Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Konstantynopol" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-50 z 50
    Tytuł:
    Miasto na skrzyżowaniu mórz i kontynentów. Wczesno- i średniobizantyński Konstantynopol jako miasto portowe. Redakcja Mirosław J. Leszka, Kirił Marinow, Wydawnictwo Lodziensia nr XXIII]
    Autorzy:
    Pentek, Zdzisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/910015.pdf
    Data publikacji:
    2018-02-20
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Konstantynopol
    Bizancjum
    porty
    Źródło:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2017, 24, 1; 245-248
    0239-4278
    2450-3177
    Pojawia się w:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Upadek Konstantynopola : podbój Bizancjum przez imperium osmańskie
    Fall of Constantinople : the Ottoman conquest of Byzantium
    Autorzy:
    Nicolle, David (1944- ).
    Haldon, John F.
    Turnbull, Stephen R. (1948- ).
    Współwytwórcy:
    Jackowicz, Jan. Tłumaczenie
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Warszawa : Bellona
    Tematy:
    Bitwa o Konstantynopol (1453)
    Opis:
    Tyt. oryg.: "The fall of Constantinople : the Ottoman conquest of Byzantium" 2007.
    Bibliogr. s. 209-211.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Książka
    Tytuł:
    Błażej Cecota, Arabskie oblężenia Konstantynopola w VII–VIII wieku. Rzeczywistość i mit, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2015, ss. 208+4 nlb. [Byznatina Lodzensia XXI]
    Autorzy:
    Jakubowski, Filip Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/909981.pdf
    Data publikacji:
    2017-01-26
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Bizancjum
    Arabowie
    Bliski Wschód
    Umajjadzi
    Konstantynopol
    Źródło:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2016, 23, 1; 199-203
    0239-4278
    2450-3177
    Pojawia się w:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Porfirowa kolumna w Konstantynopolu i jej wczesnobizantyńska legenda
    La colonne de Porphyre a Constantinople et sa legende au debut de Byzance
    Autorzy:
    Bralewski, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/611932.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    porfirowa kolumna
    Konstantynopol
    colonne de Porphyre
    Constantinople
    Opis:
    La colonne de porphyre à Constantinople qui a été créée pendant les règnes de Constantin le Grand dans les années 324- 330, occupe une place extraordinaire dans l’histoire de la capitale orientale d’Imperium Romanum. Elle est devenue même le symbole légendaire de la ville. Mesurant 37 mètres d’hauteur et finie par la statue de l’empereur Constantin- Helios, la colonne devait comporter des reliques de grande valeur pour les chrétiens. Elle constituait aussi un point important dans les célébrations des victoires de l’empereur. De plus, les habitants de la ville croyaient que la colonne pourrait leur assurer la délivrance dans le cas de la destruction de leur monde. Les débuts de la légende de la colonne de porphyre apparaissent avec le début de Byzance. Dans cet article, je voudrais présenter ce que constituait cette tradition et établir si la conscience de l’importance particulière de la colonne existait déjà au début de Byzance. En ce temps- là, le monument liait les idées païennes et chrétiennes, étant le sacrum aussi bien pour les uns que pour les autres. Il est très intéressant de voir comment la colonne a été présentée par les historiens d’église de Constantinople au milieu du Vème siècle: Socrate et Sozomène. Dans son “Histoire ecclésiastique”, Socrate a mentionné la colonne deux fois: d’abord dans la description de la découverte des reliques da la Sainte Croix par Hélène, la mère de Constantin le Grand, et puis quand il présentait les circonstances de la mort de l’hérésiarque Arius. Dans le premier cas, Socrate décrit la colonne comme un lieu où on a mis les reliques de la Sainte Croix: l’empereur qui les a reçues de sa mère, étant convaincu que la ville où se trouverait cette saintété ne pourrait pas déperir, a ordonné de les cacher dans sa propre statue. Dans le
    Źródło:
    Vox Patrum; 2010, 55; 95-110
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konstantynopol w "Kronice" Marcellina Komesa
    Constantinople in "The Chronicle" of Marcellinus Comes
    Autorzy:
    Leszka, Mirosław J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612565.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Konstantynopol
    Kronika
    Marcellin Komes
    Constantinople
    Chronicle
    Marcellinus Comes
    Opis:
    Marcellinus’ Chronicie certainly belongs to the canon if its literary genre and as such it has been analyzed by scholars. It seems though, that it can also be looked at as a record of some observations of the life of a metropolis, done by its long-standing inhabitant. The inventory of issues picked-up by Marcellinus is not accidental and does not only serve a more or (mostly) less detailed description of the history of the Empire, but also reflects, at least to some extent, the Constantinopolitan microcosm. The chronicler reveals the problems that might be interesting to an inhabitant of the City, which were important to him and which he had to cope with. A Constantinopolitan of the lst half of 6th century was someone who had to live in the times of unrest. He was a witness to freąuent riots and disturbances, either by ordinary hooligans, members of circus factions, or those arising from the resistance against unpopular rulers (e.g. Anastasios), which sometimes led to usurpation attempts. He observed both cruel struggles and cruel repressions following them. It seems that Marcellinus respected Constantinople and was aware of living in an unusual place. His relations with the City may have been strong and emotional, which can be proved by the content of the Chronicie, fuli of Constantinopolitan threads, as well as by the fact that he dedicated part of his lost work Description of the City of Constantinople and of Jerusalem to it.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2008, 52, 1; 585-592
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konstantynopol i jego mieszkańcy widziani oczyma Liudpranda z Kremony
    Constantinople and its residents seen by Liutprand of Cremona
    Autorzy:
    Wolińska, Teresa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613900.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Liudprand z Kremony
    Konstantynopol
    Liutprand of Cremona
    Constantinople
    Opis:
    brak w PDFie!
    Źródło:
    Vox Patrum; 2008, 52, 2; 1231-1242
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konstantynopol i jego mieszkańcy w "Nowej Historii" Zosimosa
    Constantinople and its Inhabitants in the "New History" by Zosimos
    Autorzy:
    Leszka, Małgorzata B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612558.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Konstantynopol
    Zosimos
    Nowa Historia
    mieszkaniec
    Constantinople
    New History
    Inhabitant
    Opis:
    For Zosimos Constantinople was a vital city, a city that owed a lot to Constantine the Great; all that despite the fact that both that ruler and his successors did not find much appreciation in the historian’s eyes. The new Capital city may have its problems, such as overpopulation, lack of room and safety, but it is also the place where one can easily find a job. Its inhabitants, whenever needed, can face serious threats (Gainas’ struggle with Goths), but their reactions are unpredictable and difficult to tame (Procopios’ usurpation, city unrest accompanying the deposition of John Chrysostom from bishopric). Constantinople is the place where the events essential for country’s existence take place, where there is a furious struggle for power, where one can fali with ease from the peaks of power down to the very bottoms (like e.g. Ruffinus of Eutropios). It is the place of the Imperial court, criticized so much by Zosimos himself because, as he says, of the monarchs’ weakness, but also due to bossy eunuchs, advisors and court cliąues. Such views may have resulted from the religious beliefs of the author, who could not agree to the apostasy of the rulers from religious traditions of the past. Constantinople is also the place with Christian temples and followers, led, according to the author, by arrogant individuals, for this is the way he perceives John Chrysostom. These individuals can riot the City against its rulers, while their followers from the mob may be a threat to law and public order.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2008, 52, 1; 573-584
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Patriarchat Ekumeniczny Konstantynopola pod panowaniem tureckim
    The Ecumenical Patriarchate of Constantinople under Turkish rule
    Autorzy:
    Imach, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480086.pdf
    Data publikacji:
    2015-06-01
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    patriarchat
    Turcja
    ekumenizm
    Konstantynopol
    Stambuł
    patriarchate
    Turkey
    ecumenism
    Constantinople
    Istanbul
    Opis:
    Po pielgrzymce Papieża Franciszka do Turcji i spotkaniu z Patriarchą Ekumenicznym Konstantynopola Bartłomiejem (listopad 2014), odnotowano znaczny wzrost zainteresowania relacjami katolicko-prawosławnymi. Dlatego też wydaje się rzeczą pożądaną przyjrzenie się faktycznej sytuacji Patriarchatu Ekumenicznego Konstantynopola na terenie Turcji. W pierwszej części artykułu przedstawiono historyczny kontekst zdobycia Konstantynopola przez Turków i konsekwencje tego zdarzenia dla Patriarchatu. Następnie ukazano czas rozwoju Patriarchatu pod panowaniem tureckich sułtanów. Dwie ostatnie części prezentacji obejmują okres XX wieku z ukazaniem istotnych zmian, które – z chwilą powstania Republiki Tureckiej – doprowadziły do osłabienia znaczenia Patriarchatu. Mimo trudnych relacji z rządami Turcji, obserwuje się większe zaangażowanie Patriarchatu na rzecz ekumenizmu – zwłaszcza katolicko-prawosławnego.
    After Pope Francis’ pilgrimage to Turkey and a meeting with Ecumenical Patriarch Bartholomew of Constantinople (November 2014), there was a significant increase in interest in Catholic-Orthodox relations. Therefore, it is natural that we want to take a look at the actual situation of the Ecumenical Patriarchate of Constantinople in Turkey. The first part of the article presents the historical context of the conquest of Constantinople by the Turks and the consequences of this event for the Patriarchate. Next we shown the time of the Patriarchate’s development under the rule of the Ottoman Sultans. The last two parts of the presentation cover the period of the twentieth century showing the significant changes that at the time of the creation of the Republic of Turkey led to a weakening of the importance of the Patriarchate. Despite the difficult relations with the governments of Turkey, we have observed that the Patriarchate now shows greater commitment to the ecumenical, especially the Catholic-Orthodox, movement.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2015, 1; 140-156
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Maryja jako hetmanka na podstawie hymnu Akatyst
    Autorzy:
    Grzywaczewski, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2158053.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-15
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Akatyst
    Maryja
    Konstantynopol
    obrona
    zwycięstwo
    Acathistos
    Mary
    Constantinople
    defense
    victory
    Opis:
    We wstępie do hymnu Akatyst znajduje się wyrażenie „Waleczna Hetmanka” odnoszące się do Maryi. Możliwe, że zostało ono wprowadzone w czasie oblężenia Konstantynopola (626), ale nie jest czymś obcym w całości hymnu. Maryja została tak określona na podstawie Rdz 3, 14 orasz Ap 12, 1-18. Egzegeza patrystyczna ukazuje Maryję nie tylko jako pełną łaski, ale i pełną mocy, czyli pomagającą ludziom w trudnościach nadprzyrodzonych i doczesnych. Mieszkańcy Konstantynopola mieli świadomość, że są obywatelami miasta chrześcijańskiego, a zagraża im pogaństwo. Modlili się do Maryi o odwrócenie grożącej klęski militarnej.
    In the introductory strophe to the hymn Acathistos there is an invocation tȇ hypermachȏ stratȇgȏ addressed to Mary. The word stratȇgós means: great army commander (general); grammatically it is masculinum. There was no female form of this word because women have been never charged by such a function. Female form was created by the article ȇ in Dative (tȇ). It must have sounded naturally or seriously; otherwise, the author would not have introduced it into this religious hymn destined to be sung in the church. Even, if this invocation was introduced during the siege of Constantinople in 626, it corresponds to the text of the hymn: there are other titles expressing the conviction that Mary is not only full of grace, but also full of power. She can help people not only in their spiritual difficulties, but also in a danger in their contemporary lives. Such a conviction was based on the two fragments of the Bible (Gen 3: 14 and Rev 12: 1-18). Those fragments were referred by the theologians of the patristic time to the Church and to Mary as well. The inhabitants of Constantinople prayed Mary for protection against the Persian aggression; and the Persian army left the district of the capital without having attacked it.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2021, 80; 221-238
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hebdomon w ideologii cesarskiej Nowego Rzymu według tekstu kroniki Jana Skylitzesa
    Hebdomon in the imperial ideology of new Rome according to a text in the chronicle by John Skylitzes
    Autorzy:
    Dudek, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/909842.pdf
    Data publikacji:
    2013-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    John Skylitzes
    Byzantine emperors
    Byzantium
    Constantinople
    Jan Skylitzes
    cesarze bizantyńscy
    Bizancjum
    Konstantynopol
    Opis:
    Fourty years have passed since the critical edition of “An Outline of History” (Synopsis Historion). In terms of the genre classification of the Byzantine literature, it is the chronicle of the history of the reign of the subsequent Byzantine emperors from 811 to 1057. The suburb of Hebdomon appears several times in “An Outline of History” and it plays a number of roles in the political customs of the then Byzantium. It functioned as a place of the enthronement of the Byzantineemperors, their triumphs, their ceremonious arrivals in the capital city, their departures beyond the walls of Constantinople and, in some cases, as a place of their burial. The term “Hebdomon” derives from the Greek numeral ébdomos, and it refers to the Latin expression septimum miliarium. It encompasses an area situated at a distance of seven Roman miles (c. 10 km) from the symbolic centre of Constantinople in the Augusteon square.
    Źródło:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2013, 20, 1; 25-39
    0239-4278
    2450-3177
    Pojawia się w:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polscy jezuici na ziemiach greckich od XVI do XX wieku
    Polish Jesuits in Greek territory from XVI to XX century
    Autorzy:
    Homa, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/11823293.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Grecja
    Konstantynopol
    polscy jezuici
    Kuczyński
    Osmołowski
    Skulina
    Czermiński
    Ryłło
    Mól
    Greece
    Constantinople
    Polish Jesuits
    Opis:
    The main purpose of this article is to provide some information about missionary work of Polish Jesuits in Greece and in Constantinople from XVI to XX century. It was the period of Turkokratia and later of Independent Greece. Article is divided into four small chapters. After a general introduction to the topic, the first chapter “Constantinople” is giving us some information about 18 Jesuits, who worked in Constantinople from XVI until XIX century. Second chapter presented Polish Jesuits who worked on Islands of Aegean Sea: Syros, Tinos, Chios in the XIX century, especially Fathers: Tadeusz Kuczyński, Dominik Osmołowski and Józef Skulina. Third chapter is about Jesuits traveling and working temporarily in Greece in XIX century and in the beginning of XX century, especially Fathers: Maksymilian Ryłło and Marcin Czermiński. Last chapter presented some Jesuits working in Athens in the XX century. Article finished with bibliography and information about Polonica in the Jesuit Archive in Athens. It is not very deep research but rather a kind of signal showing new topics for historic, scientific work.
    Źródło:
    Annales Missiologici Posnanienses; 2021, 26; 99-113
    1731-6170
    Pojawia się w:
    Annales Missiologici Posnanienses
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kurs na Konstantynopol : flota barona Wrangla
    Autorzy:
    Szulc, Paweł.
    Powiązania:
    Mówią Wieki 2020, nr 2, s. 45-49
    Data publikacji:
    2020
    Tematy:
    Vrangel', Pëtr Nikolaevič (1878-1928)
    Marynarka wojenna
    Ewakuacja
    Artykuł z czasopisma historycznego
    Opis:
    Artykuł przybliża działalność gen. Piotra Wrangla, dowódcy Białej Armii na froncie południowym w 1920 roku. Walki podczas wojny domowej w Rosji zakończyły się ewakuacją większości sił do Konstantynopola.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Unia florencka
    The Union of Florence
    Autorzy:
    Grzywaczewski, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27316469.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-30
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne im. św. Jana Pawła II Diecezji Siedleckiej
    Tematy:
    Unia florencka
    Unia brzeska
    Syropoulos
    Konstantynopol
    Florencja
    Union of Florence
    Union of Brest
    Constantinople
    Florence
    Opis:
    Artykuł przedstawia w skrócie przebieg obrad Soboru w Ferrarze i Florencji, które zostały zakończone podpisaniem unii pomiędzy Kościołem katolickim a greckim Kościołem prawosławnym w 1439 roku. Debata odbywała się okresie tuż przez upadkiem Konstantynopola (1453). Jest też zarys sytuacji po Soborze w Grecji oraz w Królestwie Polsko-Litewskim. Oryginalność artykułu polega na tym, że jest on opracowany w oparciu o zapiski Sylwestra Syropoulosa, diakona i eklezjarchy (kanonika) z bazyliki Hagia Sofia, który był przeciwnikiem unii z Zachodem, ale w swojej relacji starał się o obiektywność. W Polsce Unia florencka jest uważana za wstęp do Unii brzeskiej (1596).
    The article presents in abbreviation the context of the Union of Florence in 1439 between the Catholic Church in the West and the Orthodox Church in Greece. It is a presentation according to the “Memoires” of Silvester Syropoulos, a clerk associated to Hagia Sofia. He belonged to the adversaries of this union. He signed it, as many bishops, under emperor’s pressure. Emperor John VIII Paleologos supported the project of union with the West in the hope of military support against the Turks. In fact, the governors of the West (pope and kings) were not able to grand such a support to Greece, even if they tried to do it. The fall of Constantinople (1453) harmed relationship between the Latin and Greek Churches. The Union of Florence concerned Polish Kingdom because on its territory lived many people of orthodox rite. The Union of Florence is considered in Poland as preparation for the Union of Brest (1596).
    Źródło:
    Teologiczne Studia Siedleckie; 2022, XIX/19; 341-358
    1733-7496
    Pojawia się w:
    Teologiczne Studia Siedleckie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Lost Cameo, the Vanished Statue of the Emperor and Constantine as a New Alexander
    Zaginiona kamea, nieistniejący posąg cesarza i Konstantyn jako Nowy Aleksander
    Autorzy:
    Grotowski, Piotr Ł.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2158126.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-15
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Konstantyn Wielki
    Kamień Pomorski
    Kamea
    Konstantynopol
    Aleksander Macedoński
    Constantine the Great
    Alexander Macedon
    Cammin
    cameo
    Constantinople
    Opis:
    The aim of this paper is to propose a reinterpretation of the meaning of the lost colossus of Constantine the Great from the Forum of his name in Constantinople, in the light of the iconography of the emperor on the cameo from the cathedral in the Pomeranian town of Cammin. Although the gem was lost during the last war, it is known to us thanks to archival photographs and the plaster cast housed at Göttingen University. On this basis, Gerda Bruns associated the jewel with the statue of Constantine on the porphyry column in the New Rome, and her identification has since been widely accepted by the scholarly milieu. In recent years one has been able to observe growing popularity of this interpretation among researchers, who however refrain in their studies from pointing to the consequences of such a reconstruction of the statue’s form. The author of this paper points out that Constantine purposefully chose the iconographical type of Alexander-ktistes as a model for his own representation in order to allude to his great predecessor and the founder of a number of cities which bore his name. The iconography of the statue became then a part of the programme of the celebrations arranged on the occasion of the dedication of Constantinople, in which numerous references to Alexander played the key role. This new understanding of the colossus, placing its significance within the frames of political propaganda, better matches the actual historical circumstances and the ruler’s attitude towards Christendom than traditional interpretations which recognised the statue as Helios or Apollo, and thus introduced an incoherence — difficult to explain — in Constantine’s attitude towards the new religion. This cumbersome question, which baffled the inquisitive minds already in the Constantinople of the Byzantine era, will be considered unsubstantial if we correctly interpret the monument on the Forum solely in the political and propagandistic context.
    Celem niniejszego artykułu jest reinterpretacja znaczenia zaginionego posągu Konstantyna z noszącego jego imię Forum w Konstantynopolu w świetle ikonografii cesarza na kamei z katedry w Kamieniu Pomorskim. Choć gemma ta zaginęła podczas ostatniej wojny, jej wygląd jest nam znany dzięki archiwalnym fotografiom i gipsowemu odlewowi przechowywanemu na Uniwersytecie w Getyndze. Na ich podstawie Gerda Bruns podjęła próbę połączenia wyobrażenia na klejnocie z rzeźbą cesarza na porfirowej kolumnie w Nowym Rzymie, a zaproponowana przez nią identyfikacja spotkała się z życzliwym przyjęciem w środowisku naukowym. W ostatnich latach można zaobserwować wzrastającą popularność owej interpretacji wśród badaczy, którzy jednak powstrzymują się w swoich pracach przed określeniem treści niesionych przez taką rekonstrukcję formy posągu. Autor artykułu stara się wykazać, że Konstantyn celowo sięgnął po ikonograficzny typ Aleksandra-ktistesa jako wzór dla własnego przedstawienia, czyniąc tym samym aluzję do swojego wielkiego poprzednika, a zarazem fundatora wielu miast noszących jego własne imię. Ikonografia posągu wpisała się tym samym w szerszy program uroczystości z okazji dedykacji Konstantynopola, w trakcie których rozliczne odniesienia do Aleksandra odgrywały istotną rolę. Proponowane nowe odczytanie przekazu niesionego przez posąg, lokalizujące jego znaczenie w ramach propagandy politycznej, znacznie lepiej pasuje do realiów epoki, a w szczególności do stosunku władcy wobec chrześcijaństwa, niż tradycyjne interpretacje wyobrażenia jako Heliosa lub Apollina, wprowadzające trudną do wytłumaczenia niespójność w postawie Konstantyna wobec nowej religii. Owa kłopotliwa kwestia, z którą borykały się już dociekliwe umysły średniowiecznych mieszkańców Konstantynopola, staje się nieistotną w momencie, gdy poprawnie zinterpretujemy pomnik na Forum wyłącznie w jego politycznym i propagandowym kontekście.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2022, 84; 141-178
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pierwsza wyprawa krzyżowa i jej następstwa
    The First Crusade and its result
    Autorzy:
    Doroszkiewicz, Warsonofiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420406.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Bóg
    krucjata
    Frankowie
    papież
    Konstantynopol
    Wschód
    Zachód
    Anatolia
    schizma
    God
    crusade
    Franks
    Pope
    Constantinople
    East
    West
    schism
    Opis:
    Wyprawy krzyżowe były pierwszą okolicznością dla pokazania różnic kulturowo religijnych które dzieliły zgermanizowany Zachód od wschodniorzymskiego Wschodu. Cesarzowi Aleksemu przypadła w udziale sposobność zapoznania się z mentalnością i prowadzeniem się ludzi o pochodzeniu germańskim spod znaku krzyża. Co prawda wschodniorzymskie Imperium potrzebowało militarnej pomocy ale nie w formie gwałtów morderstw i okradania bezbronnych ludzi. Wyprawy krzyżowe doprowadziły do powstania antagonizmów pomiędzy chrześcijaństwem a Islamem, które trwają do dnia dzisiejszego.
    The Crusades were the first circumstance to demonstrate the cultural religious differences that divided the Germanized West from the Byzantine East. The barbarization of the West had ushered in a feudal military society which sought to justify its habitual pasttime. The Germanic code of civalry gave preeminence to the military hero; in this regard, the papacy itself was barbarized; there was nothing more disconcerning to the Christian of the Byzantine empire than the papal warfere and the idea of Crusade. The Byzantines, in contrast, did not consider death in battle glorious; nor did they they believe that being killed in the field by the infidel was martyrdom. The canons of the Orthodox Church stated that any one guilty of kiling in war must refrain for three years from taking Holy Communion as a necessary sign of true repentance.
    Źródło:
    ELPIS; 2016, 18; 121-126
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zdobycie Konstantynopola
    Autorzy:
    Villehardouin, Geoffroy (de).
    Współwytwórcy:
    Pentek, Zdzisław. Tłumaczenie Wstęp Opracowanie
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Poznań : Wydawnictwo Poznańskie
    Tematy:
    Villehardouin Geoffroy de (1148-1213). Conquête de Constantinople
    Bitwa o Konstantynopol (1203-1204)
    Historiografia Francja 13 w.
    Opis:
    Podst. tł.: "La conquête de Constantinople" 1938-39.
    Bibliogr. Indeksy.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Książka
    Tytuł:
    Między Kijowem a Konstantynopolem Relacje Kościoła ukraińskiego z Patriarchatem Ekumenicznym (X–XXI w.)
    Kiev and Constantinople The relations between the Ukranian Church and the Ecumenical Patriarchate (10th–21st c.)
    Autorzy:
    Kuczara, Konrad
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/916155.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-20
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Constantinopole
    Kiev
    Moscow
    metropolis
    patriarchate
    Church
    jurisdiction
    autocephaly
    Orthodoxy
    Konstantynopol
    Kijów
    Moskwa
    metropolia
    patriarchat
    Kościół
    jurysdykcja
    autokefalia
    prawosławie
    Opis:
    Relations between the Ukrainian Church and Constantinople were difficult. This goes back as far as 988, when the Christianisation of the Rus created a strong alliance between Kiev and the Byzantine Empire. There were times when Constantinople had no influence over the Kiev Metropolis. During the Mongolian invasion in 1240, the Ukranian region was broken up and Kiev lost its power. The headquarters of the Kiev Metropolis were first moved to Wlodzimierz nad Klazma in 1299 and then to Moscow in1325. In 1458 the Metropolis of Kiev was divided into two; Kiev and Moscow, but Kiev still remained under the jurisdiction of the Patriarchate of Constantinople. Since that time, the orthodox hierarchs of Moscow no longer adhered to the title Bishop of Kiev and the whole of Rus and in 1588 the Patriarchate of Moscow was founded. In 1596 when  the Union of Brest was formed,  the orthodox church of the Polish Lithuanian Commonwealth was not liquidated. Instead it was formally revived in 1620 and in 1632 it was officially recognized by king Wladyslaw Waza. In 1686 the Metropolis of Kiev which until that time was under the Patriarchate of Constantinople was handed over to the jurisdiction of Moscow. It was tsarist diplomats that bribed the Ottoman Sultan of the time to force the Patriarchate to issue a decree giving Moscow jurisdiction over the Metropolis of Kiev. In the beginning of the 19th century, Kiev lost its Metropolitan status and became a regular diocese of the Russian Orthodox Church. Only in the beginning of the 20thcentury, during the time of the Ukrainian revolution were efforts made to create an independent Church of Ukraine. In 1919 the autocephaly was announced, but the Patriarchate of Constantinople did not recognize it. . The structure of this Church was soon to be liquidated and it was restored again after the second world war at the time when Hitler occupied the Ukraine. In 1992, after the dissolution of the Soviet Union, when Ukraine gained its independence, the Metropolitan of Kiev requested that the Orthodox Church of Ukraine becomes autocephalous but his request was rejected by the Patriarchate of Moscow. Until 2018 the Patriarchate of Kiev and the autocephalous Church remained unrecognized and thus considered schismatic. In 2018 the Ecumenical Patriarchate of Constantinople looked  into the matter and on 5thJanuary 2019, the Orthodox Church of Ukraine received it’s tomos of autocephaly from Constantinople. The Patriarchate of Moscow opposed the decision of Constantinople and as a result refused to perform a common Eucharist with the new Church of Ukraine and with the Patriarchate of Constantinople.
    Źródło:
    Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog; 2019, 9; 67-95
    2391-470X
    Pojawia się w:
    Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Celebracja cesarskich zwycięstw militarnych w późnym Bizancjum w świetle kroniki Jerzego Akropolitesa
    Celebrating military victories during the late Byzantine Empire according to the chronicle of George Akropolites
    Autorzy:
    Pietranik, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/666244.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Jerzy Akropolites, Jan III Watatzes, Michał VIII Paleolog, Tesalonika, Konstantynopol, tryumf, celebracja
    George Akropolites, John III Vatatzes, Michael VIII Palaiologos, Thessaloniki, Constantinople, triumph, celebration
    Opis:
    Zagadnienie ceremonii tryumfalnych w Bizancjum jest dobrze znane dzięki książce Michaela McCormicka pt. Eternal Victory. Triumphal Rulership in Late Antiquity, Byzantium and the Early Medieval West. Badacz ten skupił się głównie na ceremoniach, jakie zostały odprawione w epoce wczesnego i średniego Bizancjum, pomijając - niestety ze szkodą dla swoich rozważań - okres Cesarstwa Nikejskiego oraz Cesarstwa Paleologów. M. McCormick głównie interesował się kwestią, na ile bizantyńskie ceremonie tryumfalne czerpały z dziedzictwa antyku, dlatego też z mniejszą uwagą prześledził ich rozwój w okresie dynastii Komnenów, co argumentował zmianami, jakie zaszły w ramach bizantyńskiego społeczeństwa tamtego okresu, co z kolei przełożyło się na zmiany w formule i wymowie ideologicznej tego typu uroczystości. W świetle powyższych przesłanek zasadne jest pytanie o kształt ceremonii tryumfalnych w Cesarstwie Bizantyńskim na wygnaniu w Azji Mniejszej, czyli Cesarstwie Nikejskim. Niniejszy artykuł ma na celu zweryfikowanie przekazu najsłynniejszego kronikarza epokiCesarstwa in exilio, Jerzego Akropolitesa, pod kątem przydatności jego kroniki jako źródła wiedzy na temat nikejskich ceremonii tryumfalnych. Analizie zostaną poddane dwa wydarzenia opisane przez tego autora: celebracja zdobycia Tesaloniki przez Jana III Watatzesa w 1246 roku oraz uroczysty ingres Michała VIII Paleologa do rewindykowanego z rąk łacińskich Konstantynopola w 1261 roku.
    Źródło:
    Wieki Stare i Nowe; 2018, 13, 18; 33-51
    1899-1556
    2353-9739
    Pojawia się w:
    Wieki Stare i Nowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Константинопол; Никeя; Михаил Хониат; Михаил VIII Палеолог
    Between Constantinople and Constantinople: Nicaea as a capital and its role in 13th century
    Autorzy:
    Leszka, Mirosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/909904.pdf
    Data publikacji:
    2012-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Константинопол
    Никeя
    Михаил Хониат
    Михаил VIII Палеолог
    Constantinople
    Nicaea
    Michael Choniates
    Michael VIII Palaeologus
    Konstantynopol
    Nikea
    Niketas Choniates
    Michał VIII Paleolog
    Opis:
    Bithynian Nicaea functioned as a capital of the Byzantine state for just under sixty years. Despite that temporariness, the city was able to perform a majority of the roles of the capital ‘Constantinopolitan style’. It was a residence of an emperor and a patriarch, a place of the imperial coronations, a centre of culture and science, a stately city under particular imperial protection. It lacked but one, irretrievable feature – it was not Constantinople itself. Michael Choniates wrote that Nicaea was a Babylon for the Byzantines and after completing their repentance there they would be allowed to return to the City, their ‘promised land’. That prophecy was fulfilled in the summer of 1261, when Constantinople fell into the hands of Michael VIII Palaeologus.
    Źródło:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2012, 19, 1; 39-49
    0239-4278
    2450-3177
    Pojawia się w:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wyobraźnia i zmysły w nabożeństwie bizantyjskim w VI w. na przykładzie hymnów Romana Melodosa
    The Imagination and the Senses in the Christian Service in the Sixth Century on the Example of the Hymns of Romanos the Melodist
    Autorzy:
    Dźwigała, Katarzyna Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/585262.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    hymnografia bizantyjska
    Roman Melodos
    kontakion
    nabożeństwo bizantyjskie
    liturgia bizantyjska
    Konstantynopol w VI w.
    byzantine hymnography
    Romanos the Melodist
    byzantine service
    byzantine liturgy
    sixth-century Constantinople
    Opis:
    W kontakiach Romana Melodosa odnajdziemy wiele informacji wskazujących na to, w jaki sposób postrzegano nabożeństwo chrześcijańskie w Konstantynopolu w VI w. Na podstawie lektury tekstów możemy zaobserwować, że śpiewanie hymnu miało na celu nie tylko to, aby opowiedzieć wątek biblijny, lecz aby odegrać go, jak gdyby znów miał miejsce. Celem poety było zaangażowanie umysłów i ciał słuchaczy, by pomóc im wyobrazić sobie, że są uczestnikami opowieści biblijnej. Taki stosunek do chrześcijańskiego nabożeństwa jest związany ze zmianą w odbiorze liturgii bizantyjskiej w VI w.
    In the kontakia of Romanos the Melodist we find information about the attitude to Christian service in the sixth-century Constantinople. Reading the texts we can see that singing the hymn was not only to tell the biblical story but to enact it as if it took place again. The purpose of the poet was to involve the mind and the body of the audience to help them imagine that they take part in the story. This attitude to Christian worship is associated with the change in perception of the Byzantine liturgy in the sixth century.
    Źródło:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2016, 22, 48; 499-511
    1234-4214
    Pojawia się w:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Marki kolońskie czy liwry francuskie, czyli o finansowaniu i przelicznikach walutowych podczas IV wyprawy krzyżowej, w świetle umowy z kwietnia 1201 roku oraz kronik Geoffroy’a de Villehardouin i Roberta z Clari
    Cologne marks or French livres, or financing and currency conversions during the 4th Crusade, in the light of the agreement of April 1201 and the chronicles of Geoffroy de Villehardouin and Robert of Clari
    Autorzy:
    Pentek, Zdzisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/910092.pdf
    Data publikacji:
    2020-02-20
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Fourth Crusade
    Venice
    Constantinople
    Robert of Clari
    Geoffroy of Villehardouin
    Financing of the Crusades
    IV krucjata
    Wenecja
    Konstantynopol
    Robert z Clari
    Geoffroy z Villehardouin
    finanasowanie krucjat
    Opis:
    Artykuł dotyczy finansowania IV krucjaty oraz umowy przyszłych przywódców krucjaty z Wenecją zawartej w kwietniu 1201 roku. Poruszono kwestie przeliczników walutowych marki kolońskiej i liwrów francuskich, o których piszą kronikarze Robert z Clari i Geoffroy de Villehardouin. Ustalono, że podana przez Roberta z Clari kwota zapłacona przez krzyżowców Wenecji opiewająca na 50 tys. liwrów jest niezgodna z realiami. W rzeczywistości było to 50 tys. marek kolońskich, które miały znacznie mniejszą wartość. Gdyby to były liwry francuskie wystarczyłyby one na pokrycie całej kwoty, którą krzyżowcy zobowiązali się zapłacić, bowiem 50 tys. liwrów było wówczas równe 20 450 kg srebra, a cała suma, jaką krzyżowcy zobowiązali się opiewała na 85 tys. marek kolońskich, czyli 19 890 kg srebra. Tymczasem wiadomo, że po zapłaceniu owych 50 tys. i dodatkowego tysiąca zebranego przez żołnierzy pozostał jeszcze dług 34 tys. marek kolońskich, które krzyżowcy musieli odpracować na służbie weneckiej. Organizatorzy IV krucjaty znacznie przeszacowali liczbę przyszłych jej uczestników i zawarli umowę z Wenecją znacznie na wyrost, zamawiając budowę floty i prowiant na czas jednego roku dla zbyt dużej liczby uczestników wyprawy. W rezultacie ci, którzy stawili się na wyprawę, nie byli w stanie pokryć ogromnych jej kosztów. 
    The paper focuses on the financing of the 4th crusade and the agreement of April 1201 among the future leaders of the crusade with Venice. I discuss the problem of the currency conversion of Cologne marks and French livres in the chronicles of Geoffroy de Villehardouin and Robert of Clari. It has been established that the sum of 50 000 livres paid by the crusaders and mentioned by Robert Clari is not real. Actually, it was the sum of 50 000 Cologne marks, which had a much lower value. If the sum were 50 000 French livres, it would cover the cost the crusaders committed to bear, because 50 000 livres equaled at the time 20 450 kilograms of silver, and the whole sum the crusaders were obliged to pay was 85 000 Cologne marks or 19890 kilograms of silver. Yet, it is known that having paid the 50 000 livres and adding a thousand collected by the soldiers, there remained a debt of 34 000 Cologne marks, which the crusaders had to work off in Venetian service. The organizers of the 4th crusade overestimated the number of its future participants and they concluded an agreement with Venice exaggerating the future development. They ordered the construction of the fleet and provisions for one year for too many expected crusade participants. In result, those who turned up for the crusade were not able to cover its huge costs.
    Źródło:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2019, 26, 1; 83-92
    0239-4278
    2450-3177
    Pojawia się w:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Święci Cyryl i Metody w świetle filiokwistycznej idei Karola Wielkiego
    St. Cyril and Methodius in the light of the filioquistic idea of Charlemagne
    Autorzy:
    Doroszkiewicz, Warsonofiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420251.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Święci Cyryl i Metody
    Imperium Rzymskie
    Karol Wielki
    Kościół
    Bizancjum
    filioque
    Duch Św.
    Frankowie
    Słowianie
    papież
    Konstantynopol
    Rzym
    Sts Cyril and Methodius
    Roman Empire
    Charlemagne
    Church
    Byzantium
    Holy Spirit
    Opis:
    During twelve years St. Methodius build up Slavonic Church in Central Europe. His position was a singulary difficult one. He had to contend with problems caused by Franks. The Frankish clergy did everything possible to undermine his authority: their resentment of his archiepiscopal powers and their dogged opposition to the Slavonic liturgy now combined with a theological grievance, which they loudly voiced both in Moravia and in Rome. The Frankish Church now firmly committed to the doctrine of the filioque. It had already arisen in 867, when patriarch Photius denounced the Franks for spreading filioque in Bulgaria. Now in Moravia, between 879 and 885, filioque flared up afresh, embittering the last years of Methodius’ life. The Church of Rome, though it did not formally accept filioque until the early eleventh century, had already begun to adopt it unofficially. The Byzantine Church strongly objected to the filioque, partly on the grounds that any alternation to the Creed had been expressly forbidden by the ecumenical councils, and partly because it believed to be theologically erroneous. Methodius, who, despite his position as papal legate, remained a Byzantine in outlook, could not fail to regard this doctrine, accepted by Frankish subordinate clergy as heretical. The filioque was to become the basic theological issue in the medieval controversies between the Byzantine and Roman Churches.
    Źródło:
    ELPIS; 2013, 15; 43-48
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Panorama Konstantynopola w Liber chronicarum Hartmanna Schedla (1493). Miasto idealne – memoria chrześcijaństwa
    The panorama of Constantinople in Liber chronicarum of Hartmann Schedel (1493). The ideal city – the recollection of christianity
    Autorzy:
    Mazurczak, Urszula
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613044.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Konstantynopol – widok miasta po 1453 r. – rzeczywistość
    historia
    miasto jako wotum ofiarne
    miasto – Arkadia (utopia)
    Constantinople – the view of the city after 1453 – the reality
    the history
    the City as a votive offering
    the city – the Arcadia (utopia)
    Opis:
    The historical research of the illustrated Nuremberg Chronicle [Schedelsche Weltchronik (English: Schedel’s World Chronicle)] of Hartmann Schedel comprises the complex historical knowledge about numerous woodcuts which present views of various cities important in the world’s history, e.g. Jerusalem, Constantinople, or the European ones such as: Rome, some Italian, German or Polish cities e.g. Wrocław and Cracow; some Hungarian and some Czech Republic cities. Researchers have made a serious study to recognize certain constructions in the woodcuts; they indicated the conservative and contractual architecture, the existing places and the unrealistic (non-existent) places. The results show that there is a common detail in all the views – the defensive wall round each of the described cities. However, in reality, it may not have existed in some cities during the lifetime of the authors of the woodcuts. As for some further details: behind the walls we can see feudal castles on the hills shown as strongholds. Within the defensive walls there are numerous buildings with many towers typical for the Middle Ages and true-to-life in certain ways of building the cities. Schematically drawn buildings surrounded by the ring of defensive walls indicate that the author used certain patterns based on the previously created panoramic views. This article is an attempt of making analogical comparisons of the cities in medieval painting. The Author of the article presents Roman mosaics and the miniature painting e.g. the ones created in the scriptorium in Reichenau. Since the beginning of 14th century Italian painters such as: Duccio di Buoninsegna, Giotto di Bondone, Simone Martini and Ambrogio Lorenzetti painted parts of the cities or the entire monumental panoramas in various compositions and with various meanings. One defining rule in this painting concerned the definitions of the cities given by Saint Isidore of Seville, based on the rules which he knew from the antique tradition. These are: urbs – the cities full of architecture and buildings but uninhabited or civita – the city, the living space of the human life, build-up space, engaged according to the law, kind of work and social hierarchy. The tradition of both ways of describing the city is rooted in Italy. This article indicates the particular meaning of Italian painting in distributing the image of the city – as the votive offering. The research conducted by Chiara Frugoni and others indicated the meaning of the city images in the painting of various forms of panegyrics created in high praise of cities, known as laude (Lat.). We can find the examples of them rooted in the Roman tradition of mosaics, e.g. in San Apollinare Nuovo in Ravenna. They present both palatium and civitas. The medieval Italian painting, especially the panel painting, presents the city structure models which are uninhabited and deprived of any signs of everyday life. The models of cities – urbs, are presented as votive offerings devoted to their patron saints, especially to Virgin Mary. The city shaped as oval or sinusoidal rings surrounded by the defensive walls resembled a container filled with buildings. Only few of them reflected the existing cities and could mainly be identified thanks to the inscriptions. The most characteristic examples were: the fresco of Taddeo di Bartolo in Palazzo Publico in Siena, which presented the Dominican Order friar Ambrogio Sansedoni holding the model of his city – Siena, with its most recognizable building - the Cathedral dedicated to the Assumption of Mary. The same painter, referred to as the master painter of the views of the cities as the votive offerings, painted the Saint Antilla with the model of Montepulciano in the painting from 1401 for the Cathedral devoted to the Assumption of Mary in Montepulciano. In the painting made by T. di Bartolo, the bishop of the city of Gimignano, Saint Gimignano, presents the city in the shape of a round lens surrounded by defence walls with numerous church towers and the feudal headquarters characteristic for the city. His dummer of the city is pyramidally-structured, the hills are mounted on the steep slopes reflecting the analogy to the topography of the city. We can also find the texts of songs, laude (Lat.) and panegyrics created in honour of the cities and their rulers, e.g. the texts in honour of Milan, Bonvesin for La Riva, known in Europe at that time. The city – Arcadia (utopia) in the modern style. Hartman Schedel, as a bibliophile and a scholar, knew the texts of medieval writers and Italian art but, as an ambitious humanist, he could not disregard the latest, contemporary trends of Renaissance which were coming from Nuremberg and from Italian cities. The views of Arcadia – the utopian city, were rapidly developing, as they were of great importance for the rich recipient in the beginning of the modern era overwhelmed by the early capitalism. It was then when the two opposites were combined – the shepherd and the knight, the Greek Arcadia with the medieval city. The reception of Virgil’s Arcadia in the medieval literature and art was being developed again in the elite circles at the end of 15th century. The cultural meaning of the historical loci, the Greek places of the ancient history and the memory of Christianity constituted the essence of historicism in the Renaissance at the courts of the Comnenos and of the Palaiologos dynasty, which inspired the Renaissance of the Latin culture circle. The pastoral idleness concept came from Venice where Virgil’s books were published in print in 1470, the books of Ovid: Fasti and Metamorphoses were published in 1497 and Sannazaro’s Arcadia was published in 1502, previously distributed in his handwriting since 1480. Literature topics presented the historical works as memoria, both ancient and Christian, composed into the images. The city maps drawn by Hartmann Schedel, the doctor and humanist from Nurnberg, refer to the medieval images of urbs, the woodcuts with the cities, known to the author from the Italian painting of the greatest masters of the Trecenta period. As a humanist he knew the literature of the Renaissance of Florence and Venice with the Arcadian themes of both the Greek and the Roman tradition. The view of Constantinople in the context of the contemporary political situation, is presented in a series of monuments of architecture, with columns and defensive walls, which reminded of the history of the city from its greatest time of Constantine the Great, Justinian I and the Comnenus dynasty. Schedel’s work of art is the sum of the knowledge written down or painted. It is also the result of the experiments of new technology. It is possible that Schedel was inspired by the hymns, laude, written by Psellos in honour of Constantinople in his elaborate ecphrases as the panegyrics for the rulers of the Greek dynasty – the Macedonians. Already in that time, the Greek ideal of beauty was reborn, both in literature and in fine arts. The illustrated History of the World presented in Schedel’s woodcuts is given to the recipients who are educated and to those who are anonymous, in the spirit of the new anthropology. It results from the nature of the woodcut reproduction, that is from the way of copying the same images. The artist must have strived to gain the recipients for his works as the woodcuts were created both in Latin and in German. The collected views were supposed to transfer historical, biblical and mythological knowledge in the new way of communication.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2018, 70; 499-525
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-50 z 50

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies