Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Ivan Barkov" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-1 z 1
Tytuł:
Smooglaya муза (окончание): Орудие индивидуального поражения
A Dark-skinned Muse (Ending): An Instrument of Individual Destruction
Autorzy:
Кунарёв, Андрей
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22446742.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
мусикийское орудие
метафора
И. С. Барков
А. А. Дельвиг
К. Н. Батюшков
балалайка
musician tool
metaphor
Ivan Barkov
Anton Delvig
Konstantin Batyushkov
balalaika
Opis:
Настоящая статья является окончанием исследования, первая часть которого – Smooglaya муза. Степная дуэль – была опубликована в «Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica» № 14 (2021). Анализ сцены «поединка» Пушкина с встреченной им калмычкой во время путешествия в Aрзрум позволил выявить литературную основу описания происшествия в кибитке. Заключительная часть исследования посвящена литературному и фольклорному генезису образа «мусикийского орудия подобного нашей балалайке», которым гордая красавица якобы ударила по голове попытавшегося поцеловать ее путешественника. «Орудие» как таковое скорее всего присутствовало в кибитке, но вряд ли было использовано в качестве оружия. Тем не менее удар, и весьма чувствительный, действительно был нанесен, но не буквально, а фигурально. «Мусикийское орудие» оказывается метафорой красавицы, поразившей воображение поэта. Представление женщины/женского тела в виде музыкального инструмента часто встречается как в фольклорных, так и в литературных текстах. К этой метафоре прибег, например, О. де Бальзак в Физиологии брака (1829), а сам Пушкин – в рисунке в ушаковском альбоме зимой 1829–1830. Впервые же Пушкин использовал эту метафору в стихотворении Городок (1815), рассказывая о некоем Антошке, который «балалайку играя разломал», явно ориентируясь при этом на творчество И. С. Баркова, неоднократно изображавшего женское тело музыкальным инструментом, в частности балалайкой или скрипкой, а совокупление – игрой на нем. Попутно удалось установить, что Антошка из Городка — скорее всего дружеский шарж на Антона Дельвига, возлагавшего на свою лиру вину за поэтическое бессилие и грозившего ее изломать. При этом несостоявшийся творческий акт заканчивается падением с Пинда «лбом на низ».
This article is the end of the study, the first part of which – “A dark-skinned muse: A duel in the steppe” – was published in “Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica”, No. 14 (2021). An analysis of the scene of Pushkin’s “duel” with a Kalmyk woman he met during a trip to Arzrum revealed the literary basis for describing the incident in the kibitka. The final part of the study is devoted to the literary and folklore genesis of the image of the “Musikian tool like our balalaika”, which the proud beauty allegedly hit on the head of the traveller who tried to kiss her. The “tool” as such was most likely present in the kibitka, but was hardly used as a weapon. Nevertheless, the blow, and a very sensitive one, was indeed struck, but not literally, but figuratively. The “Musikian tool” turns out to be a metaphor for a beauty that struck the poet’s imagination. The representation of a woman/a female body in the form of a musical instrument is often found in both folklore and literary texts. For example, O. de Balzac used this metaphor in La Physiologie du mariage (1829), and Pushkin himself used it in a drawing in Ushakov’s album in the winter of 1829–1830. For the first time, Pushkin used this metaphor in the poem “Gorodok” (1815), telling about a certain Antoshka who broke a balalaika playing, clearly focusing at the same time on the work of Ivan Barkov, who repeatedly depicted the female body as a musical instrument, in particular a balalaika or a violin, and copulation – playing on it. Along the way, it was possible to establish that Antoshka from “Gorodok” is most likely a friendly caricature of Anton Delvig, who blamed his lyre for poetic impotence and threatened to break it. At the same time, the failed creative act ends with a fall from the Pind forehead to the bottom.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2022, 15; 221-234
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-1 z 1

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies