Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Itinerary" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-9 z 9
Tytuł:
From Track to Territory: German Cartographic Penetration of Africa, c. 1860–1900
Autorzy:
Florian, Krobb,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/897522.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
European Colonialism
Africa
German Cartography
Itinerary Maps
Territorial Maps
Opis:
Artykuł podejmuje próbę analizy kilku opracowań kartograficznych wraz z omówieniem wspieranych przez nie interesów i ideologii, w których to można było odnaleźć związki pomiędzy mapami wypraw badaczy Afryki a mapami politycznymi przedstawiającymi Afrykę jako kontynent podzielony pomiędzy europejskie mocarstwa kolonialne. Niemieckie źródła z drugiej połowy XIX w. ilustrują, jak horyzonty wizji, eksploracji terenu oraz kartograficznych prezentacji sięgają coraz dalej, aż do powstania konfliktu i wyznaczenia granic pomiędzy terytoriami politycznymi, nie pozostawiając przy tym obszarów, których nie naniesiono na mapę, a w konsekwencji do których nie wysunięto roszczeń.
Źródło:
Przegląd Humanistyczny; 2015, 59(4 (451)); 7-25
0033-2194
Pojawia się w:
Przegląd Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mapping geosites as gateways to the geotourism management in Central High-Atlas (Morocco)
Autorzy:
Bouzekraoui, Hicham
Barakat, Ahmed
El Youssi, Mohammed
Touhami, Fatima
Mouaddine, Atika
Hafid, Abdellatif
Zwoliński, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1051560.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
geoheritage
geosites
geotouristic map
geotourism itinerary
Central High-Atlas
Opis:
Demnate commune and High-Tessaout valley are located in the Moroccan central High-Atlas. They have a great and much diversified geological and geomorphological heritage and exceptional landscapes of high mountains. The data obtained from the current work indicate that the studied area present high tourist vocation, in the fact that this territory preserves a large number of geosites linked to many witnesses fossils of extinct animals such dinosaurs footprints, outcropping rock formations of the Precambrian and Mesozoic. Further, it has many remarkable landforms and geosites such as canyons, natural bridge, spectacular waterfalls and scree slopes. The findings support that the area attracts many tourists every year. However, this number remains restricted due to the lack of tools of promotion and mediation of its geoheritage and also due to the low exploitation of the geodiversity. Regarding this situation, geotouristic routes represented on touristic map appear as an essential tool for geotourism promotion and as an efficient means of geosciences popularisation. This paper illustrates three geotouristic routes describing the main geosites in rural areas of Demnate and High-Tessaout valley. These geotourism itineraries can help to explain the high potential interest of the studied areas in geotourism terms.
Źródło:
Quaestiones Geographicae; 2018, 37, 1; 87-102
0137-477X
2081-6383
Pojawia się w:
Quaestiones Geographicae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Itinararium Egerii na temat światła
Light in the Egeria’s Itinerary
Autorzy:
Czyżewski, Bogdan Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/947517.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Egeria
Itinerarium
światło
liturgia
pielgrzymka
świątynia
Itinerary
light
liturgy
pilgrims
temple
Opis:
The Egeria, who have had pilgrimage to the Holy Land in 381-384, left us a significant testimony in the form of written diaries. Her itinerary is an exceptional work for scholars who are dedicated to work on history of monasticism, liturgy and customs prevailing in the Holy Land in the 4th century. Owing to this descriptions, we are able to look at the Jerusalem liturgy celebrated during the entire liturgical year including the precise localization of sacred places in the whole Holy Land, which she – tireless pilgrimage - decided to visit. In the Egeria’s Diaries we can read about the lights, which comes out of candles, candelabras, lamps and torches. One gets the impression that Egeria was trying to focus readers minds on three significant functions of the light in the liturgy. The light, which was lightning up during vespers, had been a thanksgiving prayer directed to God and had a spiritual character. The light accompanied pilgrims when they had been traveling from one temple to another, waiting for the services or just to light up the room where the liturgy was going to take place. Egeria the Pilgrimage wrote also about the light which was used to decorate the interiors and giving then splendor.  
Egeria, która odbyła swoją pielgrzymkę do Ziemi Świętej w latach 381-384, pozostawiła ważne świadectwo w postaci spisanych pamiętników. Jej Itineraria to niezwykłe dzieło dla badaczy historii monastycyzmu, liturgii i obyczajów panujących w Ziemi Świętej w IV wieku. Dzięki tym opisom mamy możliwość zapoznania się z jerozolimską liturgią odprawianą w ciągu całego roku liturgicznego, z lokalizacją miejsc świętych w całej Ziemi Świętej, które odwiedziła ta niestrudzona pątniczka. W Pamiętnikach Egerii pojawiają się także informacje na temat światła, które wydobywa się ze świec, kandelabrów, lamp i pochodni. Odnosi się wręcz wrażenie, że w swoich opisach pragnie zwrócić uwagę czytelnika na trzy ważne funkcje, jakie spełniało światło w świątyniach podczas liturgii. Zapalane w czasie nieszporów światło było modlitwą dziękczynienia składaną Bogu i posiadało swój wymiar duchowy. Światło towarzyszyło też pielgrzymom, zwłaszcza kiedy przemieszczali się z jednej świątyni do drugiej, w czasie oczekiwania na nabożeństwa oraz w celu rozwidnienia pomieszczeń, w których odbywała się liturgia. Pątniczka wskazuje również na światło, które ozdabiało wnętrze świątyń i nadawało im blasku oraz splendoru.     
Źródło:
Vox Patrum; 2019, 71; 115-130
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przewodniki oraz inwentarze po archiwach, zespołach i zbiorach opublikowane w Polsce po roku 1945
Autorzy:
Lenort, Feliks
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1048255.pdf
Data publikacji:
1969
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
przewodniki
inwentarze
archiwa
zbiory
źródła
Polska
itinerary
inventory
archive
source
Polska
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1969, 18; 133-158
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Planning of the interregional tourist route in the Urals
Autorzy:
Zyrianov, Aleksandr I.
Zyrianova, Inna S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2054599.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
tourism
tourist itinerary
interregional routes
travel planning
route design
tourist cruises
Russia
Ural
Opis:
The article aims to attract the attention of geographers to the development of technology for the design of tourist routes. The world and Russian experience of designing long interregional tourist routes is considered. The au- thors’ approaches to route design are illustrated by the example of the Urals. Interregional tourist routes in Russia are actively developed with the support of the government. They are initiated by interacting regions and especially federal districts. Interregional routes are tours covering several adjacent regions or regions that are close not territorially, but thematically in tourist aspects. Such routes are quite different, but they have mainly cultural and informative goals as well as an excursion, transport and sometimes cruise style. Among all the interregional routes, the ‘Golden Ring’ and the ‘Volga-Kama’ river cruises are exemplary, among which the ‘Moskovskaya krugosvetka’ stands out due to the uniqueness of the ring shape of the route. The geographic features of the Urals are at the heart of the logical decisions for the preparation of the interregional tourist project ’The Great Ural Route’. The Urals have attractive, image, logistic and other opportunities for organising a large tourist route. A route should be developed for residents of the country and foreign guests, which will introduce the most striking and characteristic objects of the macro region as a whole. Moreover, the annular shape of the route is most preferred. It is advisable to lay the route in most of the Ural regions. It should include the main cities, landscapes of different natural zones, the most significant excursion sites and distinctive territories. Geographic route design technologies make it possible to make them relevant for a long time.
Źródło:
Quaestiones Geographicae; 2021, 40, 2; 109-119
0137-477X
2081-6383
Pojawia się w:
Quaestiones Geographicae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Amor sapientiae w itinerarium duchowym św. Augustyna
Amor sapientiae in the spiritual itinerary of Saint Augustine
Autorzy:
Jaśkiewicz, Sylwester
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2010857.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Saint Augustine
love of wisdom
wisdom
love
philosophy
itinerary
Święty Augustyn
miłość mądrości
mądrość
miłość
filozofia
itinerarium
Opis:
Artykuł ukazuje najbardziej charakterystyczne elementy nauczania św. Augustyna na temat amor sapientiae. Stanowi on syntetyczną analizę opartą na wypowiedziach z całego życia myśliciela z Tagasty. Opracowanie to kreśli zarazem główne rysy Augustyńskiego itinerarium duchowego. Augustyn był głęboko przekonany, że to sama opatrzność Boża nie tylko przyprowadziła go do philospophie portus, ale i rozpaliła duszę wielką miłością do mądrości. U początku umiłowania mądrości przez Augustyna stoi przeczytany w dziewiętnastym roku życia dialog Cycerona Hortensjusz. O ile amor sapientiae wprowadził Augustyna najpierw w krainę filozofii, tak od momentu nawrócenia i przyjęcia chrztu jego poszukiwania mądrości będą oparte głównie na powadze Pisma Świętego i autorytecie wiary Kościoła. Stąd augustyński amor sapientiae ma wymiar filozoficzny, teologiczny i mistyczny. Tak jak mądrość jest dla św. Augustyna wiedzą spraw ludzkich i boskich, intelektualnym poznaniem spraw wiecznych, najwyższą światłością czy prawdą, tak również droga do niej prowadzi tak przez poznanie, jak i umiłowanie. Ukoronowaniem augustyńskich poszukiwań mądrości jest dotarcie do samego Boga, Mądrości, która jest wcielonym Synem Bożym, Jezusem Chrystusem. Tak jak wielkiemu myślicielowi z Samos, Pitagorasowi, tak również myślicielowi z Tagasty, Augustynowi, w pełni przysługuje tytuł miłośnik mądrości (amator sapientiae).
The article shows the most characteristic elements of the teaching of St. Augustine on the subject of amor sapientiae. It represents a synthetic analysis, based on statements from the whole life of a thinker from Thagaste. At the same time, this work sketches the main features of the Augustinian spiritual itinerary. Augustine was deeply convinced that God’s providence not only brought him to philospophie portus, but also ignited the soul with a great love of wisdom. At the beginning of Augustin’s love of wisdom, Cicero Hortensius, read in the nineteenth year of age, stands. While amor sapientiae introduced Augustine first to the land of philosophy, so from the moment of conversion and baptism, his search for wisdom will be based mainly on the seriousness of the Holy Scripture and the authority of the Church’s faith. Hence the Augustinian amor sapientiae has a philosophical, theological and mystical dimension. Just as wisdom is for St. Augustine knows human and divine matters, intellectual knowledge of eternal matters, the highest light or truth, so also the path leads to her through knowledge and love. The culmination of the Augustinian search for wisdom is to reach God himself, the Wisdom who is the Son of God incarnate, Jesus Christ. Like the great thinker with Samos Pythagoras, the thinker with Thagase Augustine is fully entitled to the title of lover of wisdom (amateur sapientiae).
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2020, 27; 207-220
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kaznodziejstwo wędrowne George’a Whitefielda
The Itinerary Preaching of George Whitefield
Autorzy:
Krauze, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034978.pdf
Data publikacji:
2022-01-31
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ewangelizacja
George Whitefield
kaznodziejstwo wędrowne
nowe media
nowe narodziny
evangelism
an itinerary preaching
a new media
a new birth
Opis:
Kaznodziejstwo wędrowne może wydawać się przestarzałą formą przepowiadania Ewangelii. Dla wielu kojarzy się przede wszystkim z mówcami żyjącymi w XIX w. Nic bardziej mylnego. Kaznodziejstwo wędrowne jest ciągle aktualną propozycją. Trzeba jedynie odnaleźć nowy „teren”. Przestrzeń, w której mówca spotka się z współczesnym mu słuchaczem. Ten zaś zatrzyma się, choćby na chwilę, aby przyjąć orędzie o Jezusie Chrystusie, który zbawia. Artykuł prezentuje interesującą, ciągle aktualną, metodę głoszenia, którą opracował osiemnastowieczny kaznodzieja George Whitefield. Sięgając do jego tekstów można wydobyć główne cechy jego kaznodziejskiego warsztatu. Koncentruje się on na konkretnej strukturze formalnej kazania oraz odpowiedniej treści, a także na dramatycznym stylu głoszenia. Proponowana przez niego droga jest aktualną podpowiedzią dla dzisiejszych głosicieli słowa Bożego.
The itinerary preaching may seem like an outdated form of preaching the Gospel. For many, it is associated primarily with orators living in the nineteenth century. Nothing could be more wrong. The itinerary preaching is still a valid proposition. Just a new “area” must be found. A space where the orator meets listeners for his contemporary times. They would stop, even for a moment, to receive the message about Jesus – the Saviour. The article presents an interesting, and still valid, method of preaching developed by 18th-century preacher George Whitefield. Referring to his texts may to reveal the main features of his preaching workshop. He focuses on the specific structure of a sermon and a relevant content, as well as the dramatic style of preaching. The path he proposes is a current suggestion for today’s preachers of the Word of God.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 1; 63-78
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Itinerarium wielkiego księcia litewskiego Witolda: 4/5 sierpnia 1392–27 października 1430
Autorzy:
Polechow, Sergiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/690131.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Wielkie Księstwo Litewskie
Witold
itinerarium
objazdy monarsze
system sprawowania władzy
Grand Duchy of Lithuania
Vytautas
itinerary
monarch’s journeys
system of exercising power
Opis:
W artykule przedstawiono itinerarium wielkiego księcia litewskiego Aleksandra Witolda w okresie od 1392 do śmierci w 1430 r., opracowane na podstawie bogatego zestawu źródeł, zarówno drukowanych, jak i dotąd nieopublikowanych, przechowywanych w archiwach i bibliotekach Białorusi, Litwy, Łotwy, Niemiec, Polski, Rosji i Ukrainy, z uwzględnieniem literatury przedmiotu. Analiza itinerarium Witolda na tle praktyki objazdów dokonywanych przez władców w innych krajach Europy średniowiecznej pozwala stwierdzić, że w Wielkim Księstwie Litewskim, inaczej niż w sąsiednim Królestwie Polskim za Władysława Jagiełły, nie ukształtował się system regularnych objazdów kraju. Hospodar litewski spędzał większość czasu na Litwie właściwej i w ziemi grodzieńskiej, natomiast wyjazdy do peryferyjnych części władztwa i poza jego obszar podejmował jedynie w związku z realizacją konkretnych zadań, zarówno w zakresie polityki wewnętrznej (utwierdzenie władzy wielkiego księcia), jak i zagranicznej (spotkania z innymi władcami, wyprawy wojenne).
The article presents the itinerary of Grand Duke Vytautas of Lithuania (1392–1430) on the basis of extensive source material, both published and unpublished, preserved in the archives and libraries of Belarus, Germany, Latvia, Lithuania, Poland, Russia, and Ukraine; the relevant literature is also taken into account. The analysis of Vytautas’ itinerary against the background of the rulers’ travelling practice in the other countries of medieval Europe leads to the conclusion that no system of the ruler’s regular tours emerged in the Grand Duchy of Lithuania, unlike in neighbouring Poland under Władysław Jagiełło. The grand duke of Lithuania spent most of his time in Lithuania proper and in Grodno land, leaving the core of the state for the outlying districts and foreign states in connection with specific tasks of home and foreign policy, such as strengthening his power, meetings with other rulers and war expeditions.
Źródło:
Rocznik Lituanistyczny; 2019, 5
2450-8454
2450-8446
Pojawia się w:
Rocznik Lituanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Russian Pilgrims of the 12th–18th Centuries on “The sweet land of Cyprus”
Rosyjscy pielgrzymi XII-XVIII wieku o „słodkiej cypryjskiej krainie”
Autorzy:
Bliznyuk, Svetlana V.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038405.pdf
Data publikacji:
2020-12-20
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
pielgrzymki
wyprawy krzyżowe
Cypr
Rosja
Jerozolima
Bizancjum
relikwie chrześcijańskie
Cerkiew prawosławna
Turcy
trasa podróży
historia
literatura
pilgrimages
crusades
Cyprus
Russia
Jerusalem
Byzantium
Christian relics
Orthodox church
Turks
itinerary
history
literature
Opis:
The era of the Crusades was also the era of pilgrims and pilgrimages to Jerusalem. The Russian Orthodox world did not accept the idea of the Crusades and did not consider the Western European crusaders to be pilgrims. However, Russian people also sought to make pilgrimages, the purpose of which they saw in personal repentance and worship of the Lord. Visiting the Christian relics of Cyprus was desirable for pilgrims on their way to Jerusalem. Based on the method of content analysis of a whole complex of the writings of Russian pilgrims, as well as the works of Cypriot, Byzantine, Arab and Russian chroniclers, the author explores the history of travels and pilgrimages of Russian people to Cyprus in the 12th–18th centuries, the origins of the Russian-Cypriot religious, inter-cultural and political relationships, in addition to the dynamics of their development from the first contacts in the Middle Ages to the establishment of permanent diplomatic and political relations between the two countries in the Early Modern Age. Starting with the 17th century, Russian-Cypriot relationships were developing in three fields: 1) Russians in Cyprus; 2) Cypriots in Russia; 3) knowledge of Cyprus and interest in Cyprus in Russia. Cypriots appeared in Russia (at the court of the Russian tsars) at the beginning of the 17th century. We know of constant correspondence and the exchange of embassies between the Russian tsars and the hierarchs of the Cypriot Orthodox Church that took place in the 17th–18th centuries. The presence of Cypriots in Russia, the acquisition of information, the study of Cypriot literature, and translations of some Cypriot writings into Russian all promoted interactions on both political and cultural levels. This article emphasizes the important historical, cultural, diplomatic and political functions of the pilgrimages.
Czas wypraw krzyżowych był także epoką pielgrzymowania do Jerozolimy. Rosyjski świat prawosławny nie zaakceptował idei wypraw krzyżowych i nie uważał zachodnioeuropejskich krzyżowców za pielgrzymów. Jednak Rosjanie również starali się organizować pielgrzymki, których cel upatrywali w osobistej skrusze i uwielbieniu Boga. Nawiedzanie chrześcijańskich relikwii znajdujących się na Cyprze było pożądane przez pielgrzymów udających się do Jerozolimy. Opierając się na metodzie analizy treści całego kompleksu pism pielgrzymów rosyjskich, a także pism kronikarzy cypryjskich, bizantyjskich, arabskich i rosyjskich, autorka bada historię podróży i pielgrzymek odbywanych przez Rosjan na Cypr od XII do XVIII stulecia, genezę rosyjsko-cypryjskich stosunków religijnych, międzykulturowych i politycznych, a także dynamikę ich rozwoju od pierwszych kontaktów w średniowieczu do nawiązania stałych stosunków dyplomatycznych i politycznych między oboma krajami we wczesnej epoce nowożytnej. Począwszy od XVII wieku stosunki rosyjsko-cypryjskie rozwijały się na trzech płaszczyznach: 1) Rosjanie na Cyprze; 2) greccy Cypryjczycy w Rosji; 3) wiedza o Cyprze i zainteresowanie Cyprem w Rosji. Greccy Cypryjczycy pojawili się w Rosji (na dworze carów rosyjskich) na początku XVII wieku. Znamy stałą korespondencję i wymianę posłów pomiędzy carami rosyjskimi a hierarchami cypryjskiego Kościoła Prawosławnego, która odbywała się w XVII-XVIII wieku. Obecność greckich Cypryjczyków w Rosji, zdobywanie informacji, studiowanie literatury cypryjskiej oraz przekładanie niektórych pism cypryjskich na język rosyjski sprzyjało interakcjom na płaszczyźnie zarówno politycznej, jak i kulturowej. Niniejszy artykuł podkreśla ważne historyczne, kulturowe, dyplomatyczne i polityczne funkcje pielgrzymek.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2020, 30, 3; 63-80
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-9 z 9

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies