Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Italian theatre" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Czy to śpiewa Orfeo, czy to drzewa tak szumią?
    Is It Orpheus Singing or Is It the Sound of the Trees in the Wind?
    Autorzy:
    Pitrus, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28635734.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Romeo Castellucci
    wideo
    teatr włoski
    video
    Italian theatre
    Opis:
    Artykuł jest poświęcony inscenizacji Orfeusza i Eurydyki Glucka dokonanej przez wybitnego reżysera włoskiego teatru Romea Castellucciego. Andrzej Pitrus dokonuje aspektowej analizy oraz interpretacji utworu, w którym w sposób niezwykle nowatorski i oryginalny wykorzystano medium wideo. Reżyser wprowadził na scenie przekaz na żywo realizowany poza sceną, a nawet budynkiem opery. Nie tylko osiągnął w ten sposób rozszerzenie przestrzeni teatralnej, ale wprowadził poruszający wątek egzystencjalny. Opowieść o mitycznych kochankach została zderzona z losami dwóch współczesnych Eurydyk – młodych kobiet cierpiących na „syndrom zamknięcia”.
    The article is devoted to the analysis of the staging of Gluck’s Orpheus and Eurydice made by the famous theatre director Romeo Castellucci. Andrzej Pitrus carries out a multifaceted analysis and interpretation of the play, in which in an extremely innovative and original way the medium of video is used. The director introduced a life transmission of scenes taking place away from the stage or even the building of the opera. Not only did he manage to widen the space of the theatre in this manner, but introduced a moving existential theme. The story of the mythical lovers was confronted with the fate of two contemporary Eurydici – young women suffering from the “locked in syndrome”.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2014, 87-88; 232-239
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Opera włoska we Wrocławiu (1725–1734) i jej związki z innymi ośrodkami muzycznymi
    Italian opera in Wrocław (1725–1734) and its links with orher music centres
    Autorzy:
    Węgrzyn-Klisowska, Walentyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/446350.pdf
    Data publikacji:
    2014-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Italian theatre
    Wrocław
    baroque
    opera
    Daniel Gottlieb Treu
    Opis:
    In the years 1725–1734, there was an Italian opera troupe performing in Wrocław, which was composed almost entirely of well-known Italian artists. At the beginning, its repertoire mimicked those of Italian theatres operating in Venice, Vienna, Florence, Genoa and Prague. Later on, however, the operas staged by Treu and Bioni, the music directors of the Wrocław opera, were also performed by other European theatres. The owner of the theatre in Prague and the originator of the idea to set up a theatre in Wrocław was Count Anton von Sporck, an imperial governor and a friend of Silesian aristocracy. It was on his initiative that a meeting with Antonio Vivaldi was arranged and the performers he recommended were invited to Wrocław. Thanks to the extensive contacts of Wrocław’s impresarios and bandmasters, the city’s virtuoso singers travelled throughout Europe, and outstanding musicians, stage designers and ballet masters were hired. The fame and high standards of Wrocław’s theatre caused its chief conductor, Daniel Gottlieb Treu (Daniele Teofilo Fedele), a pupil of Vivaldi, to write the history of the theatre, which was published in Hamburg (1740) by Johann Mattheson in Grundlage einer Ehren-Phorte. During the nine-year long operation of the theatre, a total of 45 operas were premiered, and their librettos are partly extant in the collection of Wrocław’s University Library (the Silesian-Lusatian Section) and at the Biblioteca Nazionale Braidense in Milan. Recently, a previously unknown copy of the opera Il Daphni by Spanish composer Emanuele d’Astorga, currently in the collection of the Sapieha Library, part of the collection of the Wawel Royal Castle Museum, has been discovered. The staging by the theatre in Wrocław of eminent baroque operas, performed by outstanding artists, puts them among the most interesting events in the European opera in the 18th century.
    Źródło:
    Italica Wratislaviensia; 2014, 5; 123-146
    2084-4514
    Pojawia się w:
    Italica Wratislaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kyōgen, japońska komedia szalonych słów i komedia dell’arte
    Kyōgen, the Japanese Comedy of Crazy Words and Dell’arte Comedy
    Autorzy:
    Zalewska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179179.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    kyōgen
    Japanese theatre
    comedy
    farce
    commedia dell’arte
    Italian theatre
    teatr japoński
    komedia
    farsa
    teatr włoski
    Opis:
    Japońska farsa kyōgen kształtowała się w ścisłym związku z teatrem nō i początkowo była formą w dużym stopniu improwizowaną; później teksty sztuk zaczęto ustalać i spisywać w ich pełnym brzmieniu. Artykuł przedstawia język sztuk kyōgen, ich stałe elementy, takie jak przedstawienie się na początku, sposoby reagowania na słowa drugiego aktora, i powtarzające się w wielu tekstach stałe zdania lub frazy. Do XIX wieku teatr japoński rozwijał się bez kontaktu z teatrem europejskim, można jednak dostrzec pewne zbieżności pomiędzy farsą kyōgen a włoską commedia dell’arte, dlatego też formy te zostały skonfrontowane i wyliczone zostały podobieństwa i różnice.
    Kyōgen, a form of Japanese comic theater, was created and developed alongside Noh theater and in the beginnings it was mostly improvised on stage. Later, the actors started to write down whole texts of kyōgen pieces. In this article the language of kyōgen drama is discussed, especially some of the frequently used elements, like the phrases used by the main character to introduce himself in the beginning, phrases used as a reaction to the words of other actors or phrases and even full sentences repeatedly used in many dramas in certain situations. Although until the 19TH century Japanese theater was functioning without any contact with European theater, some resemblances can be noticed between kyōgen and Italian commedia dell’arte. These resemblances and differences are also discussed in the article.
    Źródło:
    Porównania; 2016, 18; 219-238
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies