Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Khmelnytsky Uprising" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Historia wojen domowych w Polsce Alberta Viminy, w przekładzie Krzysztofa Żaboklickiego, pod redakcją, ze wstępem i komentarzami Teresy Chynczewskiej-Hennel, Instytut Badań nad Dziedzictwem Kulturowym Europy, Białystok 2017, ss. 284
    Autorzy:
    Drozdowski, Mariusz R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2156692.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-27
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Vimina
    war
    Commonwealth
    Ukraine
    Cossack
    Khmelnytsky Uprising
    Opis:
    The review concerns an edition of Albert Vimina’s work "History of civil wars in Poland" ("Historia delle guerre civili in Polonia") by Teresa Chynczewska-Hennel. Th e edition consists of two main parts. The first, which is an extensive introduction, was devoted mainly to the description of Albert Vimina’s biography. The second part contains "The History of Civil Wars in Poland", which consists of five books on 196 pages. The main part contains descriptions of the struggles of the Polish-Lithuanian Commonwealth with the Zaporizhian Cossacks in the years 1648-1651. The following three parts, attached to "The History of Civil Wars in Poland", are also related to the author’s personal observations. As I have already mentioned, the reviewed edition is published in Poland for the first time and it has been prepared with knowledge of editorial art and in accordance with the recommendations of the publishing manual. It must be emphasized at this point that what clearly distinguishes it from the Lithuanian edition from 2012 is, above all, the excellent translation and extensive set of footnotes. In conclusion, it must be said with certainty that we have received a very successful edition and, what is worth emphasizing, not the last one in the publisher’s output.
    Źródło:
    Studia Polsko-Ukraińskie; 2021, 8; 237-246
    2353-5644
    2451-2958
    Pojawia się w:
    Studia Polsko-Ukraińskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jacek Szymala, Powstanie kozackie 1648–1658. Studium z historii wizualnej, seria „Historia w mediach”, t. 2, red. prowadzący Jacek Szymala, red. serii Ewa Kowalczyk, Piotr Kurpiewski, Księgarnia Akademicka, Kraków 2019, 351 ss.
    Jacek Szymala, Powstanie kozackie 1648–1658. Studium z historii wizualnej, series “Historia w mediach”, t. 2, red. Jacek Szymala, red. serii Ewa Kowalczyk, Piotr Kurpiewski, Księgarnia Akademicka, Kraków 2019, 351 pp.
    Autorzy:
    Chynczewska-Hennel, Teresa
    Drozdowski, Mariusz R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2154672.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-26
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Zaporozhian Cossacks
    Khmelnytsky Uprising
    movie
    computer games
    visual art
    Opis:
    The position deserves attention, as it opens a discussion on the important phenomenon of visual culture history, which is currently widely discussed among many researchers. A historian, even if he is not an art historian, often analyses iconographic art in his work. After all, we are dealing with a different type of perception of the described reality, one which accumulates the ability to synthetically capture it using at the same time both the historian’s and film expert’s skills. Jacek Szymala sets himself an ambitious goal – to create a model, “a set of tools helpful in the future research of historians, especially modern historians, going beyond traditional historiography”. The author brilliantly shows that history is not only a collection of past facts and events but lives in its visual dimension, becoming a continuation of history itself. It is only important that, as far as possible, every viewer or reader can and should remain exactly as critical as in the process of interpretation of any historical source that “lies on the table” in the workshop of a good and reliable historian. The author is absolutely right when he writes that: “[...] these monuments, skulls, or paintings should serve as a warning and reflection, and not be the cause of mutual hatred, stereotyping, and prejudices”. Jacek Szymala’s book will definitely serve future researchers of this fascinating topic.
    Źródło:
    Studia Polsko-Ukraińskie; 2020, 7; 268-279
    2353-5644
    2451-2958
    Pojawia się w:
    Studia Polsko-Ukraińskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polityczne przyczyny powstania Chmielnickiego w opiniach szlachty Rzeczypospolitej
    Polish Nobility’s Opinions on the Political Reasons behind the Khmelnytsky Uprising
    Autorzy:
    Drozdowski, Mariusz R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2154609.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-10
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Zaporozhian Cossacks
    Khmelnytsky Uprising
    Ukraine
    Russian statenobility
    integrity
    Commonwealth
    Opis:
    The article discusses the political reasons for the Khmelnytsky Uprising, as they were expressed in the opinions of the nobility of the Polish-Lithuanian Commonwealth. The outbreak of the Cossack insurrection led by Bohdan Khmelnytsky with the beginning of 1648, which from the first moment stimulated the broad strata of Ukrainian society and quickly transformed into a national liberation war, provoked terror in broad circles of the nobility. An additional factor influencing the mood of the noblemen was the growing awareness of Khmelnytsky’s political ambitions, the implementation of which was a deadly threat to the current political system of the Polish-Lithuanian Commonwealth. Therefore, the main part of the publication is devoted to discussing the views of the nobility on the subject of political motives underlying the Cossacks’ armed resistance against the Polish-Lithuanian Commonwealth. These opinions fundamentally influenced the noblemen’s assessment of the nature of the uprising. Detailed analysis is presented concerning such sources as correspondence, lauda, and sejmik instructions as well as occasional and journalistic literature. It is emphasised that there was a conviction among the nobility of the Republic of the political motives of the Cossack uprising. This conviction was based mainly on the news coming to the noblemen about Khmelnytsky’s aspirations to separate Ukraine and build an independent state entity, referred to by the nobility as the Russian Principality. Understanding of the emancipatory aspirations of the insurgents by the gentry had a huge impact on the shape of the Republic of Poland’s policy towards the events in Ukraine in the second half of the seventeenth century. Consequently, one of its main goals was to stop the movement that posed a threat to the wholeness and existence of the state.
    Źródło:
    Studia Polsko-Ukraińskie; 2019, 6; 67-81
    2353-5644
    2451-2958
    Pojawia się w:
    Studia Polsko-Ukraińskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bitwa pod Zborowem 15–16 sierpnia 1649 r.
    The battle of Zboriv 1649
    Зборовское сражение 1649 г.
    Autorzy:
    Kucharski, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/482837.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Muzeum Wojska w Białymstoku. Ośrodek Badań Historii Wojskowej
    Tematy:
    1649
    Zboriv
    Cossacks
    Khmelnytsky Uprising
    Tatars
    Зборов
    Козачизна
    Восстание Хмельницкого
    Татары
    Opis:
    On the 15th of August 1649, the Crown Army under the personal command of King John Casimir on its way to rescue besieged Zbarazh reached the banks of the Strypa River near Zboriv. Due to difficult terrain conditions, diffused army and bad weather the king was able to transfer only a part of his troops to the other side of the river. The unexpected attack of the Tatar army was a surprise as well. The hastily organized defence pushed back the first attack of the Tartars, but part of the army which remained on the opposite bank of Strypa was broken. Losses in the people were significant, the rolling stock with supplies was lost. The situation was very serious, the army could have been totally destroyed and the monarch could have expected death or at best slavery. During the night from the 15th to the 16th of August a war council was held. During this meeting manners of exiting the dif¬ficult situation were discussed. Finally, it was decided that they would negotiate with Khan İslâm III Giray. Later the same night, a letter was sent to the Tatar camp. It contained a proposal concerning peace negotiations. However one had to wait for answer from khan for a while. On the morning of the 16th of August the battles started again. This time the Cossacks were significantly more active. Their main forces reached the church the late evening of the previous day. Bohdan Khmelny¬tsky, who obtained information about establishing contact between the khan and the Polish state, wanted a definitive settlement even before the negotiations began. Aggressive attacks of Cossacks, however, clashed with the desperate defence of Polish troops. The hours passed and the victory Khmelnytsky dreamed about was not achieved. In the afternoon, a member of parliament from khan’s camp arrived at the battlefield with information on peaceful negotiations between Polish king John Cassimir and the Crimean Khan İslâm III Giray. They ordered the discontinuation of fights, the battle was ceased on the 19th of August 1649, the negotiations were officially concluded and the settlement documents were signed. Due to the place where the settlement was signed, it is known in history as a the Treaty of Zboriv.
    15 августа 1649 г. королевское войско, которое вел сам король Ян Казимир на подмогу осажденному Збаражу, достигло берегов реки Стрыпы неподалеку от Зборова. Из-за тяжелых природных условий, растянутости войск и плохой погоды королю удалось переправить на другой берег лишь часть отрядов. И в этот момент армию застала врасплох неожиданная атака татарской конницы. Спешно организованная защита дала первый отпор атаковавшим татарам, однако остав¬шаяся на противоположной стороне реки Стрыпы часть войска была разбита. Людские потери были значительными, был также утрачен обоз, а вместе с ним припасы. Ситуация была очень серьезной, армии угрожало полное уничтожение, монарху – смерть или в лучшем случае плен. На организованном в ночь с 15 на 16 августа военном совещании, на котором обсуждались возможности выхода из трудной ситуации, было принято окончательное решение о начале переговоров с ханом Ислямом III Гераем. Той же ночью татарам отправили письмо с предложе¬нием начать мирные переговоры. Однако ответа хана пришлось ждать. Утром 16 августа вновь вспыхнули бои. На этот раз большую активность проявили казаки, основные силы которых добрались до Зборова накануне поздно вечером. Богдан Хмельницкий, обладавший информацией о предложении польской стороны, сде¬ланном хану, стремился решить исход до начала переговоров. Однако яростные атаки казаков встречали отчаянный отпор поляков. Проходили часы, а желан¬ная для Хмельницкого победа все не наступала. Пополудни представитель хана прибыл на поле боя с сообщением о начале мирных переговоров между поль¬ским королем Яном Казимиром и крымским ханом Ислямом III Гераем. Было приказано прекратить бои, сражение было окончено. 19 августа 1649 г. были завершены официальные переговоры, и произошел обмен подписанными доку¬ментами соглашения, которое вошло в историю как Зборовское мирное соглаше¬ние, по названию населенного пункта, где оно было заключено.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Wojskowości; 2017, 6; 71-122
    2299-3916
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Wojskowości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Skład sił polskich pod Piławcami
    The composition of Polish forces at Piławce
    Состав польских войск под Пилявцами
    Autorzy:
    Rogowicz, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1918348.pdf
    Data publikacji:
    2019-08-15
    Wydawca:
    Wojskowe Biuro Historyczne
    Tematy:
    kampania piławiecka
    powstanie Chmielnickiego
    komput
    Piławce campaign
    Khmelnytsky Uprising
    пилявицкая кампания
    восстание Хмельницкого
    компут
    Opis:
    Artykuł jest próbą ustalenia składu wojsk polskich, jakie walczyły 21–23 września 1648 r. pod Piławcami z armią kozacką Chmielnickiego wspartą posiłkami tatarskimi. Ogółem armia polska dowodzona przez wojewodę sandomierskiego Władysława Dominika księcia Zasławskiego liczyła tam wg etatów blisko 30 tys. wojska. Po odliczeniu ślepych porcji przekraczała już tylko 20 tys. żołnierzy do boju. Jednak wraz ze służbą obozową można ją szacować nawet na 60 tys. ludzi, choć spośród tej służby jedynie 5 tys. miało broń palną. Jeśli chodzi o etatowy skład oddziałów, to udało się ustalić udział w bitwie 2706 husarzy, 2800 arkebuzerów, 4118 kozaków, 4570 piechoty, 2680 dragonów w chorągwiach o znanym składzie. To zaledwie 16 874 spośród blisko 30 tys. etatów. Wiadomo, że w bitwie brało udział co najmniej dodatkowych 7 chorągwi husarskich, 5 wołoskich i tatarskich, 3 dragońskie, więcej niż 12 kozackich. Do tego dochodziło 1050 koni w chorągwiach o nieustalonym rodzaju kawalerii (głównie kozaków i arkebuzerów) oraz piechota chorążego koronnego Aleksandra Koniecpolskiego i wojewody ruskiego Jeremiego Michała Korybuta księcia Wiśniowieckiego. O jakości wojska można napisać wiele dobrego, niestety, jego wodzem był człowiek bez doświadczenia wojennego. Pogłębienie tych ustaleń będzie wymagało jeszcze wiele pracy badawczej.
    The article is an attempt to determine the composition of Polish forces that fought at Piławce on 21–23 September 1648 against the Cossack army of Chmielnicki supported by Tatar reinforcements. In total, the Polish army commanded by the Sandomierz voivode Prince Władysław Dominik Zasławski consisted of nearly 30 000 troops. After deducting blind portions, it only exceeded 20 000 soldiers to battle. However, together with the camp service, it can be estimated at as much as 60 000 people, although only 5000 of the servicemen had firearms. As far as the composition of full-time units is concerned, it was possible to confirm the participation of 2706 hussars, 2800 arquebusiers, 4118 Cossacks, 4570 foot soldiers, 2680 dragoons in units – banners (chorągiew) – of a known composition. This is only 16 874 out of nearly 30 000 positions. It is known that at least 7 additional hussar banners, 5 Wallachian and Tatar ones, 3 dragoon banners and more than 12 Cossack ones took part in the battle. They were accompanied by 1050 horses in banners of unknown cavalry type (mainly Cossacks and arquebusiers) and the infantry of the crown ensign (chorąży koronny) Aleksander Koniecpolski and the Russian voivode Prince Jeremi Michał Korybut Wisniowiecki. Many positive remarks can be made about the quality of the troops, but unfortunately they were commanded by a man without war experience. A deeper look into these findings shall require a lot more research.
    Статья представляет собой попытку определить состав польских войск, сражавшихся 21–23 сентября 1648 г. под Пилявцами с казацкой армией Хмельницкого, поддерживаемой татарскими войсками. В целом, польская армия под командованием сандомирского воеводы, Владислава Доминика, князя Заславского, насчитывала около 30 000 военнослужащих согласно занимаемым должностям. Если отнять „слепые порции”, то число солдат составляло уже лишь 20 000. Однако вместе со служащими в лагере количество человек могло достигать даже 60 000, хотя среди них лишь 5000 имели огнестрельное оружие. Что касается постоянного состава отрядов, то удалось определить участие в битве 2706 гусаров, 2800 аркебузиров, 4118 казаков, 4570 солдат пехоты, 2680 драгунов в хоругвях с известным составом. Это едва 16874 из почти 30 000 ставок. Известный факт, что в битве участвовало не менее 7 дополнительных гусарских хоругвей, 5 валашских и татарских, 3 драгунских, более 12 казацких. Кроме того, было 1050 лошадей в хоругвях неопределенного типа кавалерии (в основном казаки и аркебузы) и пехота коронного Александра Конецпольского и воеводы русского Иеремии Михала Корибута, князя Вишневецкого. О качестве армии можно написать много хорошего, но, к сожалению, ее лидером был человек без опыта проведения боев. Углубление выводов и результатов этой работы потребует большой исследовательской работы.
    Źródło:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2019, XX (LXXI), 1 (267); 11-51
    1640-6281
    Pojawia się w:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Co za czasy!… Chamy taki miód piją! Boże, Ty to widzisz i nie grzmisz?”. O deprecjacji Kozaków przez szlachtę Rzeczypospolitej w okresie powstania Chmielnickiego
    Autorzy:
    Drozdowski, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/607646.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Zaporozhian Cossack
    the Khmelnytsky Uprising depreciation
    nobility
    the Commonwealth
    sejm
    memoirs
    poetry
    Kozacy
    powstanie Chmielnickiego
    deprecjacja
    szlachta
    Rzeczpospolita
    pamiętniki
    poezja
    Opis:
    The article concerns the problem of the depreciation of the Zaporozhian Cossack by the nobility of the Polish-Lithuanian Commonwealth during the Khmelnytsky Uprising. There has been made a detailed analysis of such sources as correspondence, resolutions of Polish parliaments, memoirs or, finally, occasional poetry, which clearly indicate the occurrence of the tendency to identify Cossacks with peasants and thus their rise to peasant rebellion. In addition, issues related to the depreciation of the leader of the uprising of Bohdan Khmelnytsky, who was perceived by the nobility of the Commonwealth as a peasant, were also raised. The article emphasizes that the tendency towards the depreciation of Cossack among the nobility of the Polish-Lithuanian Commonwealth during the uprising led by Khmelnytsky strengthened its conviction that the events of 1648 were nothing more than the rebellion of the subjects – peasants who were mainly against the social and economic order of the Polish-Lithuanian Commonwealth. By identifying the Cossacks with the low-class population and perceiving them as peasants, trappers, slaves, simpletons, the nobility, by the same token, were conscious of their national state-creating power or even greater political ambitions and were convinced that they were primarily driven by low motives such as blood lust, destruction or even the desire for wealth and power.
    Artykuł dotyczy problemu deprecjacji Kozaka zaporoskiego przez szlachtę Rzeczypospolitej Obojga Narodów podczas powstania prowadzonego przez Bohdana Chmielnickiego. Szczegółowa analiza dotyczyła takich źródeł, jak korespondencja, uchwały parlamentów polskich, wspomnienia, poezja okolicznościowa, które wyraźnie wskazują na występowanie wśród szlachty tendencji do identyfikowania Kozaków z chłopami, a tym samym ich dojścia do buntu chłopskiego. Podjęto również kwestie związane z deprecjacją przywódcy powstania – Chmielnickiego, postrzeganego przez szlachtę Rzeczypospolitej jako chłopa. Podkreślono, że tendencja do deprecjacji Kozaka wśród szlachty Rzeczypospolitej Obojga Narodów podczas powstania Chmielnickiego wzmocniła jej przekonanie o tym, że wydarzenia 1648 r. były niczym innym, jak buntem poddanych – chłopów, skierowanym głównie przeciwko porządkowi gospodarczemu Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Identyfikując Kozaków z ludnością niskiej klasy i postrzegając ich jako chłopów, traperów, niewolników i prostaków, szlachta była świadoma swojej narodowej władzy państwowej lub nawet większych ambicji politycznych i była przekonana, że kierowały nimi przede wszystkim niskie motywy, takie jak żądza krwi, zniszczenie, a nawet pragnienie bogactwa i władzy.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia; 2018, 73
    0239-4251
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Próby organizacji wojsk „obrony domowej” przez szlachtę województw kijowskiego, bracławskiego i czernihowskiego (1649–1650)
    Autorzy:
    Kupisz, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/601846.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    powstanie Chmielnickiego
    Ukraina
    wojsko
    samorząd szlachecki
    Khmelnytsky’s Uprising
    Ukraine
    armed forces
    noble self-government
    Opis:
    Przedmiotem analizy są próby organizacji wojsk samoobrony terytorialnej przez sejmiki województw kijowskiego, bracławskiego i czernihowskiego w latach 1649–1650. Szlachta województw ukrainnych, ogarniętych powstaniem kozackim, schroniła się wówczas na terenie Wołynia, Rusi i Lubelszczyzny. Miała jednak nadzieję, że po zawieszeniu broni z Bohdanem Chmielnickim zdoła powrócić na Ukrainę, a dzięki własnym, samorządowym siłom zbrojnym przywróci na niej ład i pokój. The subject of the analysis are attempts to organize territorial self-defence force undertaken by the dietines of Kiev, Bracłav, and Chernihów palatinates in 1649– 1650. The nobility of the Ukrainian palatinates engulfed by the Cossack uprising, took shelter in the territory of Volhynia, Ruthenia, and the Lublin region. They hoped, however, that after a ceasefire with Khmelnytsky they would return to Ukraine, and thanks to their own self-defence armed forces they would be able to restore order and peace.
    Źródło:
    Kwartalnik Historyczny; 2018, 125, 1
    0023-5903
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Historyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bitwa pod Konstantynowem, 26–28 lipca 1648 roku
    Battle of Konsttiantyniv, 26–28 July 1648
    Битва под Константиновом, 26–28 июля 1648 года
    Autorzy:
    Rogowicz, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1925801.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wojskowe Biuro Historyczne
    Tematy:
    bitwa pod Konstantynowem
    powstanie Chmielnickiego
    Rzeczpospolita Obojga Narodów
    Battle of Konstiantyiniv
    Khmelnytsky Uprising
    Polish-Lithuanian Commonwealth
    битва под Константиновом
    Восстание Хмельницкого
    Речь Посполитая
    Opis:
    W 1648 r. podczas rebelii kozackiej Chmielnickiego pod Konstantynowem doszło do jednej z większych bitew. Siły kozackie Krzywonosa w liczbie 40 tys. ludzi po zdobyciu Połonnego wzrosły do 50 tys. i skierowały się na południe pod Konstantynów, gdzie w tym czasie zebrało się 1200 lub 1500 żołnierzy wojewody sandomierskiego Władysława Dominika Zasławskiego pod wodzą Krzysztofa Koryckiego i regiment pieszy Samuela Osińskiego w sile 1200 osób. Obok, w Rosołowcach, stały cofające się wcześniej przed Maksymem Krzywonosem oddziały Jeremiego Wiśniowieckiego – 4 tys. i Janusza Tyszkiewicza 1,2 tys. Te na wieść o zagrożeniu Konstantynowa poszły na pomoc Koryckiemu i Osińskiemu. W bitwie 26 lipca Kozacy zostali pobici nad przeprawą i ścigani do taboru. 28 lipca wzmocnieni do 60 tys. ludzi uderzyli ponownie. Wiśniowiecki, który przed tym atakiem odesłał tabory z piechotą, stawił czoła z jazdą i dragonami. Polacy rozbili lewe skrzydło kozackie i centrum, po czym odeszli na zachód. Kozacy nie odważyli się na dalszy marsz za siłami polskimi i przeprawili się przez Konstantynów na południowy wschód, skąd wysłali zagony na Podole.
    In 1648 during the Cossack Khmelnytsky Uprising one of the major battles took place near Kostiantyniv. The 40 thousand people Cossack forces of Kryvonis increased up to 50 thousand after conquering Polonne and headed south to Kostiantyniv, where at that time 1200 or 1500 soldiers of the voivode of Sandomierz Voivodeship Władysław Dominik Zasławski gathered under Krzysztof Korycki’s command, accompanied by the infantry regiment of Samuel Osiński (1200 troops). Nearby, in Rosolovce, there stood Jeremi Wiśniewiecki’s units (4000 people) retreating because of the approach of Maksym Kryvonis’ forces, as well as Janusz Tyszkiewicz’s units (1200 people). Hearing that Kostiantyniv is in danger they came to Korycki’s and Osiński’s aid. In the battle of 26th July the Cossacks were defeated on the crossing and chased up to the convoy of military vehicles. On the 28th July, reinforced up to 60 thousand people, they struck again. Wiśniowiecki, who had sent the military vehicles away with the infantry before the attack, faced the enemy with the cavalry and dragoons. The Poles defeated the Cossack left wing and their center and then they left to the west. The Cossacks did not dare to march further following the Polish forces and crossed Kostiantyniv heading south-west, from where they sent troops to Podolia.
    В 1648 г. во время казацкого восстания Хмельницкого под Константиновом (Староконстантиновом) произошла крупная битва. Казацкие силы Кривоноса в количестве 40 тысяч человек после захвата Полонного возросли до 50 тысяч человек и отправились под Константинов, где в то же время собралось 1200–1500 солдат сандомирского воеводы Заславского под руководством Корицкого и полк пехоты Осинского – 1200 человек. Рядом, в Росоловцах, стояли отступающие ранее перед Кривоносом отряды Иеремии Вишневецкого – 4 тысячи человек и Януша Тышкевича – 1,2 тысяч. Узнав об угрозе Константинову, они пошли на помощь Корицкому и Осинскому. В битве 26 июля казаки потерпели поражение на переправе и сгонялись в табор. 28 июля был нанесен еще один удар группой в количестве уже 60 тысяч человек. Вишневецки, который перед этой атакой отправил табор с пехотой, держал удар с кавалерией и драгунами. Поляки разгромили левое казацкое крыло и центр, затем отошли на запад. Казаки не решились продолжать движение за польскими силами и переправились через Константинов на юго-восток, откуда выслали отряды на Подолье.
    Źródło:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2017, XVIII (LXIX), 2 (260); 13-44
    1640-6281
    Pojawia się w:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dwa niepublikowane szkice obozów wojska litewskiego podczas kampanii przeciw powstaniu Chmielnickiego
    Two unpublished sketches of the camps of Lithuanian army during the campaign against the Khmelnytsky Uprising
    Два неопубликованных рисунка, посвященные лагерям литовской армии во время кампании против восстания Хмельницкого
    Autorzy:
    Spodaryk, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1926832.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wojskowe Biuro Historyczne
    Tematy:
    Radziwiłłowie
    Janusz Radziwiłł
    Wielkie Księstwo Litewskie
    powstanie Chmielnickiego
    XVII wiek
    Radziwiłł family
    Grand Duchy of Lithuania
    Khmelnytsky Uprising
    17th century
    Радзивиллы
    Януш Радзивилл
    Великое Литовское Княжество
    Восстание Хмельницкого
    XVII век
    Opis:
    Artykuł omawia dwa niepublikowane rysunki przedstawiające obozy wojska litewskiego w czasie powstania Chmielnickiego. Rysunki pochodzą ze zbioru notatek i rysunków przechowywanych w Narodowym Archiwum Historycznym Białorusi w Mińsku. Zespół ten, niewątpliwie związany z Radziwiłłami birżańskimi, publikowano do tej pory kilka razy po białorusku i rosyjsku, jednakże nie poświęcono mu nigdy dostatecznie szczegółowego studium. Dotychczasowi badacze mińskiego zbioru rysunków nie zwrócili uwagi m.in. na omawiane w artykule plany obozów wojskowych.
    The paper discusses two unpublished drawings presenting the camps of the Lithuanian army during the Khmelnytsky Uprising. They come from the collection of notes and drawings preserved in the National Historical Archives of Belarus in Minsk. This collection, undoubtedly connected with the Radziwiłł family of Birże, has been published several times in Belorussian and in Russian until now, but has not been studied thoroughly enough yet. Previous researchers of the Minsk collection of drawings did not notice i.a. the plans of the military camps, discussed in the article.
    В статье рассматриваются два неопубликованных рисунка, на которых представлены лагеря литовской армии во время восстания Хмельницкого. Рисунки взяты из архива заметок и рисунков, хранящихся в Национальном историческом архиве Беларуси в Минске. Эти материалы, несомненно связанные с биржанскими Радзивиллами, публиковались до этого времени несколько раз по-белорусски и по-русски, однако им не были посвящены достаточно подробные исследования. До сей поры исследователи минского собрания рисунков не обратили внимания, в частности, на обговариваемые в статье планы военных лагерей.
    Źródło:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2018, XIX (LXX), 3-4 (265-266); 225-240
    1640-6281
    Pojawia się w:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Armia koronna Rzeczypospolitej w sporach i rozgrywkach politycznych pierwszych lat wojny na Ukrainie (1648-1649)
    Autorzy:
    Janas, Eugeniusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/631673.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Khmelnytsky Uprising, the Crown army and politics, rebellions and soldiers’ confederacies in the middle of the 17th century.
    Powstanie Chmielnickiego, wojsko koronne i polityka, bunty i konfederacje żołnierskie połowy XVII wieku
    Opis:
    The events of the first years of war in Ukraine clearly suggest an increase of the army’s involvement in the country’s public life. This tendency has to be regarded largely as a new and unprecedented phenomenon of the political life of the Commonwealth, visible from the outbreak of the Khmelnytsky Uprising to at least the 70s of the 17th century. It is possible to believe that this state of affairs stemmed from two main reasons- the endeavoursof some of the groups and representatives of the elites, in numerous cases also simultaneously present within the circle of the army elders, to establishing their influences and political role through navigating or manipulating the army, one of the instruments of gaining these influences and attitude of a broader circle of the soldiers from nobility, who saw in themselves not only a military branch of the country, but also fully-fledgedcitizens, entitled to co-deciding on all the aspects of the Crown just like the nobility. This tendency can be noticed already during the interregnum and elections in 1648 (i.e. in the time of the Lviv circle of the general army in September, making essentially illegal, even if later approved, election of a commander-in-chief), but the decisive influence on the choice of a new sovereign was nevertheless not granted to the army. In the coming months and years, the control over the army triggered a rivalry between the monarch, royal court, the key senators, generals and other people from the circle of the elders and the elites of aristocracy. As a consequence the army was becoming politicised. At the same time critical attitude of the soldiers’ circles towards the country (the monarch, royal court and senate) was building up, in the largest part generated by the destruction of financial and military apparatus of the Commonwealth escalating in the war conditions. Rebellious atmosphere triggered mainly by economic factors was more frequently occurring in the army. A new esprit de corps of the army, being created from 1648, was inspiring the soldiers to demand changes in the country’s politics, including entitlements which had not been so far grantedto the army. Simultaneously, the forms of self-governing organisation of the army (the military circles) were being consolidated and solidified, a more permanent programme expressing soldiers’ aspirations was being crystallised and planks for the future and more dramatic rebellions and confederacies, easily submitting to the political inspiration, were being created.
    Wydarzenia pierwszych lat wojny na Ukrainie wyraźnie wskazują na wzrost zaangażowania armii w życie publiczne państwa. Tendencję taką uznać trzeba w znacznym stopniu za nowe i bezprecedensowe zjawisko życia politycznego Rzeczypospolitej widoczne od chwili wybuchu powstania Chmielnickiego przynajmniej do lat 70. XVII stulecia. Taki stan rzeczy wynikał, jak można sądzić, z dwóch głównych powodów – dążeń niektórychgrup i przedstawicieli elity władzy, w licznych wypadkach zresztą obecnych równocześnie w kręgu starszyzny wojskowej, do ugruntowania wpływów i roli politycznej poprzez sterowanie bądź manipulowanie armią, jednym jeszcze instrumentem zdobywania owych wpływów oraz postawy szerszego środowiska szlacheckich żołnierzy widzących w sobie nie tylko zbrojne ramię państwa, ale i jego pełnoprawnych obywateli uprawnionych jak cała szlachta do współdecydowania we wszelkich sprawach Rzeczypospolitej. Tendencjętaką dostrzegamy już podczas bezkrólewia i elekcji 1648 r. (np. w czasie lwowskiego koła generalnego wojska we wrześniu, dokonującego nielegalnego w gruncie rzeczy, chociaż zaaprobowanego potem wyboru wodza naczelnego),ale decydującego wpływu na obiór nowego władcy armia jednak nie uzyskała. W następnych miesiącach i latach o kontrolę nad wojskiem rywalizował monarcha, dwór, kluczowi senatorowie, wodzowie i inni ludzie z kręgu starszyzny i magnackiej elity. W konsekwencji postępowało upolitycznienie wojska. Narastał równocześnie krytyczny stosunek środowiska żołnierskiego do państwa (monarchy, dworu, sejmu) wywoływany w głównej mierze narastającą w warunkach wojny destrukcją aparatu skarbowo-wojskowego Rzeczypospolitej. W armii coraz częściej pojawiały się buntownicze nastroje spowodowane głównie czynnikami ekonomicznymi.Kształtujący się od 1648 r. do pewnego stopnia nowy esprit de corps wojska inspirował żołnierzy do żądań zmian polityki państwa, w tym przyznaniu armii uprawnień dotychczas nie występujących. Umacniały i utrwalały się zarazem formy organizacji samorządowej wojska (koła wojskowe), krystalizował się trwalszy program wyrażający aspiracje żołnierzy, powstawały przesłanki przyszłych, bardziej dramatycznych buntów i konfederacji, łatwo poddających się politycznej inspiracji.
    Źródło:
    Res Historica; 2014, 38
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Armia koronna Rzeczypospolitej w sporach i rozgrywkach politycznych pierwszych lat wojny na Ukrainie (1648-1649)
    Autorzy:
    Janas, Eugeniusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/632315.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Khmelnytsky Uprising, the Crown army and politics, rebellions and soldiers’ confederacies in the middle of the 17th century.
    Powstanie Chmielnickiego, wojsko koronne i polityka, bunty i konfederacje żołnierskie połowy XVII wieku
    Opis:
    Wydarzenia pierwszych lat wojny na Ukrainie wyraźnie wskazują na wzrost zaangażowania armii w życie publiczne państwa. Tendencję taką uznać trzeba w znacznym stopniu za nowe i bezprecedensowe zjawisko życia politycznego Rzeczypospolitej widoczne od chwili wybuchu powstania Chmielnickiego przynajmniej do lat 70. XVII stulecia. Taki stan rzeczy wynikał, jak można sądzić, z dwóch głównych powodów – dążeń niektórychgrup i przedstawicieli elity władzy, w licznych wypadkach zresztą obecnych równocześnie w kręgu starszyzny wojskowej, do ugruntowania wpływów i roli politycznej poprzez sterowanie bądź manipulowanie armią, jednym jeszcze instrumentem zdobywania owych wpływów oraz postawy szerszego środowiska szlacheckich żołnierzy widzących w sobie nie tylko zbrojne ramię państwa, ale i jego pełnoprawnych obywateli uprawnionych jak cała szlachta do współdecydowania we wszelkich sprawach Rzeczypospolitej. Tendencjętaką dostrzegamy już podczas bezkrólewia i elekcji 1648 r. (np. w czasie lwowskiego koła generalnego wojska we wrześniu, dokonującego nielegalnego w gruncie rzeczy, chociaż zaaprobowanego potem wyboru wodza naczelnego),ale decydującego wpływu na obiór nowego władcy armia jednak nie uzyskała. W następnych miesiącach i latach o kontrolę nad wojskiem rywalizował monarcha, dwór, kluczowi senatorowie, wodzowie i inni ludzie z kręgu starszyzny i magnackiej elity. W konsekwencji postępowało upolitycznienie wojska. Narastał równocześnie krytyczny stosunek środowiska żołnierskiego do państwa (monarchy, dworu, sejmu) wywoływany w głównej mierze narastającą w warunkach wojny destrukcją aparatu skarbowo-wojskowego Rzeczypospolitej. W armii coraz częściej pojawiały się buntownicze nastroje spowodowane głównie czynnikami ekonomicznymi.Kształtujący się od 1648 r. do pewnego stopnia nowy esprit de corps wojska inspirował żołnierzy do żądań zmian polityki państwa, w tym przyznaniu armii uprawnień dotychczas nie występujących. Umacniały i utrwalały się zarazem formy organizacji samorządowej wojska (koła wojskowe), krystalizował się trwalszy program wyrażający aspiracje żołnierzy, powstawały przesłanki przyszłych, bardziej dramatycznych buntów i konfederacji, łatwo poddających się politycznej inspiracji.
    Źródło:
    Res Historica; 2014, 38
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nieznana strona znanej wojny: głód w armiach koronnej i kozackiej w pierwszych latach powstania Bohdana Chmielnickiego
    Неизвестная страница известной войны: голод в казацкой и коронной армиях на протяжении первых лет восстания под предводительством Богдана Хмельницкого
    Autorzy:
    Gavryliuk, Ivan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/969531.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
    Tematy:
    głód
    Kozacy
    powstanie
    Bohdan Chmielnicki
    armia koronna
    Rzeczpospolita
    hunger
    Cossacks
    uprising
    Bohdan Khmelnytsky
    crown army
    Polish-Lithuanian Commonwealth
    голод
    козаки
    восстание
    Богдан Хмельницкий
    армия коронная
    Речь Посполитая
    Opis:
    В данной статье рассмотрен малоизученный на сегодняшний день аспект восстания под предводительством Богдана Хмельницкого – голод, который был обыденным явлениям как для казацко-татарской, так и для польско-литовской армий. Причин подобной ситуации было несколько. Во-первых, это почти полное самоустранение государственных институций в вопросе обеспечения солдата хотя бы минимальным количеством продовольствия (разумеется, это более касалось армии Речи Посполитой). Во-вторых, это характер и продолжительность самой войны, когда беспрестанные военные действия, а также уничтожение сотен сел и местечек на украинских землях создали ситуацию, при которой снабжение провизией становилось архисложным заданием, а отряды для поиска еды для солдат и фуража для лошадей отходили на десятки километров от главных сил (это касалось обеих сторон конфликта). В-третьих, это специфика отдельных военных кампаний, например блокада коронной армии в Збараже летом 1649 р. Все эти факторы приводили к изнуряющему голоду, который испытали на себе солдаты с обеих сторон, что, соответственно, нашло свое отображение на страницах многочисленных источников, которые были использованы в данной статье
    Źródło:
    Wschodni Rocznik Humanistyczny; 2019, XVI, 2; 115-132
    1731-982X
    Pojawia się w:
    Wschodni Rocznik Humanistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies