Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Korean-Chinese" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    DIALECTS AT THE BORDER BETWEEN KOREA AND CHINA
    북-중 국경지역 한국어 방언 실태
    DIALEKTY NA GRANICY KOREAŃSKO-CHIŃSKIEJ
    Autorzy:
    LEE, Choonkyu
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1040290.pdf
    Data publikacji:
    2016-11-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Korea Północna (KRLD)
    mniejszość koreańska
    dialekt koreański
    azyl
    analiza językowa służąca ustaleniu kraju pochodzenia (LADO)
    North Korea
    Korean-Chinese
    Korean dialects
    asylum
    LADO
    Opis:
    In this paper, we seek a closer comparative dialectological study of the dialects of the Democratic People’s Republic of Korea and the Korean dialects of the ethnically Korean Chinese near the Korea-China border. Accessible resources published in English and other languages besides Korean are particularly necessary in these times of increasing instability in the North Korean regime and foreseeable cases of asylum seekers. Speech samples are discussed to illustrate the relative difficulty of distinguishing between North Korean and Korean-Chinese speakers, compared to distinguishing between North Korean and South Korean speakers. Based on an over-view of previous literature, some guidelines are developed for identifying some distinguishing characteristics of these speech communities. Continuing dialectological research with refugees and field research making direct comparisons between these communities are necessary for further and up-to-date insight.
    이 연구는 북한과, 북한-중국 국경 부근에 거주하는 한국계 중국인들의 방언 비교 분석을 다룬다. 북한 정권의 불안정과 난민의 증가가 예견되는 지금, 한국어 외에도 영어 및 다른 언어로도 볼 수 있는 자료물이 시급히 필요하다. 본고는 남-북한 방언 구분보다 북한-조선족 방언 구분이 더 힘든 점을 음성 샘플 분석을 통해 보이고, 문헌 분석을 바탕으로 이 방언들의 구분되는 특징을 찾는 데 유용한 지침을 제시한다. 지속적인 새터민들과의 협력과 비교방언학 현지조사를 통해 최신 정보를 더 구축해야 할 것이다.
    W niniejszym artykule przedstawione zostanie badanie dialektologiczne dialektów, jakimi posługują się użytkownicy języka Demokratycznej Republiki Ludowej Korei oraz koreańskich dialektów etnicznych u Koreańczyków pochodzenia koreańsko-chińskiego na granicy koreańsko-chińskiej. Badanie tych dialektów jest obecnie niezmiernie istotne zwłaszcza w kontekście politycznym i społecznym (w zakresie osób mogących ubiegać się o azyl). Przytoczone i omówione zostają przykłady próbek mowy by zilustrować trudności w odróżnianiu osób z Korei Północnej od osób posługujących się dialektami etnicznymi koreańsko-chińskimi. Punktem wyjścia dla zobrazowania tych trudności jest uprzednie zestawienie próbek mówców północnokoreańskich i południowokoreańskich. W oparciu o dotychczasową literaturę przedmiotu, sformułowane zostają wskazówki dotyczące sposobów identyfikacji mówców należących do tych wspólnot komunikatywnych. Wskazana jest także konieczność kontynuacji badań w tym zakresie.
    Źródło:
    International Journal of Korean Humanities and Social Sciences; 2016, 2; 157-178
    2449-7444
    Pojawia się w:
    International Journal of Korean Humanities and Social Sciences
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    EWOLUCJA JĘZYKA URZĘDOWEGO W KOREI
    EVOLUTION OF OFFICIAL LANGUAGE IN KOREA
    Autorzy:
    OH, Kyong-geun
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/920616.pdf
    Data publikacji:
    2016-11-24
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    znaki chińskie
    pismo koreańskie
    manuskrypt Hunmin-jeongeum
    pismo dla ludzi prostych
    pisanie pożyczonymi znakami chińskimi
    Gugyeol
    Hyangchal
    Idu
    konfucjanizm
    uczony mąż konfucjański
    mieszany styl koreańskiego z chińskimi znakami
    nowa powieść
    Chinese characters
    Korean alphabet
    Hunmin-jeongeum Manuscript
    a profane name of the Korean alphabet
    writing with borrowed Chinese characters
    Confucianism
    Confucian nobleman
    Korean and Chinese mixed up style
    new-style novel
    Opis:
    Pismo chińskie razem z księgami buddyjskimi dotarło do Korei około III w.n.e. Od tego momentu Korea oficjalnie została włączona do obszaru kultury i cywilizacji chińskiej (Cheon So-yeong 2007, 362). Mimo że ideograficzne pismo chińskie nie nadawało się do zapisu języka koreańskiego, Koreańczycy, którzy nie mieli swojego pisma, przyjęli znaki chińskie. Ideograficzne pismo chińskie stało się podstawą życia piśmiennego Koreańczyków aż do połowy XIX w. Początkowo pisma były formułowane w języku chińskim, czyli pisano nie tylko znakami chińskimi, lecz także stosowano szyk typowy dla tego języka. Jednocześnie należy zaznaczyć, że Koreańczycy czytali teksty pisane ideograficznym pismem chińskim, adaptując wymowę chińską do zasad języka koreańskiego. Z czasem zaczęły się pojawiać różne style piśmiennicze, np. gugyeol czy idu. Gugyeol był stylem, który charakteryzował się szykiem wyrazów typowym dla języka chińskiego. Był jedynie wzbogacony o morfemy gramatyczne (np. końcówki fleksyjne) nieobecne w języku chińskim, a istotne dla języka koreańskiego. Kolejnym etapem rozwoju języka pisanego było pisanie wciąż chińskimi znakami, ale z zastosowaniem szyku typowego dla zdania sformułowanego w języku koreańskim, a nie w języku chińskim, np. czasownik w funkcji orzeczenia został przesunięty na koniec zdania. Styl urzędowy, w którym widoczne są te zmiany, nazywany jest idu (이두, 吏讀). Prób zapisywania języka koreańskiego zapożyczonymi znakami chińskimi było wiele, ale żadna z metod nie była efektywna. W związku z tym król Sejong stworzył hangeul – alfabet dostosowany do perfekcyjnego zapisywania języka koreańskiego.
    Chinese characters and Buddhist books reached Korea about third century of the Common Era. From that moment Korea became the official part of the Chinese culture and civilization (Cheon So-yeong 2007, 362). Despite the fact that ideographic Chinese characters were not fit for the Korean language, Koreans, having no writing system of their own, adopted the script. Chinese characters became the basis for the Korean writings and official documents till mid-19thcentury. Initially, texts were formulated in Chinese. The sentence order typical of the Chinese language was used in them too. At the same time Koreans read out such texts adapting the pronunciation of Chinese characters to the rules of Korean phonetics. With the flow of time, new styles of writing started emerging including gugyeol and idu. Gugyeol was a style in which the sentence word order was still typical of the Chinese language. It was, however, enriched with Korean grammatical morphemes which were absent in Chinese but were vital for Korean. The next stage in the development of Korean writings is called idu. What is typical of idu is the fact that the sentence word order changed into typical of Korean spoken language (e.g. the verb was transferred at the end of the sentence). None of the methods was fully efficient. Therefore, the most significant breakthrough was the invention of the Korean alphabet called hangeul by the king Sejong.
    Źródło:
    Comparative Legilinguistics; 2015, 22, 1; 65-76
    2080-5926
    2391-4491
    Pojawia się w:
    Comparative Legilinguistics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    New Measures for the Improvement of History Education for Chinese Students in South Korea
    Autorzy:
    Hyoung-jin, Moon
    Jong-ho, Nam
    Yong-deog, Kim
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2031731.pdf
    Data publikacji:
    2014-09-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Chinese students
    history knowledge
    history teaching methods
    Korean history
    Opis:
    The objective of this research was to find a more effective method for the teaching of history to Chinese students studying in South Korean universities. Questionnaire surveys and interviews were conducted to investigate those students’ level of knowledge and perceptions of Korean history. Then, in history classes, four teaching methods (comparative-historical, audiovisual, history and language, and rote memorization) were applied over two weeks. Before the treatment, Chinese students said that they liked the audiovisual teaching method the most, but after taking the classes, they preferred the teaching method comparing Korean and Chinese histories. Besides the finding that the comparative method was the most popular, the responses also showed that it was the most effective one in teaching history to Chinese students.
    Źródło:
    The New Educational Review; 2014, 37; 54-65
    1732-6729
    Pojawia się w:
    The New Educational Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    New Measures to Improve Korean Culture Education for Chinese Students in South Korea: Focusing on Racial Differences
    Autorzy:
    Kim, Yongdeog
    Nam, Jong-ho
    Moon, Hyoung-Jin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1997568.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Chinese students
    culture knowledge
    culture teaching methods
    Korean culture
    Opis:
    To derive a more effective educational method, racial differences among Chinese students in learning Korean culture was invesigated using a survey method. The Han and Joseon racial groups in China were examined. Before the survey, the Han race students (Chinese students except Joseon race students, in this case) preferred a language and culture teaching method (LCTM), whereas the Joseon race students favored an audiovisual teaching method (AVTM). However, after experiencing four different teaching methods – comparative-cultural teaching method (CCTM), AVTM, LCTM, and rote memorization teaching method—for two weeks, the Han race students preferred the AVTM more, whereas the Joseon race students preferred the CCTM. Thus, students from the same country require different education methods.
    Źródło:
    The New Educational Review; 2017, 50; 146-158
    1732-6729
    Pojawia się w:
    The New Educational Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    HISTORY OF THE DATIVE MARKERS IN KOREAN LANGUAGE: FROM OLD KOREAN TO CONTEMPORARY KOREAN
    한국어 여격조사의 역사: 고대한국어에서부터 현대한국어까지
    Historia sposobu wyrażania celownika w języku koreańskim: od starokoreańskiego do współczesnego koreańskiego
    Autorzy:
    BAILBLÉ, Olivier
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1040346.pdf
    Data publikacji:
    2016-11-04
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Datives Markers
    Early Middle Korean
    Chinese Characters
    Idu Writing System
    Opis:
    The focus of this paper and the intention of the author are to show in a diachronic perspective how the dative markers in Korean Language have changed and evolved during two thousand years of history. The rise of new writing systems during 8th century such as Idu and also the difference of the structure of the language between Chinese and Korean bring different conclusions. In particular, this paper will focus on the different grammatical origins of dative markers and additionally the morphological changes will be shown in those structures, especially with the rise of the Korean Alphabet in 15th century.
    이 연구는 한국어 여격의 변화를 통시적 관점에서 다루고 있다. 이천 년 전 한국인들은 외국에서 온, 다시 말해 한자를 사용하기 시작하였다. 풍부하지 않은 자료로 첫 번째 여격의 초기형태를 엿보기 위해서는 5 세기 광개토대왕의 비문을 참고해야만 한다. 하지만 광개토왕의 비문의 글은중국어 문법에 따라 한자어로 쓰여 있어 문장에 대한 판독은 쉽지 않다. 바로 이러한 이유로 그 시대부터 한국사람들은 전통적인 한자어 구조를 한국어의 구조에 맞게 변경하기 시작하였다. 이러한 변화는 이두 표기법 (관료들의 문자) 의 출현에서 엿볼 수 있다. 이두 표기법은 고대의 텍스트에 존재하지 않은 한국어의 문법적인 형태를 재현해주고 있다. 게다가 12 세기경에는 우리는 이두 표기법의 여격에서 분명하게 이 변화를 알아볼 수 있다. 한편 이두 표기법은 훈민정음 창제로 또 다른 중요한 발전을 맞이하게 된다. 이두 표기법으로 표현된, 중국어의 차용으로 표기된 조사는 대다수 한글로 대체되어 사라지게 된 것이다. 여격 또한 이 변화에 예의 없이 원래의 기원과는 많이 달라진 형태를 보여준다. 유교사상의 결합으로 생긴 사회계층에 의한 높임말에 변화에 따라 여격의 변화가 생기는 것이다. 이러한 기원은 우리가 누구와 대화하느냐에 따라 다르게 표현되는 현대 한국어에서 쉽게 찾아볼 수 있다.
    Źródło:
    International Journal of Korean Humanities and Social Sciences; 2015, 1; 119-136
    2449-7444
    Pojawia się w:
    International Journal of Korean Humanities and Social Sciences
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Chinese Diaspora in North Korea: Selected Aspects
    Diaspora chińska w Korei Północnej – wybrane aspekty
    Autorzy:
    Levi, Nicolas
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1860400.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Chinese schools in North Korea
    Hwagyos
    Overseas Chinese
    Sino-North Korean relations
    chińskie szkoły w  Korei Północnej
    zamorscy Chińczycy
    stosunki chińsko-północnokoreańskie
    Opis:
    North Korea was always considered as a strategic partner for China. Mao Zedong described the relation of his country with North Korea as follows: “If the lips are gone, the teeth will be cold”, a reference to the strategic importance of the North as a geographical security buffer. Later, in spite of the closed nature of North Korea, Kim Ilsung visited China more than forty times. North Korea, a country considered to be homogeneous, seen from the outside but perhaps also from the inside, is confronted with a little-known cultural, linguistic and religious diversity. The major economic crisis in North Korea of the 1990s have led its authorities to rethink the advantages of its unknown heterogeneity. The main component of its heterogeneity is the Chinese diaspora, which migrated, through several waves, starting from the 1880s. This vibrant but limited in terms of number Chinese diaspora was initially recognized, but also discriminated, and due to the economic context of the 1990s, recognized as a strength of the North Korean economy.
    Korea Północna była zawsze uważana za strategicznego partnera Chin. Mao Zedong opisał stosunki swojego kraju z Koreą Północną w sposób następujący: „Jeśli usta znikną, zęby będą zimne”, nawiązując do strategicznego znaczenia Północy jako geograficznego bufora bezpieczeństwa. W późniejszym okresie, pomimo zamkniętego charakteru Korei Północnej, Kim Ir Sen odwiedził Chiny ponad czterdzieści razy. Korea Północna, kraj uznawany za jednorodny, widziany z zewnątrz, ale może także od wewnątrz, boryka się z mało znaną różnorodnością kulturową, językową i religijną. Poważny kryzys gospodarczy w Korei Północnej w latach 90. XX wieku skłonił jej władze do ponownego przemyślenia zalet jej nieznanej heterogeniczności. Głównym składnikiem tej heterogeniczności jest chińska diaspora, która emigrowała w kilku falach, począwszy od lat 80. XIX wieku. Ta prężna, choć ograniczona liczebnie chińska diaspora od początku była dostrzegana, ale też dyskryminowana, natomiast dopiero ze względu na kontekst gospodarczy lat 90. ubiegłego stulecia uznana została za mocną stronę północnokoreańskiej gospodarki.
    Źródło:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2021, 72; 135-149
    1505-2192
    Pojawia się w:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ON SHADOW AND FORM: KOREAN NATIONALISM’S DIGRAPHIC CONFLICT
    영(影) 및 형(形)에 관하여: 한국(조선)민족주의의 이중(二重)문자 갈등
    W CIENIU I FORMIE: KONFLIKT DWUZNAKÓW W KOREAŃSKIM NACJONALIZMIE
    Autorzy:
    Strnad, William
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1040283.pdf
    Data publikacji:
    2016-11-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Koreański nacjonalizm etniczny
    konstruktywizm
    instrumentalizm
    znaki chińskie (Hanja)
    pismo koreańskie Han’gŭl (Chosŏn’gŭl)
    Korean ethnic nationalism
    constructivism
    instrumentalism
    Chinese characters (Hanja)
    Han’gŭl (Chosŏn’gŭl) exclusivity
    Opis:
    This paper is an examination of the many points of intersection between Korean nationalism in both Koreas, and Chinese characters (Hanja), as well as a contextualization of the historical and, at times, antithetical relationship or binary consisting of Hanja and Han’gŭl (Chosŏn’gŭl). Emerging from liberation the two Korean states over the next several decades would “engage” Hanja with diverse and fluctuating positions and approaches at different times. These responses have ranged from the abolition of Hanja or the enforcement of Han’gŭl (Chosŏn’gŭl) exclusivity, to the re-establishment and strengthening of Hanja education. Koreans for over a century have responded to “issues of script” based on socially-created narratives. This phenomenon can be viewed through constructivist paradigms, or can be interpreted as implemented pragmatic policies exemplifying instrumentalist nationalism. This paper’s assertion is that Korea’s vacillating response regarding Korean nationalism’s digraphic conflict is eloquent of the complex confluences that formed Korean ethnic nationalism, and therefore, Korean national identity.
    Niniejszy artykuł stanowi wieloaspektowy przegląd „punktów stycznych” między koreańskim nacjonalizmem w obu Koreach a chińskimi znakami (Hanja). W tym aspekcie ukazuje również kontekstualizację historyczną, występujący niekiedy przeciwstawny związek czy istniejącą „podwójność”, która składa się z Hanja i Han’gŭl (Chosŏn’gŭl). W powstałych po wyzwoleniu dwóch państwach koreańskich w ciągu kolejnych kilku dekad znaki chińskie były nadal stosowane różnorodnie w różnym czasie. Zastanawiano się nad zniesieniem (likwidacją) Hanja i wprowadzeniem wyłącznie pisma koreańskiego, jak i nad przywróceniem i umocnieniem edukacji Hanja. Koreańczycy od ponad wieku odnoszą się do „kwestii pisma” w oparciu o społecznie tworzone narracje. Zjawisko to może być rozważane (analizowane) przez paradygmaty konstruktywistyczne lub może być postrzegane (tłumaczone) jako wprowadzenie pragmatycznych zasad ukazujących instrumentalny nacjonalizm. W kontekście koreańskiego nacjonalizmu pokazano konflikt dotyczący stosowania w Koreach dwuznaku (podwójności pisma: Hanja i Han’gŭl (Chosŏn’gŭl), co powiązane jest z kształtowaniem się koreańskiego nacjonalizmu etnicznego, a zatem i koreańskiej tożsamości narodowej.
    본 논문은 남북한의 민족주의와 한자 사이의 많은 교차점을 분석하는 것뿐만 아니라, 한자와 한글(조선글) 간의 역사적 때때로는 상반되는 관계 및 이중성을 맥락화하는 것이다. 해방 후 수십 년 동안 남북한의 한자에 대한 입장과 정책은 다양하게 변화해 왔고, 그것은 한자폐지 혹은 한글(조선글)전용의 강제로 시작하여 한자교육의 재건이나 강화 등으로 나타났다. 한 세기 이상에 걸쳐 한국(조선)인들은 “문자의 문제”에 대해 사회적으로 이루어진 내러티브에 입각하여 반응했다. 이 현상은 구성주의 패러다임을 통해 볼 수 있으며, 또는 도구적 민족주의를 증명하는 실용 정책의 구현이라 해석될 수도 있다. 본 논문은 한국(조선) 민족주의의 이중(二重)문자 갈등에 관한 변동적 반응이 한국(조선)의 민족주의 즉, 한국(조선)의 정체성을 형성해 가는 복잡한 합류점임을 밝힌다.
    Źródło:
    International Journal of Korean Humanities and Social Sciences; 2016, 2; 87-122
    2449-7444
    Pojawia się w:
    International Journal of Korean Humanities and Social Sciences
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wachlarz w Kościele Wschodnim i Zachodnim oraz w kulturze świata
    Fan in the Eastern and Western Church and in the culture of the world
    Autorzy:
    Wasilewska, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/783867.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    wachlarz typu ekran
    oganiaczka
    składany
    brisé
    Ripidion
    flabellum
    wachlarz na Bliskim i Dalekim Wschodzie
    wachlarze japońskie osobiste
    teatralne
    wojenne
    wachlarz chiński
    koreański
    fixed fan
    folding fan
    ripidion
    Japanese personal
    theater and military fans
    Chinese fan
    Korean fan
    Opis:
    The history of a fan – an object that could be seen as exquisite (or even superfluous) – is extremely rich and interesting from the point of view of customs, history and art history. It is amazing how this small object of everyday use, currently considered to be women’s fashion utensils, has had multiple and important functions for millennia. Since the earliest times, fans have been used for cooling, stripping insects, sun protection or setting fire. In ancient Egypt the fans were used by pharaohs and priests as attributes of power and grandeur. Until the 1950s, two fans (flabella) were used in the Western Church as an honorary distinction in processions during which the Pope was carried on shoulders on the gestatorial chair (sedia gestatoria). In the liturgy of the Eastern Church the use of fans (ripidia) has survived to our times, although their significance has already become entirely symbolic. Battle fans come from the Far East, where they served primarily as a sign of officer rank, but also as a weapon. They were used from the 6th to the 16th century, when they reached the peak of popularity. The fans arrived in Europe along with expeditions to the Far East. The golden times of fans came in the 17th and 18th centuries. They ruled in upper-class salons and royal courts throughout Europe. They have become a symbol of prosperity, refinement and coquetry regardless of the time of year. The fan has become the attribute of a lady. Folding fans have gained the most popularity. The fans were made of wood, precious metals, ivory, tortoiseshell, leather, parchment, silk, linen, paper, feathers, and also leaves. They were carved, painted, embroidered and decorated with jewels. They took different forms depending on the application and needs. They were small and large, straight, folded, pleated, round, semicircular, in the shape of a leaf or a streamer, on a long or short handle.
    Historia wachlarza, wydawałoby się przedmiotu zbytkownego (a nawet zbędnego), jest niezwykle bogata i ciekawa z punktu widzenia obyczajów, historii i historii sztuki. To zdumiewające, jak ta niewielka rzecz codziennego użytku, współcześnie zaliczana do utensyliów mody kobiecej, przez tysiąclecia pełniła wielorakie i ważne funkcje. Od najdawniejszych czasów wachlarze były używane do ochłody, odpędzania owadów, ochrony przed słońcem czy do rozniecania ognia. W starożytnym Egipcie wachlarze paradne używane były przez faraonów i kapłanów jako atrybuty władzy i dostojeństwa. Do lat 50. XX wieku w Kościele Zachodnim były używane dwa wachlarze (flabella) jako wyróżnienie honorowe w procesjach, podczas których niesiono papieża na sedia gestatoria. W liturgii Kościoła Wschodniego do naszych czasów przetrwało używanie wachlarzy (ripidia), chociaż ich znaczenie stało się już zupełnie symboliczne. Znane są także wachlarze bojowe. Wywodzą się z Dalekiego Wschodu, gdzie służyły przede wszystkim jako oznaka rangi oficerskiej, ale także jako broń. Używane były od VI do XVI wieku, kiedy to osiągnęły szczyt popularności. Wachlarze do Europy przybyły wraz z wyprawami na Daleki Wschód. W XVII i XVIII wieku nastały złote czasy wachlarzy. Królowały w salonach wyższych sfer i na dworach królewskich całej Europy. Były symbolem dostatku, wykwintności i kokieterii bez względu na porę roku. Wachlarz stał się atrybutem damy. Największą popularność zyskały wachlarze składane. Wachlarze wykonywane były z drewna, metali szlachetnych, kości słoniowej, szylkretu, skóry, pergaminu, jedwabiu, płótna, papieru, piór, także z liści; były rzeźbione, malowane, haftowane i ozdabiane klejnotami. Przybierały różne formy w zależności od zastosowania i potrzeb, były małe i duże, proste, składane, plisowane, okrągłe, półkoliste, w kształcie liścia, chorągiewki, na długim lub krótkim uchwycie.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2019, 111; 357-392
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies