Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Krytyka artystyczna" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-24 z 24
    Tytuł:
    Krytyka artystyczna – doświadczenia z pola nauczania
    Autorzy:
    Ryczek, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2194914.pdf
    Data publikacji:
    2022-02-11
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    krytyka artystyczna
    pedagogika artystyczna
    Opis:
    Artykuł stanowi próbą refleksji nad wyzwaniami, przed jakimi stoją współcześnie osoby prowadzące zajęcia o krytyce artystycznej w kontekście akademickim. Bazując w duchu autoetnograficznym na własnych doświadczeniach w polu nauczania, autorka wskazuje przede wszystkim na problemy związane z zanikiem kultury eksperckiej, słabnącym zainteresowaniem sztukami wizualnymi wśród młodych odbiorców, a także zjawiskiem konwergencji mediów.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Arte et Educatione; 2020, 15, 335; 67-76
    2081-3325
    2300-5912
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Arte et Educatione
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Urszula Czartoryska – działalność pisarska i muzealnicza
    Autorzy:
    Lechowicz, Lech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27750400.pdf
    Data publikacji:
    2022-08-30
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    fotografia
    film
    wideo
    krytyka artystyczna
    sztuka nowoczesna
    multimedia
    intermedia
    Opis:
    Urszula Czartoryska (1934–1998) w pierwszym okresie aktywności zawodowej zajmowała się krytyką. Jej głównym przedmiotem była fotografia oraz jej relacje z innymi zjawiskami artystycznymi, szczególnie z twórczością pogranicza gatunków artystycznych, obejmujących również film i wideo. Podsumowanie tej fazy twórczości pisarskiej stanowiły dwie książki: Przygody plastyczne fotografii (1965) i Od pop-artu do sztuki konceptualnej (1973). Obszar aktywności zawodowych Czartoryskiej poszerzył się w 1977 r. o nową sferę, kiedy zaczęła pracę jako kierownik i kustosz nowo powstałego Działu Fotografii i Technik Wizualnych Muzeum Sztuki w Łodzi, jednego z pierwszych w muzealnictwie światowym działu multimedialnego (fotografia, film, wideo, instalacje multimedialne), stanowiącego część Międzynarodowej Kolekcji Sztuki Nowoczesnej (udostępnionej publiczności w 1931 r.). Praca w Muzeum Sztuki wiązała się nie tylko z budową kolekcji Działu, lecz także z zaangażowaniem w działalność całego Muzeum, w jego aktywność wystawienniczą i wydawniczą. Wpłynęło to także na jej twórczość pisarską, która poszerzyła się o pracę o charakterze badawczym, skoncentrowaną głównie na problemach wielowątkowej sztuki interczy multidyscyplinarnej. Obok pracy pisarskiej i muzealniczej w latach 1978–1993 prowadziła także działalność dydaktyczną w Uniwersytecie Łódzkim (1978–1986), Wyższym Studium Fotografii w Warszawie (1985–1993) oraz w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie Uniwersytet Artystyczny) w Poznaniu (1989–1993). Urszula Czartoryska reprezentowała typ krytyka, muzeologa i badacza otwartego na wielość relacji występujących w sztuce współczesnej oraz inspirującego się wieloma metodami ich analizy i opisu.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2022, 63; 120-127
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W poszukiwaniu żydowskiego „idiomu”... Kryteria i retoryka ocen dzieł sztuki w krytyce antysemickiej okresu międzywojennego
    Autorzy:
    Wasilewska, Diana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28407808.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    antysemityzm
    krytyka artystyczna
    sztuka żydowska
    dwudziestolecie międzywojenne
    retoryka
    mowa nienawiści
    Opis:
    Artykuł prezentuje dotąd nierozwinięte, w szczególności w polskiej literaturze przedmiotu, zagadnienie obecności i miejsca antysemityzmu w krytyce dwudziestolecia międzywojennego. Przede wszystkim jest jednak próbą analizy retoryki antysemickiej badanej przede wszystkim na podstawie prasy nacjonalistycznej. Przedmiot uwagi stanowią tu zarówno kryteria wartościowania dzieł (tak sztuki awangardowej, jak i tradycyjnej), wybór tematów i stosunek artystów do rzeczywistości, jak też retoryka ocen (barwa, rysunek, jakości estetyczne). Analizie poddane zostały chwyty stylistyczne i strategie retoryczne mające zdewaluować i zdyskredytować artystów pochodzenia żydowskiego, ukazać obcość ich sztuki, a zwłaszcza odrębność wobec twórczości „rdzennie polskiej”.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Arte et Educatione; 2021, 16, 363; 7-25
    2081-3325
    2300-5912
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Arte et Educatione
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Oko, ciało i słowo. Rosalind Krauss o rzeźbie Richarda Serry. „Uważna lektura” tekstu
    The Eye, the Body and the Word. Rosalind Krauss on the Sculpture of Richard Serra. A “Close Reading” of the Text
    Autorzy:
    Juszkiewicz, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/23339208.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    art criticism
    minimal art
    Richard Serra
    Rosalind Krauss
    krytyka artystyczna
    Opis:
    Niniejszy tekst jest przykładem „uważnego czytania” tekstu z zakresu krytyki artystycznej. Postulat „close reading” został tu podjęty poprzez zwrócenie analitycznej uwagi na cztery bazowe elementy tekstu: konstrukcję mówiącego podmiotu, wpisaną w tekst koncepcję dzieła sztuki, przyjęte sposoby opisu i zasadę porządkowania obszaru artystycznej tradycji. Przedmiotem analizy jest tekst Rosalind Krauss na temat twórczości Richarda Serry, który, zdaniem autorki, miał swój udział w kluczowej przemianie sztuki amerykańskiej, związanej z porzuceniem filozoficznych założeń i artystycznej praktyki abstrakcyjnego ekspresjonizmu. Analiza wykazuje zbieżność pomiędzy ukształtowaniem zasadniczych aspektów tekstu, a jego krytyczną wobec efektów działalności przedstawicieli i zwolenników tej artystycznej formacji wymową. 
    This essay is an example of a “close reading” of a text in the field of art criticism. The postulate of “reading closely” is effectuated by paying analytical attention to four fundamental elements of a text: the construction of the narrating subject; the conception of an artwork embedded in the text; the modes of description adopted therein; the principle of ordering the field of artistic tradition. The subject of the analysis is Rosalind Krauss’s text on the output of Richard Serra, who, according to the author, played a part in the crucial transformation of American art associated with abandoning the philosophical assumptions and artistic practice of abstract expressionism. The analysis reveals a convergence between the formation of the essential aspects of the text and its implication, which is critical towards the effects of the endeavours undertaken by the members and supporters of this artistic formation.
    Źródło:
    Biuletyn Historii Sztuki; 2023, 85, 4; 117-134
    0006-3967
    2719-4612
    Pojawia się w:
    Biuletyn Historii Sztuki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Barwne meandry ekfrazy. Kwestia kolorystyki w opisie i ocenie krytycznej obrazów w polskojęzycznej prasie lwowskiej połowy XIX wieku
    The colourful meanders of ekphrasis: The issue of colour in the description and critical evaluation of paintings in the Polish-language Lviv press in the mid-19th century
    Autorzy:
    Świętosławska, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2106441.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-10
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    malarstwo lwowskie
    krytyka artystyczna
    kolorystyka
    ekfraza
    intersemiotyczność
    Lviv painting
    art criticism
    colours
    ekphrasis
    intersemiotism
    Opis:
    Artykuł stanowi próbę analizy wybranych przykładów ekfrazy krytycznej. Badania objęły teksty krytyczne, publikowane zarówno w prasie codziennej, jak i czasopismach o profilu literacko-kulturalnym z okresu od 1837 r. (pierwsza publiczna wystawa we Lwowie) do 1870 r. (otwarcie Muzeum Lubomirskich dla publiczności). Celem artykułu jest wskazanie typowych terminów, fraz i sposobów opisywania struktury barwnej obrazów. Osobna część poświęcona została analizie uwag dotyczących indywidualnych predyspozycji w zakresie kolorystyki kilku artystów, których twórczość była szczególnie często komentowana na łamach prasy: Jana Piotra Łuczyńskiego, Marcina Jabłońskiego, Alojzego Rejchana i Antoniego Langego.
    The article is an attempt to analyze selected examples of critical ekphrasis. The survey examined art critical writings, published both in the daily press as well as in literary and cultural journals, from the period since 1837 (the first public exhibition in Lviv) to 1870 (the opening of the Lubomirski Museum for the public). The aim of the article was to indicate common terms, phrases and methods of describing the color structure of paintings. A separate part is devoted to the analysis of notes on the individual predispositions in terms of colors of several artists, whose artistic work was particularly often commented on in the press: Jan Piotr Łuczyński, Marcin Jabłoński, Alojzy Rejchan and Antoni Lange.
    Źródło:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2021, Wydanie specjalne, 28; 69-84
    1232-1575
    Pojawia się w:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W poszukiwaniu nowoczesnego języka krytycznego. Sztuka awangardowa w ujęciu Stefanii Zahorskiej
    Autorzy:
    Wasilewska, Diana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033741.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Stefania Zahorska
    dwudziestolecie międzywojenne
    krytyka artystyczna
    awangarda
    forma
    interwar period
    art criticism
    avant-garde
    form
    Opis:
    Tekst jest próbą przyjrzenia się krytycznemu pisarstwu Stefanii Zahorskiej, przede wszystkim z uwzględnieniem wystąpień krytyczki dotyczących awangardy. Analizie poddane zostały ewoluujące poglądy autorki, jej koncepcja sztuki, uwzględniająca również estetyczne i metodologiczne inspiracje, a także kryteria, jakie stosowała do oceny dzieł czy kierunków artystycznych. Dokonując druzgocącej diagnozy stanu międzywojennego pisarstwa o sztuce, Zahorska wielokrotnie apelowała o odrzucenie impresjonistycznej schedy i stworzenie nowego modelu krytyki artystycznej, będącego w stanie zmierzyć się ze sztuką nowoczesną. Odpowiedzią na te potrzeby miała być również jej własna praktyka krytyczna. Dlatego przedmiotem artykułu jest również język krytyczny Zahorskiej – pojęcia wypracowane przez krytyczkę, retoryka wypowiedzi, dominujący w tekstach styl odbioru itp. Jest to zarazem sposób, by oddać specyfikę pisarstwa Zahorskiej i określić jej miejsce na mapie międzywojennej krytyki artystycznej w Polsce.
    This text is an attempt to examine Zahorska’s art criticism, primarily her statements about the avant-garde. The author analyses Zahorska’s evolving views and her concept of art, considering her aesthetic and methodological inspirations, as well as the criteria by which she evaluated works of art and artistic movements. Making a crushing assessment of the state of interwar art criticism, Zahorska repeatedly called for the rejection of impressionist pattern and the creation of a new model of writing capable of facing modern art. Her own practice was also to be the answer to these needs. For this reason, special attention is given in the article to the language of Zahorska’ art criticism – the concepts developed by the critic, the rhetoric of expression, the mode of reception dominant in her texts, etc. This makes it possible to present the specificity of her writing and determine the place of Zahorska in the field of interwar art criticism in Poland.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica; 2020, 35; 11-30
    0208-6107
    2353-9631
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Elie Nadelman. Kilka uwag i dopowiedzeń
    Elie Nadelman. Some Remarks and Additions
    Autorzy:
    Wierzbicka, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/15582215.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Elie Nadelman
    Adolf Basler
    modern sculpture
    art exhibitions
    art criticism
    art collecting
    rzeźba nowoczesna
    wystawy sztuki
    krytyka artystyczna
    kolekcjonerstwo
    Opis:
    Artykuł dotyczy wystaw i recepcji twórczości polsko-żydowskiego rzeźbiarza Eliego Nadelmana, dobrze znanego przede wszystkim w Stanach Zjednoczonych, gdzie mieszkał od 1914 r. oraz w Europie Zachodniej, a zwłaszcza we Francji, gdzie przebywał w latach 1904–1914. Punktem wyjścia rozważań autorki stanowi wystawa Elie Nadelman – polski prekursor Art Déco w warszawskiej Wejman Gallery (2022). Ekspozycja przypomniała nie tylko postać rzeźbiarza, ale także promotora jego twórczości działającego we Francji, a pochodzącego z Tarnowa krytyka sztuki oraz marszanda Adolfa Baslera, który odegrał niezwykle ważną rolę w zaznajomieniu publiczności polskiej, francuskiej i niemieckiej ze sztuką Nadelmana. Na temat sztuki Eliego Nadelmana wypowiadali się też inni współcześni mu krytycy, których teksty zostały również omówione.
    The article concerns the exhibitions and reception of the works of the Polish-Jewish sculptor Elie Nadelman, recognised especially in the United States of America, where he lived from 1914, and in Western Europe, above all in France, where he stayed in the years 1904–1914. The point of departure for the author’s analysis is the exhibition Elie Nadelman – polski prekursor Art Déco [Elie Nadelman – the Polish Precursor of Art Déco] in the Wejman Gallery in Warsaw (2022). The Warsaw exhibition brought to attention not only the sculptor himself, but also the promoter of his work, the art critic and art dealer Adolf Basler, born in Tarnów and active in France, who played a crucial role in acquainting the Polish, French and German public with Nadelman’s art. Nadelman’s oeuvre was commented upon by other contemporary journalists as well, whose texts are also discussed in the article.
    Źródło:
    Biuletyn Historii Sztuki; 2023, 85, 1; 145-184
    0006-3967
    2719-4612
    Pojawia się w:
    Biuletyn Historii Sztuki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Faszyzm, Żydzi i sztuka nowoczesna. Antysemityzm we włoskiej krytyce artystycznej lat 30. i 40. XX wieku
    Fascism, the Jews and Modern Art. Anti-Semitism in the Italian Art Criticism of the 1930s and 1940s
    Autorzy:
    Wasilewska, Diana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/15618424.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    anti-Semitism
    art criticism
    fascism
    Jews
    fascist Modernism
    fascist aesthetics
    antysemityzm
    krytyka artystyczna
    faszyzm
    Żydzi
    faszystowski modernizm
    estetyka faszystowska
    Opis:
    Tekst jest próbą przyjrzenia się specyfice i rozwojowi włoskiego antysemityzmu czasów reżimu faszystowskiego, ze szczególnym naciskiem na sferę kultury i krytykę artystyczną. Ówcześni publicyści, z Mussolinim na czele, w pierwszej dekadzie panowania nowego ustroju wyraźnie negowali istnienie w Italii tzw. kwestii żydowskiej. Około połowy lat 30. XX w. sytuacja uległa jednak znaczącym przeobrażeniom, odpowiadającym kierunkom, w jakim ewoluowała również doktryna rasistowska, a także paradygmat faszystowskiej estetyki. Przyglądając się tym zmianom, Autorka próbuje przybliżyć specyfikę antyżydowskiej, a zarazem antymodernistycznej nagonki (główne osie sporów, ale też retorykę wypowiedzi), obecnej przede wszystkim w pismach redagowanych przez charyzmatyczną postać Telesia Interlandiego. Artykuł w dużym stopniu opiera się na tekstach źródłowych tego czasu i porusza zagadnienia dotąd nieopisane (lub opisane tylko fragmentarycznie) w literaturze przedmiotu.
    The article constitutes an attempt to examine the characteristic features and the development of Italian anti-Semitism in the period of the fascist regime with special attention to the sphere of culture and to art criticism. In the first decade of the regime, the essayists of the day, with Mussolini at the fore, clearly denied that the “Jewish Question” existed in Italy. This changed significantly around the middle of the 1930s, and these changes were parallel to the directions in which the racist doctrine and the paradigm of fascist aesthetics were evolving at the time. Examining those changes, the author attempts to shed light on the characteristic features (the main lines of the debate, but also the applied rhetoric) of the anti-Jewish, and at the same time anti-Modernist witch-hunt launched especially in press publications edited by the charismatic Telesio Interlandi. The article is largely based on source texts of the era and refers to areas hitherto unexplored or only fragmentarily explored in specialist literature.
    Źródło:
    Biuletyn Historii Sztuki; 2022, 84, 4; 947-980
    0006-3967
    2719-4612
    Pojawia się w:
    Biuletyn Historii Sztuki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    […] Ja nie wykładam tutaj estetyki. Wincenty Pol a sztuki plastyczne
    [...] I don’t give lectures on aesthetics here. Wincenty Pol and fine arts
    Autorzy:
    Zaremba, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046368.pdf
    Data publikacji:
    2020-10-20
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Wincenty Pol
    sztuka
    krytyka artystyczna
    literatura XIX wieku
    romantyzm krajowy
    art
    art criticism
    literature of 19th Century
    romanticism
    Opis:
    Biorąc pod uwagę, jak ją nazywa Sudolski, kontrowersyjną recepcję twórczości autora Pieśni o ziemi naszej, warto uporządkować stanowiska obecne w literaturze przedmiotu oraz wskazać miejsce Pola wśród dziewiętnastowiecznych krytyków sztuki. Na gruncie literatury przedmiotu i krytyki artystycznej wieku XIX widoczny rozziew pomiędzy określeniem poety wieszczem sztuki i mistrzem romantycznego pejzażu literackiego a poetą, który swymi opisami wpisuje się nie tylko w ówczesną myśl artystyczną, ale i jest nieoryginalnym, „poczciwym” twórcą sentymentalnym. Istotne jest wyprowadzenie osi, która ukazałaby spójność programu artystycznego nie tylko w esejach czy w epistolografii, lecz także w wybranych utworach poetyckich. Obecność wzmianek o roli sztuki w twórczości Pola jest zdawkowa; wpisuje się jednak w program krajowego odbioru ówczesnej sztuki oraz wizji jej porozbiorowego kształtu. Uzupełniają ją fragmenty poezji czy literackie ułamki „krajowidoków”. Kontekstem stają się słowa kierowane do malarzy: Juliusza Kossaka, Januarego Suchodolskiego czy Wojciecha Kornelego Stattlera, będące raczej świadectwem pewnych zażyłości, aniżeli dyskursów o malarstwie podobnych do tych, które w latach 40. XIX wieku kreślił Juliusz Słowacki.
    Taking into consideration, as it is called by Sudolski, a controversial reception of the works of the author of Pieśń o ziemi naszej (Song of Our Land)43, it seems worthwhile to systematise attitudes visible in reference books and to determine Pol’s place among 19th century literary critics. Basing on reference books and 19th century art criticism, one may notice a discrepancy between the vision of the poet as a pioneer of art and a master of literary romantic landscape and as a poet who, with his descriptions, fits not only in the then artistic thought but also he is an unoriginal, “goodhearted”, sentimental author. A most relevant step is to introduce an axis which would present the cohesion of artistic programme not only in Pol’s essays or correspondence but also in chosen poetic works. The remarks on the role of art in Pol’s works are scarce; yet, they fit in the programme of the national reception of the then art and the vision of its post-partition shape. It is completed with fragments of poetry or literary fractions of “krajowidoki” (landsights). The context is formed by words addressed to painters: Juliusz Kossak, January Suchodolski or Wojciech Korneli Stattler being rather a testimony of familiarity of some kind than discourses about painting similar to those written by Juliusz Słowacki in the forties of the 19th century.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe KUL; 2018, 61, 1; 601-613
    0044-4405
    2543-9715
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Pomiędzy izmami” – Jan Brzękowski jako krytyk i teoretyk nowej sztuki
    Autorzy:
    Rejniak-Majewska, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033728.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    avant-garde
    art criticism
    surrealism
    abstract art
    Jan Brzękowski
    art magazines
    L’Art Contemporain (Sztuka Współczesna)
    awangarda
    krytyka artystyczna
    surrealizm
    sztuka abstrakcyjna
    prasa artystyczna
    Opis:
    Z końcem lat dwudziestych XX wieku w Europie nowe kierunki artystyczne wydawały się już czymś okrzepłym, częścią „awangardowej tradycji”. Wyrazem tej świadomości była m.in. książka Jeana Arpa i El Lissitzky’ego Kunstismen (1925) oraz Art. Bilan des arts modernes en France Ozenfanta (1928). Jan Brzękowski, polski poeta i krytyk, widział ten czas podobnie, jako okres „ustalania się pewnych wartości” raczej niż nowych przełomów. W artykule śledzę poglądy Brzękowskiego dotyczące sztuk wizualnych oraz jego strategie jako rzecznika sztuki nowoczesnej, pośrednika między środowiskiem paryskim a polską awangardą, autora powiązanego z konstruktywizmem (członka grupy „a.r.”), a równocześnie z kręgami surrealistów w Paryżu. Głównym przedmiotem moich analiz jest wydawane przez Brzękowskiego pismo „Sztuka Współczesna – L’Art Contemporain” (1929–1930) i jego cykl artykułów Kilometraże, będący próbą podsumowania przemian nowej sztuki. Zdając sobie sprawę ze „zużywania się” awangardowych idei i zachowując krytycyzm wobec „kultu nowości”, Brzękowski bronił awangardowych pozycji w oparciu o ideę formalnego rygoru i twórczej „budowy”. Zgodnie z modernistycznym światopoglądem odrzucał mimetyczną koncepcję sztuki i opowiadał się za formą abstrakcyjną; zaznaczał jednak, że powinna być ona „zakotwiczona o dno życia” – w oryginalny sposób podkreślał dialektyczne napięcie między abstrakcją i figuracją.
    By the late 1920s in Europe new art directions were regarded as already completed phenomena, a part of “avant-garde tradition.” Such views were expressed by Jean Arp and El Lissitzky’s in their book Kuntismen (1925), and by Amédée Ozenfant’s in Art. Bilan des arts modernes en France (1928). Similar opinions were also voiced by Jan Brzękowski, a Polish poet and critic, who regarded this time as a period of “establishing certain values” rather than new breakthroughs. In this article I discuss Brzękowski’s strategies as a spokesman of modern art, an intermediary between the Parisian artworld and Polish avant-garde, an author connected with constructivism (a member of “a.r.” group), and also with surrealist circles in Paris. My main focus is his magazine “Sztuka Współczesna – L’Art Contemporain” (1929–1930) and his series of articles “Mileages,” in which he summarizes the developments of modern art. Conscious of the “wearing up” of avant-garde ideas and critical about seeking “novelty” for its own sake, Brzękowski tried to establish a progressive position based on the idea of formal discipline and creative construction. While rejecting a mimetic conception of art, he argued for abstract artistic form that would be “anchored to the bottom of life,” thus emphasizing the interplay of abstract and figurative elements and their dialectic.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica; 2020, 36; 57-72
    0208-6107
    2353-9631
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Powrót do innej przyszłości. Zmiana koncepcji obrazu w myśli Mieczysława Porębskiego (1948, 1957)
    Return to another future. The change in conception of picture in Mieczysław Porębskis thougth (1948, 1957)
    Autorzy:
    Juszkiewicz, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/707114.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Porębski
    art history
    art theory
    art criticism
    20th century
    Polska
    historia sztuki
    teoria sztuki
    krytyka artystyczna
    XX wiek
    Polska
    Opis:
    In Przeglad Artystyczny which in 1957 distanced itself openly from socialist realism, Mieczysław Porebski (until then the editor in- chief of the magazine) published an article entitled Iluzja, przypadek, struktura (Illusion, accident, structure), a kind of manifesto of the new, abstract painting. In announcing it, Porebski used a lot of ideas and fragments drawn almost directly from his text of nine years’ earlier, written for the catalogue of the First Modern Art Exhibition in the Palace of Fine Arts in Kraków. It might seem that years later the author simply returned to his refl ection on modern art that had been interrupted by socialist realism, and continued it without further hindrance, according to its natural dynamics. But such a way of thinking would not refl ect the truth apparent upon comparing the two texts by Porebski, and would simultaneously be a metaphor for the most common view of socialist realism in Polish art history, as a kind of break in the natural development of artistic creativity, leaving at best an aversion for socially engaged art. An analysis of the changes made by Porebski in the newly adapted parts of the earlier text shows how the socialist realist pressure changed the concept of modern painting formulated in 1957, its spatial structure, and the status of meaning of the work of art.
    Źródło:
    Rocznik Historii Sztuki; 2013, 38; 51-58
    0080-3472
    Pojawia się w:
    Rocznik Historii Sztuki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Metoda jako gra. Mieczysława Porębskiego metodologia badań nad sztuką
    Method as game. Mieczysław Porębskis methodology of art research
    Autorzy:
    Kasperowicz, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/707045.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Porębski
    art history
    art theory
    art criticism
    20th century
    Polska
    historia sztuki
    teoria sztuki
    krytyka artystyczna
    XX wiek
    Polska
    Opis:
    Mieczysław Porebski was one of the most important Polish art historians of the twentieth century. An outstanding interpreter of nineteenth and twentieth-century art, he also practiced art criticism in a creative way, and was an organiser of cultural activities – a sympathetic observer of many developments in modern art. The methodology of art history occupies a special place in his scholarzy accomplishments. In contrast to many researchers, who dealt with history and its methods as a humanistic discipline, Porebski developer his own methodology of art research, which he formed under the strong infl uence of methods borrowed from information theory, semiotics, anthropology and structural sociology. As the author of numerous methodological studies, later collected in a large volume entitled Art and Information, he tried to construct a systematic approach to art, beginning with a semiotic (iconic) understanding of the work, incorporated in the system of semiotic and social communication. One of Porebski’s main objectives was to discover a koncept of art as communication, which would allow for a comprehensive view of the story of art, with room for the particular role of moments of structural breakthrough (the crises – the transgressions), modelled on the basis of the achievements of structural anthropology and modern interpretations of myth and times of festivity, operating at different levels in societies characterised by different attitudes to painting, which can nonetheless be encompassed in repetitive patterns and formulas. In giving the work a three-layered structure, centred on the original idea of “morphisms”, Porebski tried to capture the changing functions of art within the framework of the variants of specifi c stylistic codes and communication systems. At the same time, as a methodologist, Porebski was well aware of the restrictions faced by information and semiotic theories when applied to artistic (more generally, visual) images, which build symbolic systems by expressing something and pointing at themselves. Porebski continued to develop his methodology of art research, on the one hand fascinated by the possibilities of adding the rigours of accuracy to it, as is the case with linguistic and semiotic studies, and on the other shaping his decisions under the strong spell of modernity, both on an ideological as well as artistic level.
    Źródło:
    Rocznik Historii Sztuki; 2013, 38; 41-48
    0080-3472
    Pojawia się w:
    Rocznik Historii Sztuki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obecność prac humanisty. O Mieczysławie Porębskim w 2013
    Mieczysław Porębski in 2013, or the presence of the humanists work
    Autorzy:
    Olszewska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/707075.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Porębski
    art history
    art theory
    art criticism
    20th century
    Polska
    historia sztuki
    teoria sztuki
    krytyka artystyczna
    XX wiek
    Polska
    Opis:
    Mieczysław Porebski is considered to be one of the greatest Polish humanists. The history of his undertakings makes us reflect on the permanence and appraisal of intellectual work in Central European culture in the second half of the twentieth century. That is why in this essay I pose questions regarding whether Porebski’s studies still have a presence in contemporary academic circles, the reception of his art criticism, and the lasting effects of his selected curatorial activities. Methods of dissemination and potential continuations of his key projects were taken as the starting point. Comparing the publishing history of Mieczysław Porebski’s major texts and their presence in contemporary reading lists indicates that art studies are not the only areas drawing on the author’s legacy. For his writings are used equally often by literary scholars and representatives of humanism, which are reintegrated under the banner of cultural studies. Comparing their publishing history (the order of editions, the re-editions, the print runs), with their contemporary functioning in academic circulation, shows that the lifespan of works published as books ranges from about 30 to 40 years from the date of the last edition. From more or less the 1990s, Porebski’s scattered texts in the fi eld of art criticism have mainly been referred to in the context of research on the cultural life of the period. Among the mentioned publications, the most important in terms of the author’s reception today seems to be his Iconosphere (Warsaw, 1972, Belgrade 1978; translated by Peter Vujicic, afterword by Rodoslav Doluc). It is a work in which Porebski, in response to the reflections of semiologists of the time, attempting to get to the basics of visual communication, analysed the latter through the category of space and described the differences between the structure of language and the structure of the world of images. Thanks to Porebski, the term “iconosphere” became widely accepted in contemporary Polish humanities. I believe that the author was one of the fi rst to use it in the fi eld of art history, as early as the mid-1960s (the term was probably coined by the philosopher/existentialist Jean Wahl). The publication of the work evidently gave the “iconosphere” durability, at least in the realms of Slavic linguistics. From these observations, we can also draw valuable conclusions as to the lifespan and importance of the museologist’s work in contemporary Polish culture. The effect of Mieczysław Porebski’s curatorial activities, related to the creation of permanent exhibitions of Polish art at the National Museum in Kraków, faded away only recently. In the mid-1970s, his version of the Gallery of Nineteenth-Century Painting and Sculpture in the Cloth Hall took shape. Porebski also realized the Gallery of Twentieth Century Polish Art in the early 1990s. In both exhibitions, he juxtaposed works according to problems, assuming that they are linked by the room space. He thus created sophisticated structures, confronted masters, and willingly referred to places – events from the history of artistic life, grouping works in accordance with major exhibitions. These exhibitions played an important role in their time in defi ning the canon of Polish art of the past two centuries. Their duration was essentially restricted by external factors: the need for restoring the museum interior and stricter standards of copyright law. In the years 2005-2010, both expositions were remodelled by introducing new narratives and, to a varying degree, redefi ning the vision of history earlier proposed by Porebski. On the other hand, a good example of the continuation of his exhibiting concepts was a reconstruction of his private studio, completed in 2011 in the Museum of Contemporary Art in Kraków, under the name Mieczysław Porebski’s Library. Its creation marks a new chapter in the dissemination of the scholar’s work.
    Źródło:
    Rocznik Historii Sztuki; 2013, 38; 7-25
    0080-3472
    Pojawia się w:
    Rocznik Historii Sztuki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Biblia w stylu rokoko. Malarstwo religijne w dobie kryzysu sztuki francuskiej
    Bible in the Rococo Style. Religious Painting in the Age of Crisis
    Autorzy:
    Niemira, Konrad
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046358.pdf
    Data publikacji:
    2020-10-20
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    sztuka francuska
    malarstwo religijne
    rokoko
    salon
    krytyka artystyczna
    XVIII wiek
    French art
    religious painting
    rococo
    art criticism
    18th century
    Opis:
    Przedmiotem niniejszego tekstu jest francuskie malarstwo religijne wystawiane na Salonie Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby w Paryżu w latach 1747-1748. W latach czterdziestych, określanych często jako czas kryzysu sztuki francuskiej i wewnętrznego kryzysu Akademii daje się zaobserwować specyficzna mutacja tej gałęzi sztuki. Na przykładzie strategii produkcji Jeana Restout, Noëla Hallé’a, czy François Bouchera, a więc malarzy wystawiających na Salonie w latach 1747-1748 obrazy religijne, zaprezentowana zostaje rola, którą odgrywał w ówczesnej kulturze artystycznej rokokowy kostium, bądź przypisana tematyce biblijnej maniera grand goût.
    The article deal with religious paintings exhibited at the Salons of the Royal Academy of Painting and Sculpture in Paris from 1747 to 1748. In the late 1740s, a period often described as a time of crisis of French art and period of internal crisis of Royal Academy, specific mutation of this genre of art can be observed. My analysis is based on the strategies of three painters exhibiting their religious paintings at the Salon in 1747-1748: Jean Restout, Noël Hallé and François Boucher. In those examples the role that grand goût and rococo costume played in artistic and social culture of 1740s is presented.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe KUL; 2018, 61, 1; 445-460
    0044-4405
    2543-9715
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Między rozumem a instynktem twórczym. Leona Chwistka poglądy na krytykę sztuki
    Between reason and creative instinct. Leon Chwistek’s approach to art criticism
    Autorzy:
    Rozmarynowski, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2034018.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-08
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Leon Chwistek
    krytyka artystyczna
    pojęcie dzieła sztuki
    kryteria wartościowania
    postawa twórcza
    art criticism
    the notion of the work of art
    assessment criteria
    creative attitude
    Opis:
    Leon Chwistek był jednym z najważniejszych myślicieli w Polsce okresu międzywojennego. Będąc filozofem, logikiem, artystą i teoretykiem sztuki, niejednokrotnie komentował historyczne i współczesne sobie zjawiska życia artystycznego, a także formułował wyraziste poglądy na temat krytyki sztuki. Celem niniejszego artykułu jest syntetyczne omówienie tych poglądów i nakreślenie kontekstu, w jakim się one kształtowały. Tym samym w artykule autor odwołuje się nie tylko do osiągnięć teoretyczno-artystycznych Chwistka, ale również do jego filozofii i dokonań naukowych. W tym celu autor prezentuje kluczowe zagadnienia krytyki sztuki Chwistka w układzie problemowym, przeprowadzając analizę treści wybranych wypowiedzi i nakreślając ich konteksty kulturowe. Omówione zostają kolejno następujące aspekty: miejsce krytyki artystycznej w ogólnie pojętym życiu kulturalnym Polski międzywojennej, doświadczenie jako podstawa sądu krytycznego, metodologia pracy krytyka sztuki, kryteria wartościowania dzieł sztuki i postaw twórczych.
    Leon Chwistek was one of the most important thinkers in the inter-war Poland. As a philosopher, logician, artist and art theorist, he frequently commented on historical and contemporary aspects of artistic life, formulating his distinct ideas concerning art criticism. The aim of this article is to synthetically discuss these ideas and to outline the cultural and artistic context that shaped them. In order to achieve this goal, the author of the article refers to both the art theoretical output of Chwistek and his philosophy as well as scientific research. Having employed a descriptive method, the author presents the main questions of art criticism discussed by Chwistek in his various texts. The following aspects are examined: the role of art critics in society, experience as a basis of critical opinion, methodology of art critic’s work, criteria for evaluation of works of art and creative attitudes. In his writings Chwistek emphasized the importance of theory for artistic practice, but even more strongly he stressed the illuminating power of experience, which is able to undermine aesthetic dogmas and which should remain the basic determinant of critic’s activity.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica; 2021, 39; 23-43
    0208-6107
    2353-9631
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sztuka żydowska w świetle krytyki artystycznej dwudziestolecia międzywojennego
    Autorzy:
    Piątkowska, Renata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033737.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    sztuki piękne
    Żydzi
    Żydowskie Towarzystwo Krzewienia Sztuk Pięknych (ŻTKSP)
    krytyka artystyczna
    Fine Arts
    Jews
    Jewish Society for the Encouragement of Fine Arts (ŻTKSP)
    art criticism
    Opis:
    Artykuł analizuje pojęcie sztuki żydowskiej w zapisach krytyki dwudziestolecia międzywojennego w Polsce. Rozważania o sztuce żydowskiej, dyskusje o znaczeniu sztuk pięknych dla społeczności żydowskiej w diasporze oraz roli, jaka przypadła im w budowaniu nowego narodowego uniwersum wizualnego Żydów europejskich rozpoczęły się w przededniu I wojny światowej. W niepodległej Polsce kontynuowano dyskusje o kierunkach rozwoju narodowej kultury, zarówno w kontekście niezależnego, autonomicznego życia żydowskiego, jak i relacji między kulturą polską, kulturą dominująca a peryferyjną w kontekście państwa kulturą żydowską. Na przykładzie otwartego 20 maja 1928 roku Salonu Wiosennego Żydowskiego Towarzystwa Krzewienia Sztuk Pięknych (ŻTKSP) widzimy, że polska krytyka artystyczna nie tylko dopiero w połowie lat dwudziestych XX wielu. dostrzegła istnienie sztuki żydowskiej, ale i nie zdawała sobie sprawy ze znaczenia ideowego konstruktu sztuki żydowskiej dla żydowskiej społeczności. Równie niewielu krytyków zdawało sobie sprawę z doniosłości istnienia odrębnej, żydowskiej instytucji artystycznej, jaką było ŻTKSP i roli Towarzystwa w rozwoju żydowskiego życia artystycznego.
    This paper discusses the notion of Jewish art in Poland in the interwar period. Although in the Jewish cultural milieu discussion of how to define Jewish art started at the beginning of 20th century, Polish art critics realized the very existence of Jewish art as an independent phenomenon only in the late twenties. The first part of the article analyses the reviews of the Spring Salon of the Jewish Society for the Encouragement of Fine Arts [Polish abbr. ŻTKSP], opened in Warsaw in May 1928. The Spring Salon is a good illustration of the diverse approaches to the idea of Jewish art as well as of the participation of Jewish artists in Polish art. The subsequent part of the article concludes that for the Jewish cultural circles in interwar Poland the most important goal was not to formulate a definition of Jewish art but to question how Jewish art manifests itself as an expression of national culture. All associations dealing with Jewish art, including the largest and most important Jewish artistic exhibitive institution in the interwar period – the Jewish Society for the Encouragement of Fine Arts in Warsaw – advocated as their central objective popularising and strengthening Jewish art (without defining it) and providing support to Jewish artists in their fight for existence and free artistic development.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica; 2020, 36; 73-93
    0208-6107
    2353-9631
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    International critical reception of propagandist exhibitions of polish art in the 1920s and 1930s
    Propagandowe wystawy sztuki polskiej w opinii krytyki zagranicznej w latach 20. I 30. Xx wieku
    Autorzy:
    Wasilewska, Diana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2034801.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-30
    Wydawca:
    Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
    Tematy:
    Mieczysław Treter
    TOSSPO
    krytyka artystyczna
    sztuka polska okresu międzywojennego
    wystawy sztuki polskiej za granicą
    Mieczyslaw Treter
    art criticism
    Polish art in the interwar period
    exhibitions of Polish
    art abroad
    Opis:
    The goal of this article is fi rst of all to describe the reception of exhibitions of Polish interwar art in the foreign press. I pay closer attention to those of exhibitions that were most prestigious and acclaimed, such as the Venice Biennale, where representatives of Polish art were juxtaposed with other countries’ pavilions and judged in comparison to them. It was the time of the battle against the radical avant-garde, accused of bringing art to a state of impasse, stagnation, or even slow agony. Most exhibitions of Polish art abroad were organized by Mieczysław Treter (1883–1943) a philosopher and art historian, but also an exhibition curator and director of TOSSPO (the Association for the Promotion of Polish Art Abroad), who faced a very diffi cult task trying to fulfi l his mission to promote Polish art through exhibitions. He had to take into account this artistic climate and the dynamically changing situation on the art market, and respond to the expectations of foreign critics, who would examine the art of particular nations with the focus on manifestations of national style. On the other hand, he had to consider the opinions of the Polish artists and critics as well as pressures from the ministry and Polish diplomats.
    Celem artykułu jest przede wszystkim opis recepcji wystaw polskiej sztuki międzywojennej w prasie zagranicznej. Skupiono się przede wszystkim na wystawach najbardziej znanych i prestiżowych, takich jak weneckie biennale, gdzie reprezentanci polskiej sztuki konfrontowani byli z pawilonami innych krajów i oceniani w zestawieniu z nimi. A były to czasy walki przeciwko radykalnej awangardzie, oskarżanej o wprowadzenie sztuki w stan impasu, stagnacji, a nawet powolnej agonii. Większość wystaw polskiej sztuki za granicą organizował wówczas Mieczysław Treter, fi lozof i historyk sztuki, a także kurator wystaw i dyrektor TOSSPO (Towarzystwa Szerzenia Sztuki Polskiej Wśród Obcych), który mierzył się z niezwykle trudnym zadaniem, próbując wypełnić misję promowania sztuki polskiej za granicą. Musiał bowiem brać pod uwagę artystyczny klimat i dynamicznie zmieniającą się sytuację na rynku sztuki oraz odpowiadać na oczekiwania zagranicznych krytyków, którzy oceniali sztukę przede wszystkim pod kątem manifestowania przez nią stylu narodowego poszczególnych nacji. Z drugiej strony musiał się też liczyć z opinią polskich krytyków i artystów oraz z naciskami ze strony dyplomacji.
    Źródło:
    Studia Humanistyczne AGH; 2019, 18, 3; 45-53
    2084-3364
    Pojawia się w:
    Studia Humanistyczne AGH
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Język krytyki artystycznej a pojęcia estetyki Mieczysława Wallisa
    Autorzy:
    Kazimierska-Jerzyk, Wioletta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033743.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Mieczysław Wallis
    estetyka
    pluralizm estetyczny
    pluralizm artystyczny
    krytyka artystyczna
    sztuka polska dwudziestolecia międzywojennego
    wartości estetyczne
    aesthetics
    art criticism
    Polish art of the interwar period
    aesthetic values
    aesthetic pluralism
    artistic pluralism
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest działalności Mieczysława Wallisa jako krytyka sztuki, zarówno jego tekstom publikowanym w gazetach codziennych, jak i czasopismach kulturalnych lub naukowych. Uwzględnione zostały recenzje wystaw i publikacji poświęconych sztuce, teksty okolicznościowe, jubileuszowe oraz krótkie wspomnienia. Najpierw przedstawiono wszechstronną edukację i interdyscyplinarne zainteresowania filozofa. Następnie omówiono jego teksty z zakresu krytyki artystycznej z podziałem na sztukę tradycyjną i nowoczesną. Ważnym historycznym punktem zwrotnym jest tutaj II wojna światowa, w której Wallis stracił cały swój dorobek. W związku z tym próbował odtworzyć wiele prac, co nie pozwoliło mu zająć się wszystkim, czym się aktualnie interesował. Ponadto w artykule podkreślono elementy wyróżniające Wallisa jako krytyka, są to: odważne decyzje terminologiczne i aksjologiczne, obszerny katalog wartości estetycznych, rehabilitacja pogardzanych zjawisk, obrona sztuki współczesnej, zmysłowy opis przedmiotów. Zwrócono także uwagę na to, jak dziedziny semiotyki i psychologii uprawiane w dojrzałej fazie twórczości wpłynęły na jego krytykę artystyczną. Ostatnia część tekstu jest poświęcona refleksji metakrytycznej.
    This article discusses the activities of Mieczysław Wallis as an art critic, published both in daily newspapers and in cultural or philosophical magazines. It also takes into account exhibition reviews, discussions of publications devoted to art, various occasional, jubilee texts, and short memories. First, the comprehensive education and interdisciplinary interests of the philosopher are presented. Then, his critical articles are discussed. This part of the paper considers the division into traditional and modern art. An important historical turning point is World War II, when Wallis’ legacy was lost. He tried to recreate many works, which made it impossible to take care of everything he was currently interested in. The article highlights the distinguishing features of Wallis’s criticism, which are: bold terminological and axiological decisions, an extensive catalogue of aesthetic values, rehabilitation of despised phenomena, defence of modern art, sensual description of objects. Attention is also paid to how the fields of semiotics and psychology cultivated in the mature phase of the author’s work influenced his artistic criticism. The last part of the article is devoted to metacritical aspects of Wallis’s aesthetic thought.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica; 2020, 35; 31-57
    0208-6107
    2353-9631
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    "The Family of Man" po latach. Wokół krytyki i recepcji wystawy
    The Family of Man a few decades later
    Autorzy:
    Leśniak, Kamila
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1887883.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Edward Steichen
    fotografia artystyczna
    fotografia polska po 1945 roku
    fotografia obca po 1945 roku
    krytyka artystyczna
    recepcja
    reportaż
    socrealizm
    wystawy fotograficzne
    zimna wojna
    artistic photography
    Polish photography after 1945
    foreign photography after 1945
    criticism of art
    reception
    documentary
    socialist realism
    photography exhibitions
    cold war
    Opis:
    The photographic exhibition The Family of Man created by Edward Steichen was for the first time opened in the halls of the Museum of Modern Art in New York in 1955. It was a great commercial success and in the next less than ten years it was shown in 68 countries the world over. In the years 1959-1960 it also came to Poland and owing to its favorable reception became one of the most important turning points in the history of the Polish post-war photography, both artistic and documentary. During the next years the exhibition The Family of Man was also subjected to harsh criticism. The starting point for the present paper is the image of the exhibition that emerges from the Polish writing. The literature of the subject is modest, it consists mainly of small contributions; moreover, there are several works, in which thoughts taken from a few famous critical texts devoted to the exhibition, among others from the texts by Roland Barthes, Susan Sontag, Allan Sekula, are cited without any reflections. Only some Polish researchers interpret these important critical opinions with respect to the specific political and artistic situation that existed in Poland of the 1950s and 1960s (among others socialist realism, Gomuła’s thaw). The present article aims at indicating the profits from a reinterpretation of the exhibition on the ground of the history of Polish photography, and also of Polish culture of the post-war decades. The author tries to indicate the basis for studying Polish reception of the Steichen project. The reflections contained in the present paper are mainly focused on several subjects that are important for the exhibition, like the war, the American politics in the era of the cold war, the family. Moreover, the discussion also points to some aspects of the origin of the exhibition and to the conception of photography that is contained in it.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 4; 205-240
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Krytyka artystyczna (sztuki teatralne, plastyczne, muzyczne i estradowe) w dodatku „Życie i Kultura” dziennika „Głos Szczeciński” (1951–1956). Część II
    Artistic critique (theater, visual arts, music, and entertainment) in the supplement “Życie i Kultura” of “Głos Szczeciński” newspaper (1951–1956). Part 2
    Autorzy:
    Olechowska, Paulina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30146511.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    artistic critique
    socialist realism in art
    press in the People’s Republic of Poland (PRL)
    culture in Szczecin
    Życie i Kultura
    Głos Szczeciński
    krytyka artystyczna
    socrealizm w sztuce
    prasa w PRL
    „Głos Szczeciński”
    „Życie i Kultura”
    kultura w Szczecinie
    Opis:
    Ukazujący się w latach 1956–1957 cotygodniowy dodatek „Życie i Kultura” do „Głosu Szczecińskiego”, organu prasowego KW PZPR w Szczecinie – jest ważnym źródłem społecznych i politycznych uwarunkowań życia artystycznego Szczecina, świadectwem aktywności pewnych grup społeczności (publicystów oraz środowisk artystycznych) w tworzeniu regionalnej tożsamości kulturowej. Założeniem artykułu jest wypełnienie luki badawczej związanej z obecnością na łamach periodyku krytyki artystycznej. W drugiej części opracowania zaprezentowano krytykę sztuk plastycznych, muzycznych i estradowych na łamach periodyku w dwóch okresach – socrealizmu, kiedy podlegała dominacji wytycznych polityki kulturalnej; oraz w pierwszej fazie tzw. ducha odnowy, będącej zapowiedzią liberalizacji w obszarze kultury.
    The weekly supplement “Życie i Kultura”, published from 1956 to 1957 in “Głos Szczeciński”, the press organ of the Polish United Workers’ Party (KW PZPR) in Szczecin, is an important source for understanding the social and political conditions of Szczecin’s artistic life. It also serves as evidence of the activities of certain community groups (journalists and artistic circles) in shaping the regional cultural identity. The article’s aim is to fill a research gap related to the presence of artistic critique in this periodical. In the second part of the study, critiques of visual arts, music, and entertainment in the aforementioned periodical are presented in two eras: the era of socialist realism when it was dominated by cultural policy guidelines, and in the initial phase of what was known as the „spirit of renewal,” which foreshadowed cultural liberalization.
    Źródło:
    Przegląd Zachodniopomorski; 2023, 38; 380-405
    0552-4245
    2353-3021
    Pojawia się w:
    Przegląd Zachodniopomorski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Krytyka artystyczna (sztuki teatralne, plastyczne, muzyczne i estradowe) w dodatku „Życie i Kultura” dziennika „Głos Szczeciński” (1951–1956)
    Art criticism (theater, visual, musical and performing arts) in the Life and Culture supplement to the daily newspaper Głos Szczeciński (1951–1956)
    Autorzy:
    Olechowska, Paulina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/51113487.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    krytyka artystyczna
    realizm socjalistyczny w sztuce
    prasa w PRL
    Głos Szczeciński
    Życie i Kultura
    kultura w Szczecinie
    art criticism
    socialist realism in art
    the press in the People’s Republic of Poland
    “Life and Culture”
    culture in Szczecin
    Opis:
    Ukazujący się w latach 1956–1957 cotygodniowy dodatek Życie i Kultura do Głosu Szczecińskiego, organu prasowego KW PZPR w Szczecinie jest ważnym źródłem społecznych i politycznych uwarunkowań życia artystycznego Szczecina, świadectwem aktywności pewnych grup społecznych (publicystów oraz środowisk artystycznych) w tworzeniu regionalnej tożsamości kulturowej. Założeniem artykułu jest wypełnienie luki badawczej związanej z obecnością na łamach periodyku krytyki artystycznej. W pierwszej części opracowania zaprezentowano krytykę teatralną na łamach periodyku w dwóch okresach – socrealizmu, kiedy podlegała dominacji wytycznych polityki kulturalnej, oraz w pierwszej fazie tzw. ducha odnowy, będącej zapowiedzią liberalizacji w obszarze kultury.
    Published between 1956 and 1957, the weekly supplement Life and Culture in the Głos Szczeciński, the news arm of the Polish United Workers’ Party (PZPR) Central Committee in Szczecin, is an important source of social and political conditions in the artistic life of Szczecin, a testimony to the activity of certain groups in the community (columnists and the artistic milieu) in the creation of regional cultural identity. The article aims to fill a research gap regarding the presence of art criticism in the periodical’s pages. The first part of the study introduces theater criticism in the pages of the periodical in two periods: socialist realism, when it was subject to the domination of cultural policy guidelines, and the first phase of the so-called spirit of renewal, which heralded the liberalization of culture.
    Źródło:
    Przegląd Zachodniopomorski; 2022, 37; 231-258
    0552-4245
    2353-3021
    Pojawia się w:
    Przegląd Zachodniopomorski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dwie polichromie Starego Rynku
    Autorzy:
    Urbanowicz, Bohdan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/536799.pdf
    Data publikacji:
    1953
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    polichromia Starego Rynku
    Zofia Stryjeńska
    projekt kolorystyczny staromiejskiego Rynku
    krytyka polichromii warszawskiej
    Nowa Komisja Artystyczna
    polichromie na elewacjach Starego Rynku
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 1953, 2-3; 142-156
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Taniec dla teatru przyszłości: Czytając Isadorę Duncan
    The Dance for the Theater of the Future: Reading Isadora Duncan
    Autorzy:
    Kwaśniewska, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/47222300.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Isadora Duncan
    Wielka Reforma Teatru
    feminizm
    krytyka instytucjonalna
    niepełnosprawność
    edukacja artystyczna
    Great Theater Reform
    feminism
    institutional critique
    disability
    artistic education
    Opis:
    Autorka analizuje idee Isadory Duncan wyrażone w odczycie Taniec przyszłości na tle manifestów i koncepcji Adolpha Appii, Edwarda Gordona Craiga oraz Konstantina Stanisławskiego, z którymi łączyły ją obszary zainteresowań lub/i relacje osobiste. Marginalizacja Duncan w historii teatru jest interpretowana w artykule jako wynik patriarchalnego i opartego na kulcie mistrzów charakteru teatru XX i początku XXI wieku. Powrót do idei Duncan to zatem krok w kierunku rewizji narracji historycznych oraz spekulatywnego poszerzenia możliwości wyboru tradycji. Odwołując się do teorii feministycznych, krytyki instytucjonalnej oraz studiów o niepełnosprawności, autorka wskazuje na progresywne elementy koncepcji Duncan, które korespondują z nowatorskimi trendami we współczesnych praktykach teatralnych i performatywnych.
    The author analyzes Isadora Duncan’s ideas expressed in her lecture “The Dance of the Future,” setting them against the backdrop of the manifestos and concepts of Adolphe Appia, Edward Gordon Craig, and Konstantin Stanislavsky, who shared her interests and/or knew her personally. The marginalisation of Isadora Duncan in theater history is interpreted in the article as resulting from the patriarchal character of twentieth- and early twenty-first century theater, based on the cult of great masters. Revisiting Duncan’s ideas is thus a step towards revising historical narratives and speculatively expanding the choice of traditions. Referring to feminist theories, institutional critique, and disability studies, the author identifies the progressive elements of Duncan’s thinking that correspond to innovative trends in contemporary theater and performance practices.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2021, 70, 1; 11-35
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-24 z 24

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies