Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Jewish Theatre" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    In pursuit of the rejected "Jew from the Golah”. On life and works of dr. Jacob (Kobi) Weitzner
    W poszukiwaniu odrzuconego „Żyda z Diaspory”. O życiu i działalności doktora Jakuba (Kobi) Weitznera
    Autorzy:
    Lewkowicz-Shenholz, Lior Ester
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/19322534.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
    Tematy:
    Yiddish
    Jew
    Diaspora
    Israeliness
    Second Generation
    Jewish Theatre
    Yiddish playwriter
    jidysz
    Żyd
    diaspora
    izraelskość
    drugie pokolenie
    teatr żydowski
    dramatopisarz w języku jidysz
    Opis:
    Since the establishment of the state of Israel in 1948 everything related to the Diaspora (“Golah”) such as culture, language, or mentality was considered despicable and Israelis tried to keep away from it. Dr. Jacob (Kobi) Weitzner a writer, playwright and Yiddish theater director. This article is not about his academic achievements or artistic works, but his seminal activity for the preservation of Jewish culture in the Diaspora.
    Od powstania państwa Izrael w 1948 roku wszystko co wiązało się z diasporą (Golah) – kultura, język czy mentalność – uważane było za niegodne szacunku i Izraelczycy starali się trzymać od tego z daleka. Doktor Jacob (Kobi) Weitzner był pisarzem, dramaturgiem i reżyserem teatru żydowskiego. Artykuł nie omawia jego osiągnięć akademickich czy twórczości artystycznej, lecz przełomową działalność na rzecz zachowania kultury żydowskiej w diasporze.
    Źródło:
    Lud; 2023, 107, 1; 274-286
    0076-1435
    Pojawia się w:
    Lud
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Between the Bank and the Theatre: Retrieving Social and Cultural History of Two Landmarks of Pre-World War One Jewish Lemberg
    Autorzy:
    Delphine, Bechtel,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/897609.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Lemberg/ Lwow/ Lvov/ Lviv
    Jewish history
    Yiddish theatre
    Yiddish songs
    Melekh Rawicz
    Opis:
    Artykuł ma na celu analizę nowych perspektyw badania historii żydowskiego miasta Lemberg/Lwowa sprzed pierwszej wojny światowej na przykładzie dwóch ważnych obiektów i instytucji kulturalnych: żydowskiego banku Sokal i Lilien i teatru jidysz Jakuba Gimpla. Dzięki kolekcjom świadectw, wspomnień, archiwów, artykułów prasowych, starych fotografii i źródeł ikonograficznych, nut, a nawet wczesnych nagrań w języku jidysz, polskim i ukraińskim, możliwe jest szczegółowe odtworzenie multimedialnej historii kultury żydowskiej w mieście. Oprócz historii budynków można poznać historię osób, które w nich mieszkały i pracowały, dzięki ich zdjęciom, słowom, wspomnieniom, a nawet taśmom zawierającymi nagrania ich mowy, śpiewu i rozrywek. Badania te prowadzą do interesujących wniosków wskazujących na znacznie większą różnorodność kulturową, niż dokumentują to współczesne źródła. Można było zauważyć wielorakie kontakty między różnymi wspólnotami etnicznymi i religijnymi we Lwowie, między kulturą wysoką i niską; widoczne było również wzajemne przenikanie się obszarów językowych, narodowych, religijnych, społecznych, kulturalnych i artystycznych. Transpokoleniowa historia żydowskich rodzin jest świadectwem także ogromnej przemiany tożsamości ludzi z pokolenia na pokolenie. Zbieranie multimedialnych śladów przeszłości miasta oraz odtwarzanie dźwięków z przeszłości może przyczynić się do powstania wspólnego internetowego projektu na ten temat.
    Źródło:
    Przegląd Humanistyczny; 2015, 59(4 (451)); 105-121
    0033-2194
    Pojawia się w:
    Przegląd Humanistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Can Theatre Help Repair Damaged Urban Fabric? Toward a “Thick” Description of Haifa’s Wadi Salib Theatre Center
    Czy teatr może naprawić uszkodzoną tkankę miasta? „Gęsty opis” Wadi SalibTheatre Center w Haifie
    Autorzy:
    Yerushalmi, Dorit
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30146729.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-12
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    teatr w zaadaptowanym budynku
    teatr miejski
    żydowskość
    palestyńskość
    arabskość
    teatr w Izraelu
    Wadi Salib
    ruiny
    theatre in repurposed building
    municipal theatre
    Jewish
    Palestinian
    Arabic
    theatre in Israel
    ruin
    Opis:
    This article explores roles of theatre as an urban cultural institution in Haifa’s politics, urban order, and spatial imagination—a “wounded city” (Till, 2012) infused with Jewish and Palestinian histories. The case study is the theatre center in Wadi Salib, founded in 1983 in a repurposed Palestinian building. The author proposes a theatre historiography of crises, dimming hopes, and even failure that temper the sense that theatre-makers can enact change, reconcile community wounds, and spark critical discourse. The article explores the theatre center through three spatial dimensions: the historic building and its location, the theatrical space, and then the repurposed Al-Pasha Complex building as a ruin. The author demonstrates how the center’s activity exposed both the wounded urban fabric and the theatre’s institutional inability, even when partly funded by the municipality and the state, to be an active, sustainable agent and partner in reconciliation and healing.
    Artykuł omawia funkcje teatru jako miejskiej instytucji kulturalnej w polityce, organizmie miejskim i wyobraźni przestrzennej Hajfy, „zranionego miasta” (Till, 2012) przenikniętego żydowskimi i palestyńskimi historiami. Studium przypadku dotyczy centrum teatralnego w Wadi Salib, założonego w 1983 roku w palestyńskim budynku. W wybranym przez autorkę modelu historiograficznego myślenia kluczową rolę odgrywają kryzysy, gasnące nadzieje, a nawet porażki, które ograniczają poczucie, że twórcy teatralni mogą wprowadzać zmiany, łagodzić rany wspólnoty i pobudzać krytyczny dyskurs. Autorka analizuje funkcjonowanie centrum teatralnego w trzech wymiarach przestrzennych: historycznego budynku i jego lokalizacji, przestrzeni teatralnej, a następnie zaadaptowanego  kompleksu Al-Pasha jako ruiny. Dowodzi, że działalność ośrodka odsłoniła zarówno zranioną tkankę miejską, jak i instytucjonalną niewydolność teatru – nawet częściowo finansowanego ze środków miejskich i rządowych – jako aktywnego, stabilnego i sprawczego uczestnika procesu pojednania i uzdrawiania.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2022, 71, 2; 11-33
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polski Żyd: Jakub Appenszlak jako krytyk teatralny
    Polish Jew: Jakub Appenszlak as a Theater Critic
    Autorzy:
    Godlewska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30146921.pdf
    Data publikacji:
    1992-12-30
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Jakub Appenszlak
    teatr żydowski w Polsce
    prasa żydowska
    Nasz Przegląd
    krytyka teatralna
    Yiddish theatre in Poland
    Jewish press
    theater criticism
    Opis:
    Portret Jakuba Appenszlaka (1894–1950), żydowskiego krytyka piszącego po polsku. Appenszlak w okresie międzywojennym publikował recenzje z przedstawień w teatrach polskich i żydowskich w dzienniku Nasz Przegląd, którego był redaktorem.
    A profile of Jakub Appenszlak  (1894–1950), the Yiddish theater critic who wrote in Polish and who during the interwar period published reviews of Yiddish and Polish theaters in the daily Nasz Przegląd, of which he was the Editor.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 1992, 41, 1/4; 127-134
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teatry żydowskie w Warszawie między wojnami (1918–1939)
    Jewish Theatres in Warsaw between the Wars (1918–1939)
    Autorzy:
    Krasiński, Edward
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30146925.pdf
    Data publikacji:
    1992-12-30
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Abraham Kamiński Theatre
    «Dybbuk»
    Vilna Troupe
    Jewish actors
    WIKT
    Jung Teater
    repertoire
    ghetto
    Teatr Kamińskiego
    «Dybuk»
    Trupa Wileńska
    aktorzy żydowscy
    repertuar
    getto
    Opis:
    W 1837 roku działał w Warszawie teatr Dawida Hellina, co można uznać za początek teatru żydowskiego w Warszawie, chociaż jego rozkwit  nastąpił dopiero pod koniec XIX wieku. Ester Rachel i Abraham Kamińscy stworzyli wówczas stały zawodowy zespół, a w 1913 otworzyli własną siedzibę – teatr, którego tradycję kontynuowała ich córka, Ida. W artykule omówione zostały najważniejsze przedstawienia teatrów żydowskich, ich repertuar, warunki techniczne i finansowe, a także źródła archiwalne i prasowe do badania historii teatru żydowskiego w Warszawie przed II wojną światową. Trupa Wileńska i Warszawski Żydowski Teatr Artystyczny WIKT miały w repertuarze sztuki ambitne, klasykę żydowską i współczesny dramat światowy. Michał Weichert prowadził eksperymentalny Jung Teater o ambicjach politycznych. Powstawały liczne, choć działające krótko, teatry miniatur, sceny rewiowe i kabaretowe. Większość teatrów jidysz sąsiadowała z polskimi, ale działały też teatry w dzielnicy żydowskiej, jak Centralny czy Scala. Związki między teatrem polskim i żydowskim należy rozpatrywać wielostronnie, w odniesieniu do publiczności, repertuaru i krytyki, a także współpracy między teatrami i twórcami.
    Although Jewish theatre in Warsaw can be considered to date back to David Hellin’s theatre, operating in 1837, it had not flourished until the late 19th century. At that time, Ester Rachel and Abraham Kamiński created a permanent professional theatre company, and in 1913 they opened their own theatre, whose tradition was continued by their daughter Ida. The article discusses the most important performances of Jewish theatres, their repertoires, technical and financial conditions, as well as archival and press sources for researching the history of Jewish theatre in Warsaw before World War II. The Vilna Troupe and the Warsaw Jewish Art Theatre WIKT performed ambitious plays, Jewish classics, and contemporary world drama. Michal Weichert ran the experimental Jung Teater, which had political ambitions. Numerous if short-lived kleynkunst theatres, revues and cabarets were created. Most Yiddish theatres were located next to Polish ones, but there were also theatres in the Jewish quarter, such as Centralny and Scala. The relationship between Polish and Jewish theatre life should be considered on multiple levels, with regard to audiences, repertoires, and criticism, as well as collaboration between theatres and artists.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 1992, 41, 1/4; 313-344
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    "Not a leader, nor an original thinker". A portrait of the Russian Jewish journalist Mikhail Berkhin (Benediktov)
    „Ani lider, ani oryginalny myśliciel”. Portret rosyjsko-żydowskiego dziennikarza Michaiła Berchina (Benediktowa)
    «Ни вождь, ни оригинальный мыслитель». Портрет русско-еврейского журналиста Михаила Берхина (Бенедиктова)
    Autorzy:
    Balestrieri, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2191577.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-19
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    русско-еврейская журналистика
    Берхин
    Россия
    еврейская община
    Харьковский университет
    театр «Голубой глаз»
    dziennikarstwo rosyjsko-żydowskie
    Bierchin
    Rosja
    społeczność żydowska
    Uniwersytet Charkowski
    teatr „Gołuboj głaz”
    Russian-Jewish journalism
    Berkhin
    Russia
    Jewish community
    Kharkov University
    Blue Eye theatre
    Opis:
    Mikhail Berkhin (Benediktov) was one of the famous Russian and Russian-Jewish journalists, and a Zionist leader, and a loyal supporter of V. Jabotinsky. His life, activity, and literary production have, however, not actually been studied. Without any exaggeration, we can say that Berkhin, as a person and the author of a rather voluminous journalistic heritage in different languages (Russian, English, Hebrew, Yiddish), is little known to the modern reader. Experts have not yet tried to fully discover his depths or describe him neither from the point of view of his private biography, nor as a historical phenomenon. This article is, in fact, the first attempt of this kind to give a relatively complete overview of the currently known biographical material of Berkhin and his ideological and creative heritage.
    Михаил Берхин (Бенедиктов) был одним из важных русских и русско-еврейских журналистов, это сионистский лидер и верный сторонник Владимира Жаботинского. Его обширная журналистская деятельность на русском, английском, иврите и идише остается почти неизвестной, а его личная жизнь, деятельность и литературное творчество до сих пор подробно не расследовано. Данная статья представляет собою, в основном, первую попытку дать достаточно полный обзор доступного биографического материала, касающегося Берхина, а также его идейно-творческого наследия.
    Michaił Bierchin (Bieniediktow) to jeden z ważnych rosyjskich czy też rosyjsko-żydowskich dziennikarzy, przywódca syjonistyczny i lojalny zwolennik Władimira Żabotyńskiego. Jego obszerny dorobek dziennikarski w języku rosyjskim, angielskim, hebrajskim i jidysz pozostaje niemal nieznany, a jego życie osobiste, działalność i twórczość literacka nie zostały dotąd zbadane. Niniejszy artykuł stanowi pierwszą, w zasadzie, próbę przedstawienia w miarę pełnego przeglądu dostępnego materiału biograficznego, dotyczącego Bierchina oraz jego dorobku ideologicznego i twórczego.
    Źródło:
    Iudaica Russica; 2022, 1(8); 1-34
    2657-4861
    2657-8352
    Pojawia się w:
    Iudaica Russica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Twarze nieistniejącego miasta” – pamięć obrazu z Lublinem w tle
    "Faces of the non-existent town" – memories of images with Lublin in the background
    „Лица города, которого нет” – память картины на фоне Люблина
    Autorzy:
    Kurczuk, Kaja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/462844.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
    Tematy:
    „Twarze nieistniejącego miasta”
    szklane negatywy
    fotografia tradycyjna
    fotografia dokumentalna
    ikonografia
    film dokumentalny
    film ikonograficzny
    Lublin
    społeczność żydowska
    okres międzywojenny
    pamięć obrazu
    flâneur
    wielokulturowość
    Władysław Panas
    Marianne Hirsch
    Stefan Kiełsznia
    Edward Hartwig
    Walter Benjamin
    Natasza Ziółkowska-Kurczuk
    Brama Grodzka-Teatr NN
    "Faces of the non-existent town"
    glass-plate negatives
    traditional photography
    documentary photography
    iconography
    documentary film
    iconographic film
    Jewish community
    interwar period
    memories of the images
    multiculturalism
    Grodzka Gate-NN Theatre Centre
    „Лица города, которого нет”
    стеклянные негативы
    традиционная фотография
    документальная фотография
    иконография
    документальный фильм
    иконографический фильм
    Люблин
    еврейская среда
    межвоенное время
    память картины
    фланер
    многокультурность
    Владыслав Панас
    Марянне Хирш
    Стефан Келшня
    Эдвард Хартвиг
    Вальтер Беньямин
    Наташа Зюлковска-Курчук
    Брама Гродска-Театр NN
    Opis:
    Niniejszy tekst wpisuje się w zagadnienie wielokulturowej tożsamości Lublina. Przedmiotem artykułu jest problematyka dotycząca pamięci obrazu, przywracanego za pomocą medium, jakim jest fotografia. Poruszony obszar badawczy dotyczy charakterystyki kolekcji szklanych negatywów, zatytułowanej później „Twarze nieistniejącego miasta”, odnalezionej po 70 latach na strychu kamienicy Rynek 4 w Lublinie. Zbiór, liczący ponad 2700 negatywów, jest zapisem codzienności społeczności żydowskiej w latach 1914–1939. Istotne znaczenie ma tutaj koncepcja miasta-księgi profesora Władysława Panasa, który wędrował po Lublinie niczym „benjaminowski” flâneur, odkrywając nieoficjalne przestrzenie miasta, „czytając” je jak księgę. Problem poruszany w artykule dotyczy możliwości przywracania pamięci kulturowej (obyczajowości i tradycji), zarówno za pomocą odnalezionej kolekcji, jak i krótkometrażowego filmu ikonograficznego według pomysłu i w reżyserii Nataszy Ziółkowskiej-Kurczuk o tym samym tytule.
    This text is consistent with the issue of the multicultural identity of Lublin. The subject matter of the article is matters related to the memories of the images restored by means of media such as photography. The research area referred to concerns the characteristics of a collection of glass-plate negatives, later given the title "Faces of the non-existent town", found after 70 years in the attic of a tenement house at Rynek 4 in Lublin. The collection consists of more than 2700 negatives and is a record of the daily life of the Jewish community in the years 1914–1939. The important concept here is that of a town-book by Professor Władysław Panas, who wandered around Lublin as "Benjamin's" flaneur, discovering the "unofficial" spaces of the town, "reading" it like a book. The issue addressed in the article concerns the possibility of the restoration of cultural memories (customs and traditions), with the aid of both the discovered collection and a short iconographic film based on the concept and directed by Natasza Ziółkowska-Kurczuk under the very same title.
    Статья вписывается в проблему многокультурности Люблина. Главный вопрос касается образа прошлого, которое возвращается благодаря фотографии. Исследования сосредоточены на коллекции стеклянных негативов, которую назвали „Лица города, которого нет”. Коллекция была найдена после 70 лет на крыше здания на улице Рынек 4 в Люблине. Она включает 2700 негативов и является записью будничной жизни еврейской среды в 1914-1939 гг. Важную роль играет здесь концепция города-книги профессора Владыслава Панаса, который ходил по Люблину как „беняминовский” фланер, вскрывая неофициальные пространства города и „читал” их как книгу. В статье затрагивается вопрос о возможности возвратить культурную память (образ жизни и традиции), так при помощи найденной коллекции, как и короткометражного фильма, автором и режиссером которого является Наташа Зюлковска-Курчук.
    Źródło:
    Bibliotekarz Lubelski; 2015-2016, 58/59; 171-193
    0137-9895
    Pojawia się w:
    Bibliotekarz Lubelski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies