the law. In the Middle Ages Latin became rejuvenated, subjected to various modifications, including a process of regionalization. The Renaissance brought about a return to the classical variety of Latin and a desire to purify it from the accretions of the Middle Ages. Latin remained to be very much alive in the era of the Enlightenment, yet it also began to lose its significance in relation to national languages. The origins of legal Latin which initially was not only a technical language, reach back to the writings of Roman jurists. Initially legal language relied heavily on real-life social and economic relations. Yet already in ancient Rome, abstract concepts had been used in Latin and the nomenclature of legal institutions was evolving. This process continued throughout the mediaeval times. A good example of an outstanding expert on Latin in Poland was Wincenty Kadłubek. In Poland Latin had been a universal language, particularly in the sphere of the judicial system. This was combined at the same time with the progressing Latinization of the Polish legal language. Dictionaries were yet another important aspect of the functioning of Latin – in Poland they began to be published in the 14th century. Translations of legal texts into Polish, beginning with the translations of the Statutes of King Kazimierz Wielki, were also popular in mediaeval Poland. Such translations are also a common practice today – the directive which bids to use Latinized forms of technical terms, rather than their Polish translations which are often descriptive and resort to neologisms, seems to be quite justifiable. Though rarely used and hermetic, Latin seems to persist and is waiting to be rediscovered.
    Źródło:
    Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa; 2014, 7, 1; 69-91
    2084-4115
    2084-4131
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Roman-barbarian relations in the light of the collection Panegyrici Latini (289-389 AD)
    Relacje rzymsko-barbarzyńskie w świetle zbioru Panegyrici Latini (289-389)
    Autorzy:
    Skibiński, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28407943.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Panegyrici Latini
    Panegiryki łacińskie
    Cesarstwo rzymskie
    barbarzyńcy
    integracja
    Latin Panegyrics
    Roman Empire
    barbarians
    integration
    Opis:
    The article discusses the issue of Roman-barbarian relations in the light of the collection Panegyrici Latini (3rd-4th century). Through the analysis of these texts, the article shows various aspects of these relationships. The extreme attitude of the Romans is the pursuit of the destruction of barbarian peoples or at least their subordination to Rome. However, numerous texts show different forms of integration of the two peoples, resulting from the deportations of barbarians to Roman territories for the personnel needs of the Empire (coloni and recruits). The article also discusses the role of the limes, which gradually becomes a meeting place rather than a border and expands the area of contact and integration.
    Artykuł omawia zagadnienie relacji rzymsko-barbarzyńskich w świetle zbioru Panegyrici Latini (III-IV w.). Poprzez analizę tych tekstów artykuł ukazuje zróżnicowane aspekty tytułowych relacji. Skrajną postawą Rzymian jest dążenie do wyniszczenia ludów barbarzyńskich lub przynajmniej ich podporządkowania Rzymowi. Liczne teksty ukazują jednak zróżnicowane formy integracji dwóch ludów. Drogą do niej były deportacje barbarzyńców na tereny rzymskie wynikające z potrzeb personalnych Cesarstwa (koloni i rekruci). W artykule jest także omówiona rola limesu, który z granicy staje się stopniowo miejscem spotkania i poszerza pola kontaktu i integracji.
    Źródło:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2023, 1, 30; 18-30
    1232-1575
    Pojawia się w:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Brazylia jako przykład mocarstwa regionalnego
    Brazil as an Example of Regional Empire
    Autorzy:
    Czarnacki, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1849836.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-12
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Brazylia
    mocarstwo regionalne
    Ameryka Łacińska
    potęga
    suwerenność
    Brazil
    regional empire
    regional power
    Latin America
    power
    sovereignty
    Opis:
    The globalisation and regionalisation processes, that take place in modern world have not, however, eradicated the division of the world into numerous influence zones of the main regional economies, that is, regional power. Brazil – the Latin America’s biggest country – is an example of such a power. The purpose of this article aims to present Brazil as the, above mentioned, regional power, by means of the fundamental socio-economical factors (such as GDP, population figure or the military potential), against a background of other countries seen as empires (for example the USA, China, Russia). In the first part of the article there has been presented the evolution of the thought concerning the notions such as ‘country’, ‘sovereignty’, ‘power’ and ‘empire’. In the second part, there has been made a comparative analysis of Brazil with regard to selected countries perceived as empires or claiming to be one of them.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Społecznych; 2006, 34, 3; 25-37
    0137-4176
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Społecznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Movilidad y redes de influencia de los seviros Augustales en Baetica
    Mobility and Networks of Influence of the Seviri Augustales in Baetica
    Autorzy:
    Barrón Ruiz de la Cuesta, Alberto
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2230992.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-16
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    seviri Augustales
    wyzwoleńcy w Rzymie
    mobilność geograficzna
    epigrafika łacińska
    Betyka
    wczesne cesarstwo rzymskie
    Roman freedmen
    geographic mobility
    Latin epigraphy
    Baetica
    Early Roman Empire
    seviros augustales
    libertos romanos
    movilidad geográfica
    epigrafía latina
    Alto Imperio romano
    Opis:
    The seviratus Augustalis was an urban institution of semi-official nature which was mainly held by wealthy freedmen. It appeared in Italy in the end of the 1st century BC and spread fast to the Latin-speaking provinces of the Roman Empire. It had an essential role in the growth of the economic and commercial activities of several cities till the 3rd century AD. This position has been studied by many scholars through its abundant epigraphic evidences. The scarcity of mentions to the seviri Augustales in the Roman literature has impeded the elucidation of its concrete functions. It has clear similarities with some priesthoods and urban magistratures, but the seviri Augustales lacked the status and the official nature of them. This unofficial essence was the point which made possible the development of the seviratus Augustalis as a tool for the social promotion of rich freedmen, whose admission to magistratures and priesthoods was forbidden. The goal of the current analysis is to identify the economic and institutional connections between the seviri Augustales of Baetica, both inside and outside this Hispanic province. The preserved epigraphic evidence illustrates the diffusion of this institution in the south of Roman Hispania and the importance of the economic route through the course of the Guadalquivir River, as well as the commercial contacts between diverse coastal cities of Hispania and other Roman regions.
    Źródło:
    Collectanea Philologica; 2022, 25; 185-202
    1733-0319
    2353-0901
    Pojawia się w:
    Collectanea Philologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies