Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Kościoła" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 804
Tytuł:
„Bądź wierny aż do śmierci” (Ap 2,10)
Autorzy:
Kotecki, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1623612.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Apokalipsa św. Jana
List do Kościoła w Smyrnie
Ap 2
10
wierność
Opis:
L'articola affronta il tema della fedelta nel libro dell'Apocalisse sulla base dell'analisi di Ap 2,10: "Sii fedele alla morte". Questo testo fa parte della lettera alla Chiesa di Smirne e nella struttura della lettera costituisce l'esortazione particolare del Risorto alla sua Chiesa che vive nelle difficolta, tribolazioni, poverta e viene in certo modo perseguitata dai Giudei, chiamati "sinagoga di satana". La chiesa di Smirne e l'unica, accanto a quella di Filadelfia, alla quale Gesu non indirizza nessuna critica. L'esortazione "sii fedele fino alla morte" non significa necessariamente un invito al martirio, pero non si puo escludere tale interpretazione, perche i cristiani nel libro dell'Apocalisse sono visti com e potenziali martiri. Quest'esortzione e valida per tutte le communita ecclesiali di Asia Minore del tempo dell'Apocalisse e per tutta la Chiesa di ogni tempo e posto. Questa e un invito alla vita secondo lo stile pasquale, che ci ha insegnato Gesu Cristo - "testimone fedele". La realizzazione di quest'esortazione non e possibile senza una collaborazione continua con la grazia di Gesu, che proviene dal suo mistero pasquale. Cristano rimane fedele solo se assorbisce tutte le forze da Gesu Risorto, perció l'Apocalisse dice che cristiani "hanno vinto per mezzo del sangue dell'Agnello" (Ap 12,11).
Źródło:
Verbum Vitae; 2007, 11; 159-184
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Bulletin de l’Institut Royal du Partimoine Artistique", R. IX, 1966 : [recenzja]
Autorzy:
Lehmann, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/538909.pdf
Data publikacji:
1969
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
Bulletin de l’institut Royal du Partimoine Artistique 1966
„Opłakiwanie”z kościoła w Watervliet
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1969, 2; 160-161
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Bulletin de l’Institut Royal du Patrimoine Artistique", T. XIII, 1971/1972 : [recenzja]
Autorzy:
Lehmann, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/537993.pdf
Data publikacji:
1975
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
"Bulletin de l’Institut Royal du Patrimoine Artistique”
„Strącenie potępionych” Dytrycha Boutsa
malowidła ścienne kościoła w Hem Saint Hubert
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1975, 1; 79-81
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Die Hilfe, welche die Kirche von der heutigen Welt erfährt” (GS 44) – Chancen und Herausforderungen der Säkularisierung für die katholische Kirche am Beginn des 21. Jahrhunderts
Autorzy:
Kruip, Gerhard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041230.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Kirche
Säkularisierung
Evangelisierung
Autonomie
Moderne
Lernprozess
Reform der Kirche
Church
Secularization
Evangelization
Autonomy
Modernity
Process of learning
Reform of the church
Kościół
sekularyzacja
ewangelizacja
autonomia
nowożytność
proces uczenia się
reforma Kościoła
Opis:
Po początkowym wyjaśnieniu i problematyzacji pojęcia sekularyzacji, autor przechodzi do różnych przyczyn procesu sekularyzacji, stwierdzając, że jego siła napędowa ma również chrześcijańskie korzenie. Na tej podstawie zostaje w części trzeciej artykułu przedstawiona i uzasadniona postawa, jaką Kościół powinien zająć wobec sekularyzacji, aby zarówno siebie nieustannie nawracać do Ewangelii Chrystusowej, jak też, aby móc ewangelizować również współczesnych ludzi. Jako jeden z najważniejszych punktów określony zostaje respekt wobec autonomii każdego dzisiejszego człowieka, który jest ściśle związany z uznaniem godności każdej istoty ludzkiej. W ramach wniosków zostają w końcowej części określone konsekwencje, które są pomocne w wyjaśnieniu szeregu kontrowersyjnych pytań wewnątrz Kościoła.
After having clarified the concept of secularization and outlined its problems, the author gives an overview of the different causes of secularization and points out that the forces driving the process of secularization have Christian origins. On this basis, in the third part of the article, the author describes and lays the foundation for a new attitude for the Church towards secularization, necessary both for being able to convert herself to the gospel and to evangelize people in the world today. One of the most important parts of this attitude is respect for the autonomy of every human person, intrinsically related to respect for the dignity of every person. The end of the article, looking to the future, points out the consequences of such an attitude towards the discussion of some burning questions in the Church.
Nach einer einführenden Klärung und Problematisierung des Begriffs der Säkularisierung geht der Autor auf die unterschiedlichen Gründe von Säkularisierungsprozessen ein und stellt dabei heraus, dass deren Triebkräfte durchaus auch mit christlichen Werten zu tun haben. Auf dieser Grundlage wird im dritten Teil die Haltung beschrieben und begründet, die die Kirche der Säkularisierung gegenüber einnehmen sollte, und zwar sowohl, um sich selbst immer wieder zur Botschaft Jesu zu bekehren, als auch, um Menschen auch heute evangelisieren zu können. Als einer der wichtigsten Punkte wird dabei der notwendige Respekt vor der Autonomie aller Menschen hervorgehoben, der mit der Anerkennung der Würde eines jeden Menschen auf engste verbunden ist. Im Sinne eines Ausblicks werden am Ende die Konsequenzen aufgezeigt, die sich daraus für die Klärung einiger bisher sehr umstrittener Fragen innerhalb der katholischen Kirche ergeben.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2014, 9; 85-102
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Droga piękna” (via pulchritudinis) a realizacja misji Kościoła według B. Fortego
“The Way of Beauty” (via pulchritudinis) and the Realization of the Church’s Mission according to B. Forte
Autorzy:
Dąbrowski, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31234145.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
„droga piękna” (via pulchritudinis)
miłość
misja Kościoła
“The Way of Beauty” (via pulchritudinis)
attitude of love
mission of the Church
Opis:
“The way of beauty” in Bruno Forte’s view appears to be experienced faith or life in the horizon of faith. Beauty, as a category connected with the attitude of love, is a moving, dynamic value. Understood in this way beauty of love till the end can be discovered in the icon of the Beautiful Shepherd – the Crucified Christ. In this personal fragment of history the entirety of the Mystery comes to us – God, who is Love (cf. 1 John 4, 8.16). The love that is cognized is the driving force: love demands a reply of gratefulness. This responsorial character of love that should be characteristic of every Christian, can be first of all seen in Mary – All Beautiful, a transparen Icon of the Mystery. Contemplation of Christ’s face (following Her example of in Her), to which Blessed John Paul II encouraged the faithful (cf. NMI 25), leads to a transformation of the person and the world of persons, as it is entering the way of beauty, whose end is beauty of the person and beauty of the world. For “beauty will save the world” (F. Dostoyevsky).
Źródło:
Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2013, 5; 181-190
2080-6345
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Duch, który przekonywa świat o grzechu” (DeV 27). Pneumatologiczna reinterpretacja profetyczno-krytycznej misji Kościoła w świecie
“The Spirit who convinces the world of sin” (DeV 27). The Pneumatological Reinterpretation of the Prophetic and Critical Mission of the Church in the World
Autorzy:
Gocko, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044129.pdf
Data publikacji:
2020-06-26
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Duch Święty
Kościół
posłannictwo Kościoła w świecie
encyklika Dominum et Vivificantem
nauka społeczna Kościoła
grzech
grzech społeczny
The Holy Spirit
the Church
the mission of the Church in the world
the encyclical letter Dominum et Vivificantem
social teaching of the Church
sin
social sin
Opis:
Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na rolę Ducha Świętego w posłannictwie Kościoła w świecie. Duch Święty nie tylko wskazuje konkretne kierunki i środki tego posłannictwa, ale jest nade wszystko źródłem tego posłannictwa, a więc także źródłem jego owocności (1). Duch Święty jako ożywcza moc i światło napotyka jednak w tym świecie na opór i sprzeciw, w pierwszej kolejności w wymiarze wewnętrznym i podmiotowym poprzez grzech, a następnie w zobiektywizowanym kształcie kultury i cywilizacji, co we współczesnej teologii znalazło wyraz w koncepcji „grzechu społecznego” i „struktur grzechu” (2). Jeśli Kościół chce rozpoznać i urzeczywistnić swoją posługę wobec świata wedle mandatu otrzymanego od Chrystusa, musi ciągle otwierać się na Ducha Świętego, który „przekonuje świat o grzechu, sprawiedliwości i sądzie” (J 16, 8). Dziś to zadanie przekonywania świata o grzechu podejmuje Kościół przede wszystkim na płaszczyźnie doktrynalnej. W odniesieniu do sfery społecznej rolę tę pełni nauka społeczna Kościoła poprzez swój profetyczno-krytyczny wymiar (3).
The paper is aimed at highlighting the role of the Holy Spirit in the mission of the Church in the world. (1) Besides indicating the specific directions and means of this mission, the Holy Spirit is, first and foremost, its source and consequently the source of its fruitfulness. (2) In this world, however, the Holy Spirit, as the invigorating power and light, encounters resistance and opposition, first in the internal and subjective dimension through sin, and then in the objectified shape of culture and civilization, which in modern theology found its expression in the concept of “social sin” and “structures of sin”. (3) If the Church wants to recognize and realize its ministry to the world according to the mandate received from Christ, it must be constantly open to the Holy Spirit, who “convinces the world of sin, justice and judgment” (Jn 16: 8). Today, the task of convincing the world of sin is undertaken by the Church primarily on the doctrinal level. In relation to the social sphere, this role is played by the Church’s social teaching through its prophetic and critical dimension.
Źródło:
Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 241-256
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«Etre présent» – en tant qu’Eglise – dans la vie sociale. Expérience passée et présente de la Pologne
“Be present” – as a Church – in social life. Polish former and current experience
Autorzy:
Skobel, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480140.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Social Doctrine of the Church
politics
place of the Church in social life
freedom
values
doktryna społeczna Kościoła
polityka
miejsce Kościoła w życiu społecznym
wolność
wartości
Opis:
Pope Francis encourages Christians to an active presence in social life. The author claims that the Pope’s appeal can be fully understood by analysing the history of the Church in Poland both distant and contemporary. When the communists ruled presence of the Church in social life was perceived as a political activity. At that time, believers struggled to preserve their true values, demanded freedom of speech and religion suppressed by the totalitarian system. Today again the Church is perceived as a part of political dispute. It arouses opposition of a significant part of society. Formerly, even non-believers stood on the side of the Church because it defended human rights. Looking into the Social Doctrine of the Church the author seeks arguments for restoring its rightful place in Polish society.
Papież Franciszek zachęca chrześcijan do aktywnej obecności w życiu społecznym. Autor artykułu twierdzi, że apel papieża można w pełni zrozumieć przez analizę historii Kościoła w Polsce – zarówno tej odległej, jak i tej współczesnej. W epoce komunizmu obecność Kościoła w życiu społecznym postrzegana była jako działalność polityczna. Wtedy wierzący walczyli o zachowanie prawdziwych wartości, domagali się wolności słowa i wyznania tłamszonych przez system totalitarny. Dzisiaj również Kościół w Polsce postrzegany jest jako strona w sporze politycznym; wzbudza to sprzeciw znacznej części społeczeństwa. Dawniej nawet niewierzący opowiadali się po stronie Kościoła, który bronił praw człowieka. Dzisiaj wielu praktykujących katolików dystansuje się od stanowiska Kościoła w sprawach społeczno-politycznych. Autor szuka w doktrynie społecznej Kościoła argumentów za przywróceniem Kościołowi należnego mu miejsca w polskim społeczeństwie.
Źródło:
Nurt SVD; 2020, 1; 350-362
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Fabrica ecclesiae kalinoviensis” w II połowie XVIII wieku i na początku XIX wieku
“Fabrica Ecclesiae Kalinoviensis” from the Second Half of the 18th Century to the Beginning of the 19th Century
Autorzy:
Kakareko, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2149951.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
parish in Kalinówka Kościelna
church construction
church consecration
fire in the rectory
establishment of a cemetery
parish records
pastors
komendarze
notes
parafia w Kalinówce Kościelnej
budowa kościoła
konsekracja kościoła
pożar plebanii
założenie cmentarza
parafialne księgi metrykalne
proboszczowie
Opis:
The Catholic church in Kalinówka Kościelna, Poland, belongs to one of the oldest parishes in the Archdiocese of Białystok, which used to be a part of the (Arch)diocese of Vilnius. The parish was established in 1511 when Mikołaj Radziwiłł built a church that stood until the Swedish Deluge. The current sanctuary is made of larch wood and is the third of three churches erected by Fr. A. Świerzbiński. While the precise year and circumstances in which the sanctuary was built are unknown, records show that it was consecrated in 1777 by Fr. A. Świerzbiński’s successor, Fr. W. Klimaszewski, who also oversaw a series of renovations and changes to the rectory and the pastors’ homestead. Fr. Szymon Szyszko founded the new cemetery, which is located outside of Kalinówka, in 1811. This article includes a copy of the document that authorized the establishment of the cemetery as well as many other original sources pertaining to the parish in Kalinówka Kościelna and the priests who have served there.
Parafia katolicka w Kalinówce Kościelnej została założona w 1511 r. i należy do najstarszych parafii w Archidiecezji Białostockiej, będącej dawniej częścią (Archi)Diecezji Wileńskiej. W tymże roku Mikołaj Radziwiłł zbudował tu kościół, który przetrwał do czasów potopu szwedzkiego. Obecna świątynia z drzewa modrzewiowego jest trzecim z kolei kościołem pobudowanym przez ks. A. Świerzbińskiego. Dokładana data i okoliczności jej budowy nie są dokładnie znane. Świątynia została konsekrowana w 1777 r. za kolejnego proboszcza ks. W. Klimaszewskiego. On też przeprowadził szereg innych prac budowlanych i remontowych na plebanii i w gospodarstwie proboszcza. Natomiast nowy cmentarz grzebalny, położony poza Kalinówką, został założony w 1811 r. przez ks. Szymona Szyszko. Transumpt dokumentu zezwalającego na jego założenie został zamieszczony w niniejszym artykule, jak też szereg innych zapisów źródłowych, dotyczących parafii oraz kapłanów w niej posługujących.
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2018, 17, 3; 273-286
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Fabryka” kościoła p.w. Świętego Ducha w Warszawie w latach 1707-1730 w świetle źródeł paulińskich. Przebieg prac, projektanci, wykonawcy
The „Fabrica” of the Warsaw Church of the Holy Spirit in the Years 1707-1730 As Evidenced by the Pauline Sources. The Process, the Designers and the Executors
Autorzy:
Sitko, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1929396.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
paulini
„fabryka” kościoła
grupa Ticinesi
Paulines
fabrica ecclesie
Ticinesi group
Opis:
The Pauline Fathers’ Church of the Holy Spirit in Warsaw is representative of the late-17th century tradition of Warsaw architecture, mostly created by the milieu of North Italian masters working in Poland. The typical features of such projects are the slim facade with two side towers, and the basilical organization of the interior - called Warsaw basilica. It was defined by its compositional compactness and the extent of space integration. What makes the Church of the Holy Spirit different from other Warsaw churches of that time is that the history of its architectural origin and construction is recorded perfectly in the Archives of the Polish Province of the Pauline Order at Jasna Góra. The most important and the most abundant sources of information concerning the artistic and construction-related details can be found in two accountancy book for the church construction for the years 1707-1729 (AJG 468 i AJG 471). The construction of the Warsaw church for the Pauline Fathers was initiated by Fr. Innocenty Pokorski (1656-1734), responsible for numerous Paulines’ construction projects. At a later stage of the construction project, he was accompanied by Fr. Konstanty Moszyński - Provincial Superior of the Polish Paulines, a well-known patron of art and founder of numerous artistic projects. The church architectural design was created by Giuseppe Piola of Valsolda (1669-1715), a well-recognized architect working in Warsaw at the turn of the 18th century. The accountancy books also make mention of two construction managers in charge of the project: Tommaso (?) Bellotti and Francesco Ceroni-Piola’s fellow countrymen from Valsolda. Other important artists and craftsmen collaborated in the construction of the Pauline church, as reported by the accountancy records: the moulder Francesco Maino, the stonemasons Roccho Solari and Antonio Bay, the painters Bazyli Marcinkiewicz, Jan Junker and Carlo de Prevo, the carpenter and ebonist, Pauline brother Grzegorz Woźniakowicz, the sculptors Bartłomiej Michał Bernatowicz, Stanisław Wolnowicz and Stanisław Cieślikiewicz, finally the pewter decorator Kacper Mościcki. The analysis of the sources allows the formulation of more general conclusions concerning the functioning of Church construction projects in Warsaw under the rule of Augustus II. It is striking that the architectural, construction and decorative work was completed by a single team of labourers. Almost all the workers came from Valsolda and they were relatives or otherwise they stayed in close personal or social relationships. They had worked together as a team on projects in Szczuczyn or Węgrów, and they had been “proved” by the older generation of Italian masters. Also striking is the specific generational community of the workers. Most of them were born in the 1760s, and they appeared in Warsaw before the end of the 17th century. These constructors and artists constituted a group of “survivors” from the Northern war and from the Warsaw plague of the years 1708-1710. One can risk saying that, apart from few Warsaw palace constructions of that time, the Pauline church was the last big construction site for this generation of constructors, having their professional debuts under the reign of John III Sobieski. At the same time, their work marked the end of the époque for a larger group of Italian artists in Poland – the Ticinesi. The future ahead was to in the hands of native Polish artists, or those of German descent. This tendency is well visible in the choice of the interior design specialists for the Pauline church in the 1720s. The role of the Pauline Fathers, as initiators and supervisors of the church construction and decoration, is noteworthy. This is especially true about Fr. Pokorski and Fr. Moszyński. They were in charge of the whole construction agenda and the decision making process. The team of Italian builders did not have a clear leader. It is intriguing to observe that once Piola had produced his design documentation, he “disappeared” from the records, and that the construction had more than one manager. This leads to a conclusion about the fundamental role of the construction prefect – in this case, Father Pokorski. This organizational solution seems be based on the case of the well-known construction project of St. Anne’s Church in Cracow, and the role that Father Canon Sebastian Piskorki played in it.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2011, 59, 4; 81-112
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Felix Culpa” Prymasa Polski Augusta Hlonda?
„Felix Culpa” of Primate of Poland August Hlond?
Autorzy:
Żurek, Waldemar W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1634213.pdf
Data publikacji:
2020-11-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
prymas Polski kardynał August Hlond
hierarchia kościelna w Polsce w drugiej połowie XX wieku na Ziemiach Odzyskanych
historia Kościoła w Polsce w XX i XXI wieku
Primate of Poland August Hlond
the church hierarchy in Poland the second half of the 20th century in the Regained Territories
the history of the Church in the 20th and 21st centuries
Opis:
Zmiana granicy państwa polskiego po II wojnie światowej i proces przesiedlania ludności z Kresów Wschodnich do Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej stworzyły swoisty tygiel ludnościowy na Ziemiach Zachodnich i Północnych, na które przybywały transporty z Kresów Wschodnich, z Polski centralnej i Małopolski oraz emigranci z państw zachodnich. Na tych ziemiach opuszczonych przez Niemców, największego znaczenia nabierały kształtujące się stosunki ludnościowe i religijne. W powojennych warunkach procesy integracyjne na tych terenach następowały powoli, w czym nie do przecenienia miało wpływ ustanowienie organizacji polskiej administracji kościelnej oraz praca pastoralna polskiego duchowieństwa katolickiego. Prymas Polski kard. August Hlond powrócił do Polski 20 lipca 1945 r., w momencie, kiedy miały się decydować losy granic państwa, ustroju, a przede wszystkim tak mocno poszczerbionego przez wojnę i okupację Kościoła. Podejmowane przez komunistów reformy motywowane frazeologią demokratyczną, w rzeczywistości były budową demokracji socjalistycznej. Kościół w  tamtym czasie ucierpiał wskutek reformy rolnej, a znaczącym ostrzeżeniem było wypowiedzenie dnia 12 września 1945 r. przez komunistów konkordatu. Na skutek izolacji Polski w stosunku do Zachodu, kardynał Hlond uważał za konieczne podejmowanie decyzji bez współdziałania ze Stolicą Apostolską, aby na terenach Ziem Odzyskanych z napływową ludnością polską zapewnić polską organizację i hierarchę kościelną, gdyż na podstawie dotychczasowych doświadczeń z Niemcami jasne dla niego było, iż na ziemiach poniemieckich nie może ostać się niemiecka administracja kościelna. Ponadto sądził, że tymi działaniami organizacyjno-prawnymi uniemożliwiał komunistycznemu rządowi stworzenie obszarów wyjętych spod wpływu Kościoła, albo dopuszczenie wprawdzie polskiej organizacji kościelnej, ale całkowicie sobie podporządkowanej, czego próby podejmowano w 1950 r. Zaprowadzenie hierarchii polskiej w miejsce niemieckiej było postrzegane w Niemczech i częściowo w Watykanie jako bezprawie już w 1945 r. W związku z powyższym kardynał Hlond w dokumencie z 24 października 1945 r. (40 stron) do Rzymu, usprawiedliwiającym podjęte przezeń działania oświadczał, iż w świetle zastrzeżeń z Rzymu zorientował się, iż mylnie zinterpretował uzyskane od papieża pełnomocnictwa i instrukcję Tardiniego. Jako kontrargument opisał sytuację na Ziemiach Odzyskanych i konieczność szybkiego działania w sprawach kościelnych i niedopuszczenie do podejmowania w tej materii decyzji przez komunistów, co nastąpiłoby w przypadku pozostawienia niemieckiej administracji kościelnej. Raport Hlonda do Rzymu był rzeczowy i faktograficznie wiarygodny, a dokonane przez niego podziały terytorialne Kościoła i utworzenie administracji apostolskich, nie tylko nie spowodowały interwencji papieża, a – jak się wkrótce okazało – dla Watykanu postępowanie Hlonda było wygodnym rozwiązaniem, ratującym katolicyzm w jednym z państw bloku sowieckiego, za co kardynał nigdy nie został zdezawuowany przez Stolicę Apostolską. Proces beatyfikacyjny Augusta Hlonda rozpoczął się w 1992 r. Na szczeblu diecezjalnym zakończył się w 1996 r. Przeciwny jego beatyfikacji był Związek Wypędzonych i episkopat niemiecki. Opracowane w 2008 r. Positio, Komisja Teologiczna Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych zaopiniowała w 2017 r. pozytywnie. W 2018 r. uczynili to kardynałowie i biskupi z Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Dnia 19 maja 2018 r. papież Franciszek podpisał dekret o heroiczności cnót kard. Hlonda. Przysługuje mu odtąd tytuł Czcigodnego Sługi Bożego.
The change of the border of Poland after the Second World War and the process of the relocation of Poles to the newly established Polish People’s Republic created a kind of melting pot in the Western and Northern Territories, in which transports arrived from the Eastern Borderlands, Central Poland and Little Poland, as well as from Western countries. In these lands abandoned by Germans, it was the emerging population and religious issues that had the greatest importance. In the post-war reality, the integration process was rather slow in these areas, but it must be noted that the establishment of the organization of the Polish church administration and the pastoral work of the Polish Catholic clergy were invaluable in this matter. After the war, Primate of Poland August Hlond returned to Poland on 20 July 1945, at a time when the fate of the state borders, of the system and, above all, of the Church, so severely afflicted by the war and occupation, was to be decided. The post-war reforms, which were introduced by communists and justified by democratic phraseology, were aimed at building socialist democracy. The church at that time suffered due to implementing land reform. Another clear warning was the annulment of the concordat by communists on 12 September 1945. As a result of Poland’s isolation from the West, Cardinal Hlond considered it necessary to make decisions about establishing Polish organization and the church hierarchy in the Regained Territories without cooperation with the Holy See. He thought that the German church administration could not be maintained in the former German lands. Moreover, he believed that these organizational and legal actions would prevent the communist government from creating areas without the influence of the Church, or from establishing Polish church organization completely dependent on communists, which was attempted in 1950. The establishment of the Polish hierarchy in place of the German was seen as lawless in Germany and partly in the Vatican as early as 1945. On 24 October 1945 Cardinal Hlond sent the document (40 pages) to Rome justifying his actions. He stated that seeing the objections expressed by Rome, he realized that he had misinterpreted the powers and instructions of Tardini obtained from the Pope. As a counter-argument, he described the situation in the Recovered Territories and explained that he had had to act quickly in church matters in order to prevent communists from making decisions in this matter, which would have happened if the German church administration had remained. Hlond’s report to Rome was factually credible, and his territorial divisions of the Church and the establishment of the apostolic administrations did not invoke the Pope’s intervention. Soon it transpired that Hlond’s actions were convenient for the Vatican, and thus he saved Catholicism in one of the countries of the Soviet Bloc. That is why Hlond was never disapproved by the Holy See for what he had done. August Hlond’s beatification process began in 1992. It ended in 1996 at the diocesan level. The Federation of Expellees and the German episcopate were against Hlond’s beatification. In 2017, the Theological Commission of the Congregation for the Causes of Saints gave a positive opinion about the Positio of 2008. In 2018, the same was done by the cardinals and bishops of the Congregation for the Causes of Saints. On 19 May 2018, Pope Francis signed a decree on the heroic virtues of Cardinal Hlond. Since then he has had the title of the Venerable Servant of God.
Źródło:
Studia Polonijne; 2020, 41; 255-266
0137-5210
Pojawia się w:
Studia Polonijne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Godziny próby" w życiu i działalności polskich sercanów w latach powojennych
Autorzy:
Kamiński, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/554149.pdf
Data publikacji:
2004-06-30
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
Zgromadzenie Księży Najświętszego Serca Jezusowego
Księża Sercanie
sercanie
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów w Stadnikach
Kościół w Polsce
prześladowanie Kościoła
Opis:
"Godziny próby" w życiu i działalności polskich sercanów w latach powojennych.
Źródło:
Sympozjum; 2004, 1(12); 75-118
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Ipsa quodammode ecclesia primum baptizatur”. Hugona ze Świętego Wiktora spojrzenie na rzeczywistość sakramentu poświęcenia kościoła: piąta część drugiej księgi jego „De sacramentis christianae fidei”
Ipsa quodammode ecclesia primum baptizatur. Hugo of Saint Victor’s perspective on the reality of the sacrament of the consecration of the church: the fifth part of the second book of his De sacramentis christianae fidei
Autorzy:
Libowski, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29432132.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Hugon ze Świętego Wiktora
„De sacramentis christianae fidei”
poświęcenie kościoła
sakramenty
pontyfikał
Opis:
Studium niniejsze poświęcam niedługiemu wyjątkowi z drugiej księgi ważnego, obszernego, a niedostępnego póki co po polsku dzieła „De sacramentis christianae fidei” Hugona ze Świętego Wiktora, mianowicie części pt. O poświęceniu kościoła – w oryginale: „De dedicatione Ecclesiae”. Zasadniczy cel tejże pracy jest więc następujący: dostarczyć przekładu odnośnego tekstu. Aby jednak czytelnik rodzimy cieszyć się mógł pogłębioną lekturą przedkładanego tłumaczenia, opatruję je, po pierwsze, kilkudziesięcioma komentarzami różnego rodzaju oraz, po wtóre, garścią najniezbędniejszych, zwięzłych informacji wstępnych.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2023, 61, 1; 183-220
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam także na wieki" (Hbr 13, 8)
Autorzy:
Paciorek, Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1178198.pdf
Data publikacji:
1998
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
ojcowie Kościoła
Hbr 13
8
fathers of Church
Heb 13
Opis:
The author is dealing with the profession of faith in Hbr 13, 8. In the first part he shows the way contemporary exegesis approaches the understanding of this text. This way can be reduced to an answer to the following question: what did the formulation from Hbr 13, 8 mean for the auther at that time? The second part presents the standpoint held by the exegetes of the ancient Church. It tums out that the ancient church commentators lay down the problem differently. For they ask: what do the words (Hbr 13, 8) mean for a Christian in general? What do they mean especially for the Christian today, when he confronts the ideas of Arianism, Nestorianism, and others not so well defined erroneous views? Origen, for instance, perceives in the formulation a confirmation of the very popular in those days views held by the philosophy of history about particular epochs in the history o f salvation. It is in Hbr 13, 8 that Athanasy saw the knowledge about the invariability of the Word in the mystery of the Incarnation. The Greek Fathers (St. Gregory Nazianzen) read out the formulation as a concise reminder of the unity of the divine and human attributes in Jesus Christ. Now the argument with Nestor brought to mind Hbr 13, 8 as the text about the unity of two natures: divine and human in one person of the Word (Cyril o f Alexandria). In the third part the author attempts to notice what hints there are for contemporary exegesis from the manner in which it was pursued by the great teachers of the ancient Church.
Źródło:
The Biblical Annals; 1998, 45, 1; 149-166
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Komput katolików” parafii żołudzkiej z 1700 roku
“Census of Catholics” in the Zoludek parish from 1700
Autorzy:
Lubicz-Łapiński, Łukasz
Wilczewski, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1602483.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Historia Kościoła
diecezja wileńska
dekanat lidzki
spisy parafian
demografia
genealogia
Vilnius diocese
Lida deanery
census of parishioners
demography
genealogy
Opis:
„Komput katolików” jest spisem wiernych należących do parafii w Żołudku (obecnie na Białorusi, obwód Grodno, rejon Szczuczyn). Rejestr podaje liczby osób w poszczególnych gospodarstwach z podziałem na wiernych dorosłych – przystępujących do sakramentu pokuty i dzieci – nieprzystępujące. Wiernych spisano według miejscowości, w których mieszkali. Dobra żołudzkie, położone na prawym brzegu Niemna, na terenie powiatu i dekanatu lidzkiego, do drugiej połowy XVI wieku stanowiły własność monarszą. Następnie, zapewne w czasie panowania Zygmunta Augusta, dobra trafiły w ręce Sapiehów. Kolejnymi właścicielami Żołudka stali się Frąckiewiczowie, majętność została wniesiona w posagu przez Annę Sapieżankę, która w 1584 r. wyszła za mąż za Michała Frąckiewicza. Na przełomie XVII i XVIII wieku – znów jako posag – Żołudek stał się własnością rodziny Tyzenhauzów. Kościół parafialny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Żołudku został ufundowany w 1490 r. przez Kazimierza Jagiellończyka. Świątynia należała do średniozamożnych i nie wyróżniała się na tle pozostałych kościołów należących do dekanatu. W 1700 r. w skład parafii wchodziły 43 miejscowości. Jedynie dwie wsie leżały na południe od Niemna. Większość była ulokowana po obu stronach rzeki Lebiody, prawego dopływu Niemna. Wsie zamieszkałe przez katolików należących do parafii w Żołudku sąsiadowały z miejscowościami o ludności unickiej. Na terenie parafii oprócz kościoła, kaplicy w Krasuli i żołudzkiego klasztoru karmelitów znajdowało się siedem cerkwi grekokatolickich, zbór ewangelicki i bożnica żydowska. Prezentowany rejestr ludności jest istotnym źródłem do badań zjawisk demograficznych, dociekań językoznawców oraz genealogów. Rękopis pochodzi z księgi zawierającej akta wizytacyjne kościołów diecezji wileńskiej głównie z lat 1700-1717, do których dołączone zostały liczne dokumenty dotyczące tychże kościołów i parafii. Tom zaopatrzony mylącym tytułem Acta visitationis ecclesiarum decanatus Augustoviensis ex speciali mandato Constantini Casimiri Brzostowski [...] episcope Vilnensis [...] anno Domini 1700 collecta przechowywany jest w Bibliotece Czartoryskich w Krakowie (sygn. 1775 IV).
The Catholic Census is a list of the faithful, belonging to the parish in Zoludek (currently in Belarus, Grodno oblast, Shchuchyn area). The register provides information on the number of people in individual households divided by faithful adults – receiving the sacrament of penance, and children – not receiving it. The faithful were listed according to the towns they lived in. The goods of Zoludek, located on the right bank of the Neman river, within the Lida district and deanery, were the property of the monarch until the second half of the 16th century. Then, probably during the reign of Sigismund Augustus, the goods fell into the hands of the Sapieha family. The subsequent owners of Zoludek were the Frackiewicz family, the property was offered as a dowry by Anna Sapieha, who married Michal Frackiewicz in 1584. At the turn of the 17th and 18th centurie, Zoludek became a property of the Tyzenhaus family, again as a dowry. The parish church of the Assumption of the Blessed Virgin Mary in Zoludek was founded in 1490 by Casimir Jagiellon. The temple belonged to the middle class and did not stand out from the other churches in the deanery. In 1700, the parish was composed of 43 towns. Only two villages were south of the Neman. Most of the towns were located on both sides of the Lebioda river, the right tributary of the Neman. The villages inhabited by Catholics belonging to the parish in Zoludek were adjacent to the villages of the Uniate people. In the parish, apart from the church, a chapel in Krasula, and a Carmelite monastery in Zoludek, there were seven Greek Catholic churches, an Evangelical church and a Jewish synagogue. The discussed population register may be an important resource for research on demographic phenomena, linguistics and genealogy. The manuscript comes from a book containing visitation records of the Vilnius diocese churches, mainly from the years 1700-1717, to which numerous documents concerning these churches and parishes were attached. The volume, with the misleading title Acta visitationis ecclesiarum decanatus Augustoviensis ex speciali mandato Constantini Casimiri Brzostowski [...] episcope Vilnensis [...] anno Domini 1700 collecta, is stored in the Czartoryski Library in Krakow (reference number: 1775 IV).
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2021, 115; 253-299
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Nieopisane ministerstwo Bożego miłosierdzia”
“The indescribable ministry of God’s mercy”
Autorzy:
Gadamska-Serafin, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233704.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
miłosierdzie
teologia
Norwid
ks. Piotr Semenenko
zmartwychwstańcy
św. Paweł
nauka społeczna Kościoła
antropologia
mercy
theology
Fr Piotr Semenenko
the Resurrectionists
St Paul
social teaching of the Church
anthropology
Opis:
Wśród rozmaitych wątków refleksji religijnej Norwida zwraca uwagę, niemal niedostrzegany w dotychczasowych badaniach, temat Bożego miłosierdzia i miłosierdzia świadczonego bliźnim. Pisma poety (listy, proza i poezja) zdradzają wysiłek autora (wyrażony np. w tworzeniu ciekawych neologizmów) zmierzający do przeniknięcia i doprecyzowania tej teologicznej prawdy, do jej pełniejszego zrozumienia i nowej, głębszej interpretacji. „Miłosierdzie” jest przede wszystkim ważnym narzędziem Norwidowego „mówienia o Bogu”, jest dlań także streszczeniem istoty nauczania ewangelicznego (Nowy Testament nazywa poeta „Testamentem-miłosierdzia”). Prawda o miłosierdziu sytuuje się w centrum personalistycznej antropologii Norwida („Osobistość jest rzeczą miłosierdzia”) i tworzy osnowę jego myśli społecznej („społeczne miłowanie”, „jedenaste przykazanie”). Z pism poety wyłaniają się tropy wskazujące na jego inspiracje w tym zakresie m.in. teologią miłosierdzia św. Pawła oraz nauczaniem kaznodziei XIX-wiecznych (jak ks. Piotr Semenenko). Można zatem postrzegać Norwida jako tego myśliciela chrześcijańskiego, który antycypując rewelacje teologiczne wieku XX, wychylił się samodzielnie już w XIX stuleciu ku temu ważnemu zagadnieniu wiary.
Among the various themes of Norwid’s religious reflection, one that attracts particular attention but has largely been overlooked in previous research is the theme of divine mercy and mercy rendered to one’s neighbours. The poet’s writings (letters, prose and poetry) divulge the author’s effort (expressed, for instance, in his interesting neologisms) to penetrate and clarify this theological truth, to understand it more fully and interpret it in a new and deeper way. “Mercy” is primarily an important tool of Norwid’s “speaking of God”; for him it is also a summary of the essence of the Gospel teaching (the poet calls the New Testament the “Testament of mercy”). The truth about mercy is situated at the centre of Norwid’s personalist anthropology (“Osobistość jest rzeczą miłosierdzia” [Personality is the thing of mercy]) and forms the fabric of his social thought (“social loving”, “the eleventh commandment”). Clues emerge from the poet’s writings indicating that he was inspired in this regard by, among others, St Paul’s theology of mercy and the teaching of 19th-century preachers (such as Fr Piotr Semenenko). Thus, Norwid can be seen as that Christian thinker who, anticipating the theological revelations of the 20th century, independently addressed this important issue of faith as early as in the 19th century.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2023, 41; 5-27
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 804

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies