Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Książę" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Скьольдунги — династія воїнів-вікінгів VII—ІX ст. (спроба реконструкції)
Scylding — the dynasty of warriors-vikings VII—ІX century (the reconstruction attempt)
Scylding — das Geschlecht der kriegerischen Wikinger aus der Zeit vom 7. bis 9. Jahrhundert (Versuch einer Rekonstruktion)
Autorzy:
Райтаровська, Наталія
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27268466.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Scylding
Skjold Skewing
Harald Gildetan
Sigurd Ring
Ivar Vidfamme
Rеrik Slyngebond
Gotfried
Halfdan
Harald Clak
Prinz Roryk
Gotfryd
książę Roryk
prince Roryk
Opis:
W artykule na podstawie bazy źródłowej podjęto próbę rekonstrukcji genealogii duńskiej dynastii Scylding. Scyldingowie najpierw od VI wieku rządzili w królestwie Lehr, a później rozszerzyli swoją władzę na całe terytorium Danii. Wydaje się, że Skjold Skewing był pierwszym faktycznym królem i założycielem własnej dynastii, która poźniej przyjęła jego imię. Dzięki dynastycznemu małżeństwu córki Ivara Widfamme — Aud, z Rerikiem Slyngebondem udało im się związać ze szwedzkimi Inglingami. Dzięki nawiązanym stosunkom dynastycznym Ivar Widfamme przez pewien czas rządził jednocześnie Danią i Szwecją, co dało początek popularnemu mitowi o jego pochodzeniu z dynastii Scyldingów. Potomkami Ivara Widfamme byli Harald Gildetan i Sigurd Ring, którzy należeli do linii Scyldingów oraz Inglingów i krótko tworzyli rodzaj konfederacji dwóch niezależnych królów. W artykule omówiono panowanie potomków Haralda Gildetana w Jutlandii aż do drugiej połowy IX wieku. Walki wewnętrzne nie zakończyły się wraz ze śmiercią Haralda Gildetana, gdyż jego synowie, a później wnukowie uważali, że mają wszelkie prawa do tronu duńskiego. Konflikt między potomkami Gottfrieda i Halvdana toczył się ze zmiennym powodzeniem niemal do końca IX wieku, kiedy to Dania została podbita przez Szwedów, w wyniku czego bezpośrednia linia Scyldingów przestała istnieć.
Im Artikel wird auf der Quellenbasis ein Versuch unternommen, die Genealogie der dänischen Dynastie von Skyldihg zu rekonstruieren. Die Scylding herrschten ab dem sechsten Jahrhundert zunächst im Königreich Lehr und dehnten später ihre Macht auf das gesamte Gebiet Dänemarks aus. Es scheint, dass Skjold Skewing der erste tatsächliche König und Gründer der eigenen Dynastie war, die später seinen Namen erhielt. Dank der dynastischen Heirat der Tochter Ivar Vidfammes — Aud, mit Rerik Slyngebond gelang es ihnen, mit den schwedischen Yngling verschwägert zu werden. Durch die etablierten dynastischen Beziehungen herrschte Ivar Vidfamme eine Zeit lang gleichzeitig über Dänemark und Schweden, was zur Entstehung einer populären Sage über seine Herkunft aus dem Geschlecht von Scylding führte. Ivars Nachkommen waren Harald Gildetan und Sigurd Ring, die der Linie von Scylding und Yngling angehörten und kurzzeitig eine Art Konföderation von zwei unabhängigen Königen bildeten. Der Artikel befasst sich mit der Herrschaft der Nachkommen von Harald Gildetan in Jütland bis zur zweiten Hälfte des 9. Jahrhunderts. Mit dem Tod Gildetans nahmen die inneren Kämpfe kein Ende, denn seine Söhne und später auch seine Enkel glaubten, dass ihnen ein Anspruch auf den dänischen Thron zusteht. Der Streit zwischen den Nachkommen Gottfrieds und Halvdans wurde mit unterschiedlichem Ausgang fast bis zum Ende des 9. Jahrhunderts fortgesetzt, als Dänemark von Schweden erobert wurde, wodurch das ursprüngliche Geschlecht von Scylding erlosch.
In the article, based on the source base, an attempt is made to reconstruct the genealogy of the Danish Scyldihg dynasty. The Scylding first ruled in the kingdom of Lehr from the sixth century, and later extended their power to the entire territory of Denmark. It seems that Skjold Skewing was the first real king to start his own dynasty, which later received his name. As a result of the dynastic marriage of Ivar Widfamme’s daughter Aud to Rerik the Slyngebond they managed to become related to the Swedish Inglings. With the help of established dynastic ties, Ivar Widfamme ruled Denmark and Sweden at the same time for some time, which gave rise to a popular myth about his origin from the Scylding dynasty. The descendants of Ivar Vidfamme are Harald Gildetan and Sigurd Ring, who converged on the Scylding and Inglingian lines, and which briefly formed a kind of Confederation of two independent kings. The article considers the formation and Reign of Harald Gildetan`s descendants in Jutland, until the second half of the IX century. Internecine struggle did not stop with the death of Harald Gildetan, because his sons, and later grandchildren, believed that they had every right to the Danish throne. The struggle between the descendants of Gottfried and Halvdan continued with varying success almost until the end of the IX century, when Denmark was conquered by the Swedes, as a result of which the Direct Line of Scyldings ceased to exist.
Źródło:
Średniowiecze Polskie i Powszechne; 2022, 14; 275-300
2080-492X
2353-9720
Pojawia się w:
Średniowiecze Polskie i Powszechne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Regesty zaginionych dokumentów Alberta, księcia strzeleckiego
Registers of Lost Documents of Albert, Duke of Strzelce
Regesten der verschollenen Dokumente des Herzogs Albert von Strehlitz
Autorzy:
Woźny, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25467774.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Albert, Herzog von Strehlitz
Diplomatik
Himmelwitz
Renard-Archiv
Johann Joseph Reichel
Friedrich Freiherr von Schirnding
Augustin Weltzel
Albert, książę strzelecki
dyplomatyka
Jemielnica
archiwum Renardów
Albert duke of Strzelce
diplomatics
Renard’s Archiv
Opis:
W artykule przedstawiono regesty 19 zaginionych dokumentów księcia strzeleckiego Alberta. Część z nich przechowywana była na zamku w Strzelcach, w dawnym archiwum Renardów. Były one znane Johannowi Josephowi Reichelowi, który je odnalazł, a także sporządził kronikę miasta, w której streszczał te dyplomy. Sama kronika podzieliła losy dokumentów i obecnie uważa się ją za zaginioną. Informacje o dokumentach, głównie ze wspomnianej kroniki, wynotował jednak baron Friedrich von Schirnding, a kilka regestów sporządzili również archiwiści wrocławscy. Pozostałe dokumenty znane są z kopiarzy oraz informacji dziewiętnasto- i dwudziestowiecznych badaczy. Edycję źródeł przygotowano według zasad przyjętych przez wydawców Regestów dokumentów przechowywanych na Górnym Śląsku, starając się szerzej omówić, skąd znany jest dany dyplom oraz gdzie był przechowywany. W niniejszym artykule pokazano, jak wiele informacji o utraconych średniowiecznych dokumentach można odnaleźć w materiałach dawnych badaczy oraz w źródłach nowożytnych.
Im Artikel werden Regesten von insgesamt 19 verschollenen Dokumenten des Herzogs Albert von Strehlitz dargestellt. Ein Teil davon wurde im Schloss Strehlitz, dem ehemaligen Renard-Archiv, aufbewahrt. Die Urkunden waren Johann Joseph Reichel bekannt, der sie aufgefunden und in seiner Stadtchronik zusammenfasst hatte. Die Chronik selbst teilte das Schicksal der Akten und gilt heute ebenfalls als verschollen. Die Angaben zu den Dokumenten, die hauptsächlich aus der oben erwähnten Chronik stammen, wurden jedoch von Baron Friedrich von Schirnding aufgeschrieben und einige Register auch von Archivaren aus Breslau erstellt. Weitere Dokumente entstammen den Kopialbüchern und Informationen der Forscher des 19. und 20. Jahrhunderts. Die Quellenedition erfolgte nach den Grundsätzen der Herausgeber von Regesten der in Oberschlesien aufbewahrten Urkunden, wobei der Schwerpunkt darauf lag, die Herkunft und den Aufbewahrungsort der konkreten Urkunde näher zu erläutern. Aus dem Artikel geht hervor, welche Menge an Informationen über verschollene mittelalterliche Dokumente im historischen Forschungsmaterial sowie in neuzeitlichen Quellen verfügbar ist.
Maciej Woźny discusses the registers (Pl. regesty) of 19 missing documents of Prince Albert of Strzelce. Some of them were kept in the castle in Strzelce, in the former Archive of the Renards. They were known to Johann Joseph Reichel, who found them and also wrote a chronicle of the city in which he summarized these diplomas. The chronicle itself shared the fate of the documents and is now considered lost. However, information about the documents, mainly from the aforementioned chronicle, was noted down by Baron Friedrich von Schirnding, and several registers were also prepared by Wrocław archivists. Other documents are known from copiers and the knowledge shared by nineteenth- and twentieth-century researchers. The edition of the sources was prepared according to the documents adopted by editors of Registers of the Documents Stored in Upper Silesia, and the author attempted to discuss in more detail where a given diploma is known from and where it was stored. Woźny shows how much information about lost medieval documents can be found in the materials of ancient researchers and in modern sources.
Źródło:
Średniowiecze Polskie i Powszechne; 2022, 14; 102-125
2080-492X
2353-9720
Pojawia się w:
Średniowiecze Polskie i Powszechne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współksiążęta czy konprincepsi? Kilka uwag o statusie prezydenta Francji i biskupa Urgell jako głowy państwa andorańskiego w kontekście formy ustrojowej Andory
Autorzy:
Wiszowaty, Marcin Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/525059.pdf
Data publikacji:
2014-04-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
monarchia
pryncypat
Andora
Republika Francuska
Watykan,
Hiszpania
książę
princeps
prawo konstytucyjne
konstytucja
prawo kanoniczne
suwerenność
monarchy
principate
Andorra
French Republic
Vatican City
Spain
prince
constitutional law
constitution
canon law
sovereignty
Opis:
Problematyka ustrojowa Andory nie stanowi wiodącego przedmiotu badawczego ani zagranicznej, ani tym bardziej polskiej doktryny konstytucyjnej. Opracowania na ten temat w polskiej literaturze naukowej, powstałe pod rządami obecnie obowiązującej konstytucji państwa andorskiego z 1993 r., tworzą skromną liczebnie listę kilku artykułów lub fragmentów rozleglejszych opracowań na ogólniejsze tematy. W rezultacie zdecydowana większość wymienionych opracowań dotyczących małych państw posiada głównie sprawozdawczy charakter. Pozwala to na pominięcie kwestii podstawowych i ogólnych dotyczących ustroju Andory i poruszenie wybranych zagadnień szczegółowych, które w dotychczasowych opracowaniach wspominano jedynie na marginesie czy w przypisach. Wśród nich: kwestia statusu ustrojowego specyficznej głowy państwa i w związku z tym właściwe określenie formy państwa andorańskiego. Andorscy copríncipes funkcjonują w języku polskim jako „współksiążęta”. W konsekwencji automatycznie Andorę określa się jako „księstwo”, a więc uchodzi ono powszechnie za państwo o ustroju monarchicznym, a wręcz monarchię konstytucyjną.Tę praktykę należy uznać co najmniej za dyskusyjną. Autor formułuje dwie hipotezy i poddaje je weryfikacji: po pierwsze – Andora jest pryncypatem, a nie księstwem, a więc mieszaną formą ustrojową łączącą elementy monarchiczne i republikańskie, w których przeważają te drugie, obok reliktowych śladów tych pierwszych. Głowa państwa w pryncypacie powinna być określana mianem „princepsa”, a w przypadku Andory dokładniej: koprincepsów, aby uniknąć mylącego porównania z księciem, jako monarchiczną, dziedziczną głową państwa. Po drugie – pomimo przyjęcia nowoczesnej konstytucji w ustroju Andory pozostały relikty feudalne wynikające z jej dawnego statusu kondominium. Widać to szczególnie w kształcie ustrojowym instytucji głowy państwa oraz pozostawieniu częściowej możliwości wpływania państw macierzystych koprincepsów na ich decyzje.
The constitutional system of Andorra is not a popular subject of study of science either in Poland or abroad. In Poland, after 1993 (the year the adoption of the current constitution) were published only a few articles or fragments of larger studies on this topic. As a result, the vast majority of these studies have mainly reporting character. Many interesting issues have been mentioned only in footnotes. Among them: the question of the status of specific, Andorran head of state and (resulting) the correct indication of the form of Andorran state. Co-principes are translated into Polish as „co-princes”. It consequently, automatically determined Andorra as a „principality”, ie the state of monarchical system, and even a constitutional monarchy . This should be considered , at least as controversial. The author formulates two hypotheses and subjected them to verify. Firstly – Andorra is a principate (not a principality) – a mixed form of political system combines elements of monarchy and republic, outweigh the latter, in addition to the relics of the former. Head of State in principate should be referred to as „princeps”, and in the case of Andorra, specifically: co-princeps. In this way we will avoid misleading comparisons with „a prince”, as monarchical, hereditary head of state. Secondly – despite the adoption of a modern constitution, there are remaining relics of feudal times in the political system of Andorra, resulting from the former status of „condominium”. This is particularly evident in the form of the Andorran heads of state institution. It also gives a partial capacity to influence decisions of the co-principes by their home country’s authorities.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2014, 2 (18); 327-345
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kim pan był, Albrechcie Hohenzollern?
Autorzy:
Wijaczka, Jacek (1960- ).
Powiązania:
Mówią Wieki 2021, nr 6, s. 30-33
Data publikacji:
2021
Tematy:
Albrecht Hohenzollern (książę Prus ; 1490-1568)
Hołd pruski (1525)
Lenno
Protestanci
Reformacja
Władcy
Artykuł problemowy
Artykuł z czasopisma historycznego
Artykuł z czasopisma popularnonaukowego
Opis:
W artykule przedstawiono postać Albrechta Hohenzollerna, siostrzeńca króla polskiego Zygmunta I Starego, ostatniego wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego i księcia pruskiego. Rezygnacja z funkcji wielkiego Mistrza Zakonu i likwidacja zakonu oraz zmiana wyznania przez zhołdowanego księcia Albrechta z katolickiego na luterańskie pozwoliła mu zatrzymać posiadłości zakonu, jako księstwa lennego korony polskiej. W ten sposób Albrecht Hohenzollern, siostrzeniec króla Zygmunta (po matce Zofii córce Kazimierza IV Jagiellończyka) stał się wasalem Polski i pierwszym świeckim księciem Prus Książęcych. Tytuł i księstwo po nim objął młodociany syn Albrecht Fryderyk.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Dzieła dawnych polskich introligatorów w zbiorach zagranicznych – refleksje i spostrzeżenia
Works of the old Polish bookbinders in the foreign collections – reflections and observations
Autorzy:
Wagner, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/472144.pdf
Data publikacji:
2017-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii
Tematy:
introligatorstwo polskie
polonika , grabieże ksiąg
handel antykwaryczny książkami
Wincenty Kisiel
Gabriel książę Ogiński
Władysław Dąbrowski
August Tarnawski
Polish bookbinding
Polonica
plunders of books
antiquarian book trade
Gabriel prince Ogiński
Ladislas (Władysław) Dąbrowski
Opis:
W artykule, bazującym na kwerendach przeprowadzonych w ostatniej dekadzie, zaprezentowano ustalenia dotyczące statusu znajdujących się w placówkach bibliotecznych i muzealnych oraz w zbiorach prywatnych w Europie i Stanach Zjednoczonych dzieł polskich introligatorów (oraz introligatorów obcych działających na ziemiach polskich) od średniowiecza do pierwszej połowy XX w. Przedmiotem szczególnego zainteresowania stały się te instytucje, w których przechowuje się największą liczbę opraw polskich bądź najcenniejsze z nich (a więc przede wszystkim z obszaru Rosji, Szwecji, Niemiec i Francji). Osobną uwagę poświęcono okolicznościom – nierzadko dramatycznym – w jakich na przestrzeni dziejów zabytki te znalazły się poza krajem. Spróbowano też ocenić stopień identyfikacji/inwentaryzacji tych dzieł przez badaczy zagranicznych i polskich, ponadto zarysowano perspektywy badawcze tyczące się owej charakterystycznej kategorii poloników.
The article (based on the queries carried out in the last decade) presents the remarks on the status of works of Polish bookbinders (and foreign bookbinders who have worked on the Polish lands) since the Middle Ages to the 1st half of the 20th century. The discussed works are kept in libraries and museums as well as in private collections in Europe and the United States. In particular, it refers to institutions that keep the greatest amount and/ or the most valuable Polish bindings (especially Russia, Sweden, Germany and France). Particular attention is paid to the circumstances – often dramatic – in which those works became a part of foreign collections in the course of the centuries. The author on the one hand discusses evaluation of advancements in identification/inventory of those works provided by foreign and Polish researchers, and on the other outlines the research perspectives concerning this characteristic category of Polonica.
Źródło:
Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi; 2017, Polonika w zbiorach obcych, tom specjalny; 61-70
1897-0788
2544-8730
Pojawia się w:
Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polak katolik od 14 kwietnia?
Autorzy:
Urbańczyk, Przemysław (1951- ).
Powiązania:
Polityka 2020, nr 15, s. 60-62
Data publikacji:
2020
Tematy:
Mieszko I (książę Polski ; ok. 935-992)
Chrystianizacja
Chrześcijaństwo
Chrzest Polski (966)
Historiografia
Polityka historyczna
Artykuł z czasopisma społeczno-politycznego
Artykuł publicystyczny
Artykuł z tygodnika opinii
Opis:
Artykuł dotyczy chrztu księcia Mieszka I w 996 roku. Omówiono próby wskazania przez kronikarzy i współczesnych historyków dokładnej daty tego wydarzenia. W 2016 roku obchody chrztu Polski na 14-15 kwietnia ostatecznie wyznaczyli politycy. Przedstawiono wyniki badań historycznych i archeologicznych dotyczących przebiegu akcji chrystianizacyjnej prowadzonej przez księcia Mieszka I. Wskazują one na brak pewności co do daty chrztu, ograniczony zasięg chrystianizacji oraz brak nazwy „Polska”, która pojawia się wiele lat później.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Our Archbishop. Adam Stefan Sapieha in Light of the Journals and Letters of Matilda Windisch-Graetzów Sapieżyny
Nasz arcybiskup. Adam Stefan Sapieha w świetle dzienników i listów Matyldy z Windisch-Graetzów Sapieżyny
Autorzy:
Urban, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560601.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu
Tematy:
Cardinal Adam Sapieha
the Diocese of Krakow
Krakow
The Constant Prince.
Kardynał Adam Sapieha
diecezja krakowska
Kraków
Książę Niezłomny.
Opis:
In 1937, the Metropolitan of Krakow Prince Bishop Adam Stefan Sapieha (1867-1951) celebrated the silver jubilee of the bishopric (1912-1937). One form of celebrating the jubilee was the publication: „Twenty-five years of Shepherding by Metropolitan Prince Adam Stefan Sapieha”, which was published that year in Krakow. The book consisted of several memoirs and accounts by friends and associates. Subsequent textsap peared after his death in 1951. In 1967, on the 100th anniversary of his birth, a questionnaire addressed to tho sewho knew the Cardinal A. Sapieha was sent out from Fr. Cardinal Karol Wojtyla's Department of Pastoral Metropolitan Curia in Krakow. The accounts were collected in six volumes and deposited in the archive. The Rev. Prof. Jerzy Wolny published some of the accounts in a companion volume to the „Book of Sapieżyńska” in Cracow in 1986. The inspiration to write this text was the publication of the book „We and Our Habitats”, which was published by Literary Publishing Company in Kraków in 2008. These are the diaries and letters of Princess Matilda of Windisch-Graetzów Sapieżyny. Shecame from anout standing Austrian family. She was the daughter of Louis Joseph zu Windisch-Graetz, a cavalry general and Inspector General of the Austrian army. She was born in Prague in 1873, she married Paweł Sapiehę in Lvov 1893, and died in Krakow in 1968. As Prince Paul Sapieha's wife she became the sister-in-law of Cardinal Adam Sapieha. In his memoirs, repeatedly refers to her husband's brother, first calling him „our bishop”, then „our archbishop”, and finally „our cardinal”. This is a valid account of one of Cardinal Sapieha immediate family member's. The author put together fragments of memories about Cardinal Sapieha from the memories of Matilda Windisch-Graetzów. This is how the text came into existence, which supplements our knowledge about the Cardinal. The occasion for the announcement of the publicationis the 150 Anniversary of the birth of „The Constant Prince” in 2017.
W 1937 r. metropolita krakowski książę biskup Adam Stefan Sapieha (1867-1951) obchodził srebrny jubileusz biskupstwa (1912-1937). Jedną form uczczenia jubilata była publikacja pt. „Dwadzieścia pięć lat pasterzowania Księcia Metropolity Adama Stefana Sapiehy”, która ukazała się tego roku w Krakowie. Książka składa się z kilku wspomnień i relacji przyjaciół i współpracowników. Kolejne teksty pojawiły się po jego śmierci w 1951 r. W roku 1967 na 100-lecie jego urodzin z inicjatywy ks. kard. Karola Wojtyły Wydział Duszpasterski Kurii Metropolitalnej w Krakowie rozpisał ankietę skierowaną do tych, którzy znali kard. A. Sapiehę. Wspomnienia zebrano w sześciu tomach i zdeponowano w archiwum. Ks. prof. Jerzy Wolny w drugim tomie „Księgi Sapieżyńskiej” wydanej w Krakowie w 1986 r. część z nich ogłosił drukiem. Inspiracją do napisania tego tekstu była publikacja książki „My i nasze Siedliska”, która ukazała się w 2008 r. w Wydawnictwie Literackim w Krakowie. Są to dzienniki i listy księżnej Matyldy z Windisch-Graetzów Sapieżyny. Pochodziła ze znakomitej rodziny austriackiej. Była córką Ludwika Józefa zu Windisch-Graetz, generała kawalerii i generalnego inspektora armii austriackiej. Urodziła się w Pradze w 1873 r., za Pawła Sapiehę wyszła we Lwowie 1893 r., a zmarła w Krakowie w 1968 r. Jako żona księcia Pawła Sapiehy stała się bratową kard. Adama Sapiehy. We wspomnieniach wielokrotnie odnosi się do brata męża najpierw nazywając go „nasz biskup”, potem „nasz arcybiskup”, a w końcu „nasz kardynał”. To ważne świadectwo członka najbliższej rodziny kard. Sapiehy. Autor zestawił fragmenty wspomnień o kard. Sapieże zapisane we wspomnieniach Matyldy z Windisch-Graetzów. Tak powstał tekst, który jak sądzę uzupełnia naszą wiedzę o Kardynale. Okazją do jego publikacji jest zapowiedź uroczystości uczczenia 150-lecia urodzin „Księcia Niezłomnego” w roku 2017.
Źródło:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia; 2016, 23; 61-72
0208-7626
Pojawia się w:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies