Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Kawaleria" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Beliniak, ułan, dowódca, jeniec, emigrant. Generał bryg. Zygmunt Piasecki „Dublańczyk” (1893–1954)
„Beliniak”, Uhlan, Commander, Prisoner of War, Emigrant. The Life of Brig. Gen. Zygmunt Piasecki „Dublańczyk” (1893–1954)
„Beliniak”, Ulan, Kommandeur, Kriegsgefangener, Emigrant. Brigadegeneral Zygmunt Piasecki „Dublańczyk” (1893–1954)
Autorzy:
Janczak, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/7431775.pdf
Data publikacji:
2023-07-27
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
Zygmunt Piasecki
Wojsko Polskie
kawaleria
niewola niemiecka
emigracja
Polish Army
cavalry
German captivity
emigration
polnische Armee
Kavallerie
deutsche Gefangenschaft
Emigration
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie losów gen. bryg. Zygmunta Piaseckiego. Urodzony 14 grudnia 1893 r. w Szafarni po skończeniu szkoły we Włocławku wyjechał do Lwowa, a następnie do Dublan, gdzie studiował. W momencie wybuchu I wojny światowej przerwał studia na Akademii Rolniczej i 28 sierpnia 1914 r. wstąpił do podporządkowanych władzom austro-węgierskim Legionów Polskich. Piasecki został przydzielony do 1 szwadronu ułanów, późniejszego 1 Pułku Ułanów pod dowództwem Władysława Beliny-Prażmowskiego. Podczas służby w legionach Piasecki posługiwał się pseudonimem „Dublańczyk”. Po zakończeniu I wojny światowej wstąpił do Wojska Polskiego. W latach 1920–1929 był dowódcą 7 Pułku Ułanów Lubelskich im. gen. Kazimierza Sosnkowskiego. Na czele pułku walczył w wojnie polsko-sowieckiej. W 1929 r. Piasecki został wyznaczony na dowódcę 17 Brygady Kawalerii, a od 1930 r. do 1939 r. był dowódcą Krakowskiej Brygady Kawalerii. W stopniu generała brygady walczył w kampanii polskiej 1939 r. W wyniku działań wojennych dostał się do niewoli niemieckiej i był przetrzymywany m.in. w Oflagu VII A Murnau. Po zakończeniu II wojny światowej zamieszkał na emigracji we Francji. Zmarł 26 stycznia 1954 r. w Nicei. Był jednym z trzech oficerów WP trzykrotnie odznaczonych Orderem Wojennym Virtuti Militari.
The article discusses the life of Brig. Gen. Zygmunt Piasecki, who was born on 14 December 1893, in Szafarnia, Poland. Aft er fi nishing school in Włocławek, he went to Lviv and then to Dublany, where he studied at the Agricultural University. After the outbreak of World War I he interrupted his studies and on 28 August 1914 he joined the Polish Legions subordinated to the Austro-Hungarian authorities. Piasecki was initially assigned to the 1st Uhlan Squadron, and later served with the 1st Uhlan Regiment under the command of Władysław Belina-Prażmowski. During his service in the Legions, Piasecki used the pseudonym „Dublańczyk”. After the end of World War I, he joined the Polish Army and 1920–1929 he commanded the 7th Lublin Uhlan Regiment named aft er Gen. Kazimierz Sosnkowski. As head of the regiment, he fought in the Polish-Soviet war. In 1929, Piasecki was appointed commander of the 17th Cavalry Brigade, and from 1930 to 1939 he was the commander of the Krakow Cavalry Brigade. He fought in the Polish campaign of 1939 as a brigadier general, during which he was captured by the Germans and imprisoned in Oflag VII at Murnau. Aft er the end of World War II, he moved to France where he lived in exile. He died on 26 January 1954, in Nice. He was one of three officers of the Polish Army to be awarded the Virtuti Militari Order three times.
In diesem Aufsatz wird das Schicksal von Brigadegeneral Zygmunt Piasecki dargestellt. Geboren am 14. Dezember 1893 in Szafarnia, ging er nach seiner Schulzeit in Włocławek nach Lemberg und dann nach Dublany, wo er studierte. Bei Ausbruch des Ersten Weltkriegs unterbrach er sein Studium an der Landwirtschaft sakademie und trat am 28. August 1914 in die Polnischen Legionen ein, die den österreichisch-ungarischen Behörden unterstellt waren. Piasecki wurde der 1. Kavallerieschwadron, später dem 1. Kavallerieregiment unter dem Kommando von Władysław Belina-Prażmowski zugeteilt. Während seines Dienstes in den Legionen verwendete Piasecki das Pseudonym „Dublańczyk”. Nach dem Ende des Ersten Weltkriegs trat er in die polnische Armee ein. In den Jahren 1920–1929 war er Kommandeur des 7. Lubliner Ulanen-Regiments, das nach General Kazimierz Sosnkowski benannt war. An der Spitze des Regiments kämpft e er im PolnischSowjetischen Krieg. Im Jahr 1929 wurde Piasecki zum Kommandeur der 17. Kavalleriebrigade ernannt, und war von 1930 bis 1939 Kommandeur der Krakauer Kavalleriebrigade. Im Rang eines Brigadegenerals nahm er am Polenfeldzug 1939 teil. Infolge der Kriegshandlungen wurde er von den Deutschen gefangen genommen und unter anderem in Ofl ag VII A Murnau festgehalten. Nach dem Ende des Zweiten Weltkriegs lebte er in Frankreich im Exil. Er starb am 26. Januar 1954 in Nizza. Er war einer von drei polnischen Armeeoffi zieren, die dreimal mit dem Kriegsorden Virtuti Militari ausgezeichnet wurden.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2023, XXIV (LXXV), 1(283); 130-163
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Brytyjskie formacje konne na półwyspie Gallipoli w 1915 roku
British mounted formations on the Gallipoli peninsula in 1915
Autorzy:
Korzeniowski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340842.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Gallipoli
Dardanele
kawaleria
Yeomanry
ANZAC
Dardanelles
cavalry
Opis:
Kampania na półwyspie Gallipoli w 1915 r. to przede wszystkim walki mas piechoty. Ograniczony obszar oraz trudne warunki terenowe w zasadzie uniemożliwiały efektywne wykorzystanie kawalerii. Tym niemniej już po kilku tygodniach kampanii na półwyspie wylądowały pierwsze oddziały konne. Wraz z upływem kolejnych miesięcy ich liczba rosła. W szczytowym okresie w składzie brytyjskich sił znajdowało się aż 15 brygad konnych. Uzbrojenie, wyekwipowanie, a przede wszystkim zasady szkolenia pozwalały kawalerii walczyć analogicznie do piechoty. Tak też była wykorzystywana – uzupełniała obsadę fortyfikacji polowych na froncie lub też wzmacniała najbardziej osłabione dywizje piechoty. Wysyłanie formacji konnych na półwysep należy ocenić jako działanie nieracjonalne. Użycie kawalerii jako piechoty pozbawiało ją jej głównej zalety, jaką stanowi mobilność. Co więcej, walki pozycyjne powodowały znaczne straty, nawet w sytuacji względnego spokoju na froncie. Do tego dodać należy problemy z aprowizacją oraz higieną, co powodowało coraz większe ubytki niebojowe. Wraz z nadejściem jesieni trudności te tylko się pogłębiały. Dowództwo Śródziemnomorskich Sił Ekspedycyjnych zdawało sobie sprawę z tych zagrożeń. Podjęło nawet próbę pozyskania z Egiptu dodatkowych oddziałów piechoty, które miałyby zastąpić na półwyspie kawalerię. Niestety, osobiste animozje, rywalizacja oraz brak myślenia strategicznego spowodowały, że zamiary te nie zostały zrealizowane, przez co część jednostek konnych pozostała na półwyspie do ostatniego dnia kampanii.
The fighting on the Gallipoli peninsula in 1915 was primarily a clash of masses of infantry. The limited area controlled by the allies and difficult terrain basically prevented the effective use of cavalry. Nevertheless, after a few weeks, the first cavalry units landed on the peninsula. Over the following months, their number systematically grew. At its peak, the composition of the British forces included as many as 15 horse brigades. Armament, equipment, and above all, the principles of training allowed it to fight in the same way as infantry. It was used to man field fortifications at the front or to strengthen the most weakened infantry divisions. Sending horse formations to the peninsula was irrational. Using such formations as infantry deprived them of their main advantage, which was mobility. What's more, positional fighting caused significant losses, even in a situation of relative calm on the front. In addition, problems with provisions and hygiene caused increasing non-combat losses. In the fall, these problems only increased. The Mediterranean Expeditionary Force Command was aware of these problems. It even attempted to obtain additional infantry units from Egypt to replace the cavalry on the peninsula. Unfortunately, personal animosities, competition and lack of strategic thinking meant that these intentions were not implemented.
Źródło:
UR Journal of Humanities and Social Sciences; 2023, 27, 2; 76-92
2543-8379
Pojawia się w:
UR Journal of Humanities and Social Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Organizacja szkolenia kawalerzysty armii Księstwa Warszawskiego w świetle rozkazów płk. Feliksa Przyszychowskiego
Organization of Cavalry Training in the Army of the Duchy of Warsaw in the Light of the Orders of Colonel Feliks Przyszychowski
Autorzy:
Madziar, Dawid
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27316023.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
kawaleria
ułani
Księstwo Warszawskie
szkolenie wojskowe
musztra
cavalry
uhlans
Duchy of Warsaw
military training
drill
Opis:
W artykule poruszono problem organizacji szkolenia kawalerzysty Wojska Polskiego w czasach Księstwa Warszawskiego. Zasadnicze było podjęcie próby zweryfikowania, jak przy braku centralnego regulaminu dowódcy pułków radzili sobie z organizacją szkolenia oraz manewrów w podległych im oddziałach. W tym celu poddano analizie rozkazy dowódcy 9. pułku ułanów — płk. Feliksa Przyszychowskiego. Zostały one zapisane w księdze pułkowej z lat 1809—1811. Można w nich dostrzec wpływ wysyłanych do oddziału instrukcji generalnego inspektora jazdy gen. Aleksandra Rożnieckiego. W dyspozycjach pułkownika odnajdujemy wiele cennych uwag dotyczących organizacji musztry ułanów — stosowanego systemu trójkowego, ćwiczeń lancą, flankierowania, manewrów kompanii i szwadronów, szkoły pieszej i konnej żołnierza, przygotowań do lustracji pułku przez generalnego inspektora jazdy czy też porad dla oficerów na temat prowadzenia „małej wojny”.
In his article, Dawid Madziar describes the organization of cavalry training in the Duchy of Warsaw in the years 1809—1811. It shows how, in the absence of central regulations, regimental commanders coped with the organization of training and drills. The material studied by Madziar consists of the orders issued by the commander of the 9th lancer regiment, Colonel Feliks Przyszychowski. They illustrate the influence of the instructions sent to the detachment by the General Inspector of Riding, General Aleksander Rożniecki. The colonel’s dispatches contain several valuable remarks concerning the organization of the uhlan drill, the applied triangular system, lance exercises, flanking, company and squadron maneuvers, the soldier’s school on foot and on horseback, preparations for the regiment’s vetting by the general riding inspector or advice for officers on how to conduct a “small war”.
Źródło:
Wieki Stare i Nowe; 2023, 18, 23; 1-23
1899-1556
2353-9739
Pojawia się w:
Wieki Stare i Nowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podpułkownik dyplomowany Zdzisław Chrząstowski (1891–1939). Zarys biografii
General staff lieutenant colonel Zdzisław Chrząstowski (1891–1939). Outline of a biography
Autorzy:
Jarno, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23050741.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Zdzisław Chrząstowski
kawaleria polska
I Korpus Polski w Rosji
1 Pułk Ułanów Krechowieckich
4 Pułk Ułanów Zaniemeńskich
Armia „Łódź”
Kampania wrześniowa 1939
Polish cavalry
1st Polish Corps in Russia
1st Krechowiecki Uhlan Regiment
4th Zaniemeński Uhlan Regiment
Army “Lodz”
September Campaign of 1939
Opis:
Artykuł opisuje życie i karierę wojskową ppłk. Zdzisława Chrząstowskiego (1891–1939). Urodził się w Guberni Kowieńskiej w polskiej rodzinie szlacheckiej. Po ukończeniu szkoły średniej rozpoczął służbę wojskową w armii rosyjskiej, a następnie w polskich formacjach zbrojnych tworzonych w Rosji. Brał udział w słynnej bitwie pod Krechowcami w 1917 r. Po rozbrojeniu 1 Korpusu Polskiego pojechał na północ Rosji, gdzie formowały się nowe polskie oddziały. Na początku 1919 r. drogą morską przybył do Francji i został żołnierzem Błękitnej Armii gen. Józefa Hallera. W składzie 1 Pułku Szwoleżerów wiosną 1919 r. powrócił do Polski i brał udział w wojnie polsko-rosyjskiej. Za wykazaną odwagę otrzymał Order Virtuti Militari V klasy. W 1923 r. uzyskał tytuł oficera Sztabu Generalnego. W kolejnych latach pracował m.in. w Dowództwie Okręgu Korpusu nr IV w Łodzi i Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych. Zajmował także stanowisko zastępcy dowódcy 1 Pułku Ułanów Krechowieckich (1928–1931) oraz dowódcy 4 Pułku Ułanów Zaniemeńskich (1936–1938). W II Rzeczypospolitej był cenionym teoretykiem działań taktycznych kawalerii, autorem wielu artykułów o tej tematyce. W 1939 r. objął stanowisko oficera sztabu Armii „Łódź” dowodzonej przez gen. Juliusza Rómmla. Sztab armii ulokowany został w dawnym pałacu Juliusza Heinzla w Łodzi, zbombardowanym 6 września przez niemieckie samoloty. Jedną z ofiar nalotu był ppłk Chrząstowski, który zginął od odłamków jednej z bomb.
The article describes the life and military career of Lieutenant Colonel Zdzisław Chrząstowski (1891–1939). He was born in the Kaunas Governorate in a Polish noble family. After graduating high school, he started military service in the Russian army, and then in Polish armed formations formed in Russia. He took part in the famous Battle of Krechowce in 1917. After disarming the 1st Polish Corps, he went to the north of Russia, where new Polish troops were being formed. At the beginning of 1919, he came to France by sea and became a soldier of General Haller’s Army. As part of the 1st Chevaulegers Regiment, he returned to Poland in the spring of 1919 and took part in the Polish–Russian war. For his courage, he was awarded the Virtuti Militari Order of the 5th class. In 1923 he was awarded the title of an officer of the General Staff. In the following years, he worked, among others, in the Command of the Corps District No. IV in Lodz and the General Inspectorate of the Armed Forces. He was also the deputy commander of the 1st Krechowiecki Uhlan Regiment (1928–1931) and the commander of the 4th Zaniemeński Uhlan Regiment (1936–1938). During the Second Polish Republic, he was a respected theoretician of tactical cavalry operations, authoring many articles on this subject. In 1939, he took the position of a staff officer of the “Lodz” Army commanded by General Juliusz Rómml. The army headquarters was located in the former palace of Juliusz Heinzel in Lodz, bombed on September 6 by German planes. One of the victims of the air raid was Lt. Col. Z. Chrząstowski, who died from fragments of one of the bombs.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2022, 21, 2; 89-130
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Władysław Zgorzelski. Biografia sportowa oficera 1918—1939
Władysław Zgorzelski. Sports biography of the officer 1918—1939
Autorzy:
Dreger, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2175535.pdf
Data publikacji:
2022-12-30
Wydawca:
Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej
Tematy:
Wojsko Polskie
jazda
kawaleria
jeździectwo
oficer
hippika
wierzchowiec
ogier
klacz
wałach
nagroda
puchar
trofeum
Polish Army
cavalry
equestrian
officer
hippy
mount
stallion
mare
gelding
award
cup
trophy
Opis:
Artykuł prezentuje wybrany fragment życiorysu oraz sportowej kariery Władysława Zgorzelskiego. Jako przedział czasowy wybrano lata 1918–1939, czyli początki kariery wojskowej w WP, służbę kolejno w 1 Pułku Szwoleżerów, 1 Dywizjonie Artylerii Konnej, 15 Pułku Ułanów Poznańskich, 6, 5 i 4 Pułku Strzelców Konnych. Na ten okres przypada również najaktywniejsza kariera sportowa, głównie w barwach 15 Pułku Ułanów Poznańskich. Przedstawione zostały liczne sportowe osiągnięcia, w tym dwukrotne Mistrzostwo Armii. Ostatnim elementem artykułu jest służba w pułkach strzelców konnych i coraz większe obciążenie służbą, które wymusiło rozstanie ze sportem zawodowym.
The article presents a selected fragment of the biography and sporting career of Władysław Zgorzelski. The years 1918–1939, i.e. the beginning of his military career in the Polish Army, service in the 1st Light Cavalry Regiment, 1st Horse Artillery Squadron, 15th Poznań Lancers Regiment, 6th, 5th and 4th Mounted Rifles Regiments were selected as the time period. This period also saw his most active sporting career, mainly in the colours of the 15th Poznań Lancers Regiment. A number of sporting achievements are presented, including a two-time Army Championship. The article closes with his service in the mounted rifles regiments and the increasing burden of service that forced him to part with professional sport.
Źródło:
Bezpieczeństwo Obronność Socjologia; 2022, 1 (17); 101-131
2450-8489
Pojawia się w:
Bezpieczeństwo Obronność Socjologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bitwa o Polskę w sierpniu 1920 roku
Autorzy:
Korczyński, Piotr (1974- ).
Powiązania:
Polsce Wierni 2021, nr 8, s. 10-13
Data publikacji:
2021
Tematy:
Piłsudski, Józef (1867-1935)
Tuchaczewski, Michaił (1893-1937)
Armia Czerwona
Wojsko Polskie (1918-1939)
Wojna polsko-bolszewicka (1919-1920)
Kawaleria
Bitwy lądowe
Bitwa warszawska (1920)
Artykuł z czasopisma kombatanckiego
Artykuł z czasopisma popularnonaukowego
Opis:
Artykuł przedstawia działania wojenne Wojska Polskiego w wojnie polsko-bolszewickiej. Wygrana kampania kijowska wiosną 1920 roku miała zakończyć wojnę, a stała się przyczyną mobilizacji i zrywu patriotycznego całej Rosji przeciw Polsce. Tworzona od 1 lipca Armia Ochotnicza, pod wodzą generała Józefa Hallera w sile ponad 105 tysięcy żołnierzy wsparła Wojsko Polskie. Dwa istniejące dotąd fronty podzielono na trzy i wydzielono oddziały bezpośrednio dowodzone przez Naczelnika Józefa Piłsudskiego, które miały uderzyć znad Wieprza. Doszło do bitwy warszawskiej, która odmieniła sytuację. Poległo 25 tysięcy żołnierzy Armii Czerwonej, do niewoli trafiło 66 tysięcy jeńców, a 45 tysięcy przekroczyło granicę pruską i zostało internowanych. W Wojsku Polskim było 4,5 tysiąca zabitych, 22 tysiące rannych i około 10 tysięcy zaginionych.
Fotografie.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Bitwa pod Mokrą
Autorzy:
Panfil, Tomasz (1962- )
Powiązania:
Gazeta Polska 2021, nr 35, s. 80-82
Data publikacji:
2021
Tematy:
Filipowicz, Julian (1895-1945)
Wołyńska Brygada Kawalerii (Wojsko Polskie ; 1918-1939)
4 Dywizja Pancerna
II wojna światowa (1939-1945)
Kampania wrześniowa (1939)
Bitwa pod Mokrą (1939)
Kawaleria
Wojsko Polskie (1939-1945)
Granice
Artykuł publicystyczny
Artykuł z tygodnika opinii
Opis:
Tematem artykułu jest obrona polskiej zachodniej granicy po niemieckiej agresji we wrześniu 1939 roku. Obronę odcinka granicy na południe od Kłobucka powierzono Wołyńskiej Brygadzie Kawalerii dowodzonej przez pułkownika dyplomowanego Juliana Filipowicza. Brygada starła się z niemiecką 4. Dywizją Pancerną w bitwie pod Mokrą rankiem 1 września.
Fotografie.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Generał Anders i rotmistrz Roycewicz – ostatni ułani RP
Autorzy:
Chmielewski, Zbigniew.
Powiązania:
Biuletyn Informacyjny / Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej. Zarząd Główny 2021, nr 9, s. 38-47
Data publikacji:
2021
Tematy:
Anders, Władysław (1892-1970)
Roycewicz, Henryk Leliwa (1898-1990)
Wojsko Polskie (1918-1939)
15 Pułk Ułanów Poznańskich
Nowogródzka Brygada Kawalerii
II wojna światowa (1939-1945)
Kawaleria
Zawody jeździeckie
Igrzyska olimpijskie
Wojna polsko-bolszewicka (1919-1920)
Kampania wrześniowa (1939)
Agresja ZSRR na Polskę (1939)
Artykuł z czasopisma kombatanckiego
Artykuł z czasopisma historycznego
Biografia
Opis:
Artykuł przedstawia biografię generała Władysława Andersa, dowódcy 15 Pułku Ułanów Poznańskich w wojnie polsko-bolszewickiej. Autor artykułu ukazuje zbieżne losy rotmistrza Henryka Leliwy-Roycewicza i jego późniejszego dowódcy. Generał i jego ekipa jeździecka, z powodzeniem startowali w zawodach jeździeckich i olimpiadach. We wrześniu 1939 roku dowodził Nowogródzką Brygadą Kawalerii, następnie Grupą Operacyjną Kawalerii swojego imienia. Ciężko ranny dostał się do niewoli sowieckiej. Był leczony w szpitalach w Stryju i we Lwowie. Jak podkreśla autor artykułu, jeździeckie i wojenne losy obu kawalerzystów ponownie się skrzyżowały, byli leczeni w tym samym szpitalu w Stryju.
Fotografie.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Generał Anders i rotmistrz Roycewicz – ostatni ułani RP
Autorzy:
Chmielewski, Zbigniew.
Powiązania:
Biuletyn Informacyjny / Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej. Zarząd Główny 2021, nr 9, s. 38-47
Data publikacji:
2021
Tematy:
Roycewicz, Henryk Leliwa (1898-1990)
Anders, Władysław (1892-1970)
25 Pułk Ułanów Wielkopolskich (1918-1939)
Batalion "Kiliński" (Armia Krajowa)
Wojsko Polskie (1918-1939)
Konne Mistrzostwa Armii (1935 ; Suwałki)
Igrzyska Olimpijskie (11 ; 1936 ; Berlin)
II wojna światowa (1939-1945)
Kawaleria
Zawody jeździeckie
Igrzyska olimpijskie
Wojna polsko-bolszewicka (1919-1920)
Kampania wrześniowa (1939)
Agresja ZSRR na Polskę (1939)
Polskie Państwo Podziemne
Śledztwo i dochodzenie
Procesy polityczne
Więziennictwo
Artykuł z czasopisma kombatanckiego
Artykuł z czasopisma historycznego
Biografia
Opis:
Artykuł przedstawia biografię rotmistrza Henryka Leliwy-Roycewicza, oficera 25 Pułku Ułanów Wielkopolskich w Prużanie na Polesiu. Był zwycięzcą wielu zawodów jeździeckich w kraju i poza granicą. Na 13 Konnych Mistrzostwach Armii „Militari” w Suwałkach, stanowiących eliminację olimpijską, wraz z ekipą wywalczyli awans na wyjazd na igrzyska w Berlinie w 1936 roku. Zdobyli tam srebrny medal w klasyfikacji drużynowej. We wrześniu 1939 roku 25 Pułk Ułanów wchodził w skład Nowogródzkiej Brygady Kawalerii pod dowództwem generała Władysława Andersa. Wojenne losy sprawiły, że ciężko ranny rotmistrz Leliwa-Roycewicz znalazł się w szpitalu w Stryju, gdzie trafił także ranny generał Władysław Anders.
Fotografie.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Odwołania dowódców pułków kawalerii w kampanii wrześniowej 1939 r. : studium przypadku pułkownika Stefana Chomicza
Autorzy:
Radulski, Łukasz
Powiązania:
Zeszyt Naukowy / Muzeum Wojska w Białymstoku 2021, z. 34, s. 71-200
Data publikacji:
2021
Tematy:
Chomicz, Stefan (1890-1969)
5 Pułk Ułanów Zasławskich
Dowódcy
Dymisja
Kampania wrześniowa (1939)
Kawaleria
Artykuł z czasopisma historycznego
Artykuł z czasopisma wojskowego
Case study (studium przypadku)
Opis:
Autor artykułu przedstawia historiografię polskiej kawalerii biorącej udział w kampanii wrześniowej 1939 roku. Omawia kilka przypadków odwołania dowódców na polu walki, są to nieliczne przypadki ponieważ literatura przedmiotu nie zarejestrowała takich przypadków. Autor opisał sylwetki dowódców którzy zostali odwołani są to m.inn. pułkownik Stefan Chomicz, pułkownika dyplomowanego Ludwika Schweizera, pułkownika Stefana Hanke-Kulesza.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Szaleni zagończycy II Rzeczypospolitej : życiorysy złamane przez wojnę
Autorzy:
Komuda, Jacek L. (1972- ).
Powiązania:
Do Rzeczy 2021, nr 2, s. 52-54
Data publikacji:
2021
Tematy:
Dąmbrowski, Jerzy (1889-1941)
Dobrzański, Henryk (1897-1940)
Jaworski, Feliks (1892-post 1933)
Kawaleria
Oficerowie (wojsk.)
Wojna polsko-bolszewicka (1919-1920)
Artykuł z czasopisma społeczno-politycznego
Artykuł publicystyczny
Artykuł z tygodnika opinii
Opis:
Artykuł przybliża postacie trzech oficerów kawalerii przypominających XVII-wiecznych zagończyków. Jednym z nich był major kawalerii Wojska Polskiego Feliks Jaworski. W czasie I wojny światowej był dowódcą Polskiego Szturmowego Szwadronu Huzarów. Kolejnym kawalerzystą, któremu wojna złamała życiorys, był podpułkownik Jerzy Dąmbrowski. W czasie I wojny światowej służył w konnym oddziale partyzanckim. Po wojnie pojawił się w Wilnie, gdzie służył w 1 Pułku Ułanów Wileńskich. Walczył wówczas z bolszewikami oraz Niemcami. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, w której miał duże zasługi. Trzecim polskim „zagończykiem” był major Henryk Dobrzański. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do 2 Pułku Ułanów Legionów Polskich. Później brał udział w walkach z Ukraińcami.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Taniec na linach
Autorzy:
Zieliński, Michał (wojskowość).
Powiązania:
Polska Zbrojna 2021, nr 8, s. 42-45
Data publikacji:
2021
Tematy:
25 Brygada Kawalerii Powietrznej
Wojska aeromobilne
Kawaleria powietrzna
Szkolenie wojskowe
Liny wspinaczkowe
Śmigłowce
Wspinaczka
Artykuł z czasopisma fachowego
Artykuł z czasopisma wojskowego
Opis:
Żołnierze 25 Brygady Kawalerii Powietrznej niezależnie od specjalności muszą opanować techniki linowe. W szkoleniu wykorzystywane są liny alpinistyczne, przydatne jest doświadczenie we wspinaczce. Każdy kursant przechodzi badania lekarskie, aby uzyskać dopuszczenie do pracy na wysokości. Żołnierze muszą potrafić zjeżdżać na linach ze śmigłowców Mi-8/Mi-17 oraz W-3 Sokół, mogą także zdobyć uprawnienia instruktorskie w dziedzinie technik linowych.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Z tradycji weteranów Wojska Polskiego. Cz. 12-14
Autorzy:
Mazur, Aleksander.
Powiązania:
Polsce Wierni 2021, nr 1 - nr 3
Data publikacji:
2021
Tematy:
Napoleon I (cesarz Francuzów ; 1769-1821)
Poniatowski, Józef (1763-1813)
Wojsko Księstwa Warszawskiego
Wielka Armia (Francja)
Weterani (wojsk.)
Inwalidzi wojenni i wojskowi
Wojsko
Wojna
Ordery i odznaczenia
Ordre nationale de la Légion d'honneur
Wojny napoleońskie (1803-1815)
Postawy
Odwaga żołnierska
Ziemiaństwo
Arystokracja
Służba wojskowa ochotnicza
Kawaleria
Piechota
Żołnierze
Artykuł z czasopisma kombatanckiego
Opis:
Cz. 12, Wyróżnieni Legią Honorową ; nr 1, s. 10-11, 15.
Cz. 13, Z ziemiańskim rodowodem ; nr 2, s. 14-15.
Cz. 14, Ofiarne zasługi ziemian ; nr 3, s. 12-13, 17.
Cykl artykułów przedstawia dzieje weteranów Wojska Polskiego. Walczyli w szeregach armii Księstwa Warszawskiego i w jednostkach polskich wcielonych do Wielkiej Armii Francuskiej w licznych kampaniach napoleońskich. Za swoje męstwo byli niejednokrotnie wyróżniani Orderem Legii Honorowej, najwyższym francuskim odznaczeniem. Polacy otrzymali łącznie 1800 orderów: Krzyże Wielkiego Orła, Krzyże Wielkiego Oficera, Krzyże Komandorskie, Krzyże Oficerskie i Krzyże Kawalerskie Orderu Legii Honorowej. Najdzielniejsi żołnierze wynagradzani byli tytułami arystokratycznymi i nagrodami materialnymi. Weterani wywodzący się z rodów ziemiańskich aktywnie uczestniczyli w walkach, wspierali tworzone własnym sumptem oddziały rekrutów. Formowane były pułki piechoty, jazdy. Autor artykułu podkreśla zasługi ziemiańskich rodzin w organizację ochotniczych jednostek wojskowych.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
„Czerwona konnica”. Stan organizacyjny kawalerii RKKA od połowy lat 30. do momentu wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 r.
„Red cavalry”. Organizational state of the cavalry of the Workers ’and Peasants ’ Red Army from the mid-30’s till the outbreak of German-Soviet war in June 1941
Autorzy:
Smoliński, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340538.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Soviets
Workers ’and Peasants ’Red Army cavalry
Great Patriotic War
Sowiety
Robotniczo-Chłopska Armia Czerwona
kawaleria
wielka wojna ojczyźniana
Opis:
Kawaleria Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej stanowiła jej ważny komponent przeznaczony głównie do działań ofensywnych. Przez cały czas od zakończenia rosyjskiej wojny domowej aż do wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 r. trwały prace nad rozbudową jej wielkich jednostek, mianowicie brygad, dywizji i korpusów – a nawet armii konnych. Poszukiwano też optymalnych metod wykorzystania kawalerii na nowoczesnym polu walki, gdzie miała działać wraz z nowoczesnymi formacjami zmechanizowanymi i pancernymi. W artykule autor na podstawie źródeł archiwalnych oraz bogatej literatury przedmiotu – głównie rosyjskojęzycznej – przedstawił stan organizacyjny oraz liczebność kawalerii, a także zmiany w tej formacji, które nastąpiły w drugiej połowie lat 30. oraz w przededniu wielkiej wojny ojczyźnianej z lat 1941–1945.
The cavalry of the Workers ’and Peasants ’Red Army was an important component, meant mostly for offensive purposes. As a result, for the whole period from the end of Russian Civil War to the outbreak of German-Soviet war in June 1941 work was being done on the development of its large units, like brigades, divisions and corps - and even mounted armies. Ways to use them on a modern battlefield were searched for, in order to for them to cooperate with modern mechanized and armoured formations. That is why the author, based on archival sources and plentiful subject literaturemainly Russian, presented its state of organization and size, as well as the changes which occurred in the second half of the 1930’s and on the eve of the Great Patriotic War from 1941–1945.
Źródło:
UR Journal of Humanities and Social Sciences; 2020, 17, 4; 52-71
2543-8379
Pojawia się w:
UR Journal of Humanities and Social Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies