Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Japanese woodcut" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
The Art of Two Easts: the Great Sphinx on the Woodblock Prints of Hiroshi Yoshida
Sztuka dwóch Wschodów: Wielki Sfinks na drzeworytach Hiroshi Yoshidy
Autorzy:
Zinkow, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1597180.pdf
Data publikacji:
2017-12-31
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Yoshida Hiroshi
japońskie drzeworyty
sfinks
Egipt
orientalizm
Japanese woodcut
Sphinx
Egypt
Orientalism
Opis:
Hiroshi Yoshida (1876-1950), a Japanese painter and woodcutter, was known for his excellent landscape compositions, creating paintings using the European oil technique. He traveled the world and also ex- perimented with traditional woodcut printing. His woodprints depict- ed non-Japanese landscapes and architectural objects, such as ones found in the United States, India, the Swiss Alps, etc. He cultivated the tradition of the ukiyo-e convention, restored in the twentieth century as shin-hanga. The article concerns one of these extraordinary works: the night and day views of the Great Egyptian Sphinx. The woodcut is very precise, and a few of its details allow us to determine the date of the creation of the prototype, as it depicts an important stage in the conservation works carried out on the famous statue. The article also digresses into interesting Japanese-Egyptian themes in the nineteenth century and the works of contemporary Japanese Egyptologists.
Hiroshi Yoshida (1876-1950), japoński malarz i drzeworytnik, znany był szczególnie ze swoich doskonałych kompozycji krajobrazowych. Two- rzący w europejskiej technice malarstwa olejnego artysta podróżował po świecie i eksperymentował także z wykonanymi w tradycyjnym stylu drzeworytami, przedstawiającymi nie-japońskie pejzaże i obiekty archi- tektoniczne (m.in. Stany Zjednoczone, Indie, Alpy szwajcarskie itd.). Kultywował tradycję klasycznej konwencji ukiyo-e, w XX wieku odno- wionej jako shin-hanga. Artykuł przypomina jedno z tych niezwykłych dzieł: nocny i dzienny widok Wielkiego Sfinksa egipskiego. Drzeworyt jest bardzo precyzyjny, a dzięki kilku detalom można określić datę po- wstania prototypu, ponieważ odwzorowuje ważny etap prac konserwa- torskich prowadzonych przy sławnym posągu. Dygresją artykułu są tak- że uwagi o interesujących wątkach japońsko-egipskich w XIX wieku oraz współczesnych pracach japońskich egiptologów.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2017, 19, 4; 9-18
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kobieta i kobiecość w oparach ulotnego świata (ukiyo), czyli na pograniczu świata i artystycznej ułudy (na przykładzie teatru kabuki i drzeworytu ukiyo-e)
Women and Feminity in The Floating World (ukiyo): Between Reality and Artistic Vision (based on The Kabuki Theatre and Woodblock Prints Ukiyo-E)
Autorzy:
Żeromska, Estera
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1185270.pdf
Data publikacji:
2013-12-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
kabuki theatre
Okuni
onnagata actor
Japanese woodcut (ukiyo-e)
teatr kabuki
aktor onnagata
drzeworyt japoński (ukiyo-e)
Opis:
U progu XVII wieku Japończycy znali jedynie teatr nō (XIV/XV) i integralnie z nim związaną, wystawianą na tej samej scenie w ramach tego samego przedstawienia farsę kyōgen (XIV/XV). Przyzwyczajeni też byli do tego, że w teatrze występowali wyłącznie mężczyźni. Kiedy zatem w 1603 roku, który wyznaczył początek trwającego do 1868 roku okresu Edo, w Kioto pojawiła się utalentowana tanecznie kapłanka ze świątyni w Izumo, Okuni (Izumo-no Okuni), nikt nie spodziewał się, że w bliskiej przyszłości występ ten okaże się zalążkiem kabuki – nowego gatunku teatralnego, który wraz z teatrem lalkowym (jōruri) błyskawicznie stanie się ulubioną rozrywką mieszkańców większości japońskich miast (zwłaszcza Kioto i Edo) oraz jednym z głównych symboli kultury mieszczańskiej. Rozkwitała ona wprawdzie na marginesie oficjalnego kręgu ascetycznej kultury samurajskiej, ale z tak dużą żywiołowością, że nawet surowe ograniczenia narzucane przez ówczesne władze wojskowe (bakufu) nie wpływały na nią hamująco. Kolejni sioguni nie byli w stanie odstraszyć mężczyzn od przekraczania bram dzielnic rozpusty, nie zdołali powstrzymać rozwoju kabuki czy drzeworytu (ukiyo-e), którego wybitnie utalentowani twórcy z upodobaniem utrwalali ulotne chwile (ukiyo) z życia urodziwych gejsz, sławnych aktorów i zwykłych ludzi. Artykuł jest poświęcony kobiecie i kobiecości w życiu i na scenie kabuki w Japonii okresu Edo.
In the beginning of the 17th century, the Japanese knew only the nō theatre (14th–15th c.), and integrally related to it, the kyōgen farce (14th–15th c.), played on the same stage during the same performance. They were used to the fact that only men played in the theatre. When in 1603, which marks the beginning of the Edo period lasting until 1868, a rhythmically-gifted priestess from Izumo shrine, Okuni (Izumo-no Okuni), appeared in Kyoto, nobody suspected that in the near future her performance would give rise to kabuki – a new theatrical genre, which together with the puppet theatre (jōruri) would immediately become a favorite pastime of inhabitants of most of the Japanese cities (especially Edo and Kyoto), and one of the symbols of the urban culture. It flourished outside the official sphere of the ascetic samurai culture, but with such vivaciousness that even strict regulations imposed by the military government (bakufu) did not prevent its development. Consecutive shogun were not capable of stopping men from visiting the pleasure quarters, nor preventing the development of the kabuki and woodblock printing (ukiyo-e), whose outstanding creators portrayed with gusto the floating world (ukiyo) of beautiful geishas, famous actors and commoners. The article focuses on women and feminity in everyday life and in the kabuki theatre in Japan of the Edo period.
Źródło:
Porównania; 2013, 12; 225-233
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
KORPUS DARU FELIKSA JASIEŃSKIEGO – DWA PIERWSZE TOMY
THE COLLECTION OF FELIKS JASIEŃSKI’S DONATION – THE FIRST TWO VOLUMES
Autorzy:
F, de Rosset, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433587.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
kolekcjonerstwo
zbiory
malarstwo
sztuka nowoczesna
sztuka polska
sztuka japońska
drzeworyt japoński
Kraków
Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie
Muzeum Narodowe w Krakowie
collecting
collections
painting
modern art
Polish art
Japanese art
Japanese woodcut
European engraving
Cracow
Zachęta Society of Fine Arts in Warsaw
National Museum in Cracow
Opis:
These are the first two volumes out of the ten planned by the National Museum in Cracow, which together will constitute the publication of the body of work donated to the museum by Feliks “Manggha” Jasieński. One volume presents the collector’s creative biography and the history of his various collections. There are also attempts to interpret the nature of the content of his collections, mainly woodcuts and other Japanese objects, as well as modern Polish art, paintings, engravings (together with a set of European engravings) and decorative arts. The second volume is the first part of a monumental catalogue of the collection which covers drawings, watercolours and pastels by Polish artists. The subsequent eight volumes are envisaged to cover particular parts of this extensive collection (of Polish, European and Eastern paintings, drawings, sculpture, engravings and decorative arts). This enormous undertaking marks the 100th anniversary of Jasieński’s donation (1920–2020), and, as Zofia Gułubiew put it, is intended to visualise and fix the extent and variety of the collection in the public’s awareness. The publishing project by the National Museum in Cracow is extremely valuable, and it should be hoped that it will succeed as intended.
Są to dwa pierwsze tomy, podjętej z inicjatywy Muzeum Narodowego w Krakowie (MNK) idei 10-tomowej publikacji – korpusu podarowanej muzeum kolekcji Feliksa „Mangghi” Jasieńskiego. W jednej z tych pozycji zaprezentowana została twórcza biografia zbieracza oraz historia jego różnorodnej kolekcji. Jest w niej także próba interpretacji charakteru zawartości zbiorów, przede wszystkim drzeworytów i innych przedmiotów japońskich, a także sztuki nowoczesnej polskiej, malarstwa, grafiki (wraz z zespołem grafik europejskich), zdobnictwa. Druga stanowi 1. część monumentalnego katalogu kolekcji, która obejmuje rysunki, akwarele i pastele autorstwa artystów polskich. W następnej kolejności przewidziano jeszcze 8 tomów będących katalogami poszczególnych partii tych bogatych zbiorów (malarstwa, rysunku i rzeźby oraz grafiki i rzemiosła artystycznego – polskiego i europejskiego oraz wschodniego). To kolosalne przedsięwzięcie podjęto, aby uczcić setną rocznicę darowizny Jasieńskiego (1920–2020) oraz wedle słów Zofii Gołubiew unaocznić i utrwalić w powszechnej świadomości rozmiar i różnorodność ofiarowanego zbioru. Projekt wydawniczy MNK jest niezwykle wartościowy i należy mieć nadzieję, że z sukcesem zostanie zrealizowany wedle zamierzeń.
Źródło:
Muzealnictwo; 2017, 58; 138-142
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies