Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Japanese theatre" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Kumiodori – teatr królestwa Riukiu
    Kumiodori – Theatre of the Kingdom of Riukiu
    Autorzy:
    Gredżuk, Szymon
    Dobkowska, Sylwia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1816927.pdf
    Data publikacji:
    2021-02
    Wydawca:
    Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
    Tematy:
    kumiodori
    Japanese theatre
    Okinawa
    Ryūkyū
    Opis:
    The purpose of this article is to present the characteristics of kumiodori – a unique form of theatre that developed in a particular socio-geographical environment of the Okinawa Island over 300 years ago. Created in 1719 as a political tool for an entity that exists no more, it continues to shape the identity of a nation within a nation. Nowadays Okinawa stands for one of the 47 prefectures of Japan, as well as the name of the biggest island among the Ryūkyūs, that once constituted the core territory of the Ryūkyū Kingdom - a tributary state in the sphere of Chinese and Japanese influence. Officially these are known in Japan as Nansei (Southwestern) Islands, since geographically they form an island bridge connecting Japan with the Asian Continent, not so far from the Tropic of Cancer. This interplay of power relations, as well as the environmental factors were formative for the Ryūkyūan culture and can be found in the characteristics of the performing arts that developed on Okinawa, such as kumiodori. Sophisticated dialogue between the Japanese and Chinese thought systems can be found in its aesthetics and lyrics. Both influences are distinctive in music and song verse, while the maritime and tropical character of the natural environment, represented by the vivid colours of the turquoise ocean, multicoloured coral reef and flowers or evergreen bushes brightened by the scorching sun are clearly visible in set design, props or costumes. This article introduces the kumiodori as a form of art that developed not only as an entertainment, but also in order to reassure harmony with the neighbouring countries and yet represent the distinctive value of the Ryūkyū Kingdom. Kumiodori is a theatre genre that describes in its form the delicate process of turning pride into identity. Starting with historical outline and examples of representative kumiodori performances, with its characteristics described and compared to the culturally closest Japanese nō theatre, this article also touches on the current state of the kumiodori theatre in Japan. It is intended as an introduction and invitation to experience this genre that is unique to Okinawa Prefecture, and to provoke further consideration on the role that the geopolitical situation played in the formation of kumiodori.
    Źródło:
    Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2021, 161; 255-283
    2720-0043
    Pojawia się w:
    Didaskalia. Gazeta Teatralna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rys historyczny Teatru Muzycznego Takarazuka – w poszukiwaniu nowego „teatru narodowego”
    Autorzy:
    Lecińska-Ruchniewicz, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/777183.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Takarazuka Revue
    Japanese theatre
    entertainment
    musical
    mass culture
    modernization
    Opis:
    The Takarazuka Revue (Takarazuka Kagekidan) occupies an important place among Japanese modern theatres and enjoys unwavering popularity both in Japan and abroad. Both the artistic and commercial character of the idea that brought the first Japanese all-female revue to life in 1914 determined its further development and process of conversion from a simple choir to a full scale musical theater. Kobayashi – the founder of the Takarazuka Revue, an opera aficionado and theater critic – was driven by the need to create a new, affordable and easily understandable national theater that would meet the needs of modern Japanese society. Currently, the Takarazuka Revue is one of the most active and successful modern Japanese theaters. Its harmonious combinationof trends in mass culture and Japanese and Western theatrical traditions is fascinating. The highly characteristic fusion of simplicity and splendour, kitsch and sophistication that can be seen in the revue’s works, creates a unique, albeit somewhat controversial style, complemented by musumeyaku (female emploi) i otokoyaku (male emploi) played by actresses taught in a special school affiliated to the Takarazuka Revue.
    Źródło:
    Slavia Occidentalis; 2017, 74/2; 51-64
    0081-0002
    Pojawia się w:
    Slavia Occidentalis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kyōgen, japońska komedia szalonych słów i komedia dell’arte
    Kyōgen, the Japanese Comedy of Crazy Words and Dell’arte Comedy
    Autorzy:
    Zalewska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179179.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    kyōgen
    Japanese theatre
    comedy
    farce
    commedia dell’arte
    Italian theatre
    teatr japoński
    komedia
    farsa
    teatr włoski
    Opis:
    Japońska farsa kyōgen kształtowała się w ścisłym związku z teatrem nō i początkowo była formą w dużym stopniu improwizowaną; później teksty sztuk zaczęto ustalać i spisywać w ich pełnym brzmieniu. Artykuł przedstawia język sztuk kyōgen, ich stałe elementy, takie jak przedstawienie się na początku, sposoby reagowania na słowa drugiego aktora, i powtarzające się w wielu tekstach stałe zdania lub frazy. Do XIX wieku teatr japoński rozwijał się bez kontaktu z teatrem europejskim, można jednak dostrzec pewne zbieżności pomiędzy farsą kyōgen a włoską commedia dell’arte, dlatego też formy te zostały skonfrontowane i wyliczone zostały podobieństwa i różnice.
    Kyōgen, a form of Japanese comic theater, was created and developed alongside Noh theater and in the beginnings it was mostly improvised on stage. Later, the actors started to write down whole texts of kyōgen pieces. In this article the language of kyōgen drama is discussed, especially some of the frequently used elements, like the phrases used by the main character to introduce himself in the beginning, phrases used as a reaction to the words of other actors or phrases and even full sentences repeatedly used in many dramas in certain situations. Although until the 19TH century Japanese theater was functioning without any contact with European theater, some resemblances can be noticed between kyōgen and Italian commedia dell’arte. These resemblances and differences are also discussed in the article.
    Źródło:
    Porównania; 2016, 18; 219-238
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Na pograniczu realizmu: kobieta i kobiecość w teatrze japońskim
    On the Border of Realism: Woman and Womanhood in The Japanese Theatre
    Autorzy:
    Żeromska, Estera
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179163.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-02
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    modern Japanese theatre
    shinpa
    shingeki
    realism
    Kawakami Otojirō
    Osanai Kaoru
    Sada Yakko
    nowoczesny teatr japoński
    realizm
    Opis:
    Kiedy w drugiej połowie XIX wieku w Japonii zaczął się wyłaniać nowoczesny teatr w stylu europejskim (shinpa, shingeki), jego inicjatorzy i entuzjaści nie tylko nie mieli szansy na odnalezienie w rodzimej tradycji widowiskowej jakiegokolwiek punktu odniesienia, ale nawet niezbyt dobrze wiedzieli, jaki jest ten teatr zachodni, który chcieli naśladować. Nie mogli wiedzieć, skoro od połowy VI wieku1 Japończycy pozostawali w kręgu silnego oddziaływania cywilizacji chińskiej, a przez ponad dwa i pół stulecia (1600-1868) żyli w całkowitej izolacji od świata i trwali w przekonaniu, że widowisko sceniczne jest domeną wyłącznie męską. Pionierzy nowego teatru (Kawakami Otojirō, Osanaia Kaoru, Ichikawę Sadanji II, Shimamura Hōgetsu) tworzyli go zatem od podstaw, początkowo niemal całkowicie intuicyjnie i nieporadnie, ale z wielką pasją i determinacją, wbrew wszelkim przeciwnościom. Utorowali drogę nowemu japońskiemu dramatowi, reżyserii i aktorstwu. Sprawiając, że na scenie pojawiły się pierwsze zawodowe aktorki (Chitose Beiha, Hanako, Sada Yakko, Matsui Sumako), nacechowali teatr japoński – obcym tradycji nō, kyōgen czy kabuki – realizmem.
    The European style modern theatre (shinpa, shingeki) started to emerge in Japan in the second half of the nineteenth century. However, its initiators not only could not draw on the Japanese performing tradition, they also had no specific knowledge of how the western theatre should look like. It was impossible for the Japanese to gain such familiarity with this subject: from thesecond half of the sixth century2 onward Japan remained under a strong influence of the Chinese civilization and for over two hundred and fifty years (1600-1868) was isolated from the rest of the world. For these reasons, the Japanese lingered in a world of conviction that the performing arts were only the men’s domain. The Pionieers (Kawakami Otojirō, Osanai Kaoru, Ichikawa Sadanji II, Shimamura Hōgetsu) were creating the new performing art from the very beginning, relying mainly on intuition, somewhat awkwardly, but with passion and determination against different obstacles. They opened the door to the new Japanese drama, directing, acting; they welcomed to the stage the first professional actresses (Chitose Beiha, Hanako, Sada Yakko, Matsui Sumako) and left on the Japanese theatre nō, kyōgen or kabuki a foreign mark of realism.
    Źródło:
    Porównania; 2016, 18; 239-255
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Some Japanese Shakespeare Productions in 2014-15
    Autorzy:
    Kawai, Shoichiro
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/648150.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Shakespeare
    adaptation
    Bunraku
    Kyogen
    Falstaff
    Much Ado about Nothing
    Macbeth
    Hamlet
    Japanese traditional theatre
    Yukio Ninagawa
    Opis:
    This essay focuses on some Shakespeare productions in Japan during 2014 and 2015. One is a Bunraku version of Falstaff, for which the writer himself wrote the script. It is an amalgamation of scenes from The Merry Wives of Windsor and those from Henry IV. It was highly reputed and its stage design was awarded a 2014 Yomiuri Theatre Award. Another is a production of Much Ado about Nothing produced by the writer himself in a theatre-in-the-round in his new translation. Another is a production of Macbeth arranged and directed by Mansai Nomura the Kyogen performer. All the characters besides Macbeth and Lady Macbeth were performed by the three witches, suggesting that the whole illusion was produced by the witches. It was highly acclaimed worldwide. Another is a production of Hamlet directed by Yukio Ninagawa, with Tatsuya Fujiwara in the title role. It was brought to the Barbican theatre. There were also many other Shakespeare productions to commemorate the 450th anniversary of Shakespeare’s birth.
    Źródło:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance; 2016, 14, 29; 13-28
    2083-8530
    2300-7605
    Pojawia się w:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Manifestation of the Kabuki actors’ gender in woodblock prints of the Edo Period
    Autorzy:
    Romanowicz, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/943975.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Filozofii i Socjologii
    Tematy:
    japanese art
    japanese aesthetics
    kabuki theatre
    gender
    the edo period
    Opis:
    The connection between Kabuki theatre and Japanese woodblock prints of the Edo period (1603–1868), especially in their portraits of actors called yakusha‑e, offers an exceptional opportunity to analyse perceptions of the sex of the actor: as the hero of the drama, as well as the character performed on the stage. Both phenomena flourished in the Edo period and had a crucial impact on the visual art of the time, inspiring pictures of the Floating World (Jap. Ukiyo‑e). The images on Ukiyo‑e woodblock prints serve as a pretext for approaching the matter of whether to portray an actor as a performer (a man) or as the character performed by him (which could also be a woman, as in the case of the onnagata actor). The author focuses on the actors’ identification with their own sex (only men appeared on the Kabuki stage) and on cases of breaking the convention between the real actor and his stage emploi. In the first part, the paper discusses the historical background of Kabuki theatre, which was invented by a woman (Izumo‑no Okuni) and then after a few government edicts, was allowed to be performed on the stage only by adult men. Since the Kabuki tradition has successfully continued until today, apart from surveys of theatrical archives, the author supports her arguments by also referring to contemporary phenomena, especially the Kabuki performances she has watched in Japan (in such theatres as: Kabuki‑za, Minami‑za, the National Theatre in Tokyo, and Zenshin‑za), and through interviews with actors and people of the theatre. In parallel, Ukiyo‑e images of the Edo period are studied, with core research from the National Museum in Kraków, Poland, and its collection of Japanese woodblock prints (including over 4600 original works from the Edo Period), and with special attention paid to the yakusha‑e portrait by Utagawa Kuniyoshi.
    Źródło:
    ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal; 2015, 5, 1; 127-134
    2083-6635
    2084-1043
    Pojawia się w:
    ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kobieta i kobiecość w oparach ulotnego świata (ukiyo), czyli na pograniczu świata i artystycznej ułudy (na przykładzie teatru kabuki i drzeworytu ukiyo-e)
    Women and Feminity in The Floating World (ukiyo): Between Reality and Artistic Vision (based on The Kabuki Theatre and Woodblock Prints Ukiyo-E)
    Autorzy:
    Żeromska, Estera
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1185270.pdf
    Data publikacji:
    2013-12-02
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    kabuki theatre
    Okuni
    onnagata actor
    Japanese woodcut (ukiyo-e)
    teatr kabuki
    aktor onnagata
    drzeworyt japoński (ukiyo-e)
    Opis:
    U progu XVII wieku Japończycy znali jedynie teatr nō (XIV/XV) i integralnie z nim związaną, wystawianą na tej samej scenie w ramach tego samego przedstawienia farsę kyōgen (XIV/XV). Przyzwyczajeni też byli do tego, że w teatrze występowali wyłącznie mężczyźni. Kiedy zatem w 1603 roku, który wyznaczył początek trwającego do 1868 roku okresu Edo, w Kioto pojawiła się utalentowana tanecznie kapłanka ze świątyni w Izumo, Okuni (Izumo-no Okuni), nikt nie spodziewał się, że w bliskiej przyszłości występ ten okaże się zalążkiem kabuki – nowego gatunku teatralnego, który wraz z teatrem lalkowym (jōruri) błyskawicznie stanie się ulubioną rozrywką mieszkańców większości japońskich miast (zwłaszcza Kioto i Edo) oraz jednym z głównych symboli kultury mieszczańskiej. Rozkwitała ona wprawdzie na marginesie oficjalnego kręgu ascetycznej kultury samurajskiej, ale z tak dużą żywiołowością, że nawet surowe ograniczenia narzucane przez ówczesne władze wojskowe (bakufu) nie wpływały na nią hamująco. Kolejni sioguni nie byli w stanie odstraszyć mężczyzn od przekraczania bram dzielnic rozpusty, nie zdołali powstrzymać rozwoju kabuki czy drzeworytu (ukiyo-e), którego wybitnie utalentowani twórcy z upodobaniem utrwalali ulotne chwile (ukiyo) z życia urodziwych gejsz, sławnych aktorów i zwykłych ludzi. Artykuł jest poświęcony kobiecie i kobiecości w życiu i na scenie kabuki w Japonii okresu Edo.
    In the beginning of the 17th century, the Japanese knew only the nō theatre (14th–15th c.), and integrally related to it, the kyōgen farce (14th–15th c.), played on the same stage during the same performance. They were used to the fact that only men played in the theatre. When in 1603, which marks the beginning of the Edo period lasting until 1868, a rhythmically-gifted priestess from Izumo shrine, Okuni (Izumo-no Okuni), appeared in Kyoto, nobody suspected that in the near future her performance would give rise to kabuki – a new theatrical genre, which together with the puppet theatre (jōruri) would immediately become a favorite pastime of inhabitants of most of the Japanese cities (especially Edo and Kyoto), and one of the symbols of the urban culture. It flourished outside the official sphere of the ascetic samurai culture, but with such vivaciousness that even strict regulations imposed by the military government (bakufu) did not prevent its development. Consecutive shogun were not capable of stopping men from visiting the pleasure quarters, nor preventing the development of the kabuki and woodblock printing (ukiyo-e), whose outstanding creators portrayed with gusto the floating world (ukiyo) of beautiful geishas, famous actors and commoners. The article focuses on women and feminity in everyday life and in the kabuki theatre in Japan of the Edo period.
    Źródło:
    Porównania; 2013, 12; 225-233
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies