Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Joseph Ratzinger (Benedykt XVI)" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Zwiastowanie Maryi (Łk 1,26–38) jako paradygmat powołania do życia konsekrowanego w świetle myśli Josepha Ratzingera/Benedykta XVI
The Annunciation of Mary (Lk 1:26–38) as a Paradigm of Vocation to Consecrated Life in the Light of Joseph Ratzinger/Benedict XVI’s Thought
Autorzy:
Pagacz, Małgorzata Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20434366.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:
consecrated life
Joseph Ratzinger/Benedict XVI
vocation
Mary
życie konsekrowane
Joseph Ratzinger/Benedykt XVI
Maryja
powołanie
Opis:
Artykuł przedstawia wydarzenie zwiastowania Maryi (Łk 1,26–38) jako paradygmat powołania do życia konsekrowanego w świetle myśli Josepha Ratzingera/Benedykta XVI. Specyfikę wezwania do wyłącznej miłości Chrystusa i służby Jemu w Kościele na drodze rad ewangelicznych można pełniej zrozumieć w odniesieniu do zwiastowania. Powołanie do życia konsekrowanego rodzi się z wyłącznej inicjatywy Boga i jest dziełem Jego nieskończonej miłości; jest pozytywną odpowiedzią Bogu na Jego zaproszenie do wyzwolenia się z ograniczeń własnej woli, z idei samorealizacji, z uczuć nieuporządkowanych, aby zanurzyć się w wolę Boga i dać się przez nią prowadzić. Benedykt XVI poleca osobom konsekrowanym, by – tak jak Maryja żywo zachowująca w pamięci wydarzenie zwiastowania – wracały do wydarzenia decydującego o kształcie ich życia, by pamiętały o „pierwszej miłości”, o istotnych początkach ich drogi życia całkowicie oddanego Bogu. Egzystencja osób poświęconych na własność Bogu ma być przeniknięta wiarą i wiernością Bogu, zgodnie z wypowiedzianym Jemu „tak”. Wydarzenie zwiastowania Maryi może być wzorem, typem w rozeznawaniu powołania do życia konsekrowanego.
This article presents the Annunciation of Mary (Lk 1:26–38) as a paradigm of vocation to consecrated life in the light of Joseph Ratzinger/Benedict XVI’s thought. The specificity of the call to the exclusive love of Christ and service to Him in the Church by the evangelical counsels can be understood more deeply in relation to the Annunciation. A vocation to the consecrated life arises from the initiative of God alone and is a gift of His infinite love; is a positive response to God’s invitation to free oneself from the limitations of one’s own will, from ideas of self-fulfilment, from disordered tendencies, in order to immerse oneself in the will of God and let oneself be led by it. Benedict XVI encourages consecrated persons to go back, like Mary who vividly remembers the event of the Annunciation, to that decisive event in their lives, to remember their “first love,” the essential beginning of their way of life totally dedicated to God. The life of those devoted to God must be permeated by faith and fidelity to God, according to the “yes” they have said to Him. The event of the Annunciation of Mary can be a model, a type in discerning a vocation to consecrated life.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2022, 30, 2; 131-152
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie osoby w misterium Chrystusa i kościoła wobec ideologii w ujęciu Josepha Ratzingera – Benedykta XVI
The significance of „person” in the mystery of Christ and the church against ideology according to Joseph Ratzinger / Benedict XVI
Autorzy:
Gacka, Bogumił
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31036766.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wydawnictwo Bernardinum
Tematy:
Joseph Ratzinger
Benedykt XVI
osoba
ideologia
istnienie
relacja
Chrystus
Kościół
Benedict XVI
person
ideology
subsistence
relation
Christ
Church
Opis:
Według J. Ratzingera-Benedykta XVI hermeneutycznym ośrodkiem Pisma Świętego, ukazującego zbawczą historię Boga z ludźmi, jest misterium Chrystusa i Kościoła (Christus et Ecclesia, por. św. Augustyn). Wzajemną więź stanowi relacja Miłości, czyli relacja osobowa. Wiara chrześcijańska nie odnosi się bowiem do idei, tylko do Osoby. U początku bycia chrześcijaninem jest spotkanie z Osobą Chrystusa. Jezus to imię Boga, które znaczy „Bóg zbawia”. J. Ratzinger dostrzegł dwa okresy w kształtowaniu się pojęcia osoby w teologii: (1) przejście od substancji do subsystencji (hipostazy), (2) przejście od subsystencji do relacji, zatem osoba to nie tylko samoistność, ale samoistność relacyjna, subsystencja relacyjna (relatio subsistens). Osoba ludzka jest jednością ciała i duszy, corpore et anima unus (KDK, 14). Według J. Ratzingera–Benedykta XVI stworzenie człowieka na obraz i podobieństwo Boga oznacza, że osoba ludzka jako subsystencja w relacji jest ukonstytuowana w relacji do Boga i bliźnich. Obraz Boga wyraża nie tylko rozumność i wolność, co dotychczas podkreślano, ale podobieństwo do Boga Osobowego (Communio Personarum) oznacza, że odniesienie do Boga i odniesienie do bliźniego konstytuują osobę ludzką, stanowią jej strukturę konstytutywną jako istoty relacyjnej (communio personarum). To oznacza, że osoba ludzka bez relacji do Boga i bliźniego nie może żyć. Miłuj Boga i bliźniego, to czyń, a będziesz żył! (por. Łk 10, 27–28). Podobnie jak Jan Paweł II, Benedykt XVI uważał, że autentyczna demokracja możliwa jest tylko w państwie prawnym i w oparciu o poprawną koncepcję osoby ludzkiej. Nie będąc ideologią, wiara chrześcijańska nie sądzi, by mogła ująć w sztywny schemat różnorodną rzeczywistość społeczno-polityczną i uznaje, że życie ludzkie w historii realizuje się na różne sposoby, które bynajmniej nie są doskonałe (Centesimus annus, 46). Ideologie odnoszą się do idei i posługują się osobami dla osiągnięcia celu. Ojcowie Kościoła widzieli rozstrzygające znaczenie przyjścia Osoby Jezusa Chrystusa, Syna Ojca, który stał się Człowiekiem. Zatem relacja z Osobą Jezusa chroni nas od wszelkich ideologii. Do pomagania człowiekowi w podejmowaniu tej relacji ustanowiony jest Kościół jako Oblubienica Baranka.
According to J. Ratzinger-Benedict XVI, the hermeneutical centre of Scripture, which reveals the salvifi c history of God with men, is the mystery of Christ and the Church (Christus et Ecclesia, cf. St. Augustine). The reciprocal relationship is a relationship of Love, that is, a personal relationship. The Christian faith does not refer to an idea, but to a Person. At the beginning of being a Christian is the encounter with the Person of Christ. Jesus is the name of God, which means „God saves”. J. Ratzinger saw two periods in the formation of the concept of person in theology: (1) the transition from substance to subsistence (hypostasis), (2) the transition from subsistence to relation, so that the person is not only self-existence, but relational self-existence, relational subsistence (relatio subsistens). The human person is a unity of body and soul, corpore et anima unus (Gaudium et Spes, 14). According to J. Ratzinger-Benedict XVI, the creation of man in the image and likeness of God means that the human person as relational subsistence is constituted in relation to God and fellow human beings. The image of God expresses not only reason and freedom, as has been emphasised so far, but likeness to God the Person (Communio Personarum) means that reference to God and reference to neighbour constitute the human person, constitute his or her constitutive structure as a relational being (communio personarum). This means that the human person without a relationship to God and neighbour cannot live. Love God and neighbour, do this and you will live! (cf. Lk 10:27-28). Like John Paul II, Benedict XVI believed that authentic democracy is only possible in a state governed by the rule of law and based on a correct conception of the human person. Without being an ideology, the Christian faith does not believe that it can encapsulate the diverse socio-political realities in a rigid schema and recognises that human life in history is realised in diff erent ways, which are by no means perfect (Centesimus annus, 46). Ideologies refer to ideas and use persons to achieve an end. The Church Fathers saw the conclusive signifi cance of the coming of the Person of Jesus Christ, the Son of the Father who became Man. Therefore, a relationship with the Person of Jesus protects us from all ideologies. The Church, as the Bride of the Lamb, is instituted to help man enter into this relationship.
Źródło:
Studia Pelplińskie; 2023, 57; 59-70
0239-4456
Pojawia się w:
Studia Pelplińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zmagania o tożsamość i chrześcijańskiego ducha Europy.
The struggle for identity and the Christian spirit of Europe.
Autorzy:
Bokwa, Ignacy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041054.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Joseph Ratzinger
Benedikt XVI.
Europa
Geschichte
Kultur
Werte
Christentum
Zukunft
Benedict XVI
Europe
history
culture
values
christianity
future
Benedykt XVI
historia
kultura
wartości
chrześcijaństwo
przyszłość
Opis:
Niemiecki kardynał Joseph Ratzinger, później papież Benedykt XVI, należy do najwybitniejszych teologów katolickich XX i XXI wieku. Główną dziedziną jego teologicznej aktywności jest teologia fundamentalna, która pojmuje on jako płaszczyznę szeroko pojętego dialogu o wiarygodności chrześcijaństwa we współczesnym świecie. Niniejszy artykuł podejmuje próbę analizy poglądów Josepha Ratzingera/Benedykta XVI dotyczących chrześcijańskiej tożsamości Europy. Poszczególne zagadnienia tego opracowania są następujące: Europa jako zjawisko kulturowej interakcji; Prawo do miejsca chrześcijaństwa w Europie jutra; Europejski kryzys wartości; Europejski homo oeconomicus a Ewangelia; Pożegnać dawny eurocentryzm; Odwaga w zmaganiach nowe oblicze chrześcijańskiej Europy. W zakończeniu autor wskazuje na aktualność myśli Josepha Ratzingera/Benedykta XVI na temat przyszłości Europy w kontekście bieżących przemian w Unii Europejskiej i kryzysu migracyjnego.
German Cardinal Joseph Ratzinger, later Pope Benedict XVI, is one of the greatest Catholic theologians of the 20th and 21st century. The main field of his theological activity is fundamental theology, which is perceived by him as the area of a broadly understood dialogue on the credibility of Christianity in the modern world. This article attempts to analyze the views of Joseph Ratzinger/ Benedict XVI on the Christian identity of Europe. The various issues of this study are as follows: Europe as a phenomenon of cultural interaction; Right to the place of Christianity in the Europe of tomorrow; European crisis of values; European Homo oeconomicus and the Gospel; Dismissing former Eurocentrism; Courage in the struggles of the new face of Christian Europe. In the conclusion the author emphasizes validity of Joseph Ratzinger’s/ Benedict XVI’s thoughts on the future of Europe in the context of the ongoing changes in the European Union and the migration crisis.
Der deutsche Kardinal Joseph Ratzinger, später Papst Benedikt XVI., gehört zu den herausragendsten katholischen Theologen des 20. und 21. Jahrhunderts. Der wichtigste Bereich seiner theologischen Aktivität ist die Fundamentaltheologie, die er als die Plattform eines breitgefächerten Dialogs über die Glaubwürdigkeit des Christentums in der heutigen Welt versteht. Der vorliegende Artikel stellt ein Versuch der Analyse des Gedankenguts von Joseph Ratzinger/Benedikt XVI. bezüglich der christlichen Identität Europas dar. Die einzelnen Fragen des Artikels sind folgende: Europa als ein Ereignis der kulturellen Interaktion; Daseinsrecht des Christentums im Europa von morgen; europäische Krise der Werte, europäischer homo oeconomicus und das Evangelium; Abschied vom alten Eurozentrismus; Mut im Tauziehen um ein neues Gesicht des christlichen Europas. Zum Schluss verweist der Autor auf die Aktualität des Gedankenguts von Joseph Ratzinger/Benedikt XVI, über die Zukunft von Europa im Kontext der gegenwärtigen Umwälzungen in der Europäischen Union und der Migrationskrise.  
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2017, 12; 211-231
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zarys Josepha Ratzingera/Benedykta XVI chrystologii sensu. Wokół metody
An Outline of the Christology of the Sense According to J. Ratzinger/Benedict XVI. Around the Method
Autorzy:
Moralewicz, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1050828.pdf
Data publikacji:
2020-03-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Joseph Ratzinger
Benedykt XVI
chrystologia sensu
metoda
Benedict XVI
Christology of sense
method
Opis:
Chrystologia sensu polega na ukazaniu Jezusa Chrystusa jako centrum rzeczywistości, gdyż Jego osoba daje odpowiedź na pytanie o właściwe rozumienie świata i jego skomplikowanych dziejów. Osoba Syna Bożego nadaje sens całej rzeczywistości, w tym bytowaniu rodzaju ludzkiego, gdyż posłannictwo Chrystusa odpowiada strukturze życia każdego człowieka. W Nim mamy przystęp do Boga w Duchu Świętym. Jest to żywa i konkretna obecność Boga, która ze względu na naturę wiary stanowi Kościół. Wydarzenie krzyża ma swoją kontynuację w Duchu Świętym. Doniosłość i prostota wiary – to, że jej kształt jest zamysłem samego Boga, a nie koncepcją ludzi – jawi się jako niezachwiana nadzieja kontynuacji Bożego dzieła w przyszłości. Chrystologia sensu jest więc prostym ujęciem wiary opartej na fundamentalnych prawdach odnoszących się do Chrystusa, który jest i „wczoraj i dziś, ten sam także na wieki” (Hbr 13,8).
The article describes the Christology of sense, which consists in the presentation of Jesus Christ as the centre of reality, since He is an answer to the question about the proper understanding of the world and its complicated history. Son of God gives meaning to the whole reality, including the life of humanity, since Christ’s mission corresponds to the structure of life of every man. In Him we have got an access to God in the Holy Spirit. It is a living and specific presence of God, which constitutes the Church due to the nature of faith. The event of the Cross is continued in the Holy Spirit. The significance and simplicity of faith – that its shape is the conception of God Himself, not an idea created by men – constitutes an unswerving hope of God’s composition in the future. Consequently, the Christology of sense constitutes a presentation of faith based on fundamental truths referring to Christ who is ‘the same yesterday and today and forever’ (Hebrews 13:8).
Źródło:
Teologia w Polsce; 2019, 13, 1; 181-198
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ świętych oraz mistrzów wiary na osobę i nauczanie Josepha Ratzingera — Benedykta XVI
Influence of Saints and Masters of Faith on the person and teaching of Joseph Ratzinger — Benedict XVI
Autorzy:
Wójtowicz, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28761797.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Bóg
Joseph Ratzinger
Benedykt XVI
communio sanctorum
Kościół
liturgia
ojcowie Kościoła
święci
świętość
God
Benedict XVI
church
holiness
liturgy
fathers of church
saints
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie wpływu wybranych świętych i mistrzów wiary na osobę i nauczanie kard. Josepha Ratzingera — Benedykta XVI. Podjęto próbę analizy nauczania kard. Josepha Ratzingera oraz jego teologicznych przemówień już jako papieża Benedykta XVI pod kątem związku eklezjologii ze świętością. Artykuł składa się z czterech punktów. W punkcie pierwszym została ukazana bliska relacja Benedykta XVI z Bogiem prawdziwie świętym i jedynym źródłem wszelkiej świętości. Następnie omówiono rzeczywistość communio sanctorum oraz więź Josepha Ratzingera ze świętymi. W punkcie trzecim zostało przytoczone nauczanie Benedykta XVI dotyczące życia świętych. Z kolei w ostatnim punkcie omówiono liturgię Kościoła, która w ujęciu Benedykta XVI, odgrywa kluczową rolę w drodze do osiągnięcia świętości.
The objective of this article is to show the influence of selected saints and masters of faith on the person and teaching of Cardinal Joseph Ratzinger — Benedict XVI. It attempts to analyse the teachings of Cardinal Joseph Ratzinger and his theological speeches as Pope Benedict XVI in terms of the relationship between ecclesiology and holiness. The article consists of four sections. In the first section, Benedict XVI’s close relationship with the truly Holy God and the only Source of all holiness was shown. Then, the reality of communio sanctorum and Joseph Ratzinger’s bond with the saints were discussed. In the third section, the teaching of Benedict XVI on the lives of saints was referred to. In turn, the last section discusses the liturgy of the Church, which according to Benedict XVI has a key task on the way to achieving holiness.
Źródło:
Tarnowskie Studia Teologiczne; 2021, 40, 2; 125-138
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:
Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wiarygodność rezurekcji Jezusa Chrystusa w ujęciu Josepha Ratzingera - Benedykta XVI
Autorzy:
Polaszek, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1054523.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
Tematy:
Joseph Ratzinger
Benedykt XVI
wiarygodność zmartwychwstania
rezurekcyjna świadomość Jezusa Chrystusa
znaki wiarygodności zmartwychwstania
Benedict XVI
credibility of resurection
resurrection awareness of Jesus Christ
signs of credibility of resurection
Opis:
Resurrection of Jesus Christ is the main point in His mission as a purpose and completion. Joseph Ratzinger – Benedict XVI shows many moments in Jesus life which include His awareness of the coming passion and resurrection. He draws attention to the signs of the truth of the Resurrection: empty tombs and paschal Christophanies. Pope marks that an empty grave is not in itself a proof of resurrection, but it is an important element of justifying belief in it. Moreover, Benedict XVI adds that resurrection of Jesus completed the revelation of God who saves man. In Christ we are included in the Trinity life and relation with God. In the Resurrection, a new cult begins, which is realized in Jesus the Glorified. In the Lord’s Resurrection there is also a justification for Christian hope for universal resurrection and eternal life.
Źródło:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2018, 25; 319-337
1234-8880
Pojawia się w:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Renewed Christocentric Synthesis in Joseph Ratzinger’s Logos-centric Symphony
Odnowiona synteza chrystocentryzmu w Logos-centrycznej symfonii Josepha Ratzingera
Autorzy:
Millare, Roland
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343723.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:
Benedykt XVI
Joseph Ratzinger
wiara i rozum
logos vs etos
nowoczesność
chrystologia duchowa
misja teologii
podejście chrystocentryczne
prymat miłości
Logos Wcielony
Benedict XVI
faith and reason
logos vs ethos
modernity
spiritual Christology
mission of theology
Christocentric approach
primacy of love
Incarnate Logos
Opis:
This article aims to present Joseph Razinger’s Christocentric approach to the question of the relation between faith and reason. Modernity introduces the separation between faith and reason, which results in the limitation of reason and the subordination of logos to ethos. This disunity, however, between faith and reason and the primacy of the ethos over logos affects the nature and mission of theology. In contrast to the loss of the integrative harmony between faith and reason, Joseph Ratzinger argues for the distinction and unity between faith and reason built upon the primacy of logos and a Christocentric approach. The author also intends to prove that although Ratzinger describes his theology as “fragmentary” and “incomplete,” he has gifted the Church with a renewed theological symphony that flourishes only in conjunction with the gift of faith working in concert with reason. In Ratzinger’s view only faith can enable reason to overcome the self-imposed limitation developed by modern thinkers such as Immanuel Kant. Finally, the article will demonstrate that the crowning achievement of Joseph Ratzinger/Benedict XVI’s theology is the recognition of the primacy of love as embodied by the saints who are witnesses of the transformative power of knowing and loving Jesus, the Incarnate Logos.
W niniejszym artykule przedstawiona zostanie kwestia relacji między wiarą a rozumem w ujęciu Josepha Ratzingera. Nowoczesność wprowadza rozdział między wiarą a rozumem, co skutkuje ograniczeniem rozumu i podporządkowaniem logosu etosowi. Ten brak jedności między wiarą i rozumem oraz prymat etosu nad logosem wpływa następnie na naturę i misję teologii. Wbrew temu postulowanemu brakowi integrującej harmonii między wiarą a rozumem, Joseph Ratzinger dowodzi jedności wiary i rozumu jako całości zbudowanej na prymacie logosu i podejściu chrystocentrycznym. Autor artykułu zamierza udowodnić, że chociaż Ratzinger określa swoją teologię jako „fragmentaryczną” i „niekompletną”, to zostawił Kościołowi nowatorską „symfonię” teologiczną opartą na połączeniu daru wiary z rozumem. Wykazane zostanie, w jaki sposób – według Ratzingera – wiara może umożliwić rozumowi przezwyciężenie ograniczeń narzuconych przez współczesnych myślicieli, takich jak Immanuel Kant. W ostatniej części artykułu pokazane będzie, że ukoronowaniem teologii Josepha Ratzingera/Benedykta XVI jest uznanie prymatu miłości uosabianej przez świętych, którzy świadczą o przemieniającej mocy poznania i miłości do Jezusa, Wcielonego Logosu.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2023, 31, 2; 243-262
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Relational Personalism of Joseph Ratzinger/Benedict XVI
Autorzy:
Gacka, Bogumił
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28328355.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
osoba
relacja
personalizm relacyjny
Joseph Ratzinger
Benedykt XVI
person
relation
relational personalism
Benedict XVI
Opis:
Personalizm relacyjny Josepha Ratzingera polega na przekroczeniu liczby pojedynczej w pojęciu osoby. Istnienie osoby wskazuje na drugą osobę, inną osobę, bowiem osoba jest kimś w relacji z drugą osobą. Joseph Ratzinger dostrzega dwa ważne okresy w kształtowaniu się pojęcia osoby w teologii. Pierwszy okres to przejście od substancji do subsystencji. Drugi okres to przejście od subsystencji do relacji – zatem osoba to nie tylko samoistność, ale samoistność relacyjna. Dla Ratzingera ważna była książka Theodora Steinbüchela (1888–1949) Przełom w myśleniu (Der Umbruch des Denkens, Regensburg 1936), która wprowadziła go w myślenie personalistyczne. Benedykt XVI przeciwstawia się indywidualistycznie pojmowanemu zbawieniu, podkreślając kategorię relacji (Spe salvi, nr 27). Personalizm relacyjny w teologii społecznej stanowi złoty most pomiędzy indywidualizmem a kolektywizmem. Według Josepha Ratzingera stworzenie człowieka na obraz i podobieństwo Boga oznacza, że osoba ludzka jako subsystencja w relacji jest ukonstytuowana w relacji do Boga i bliźnich.
Joseph Ratzinger’s relational personalism consists in surpassing the singular in the concept of person. The existence of a person points to another person, somebody else, for a person is someone in relation to another person. Joseph Ratzinger sees two important periods in the formation of the concept of person in theology. The first period is the transition from substance to subsistence. The second one is the transition from subsistence to relation, so that the person is not only selfhood but relational selfhood. For Ratzinger, Theodor Steinbüchel’s (1888–1949) book The Breakthrough in Thinking (Der Umbruch des Denkens, Regensburg 1936) was important in introducing him to personalist thinking. Benedict XVI opposes an individualistic understanding of salvation by emphasising the category of relationship (Spe salvi, no. 27). Relational personalism in social theology is the golden bridge between individualism and collectivism. According to Joseph Ratzinger, the creation of man in the image and likeness of God means that the human person as a subsistence in relationship is constituted in relation to God and fellow human beings.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2023, 93, 4; 37-52
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Ontic Foundations of Peace in the Perspective of Pope Benedict XVI
Autorzy:
Tatar, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28328361.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Benedykt XVI
ontyczność człowieka
personalizm
pokój
duchowość
rozwój cywilizacji
Joseph Ratzinger
Benedict XVI
human onticity
personalism
peace
spirituality
development of civilisation
Opis:
Pokój należy do fundamentalnych wartości życia ludzkiego, a także jest fundamentem budowania cywilizacji. Analiza historii prowadzi do stwierdzenia, że nie można mówić o czasie czy też okresie absolutnego pokoju. Niepełna jest także definicja twierdząca, że pokój to brak wojny i przemocy. Warto zatem zadać sobie pytanie o istotę i naturę pokoju a także realność jego zaistnienia. Sięgając do nauczania papieża Benedykta XVI, odnajdujemy spójną koncepcję dążenia do pokoju na fundamencie prawdy, miłości, sprawiedliwości, wolności i pojednania. Papież wskazuje, że te wartości zakorzenione są w naturze człowieka. To sprawia, że dyskusja na temat pokoju staje się wielowymiarowa i nie może być zamknięta w ciasnej konfesyjności.
Peace belongs to the fundamental values of human life, and it is also the foundation of civilisation-building. An analysis of history leads to the conclusion that it is not possible to speak of a time or period of absolute peace. A definition claiming that peace is the absence of war and violence is also incomplete. It is therefore worth asking the question about the essence and nature of peace as well as the reality of its occurrence. Turning to the teachings of Pope Benedict XVI, we find a coherent conception of the pursuit of peace on the foundations of truth, love, justice, freedom and reconciliation. The Pope points out that these values are rooted in human nature. This makes the discussion on peace multidimensional, so that it cannot be confined within a narrow confessionalism.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2023, 93, 4; 149-184
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Jews – „Our Older Brothers”
Die Juden – „unsere alteren Bruder”
Żydzi – „Nasi starsi bracia”
Autorzy:
Štrukelj, Anton
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560712.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu
Tematy:
Second Vatican Council
Nostra Aetate
Christian-Jewish dialogue
St. John Paul II
Joseph Ratzinger-Pope Benedict XVI
Hans Urs von Balthasar and Martin Buber
Catholic Church
Theology
II Sobór Watykański
Nostra aetate
dialog chrześcijańsko-żydowski
św. Jan Paweł II
Joseph Ratzinger – papież Benedykt XVI
Hans Urs von Balthasar i Martin Buber
Kościół katolicki
teologia
Opis:
This article discusses the relations between Jews and Christians, especially in the last 50 years, after the promulgation (October, 28th 1965) of the Decree „Nostra Aetate” of the Second Vatican Council. The paper consists of three parts: in the first part we find the evaluation of the outstanding importance of Christian-Jewish dialogue, exercised by the St. John Paul II. – In the second part our attention is focused on the theological dialogue between Hans Urs von Balthasar and Martin Buber. Finally, in the third part we take into consideration the important the theological contribution of Joseph Ratzinger-Pope Benedict XVI on behalf of Christian-Jewish living together.
Artykuł dotyczy relacji między Żydami a chrześcijanami, szczególnie w ostatnich 50 latach, po promulgacji przez II Sobór Watykański dekretu Nostra aetate (28 października 1965 r.). Artykuł składa się z trzech części. W pierwszej znajdujemy ewaluację mającego ogromne znaczenie dialogu chrześcijańsko-żydowskiego uprawianego przez św. Jana Pawła II. W drugiej części uwaga jest skoncentrowana na dialogu teologicznym między Hansem Ursem von Balthasarem i Martinem Buberem. W końcowej, trzeciej części uwzględniony został ważny wkład teologiczny Josepha Ratzingera – papieża Benedykta XVI w dziedzinę współżycia chrześcijańsko-żydowskiego.
Źródło:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia; 2016, 23; 197-208
0208-7626
Pojawia się w:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The God of the Philosophers and the God of Faith according to Joseph Ratzinger: Analysis in the Context of the Ambiguity of the Concept of God in the History of Ancient and Modern Philosophy
Autorzy:
Stępień, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28328359.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Benedykt XVI
Joseph Ratzinger
Emil Brunner
Bóg filozofów
Bóg wiary
Benedict XVI
God of philosophers
God of faith
Opis:
Niniejszy artykuł proponuje rewizję koncepcji zaproponowanej przez Josepha Ratzingera, którą pierwszy raz sformułował podczas wykładu wygłoszonego w 1959 roku. Teolog z Ratyzbony bronił w nim pojęcia teologii naturalnej przed radykalnym jej odrzuceniem dokonanym w kręgu teologów dialektycznych, a szczególnie przez Emila Brunnera. Choć odrzucenie tez owych teologów jest całkowicie słuszne, to problematyczne pozostaje traktowanie Boga filozofów jako czystej myśli (reines Denken). Artykuł niniejszy wykazuje, że Bóg filozofów starożytnych nie może być tak postrzegany, bo taka wizja opiera się na kategoriach filozofii nowożytnej i współczesnej. Zaproponowane ujęcie Boga filozofów pozwala na odrzucenie tez teologów protestanckich w nowy sposób, przy jednoczesnym przyznaniu im racji co do idei Boga w filozofii nowożytnej i współczesnej jako antropomorficznego bożka.
The article suggests a revision of the concept proposed by Joseph Ratzinger, which he first formulated in a lecture given in 1959. In it, the theologian from Regensburg defended the notion of natural theology against its radical rejection made in the circle of dialectical theologians, especially by Emil Brunner. While the rejection of the theses of these theologians is entirely correct, the treatment of the God of the philosophers as pure thought (reines Denken) remains problematic. The article demonstrates that the God of the ancient philosophers cannot be seen in this way, because such a vision is based on the categories of modern and contemporary philosophy. The proposed account of the God of the philosophers allows the theses of the Protestant theologians to be rejected in a new way, while admitting that they are right about the idea of God in modern and contemporary philosophy as an anthropomorphic idol.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2023, 93, 4; 19-35
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Church Lives by the Eucharist, the Eucharist Lives in the Church: The Ontological Identity of the Believers
Autorzy:
Proniewski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28328360.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Joseph Ratzinger
Kościół
Eucharystia
Lud Boży
Mistyczne Ciało
Wspólnota
Benedykt XVI
Church
Eucharist
People of God
Mystical Body
Community
Benedict XVI
Opis:
Przedmiotem badania w niniejszym artykule jest wyszczególnienie racji, którymi posłużył się Joseph Ratzinger do uzasadnienia binarnej ontologicznej zależności pomiędzy Kościołem a Eucharystią, rzutującej na tożsamość wierzących. Przy pomocy metody analityczno-dedukcyjnej artykuł wykazuje, że Eucharystia nie jest tylko przyczyną sprawczą dla istnienia Kościoła i trwania wierzących w Chrystusie, ale stanowi o jego istocie i jest gwarantem ontologicznej tożsamości wierzących, odzwierciedlającej ich mistyczne zjednoczenie z Chrystusem i rzutującej na witalność Kościoła. W oparciu o pisma teologiczne Ratzingera artykuł udowadnia, że znalazł on uzasadnienie komplementarności tej relacji w wymiarze chrystologiczno-pneumatologicznym istoty Kościoła i Eucharystii, wyrażonym w pojęciach: Lud Boży, Mistyczne Ciało Chrystusa i Wspólnota. Wyszedł z wydarzenia Ostatniej Wieczerzy jako fundamentu wzajemnej zależności Kościoła i Eucharystii. Podkreślił potrzebę zrozumienia celebracji liturgicznej dla uzasadnienia żywotności Kościoła. W oparciu o jedną wiarę, kult, zwierzchnictwo i braterstwo dowiódł chrystologicznej/ontycznej zasady łączącej Kościół i Eucharystię.
The object of the article is to detail the reasons used by Joseph Ratzinger to justify the binary ontological relationship between the Church and the Eucharist, projecting onto the identity of believers. With the use of an analytical-deductive method, it is argued that the Eucharist is not only an efficient cause for the existence of the Church and the continuance of believers in Christ, but it constitutes its essence and is the guarantor of the ontological identity of believers reflecting their mystical union with Christ and projecting onto the vitality of the Church. Based on Ratzinger’s theological writings, it is demonstrated that he found a justification for the complementarity of this relationship in the Christological-pneumatological dimension of the essence of the Church and the Eucharist expressed in the concepts: People of God, Mystical Body of Christ, and Community. He started from the event of the Last Supper as the foundation of the interdependence of Church and Eucharist. He emphasised the need to understand liturgical celebration to justify the vitality of the Church. He demonstrated the Christological/ontological principle linking the Church and the Eucharist on the basis of one faith, worship, supremacy, and fraternity.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2023, 93, 4; 85-107
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologiczno-estetyczne wyznaczniki sakralności dzieła muzycznego
Autorzy:
Bramorski, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668983.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
music in liturgy
determinants of sacredness of a music piece
ars celebrandi
the aesthetics of theology
Joseph Ratzinger (Benedict XVI)
muzyka w liturgii
wyznaczniki sakralności dziela muzycznego
estetyka teologiczna
Joseph Ratzinger (Benedykt XVI)
Opis:
In the face of great music, a human being rises in the attitude of contemplative admiration, feeling the border of everyday life is crossed and the land of transcendental beauty entered. Joseph Ratzinger ‒ Benedict XVI is an experienced guide on this way. Recollecting the ancient concept harmonia mundi, he outlined with impressive momentum the cosmic character of church music, in which heaven joins the earth, and the singing of angels with the singing of people so as to admire God the Creator in one ”new song”. Referring to the ancient logos theory, card. J. Ratzinger presented it as the expression of human longing for the possibility of a dialogue with the Absolute. The eternal Logos receives the face of a human being full of love in Jesus Christ. Christ sends the Holy Spirit, to lead the christian to discover the excellence of Divine Beauty reflecting itself in music. The Holy Spirit makes this beauty express itself in the life of the Church being the Mystical Body of Christ. Participating in the beauty of Divine life becomes possible thanks to liturgy, in which ”the new song” of the Poeple of God pilgrimaging to the eternal home in heaven, resounds continually. The above aspects indicate the basic theological and esthetic determinants of the musical work as sacral.
In the face of great music, a human being rises in the attitude of contemplative admiration, feeling the border of everyday life is crossed and the land of transcendental beauty entered. Joseph Ratzinger ‒ Benedict XVI is an experienced guide on this way. Recollecting the ancient concept harmonia mundi, he outlined with impressive momentum the cosmic character of church music, in which heaven joins the earth, and the singing of angels with the singing of people so as to admire God the Creator in one ”new song”. Referring to the ancient logos theory, card. J. Ratzinger presented it as the expression of human longing for the possibility of a dialogue with the Absolute. The eternal Logos receives the face of a human being full of love in Jesus Christ. Christ sends the Holy Spirit, to lead the christian to discover the excellence of Divine Beauty reflecting itself in music. The Holy Spirit makes this beauty express itself in the life of the Church being the Mystical Body of Christ. Participating in the beauty of Divine life becomes possible thanks to liturgy, in which ”the new song” of the Poeple of God pilgrimaging to the eternal home in heaven, resounds continually. The above aspects indicate the basic theological and esthetic determinants of the musical work as sacral.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2013, 11
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologia communio według kard. Josepha Ratzingera (Benedykta XVI) i pytanie o urzędy/posługi w polskim duszpasterstwie parafialnym
The Communio Theology according to Card. Joseph Ratzinger (Benedict XVI) and the Question of Offices/Ministries in Polish Churches
Autorzy:
Porosło, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040492.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kard. Joseph Ratzinger
Benedykt XVI
communio
eklezjologia communio
Kościół
urzędy
posługi
aktywne uczestnictwo (participatio actuosa)
kapłaństwo powszechne
Joseph Ratzinger
Benedict XVI
communio-ecclesiology
Church
offices
ministres
active participation (participatio actuosa)
common priesthood
Opis:
Kardynał Joseph Ratzinger, rozwijając tzw. tzw. communio-eklezjologię (Communio-Ekklesiologie), wskazywał, że „Kościół nie powinien mówić głównie o sobie, lecz o Bogu”. Mając w perspektywie to założenie metodologiczne, będziemy chcieli w niniejszym artykule wydobyć z licznych pism kard. Josepha Ratzingera, obecnie papieża-seniora Benedykta XVI, istotę jego nauczania o Kościele jako communio oraz zobaczyć, jakie znaczenie ma ten obraz Kościoła dla duszpasterskiej praxis, szczególnie w kontekście posług i uczestnictwa świeckich w liturgii, zwłaszcza w polskiej rzeczywistości duszpasterskiej. Pierwsza część artykułu ukazuje fundamenty nauczania Ratzingera o Kościele rozumianym jako communio. W drugim punkcie możemy zobaczyć, poprzez jakie zadania/posługi świeccy uczestniczą w jednym kapłaństwie Chrystusa, aby w punkcie trzecim została ukazana Ratzingerowska krytyka praktycystycznego rozumienia aktywnego uczestnictwa (participatio actuosa) świeckich w liturgii. W ostatnim punkcie zostały wydobyte wnioski dla kształtowania i rozumienia posług w konkretnym duszpasterstwie parafialnym, gdzie istotne są słowa zapisane przez samego Ratzingera: „Należyte wychowanie do liturgii powinno polegać nie na uczeniu się czynności zewnętrznych i ćwiczeniu się do nich, lecz na włączaniu się w konstytutywną dla liturgii istotę actio, czyli w przemieniającą moc Boga, która przez pośrednictwo akcji liturgicznej pragnie przemieniać nas samych i świat”. Tam, gdzie praktycyzm staje się ważniejszy od teologii, tam Kościół rozumiany jako wspólnota zbawienia staje się co najwyżej instytucją z bogatą ofertą usług religijnych.
Developing the so-called communio-ecclesiology (Communio-Ekklesiologie), Cardinal Joseph Ratzinger pointed out that “the Church should not speak mainly about itself, but about God.” Bearing in mind this methodological assumption, the author of this article is going to analyse numerous writings by Card. Joseph Ratzinger—at present Pope Emeritus Benedict XVI, in order to present the essence of his teaching about the Church as communio and to see what such image of the Church means to the priests’ praxis, especially in terms of the laity’s ministry and participation in the liturgy in the Polish pastoral reality. The first part of the article presents Ratzinger’s fundamental teachings about the Church understood as communio. In the second part, one can find out about the tasks/ministries through which lay people may participate in Christ’s only priesthood. Ratzinger’s criticism on perceiving the laity’s active participation (participatio actuosa) in the liturgy as having only a practical dimension is presented in the third part of the article. The last part includes conclusions for shaping and understanding ministries in particular churches, supported by the words written by Ratzinger himself: “Proper education for liturgy should not consist in learning and practising external acts, but in joining the essence of action, i.e. the transforming power of God, which is constitutive for the liturgy and, through liturgical action, wants to transform us and the surrounding world.” Where practical issues become more important than theology, the Church viewed as the community of salvation becomes, at the most, an institution offering a rich variety of religious services.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 8; 131-143
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Synteza teologiczna nauki o prymacie papieskim i misja Następcy Piotra w służbie prawdy w pismach J. Ratzingera/Benedykta XVI
Theological synthesis of the teaching about the Papal primacy and the mission of St. Peter’s successor in the service of truth in Joseph Ratzinger’s (Pope Benedict XVI) writings
Autorzy:
Bartocha, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/503459.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
Benedykt XVI
Joseph Ratzinger
Prymat Piotrowy
Biskup Rzymu
prymat
teologia prymatu
dialog ekumeniczny
Benedict XVI
Peter’s primacy
bishop of Rome
primacy
primacy theology
ecumenical dialogue
Opis:
The aim of this article is to present the main lines of the primacy theology as presented by Joseph Ratzinger (Pope Benedict XVI) and its significance in an ecumenical dialogue. Ratzinger, following Catholic ecclesiology, points out that the bishop of Rome carries out the task which was entrusted to Peter by Jesus. Referring to the biblical sources, he researches Peter’s place in all New Testament writings and analyses texts describing his mission. Quoting the arguments from the Bible supporting Christ's origin of Peter’s prerogatives in the area of leading and directing the Church, Ratzinger argues that Peter’s primacy has its Biblical roots and comes from God. The Bavarian theologian points out a personal character of the primacy, thus assessing that the foundation of the Church is both the person and the statement of faith, whose subject is the person. Ratzinger presents the papal office in relation to the Passion of Christ so the Peter’s primacy has a testimonial structure and is related to matryrology through following. The essence of Papacy’s message includes witnessing about Jesus Christ and His salvific message. Thus, the primacy always witnesses about a relationship of the Church with Christ, legitimizes and strengthens it. Stressing a personal character of the primacy, which is expressed in the attitude of being “on the way with Jesus” in the perspective of the Passion and the Cross, we can conclude that authenticity and authority of Christianity takes place not through law, norms and rules but through the miracle of the person of the Church Shepherd, who is responsible for the faith purity and Church unity.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2019, 28, 2; 99-116
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies