Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Jan Klemens Branicki" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    O dolach i niedolach Stanisława Goczałkowskiego, oficjalisty i klienta hetmana Jana Klemensa Branickiego w latach 1760–1767
    Ups and downs of Stanislaw Goczałkowski, administrator and liegeman of Jan Klemens Branicki in the years 1760–1767
    Autorzy:
    Syta, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1065255.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Archiwum Główne Akt Dawnych
    Tematy:
    Stanisław Goczałkowski
    klientyzm
    Jan Klemens Branicki
    liege
    liegeman
    Opis:
    The article describes activities of Stanisław Goczałkowski, coat of arms Poraj (d. 1787/88) that were performed in favor of Jan Klemens Branicki, Hetman and Castellan of Kraków. It presents the liege - liegeman relation through over 10 years (1760–1771). Goczałkowski is not widely known in the literature, with the exception of his activities during the initial period of the Confederation of Bar (1768–1772) in Kraków and the Kraków province. Goczałkowski came from a rather not wealthy nobility of Wielkopolska. His service started in 1760 at the court of Jan Klemens Branicki, one of the most powerful lords of Poland what gave him a chance for social advancement and wealth. Year 1762 influenced the relations between Goczałkowski and Branicki and bound Goczałkowski for life with the province of Kraków. Goczałkowski represented the hetman while conclusion of a compromise with Józef Stadnicki, tenant of Branicki’s ancestral lands of Branice and Ruszcza near Kraków. It was an extremely active period in his life and from that time survived the most of his letters to Branicki. They contained details on matters of legal and property-related economic issues and dispute and a number of things and people associated with Jan Klemens Branicki. After the conclusion of compromise with Stadnicki, Goczałkowski became the tenant of Branice and Ruszcza. Soon it led to a deterioration of his relations with Branicki. Moreover, on behalf of Branicki Goczałkowski managed goods of Kraków castellany, as Castellan of Kraków. For this reason he used a title of burgrave of Myślenice. Until the death of Branicki (d. 1771) Goczałkowski took care of issues in his favor of a personal and public nature. Additionally, after the death of Branicki Goczałkowski entered in the legal and financial dispute with his wife Izabela Branicka. Despite this, he remained with her in lively contacts till the end of his life.
    Źródło:
    Miscellanea Historico-Archivistica; 2016, 23; 225-253
    0860-1054
    Pojawia się w:
    Miscellanea Historico-Archivistica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O reminiscencjach konfliktu o ordynację ostrogską w sztuce kręgu Jana Klemensa Branickiego
    The reminiscences of the conflict over the Ostrogski Ordination in the art of Jan Klemens Branicki’s circle
    Autorzy:
    Gombin, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1791419.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-25
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    ordynacja ostrogska
    Jan Klemens Branicki
    pałac w Białymstoku
    białostocki Rotator
    Ostrogski Ordination
    Palace in Białystok
    Rotator of Białystok
    Opis:
    Rzeźba z klatki schodowej białostockiego pałacu Jana Klemensa Branickiego, najczęściej określana jako Rotator („Obracający się”) albo Arrotino („Ostrzący nóż”), według nowszych badań mogła przedstawiać jednego z rzymskich bohaterów (Windycjusza, Milichusa, czy też Feniusza Rufusa), który podczas wykonywania swojej pracy podsłuchał spiskowców i tym samym udaremnił ich knowania. Miała to być aluzja do roli hetmana Jana Klemensa Branickiego (fundatora rzeźby) we współczesnych mu wydarzeniach – konfliktu o ordynację ostrogską. Tezę tę potwierdzają rękopiśmienne satyry, powstałe w związku ze sporem o ordynację (Łysa rada kolbuszowska oraz Scena tragiczno-komiczna...), których Branicki jest jednym z głównych bohaterów. W Scenie tragiczno-komicznej podział ordynacji przedstawiony został jako spisek przeciwko Rzeczypospolitej, który odkrył i zbrojnie spacyfikował hetman Branicki. Działania te rozpoczął samodzielnie podczas nieobecności w Rzeczypospolitej króla, stając się najważniejszą osobą w kraju i jego mężem opatrznościowym, a dokończył, współdziałając z powracającym monarchą. Białostocki Rotator może więc być odnoszony do Branickiego, ukochanego syna ojczyzny, lojalnego poddanego oraz wielkiego wodza, który zapobiegł wojnie domowej. W publicystyce związanej ze sporem o ordynację ostrogską Branicki porównywany był także do swego przodka – hetmana Stefana Czarnieckiego, gdyż podobie jak on miał uchronić Rzeczpospolitą od wewnętrznego konfliktu. Stefan Czarniecki to bohater w Białymstoku bardzo popularny, często przedstawiany na zamawianych przez Branickiego rzeźbach i obrazach. W rzeczywistości Branicki nie miał poważniejszych zasług jako hetman i dopiero z perspektywy sporu o ordynację ostrogską i kreowania go wówczas na wielkiego wodza i męża opatrznościowego kultywowanie pamięci o Stefanie Czarnieckim zyskiwało szczególny wymiar.
    According to more recent research, the sculpture from the staircase of Jan Klemens Branicki’s palace in Bialystok, most often referred to as Rotator (“Rotating”) or Arrotino (“Knife Grinder”) may have depicted one of the Roman heroes (Vindictius, Milichus or Fenius Rufus) who, while doing his job, overheard the conspirators and thus thwarted their scheming. It was supposed to be an allusion to the role of Hetman Jan Klemens Branicki (the founder of the sculpture) in the contemporary events – the conflict over the Ostrogski Ordination. This thesis is confirmed by handwritten satires, created in connection with the dispute over the ordination (Łysa rada kolbuszowska [The Bald Council of Kolbuszowa] and Scena tragiczno-komiczna na… [A Tragicomical Scene]), of which Branicki is one of the main characters. In Scena tragiczno-komiczna na, the division of the ordination was presented as a conspiracy against the Polish-Lithuanian Commonwealth, which was discovered and pacified by Hetman Branicki and his army. He started these actions on his own during the king’s absence, becoming the most important person in the country and the man of the moment, and then completed them in cooperation with the returning monarch. Thus, the Rotator from Białystok can be referred to Branicki, the beloved Polish son, a loyal subject and a great military leader who prevented civil war. In the journalistic texts related to the dispute over the Ostrogski Ordination, Branicki was also compared to his ancestor, Hetman Stefan Czarniecki, as similarly to him, he would prevent the Polish-Lithuanian Commonwealth from the internal conflict. Stefan Czarniecki is a very popular character in Białystok, often depicted in sculptures and paintings ordered by Branicki. In fact, Branicki did not have any serious merits as a hetman; it was only from the perspective of the dispute over the ordination and his portrayal as a great leader and the man of the moment that the cultivation of the memory of Stefan Czarniecki gained a special importance.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 4; 191-203
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Odbudowa pałacu w Białymstoku
    Autorzy:
    Bukowski, Stanisław
    Lutostańska, Alicja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/537037.pdf
    Data publikacji:
    1956
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    plan zagospodarowania przestrzennego Białegostoku
    rezydencja na rzucie podkowy
    historia białostockiego Pałacu
    Jan Klemens Branicki
    Tylman z Gameren
    odbudowa Pałacu Branickich
    siedziba Akademii Medycznej
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 1956, 1-2; 61-72
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Intercyza zawarta między Janem Klemensem Branickim a Katarzyną Barbarą Radziwiłłówną jako przykład realizacji strategii rodzinnych magnaterii (1720 r.)
    Prenuptial Agreement between Jan Klemens Branicki and Katarzyna Barbara Radziwiłł as an Example of an Aristocratic Family Strategy (1720)
    Autorzy:
    Łopatecki, Karol
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1367831.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Jan Klemens Branicki
    aristocracy
    family policy
    jointure
    registers
    trousseau
    setting (supplement) of the dowry
    dowry
    prenuptial agreements
    magnateria
    polityka rodowa
    dożywocie
    inwentarze
    wyprawa
    oprawa
    posag
    umowy przedmałżeńskie
    Opis:
    W artykule przeanalizowano pod względem prawnym relacje majątkowe powstałe w wyniku małżeństwa Jana Klemensa Branickiego z Katarzyną Barbarą Radziwiłłówną. Przedstawione wydarzenia ukazują, że ekonomiczny sukces rodu magnackiego w znacznym stopniu polegał na umiejętnym skonstruowaniu intercyzy i wyegzekwowaniu jej postanowień.
    The article contains a legal analysis of the property relations resulting from the marriage of Jan Klemens Branicki to KatarzynaBarbara Radziwiłł. The events here depicted reveal that the economic success of an aristocratic family to a large extentconsisted in a skilful construction of the prenuptial agreement and later in enforcing its fulfilment.
    Źródło:
    Przeszłość Demograficzna Polski; 2016, 38, 3; 31-54
    0079-7189
    2719-4345
    Pojawia się w:
    Przeszłość Demograficzna Polski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Warszawa i Łowicz. Dwie kolegiackie kaplice Chrystusa Ukrzyżowanego w XVIII stuleciu
    Autorzy:
    Barczyk, Alina
    Sito, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2016275.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    XVIII wiek
    Branicki Jan Klemens
    Łowicz
    Warszawa
    nowożytna architektura sakralna
    mecenat biskupi
    sztuka baroku
    cudowne wizerunki
    mauzolea
    sztuka sepulkralna
    18th century
    Warsaw
    early modern sacral architecture
    patronage of bishops
    baroque art
    miraculous images (crucifixes)
    mausoleums
    sepulchral art
    Opis:
    Dwie kaplice wzniesione przy kolegiatach w Warszawie i w Łowiczu, mieszczące słynące łaskami krucyfiksy, wykazują liczne analogie, do których należą: lokalizacja na przedłużeniu północnych naw, powiązania obu kapituł kolegiackich oraz szczególny status świątyń kojarzonych z najważniejszymi osobami w Rzeczypospolitej – królem (a także, w szerszym ujęciu, Sejmem i kręgiem dworskim) oraz prymasem, czyli interrexem. Mimo że powstanie architektury kaplic dzieliło blisko pół wieku, dostrzec można wzajemne zależności zastosowanych form. Wnętrza posiadają tym więcej analogii, że kaplicę warszawską przekształcono z inicjatywy Jana Klemensa Branickiego w na początku lat 60. XVIII wieku – gdy powstawało mauzoleum w Łowiczu. Zaprezentowania analiza, oparta na kwerendach archiwalnych i obserwacjach in situ, pozwoliła na doprecyzowanie dotychczasowych ustaleń, ukazanie procesu budowy oraz przekształceń omawianych obiektów, a także poświadczenie zależności artystycznych pomiędzy kaplicami.
    In the collegiate churches in Warsaw and Łowicz (two particularly important residential cities of the Republic of Poland in the modern era), in the 18th century, chapels were erected for the exhibition of late Gothic crucifixes, famous for their graces. The chapels were distinguished by remarkable architectural forms and innovative artistic programs. Both were built on the extensions of the northern aisles and were under the care of chapters, although their creation was financed from funds provided by powerful patrons. In the case of Łowicz, the construction was the fulfillment of the volition expressed in the will of Primate Adam Ignacy Komorowski, who assigned this part of the temple for his mausoleum. In Warsaw, the the right to patronage was passed on to successive families – the patronage was granted to the Szembek and Branicki families, among others. The features connecting both investments were also: the connections of both collegiate chapters and the special status of said churches, associated with the most important people in the Republic of Poland – the king (and, in a broader sense, the Seym and court circles) and the primate, i.e. the interrex. Although the chapels’ architecture was developed almost half a century apart, one can see the mutual dependence of the forms used. The interiors boast even more analogies because the Warsaw chapel, built in the second decade of the 18th century, was transformed at the initiative of Jan Klemens Branicki in the early 1860s – while the mausoleum in Łowicz was being built. Probably both buildings employed the workshop of the Warsaw architect Jakub Fontana. In both chapels, influences of palace architecture are visible, manifested in the lightness of forms, rococo style and colors based on combining white with gold. The connection to residential interiors was enhanced especially by crimson wall coverings introduced by Fontana in the present St. John cathedral. The presented analysis, based on archival queries and in situ observations, made it possible to clarify the findings so far, as well as to show the construction process and transformations of the discussed objects. A look at their architectural form and decor details made it possible to identify sources of inspiration, probable contractors and to confirm the relationship between two particularly important examples of 18th-century collegiate chapels.
    Źródło:
    TECHNE. Seria Nowa; 2020, 5; 61-94
    2084-851X
    Pojawia się w:
    TECHNE. Seria Nowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O nierównej przyjaźni — relacje burgrabiego krakowskiego Stanisława Goczałkowskiego z Izabelą Branicką w latach 1771–1786
    A case of unrequited friendship — relations of Burgrave of Cracow Stanisław Goczałkowski with Izabela Branicka in 1771–1786
    Autorzy:
    Syta, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/474824.pdf
    Data publikacji:
    2017-11-29
    Wydawca:
    Archiwum Główne Akt Dawnych
    Tematy:
    Stanisław Goczałkowski,
    klientelizm,
    województwo krakowskie 18 w.;
    Izabela z Poniatowskich Branicka,
    Jan Klemens Branicki,
    Wojciech Makomaski,
    Polska 18 w.,
    szlachta polska 18 w., korespondencja 18 w.,
    Archiwum Główne Akt Dawnych, Archiwum Roskie
    Stanisław Goczałkowski, clientelism,
    Cracow Voivodship 18th century; Izabela Branicka nee Poniatowska,
    Poland in 18th century,
    Polish nobility in 18th century, correspondence in in 18th century, Central Archive of Historical Records,
    Roskie Archive
    Opis:
    The article is a continuation of a paper text devoted to activity of Stanisław Goczałkowski, clerk of Grand Crown Hetman Jan Klemens Branicki (Miscellanea Historico-Archivistica, vol. 23). This paper presents Goczałkowski’s activity from the perspective of his relations with court of Izabela Branicka, Jan Klemens’s widow, in 1771–1786. Goczałkowski has remained in her service for a number of years, performing similar functions as he did during Branicki’s lifetime. He remained a client of Branicka, in a formal relationship, as until 1773 he administered and leased her land in Cracow voivodship. Possibly thanks to those relations with Branickis court, Goczałkowski was able to increase his social standing and wealth. He became a landowner in Cracow voivodship, achieving the post of Burgrave of Cracow in 1780. After that, he entered into a property dispute with Branicka, and in 1773 terminated a formal dependence on her. Despite that, until the end of his life he solicited her patronage. Goczałkowski’s frequent efforts to secure public offi ces and functions, mostly in Cracow voivodship, he supported by patronage of Branicka and her milieu, in particular the Voivode of Masovia Andrzej Mokronowski, and her personal secretary Wojciech Makomaski. However, Goczałkowski’s career, which ended in a not particularly prestigious position of Burgrave of Cracow, shows that his friendship with Branicka was “unwelcome” and her supposed patronage was more his wishful thinking than actual fact. Source basis of the publication are letters from Roskie Archive, correspondence series, preserved in Central Archive of Historical Records (AGAD) in Warsaw.
    Artykuł jest kontynuacją tekstu poświęconego działalności Stanisława Goczałkowskiego, oficjalisty hetmana wielkiego koronnego Jana Klemensa Branickiego (Miscellanea Historico-Archivistica, t. 23). Tym razem przedstawiono działalność Goczałkowskiego przez pryzmat jego relacji zachodzących w latach 1771–1786 z dworem Izabeli Branickiej, wdowy po Janie Klemensie. Goczałkowski przez kilka lat pozostawał na jej usługach, wykonując podobne funkcje, jak za życia Branickiego. Pozostawał z Branicką w stosunkach klientalnych, o charakterze formalnym, gdyż do 1773 r. administrował i dzierżawił jej dobra w województwie krakowskim. Zapewne dzięki tym relacjom z dworem Branickich udało się Goczałkowskiemu podnieść pozycję majątkową i status społeczny. Stał się posesjonatem w województwie krakowskim osiągając urząd burgrabiego krakowskiego w 1780 r. Później wszedł z Branicą w spór prawnomajątkowy, a w 1773 r. zerwał formalną zależność od niej. Mimo to do końca życia starał się o jej protekcję. Częste ubieganie się Goczałkowskiego o urzędy i funkcje publiczne, głównie w województwie krakowskim, starał się protekcją Branickiej i jej otoczenia, szczególnie wojewody mazowieckiego Andrzeja Mokronowskiego, a także jej osobistego sekretarza Wojciecha Makomaskiego. Kariera Goczałkowskiego, zakończona na niezbyt prestiżowym urzędzie burgrabiego krakowskiego, pokazuje jednak, że z Branicką łączyła go „niechciana” przyjaźń, a patronat Branickiej miał raczej charakter życzeniowy i to tylko ze strony Goczałkowskiego. Podstawą źródłową publikacji są listy z Archiwum Roskiego, serii korespondencja, przechowywanego w AGAD w Warszawie.
    Źródło:
    Miscellanea Historico-Archivistica; 2017, 24; 183-206
    0860-1054
    Pojawia się w:
    Miscellanea Historico-Archivistica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies