Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Katharsis" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
W poszukiwaniu wewnętrznej harmonii
Autorzy:
Henryk, Jurkowski,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/892191.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Mimezis
katharsis
paraller worlds
Mahabharata
birth of Jesus Christ
Opis:
The author imagined a short history of parallel worlds, created by human mind in order to have them as a model to play with and to solve human everyday problems. These worlds include various kinds of art such as literature, music, dance and fine art with its different forms of figures and puppets. At the beginning figures were treated by men as small idols and gradually became the puppets of the puppet theatre. Among the greatest stories of human culture, Mahabharata and Birth of Jesus Christ became most popular among common people, reaching the status of folkloric presentation. Artists were also interested in figures and puppets both as an existential metaphor and a model for the actor. However their interest was temporary. Teachers and educationists using puppets as therapeutic instruments allowing their prot to feel the touch of transcendence showed more attachment to puppets as creatures on the edge of life and death.
Źródło:
Kwartalnik Pedagogiczny; 2016, 61(1 (239)); 9-16
0023-5938
Pojawia się w:
Kwartalnik Pedagogiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fostering Resilience through Fairy Tales: The Girl Without Hands by Jacob and Wilhelm Grimm
Wzmacnianie rezyliencji poprzez bajki. Dziewczyna bez rąk braci Grimm
Autorzy:
Kaźmierczak, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/448736.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
resilience
narration
mimesis
catharsis
primary education
rezyliencja
narracja
katharsis
edukacja podstawowa
Opis:
The purpose of this paper is to exemplify the outstanding potential of literary narrations, and particularly the fairy tales, to foster resilience among primary school students. The starting point of these reflections is the mimetic-cathartic vision of a literary narration proposed already by Aristotle and then developed by such contemporary authors as Paul Ricoeur, Alasdair MacIntyre, David Carr, etc. The specific application of the general idea, according to which great literary stories have a powerful intrinsic pedagogical potential, is depicted with the use of the example of a classic tale by the Grimm brothers, The Girl Without Hands, which is a clear mimesis in both textual and figurative sense of a resilient character. Moreover, the traumatizing circumstances against which the resilient attitude develops in the protagonist are related to family background, which makes the story particularly up-to-date at present times in which we observe an outstandingly high divorce rate as well as many other types of problems affecting large numbers of children in relation with their families. A variety of “pillars” or “factors” of resilience are easily observable in the behaviour of the “girl without hands,” which converts the story into a remarkable and encouraging example of overcoming all sort of difficulties and obstacles which our students encounter on their own way towards a more complete integration and happiness.
Celem niniejszego artykułu jest zilustrowanie niezwykłego potencjału wzmacniania rezyliencji uczniów szkół podstawowych, jaki posiadają narracje literackie, a zwłaszcza baśnie. Punktem wyjścia tych refleksji jest mimetyczno-katartyczna wizja narracji literackiej, zaproponowana już przez Arystotelesa, a następnie rozwinięta przez takich współczesnych autorów, jak Paul Ricoeur, Alasdair MacIntyre, David Carr i inni. Konkretną egzemplifikacją ogólnego twierdzenia, że wielkie historie literackie posiadają znaczny potencjał pedagogiczny, jest analiza klasycznej opowieści braci Grimm Dziewczyna bez rąk, będącej doskonałą mimezą, zarówno dosłowną, jak i figuratywną, rezylientnego charakteru. Co więcej, traumatyczne okoliczności, na tle których objawia się rezylientny charakter głównej postaci, są związane z rodziną, co sprawia, że historia ta jest szczególnie aktualna w obecnych czasach, w których obserwujemy wyjątkowo dużą liczbę rozwodów, a także innego rodzaju problemy związane z rodziną, mające bezpośredni wpływ na rozwój dzieci. Różnorodność „filarów” lub „czynników” rezyliencji jest łatwo zauważalna w zachowaniu „dziewczyny bez rąk”, dzięki czemu ta narracja okazuje się być wyjątkowym i zachęcającym przykładem pokonywania wszelkich trudności i przeszkód, które napotykają również nasi uczniowie na swojej drodze do pełniejszej integracji i osobistego szczęścia.
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2017, 20, 4; 15-34
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Catharsis in phaedo and republic of Plato
Motyw oczyszczeń w fedonie i państwie Platona
Autorzy:
Pawłowski, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034790.pdf
Data publikacji:
2019-09-30
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
Tematy:
Platon
mit
misteria
katharsis
oczyszczenia
średni platonizm
Plato
myth
mystery
mysteries
catharsis
middle platonism
Opis:
The article takes up the topic of mystical motif of catharsis present in Plato’s dialogues Phaedo and Republic as well as their links with the mysticism of the Ancient Greek mysteries. The philosophical catharsis is a result of touching the divine, transcendent Truth.
Oczyszczenie (katharsis) to motyw typowo misteryjny (orfi cki). W misteriach orfi ckich oczyszczenia przybierały dwojaką formę. Pierwsze miały charakter ciągły i realizowały się w tzw. „życiu orfi ckim” (które jest jakby pierwsza formą „życia fi lozofi cznego”). Drugie spełniały się poprzez misteryjne wtajemniczenia, których istotę stanowiło duchowe doświadczenie boskości (nadprzyrodzoności). Motyw oczyszczeń w obu tych formułach odnajdujemy w dialogach Platona. Pierwsza przyjmuje formę tzw. „życia fi lozofi cznego”, które praktycznie realizuje ideał melete thanatu. Druga spełnia się poprzez dążenie do prawdy, a w punkcie kulminacyjnym przyjmuje postać duchowego doświadczenia prawdy absolutnej, którą okazuje się Bóg. Doświadczenie Prawdy absolutnej jest tu równoważne z misteryjnym wtajemniczeniem w boskość. Filozofi a w swym dążeniu do prawdy przybiera na poziomie duchowym formę filozofi cznych wtajemniczeń. Tym samym wszelkie dążenie do prawdy w formule platońskiej to niejako wejście w oczyszczające (i zarazem przyciągające) pole Prawdy absolutnej.
Źródło:
Studia Humanistyczne AGH; 2019, 18, 3; 67-74
2084-3364
Pojawia się w:
Studia Humanistyczne AGH
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Plato’s Philosophical Definition of Catharsis
Platońska filozoficzna definicja katharsis
Autorzy:
Podbielski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954288.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Grecja starożytna
religia
filozofia
Platon
katharsis
katharmos
oczyszczenie
ancient Greece
religion
philosophy
Plato
purification
Opis:
Artykuł stanowi próbę weryfikacji trafności definicji formy κάqαρσις, jaką Platon daje w Sofiście (Soph. 226d 5-10 jako καqαρμός, 226e 5-6 utożsamiony z κάqαρσις), a którą streszcza autor Definicji Platońskich jako „oddzielenie tego, co gorsze, od tego, co lepsze” (Def. 415d 4). W tym celu dokonano przeglądu różnych typów oczyszczeń i różnych typów μιάσμα, znanych kulturze greckiej, a zaprezentowanych w publikacjach Louisa Mouliniera i Roberta Parkera. Oczyszczenie jest przywróceniem stanu czystości. Stan ten, określany przez Greków słowem καqαρμός, był rozumiany przez analogię do stanu czystości fizycznej. Czystość fizyczna, niezależnie od sposobu, w jaki została osiągnięta, jest dla Greków stanem bycia sobą, wolności od domieszek. Z tego względu jest pożądana jako stan dobry. W tym też sensie człowiek zdrowy jest człowiekiem czystym. Nazwa κάqαρσις stosuje się wszelako w języku greckim wyłącznie do oczyszczenia na sucho, bez użycia wody, oraz do uleczenia, w tym wypadku już w dowolny sposób. Natomiast nazwa καqαρμός jest używana jedynie na oznaczenie oczyszczeń rytualnych. Wydaje się, że cel wielu oczyszczeń rytualnych można ująć jako usunięcie piętna zła. Przez jakiś zły postępek lub przez kontakt ze złem, ze śmiercią, przez obrazę bogów pojawia się na konkretnym człowieku rodzaj niewidocznego brudu, μιάσμα. Brud ten stwarza barierę między owym człowiekiem a bóstwem lub społeczeństwem. Jego usunięcie, analogiczne do obmycia się z brudu, pozwala na powrót do społeczności i ponowienie czynności sakralnych. W kulturze greckiej istniały ponadto oczyszczenia rytualne o charakterze zbawczym. Dzięki nim miało być możliwe zbliżenie człowieka do bogów. W koncepcji Empedoklesa służą one oczyszczeniu dajmona, którym w istocie jesteśmy, ze wszystkiego, co ziemskie; mit orficki pozwala w nich widzieć oddzielenie boskiej cząstki w nas od tego, co śmiertelne. Nie wiadomo jednak, jak dokładnie rozumiano wiele rodzajów oczyszczenia zbawczego. Zapewne też nie zawsze było to jasne dla ludzi, którzy takie oczyszczenia praktykowali. Dokonywano także wielu oczyszczeń o zupełnie niejasnym przedmiocie i celu. Oczyszczenia rytualne można by przeto, zgodnie z intencją Platona, ująć jako rodzaj oddzielenia zła i dobra, podobnie jak przywrócenie czystości fizycznej i uleczenie, lecz należy zarazem pamiętać, że jest to już interpretacja nałożona na grecki uzus i związane z nim intencje. Interpretacja taka uznaje za mało istotne dwa fakty: to, że dla Greka słowa κάqαρσις i καqαρμός nie miały tego samego znaczenia, oraz to, że często nie był on w stanie w danym typie oczyszczenia wyraźnie wskazać dobrego z natury przedmiotu oczyszczenia i usuwanego zeń w jakiś sposób zła. Definicja Platona nie oddaje więc istotnego, choć być może dla nie-filozofów niejawnego sensu greckich słów κάqαρσις i καqαρμός. Platon raczej sens ten modyfikuje: przekształca w ścisły i filozoficzny termin coś, co dla Greków było tylko zbiorem niezbyt jasno zdefiniowanych słów i wiążących się z nimi podobnych, lecz zarazem licznych i w szczegółach odmiennych idei.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2003, 51, 3; 49-61
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Piąta przestrzeń
The fifth space
Autorzy:
Hendrykowski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391499.pdf
Data publikacji:
2016-06-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
proxemics
space
dimension
human life
archetype
liminality
open space
katharsis
proksemika
przestrzeń
wymiar
życie ludzkie
archetyp
liminalność
przestrzeń otwarta
Opis:
This article presents the existence in human life of the proximate dimension, which constitutes a distinctive space. The author proves that a complete model of the dimensions in which individuals and collectives exist must include a fifth dimension. Symbolically named the open, primary or archetypal dimension, it complements the four dimensions already distinguished: public, social, private and intimate.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2016, 25; 293-307
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ifigenia w Taurydzie Eurypidesa: poetyka traumy, estetyka horroru i katharsis na scenie
Euripides’ Iphigenia in Tauris: the Poetics of Trauma, the Aesthetics of Horror and a Catharsis on the Stage
Autorzy:
Pypłacz, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2143746.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Biblioteka Jagiellońska
Tematy:
Eurypides
Ifigenia w Taurydzie
tragedia grecka
katharsis
morderstwo
horror
trauma
metateatr
Euripides
Iphigenia in Tauris
Greek tragedy
catharsis
murder
metatheatre
Opis:
Ifigenia w Taurydzie Eurypidesa w interesujący sposób łączy w sobie to, co dzisiejsi odbiorcy opisaliby jako klasyczną grozę opartą na motywie traumy z dzieciństwa (z jednej strony) oraz inteligentną, metateatralną analizę działania mechanizmu (greckiej) tragedii. Okrutna, mściwa bohaterka owej sztuki jest zarazem skrzywdzonym, nieszczęśliwym dzieckiem uwięzionym w ciele dorosłej kobiety. Walczy z dręczącymi ją wspomnieniami w specyficzny sposób, w nieskończoność inscenizując scenę własnej śmierci z rąk rodzonego ojca, Agamemnona. Świątynia w kraju Taurów służy jej jako osobliwy „teatr w teatrze”, gdzie – wśród makabrycznych dekoracji wykonanych ze szczątków ciał greckich żeglarzy – dręczona wspomnieniami dziewczyna rytualnie zabija kolejnych przybyszów ze swej ojczyzny. Nieoczekiwana wizyta brata, Orestesa, okazuje się skutecznym lekarstwem na owo niekończące się cierpienie Ifigenii. W sztuce tej Eurypides nie tylko umożliwia odbiorcom osiągnięcie katharsis, lecz także – za pomocą środków metateatralnych – pokazuje im dokładnie, na czym owa katharsis polega; w jaki sposób ludzki umysł oczyszcza się ze szkodliwych emocji. Gdy tylko Ifigenia przestaje koncentrować się na własnym cierpieniu i przenosi swą uwagę na podobnie jak ona sama udręczonego Orestesa, odzyskuje utraconą równowagę umysłu. Jednocześnie publiczność – która, naturalnie, solidaryzuje się z bohaterami – także odczuwa ulgę. Ifigenia w Taurydzie jest więc „sztuką w sztuce”, która pokazuje, jak funkcjonuje dobrze skonstruowana tragedia.
Euripides’ tragedy Iphigenia in Tauris is an interesting combination of something that today’s theatre-goers would describe as being a classic horror play based on the motif of a childhood trauma (on the one hand) and – on the other hand – a cleverly designed metatheatrical study of how the mechanism of (Greek) tragedy really works. The terrifying, cruel and murder-obsessed Iphigenia is at one and the same time a wronged, unhappy child imprisoned in the body of a grown woman. She struggles with her pain by re-enacting her own unaccomplished murder in a sinister „theatre within a theatre”, i.e. in the temple of Arthemis, where – among macabre decorations made from remnants of the bodies of those Greek sailors that she has slain so far – she ritually kills any further newcomers from her homeland. An unexpected visit by her brother Orestes proves to be an effective remedy for Iphigenia’s distress. In this play, Euripides not only enables his audience to achieve catharsis, but also – through metatheatrical means – shows us exactly how a human mind is purged of dangerous emotions: as soon as Iphigenia stops concentrating on her own pain and starts to sympathize with Orestes, her mind is cured, and she is restored to a state of happiness. At the same time, the audience – who sympathize wih the characters – also feel a sense of relief. Iphigenia in Thauris is therefore a play within a play that shows us how a good tragedy works.
Źródło:
Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej; 2019-2020, 69-70; 5-15
0006-3940
2450-0410
Pojawia się w:
Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Seeking resistance: the cathartic works of old veterans
Autorzy:
Iglesias Pruvost, Virginia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/606253.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Zeugnis
Propaganda
Katharsis
Widerstand
Kriegstrauma
Testimony
propaganda
catharsis
resistance
war trauma
Świadectwo
katarsis
opór
trauma wojny
Свидетельства
пропаганда
катарсис
сопротивление
травма войны
Opis:
Der Band enthält die Abstracts ausschließlich in englischer Sprache.
The volume contains only abstracts in English.
Le numéro contient uniquement les résumés en anglais.
Tom zawiera abstrakty tylko w języku angielskim.
Том не содержит аннотаций на английской языке.
Źródło:
Lublin Studies in Modern Languages and Literature; 2015, 39, 1
0137-4699
Pojawia się w:
Lublin Studies in Modern Languages and Literature
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Okno McLuhana. Mem internetowy
McLuhan’s Window. The online meme
Autorzy:
Hendrykowski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954102.pdf
Data publikacji:
2021-12-28
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
meme
poetics of audio-visual messages
genre studies
parody
communication
virtual addressee
culture of communication
laughter
catharsis
social media
mem
poetyka przekazów audiowizualnych
genologia
parodia
komunikacja
adresat wirtualny
kultura komunikowania
śmiech
katharsis
media społecznościowe
Opis:
Interdscyplinarne studium analityczne poświęcone kluczowym zagadnieniom poetyki memu internetowego, jednego z najpopularniejszych gatunków współczesnej ikonosfery i audiosfery.
An interdisciplinary analytical study devoted to key issues of the poetics of the internet meme; one of the most popular genres of contemporary iconosphere and audiosphere.
Źródło:
Forum Poetyki; 2021, 26; 100-109
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies